Η Πραγματική Σημασία του 1914
ΟΠΩΣ αναφέρεται στη σελίδα 4, «αυτό το περιοδικό οικοδομεί την εμπιστοσύνη στην υπόσχεση του Δημιουργού για έναν ειρηνικό και ασφαλή νέο κόσμο, προτού παρέλθει η γενιά που γνώρισε τα γεγονότα του 1914».
Πιθανώς πολλοί από τους αναγνώστες μας νιώθουν έκπληξη διαβάζοντας αυτή τη δήλωση. Ωστόσο, ήδη από το Δεκέμβριο του 1879—γύρω στα 35 χρόνια πριν από το 1914—το περιοδικό Η Σκοπιά (τότε γνωστό ως Η Σκοπιά της Σιών και Κήρυξ της του Χριστού Παρουσίας) παρείχε στοιχεία από την Αγία Γραφή τα οποία αποδείκνυαν ότι το 1914 θα ήταν ένα σημαντικό έτος. Ακόμα και πριν από αυτό—στα μέσα του 19ου αιώνα—άλλα άτομα που μελετούσαν την Αγία Γραφή είχαν υπονοήσει ότι το 1914 ήταν πιθανώς ένα σημαντικό έτος στη Βιβλική προφητεία.a
Η προφητεία έχει περιγραφεί ως ιστορία γραμμένη εκ των προτέρων. Αυτό το χαρακτηριστικό της Αγίας Γραφής αποδεικνύει τη θεϊκή της προέλευση. Η Αγία Γραφή, εκτός από το ότι μας μιλάει για μελλοντικά γεγονότα, ορισμένες φορές δηλώνει το μήκος του χρόνου που θα περάσει προτού συμβεί κάτι. Κάποιες από αυτές τις συγκεκριμένες προφητείες αφορούν λίγες ημέρες, κάποιες αφορούν χρόνια και άλλες αφορούν αιώνες.
Ο Δανιήλ, ο οποίος προφήτεψε σχετικά με το χρόνο της πρώτης εμφάνισης του Μεσσία, αποκάλυψε επίσης το πότε θα επέστρεφε ο Μεσσίας για την «παρουσία» του στην περίοδο που ονομάζεται ‘έσχατος καιρός’. (Δανιήλ 8:17, 19· 9:24-27) Αυτή η Βιβλική προφητεία καλύπτει μια μεγάλη χρονική περίοδο, όχι μόνο λίγες εκατοντάδες χρόνια αλλά περισσότερες από δύο χιλιετίες—2.520 χρόνια! Στο εδάφιο Λουκάς 21:24, ο Ιησούς αποκαλεί αυτή την περίοδο «οι προσδιορισμένοι καιροί των εθνών».b
Το 1914 Εισάγει έναν Καιρό Θλίψης
Η εκπλήρωση της Βιβλικής προφητείας δείχνει ότι ζούμε στον καιρό του τέλους από το 1914. Ο Ιησούς περιέγραψε αυτόν τον καιρό ως ‘αρχή με βασανιστικούς πόνους’. (Ματθαίος 24:8) Στο εδάφιο Αποκάλυψη 12:12 διαβάζουμε: «Αλίμονο στη γη και στη θάλασσα, επειδή ο Διάβολος κατέβηκε σε εσάς, έχοντας μεγάλο θυμό, καθώς γνωρίζει ότι έχει μικρό χρονικό διάστημα». Αυτό εξηγεί γιατί ο κόσμος βρίσκεται σε μεγαλύτερη αναταραχή από το 1914.
Ωστόσο, αυτός ο καιρός του τέλους πρόκειται να είναι ένα σχετικά μικρό διάστημα—το οποίο θα καλύπτει μια γενιά. (Λουκάς 21:31, 32) Το γεγονός ότι βρισκόμαστε τώρα 80 χρόνια μετά το 1914 δείχνει ότι μπορούμε να περιμένουμε να έρθει σύντομα η απελευθέρωση που θα φέρει η Βασιλεία του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι θα δούμε «το εξουθένημα [τον ταπεινότερο, ΜΝΚ] των ανθρώπων»—τον Ιησού Χριστό—να αναλαμβάνει τον πλήρη έλεγχο «της βασιλείας των ανθρώπων» και να φέρνει έναν ειρηνικό και δίκαιο νέο κόσμο.—Δανιήλ 4:17.
[Υποσημειώσεις]
a Το 1844 ένας Βρετανός κληρικός, ο Ε. Μπ. Έλιοτ, επέσυρε την προσοχή στο 1914 ως πιθανή χρονολογία για το τέλος των ‘εφτά καιρών’ που αναφέρονται στο τέταρτο κεφάλαιο του Δανιήλ. Το 1849 ο Ρόμπερτ Σίλι, από το Λονδίνο, επεξεργάστηκε το θέμα αυτό με παρόμοιο τρόπο. Ο Τζόζεφ Σάις, από τις Ηνωμένες Πολιτείες, υπέδειξε το 1914 ως σημαντικό έτος στη Βιβλική χρονολόγηση, σε ένα έντυπο που εκδόθηκε γύρω στο 1870. Το 1875 ο Νέλσον Χ. Μπάρμπουρ έγραψε στο περιοδικό του Κήρυξ της Πρωίας ότι το 1914 σημείωνε το τέλος της περιόδου την οποία ο Ιησούς αποκάλεσε «οι προσδιορισμένοι καιροί των εθνών».—Λουκάς 21:24.
b Για μια λεπτομερή εξήγηση της προφητείας του Δανιήλ, βλέπε το βιβλίο Πώς να Συζητάτε Λογικά από τις Γραφές, σελίδες 426-428, που είναι έκδοση της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά.
[Πλαίσιο στη σελίδα 11]
Σχόλια για το 1914 και Έπειτα από Αυτό
«Ίσως, μετά τους φαινομενικά αναπόφευκτους δύο παγκόσμιους πολέμους, η κατασκευή πυρηνικών όπλων να ήταν ένα προειδοποιητικό δώρο, το οποίο μας γλίτωσε από μια τρίτη σύρραξη των μεγάλων εθνών και εισήγαγε τη μεγαλύτερη περίοδο γενικής ειρήνης, μολονότι πρόκειται για μια ειρήνη τρόμου, από τη βικτοριανή εποχή και έπειτα. . . . Τι πήγε στραβά με την ανθρωπότητα; Γιατί διαψεύστηκε
η υπόσχεση του δέκατου ένατου αιώνα; Γιατί ο εικοστός αιώνας μετατράπηκε σε μια εποχή
φρίκης ή, όπως θα έλεγαν μερικοί, κακού;»—Ιστορία του Σύγχρονου Κόσμου—Από το 1917 ως τη Δεκαετία του 1980(A History of the Modern World—From 1917 to the 1980s), του Πολ Τζόνσον.
«Από όλες τις σπασμωδικές μεταβολές του ευρωπαϊκού συστήματος, ο Μεγάλος Πόλεμος και η συμφωνία για ειρήνη προκάλεσαν το μεγαλύτερο χάσμα με το παρελθόν, από οικονομική, κοινωνική καθώς και πολιτική άποψη. . . . Η γλυκιά δόξα αυτού του συστήματος που λειτουργούσε ελεύθερα και ήταν παραγωγικό είχε εξαφανιστεί στην καταστροφή του πολέμου. Από την άλλη μεριά, η Ευρώπη έπρεπε να αντιμετωπίσει την οικονομική εξάντληση και την παγκόσμια οικονομική παράλυση. . . . Η βλάβη ήταν τόσο μεγάλη ώστε η ευρωπαϊκή οικονομία δεν ανέρρωσε από την αδράνεια και την αστάθεια πριν από το ξέσπασμα του επόμενου παγκόσμιου πολέμου».—Ο Κόσμος στο Χωνευτήρι 1914-1919 (The World in the Crucible 1914-1919), των Μπερναντότ Ε. Σμιτ και Χάρολντ Κ. Βέντελερ.
«Στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, κάθε ανθρώπινος δεσμός επρόκειτο να αφανιστεί. Οι Γερμανοί που βρίσκονταν υπό τη χιτλερική κυριαρχία, στην οποία επέτρεψαν στον εαυτό τους να υποταχτεί, διέπραξαν εγκλήματα των οποίων η κλίμακα και η κακία δεν έχουν το όμοιό τους σε κανένα από τα εγκλήματα που αμαύρωσαν την ιστορία του ανθρώπου. Η ολοκληρωτική, συστηματική σφαγή έξι έως εφτά εκατομμυρίων αντρών, γυναικών και παιδιών στα γερμανικά στρατόπεδα εκτέλεσης ξεπερνάει σε φρίκη τους βάρβαρους σφαγιασμούς του Τζένγκις Χαν, και όσον αφορά την κλίμακα τούς μειώνει σε ασήμαντες διαστάσεις. Η εσκεμμένη εξάλειψη ολόκληρων πληθυσμών σχεδιάστηκε και εφαρμόστηκε τόσο από τη Γερμανία όσο και από τη Ρωσία στο Ανατολικό μέτωπο. . . . Έχουμε τελικά βγει από ένα σκηνικό υλικής καταστροφής και ηθικής ερήμωσης, που όμοιό του δεν είχε ποτέ σκιάσει τη φαντασία των ανθρώπων στους προηγούμενους αιώνες».—Η Επικείμενη Θύελλα (The Gathering Storm), Τόμος Α΄ του βιβλίου Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος(The Second World War), του Ουίνστον Σ. Τσόρτσιλ.
«Υπάρχει τώρα μια αναγνώριση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για ανθρώπους κάθε τάξης, έθνους και φυλής· ωστόσο ταυτόχρονα έχουμε βυθιστεί σε ίσως ανήκουστα βάθη ταξικών διενέξεων, εθνικισμού και φυλετισμού. Αυτά τα άσχημα πάθη βρίσκουν διέξοδο σε ωμότητες που διαπράττονται εν ψυχρώ και είναι επιστημονικά σχεδιασμένες· και οι δύο ασυμβίβαστες καταστάσεις της διάνοιας καθώς επίσης τα δύο ασυμβίβαστα πρότυπα διαγωγής φαίνονται σήμερα, πλάι πλάι, όχι απλώς στον ίδιο κόσμο, αλλά μερικές φορές στην ίδια χώρα και ακόμη και στην ίδια ψυχή».—Ο Πολιτισμός σε Δοκιμασία (Civilization on Trial), του Άρνολντ Τόινμπι.
«Σαν ένα φάντασμα που παρέμεινε περισσότερο από όσο θα έπρεπε να μείνει, ο δέκατος ένατος αιώνας—με τη χαρακτηριστική του ευταξία, την αυτοπεποίθησή του και την πίστη του στην ανθρώπινη πρόοδο—διήρκεσε μέχρι τον Αύγουστο του 1914, οπότε οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις υπέστησαν μια συλλογική κρίση διανοητικής σύγχυσης που οδήγησε άμεσα στην παράλογη σφαγή εκατομμυρίων από τους καλύτερους νεαρούς άντρες μιας γενιάς. Τεσσεράμισι χρόνια αργότερα, καθώς ο κόσμος προσπαθούσε να μαζέψει τα κομμάτια του μετά την οδυνηρή καταστροφή του Μεγάλου Πολέμου, έγινε σαφές σε πολλούς σύγχρονους παρατηρητές (αλλά ασφαλώς όχι σε όλους) ότι τα τελευταία υπολείμματα της παλιάς τάξης είχαν σαρωθεί, και ότι η ανθρωπότητα είχε εισέλθει σε μια νέα εποχή η οποία ήταν πολύ λιγότερο λογική και επιεικής σε σχέση με τις ανθρώπινες ατέλειες. Εκείνοι που περίμεναν ότι η ειρήνη θα έφερνε έναν καλύτερο κόσμο διαπίστωσαν ότι οι ελπίδες τους προδόθηκαν το 1919».—Η εισαγωγή στο βιβλίο 1919—Το Έτος που Άρχισε ο Κόσμος Μας(1919—The Year Our World Began) του Γουίλιαμ Κ. Κλίνγκαμαν.
[Εικόνα στη σελίδα 10]
Βαυαρικές Άλπεις