Από Ανάπηρος, Δραστήριος Υμνητής του Θεού
ΔΥΟ Μάρτυρες του Ιεχωβά που ασχολούνταν με τη διακονία από σπίτι σε σπίτι το Φεβρουάριο του 1984 μίλησαν σε μια γυναίκα στο χωριό Κορκοβάντα, στο Ανιάσκο του Πόρτο Ρίκο. Άκουσαν ένα θόρυβο μέσα από το σπίτι και ρώτησαν τη γυναίκα αν ήταν κανείς άρρωστος.
«Ναι», απάντησε εκείνη, «είναι ο σύζυγός μου. Είναι άρρωστος 14 χρόνια και ποτέ δεν βγαίνει από το δωμάτιο παρά μόνο για να κάνει μπάνιο και να φάει».
Οι δυο Μάρτυρες ρώτησαν αν θα μπορούσαν να μιλήσουν στο σύζυγο. Η γυναίκα είπε ότι ο σύζυγός της δεν ήθελε να μιλάει σε κανέναν, αλλά αν οι Μάρτυρες ήθελαν να πάνε μέσα, μπορούσαν να μπουν.
«Μπήκαμε στο δωμάτιο», εξήγησε ένας από τους Μάρτυρες, «και βρήκαμε τον άντρα στο κρεβάτι. Όταν είδαμε την κατάστασή του, τον λυπηθήκαμε. Ήταν τόσο αδύναμος ώστε έτρεμε. Του μιλήσαμε για τη Βασιλεία του Θεού και για την ελπίδα να ζήσουμε σ’ έναν κόσμο απαλλαγμένο από τις αρρώστιες, ακόμη και από το θάνατο. Δάκρυα κύλησαν στο πρόσωπό του. Τον ρώτησα αν θα ήθελε να ζήσει σ’ εκείνον το νέο κόσμο όπου κανείς δεν θα ήταν άρρωστος».—Αποκάλυψις 21:3, 4.
«Ναι», απάντησε εκείνος. «Εμείς προσφερθήκαμε να ξαναπάμε και να μελετήσουμε την Αγία Γραφή μαζί του. Αφού δέχτηκε, ξαναπήγαμε και κάναμε τη μελέτη ενώ εκείνος ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι.
»Έπειτα από μερικές επισκέψεις, του πρότεινα να ανακάθεται στο κρεβάτι για να μπορεί να μελετάει ευκολότερα. Έκανε την προσπάθεια, παρ’ όλο που στην αρχή μπορούσε να μένει ανακαθισμένος μόνο για λίγο, επειδή ζαλιζόταν. Ακολούθησαν μερικές ακόμη μελέτες και, καθώς δυνάμωνε, του πρότεινα να κάνουμε τη μελέτη στο σαλόνι. Συμφώνησε, και κάθε εβδομάδα τον βοηθούσαμε να περπατάει μέχρι το σαλόνι.
»Ο άντρας αυτός σημείωνε θαυμάσια πρόοδο στη μελέτη του, μολονότι έβλεπε μετά βίας και τα χέρια του έτρεμαν τόσο πολύ ώστε δυσκολευόταν να κρατήσει το μεγεθυντικό φακό. Μας είπε ότι, στα 14 χρόνια που ήταν άρρωστος, δεν είχε πάει σε γιατρό επειδή δεν μπορούσε να φύγει από το σπίτι. Διευθετήσαμε λοιπόν να τον πάμε στο γιατρό.
»Έκανε επιτυχή εγχείρηση στα μάτια του, και σύντομα διάβαζε την Αγία Γραφή χωρίς τη βοήθεια μεγεθυντικού φακού. Ακόμη και τα χέρια του έπαψαν να τρέμουν. Άρχισε να περπατάει τακτικά μέσα στο σπίτι και τελικά πήγαινε στο κρεβάτι μόνο για να κοιμηθεί τη νύχτα. Σύντομα έπειτα απ’ αυτό, άρχισε να παρακολουθεί τις Χριστιανικές μας συναθροίσεις στην Αίθουσα Βασιλείας.
»Καθώς περνούσε ο καιρός, η αγάπη που είχε αυτός ο πρώην ανάπηρος για τον Ιεχωβά Θεό και για τις υποσχέσεις του τον έκανε να μιλάει σε άλλους για τα πράγματα που είχε μάθει. Σε λίγο, άρχισε να βγαίνει μαζί μας στη διακονία από σπίτι σε σπίτι, προς μεγάλη έκπληξη των γειτόνων και των φίλων του. Η υγεία του βελτιώθηκε τόσο πολύ ώστε άρχισε ακόμη και να εργάζεται στο αγρόκτημά του».
Η παραπάνω εμπειρία ειπώθηκε σε μια συνέλευση περιοχής των Μαρτύρων του Ιεχωβά, το Νοέμβριο του 1988, και ο άντρας αυτός, ο Πέδρο Μαρτίνες, εμφανίστηκε στην εξέδρα. Τελικά, το Νοέμβριο του 1989, συμβόλισε την αφιέρωσή του στον Ιεχωβά με το βάφτισμα στο νερό.