Οι Νεαροί Ρωτούν . . .

Πρέπει να Ομολογήσω το Αμάρτημά Μου;

«Ντρέπομαι τόσο πολύ που δεν ξέρω τι να κάνω. Θέλω να πάω στους γονείς μου, αλλά ντρέπομαι τόσο πολύ».—Λίζα.a

ΑΥΤΑ έγραψε μια αναστατωμένη κοπέλα. Διατηρούσε αισθηματικό δεσμό με κάποιον μη ομόπιστο για μερικά χρόνια, όταν κάποια μέρα, ενώ βρισκόταν υπό την επήρεια αλκοόλ, είχε σεξουαλικές σχέσεις μαζί του.

Δυστυχώς, τέτοια πράγματα συμβαίνουν κάπου κάπου ακόμα και σε Χριστιανούς νέους. Όσο πιο νέοι και πιο άπειροι είμαστε, τόσο περισσότερα λάθη είναι πιθανό να κάνουμε. Το να κάνει, όμως, κάποιος ένα μικρό λάθος είναι εντελώς διαφορετικό από το να αναμειχτεί σε σοβαρή αδικοπραγία όπως είναι η σεξουαλική ανηθικότητα. (1 Κορινθίους 6:9, 10) Όταν συμβαίνει αυτό, το νεαρό άτομο πρέπει να ζητήσει βοήθεια. Το πρόβλημα έγκειται στο ότι δεν είναι εύκολο να ομολογήσει κάποιος τα σφάλματά του.

Μια Χριστιανή κοπέλα είχε προγαμιαίες σεξουαλικές σχέσεις. Αποφάσισε να το ομολογήσει στους πρεσβυτέρους της εκκλησίας της, και μάλιστα όρισε και κάποια ημερομηνία για να το κάνει αυτό. Αλλά το ανέβαλε για αργότερα. Κατόπιν, το ανέβαλε και πάλι. Προτού το καταλάβει, είχε περάσει ένας ολόκληρος χρόνος!

«Τίποτα Κρυμμένο»

Αν έχεις διαπράξει κάποιο σοβαρό αμάρτημα, πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι το να μένεις σιωπηλός είναι πολύ άσοφο. Άλλωστε, η αλήθεια συνήθως αποκαλύπτεται ούτως ή άλλως. Ο Μαρκ, όταν ήταν μικρός, έσπασε ένα πήλινο διακοσμητικό τοίχου. «Προσπάθησα να το κολλήσω προσεκτικά», θυμάται, «αλλά σύντομα οι γονείς μου είδαν τα ραγίσματα». Είναι αλήθεια ότι δεν είσαι πια παιδί. Αλλά οι περισσότεροι γονείς συνήθως το αντιλαμβάνονται όταν κάτι δεν πηγαίνει καλά με τα παιδιά τους.

«Προσπάθησα να κρύψω τα προβλήματά μου λέγοντας ψέματα», παραδέχεται η 15χρονη Αν, «αλλά στο τέλος έκανα τα πράγματα χειρότερα». Πολύ συχνά, τα ψέματα αποκαλύπτονται. Και όταν οι γονείς σου ανακαλύψουν ότι είπες ψέματα, πιθανώς θα αναστατωθούν—περισσότερο από ό,τι θα είχαν αναστατωθεί αν είχες φανεί ειλικρινής ευθύς εξαρχής.

Ακόμα πιο σπουδαίο είναι αυτό που λέει η Αγία Γραφή: «Δεν υπάρχει τίποτα κρυμμένο που δεν θα γίνει φανερό ούτε κάτι προσεκτικά αποκρυμμένο που δεν θα γίνει ποτέ γνωστό και δεν θα έρθει ποτέ στην επιφάνεια». (Λουκάς 8:17) Ο Ιεχωβά γνωρίζει τι κάναμε στο παρελθόν και τι κάνουμε τώρα. Δεν μπορείς να κρυφτείς από εκείνον όπως δεν μπορούσε να κρυφτεί και ο Αδάμ. (Γένεσις 3:8-11) Με τον καιρό, οι αμαρτίες σου μπορεί επίσης να γίνουν φανερές στους άλλους.—1 Τιμόθεο 5:24.

Το να μένεις σιωπηλός μπορεί να σε βλάψει και με άλλους τρόπους. Ο ψαλμωδός Δαβίδ έγραψε: ‘Όταν έμεινα σιωπηλός τα κόκαλά μου φθάρηκαν επειδή στέναζα όλη την ημέρα. Επειδή ημέρα και νύχτα το χέρι σου ήταν βαρύ πάνω μου’. (Ψαλμός 32:3, 4, ΜΝΚ) Ναι, η προσπάθειά σου να κρατήσεις το αμάρτημά σου μυστικό μπορεί να έχει υψηλό συναισθηματικό κόστος. Το άγχος και η ενοχή, καθώς και ο φόβος της αποκάλυψης, μπορεί να σε αποκαρδιώσουν εντελώς. Ίσως αρχίσεις να απομακρύνεσαι από τους φίλους και την οικογένειά σου. Ίσως ακόμα αισθάνεσαι ότι έχεις αποκοπεί από τον ίδιο τον Θεό! «Είχα τύψεις επειδή είχα λυπήσει τον Ιεχωβά», έγραψε ο νεαρός Άντριου. «Αυτό με κατέτρωγε».

Σπάσε τη Σιωπή

Υπάρχει κάποιος τρόπος να βρεις ανακούφιση από αυτή τη συναισθηματική αναστάτωση; Ναι, υπάρχει! Ο ψαλμωδός είπε: ‘Την αμαρτία μου τελικά ομολόγησα σε εσένα, και το σφάλμα μου δεν κάλυψα. . . . Και εσύ συγχώρησες το σφάλμα των αμαρτιών μου’. (Ψαλμός 32:5, ΜΝΚ· παράβαλε 1 Ιωάννη 1:9.) Ο Άντριου παρόμοια βρήκε πραγματική ανακούφιση ομολογώντας το αμάρτημά του. Θυμάται: «Πλησίασα τον Ιεχωβά και προσευχήθηκα ένθερμα ζητώντας του να με συγχωρήσει».

Μπορείς και εσύ να κάνεις το ίδιο. Προσευχήσου στον Ιεχωβά. Εκείνος γνωρίζει τι έχεις κάνει, αλλά ταπεινά αναγνώρισέ το ενώπιόν του με προσευχή. Ζήτησε συγχώρηση· μη διστάζεις επειδή αισθάνεσαι ότι είσαι πολύ ασεβής για να σε βοηθήσει. Ο Ιησούς πέθανε ώστε να μπορούμε εμείς να απολαμβάνουμε μια καλή υπόσταση ενώπιον του Θεού παρά την ατέλειά μας. (1 Ιωάννη 2:1, 2) Μπορείς επίσης να ζητήσεις να σου δώσει τη δύναμη για να κάνεις τις απαιτούμενες αλλαγές. Το να διαβάσεις τον Ψαλμό 51 ίσως σε βοηθήσει ιδιαίτερα να πλησιάσεις τον Θεό με αυτόν τον τρόπο.

Πες το στους Γονείς Σου

Ωστόσο, χρειάζονται περισσότερα από το να ομολογήσεις απλώς το αμάρτημά σου στον Θεό. Έχεις επίσης την υποχρέωση να το πεις στους γονείς σου. Σε αυτούς έχει αναθέσει ο Θεός την ευθύνη να σε αναθρέψουν «με τη διαπαιδαγώγηση και τη διανοητική καθοδήγηση του Ιεχωβά». (Εφεσίους 6:4) Μπορούν να το κάνουν αυτό μόνο αν γνωρίζουν τα προβλήματά σου. Και πάλι, το να το πεις στους δικούς σου ίσως να μην είναι εύκολο ή ευχάριστο. Αλλά μετά την αρχική τους αντίδραση, είναι πιθανό ότι θα κρατήσουν υπό έλεγχο τα συναισθήματά τους. Ίσως μάλιστα ευχαριστηθούν που τους εμπιστεύτηκες αρκετά ώστε να τους αποκαλύψεις το πρόβλημά σου. Η παραβολή του Ιησού για τον άσωτο γιο μιλάει για ένα νεαρό άντρα που έπεσε σε σεξουαλική ανηθικότητα. Αλλά όταν τελικά το ομολόγησε, ο πατέρας του τον καλωσόρισε με ανοιχτές αγκάλες! (Λουκάς 15:11-24) Αναμφίβολα οι γονείς σου θα σπεύσουν παρόμοια να σε βοηθήσουν. Στο κάτω κάτω, σε αγαπάνε ακόμα.

Είναι αλήθεια ότι μπορεί να φοβάσαι πως θα πληγώσεις τους γονείς σου. Τους γονείς σου, όμως, δεν τους πληγώνει η ομολογία του αμαρτήματος αλλά η διάπραξή του! Η ομολογία είναι το πρώτο βήμα προς την επούλωση αυτής της πληγής. Η Αν, που αναφέρθηκε παραπάνω, το είπε στους γονείς της και μετά αισθάνθηκε μεγάλη ανακούφιση.b

Κάτι ακόμα που μπορεί να σε εμποδίζει να ομολογήσεις το αμάρτημά σου είναι η ντροπή και η αμηχανία. Ο πιστός γραμματέας Έσδρας δεν είχε διαπράξει ο ίδιος κάποιες αμαρτίες, αλλά όταν ομολόγησε τις αμαρτίες των συμπατριωτών του, των Ιουδαίων, είπε: ‘Ντρέπομαι και συστέλλομαι να σηκώσω το πρόσωπό μου προς εσένα, Θεέ μου’. (Έσδρας 9:6, ΜΝΚ) Πράγματι, είναι κατάλληλο να νιώθεις ντροπή όταν έχεις κάνει κάποιο σφάλμα. Αυτό δείχνει ότι η συνείδησή σου εξακολουθεί να λειτουργεί. Και με τον καιρό αυτά τα αισθήματα ντροπής θα κοπάσουν. Ο Άντριου το έθεσε ως εξής: «Είναι εξαιρετικά δύσκολο και ταπεινωτικό να ομολογείς κάποιο αμάρτημα. Αλλά το να γνωρίζεις ότι ο Ιεχωβά θα συγχωρήσει άφθονα φέρνει ανακούφιση».

Πήγαινε στους Πρεσβυτέρους

Αν είσαι Χριστιανός, το ζήτημα δεν τελειώνει με το να το πεις στους γονείς σου. Ο Άντριου λέει: «Ήξερα ότι έπρεπε να αναφέρω το πρόβλημά μου στους πρεσβυτέρους της εκκλησίας. Πόσο ανακουφισμένος ένιωθα που ήξερα ότι βρίσκονταν εκεί για να με βοηθήσουν!» Ναι, οι νέοι ανάμεσα στους Μάρτυρες του Ιεχωβά μπορούν και πρέπει να πηγαίνουν στους πρεσβυτέρους της εκκλησίας για βοήθεια και ενθάρρυνση. Αλλά γιατί να μην μπορείς απλώς να προσευχηθείς στον Ιεχωβά και να λήξει εκεί το θέμα; Επειδή ο Ιεχωβά έχει αναθέσει στους πρεσβυτέρους την ευθύνη να «επαγρυπνούν για τις ψυχές σας». (Εβραίους 13:17) Αυτοί μπορούν να σε βοηθήσουν να μην πέσεις ξανά στην αμαρτία.—Παράβαλε Ιακώβου 5:14-16.

Μην αυταπατάσαι με το να σκέφτεσαι ότι μπορείς να βοηθηθείς μόνος σου. Αν ήσουν πράγματι αρκετά ισχυρός για να το κάνεις αυτό, θα είχες πέσει στην αμαρτία ευθύς εξαρχής; Σαφώς, χρειάζεται να ζητήσεις βοήθεια από άλλους. Ο Άντριου βρήκε το θάρρος να το κάνει αυτό. Ποια είναι η συμβουλή του; «Ενθαρρύνω όποιον διαπράττει ή έχει διαπράξει κάποια σοβαρή αμαρτία να ανοίξει την καρδιά του στον Ιεχωβά και σε κάποιον από τους ποιμένες του».

Αλλά πώς μπορείς να πλησιάσεις κάποιον πρεσβύτερο; Διάλεξε κάποιον με τον οποίο αισθάνεσαι σχετικά άνετα. Θα μπορούσες να αρχίσεις λέγοντας: «Νιώθω την ανάγκη να μιλήσω για κάτι» ή «Έχω κάποιο πρόβλημα» ή «Έχω κάποιο πρόβλημα και χρειάζομαι τη βοήθειά σου». Το να είσαι ειλικρινής και ανοιχτός θα δείξει φανερά ότι έχεις μετανιώσει και επιθυμείς να αλλάξεις.

‘Φοβάμαι Μην Αποκοπώ’

Τι θα πούμε για αυτήν την πιθανότητα; Είναι αλήθεια ότι η διάπραξη κάποιας σοβαρής αμαρτίας κάνει ένα άτομο υποψήφιο για αποκοπή, αλλά όχι αυτόματα. Η αποκοπή είναι για τους αμετανόητους—εκείνους που αρνούνται πεισματικά να αλλάξουν. Το εδάφιο Παροιμίαι 28:13, ΜΝΚ, λέει: ‘Εκείνος που καλύπτει τις παραβάσεις του δεν θα πετύχει, αλλά σε εκείνον που τις ομολογεί και τις εγκαταλείπει θα δειχτεί έλεος’. Το γεγονός ότι πλησίασες τους πρεσβυτέρους για βοήθεια είναι μια απόδειξη πως επιθυμείς να αλλάξεις. Οι πρεσβύτεροι είναι πρωτίστως θεραπευτές, όχι τιμωροί. Είναι υποχρεωμένοι να φέρονται στο λαό του Θεού με καλοσύνη και με σεβασμό για την αξιοπρέπεια του ατόμου. Θέλουν να σε βοηθήσουν να κάνεις ‘ευθέα μονοπάτια για τα πόδια σου’.—Εβραίους 12:13.

Είναι αλήθεια ότι εκεί όπου περιλαμβάνεται δόλος ή μακροχρόνια συνεχιζόμενη σοβαρή παράβαση ίσως να μην υπάρχουν πειστικά «έργα που αρμόζουν στη μετάνοια». (Πράξεις 26:20) Μερικές φορές το αποτέλεσμα είναι αποκοπή. Ακόμα και όταν το άτομο που έχει αδικοπραγήσει μετανοήσει, οι πρεσβύτεροι είναι υποχρεωμένοι να επιβάλουν κάποια μορφή διαπαιδαγώγησης. Θα πρέπει να θυμώσεις ή να πικραθείς με την απόφασή τους; Στα εδάφια Εβραίους 12:5, 6, ο Παύλος προτρέπει: «Γιε μου, να μην υποτιμάς τη διαπαιδαγώγηση από τον Ιεχωβά ούτε να εξαντλείσαι όταν διορθώνεσαι από εκείνον· διότι αυτόν που ο Ιεχωβά αγαπάει τον διαπαιδαγωγεί· μάλιστα, μαστιγώνει τον καθένα που δέχεται ως γιο». Όποια διαπαιδαγώγηση και αν λάβεις, να τη θεωρήσεις απόδειξη του ότι ο Θεός σε αγαπάει. Να θυμάσαι ότι η γνήσια μετάνοια θα αποκαταστήσει την κατάλληλη σχέση σου με τον ελεήμονα Πατέρα μας, τον Ιεχωβά Θεό.

Χρειάζεται θάρρος για να παραδεχτείς τα λάθη σου. Αλλά κάνοντάς το αυτό, μπορείς να τακτοποιήσεις τα ζητήματα όχι μόνο με τους γονείς σου αλλά και με τον ίδιο τον Ιεχωβά Θεό. Μην επιτρέψεις στο φόβο, στην υπερηφάνεια ή στην αμηχανία να σε εμποδίσουν να ζητήσεις βοήθεια. Να θυμάσαι: Ο Ιεχωβά ‘θα συγχωρήσει άφθονα’.—Ησαΐας 55:7.

[Υποσημειώσεις]

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 12]

Το να ομολογήσεις το αμάρτημά σου στους γονείς σου μπορεί να σε οδηγήσει σε πνευματική ανάρρωση

[Εικόνα στη σελίδα 11]

‘Ενθαρρύνω όλους όσους έχουν αμαρτήσει να ανοίξουν την καρδιά τους στον Ιεχωβά’.—Άντριου