Τι Πρέπει να Αλλάξει;

«Η κυβέρνηση δεν είναι η λύση στο πρόβλημά μας· η κυβέρνηση είναι το πρόβλημα».​—Ρόναλντ Γ. Ρίγκαν, κατά την ορκωμοσία του ως ο 40ός πρόεδρος των ΗΠΑ.

ΕΧΟΥΝ περάσει πάνω από τρεις δεκαετίες από τότε που ο Ρόναλντ Ρίγκαν έκανε αυτή τη δήλωση. Εκείνη την περίοδο, οι ΗΠΑ αντιμετώπιζαν μια κολοσσιαία πρόκληση​—«μια οικονομική δοκιμασία τεραστίων διαστάσεων», όπως τη χαρακτήρισε ο Ρίγκαν. «Υποφέρουμε από την πιο παρατεταμένη και μια από τις οδυνηρότερες περιόδους πληθωρισμού στην εθνική μας ιστορία», εξήγησε. «Επί δεκαετίες συσσωρεύουμε ελλείμματα επί ελλειμμάτων, υποθηκεύοντας το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας για χάρη μιας εφήμερης άνεσης στο παρόν. Αν συνεχίσουμε στο ίδιο μοτίβο, οδεύουμε αναπόφευκτα προς τρομακτικές κοινωνικές, πολιτιστικές, πολιτικές και οικονομικές αναταραχές».

Όσο δυσοίωνη και αν φαίνεται η τοποθέτησή του, ο Ρίγκαν δεν ήταν εντελώς απαισιόδοξος. Δήλωσε επίσης: «Τα οικονομικά δεινά που μας ταλαιπωρούν συσσωρεύτηκαν σε διάστημα δεκαετιών. Δεν θα εξαφανιστούν μέσα σε ημέρες, εβδομάδες ή μήνες, αλλά θα εξαφανιστούν».​—Τα πλάγια γράμματα δικά μας.

Ποια είναι η κατάσταση σήμερα; Μια έκθεση που παρουσίασε το Υπουργείο Στέγασης και Αστικής Ανάπτυξης των ΗΠΑ το 2009 δήλωσε: «Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι είναι . . . θύματα των υπερφορτωμένων υποδομών, της ανεπαρκούς στέγασης και των παρωχημένων συστημάτων υγείας. Μάλιστα, το Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για τους Ανθρώπινους Οικισμούς (UN-HABITAT) υπολογίζει ότι, μέσα σε τρεις δεκαετίες, ένας στους τρεις ανθρώπους θα ζει στα όρια της απόλυτης εξαθλίωσης​—με ανύπαρκτες εγκαταστάσεις υγιεινής, χωρίς καθαρό νερό και στο έλεος των επαπειλούμενων συνεπειών της κλιματικής αλλαγής, τροφοδοτώντας έτσι την εξάπλωση ασθενειών, ίσως και πανδημιών».

Παγκόσμια Ανησυχία

Ανεξάρτητα από το πού ζείτε, σκεφτείτε τα ακόλουθα ερωτήματα:

● Όσον αφορά τα οικονομικά σας, νιώθετε πιο ασφαλείς από ό,τι μια δεκαετία πριν;

● Θεωρείτε ότι η παρεχόμενη υγειονομική περίθαλψη καλύπτει και με το παραπάνω εσάς και την οικογένειά σας;

● Βλέπετε το περιβάλλον πιο καθαρό και τις συνθήκες στην περιοχή σας βελτιωμένες;

● Κοιτάζοντας μπροστά, βλέπετε τα πράγματα να βελτιώνονται στα επόμενα 10, 20 ή 30 χρόνια;

Κοινωνικό Συμβόλαιο

Πολλά κράτη έχουν το λεγόμενο κοινωνικό συμβόλαιο​—μια γραπτή ή νοητή συμφωνία μεταξύ κυβερνώντων και πολιτών η οποία ορίζει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της κάθε πλευράς. Οι πολίτες γενικά αναμένεται να συμμορφώνονται με τους νόμους της χώρας, να πληρώνουν φόρους και να συμβάλλουν σε ένα ασφαλές περιβάλλον. Οι κυβερνώντες, από την πλευρά τους, συνήθως υπόσχονται πράγματα όπως επαρκή υγειονομική περίθαλψη, ισότητα και οικονομική ασφάλεια.

Ποιες είναι οι επιδόσεις των κυβερνήσεων σε αυτούς τους τρεις τομείς; Ας δούμε τι λένε τα στοιχεία στις επόμενες τρεις σελίδες.

Επαρκής Υγειονομική Περίθαλψη

Τι θα ήθελαν να δουν οι άνθρωποι: Οικονομικά προσιτή περίθαλψη και αποτελεσματικές θεραπείες.

Η πραγματικότητα:

● Μια έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας σχετικά με την αποχέτευση και την υγιεινή δηλώνει ότι «κάθε μέρα πεθαίνουν 6.000 παιδιά από αρρώστιες που συνδέονται με ανεπαρκείς εγκαταστάσεις αποχέτευσης, κακή υγιεινή και μολυσμένο νερό. Η διάρροια και μόνο σκοτώνει ένα παιδί κάθε 20 δευτερόλεπτα».

● Μια μεγάλη έρευνα που διεξήγαγε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO) το 2008 σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο παρέχεται η υγειονομική περίθαλψη «σε πλούσιες και φτωχές χώρες» διαπίστωσε «επικίνδυνες ανισορροπίες» και συμπέρανε ότι οι παρεχόμενες υπηρεσίες «δεν ανταποκρίνονται στις αυξανόμενες προσδοκίες της κοινωνίας για ανθρωποκεντρική, δίκαια κατανεμημένη, οικονομικά προσιτή και αποτελεσματική υγειονομική περίθαλψη».

Δύο χρόνια αργότερα, ο WHO διαπίστωσε ότι «οι κυβερνήσεις παγκόσμια κάνουν πραγματικό αγώνα για να χρηματοδοτήσουν την υγειονομική περίθαλψη. Η γήρανση του πληθυσμού, η αύξηση των ανθρώπων που υποφέρουν από χρόνιες παθήσεις και η εμφάνιση νέων και πιο ακριβών θεραπειών εξακοντίζουν στα ύψη τις δαπάνες για την υγεία».

● Εν τω μεταξύ, μια θανατηφόρα ανατροπή έχει αλλάξει το τοπίο στην υγεία: Φάρμακα που αποκαλούνταν θαυματουργά ίσως δεν φέρνουν πλέον αποτέλεσμα. Λοιμώξεις όπως η λέπρα και η φυματίωση, που άλλοτε σκότωναν εκατομμύρια ανθρώπους, τιθασεύτηκαν με αντιβιοτικά, τα περισσότερα εκ των οποίων εμφανίστηκαν τη δεκαετία του 1940. Αλλά τώρα, σύμφωνα με την έκθεση του WHO Παγκόσμια Ημέρα Υγείας 2011, «η εμφάνιση και η εξάπλωση παθογόνων που είναι ανθεκτικά στα φάρμακα έχει επιταχυνθεί. Ολοένα και περισσότερα βασικά φάρμακα αποτυχαίνουν. Το οπλοστάσιο της υγείας στερεύει».

Τι πρέπει να αλλάξει: Να εκπληρωθεί η προφητεία της Αγίας Γραφής που προλέγει έναν καιρό κατά τον οποίο «κανένας κάτοικος δεν θα λέει: “Είμαι άρρωστος”».​—Ησαΐας 33:24.

Δικαιοσύνη και Ισότητα

Τι θα ήθελαν να δουν οι άνθρωποι: Το τέλος της προκατάληψης κατά των μειονοτήτων και της κακομεταχείρισης των γυναικών. Μια εξισορρόπηση ανάμεσα στα δύο άκρα του πλούτου και της φτώχειας.

Η πραγματικότητα:

● Ένας σημαντικός φορέας προώθησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις ΗΠΑ δήλωσε σε έκθεσή του: «Η βία που στοχεύει σε άτομα, οίκους λατρείας ή κοινωφελή ιδρύματα και πηγάζει από προκατάληψη για τη φυλή, τη θρησκεία, το σεξουαλικό προσανατολισμό ή την εθνική προέλευση παραμένει σε απαράδεκτα υψηλά επίπεδα και εξακολουθεί να αποτελεί σοβαρό πρόβλημα στην Αμερική».

● «Εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο συνεχίζουν να βιώνουν την αδικία, τη βία και την ανισότητα στο σπίτι τους, στο χώρο εργασίας και στη δημόσια ζωή», λέει ένα δελτίο τύπου των Ηνωμένων Εθνών με βάση την έκθεση Η Πρόοδος των Γυναικών στον Κόσμο: Σε Αναζήτηση Δικαιοσύνης. Για παράδειγμα, στο Αφγανιστάν γύρω στο 85% των γυναικών δεν έχουν καμία ιατρική βοήθεια στον τοκετό. Στην Υεμένη, δεν υπάρχουν νόμοι κατά της ενδοοικογενειακής βίας. Στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, κατά μέσο όρο χίλιες και πλέον γυναίκες πέφτουν θύματα βιασμού κάθε μέρα.

● Τον Οκτώβριο του 2011, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν Κι-μουν δήλωσε: «Ζούμε σε έναν κόσμο τραγικών αντιθέσεων. Αφθονία τροφής αλλά ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι πεινούν. Πολυτελής τρόπος ζωής για λίγους αλλά φτώχεια για ένα σωρό άλλους. Τεράστια άλματα στην ιατρική αλλά κάθε μέρα πεθαίνουν γυναίκες στον τοκετό . . . Ξοδεύονται δισεκατομμύρια σε όπλα για να σκοτώνονται άνθρωποι αντί να προστατεύονται».

Τι πρέπει να αλλάξει: Να υπάρξει δίκαιη μεταχείριση των μειονοτήτων και των γυναικών και ένα τέλος σε όσους “αρπάζουν τη δικαιοσύνη από τους ταλαιπωρημένους”.​—Ησαΐας 10:1, 2.

Οικονομική Ασφάλεια

Τι θα ήθελαν να δουν οι άνθρωποι: Εργασία για όλους και οικονομική ασφάλεια.

Η πραγματικότητα:

● Το Ινστιτούτο Παγκόσμιας Επιφυλακής (Worldwatch Institute) αναφέρει ότι «υπάρχουν ολοένα και περισσότεροι εν δυνάμει εργαζόμενοι που μπορούν να δώσουν ώθηση στην οικονομική ανάπτυξη, αλλά ίσως να μη δημιουργηθούν ισάριθμες θέσεις εργασίας. Δεδομένης και της τρέχουσας οικονομικής ύφεσης, ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ILO) υπολογίζει ότι ο αριθμός των ανέργων άγγιξε τα 205 εκατομμύρια το 2010».

● «Ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ILO) προειδοποιεί ότι η παγκόσμια οικονομία είναι στα πρόθυρα μιας νέας και βαθύτερης ύφεσης στον εργασιακό τομέα η οποία μπορεί να πυροδοτήσει κοινωνική αναταραχή», δηλώνει ένα δημοσίευμα του BBC. «Η πρόσφατη επιβράδυνση της ανάπτυξης έδειξε ότι θα δημιουργηθούν μόνο οι μισές από τις αναγκαίες θέσεις εργασίας. . . . Η ομάδα του [ILO] κατέγραψε επίσης αυξημένη δυσαρέσκεια για την ανεργία καθώς και οργή εξαιτίας της αίσθησης ότι το βάρος της κρίσης δεν έχει καταμεριστεί δίκαια. Ανέφερε ότι ο κίνδυνος κοινωνικής αναταραχής είναι πλέον υπαρκτός για δεκάδες χώρες, ιδίως στην ΕΕ και στον αραβικό κόσμο».

● Στις Ηνωμένες Πολιτείες, «το χρέος από πιστωτικές κάρτες είναι κατά μέσο όρο πάνω από 11.000 δολάρια κατ’ άτομο, τριπλάσιο από ό,τι ήταν το 1990», λέει το βιβλίο Επιδημία Ναρκισσισμού (The Narcissism Epidemic), το οποίο εκδόθηκε το 2009. Σύμφωνα με τους συγγραφείς, πολλοί άνθρωποι καταχρεώνονται απλώς και μόνο για να προβάλουν μια εικόνα πλούτου. «Οι Αμερικανοί βλέπουν ανθρώπους με εντυπωσιακά αυτοκίνητα και εξεζητημένα ρούχα και συμπεραίνουν ότι είναι πλούσιοι», λέει το βιβλίο. «Αλλά σε πολλές περιπτώσεις θα ήταν σωστότερο να συμπεράνουν ότι είναι χρεωμένοι».

Τι πρέπει να αλλάξει: Πρέπει να υπάρχει εργασία για όλους καθώς και ισορροπημένη άποψη για το πώς να ξοδεύονται τα χρήματα. Η Αγία Γραφή αναγνωρίζει ότι «τα χρήματα είναι για προστασία» αλλά προειδοποιεί επίσης ότι «η φιλαργυρία είναι ρίζα κάθε είδους κακών πραγμάτων».​—Εκκλησιαστής 7:12· 1 Τιμόθεο 6:10.

Με βάση τις πληροφορίες που υπάρχουν στις σελίδες 4 ως 8, ίσως φαίνεται ότι δεν έχουμε και πολλούς λόγους να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο. Ωστόσο, η κατάσταση δεν είναι απελπιστική. Ο κόσμος μας θα αλλάξει προς το καλύτερο​—αλλά όχι με τις προσπάθειες των ανθρώπινων κυβερνήσεων.

[Πλαίσιο/​Γράφημα στη σελίδα 5]

Τι λένε τα παιδιά ότι θα άλλαζαν στον κόσμο μας; Σύμφωνα με τον ιστότοπο 4children.org, μια δημοσκόπηση σε δείγμα 2.000 παιδιών ηλικίας 4 ως 14 ετών στη Βρετανία αποκάλυψε ότι θα έκαναν τα εξής:

[Γράφημα]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

100%

ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΠΕΙΝΑ

ΘΑ ΤΕΡΜΑΤΙΖΑΝ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ

ΘΑ ΕΞΑΛΕΙΦΑΝ ΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ

75%

ΘΑ ΔΙΑΣΦΑΛΙΖΑΝ ΙΣΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΥΠΕΡΘΕΡΜΑΝΣΗ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ

50%

25%

0%

[Πλαίσιο/​Γράφημα στη σελίδα 5]

Μια δημοσκόπηση που έκανε το Ίδρυμα Μπέρτελσμαν στη Γερμανία το 2009 αποκάλυψε τις μεγαλύτερες ανησυχίες περίπου 500 νεαρών ηλικίας 14 ως 18 ετών.

Ανάμεσα στα ζητήματα που οι νεαροί θεωρούσαν λιγότερο σημαντικά ήταν η τρομοκρατία και η αύξηση του πληθυσμού. Ακόμα και η οικονομική κρίση κατέλαβε χαμηλή θέση στον κατάλογο των προτεραιοτήτων τους. Σύμφωνα με την ερμηνεία που δίνει το Ίδρυμα Μπέρτελσμαν, αυτό ίσως συμβαίνει επειδή δεν έχουν επηρεαστεί ακόμα προσωπικά από αυτά τα προβλήματα.

[Γράφημα]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

100%

75%

ΦΤΩΧΕΙΑ

ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

ΕΛΛΕΙΨΗ ΤΡΟΦΗΣ ΚΑΙ ΠΟΣΙΜΟΥ ΝΕΡΟΥ

ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΕΠΙΔΗΜΙΕΣ ΚΑΙ ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ

50%

25%

0%