Ο Πιλάτος Διακηρύττει: «Να ο Άνθρωπος!»

Ο Πιλάτος είπε στο πλήθος που ζητάει να θανατωθεί ο Ιησούς: «Δεν βρήκα σε αυτόν καμιά βάση για όσα τον κατηγορείτε. Μάλιστα ούτε ο Ηρώδης βρήκε». (Λουκάς 23:14, 15) Τώρα, προσπαθεί να γλιτώσει τον Ιησού με μια άλλη τακτική. Λέει στον λαό: «Έχετε έθιμο να σας απελευθερώνω έναν άνθρωπο το Πάσχα. Θέλετε λοιπόν να σας απελευθερώσω τον Βασιλιά των Ιουδαίων;»​—Ιωάννης 18:39.

Ο Πιλάτος ξέρει ότι υπάρχει κάποιος φυλακισμένος ονόματι Βαραββάς, ο οποίος είναι διαβόητος ληστής, στασιαστής και δολοφόνος. Ρωτάει λοιπόν: «Ποιον θέλετε να σας απελευθερώσω, τον Βαραββά ή τον Ιησού, τον λεγόμενο Χριστό;» Με την υποκίνηση των πρωθιερέων, ο λαός ζητάει να απελευθερωθεί ο Βαραββάς, όχι ο Ιησούς. Ο Πιλάτος ρωτάει και πάλι: «Ποιον από τους δύο θέλετε να σας απελευθερώσω;» Το πλήθος φωνάζει: «Τον Βαραββά»!​—Ματθαίος 27:17, 21.

Ο Πιλάτος ρωτάει απογοητευμένος: «Τι να κάνω λοιπόν τον Ιησού, τον λεγόμενο Χριστό;» Ο λαός κραυγάζει: «Κρέμασέ τον στο ξύλο!» (Ματθαίος 27:22) Προς καταισχύνη τους, απαιτούν να θανατωθεί ένας αθώος άνθρωπος. Ο Πιλάτος προσπαθεί να τους λογικέψει: «Γιατί; Τι κακό έκανε; Δεν βρήκα σε αυτόν τίποτα άξιο θανάτου· γι’ αυτό, θα τον τιμωρήσω και θα τον απελευθερώσω».​—Λουκάς 23:22.

Παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες του Πιλάτου, το μαινόμενο πλήθος κραυγάζει με μια φωνή: «Κρέμασέ τον στο ξύλο!» (Ματθαίος 27:23) Οι θρησκευτικοί ηγέτες τούς έχουν εξαγριώσει τόσο πολύ ώστε διψούν για αίμα! Και δεν πρόκειται για το αίμα κάποιου εγκληματία, κάποιου δολοφόνου, αλλά για το αίμα ενός αθώου τον οποίο μόλις πέντε ημέρες πρωτύτερα είχαν υποδεχτεί στην Ιερουσαλήμ ως Βασιλιά. Δεν ξέρουμε αν οι μαθητές του Ιησού είναι παρόντες, αλλά αν είναι, παραμένουν σιωπηλοί και αφανείς.

Ο Πιλάτος καταλαβαίνει ότι οι εκκλήσεις του δεν πετυχαίνουν τίποτα. Επειδή δημιουργείται αναστάτωση, παίρνει λίγο νερό και πλένει τα χέρια του ενώπιον του πλήθους. Τους λέει: «Εγώ είμαι αθώος από το αίμα αυτού του ανθρώπου. Είναι δική σας υπόθεση». Ο λαός δεν συγκινείται ούτε τώρα, αλλά επιμένει: «Το αίμα του ας έρθει πάνω μας και πάνω στα παιδιά μας».​—Ματθαίος 27:24, 25.

Η επιθυμία του κυβερνήτη να ικανοποιήσει το πλήθος είναι μεγαλύτερη από την επιθυμία του να κάνει αυτό που ξέρει ότι είναι σωστό. Σύμφωνα λοιπόν με την απαίτησή τους, ο Πιλάτος απελευθερώνει τον Βαραββά στον όχλο. Μετά διατάζει να γδύσουν τον Ιησού και να τον μαστιγώσουν.

Έπειτα από αυτό το φοβερό βασανιστήριο, οι στρατιώτες οδηγούν τον Ιησού στο ανάκτορο του κυβερνήτη. Το στρατιωτικό σώμα συγκεντρώνεται και τον κακομεταχειρίζεται ακόμη περισσότερο. Πλέκουν ένα στεφάνι από αγκάθια και το μπήγουν στο κεφάλι του. Επίσης, του βάζουν ένα καλάμι στο δεξί χέρι και τον ντύνουν με έναν κατακόκκινο μανδύα, σαν αυτούς που φορούν οι βασιλιάδες. Του λένε κοροϊδευτικά: «Χαίρε, Βασιλιά των Ιουδαίων!» (Ματθαίος 27:28, 29) Επιπλέον, τον φτύνουν και τον χαστουκίζουν. Του παίρνουν το χοντρό καλάμι από το χέρι και τον χτυπούν με αυτό στο κεφάλι, βυθίζοντας ακόμη πιο βαθιά στο δέρμα του κρανίου του τα μυτερά αγκάθια από το ταπεινωτικό «στεφάνι» του.

Ο Ιησούς τα αντιμετωπίζει όλα αυτά με φοβερή αξιοπρέπεια και σθένος. Ο Πιλάτος εντυπωσιάζεται τόσο πολύ ώστε κάνει άλλη μια προσπάθεια να αποτινάξει από πάνω του την ευθύνη, λέγοντας: «Δείτε! Σας τον φέρνω έξω για να ξέρετε ότι δεν του βρίσκω κανένα σφάλμα». Μήπως ο Πιλάτος σκέφτεται πως τα πλήθη θα μαλακώσουν αν τους φέρει έξω τον Ιησού και τον δουν μωλωπισμένο και ματωμένο; Καθώς ο Ιησούς στέκεται μπροστά στον άκαρδο όχλο, ο Πιλάτος διακηρύττει: «Να ο άνθρωπος!»​—Ιωάννης 19:4, 5.

Μολονότι ο Ιησούς είναι κακοποιημένος και τραυματισμένος, εκδηλώνει μια γαλήνια αξιοπρέπεια και ηρεμία την οποία φαίνεται ότι αναγνωρίζει ακόμη και ο Πιλάτος, διότι τα λόγια του φανερώνουν σεβασμό ανάμεικτο με συμπόνια.