Πώς Άλλαξαν ο Ρικάρντο και ο Αντρές

Η εκπαίδευση που βασίζεται στην Αγία Γραφή μπορεί να βελτιώσει θεαματικά τη ζωή μας. Δείτε πώς βοήθησε δύο ανθρώπους, τον Ρικάρντο και τον Αντρές.

ΡΙΚΑΡΝΤΟ: Στην ευαίσθητη ηλικία των 15 ετών, μπήκα σε μια συμμορία. Οι νέοι μου φίλοι με επηρέαζαν πάρα πολύ. Μάλιστα έβαλα στόχο να κάνω δέκα χρόνια φυλακή! Αυτό μπορεί να ακούγεται ανόητο. Αλλά στη γειτονιά μου, όσοι είχαν κάνει φυλακή είχαν τον θαυμασμό και τον σεβασμό όλων. Ήθελα λοιπόν να τους μοιάσω.

Έζησα όλα όσα περιλαμβάνει η ζωή σε συμμορία​—ναρκωτικά, σεξ, βία και άλλα. Ένα βράδυ βρέθηκα σε μια συμπλοκή με πυροβολισμούς. Ήμουν σίγουρος ότι θα πέθαινα, αλλά ξέφυγα χωρίς να πάθω τίποτα. Ύστερα από αυτό, άρχισα να σκέφτομαι πιο σοβαρά τη ζωή μου και τους στόχους μου, και αποφάσισα να κάνω αλλαγές. Πώς όμως; Ποιος θα με βοηθούσε;

Οι περισσότεροι συγγενείς μου ήταν δυστυχισμένοι και είχαν πάρα πολλά προβλήματα. Αλλά η οικογένεια ενός θείου μου διέφερε. Ήξερα ότι ήταν καλοί άνθρωποι και ότι εφάρμοζαν τις αρχές της Γραφής. Κάποτε, μάλιστα, μου είχαν πει ότι το όνομα του Θεού είναι Ιεχωβά. Έτσι λοιπόν, λίγο καιρό μετά τη συμπλοκή, προσευχήθηκα στον Θεό χρησιμοποιώντας το όνομά του και του ζήτησα να με βοηθήσει. Προς έκπληξή μου, την επόμενη κιόλας μέρα, χτύπησε την πόρτα μου ένας Μάρτυρας του Ιεχωβά! Αρχίσαμε να μελετάμε τη Γραφή μαζί.

Σε λίγο όμως, αντιμετώπισα μια μεγάλη δυσκολία. Οι παλιοί μου φίλοι τηλεφωνούσαν συχνά και μου ζητούσαν να κάνουμε παρέα. Παρότι μου ήταν δύσκολο, τους έλεγα όχι. Ήμουν αποφασισμένος να συνεχίσω τη Γραφική μου μελέτη. Πόσο χαίρομαι που το έκανα αυτό! Η ζωή μου βελτιώθηκε θεαματικά και βρήκα αληθινή ευτυχία.

Μια μέρα, προσευχήθηκα στον Θεό και του είπα πως παλιά ήθελα να κάνω δέκα χρόνια φυλακή για να κερδίσω τον σεβασμό των άλλων ως μέλος συμμορίας. Του ζήτησα λοιπόν να μου επιτρέψει να τον υπηρετήσω τουλάχιστον δέκα χρόνια ως ολοχρόνιος κήρυκας, για να δώσω και σε άλλους ανθρώπους τη βοήθεια που είχα πάρει εγώ. Ο Θεός άκουσε την προσευχή μου, αφού υπηρετώ ως ολοχρόνιος κήρυκας 17 χρόνια! Παρεμπιπτόντως, δεν μπήκα ποτέ στη φυλακή.

Από την άλλη, πολλοί πρώην φίλοι μου είναι εδώ και χρόνια στη φυλακή. Άλλοι έχουν πεθάνει. Πόσο ευγνώμων είμαι τώρα στους Μάρτυρες συγγενείς μου που ήταν αποφασισμένοι να διαφέρουν, να κάνουν αυτά που λέει η Γραφή! Ανέπτυξα μεγαλύτερο σεβασμό για αυτούς από όσον είχα ποτέ για οποιονδήποτε στη συμμορία. Πάνω από όλα, ευχαριστώ τον Θεό που μου δίδαξε ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να ζω.

ΑΝΤΡΕΣ: Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια φτωχική συνοικία όπου τα ναρκωτικά, οι εκβιασμοί, οι φόνοι και η πορνεία ήταν κάτι συνηθισμένο. Ο πατέρας μου ήταν αλκοολικός και εθισμένος στην κοκαΐνη. Με τη μητέρα μου καβγάδιζαν συνέχεια και χτυπούσαν ο ένας τον άλλον.

Άρχισα να πίνω και να παίρνω ναρκωτικά σε μικρή ηλικία. Τις περισσότερες ώρες ήμουν στους δρόμους​—έκλεβα πράγματα και μετά τα πουλούσα. Όταν μεγάλωσα λίγο, ο πατέρας μου, σε μια άστοχη προσπάθεια να με πλησιάσει, μου έμαθε πώς να φέρνω λαθραία στη χώρα ναρκωτικά και άλλα παράνομα προϊόντα και να τα πουλάω. Έβγαλα πολλά χρήματα και γρήγορα. Αλλά μια μέρα ήρθαν αστυνομικοί στο σπίτι μου. Με συνέλαβαν, και καταδικάστηκα σε πέντε χρόνια φυλάκιση για απόπειρα ανθρωποκτονίας.

Ένα πρωί, ακούστηκε μια ανακοίνωση από τα μεγάφωνα της φυλακής που έλεγε ότι όποιος κρατούμενος ήθελε μπορούσε να παρευρεθεί σε μια Γραφική συζήτηση με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αποφάσισα να πάω. Αυτά που άκουσα μου φάνηκαν λογικά, γι’ αυτό άρχισα να μελετώ τη Γραφή μαζί τους. Οι Μάρτυρες δεν νέρωναν το άγγελμα των Γραφών. Αντίθετα, μου έδειχναν τους υψηλούς ηθικούς κανόνες του Θεού.

Συνειδητοποίησα γρήγορα ότι δεν θα κατάφερνα να κάνω τις απαραίτητες αλλαγές χωρίς βοήθεια, ειδικά από τη στιγμή που κάποιοι συγκρατούμενοί μου άρχισαν να με απειλούν επειδή δεν τους άρεσε αυτό που έκανα. Προσευχήθηκα λοιπόν για δύναμη και σοφία, και ο Ιεχωβά με βοήθησε. Μπόρεσα μάλιστα να περάσω στην αντεπίθεση, σαν να λέγαμε, μιλώντας σε άλλους φυλακισμένους για τη Γραφή.

Όταν ήρθε η ώρα να αποφυλακιστώ, ήμουν τόσο αγχωμένος ώστε προτιμούσα να μείνω και άλλο στη φυλακή! Καθώς έφευγα, αρκετοί κρατούμενοι με χαιρετούσαν. Μερικοί μάλιστα έλεγαν χαϊδευτικά: «Καλό δρόμο, δασκαλάκο!»

Ούτε που θέλω να σκέφτομαι πώς θα είχε εξελιχτεί η ζωή μου αν δεν είχα επιτρέψει στον Θεό να με εκπαιδεύσει. Είμαι πάρα πολύ ευγνώμων που ο Θεός με αγαπάει και δεν με θεώρησε χαμένη υπόθεση!a