Το Καταπληκτικό Υδραγωγείο της Σεγκόβια

ΣΥΝΗΘΩΣ θαυμάζουμε τα επιτεύγματα του σύγχρονου ανθρώπου. Η επιστήμη και η τεχνολογία έχουν δημιουργήσει το θαύμα των διαστημικών πτήσεων κι έχουν αποκαλύψει τα μυστικά του ατόμου. Όμως, αν θέλεις να νιώσεις μικρός κι ασήμαντος, πρέπει να επισκεφτείς την αρχαία πόλη Σεγκόβια στην Ισπανία. Καθώς οδηγείς προς την περιοχή της παλιάς πόλης, μένεις μ’ ανοιχτό το στόμα μπροστά σ’ ένα θαύμα της αρχαίας αρχιτεκτονικής και μηχανικής—στο υδραγωγείο της Σεγκόβια. Από τους αρχαίους χρόνους, αυτό το υδραγωγείο μετάφερε νερό από τα κοντινά βουνά της Σιέρρα Φουένφρια κάτω στη Σεγκόβια.

Στην Πλάζα ντελ Αζογκουέζιο οι αψίδες του υδραγωγείου υψώνονται περίπου 28 μέτρα πάνω από την παλιά πλατεία—αγορά. Έτσι που το υδραγωγείο καλύπτει πάνω από 915 μέτρα, διασχίζοντας τη Σεγκόβια, οι 166 αψίδες του σχηματίζουν ένα λεπτοκαμωμένο σχέδιο σε δύο επίπεδα, όμοιο με αυλαία που σε προσκαλεί να την ανοίξεις, να μπεις στην παλιά Σεγκόβια και να δεις την ιστορία να ξετυλίγεται μπροστά σου. Και το υδραγωγείο είναι ιστορία—χτίστηκε από τους Ρωμαίους, όταν ήταν αυτοκράτορας ο Αύγουστος (27 π.Χ.-14 μ.Χ.) κατά τη γνώμη μερικών ή όταν ήταν αυτοκράτορας ο Τραϊανός (98-117 μ.Χ.) κατά άλλους.

Οι σύγχρονοι αρχιτέκτονες εντυπωσιάζονται απ’ αυτό το κατασκεύασμα, όταν σκέφτονται μάλιστα, ότι οι Ρωμαίοι το έφτιαξαν χωρίς τσιμέντο ή ασβέστη. Οι πέτρες σχεδιάστηκαν, λαξεύτηκαν και τοποθετήθηκαν με τόση ακρίβεια ώστε αντιστέκονται ακόμα στη φθορά του χρόνου και οι λεπτές κολόνες στέκονται μετά από 2.000 σχεδόν χρόνια το ίδιο περήφανες όπως και παλιά. Η κάθε αψίδα χτιζόταν πάνω σε ξύλινο σκελετό· τελευταία έμπαινε στη θέση της η κεντρική πέτρα για να στερεώσει την αψίδα. Έπειτα έβγαινε ο ξύλινος σκελετός.

Τον 17ο αιώνα, το υδραγωγείο το έλεγαν Ελ Πουέντε ντελ Ντιάμπλο (Η Γέφυρα του Διαβόλου). Πώς του βγήκε αυτό το όνομα; Ένας μύθος λέει ότι η γέφυρα φτιάχτηκε από τον Διάβολο και ότι αυτός μπέρδευε οποιονδήποτε προσπαθούσε να μετρήσει τις αψίδες. Ακόμη και τώρα, υπάρχουν αντιρρήσεις σχετικά με τον ακριβή αριθμό των αψίδων, επειδή μερικές μπορεί να μην έχουν ανακαλυφτεί. Σήμερα τις βρίσκουν 166.

Οι Ρωμαίοι ήξεραν καλά πόσο σπουδαίο ήταν να υπάρχει στις πόλεις τους παροχή καθαρού νερού. Για παράδειγμα, σύμφωνα με μια πηγή, την αρχαία Ρώμη την τροφοδοτούσαν 11 κύρια υδραγωγεία, που παρείχαν καθημερινά περίπου 318.000.000 λίτρα νερό. Ένα μεγάλο μέρος αυτών των υδραγωγείων δεν είχε τη μορφή γέφυρας, αλλά ήταν σήραγγες ανοιγμένες μέσα σε λόφους και βουνά. Οι Ρωμαίοι ήταν τεχνίτες στο να δίνουν στο όλο σύστημα την κλίση που χρειαζόταν για να κυλάει το νερό. Έφτιαχναν επίσης φρεάτια αερισμού για να αποφύγουν την ύπαρξη κενών αέρα που θα διάκοπταν τη ροή του νερού και για να μπορούν να κάνουν ελέγχους και επιδιορθώσεις.

Ακόμη και σήμερα, διεσπαρμένα σ’ όλη την Ευρώπη «υπάρχουν κατά πάσα πιθανότητα τα υπολείμματα από 200 και πλέον παλιά ρωμαϊκά υδραγωγεία—οι αψίδες πολλών απ’ αυτά είναι πιο εντυπωσιακές από εκείνες των υδραγωγείων που βρίσκονται γύρω από τη Ρώμη». (The New Encyclopædia Britannica) Ένα απ’ αυτά είναι και το καταπληκτικό υδραγωγείο της Σεγκόβια.

[Εικόνες στη σελίδα 23]

Το υδραγωγείο, που χτίστηκε χωρίς κονίαμα, έχει 166 αψίδες

Μερική άποψη από το εσωτερικό της πόλης

Χτίστηκε από τους Ρωμαίους πριν από 2.000 χρόνια περίπου