Οι Νεαροί Ρωτούν . . .

Τι να Κάνω αν μας Ντρόπιασε ο Γονέας Μου;

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ του Τζέικομπ ήταν ένας αξιοσέβαστος Χριστιανός επίσκοπος σε μια αφρικανική χώρα. Αλλά, όταν εγκατέλειψε τη μητέρα του Τζέικομπ για να ζήσει με μια άλλη γυναίκα, ο πατέρας του Τζέικομπ αποβλήθηκε από τη Χριστιανική εκκλησία. Τα πράγματα πήγαν από το κακό στο χειρότερο όταν αργότερα άρχισε να πίνει υπερβολικά. «Σε αυτή την κατάσταση», θυμάται ο Τζέικομπ, «ερχόταν στο σχολείο και με έφερνε σε δύσκολη θέση μπροστά στους δασκάλους και στους συμμαθητές μου».a

Ένας άλλος Αφρικανός νεαρός, που θα τον ονομάσουμε Ντέιβιντ, είδε με παρόμοιο τρόπο τον πατέρα του να αποβάλλεται από τη Χριστιανική εκκλησία ως αμετανόητος παραβάτης. «Δεν μπορούσα να το πιστέψω», λέει ο Ντέιβιντ. «Πάντοτε απέβλεπα σε αυτόν ως παράδειγμα για μίμηση. Αυτό που φοβόμουν περισσότερο ήταν ότι κανείς δεν θα ήθελε να συναναστραφεί με την οικογένεια ενός αποκομμένου ατόμου».

Όταν ένας γονέας σέρνει στη λάσπη το όνομα της οικογένειας με το να εμπλακεί σε σκανδαλώδη διαγωγή ή ακόμη με το να συλληφτεί από την αστυνομία, δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο να νιώθεις ότι έχεις ντροπιαστεί, ταπεινωθεί και φοβάσαι το μέλλον. Μερικές φορές μπορεί να νιώθεις σαν τον ψαλμωδό, ο οποίος έγραψε: ‘Όλη τη μέρα η ντροπή μου είναι ενώπιόν μου, και η αισχύνη του προσώπου μου με κάλυψε’.—Ψαλμός 44:15.

Ως αποτέλεσμα της διαγωγής του γονέα σου, ίσως αισθάνεσαι αδέξια και αμήχανα όταν κάνεις παρέα με φίλους και γνωστούς. Μερικοί από αυτούς μπορεί παρόμοια να αισθάνονται άβολα μαζί σου. Ορισμένα άκαρδα νεαρά άτομα μπορεί μάλιστα να ευχαριστιούνται να σε πειράζουν για την άσχημη κατάσταση του γονέα σου ή μπορεί κάποιοι ενήλικοι να σε προειδοποιούν σοβαρά ότι και εσύ θα μπορούσες κάλλιστα να πάρεις τον ίδιο δρόμο.

Δεν Φταις Εσύ!

Ένα δημοφιλές ρητό στους αρχαίους χρόνους έλεγε το εξής: «Οι γονείς έφαγαν τα ξινά σταφύλια, αλλά τα παιδιά ένιωσαν την ξινή γεύση». (Ιεζεκιήλ 18:2, Σημερινή Αγγλική Μετάφραση [Today’s English Version]) Τα νεαρά άτομα σήμερα μπορεί παρόμοια να αισθάνονται ότι αναγκάζονται να γευτούν τους καρπούς της κακής διαγωγής του γονέα τους. Όταν ο πατέρας του αποβλήθηκε από την εκκλησία, ο νεαρός Ντέιβιντ πληγώθηκε πολύ και αναρωτιόταν αν τον τιμωρούσε ο Θεός.

Αλλά τον τιμωρούσε; Είναι αλήθεια ότι ο Θεός προειδοποίησε το έθνος Ισραήλ ότι ‘ανταποδίδει τις αμαρτίες των πατέρων στα τέκνα’. (Έξοδος 20:5) Κάποια φορά, για παράδειγμα, ο Ιεχωβά έστειλε ολόκληρο το έθνος εξορία στη μακρινή Βαβυλώνα. Ενώ αυτό οφειλόταν κυρίως στην κακή διαγωγή των ενηλίκων, η εξορία αναμφίβολα επέφερε κακουχίες στα παιδιά των Ισραηλιτών. Ωστόσο, ο Θεός συνέχισε να δείχνει εύνοια σε νεαρούς Ισραηλίτες, όπως ο Δανιήλ και οι σύντροφοί του, οι οποίοι συνέχισαν να τον λατρεύουν πιστά.—Δανιήλ 3:28, 30.

Έτσι, ενώ η παρεκτροπή του γονέα σου μπορεί να σου προκαλέσει πολλή θλίψη και πόνο, δεν είναι ανάγκη να φοβάσαι ότι έχεις χάσει την εύνοια ή την ευλογία του Θεού. Σκέψου τα λόγια του Ιεχωβά στα εδάφια Ιεζεκιήλ 18:14, 17, ΜΝΚ, τα οποία ακολουθούν το ρητό σχετικά με τα πικρά σταφύλια που αναφέρθηκε προηγουμένως: ‘Κοιτάξτε! κάποιος απέκτησε γιο, ο οποίος συνεχώς βλέπει όλα τα αμαρτήματα που έχει κάνει ο πατέρας του, και βλέπει και δεν κάνει πράγματα σαν και αυτά. . . . Αυτός ο ίδιος δεν θα πεθάνει εξαιτίας του σφάλματος του πατέρα του. Οπωσδήποτε θα συνεχίσει να ζει’.

Πρόσεξε, όμως, ότι για να συνεχίσεις να ζεις πρέπει να χαράξεις διαφορετική πορεία από εκείνην που ακολούθησε ο πεισματικός γονέας σου. ‘Ο καθένας ας αποδεικνύει ποιο είναι το δικό του έργο’, προτρέπει η Αγία Γραφή, ‘και τότε θα έχει αιτία για αγαλλίαση σε σχέση με τον εαυτό του μόνο, και όχι σε σύγκριση με τον άλλον’.—Γαλάτας 6:4, ΜΝΚ.

Απόδειξε ότι Διαφέρεις

Σκέψου, λόγου χάρη το νεαρό βασιλιά του αρχαίου Ιούδα, ο οποίος λεγόταν Ιωσίας. Τόσο ο πατέρας του όσο και ο παππούς του ήταν διαβόητοι ειδωλολάτρες. Ωστόσο, ο Ιωσίας ‘έπραξε το ευθές ενώπιον του Ιεχωβά’. (2 Βασιλέων 21:19, 20· 22:1, 2) Ο πατέρας του Βασιλιά Εζεκία, ο Άχαζ, ήταν ένας ακόμη βασιλιάς που έθεσε εξαχρειωτικό παράδειγμα. Ο Άχαζ έκλεισε τις πόρτες του ναού του Ιεχωβά και πρόσφερε τους ίδιους τους γιους του θυσία σε κάποιον παγανιστικό θεό! (2 Χρονικών 28:1-3, 24, 25) Ο Εζεκίας, όμως, απέδειξε ότι διέφερε από τον πατέρα του. Σε ηλικία 25 χρονών άρχισε να βασιλεύει και αμέσως ξεκίνησε την αποκατάσταση της αληθινής λατρείας στον Ιούδα.—2 Βασιλέων 18:1-5.

Οι γιοι του Κορέ έθεσαν παρόμοιο παράδειγμα. Πριν από την είσοδο του έθνους Ισραήλ στη Γη της Επαγγελίας, ο Κορέ, ένας εξέχων Λευίτης, ηγήθηκε ενός στασιασμού ενάντια στον Μωυσή και στον Ααρών. Ωστόσο, η ανταρσία καταπνίγηκε γρήγορα όταν ο Κορέ και οι ακόλουθοί του εκτελέστηκαν από σεισμό και φωτιά που ήρθαν από τον ουρανό. Είναι ενδιαφέρον, όμως, ότι οι γιοι του Κορέ επέζησαν. (Αριθμοί 26:9-11) Φαίνεται ότι δεν πήραν το μέρος του πατέρα τους σε αυτόν το στασιασμό. Αναμφίβολα αυτοί οι γιοι του Κορέ ένιωσαν ντροπιασμένοι από την πονηρή πορεία του πατέρα τους. Αλλά ο Ιεχωβά ευλόγησε τους απογόνους του Κορέ επειδή προσκολλήθηκαν στο Νόμο του. Ανάμεσα στις πιο όμορφες εκφράσεις που υπάρχουν στην Αγία Γραφή είναι τα λόγια που έγραψαν οι γιοι του Κορέ.—Βλέπε Ψαλμοί 45, 48, 84, 85, 87 και 88.

Σαν τον Ιωσία, τον Εζεκία και τους γιους του Κορέ, πολλοί Χριστιανοί νέοι σήμερα έχουν αποδείξει ότι διαφέρουν από τους πεισματικούς γονείς τους. Πάρε για παράδειγμα έναν έφηβο, που θα τον ονομάσουμε Μάξγουελ. Οι γονείς του ήταν κάποτε πιστοί Μάρτυρες του Ιεχωβά, αλλά έγιναν αποστάτες που εναντιώθηκαν στη Χριστιανοσύνη. Σε κάποια περίπτωση οι γονείς του κρατούσαν πανό και διαδήλωναν έξω από το χώρο μιας Χριστιανικής συνέλευσης την οποία παρακολουθούσε ο Μάξγουελ. «Ήταν πολύ ενοχλητικό», εξηγεί ο ίδιος. «Μερικοί που δεν ήξεραν ότι ήταν οι γονείς μου μού είπαν: ‘Τους είδες αυτούς τους ανόητους αποστάτες που είναι έξω;’» Όμως, ο Μάξγουελ δεν ακολούθησε τη στασιαστική πορεία των γονέων του. Και με την υποστήριξη πιστών μελών της οικογένειας και άλλων Χριστιανών συντρόφων, κατόρθωσε να υπερνικήσει τα αισθήματα αμηχανίας και ντροπής.

Ο Μάξγουελ, ο Τζέικομπ και ο Ντέιβιντ (που αναφέρθηκαν νωρίτερα) έχουν πράγματι ξεπεράσει το πρόβλημα της οικογένειάς τους. Όλοι υπηρετούν αυτή τη στιγμή ως διάκονοι σε ένα γραφείο τμήματος της Εταιρίας Σκοπιά στην Αφρική. «Γνωρίζω ότι, στο μέλλον, μπορεί να έρθω πάλι σε δύσκολη θέση εξαιτίας των γονέων μου», λέει ο Μάξγουελ, «αλλά γνωρίζω επίσης ότι, αν βασιστώ στον Ιεχωβά, αυτός θα μου δώσει δύναμη να υπομείνω».

Αντιμετώπιση των Αισθημάτων

Μπορεί να είναι ιδιαίτερα αναγκαία η βοήθεια για να υπερνικήσεις τα καταθλιπτικά αισθήματα που ξυπνούν μέσα σου εξαιτίας της επαίσχυντης διαγωγής του γονέα σου. «Όταν βλέπω τη μητέρα μου [μεθυσμένη]», έγραψε η 15χρονη Σαρμέν, «είναι σαν να πεθαίνει κάτι μέσα μου . . . Θυμώνω τόσο πολύ . . . Οι φίλοι μου δεν πρέπει να μάθουν ποτέ για το πρόβλημα της μητέρας μου, επειδή διατηρώ ακόμη την υπερηφάνειά μου». (Κατάχρηση Αλκοόλ—Το Απίστευτο Ψέμα! [Alcohol Abuse—The Incredible Lie!] του Ανρί Νοντέι) Μια αγγλική παροιμία μας θυμίζει, ωστόσο, ότι «η θλίψη που τη μοιράζεσαι με άλλους είναι μισή θλίψη». Μπορεί, ούτως ή άλλως, το πρόβλημα του γονέα σου να έχει γίνει πλατιά γνωστό. Γιατί λοιπόν να το μεταχειρίζεσαι σαν κάποιο εφτασφράγιστο μυστικό; Ακόμη και σε περιπτώσεις που η διακριτικότητα αποτελεί συνετή πορεία, τι νόημα έχει να αφήνεις να συσσωρεύονται μέσα σου εχθρικά αισθήματα; Δεν θα ήταν υποβοηθητικό να έβρισκες ένα ώριμο άτομο από τη Χριστιανική εκκλησία το οποίο να μπορείς να εμπιστευτείς; Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσες να πάρεις καλά λόγια ενθάρρυνσης.—Παροιμίαι 12:25, ΜΝΚ· 16:24.

Το να συλλογίζεσαι τις αρχές της Αγίας Γραφής είναι ένας ακόμη αποτελεσματικός τρόπος για να αντιμετωπίζεις τα αρνητικά αισθήματα. Ο Τζέικομπ παραδέχεται: «Τα πράγματα που έκανε ο πατέρας μου έσπειραν μίσος για αυτόν στην καρδιά μου». Όμως, το μίσος δεν θα βελτιώσει την κατάσταση, ούτε είναι σε αρμονία με την εντολή της Αγίας Γραφής να τιμάει κάποιος τον πατέρα του και τη μητέρα του. (Εφεσίους 6:1-3) Αντί να μισείς προσωπικά το γονέα σου, θα πρέπει να τρέφεις υγιές μίσος για την αδικοπραγία του γονέα σου. (Παράβαλε Παροιμίαι 8:13· Ιούδα 23). Είναι μάλιστα κατάλληλο να υπακούς και να δείχνεις σεβασμό στον πεισματικό γονέα σου. Το να εκδηλώνεις και να εκφράζεις συνεχώς την αγάπη σου, ίσως βοηθήσει να υποκινηθεί αυτός ο γονέας να κάνει τις απαραίτητες αλλαγές.

Ο νεαρός Τζέικομπ είχε ένα ακόμη κοινό πρόβλημα—την τάση να συγκρίνει τον εαυτό του με άλλα νεαρά άτομα των οποίων οι περιστάσεις ήταν καλύτερες. Ωστόσο, έφτασε στο σημείο να συνειδητοποιήσει πόσο άκαρπος είναι αυτός ο τρόπος σκέψης. «Αντί να καλλιεργώ συνέχεια τέτοιες σκέψεις», λέει ο Τζέικομπ, «είναι πιο υποβοηθητικό να συγκεντρώνομαι στους τρόπους με τους οποίους μπορώ να αντιμετωπίσω αυτή την κατάσταση». Ο Τζέικομπ διαπίστωσε ότι βοηθούσε πολύ το διάβασμα Γραφικών εντύπων και ο στοχασμός σχετικά με την πορεία της ζωής πιστών Χριστιανών.

Η στενή συναναστροφή με τη Χριστιανική εκκλησία μπορεί επίσης να αποδειχτεί υποβοηθητική. Εκεί μπορείς να βρεις πνευματικούς ‘αδελφούς και αδελφές και μητέρες’. (Μάρκος 10:30) Ο νεαρός Ντέιβιντ φοβόταν ότι τα μέλη της εκκλησίας ίσως τον απέφευγαν εξαιτίας της αποκοπής του πατέρα του. Αλλά διαπίστωσε ότι οι φόβοι του ήταν εντελώς αδικαιολόγητοι. «Στην εκκλησία», εξηγεί, «δεν μας έκαναν να νιώθουμε σαν απόβλητοι, όπως νόμιζα ότι θα συνέβαινε. Οι φίλοι συνέχισαν να μας επισκέπτονται. Όλα αυτά με έπεισαν ότι η εκκλησία πράγματι ενδιαφερόταν».

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το να έχεις έναν πεισματικό γονέα μπορεί να είναι οδυνηρό και εξουθενωτικό. Αλλά δεν είναι ανάγκη να απελπίζεσαι. Σκέψου τις εμπειρίες των ατόμων που αναφέρθηκαν εδώ. Αναζήτησε τη βοήθεια στοργικών φίλων. Μη δείχνεις ασέβεια στους γονείς σου· η πιστή σου πορεία μπορεί τελικά να τους υποκινήσει να αλλάξουν. (Παράβαλε 1 Πέτρου 3:1, 2). Και ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί, να θυμάσαι ότι η υπόστασή σου μπροστά στον Θεό δεν εξαρτάται από τη διαγωγή των γονέων σου. Εξαρτάται από εσένα!

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 20]

Δεν είναι ανάγκη να ακολουθήσεις την πεισματική πορεία του γονέα σου