Οι Νεαροί Ρωτούν . . .

Να μην Υποστηρίζω την Ομάδα του Σχολείου;

‘ΜΑΖΙ σου, μαζί σου!’ ‘Η νίκη είναι δική σου!’ Τα συνθήματα αντηχούν ξανά και ξανά, ο ενθουσιασμός φουντώνει και ο ζήλος αγγίζει τα όρια της ευλάβειας. Το γυμναστήριο δονείται στο ρυθμό της μουσικής και των τυμπάνων. Κορίτσια και αγόρια ντυμένα με πολύχρωμες στολές σέρνουν το χορό των επευφημιών και των νικητήριων ύμνων, ενώ την ίδια στιγμή αφήνουν έκθαμβους τους θεατές με τα ακροβατικά τους κατορθώματα και τον ξέφρενο χορό τους. Οι προπονητές των ομάδων και οι αθλητικοί σύμβουλοι θριαμβολογούν για τη νίκη. Κατόπιν, μέσα στις εκκωφαντικές επευφημίες των οπαδών της, εμφανίζεται η ομάδα του σχολείου. Το πλήθος καταλαμβάνεται από κυριολεκτική φρενίτιδα και η συγκίνηση κορυφώνεται. Η νίκη είναι δική τους!

Σε πολλά σχολεία, οι εκδηλώσεις για την υποστήριξη της σχολικής ομάδας είναι γεγονότα που όλοι περιμένουν με μεγάλη ανυπομονησία. Κι ενώ κάπου-κάπου παρόμοιες εκδηλώσεις αποσκοπούν στο να εμπνεύσουν ενθουσιασμό για διάφορες σχολικές δραστηριότητες, συνήθως σχετίζονται με προσεχή σχολικά αθλητικά γεγονότα: ράγκμπι, ποδόσφαιρο, μπέιζμπολ, μπάσκετ. Για πολλούς νεαρούς οι εκδηλώσεις για την υποστήριξη της σχολικής ομάδας δεν είναι απλώς ένα διάλειμμα από τη ρουτίνα του σχολείου. Είναι μια ευκαιρία να δώσουν στη σχολική ομάδα την απαραίτητη υποστήριξη, να εμψυχώσουν τους σχολικούς ήρωες του αθλητισμού, να ενισχύσουν την ομάδα τους για τη νίκη! Οι εκδηλώσεις για την υποστήριξη της σχολικής ομάδας χρησιμεύουν επίσης για να καλλιεργήσουν ένα πνεύμα αφοσίωσης προς το σχολείο και το αίσθημα της αλληλεγγύης ανάμεσα στους μαθητές.

Είναι γεγονός πως δεν ενδιαφέρονται όλοι για τον αθλητισμό. Μερικοί μαθητές απλώς απολαμβάνουν τη δράση, το κέφι και τον ενθουσιασμό που επικρατεί σ’ αυτές τις εκδηλώσεις. «Είναι μια ώρα που μπορείς να ξεδώσεις και να κάνεις ό,τι σου κατέβει», λέει ένας νεαρός. Για άλλους, αυτού του είδους οι εκδηλώσεις είναι μια ευκαιρία να χάσουν το μάθημα—ή να βρεθούν ελεύθερα μαζί με το αντίθετο φύλο. «Είναι μια ώρα που τα αγόρια μπορούν να είναι μαζί με τα κορίτσια τους», λέει ένας έφηβος.

Όπως και να έχει το πράγμα, πολλοί εκπαιδευτικοί πιστεύουν ότι η συμμετοχή στα αθλητικά σχολικά γεγονότα αποτελεί ζωτικό μέρος της εκπαίδευσης. Στο βιβλίο της Οδηγός Επιβίωσης στο Γυμνάσιο—Ο Οδηγός Επιτυχίας των Μυημένων (The High School Survival Guide—An Insider’s Guide to Success), η Μπάρμπαρα Μέιγιερ γράφει τα εξής: «Ο μαθητής που τελειώνει το γυμνάσιο χωρίς . . . να έχει καθίσει στις κερκίδες για να επευφημήσει την ομάδα του σχολείου του . . . έχει χάσει μερικές από τις πιο ευχάριστες στιγμές και από τις μεγαλύτερες ευκαιρίες ωρίμανσης που μπορεί να έχει για κάποιο διάστημα». Δεν είναι παράξενο, λοιπόν, το γεγονός ότι σε μερικά σχολεία οι εκδηλώσεις για την υποστήριξη της σχολικής ομάδας επιτρέπεται να αντικαθιστούν τα προγραμματισμένα μαθήματα.

Αν πραγματοποιούνται τέτοιες εκδηλώσεις στο σχολείο σου, πιθανόν να έχεις σκεφτεί αν θα μπορούσες να συμμετέχεις. Στην πραγματικότητα, ίσως δέχεσαι και κάποιες πιέσεις για να το κάνεις αυτό. Το γεγονός ότι δεν συμμετέχεις μπορεί να κάνει τους άλλους να σε θεωρούν σνομπ ή άτομο που προδίδει το σχολείο. Ωστόσο, υπάρχουν σοβαροί λόγοι για τους οποίους οι Χριστιανοί δεν πρέπει να συμμετέχουν σε τέτοιες εκδηλώσεις.

Ενθουσιασμός ή Φανατισμός;

Όχι πως η Αγία Γραφή είναι κατά των αθλημάτων. Η Αγία Γραφή αναγνωρίζει ότι «η σωματική άσκηση έχει κάποια αξία». (1 Τιμόθεον 4:8, Σημερινή Αγγλική Μετάφραση [Today’s English Version]) Σε πολλούς Χριστιανούς—νέους και ηλικιωμένους—αρέσει να παρακολουθούν και να συμμετέχουν επίσης σε διάφορα αθλήματα. Όταν είμαστε μετριοπαθείς, τα αθλήματα μπορεί να είναι απολαυστικά, ωφέλιμα.a

Ωστόσο, οι εκδηλώσεις που γίνονται για την υποστήριξη της σχολικής ομάδας μπορούν να μετατρέψουν τον υγιή ενθουσιασμό για τον αθλητισμό σε θανατηφόρο φανατισμό. Στην αρχαία Ρώμη, σύμφωνα με το βιβλίο Αθλήματα και Αγώνες στον Αρχαίο Κόσμο (Sports and Games in the Ancient World), «ξέφρενα χειροκροτήματα, φωνές και ζητωκραυγές πλανιόνταν στον αέρα» στα αθλητικά γεγονότα των Ρωμαίων. Δεν μας εκπλήσσει λοιπόν που ο «φανατισμός αναπόφευκτα ανθούσε». Κατά τη διάρκεια των μονομαχιών, «οι θεατές φώναζαν ‘Σκότωσέ τον! Χτύπα τον! Τσάκισέ τον!’», έχοντας πωρωθεί ως προς το γεγονός ότι παρότρυναν την εν ψυχρώ δολοφονία ενός άλλου ανθρώπου.

Και σήμερα επίσης, ο φανατισμός για τον αθλητισμό όχι μόνο ζει και βασιλεύει, αλλά και υποδουλώνει. Έπειτα από ένα ματς ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου στο οποίο έχασαν τη ζωή τους 38 άνθρωποι εξαιτίας της βίας των φιλάθλων, το περιοδικό Ντισκάβερ (Discover) επισήμανε ότι η αιτία ήταν το «αίσθημα της ανωνυμίας» που έχει κάποιος όταν αποτελεί μέρος ενός πλήθους. Έτσι, το άτομο αισθάνεται λιγότερο υπεύθυνο για τις ενέργειές του. Ωστόσο, η Αγία Γραφή προειδοποιεί στο εδάφιο Έξοδος 23:2: ‘Δεν θα ακολουθείς τους πολλούς για κακό’. Αλλά μπορεί να είναι στ’ αλήθεια τόσο κακό απλώς το να επευφημεί κάποιος την ομάδα του και να φωνάζει υπέρ της; Ναι. Το περιοδικό Ντισκάβερ έκανε την παρατήρηση ότι «οι επευφημίες και οι φωνές σ’ ένα αθλητικό γεγονός αντιπροσωπεύουν μια μορφή λεκτικής επιθετικότητας η οποία, σε μερικούς ανθρώπους, μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε σωματική επιθετικότητα».

Είναι δυνατόν, λοιπόν, να είναι ωφέλιμο το να τραγουδάει κανείς συνθήματα και ύμνους που παροτρύνουν τους αθλητές να συντρίψουν τους αντιπάλους τους; Ο νεαρός Τζέραλντ θυμάται τις εκδηλώσεις για την υποστήριξη της σχολικής ομάδας που ο ίδιος συνήθιζε να παρακολουθεί: «Ήταν πολύ θορυβώδεις, τα ουρλιαχτά έδιναν κι έπαιρναν. Το πλήθος μερικές φορές γινόταν υπερβολικά εριστικό. Οι εκδηλώσεις αυτές έμοιαζαν περισσότερο με πολεμικές τελετές που μας υποκινούσαν σε ταραχές. Ακούγονταν συνεχώς λέξεις όπως ‘σκοτώστε τους’, ‘λιώστε τους’ και ‘τσακίστε τους’». Μερικές φορές τα λόγια γίνονταν πράξη. Ο νεαρός Πέρι θυμάται μια τέτοια εκδήλωση όπου «όλοι πήραν ξύλα και άρχισαν να χτυπούν ένα ομοίωμα της μασκότ που είχε η αντίπαλη ομάδα. Όταν σταμάτησαν, είχαν κομματιάσει τη μασκότ».

Ποιος είναι άτρωτος σ’ ένα τέτοιο μεταδοτικό πνεύμα βίας; Δικαιολογημένα, λοιπόν, η Αγία Γραφή προειδοποιεί: ‘Φθείρουν τα καλά ήθη οι κακές συναναστροφές’. (1 Κορινθίους 15:33) Όπως παραδέχεται ένας νεαρός μαθητής: «Δεν μπορείς παρά να επηρεαστείς απ’ αυτό που κάνουν όλοι οι άλλοι». Και αν τελικά συμμετάσχεις στη βία, οι συνέπειες μπορεί να είναι σοβαρές. Θυμήσου ότι οι αρχαίοι Εδωμίτες επευφημούσαν τους Βαβυλώνιους όταν αυτοί λεηλατούσαν την Ιερουσαλήμ. ‘Κατεδαφίστε, κατεδαφίστε τη μέχρι τα θεμέλια!’ φώναζαν οι Εδωμίτες. (Ψαλμός 137:7) Ωστόσο, ο Θεός καταδίκασε σαφώς το εκδικητικό, βίαιο πνεύμα τους. (Αβδιού 1, 8, 12) Θα μπορούσε κάποιος να ενεργεί παρόμοια σήμερα και να μην προκαλέσει τη δυσαρέσκεια του Θεού;

Είναι αλήθεια ότι δεν είναι βίαιες όλες οι εκδηλώσεις που γίνονται για την υποστήριξη των σχολικών ομάδων—ούτε όλα τα αθλητικά γεγονότα. Αλλά ακόμη και όταν ως ένα σημείο επικρατεί σοβαρότητα, είναι κατάλληλο για ένα Χριστιανό να τραγουδάει ύμνους που εκφράζουν φανατική οσιότητα ή ίσως και λατρευτική στάση απέναντι σε μια σχολική ή αθλητική ομάδα; (Παράβαλε Έξοδος 20:5.) Εναρμονίζεται το να βροντοφωνάζει κανείς προκλητικά συνθήματα με τη συμβουλή που βρίσκεται στα εδάφια Εφεσίους 4:29, 31, ΝΔΜ; Εκεί διαβάζουμε: «Κανένας βλαβερός λόγος ας μη βγαίνει από το στόμα σας . . . Διώξτε μακριά σας κάθε δυσαρέσκεια, θυμό, οργή, κραυγή, κατηγόρια, καθώς και κάθε άλλη κακότητα». Θα σε βοηθήσει η συμμετοχή σου σε μια τέτοια φορτισμένη συναισθηματικά εκδήλωση στο να καλλιεργείς τους καρπούς του πνεύματος του Θεού, στους οποίους συμπεριλαμβάνεται η ‘πραότητα’ και η «εγκράτεια»; (Γαλάτας 5:22, 23) Ή απλώς θα διεγείρει μέσα σου ένα ασεβές πνεύμα άγριου ανταγωνισμού;—Παράβαλε Φιλιππησίους 2:3.

Φυσικά, οι περιστάσεις ποικίλλουν. Μερικές φορές η συμμετοχή στις σχολικές συγκεντρώσεις είναι υποχρεωτική και οι εκδηλώσεις για την υποστήριξη της σχολικής ομάδας μπορεί να αποτελούν μέρος του προγράμματος. Αυτές καθαυτές οι εκδηλώσεις μπορεί να ποικίλλουν σε μορφή και περιεχόμενο. Και μολονότι δεν μπορούν να τεθούν άκαμπτοι κανόνες για τη συμμετοχή σε κάτι τέτοιο, τα νεαρά άτομα που είναι Χριστιανοί θα ενεργήσουν σοφά αν συζητήσουν αυτά τα ζητήματα με τους γονείς τους και σταθμίσουν τους διάφορους παράγοντες που περιλαμβάνονται. (Βλέπε Παροιμίαι 24:6.) Αν αποφασίσεις να μην αναμειχθείς σε τέτοιες εκδηλώσεις, μπορεί να χρειαστεί να αντιμετωπίσεις ισχυρή πίεση από τους συνομηλίκους σου. Αλλά πάντα να θυμάσαι ότι η οσιότητά σου ανήκει πρωτίστως στον Θεό—όχι σε κάποιο σχολείο ή σε κάποια ομάδα.

[Υποσημειώσεις]

[Πλαίσιο στη σελίδα 13]

‘Θέλω να Γίνω Μαζορέτα!’

Πολλά νεαρά κορίτσια—και αγόρια—λαχταρούν το γόητρο, την αποδοχή και τη δημοτικότητα που συνοδεύουν το ρόλο της μαζορέτας. «Σου ανορθώνεται το ηθικό καθώς ξεσηκώνεις και ενθουσιάζεις τους ανθρώπους», λέει η Λίζα, ένα κορίτσι τα λόγια του οποίου παρατίθενται στο περιοδικό Σεβεντίν (Seventeen). «Και αισθάνεσαι υπέροχα καθώς όλοι σε κοιτάζουν!» Άλλα νεαρά άτομα ελκύονται από τις δυνατότητες που τους παρέχει ο ρόλος της μαζορέτας στον κοινωνικό τομέα. Κάποιοι που προσπάθησαν να «στρατολογήσουν» τη νεαρή Χάνα για να πάρει μέρος στα δοκιμαστικά, της είπαν: «Θα σε κάνει δημοφιλή και θα σου ανοίξει το δρόμο για να κάνεις παρέα με αγόρια». Μερικά κορίτσια ισχυρίζονται ότι ο ρόλος της μαζορέτας έχει αυξήσει την αυτοεκτίμησή τους.

Ωστόσο η ζωή της μαζορέτας δεν είναι μόνο φανταχτερές φούντες και ακροβατικά άλματα. Συχνά υπάρχει σκληρός ανταγωνισμός στα δοκιμαστικά· η απόρριψη μπορεί να είναι τραυματική εμπειρία. Ανάμεσα στις μαζορέτες αντίπαλων σχολείων μπορεί να υπάρχει απροκάλυπτη εχθρότητα. Επιπρόσθετα, μερικά από τα σύγχρονα περίπλοκα νούμερα που εκτελούν οι μαζορέτες απαιτούν, στην κυριολεξία, επιδεξιότητα αθλητή ολυμπιακών αγώνων. Οι τραυματισμοί είναι συνηθισμένο φαινόμενο. Έτσι, οι μαζορέτες πρέπει να αφιερώνουν πολλές ώρες κάθε εβδομάδα για να εξασκούνται. Όπως λέει ένα εγχειρίδιο για μαζορέτες, απαιτείται «αφοσίωση στο ρόλο της μαζορέτας επειδή πρόκειται για τρόπο ζωής».

Μπορούν οι Χριστιανοί να είναι αληθινά ‘αφοσιωμένοι’ σε κάτι τόσο μάταιο όπως το να προωθούν το πνεύμα της αφοσίωσης προς το σχολείο; Καθόλου· ούτε θα ήταν κατάλληλο για Χριστιανούς νεαρούς να παρακινούν το πλήθος να φωνάζει συνθήματα ή να τραγουδάει τραγούδια που εξυμνούν τη βία ή ειδωλοποιούν ομάδες και ήρωες του αθλητισμού. Και, όπως αναφέραμε προηγουμένως, ο κίνδυνος των ‘κακών συναναστροφών’ αποτελεί σοβαρή ανησυχία. (1 Κορινθίους 15:33) Επίσης, ας μην ξεχνάμε τα φανερά προβλήματα που θα μπορούσαν να προκύψουν όταν κάποιο άτομο παρελαύνει—και χορεύει—με την άσεμνη περιβολή την οποία συχνά απαιτείται να φορούν οι μαζορέτες.—1 Τιμόθεον 2:9.

Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, είναι φανερό ότι ο ρόλος της μαζορέτας είναι ακατάλληλος για ένα νεαρό άτομο που ανήκει στη Χριστιανική εκκλησία. Η αφοσίωσή του/της στον Ιεχωβά είναι πολύ πιο σημαντική.

[Εικόνα στη σελίδα 12]

Εναρμονίζεται με τις Χριστιανικές αρχές το πνεύμα που επικρατεί στις εκδηλώσεις για την υποστήριξη της σχολικής ομάδας;