ΕΝΕΔΡΑ

Παραμόνεμα με σκοπό την αιφνιδιαστική επίθεση. Οι τρεις εβραϊκές λέξεις που αποδίδονται «ενέδρα» (’έρεβ, ’όρεβ και μα’αράβ) προέρχονται από τη ρίζα ’αράβ, που σημαίνει «παραμονεύω». (Ιωβ 38:40· Ιερ 9:8· Ψλ 10:8· Κρ 9:32) Παρόμοια, η λέξη ἐνέδρα του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου είναι παράγωγο του ρήματος ἐνεδρεύω, το οποίο έχει αποδοθεί «παραμονεύω».—Πρ 25:3· 23:21.

Ο Ιησούς του Ναυή χρησιμοποίησε επιτήδεια μια ενέδρα εναντίον της Γαι, τοποθετώντας 5.000 άντρες στα Δ της πόλης τη νύχτα, ενώ ανέπτυξε τον κύριο όγκο των δυνάμεών του στα Β. Το επόμενο πρωί παρέσυρε μακριά από την πόλη τους υπερασπιστές της, προσποιούμενος ήττα, πράγμα που έδωσε την ευκαιρία στους ενεδρευτές να σηκωθούν και να καταλάβουν την πόλη. (Ιη 8:2-21) Ενέδρες χρησιμοποιήθηκαν και στη διένεξη που είχαν οι κτηματίες της Συχέμ με το γιο του Γεδεών, τον Αβιμέλεχ. (Κρ 9:25, 31-45) Οι Φιλισταίοι έστησαν επανειλημμένα ενέδρες στον Σαμψών για να τον πιάσουν. (Κρ 16:1-12) Ο Σαούλ έστησε ενέδρα στον Αμαλήκ και αργότερα κατηγόρησε τον Δαβίδ ότι ενέδρευε εναντίον του. (1Σα 15:5· 22:8) Άλλες περιπτώσεις ενέδρας ήταν οι ακόλουθες: οι ενέδρες που έστησε ο Ισραήλ στη μάχη εναντίον της φυλής του Βενιαμίν (Κρ 20:29-44), η αποτυχημένη ενέδρα του Ιεροβοάμ εναντίον του Ιούδα (2Χρ 13:13-19), η ενέδρα που επέφερε σύγχυση στους επιτιθέμενους στον Ιούδα τον καιρό του Ιωσαφάτ (2Χρ 20:22, 23), αυτές που αναφέρονται στην περιγραφή της πτώσης της Ιερουσαλήμ (Θρ 4:19) και η ενέδρα την οποία διέταξε εναντίον της Βαβυλώνας ο Ιεχωβά (Ιερ 51:12). Ο Ιεχωβά προστάτεψε από ενέδρα τους Ιουδαίους εξορίστους που επέστρεφαν στον τόπο τους.—Εσδ 8:31· βλέπε ΠΟΛΕΜΟΣ.

Το εβραϊκό ουσιαστικό ’έρεβ που σημαίνει «ενέδρα· ορμητήριο» χρησιμοποιείται για την περιγραφή κυνηγετικών μεθόδων. (Ιωβ 37:8· 38:40) Το εβραϊκό ρήμα ’αράβ χρησιμοποιείται συμβολικά για να περιγράψει την πόρνη, καθώς αυτή στήνει καρτέρι σε άντρες (Παρ 7:12· 23:28), και για να περιγράψει τις μεθόδους των πονηρών εναντίον των αθώων και των δικαίων. (Ψλ 10:9· Παρ 1:11, 18· 12:6· 24:15· Μιχ 7:2· παράβαλε Ιωβ 31:9.) Στον Ισραήλ, επιβαλλόταν η ποινή του θανάτου σε όποιον κρινόταν ένοχος για το φόνο συνανθρώπου του κατόπιν ενέδρας.—Δευ 19:11, 12.

Οι 40 και πλέον Ιουδαίοι που «δεσμεύτηκαν με κατάρα» σχεδίαζαν ενέδρα εναντίον του αποστόλου Παύλου, αλλά ο ανιψιός του Παύλου ματαίωσε τα σχέδιά τους.—Πρ 23:12-35.