Γιατί Βρισκόμαστε Εδώ;

Ποιο είναι το νόημα της ζωής;

ΣΤΑ παραπάνω ερωτήματα που εγείρονται συχνά, πολλοί θα πρόσθεταν άλλο ένα: Μπορούμε να αναμένουμε κάτι περισσότερο από το να ζούμε απλώς μια σύντομη ζωή 70 ή 80 χρόνων και μετά να πεθαίνουμε;​—Ψαλμός 90:9, 10.

Ίσως αυτά τα ερωτήματα να μη μας απασχολούν ποτέ τόσο έντονα όσο όταν αντιλαμβανόμαστε πόσο σύντομη είναι στην πραγματικότητα η ζωή μας. Φυσικά, δεν χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε μια κατάσταση που απειλεί τη ζωή μας για να αναρωτηθούμε γιατί βρισκόμαστε εδώ. Η απογοήτευση επίσης μπορεί να προκαλέσει αυτό το ερώτημα. Μερικοί άλλοι το θέτουν δε καθώς αναλογίζονται την πορεία της ζωής τους.

Ο Ντέιβ είχε μια καλοαμειβόμενη εργασία και ένα όμορφο διαμέρισμα, και του άρεσε να περνάει χρόνο με τους πολλούς φίλους του. Ο ίδιος αφηγείται: «Μια φορά, καθώς γύριζα με τα πόδια στο σπίτι αργά τη νύχτα από ένα πάρτι, μου ήρθε ξαφνικά στο μυαλό το ερώτημα: “Αυτό είναι όλο;​—Θα ζήσω ένα σύντομο χρονικό διάστημα και έπειτα θα πεθάνω; Ή μήπως υπάρχει κάτι περισσότερο;” Αυτό που με έβαλε σε σκέψεις ήταν η κενότητα της ζωής μου εκείνον τον καιρό».

Στο βιβλίο του Η Αναζήτηση του Ανθρώπου για Νόημα (Man’s Search for Meaning), ο Βίκτορ Φρανκλ επισήμανε ότι μερικά άτομα που επέζησαν από το Ολοκαύτωμα, όπως είχε συμβεί με τον ίδιο, ήρθαν αντιμέτωποι με αυτό το ερώτημα μετά την απελευθέρωσή τους από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Όταν επέστρεψαν στα σπίτια τους, μερικοί από αυτούς διαπίστωσαν ότι οι προσφιλείς τους είχαν πεθάνει. Ο Φρανκλ έγραψε: «Αλίμονο σε εκείνον ο οποίος, όταν έφτασε τελικά η ημέρα που ονειρευόταν, διαπίστωσε ότι ήταν πολύ διαφορετική από αυτό που λαχταρούσε!»

Αυτοί που Θέτουν το Ερώτημα

Το ερώτημα του γιατί βρισκόμαστε εδώ είναι κοινό σε όλες τις γενιές. Η Αγία Γραφή αναφέρεται σε ανθρώπους που αναρωτιούνταν ποιος ήταν ο σκοπός της ζωής τους. Ο Ιώβ, αφού έχασε τα πλούτη του και τα παιδιά του, και ενώ υπέμενε μια βασανιστική ασθένεια, ρώτησε: «Γιατί να μην πεθάνω στη μήτρα; Γιατί να μη βγω από την κοιλιά και μετά να εκπνεύσω;»​—Ιώβ 3:11.

Ο προφήτης Ηλίας είχε παρόμοια αισθήματα. Νιώθοντας μόνος ως λάτρης του Θεού, είπε γεμάτος θλίψη: «Αρκεί! Τώρα, Ιεχωβά, αφαίρεσε την ψυχή μου». (1 Βασιλέων 19:4) Τέτοια συναισθήματα είναι πολύ συνηθισμένα. Πράγματι, η Γραφή χαρακτηρίζει τον Ηλία “άνθρωπο με αισθήματα σαν τα δικά μας”.​—Ιακώβου 5:17.

Ένα Επιτυχημένο Ταξίδι στη Ζωή

Η ζωή παραβάλλεται συχνά με ταξίδι. Όπως ακριβώς είναι πιθανό να ξεκινήσετε ένα ταξίδι χωρίς να έχετε υπόψη τον τελικό προορισμό, θα μπορούσατε να ζείτε τη ζωή σας χωρίς να έχετε προσδιορίσει τον πραγματικό σκοπό της. Αν το κάνετε αυτό, κινδυνεύετε να παγιδευτείτε αναζητώντας νόημα σε αυτό που ο γνωστός συγγραφέας Στίβεν Ρ. Κόβι αποκαλεί «πολυάσχολη ζωή». Αυτός έγραψε για εκείνους που «διαπιστώνουν ότι έχουν πετύχει νίκες που είναι κενές, επιτυχίες τις οποίες έχουν κατακτήσει θυσιάζοντας πράγματα που καταλαβαίνουν ξαφνικά ότι είχαν πολύ μεγαλύτερη αξία για αυτούς».

Δεν συμφωνείτε ότι το να επιταχύνουμε το ρυθμό μας σε ένα ταξίδι είναι άσκοπο αν δεν πηγαίνουμε προς τη σωστή κατεύθυνση; Παρόμοια, το να αναζητούμε νόημα στη ζωή κάνοντάς την απλώς πιο «πολυάσχολη» θα μας φέρει μόνο κενότητα, όχι αληθινή ικανοποίηση.

Η αναζήτηση απάντησης στο ερώτημα γιατί βρισκόμαστε εδώ ξεπερνάει τις πολιτιστικές και ηλικιακές διαφορές. Πηγάζει από μια έντονη ανάγκη που έχουμε όλοι μας, μια πνευματική ανάγκη η οποία μπορεί να παραμείνει ανικανοποίητη ακόμη και όταν έχουν καλυφτεί οι υλικές μας ανάγκες. Προσέξτε πώς έχουν προσπαθήσει μερικοί να ικανοποιήσουν αυτή την ανάγκη στην αναζήτησή τους για το σκοπό της ζωής.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 4]

Το να αναζητούμε νόημα στη ζωή κάνοντάς την απλώς πιο «πολυάσχολη» θα μας φέρει μόνο κενότητα, όχι αληθινή ικανοποίηση

[Εικόνα στη σελίδα 3]

Ο Ιώβ αναρωτήθηκε γιατί είχε γεννηθεί

[Εικόνα στη σελίδα 4]

Ο Ηλίας είχε «αισθήματα σαν τα δικά μας»