ΑΣΦΑΛΤΟΣ

Η ίδια μαύρη ή καφέ ορυκτή άσφαλτος περιγράφεται από τρεις εβραϊκές λέξεις. Δύο από αυτές προσδιορίζουν τη διαφορά στη σκληρότητα της υφής της: η λέξη «πίσσα» (ζέφεθ) αναφέρεται στην υγρή της μορφή, ενώ η λέξη «άσφαλτος» (χεμάρ), στη στερεή της κατάσταση. Η τρίτη λέξη (κόφερ), που αποδίδεται επίσης «πίσσα», προσδιορίζει τον τρόπο χρήσης της, δηλαδή την εφαρμογή της στην επικάλυψη ξυλοκατασκευών. (Βλέπε ΠΙΣΣΑ.) Επειδή η άσφαλτος έχει στεγανοποιητικές ιδιότητες, φάνηκε χρήσιμη στον άνθρωπο ακόμη και πριν από τον Κατακλυσμό, καθόσον στον Νώε, στον οποίο δόθηκε η οδηγία να φτιάξει την κιβωτό, ειπώθηκε να “την καλύψει εσωτερικά και εξωτερικά με πίσσα”.—Γε 6:14.

Το κιβώτιο από πάπυρο, μέσα στο οποίο έπλευσε ανάμεσα στα καλάμια του Νείλου ο Μωυσής ως βρέφος, ήταν υδατοστεγές επειδή είχε εμποτιστεί και «με άσφαλτο και [με] πίσσα». (Εξ 2:3) Οι οικοδόμοι της πόλης της Βαβυλώνας ανακάλυψαν ότι η στεγανότητα της ασφάλτου συνδυαζόταν και με συγκολλητικές ιδιότητες οι οποίες την καθιστούσαν εξαιρετικό κονίαμα για τους οπτόπλινθους που χρησιμοποιούσαν.—Γε 11:3.

Κάποτε, η Κοιλάδα Σιδδίμ, κοντά στα Σόδομα και στα Γόμορρα, στην περιοχή της Νεκράς Θαλάσσης, φημιζόταν για το ότι «ήταν γεμάτη λάκκους με άσφαλτο» («λάκκους με πίσσα», ΜΠΚ). (Γε 14:10) Ακόμη και σήμερα ξεβράζεται μερικές φορές άσφαλτος στην όχθη, κάτι που υποδηλώνει ότι η Σιδδίμ βρίσκεται τώρα κάτω από τα νερά της Νεκράς Θαλάσσης. Η άσφαλτος είναι επίσης εύφλεκτο υλικό, και ως τέτοιο περιγράφεται από τον Ησαΐα, ο οποίος προφήτευσε ότι η γη του Εδώμ θα “γινόταν σαν καιόμενη πίσσα”.—Ησ 34:9.