Εκεί Όπου οι Γονείς και τα Παιδιά Ακούνε και Μαθαίνουν Μαζί
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗ ΤΟΥ ΞΥΠΝΑ! ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ
«ΩΣ ΕΤΑΙΡΙΑ συντήρησης κτιρίων θα έπρεπε να ντρεπόμαστε, αλλά φαίνεται ότι το στάδιο είναι πιο καθαρό όταν [καθαρίζετε] εσείς». Ο υπεύθυνος της εταιρίας συντήρησης κτιρίων που είχε αναλάβει το Στάδιο Φουκουόκα Ντόουμ στην Ιαπωνία είπε αυτά τα λόγια το περασμένο καλοκαίρι σχετικά με την προετοιμασία που έγινε από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά για τη Συνέλευση τους Περιφερείας «Θεία Διδασκαλία». Ο ίδιος είχε επίσης κάποια σχέση με το Στάδιο Τόκιο Ντόουμ τον προηγούμενο χρόνο όταν διεξάχτηκε εκεί η Συνέλευση Περιφερείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά με θέμα «Φορείς Φωτός», και είχε εντυπωσιαστεί βαθιά. Στο τέλος των συνελεύσεων, το στάδιο ήταν πιο καθαρό από ό,τι όταν το είχαν νοικιάσει. Επιπλέον αυτός είπε: «Η συμπεριφορά των παιδιών ήταν αξιοσημείωτη. Το μόνο που μπορώ να πω είναι: ‘Καταπληκτικό!’»
Πέρσι, η Συνέλευση Περιφερείας «Θεία Διδασκαλία» διεξάχτηκε επίσης στην πόλη Τακαμάτσου. Κάποιος μεσήλικας ο οποίος παρατηρούσε τους εκπροσώπους της συνέλευσης τους ρώτησε: «Είστε Χριστιανοί;» και κατόπιν συνέχισε: «Είχατε μια συνέλευση και τον προηγούμενο χρόνο, έτσι δεν είναι; Πού είναι τα παιδιά σας στη διάρκεια της συνέλευσης;» Όταν οι εκπρόσωποι απάντησαν: «Ακούνε τις ομιλίες και ανοίγουν τη δικιά τους Αγία Γραφή μαζί με τους γονείς τους», ο άντρας είπε: «Αυτό είναι πολύ καλό! Σας βλέπω κάθε καλοκαίρι και πάντοτε εντυπωσιάζομαι από το ότι τα παιδιά σας συμπεριφέρονται καλά». Στη συνέχεια παρατήρησε ότι, αν και ακούει πολλά για το χάσμα των γενεών που υπάρχει ανάμεσα στους γονείς και στα παιδιά, μπορεί να διακρίνει από τη διαγωγή των παιδιών των Μαρτύρων του Ιεχωβά πως η σχέση γονέα-παιδιού ανάμεσά τους είναι πολύ καλή.
Μια δασκάλα δημοτικού σχολείου, η οποία παρακολούθησε κάποια συνέλευση περιφερείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά που διεξάχτηκε στο Μακουχάρι Μέσε πέρσι, έμεινε έκπληκτη όταν είδε τη διαγωγή των παιδιών στο χώρο της συνέλευσης. Στο σχολείο, όπου θα πρέπει να σημειώνεται πρόοδος στη μάθηση με το να ακούνε οι μαθητές τούς άλλους να μιλάνε, ένιωθε ότι τα παιδιά δεν ήταν πρόθυμα να ακούνε. Ωστόσο, στη συνέλευση είδε κάτι διαφορετικό. «Εκείνα τα παιδιά πρόσεχαν για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Και το σημαντικότερο είναι ότι βαστούσαν το μολύβι τους σφιχτά στο χέρι τους και κρατούσαν σημειώσεις, γράφοντας τους χαρακτήρες σωστά παρ’ όλο που έπρεπε να το κάνουν αυτό ακουμπώντας στα πόδια τους. Τα παιδιά που είναι Μάρτυρες διαφέρουν από τα άλλα παιδιά, ακόμα και στο σχολείο, με τον τρόπο που μιλάνε και ακούνε, καθώς επίσης με το ντύσιμο και την εμφάνισή τους». Στη συνέχεια αυτή πρόσθεσε: «Νομίζω ότι αυτό οφείλεται στην καθημερινή τους εκπαίδευση, στο ότι αινούν τον Ιεχωβά και στο ότι η οικογένειά τους εργάζεται μαζί προς ένα σκοπό».
Όπως ακριβώς οι Ισραηλίτες ακολουθούσαν το θεϊκό νόμο που έλεγε: «Σύναξον τον λαόν, τους άνδρας και τας γυναίκας και τα παιδία . . . , δια να ακούσωσι και δια να μάθωσι», έτσι και οι Μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα, τόσο οι ηλικιωμένοι όσο και οι νέοι, άντρες και γυναίκες, συναθροίζονται και λαβαίνουν την ίδια διδασκαλία. Το παραπάνω εδάφιο συνεχίζει, εξηγώντας το λόγο: ‘Δια να φοβώνται Ιεχωβά τον Θεόν σας, και δια να προσέχωσι να εκτελώσι πάντας τους λόγους του νόμου τούτου’.—Δευτερονόμιον 31:12.