«Φάε με αν Τολμάς!»

Ακόμα και αν τολμούσε ένας εχθρός, δεν θα το έβρισκε εύκολο. Το ψάρι-μπάλα (οικογένεια τετραοδοντίδων) όταν ερεθιστεί, φουσκώνει το σώμα του και σχηματίζει μια στρογγυλή μπάλα. Έτσι δεν είναι εύκολο να το καταπιεί ο εχθρός του. Και σαν να μην έφτανε αυτό, όταν φουσκώνει, από τους πόρους του δέρματός του ξεπετιούνται χιλιάδες μυτερές κοίλες ακίδες. Αν προσπαθήσει κανείς να καταπιεί αυτή την καρφιτσοθήκη, το μόνο που θα καταφέρει θα είναι να γδάρει το λαιμό του.

Αν όλα αυτά δεν φτάνουν για να αποθαρρύνουν τον εχθρό και τελικά καταφέρει να καταπιεί το ψάρι-μπάλα τότε είναι που αρχίζει η πραγματική του ταλαιπωρία. Τα ψάρια-μπάλες είναι γεμάτα τετροδοτοξίνη. Η τετροδοτοξίνη είναι ένα από τα πιο γνωστά δηλητήρια των θαλάσσιων οργανισμών.

Παρ’ όλα αυτά, το κρέας αυτού του ψαριού είναι μια ξεχωριστή λιχουδιά για τους καλοφαγάδες της Ανατολής. Οι Γιαπωνέζοι το ονομάζουν φούγκου, και το τρώνε ακόμα και ωμό και το λένε σασίμι. Αρκετοί άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο εξαιτίας του. Το βιβλίο Undersea Life (Υποθαλάσσια Ζωή) δηλώνει:

«Παρά τον κίνδυνο, οι φανατικοί του φούγκου συνεχίζουν να απολαμβάνουν την κατάσταση ευφορίας, τα ρίγη, τον ιδρώτα και την φαγούρα που φέρνει η λήψη ‘ελεγχόμενων’ δόσεων του δηλητήριου, καθώς επίσης και την ασυνήθιστη γεύση του. Αν σκεφτεί κανείς ότι ακόμα και στα μη θανατηφόρα συμπτώματα της δηλητηρίασης με τετροδοτοξίνη περιλαμβάνεται εφίδρωση, πονοκέφαλος, ναυτία, παράλυση του αναπνευστικού συστήματος, δερματικά εξανθήματα, αιμορραγία, φαινομενικό κώμα χωρίς απώλεια των αισθήσεων και μερικές φορές πλήρης μυϊκή παράλυση, μας εκπλήσσει το γεγονός ότι οι οπαδοί του σασίμι δεν αποφασίζουν να αλλάξουν τα γούστα τους, και να τρώνε μόνο τόνους και λαβράκια».—Σελίδα 180.