Ένας Παγγήινος Δρυμός—Πώς;
ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ να ικανοποιήσουν τη φυσιολογική επιθυμία που έχουν να κατανοήσουν και να χαρούν τη δημιουργία, εκατομμύρια άνθρωποι επισκέπτονται τους δρυμούς κάθε χρόνο. Σίγουρα θα μας άρεσε πολύ να ζούμε σ’ ένα όμορφο μέρος σαν κι αυτό που φαίνεται εδώ. Αυτό το τοπίο μπορεί να σας θυμίζει τον Παράδεισο της Εδέμ, όπου ο Δημιουργός μας τοποθέτησε το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι.
Είναι σημαντικό ότι δύο από τους τέσσερις ποταμούς, οι οποίοι είχαν τις πηγές τους στην Εδέμ, εξακολουθούν να ρέουν και σήμερα. Αυτοί είναι ο Χιδδέκελ, που είναι γνωστότερος ως Τίγρις, και ο Ευφράτης. (Γένεσις 2:10-14, ΜΝΚ) Ο μεταφραστής της Αγίας Γραφής Χανς Μπρουνς σχολίασε αυτή τη Βιβλική αφήγηση, λέγοντας: «Οι ποταμοί έχουν σκοπό να δείξουν ότι δεν πρόκειται για παραμύθι, αλλά για κάτι που συνέβη πραγματικά εδώ στη γη».
Ακριβώς όπως πολλοί σημερινοί δρυμοί ήταν μικροί στην αρχή, αλλά επεκτάθηκαν κι απέκτησαν μέγεθος πολύ μεγαλύτερο του αρχικού, έτσι κι ο Θεός είχε παρόμοιο σκοπό σε σχέση με το δρυμό, δηλαδή το πάρκο της Εδέμ, το οποίο έμοιαζε με κήπο. Η αυξανόμενη ανθρώπινη οικογένεια επρόκειτο να επεκτείνει τα όριά του, μέχρις ότου φτάσει ο Παράδεισος στο σημείο να καλύπτει ολόκληρη τη γη και να τη στολίζει με εξαίσια φυσική ομορφιά.
Είναι αλήθεια ότι η ανυπακοή που έδειξε το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι τους έκανε να χάσουν το προνόμιο να χαίρονται πια εκείνον τον αρχικό Παράδεισο. Αλλά ο σκοπός που είχε ο Δημιουργός για τους ανθρώπους, δηλαδή να χαίρονται ένα γήινο παράδεισο, δεν άλλαξε. (Ησαΐας 46:11· 55:11) Έτσι, η Αγία Γραφή στρέφει συχνά την προσοχή στο γεγονός ότι θα δημιουργηθεί και πάλι ο Παράδεισος πάνω στη γη, υπό τη διακυβέρνηση της Βασιλείας του Θεού. Για παράδειγμα, μια προφητεία προλέγει: ‘Ο Ιεχωβά λοιπόν θέλει παρηγορήσει την Σιών· . . . θέλει κάμει την έρημον αυτής ως την Εδέμ και την ερημίαν αυτής ως παράδεισον [τον κήπο, ΜΝΚ] του Ιεχωβά’. Παρακάτω, η προφητεία μιλάει επίσης για το ότι οι άνθρωποι θα χτίζουν σπίτια, θα φυτεύουν αμπέλια και θα χαίρονται τα προϊόντα της γης.—Ησαΐας 51:3· 65:21-23.
Παρόμοια, στην Αποκάλυψη, το τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής, υπάρχει μια όραση ενός ‘νέου ουρανού και μιας νέας γης’, που είναι ακόμη μελλοντικοί. Εκεί βλέπει κανείς ότι ο ‘νέος ουρανός’, δηλαδή η νέα διακυβέρνηση από τον Θεό, στρέφει την προσοχή στη γη. Με ποιο αποτέλεσμα; «Ιδού», είναι τα λόγια που μας λέγονται, «η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων [παρατηρήστε ότι αναφέρεται πως ο Θεός είναι με τους ανθρώπους και όχι οι άνθρωποι με τον Θεό στον ουρανό], και θέλει σκηνώσει μετ’ αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαοί αυτού, και αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ’ αυτών . . . και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον· διότι τα πρώτα παρήλθον».—Αποκάλυψις 21:1, 3, 4.
Αυτές οι Βιβλικές υποσχέσεις για έναν αποκαταστημένο παράδεισο δεν είναι φανταστικές προβλέψεις. Ενώ οι υποστηρικτές της διατήρησης του φυσικού περιβάλλοντος οραματίζονται απόμακρους δρυμούς περιορισμένου μεγέθους και τα οράματά τους αυτά εξαρτιούνται από νομοθέτες με κατανόηση, οι Βιβλικές υποσχέσεις έχουν για Υποστηρικτή τους τον Δημιουργό του σύμπαντος τον Ιεχωβά Θεό, του οποίου ο Λόγος δεν μπορεί και δεν πρόκειται να μείνει ανεκπλήρωτος.
Σήμερα, κυρίως στους ορεινούς δρυμούς, οι πεζοπόροι δοκιμάζουν κάποιο φόβο. Αλλά στον παγγήινο δρυμό που πρόκειται να έρθει, η ζωική κτίση δεν θα κάνει κακό στους ανθρώπους ούτε θα αποτελεί απειλή γι’ αυτούς· κι ακόμη, τα ζώα δεν θα φεύγουν ούτε θα τρέμουν όταν θα βλέπουν ανθρώπους, γιατί η Αγία Γραφή υπόσχεται: «Ο λύκος θέλει συγκατοικεί μετά του αρνίου, και η λεοπάρδαλις θέλει αναπαύεσθαι μετά του εριφίου· και ο μόσχος και ο σκύμνος και τα σιτευτά ομού, και μικρόν παιδίον θέλει οδηγεί αυτά. Και η δάμαλις και η άρκτος θέλουσι συμβόσκεσθαι, τα τέκνα αυτών θέλουσιν αναπαύεσθαι ομού, και ο λέων θέλει τρώγει άχυρον καθώς ο βους».—Ησαΐας 11:6-9.
Πόσο αναζωογονητικό θα είναι τότε να πηγαίνει κανείς για περίπατο στα δάση και να βρίσκεται για λίγο πλάι-πλάι μ’ ένα ορεσίβιο λιοντάρι ή ίσως με μια τεράστια, φιλική γκρίζα αρκούδα! Όλα τα ζωντανά πλάσματα δεν πρόκειται ποτέ ξανά να φοβηθούν το ένα το άλλο.
Οι ιδρυτές των σημερινών όμορφων δρυμών είχαν ευγενείς προθέσεις όταν καθόριζαν ορισμένες περιοχές για την προστασία της βλάστησης και των άγριων ζώων. Αλλά μονάχα ο εξελισσόμενος σκοπός του Θεού για έναν παγκόσμιο δρυμό υπό τη βασιλική του κυβέρνηση μπορεί να εγγυηθεί τη μόνιμη διατήρηση των θησαυρών της γης. Μονάχα αυτή η Βασιλεία, στα χέρια του Γιου του, του Ιησού Χριστού, μπορεί να εγκαθιδρύσει ένα μόνιμο παγγήινο παράδεισο και να φέρει αληθινή ειρήνη μεταξύ των ανθρώπων, καθώς και μεταξύ των ανθρώπων και των ζώων.