ΧΑΛΔΑΙΑ

(Χαλδαία), ΧΑΛΔΑΙΟΙ (Χαλδαίοι).

Αρχικά, η χώρα και ο λαός που καταλάμβαναν το νότιο τμήμα της προσχωσιγενούς πεδιάδας της Βαβυλώνας, το εύφορο δέλτα που σχηματίζουν οι ποταμοί Τίγρης και Ευφράτης. Κάποτε αυτοί οι ποταμοί ίσως εξέβαλλαν στον Περσικό Κόλπο χωριστά, οπότε οι πόλεις Εριντού και Ουρ θα ήταν θαλάσσια λιμάνια. Αλλά με την πάροδο των ετών, οι ποταμοί πιθανόν να πρόσχωσαν σταδιακά τον κόλπο, μετατοπίζοντας έτσι την ακτογραμμή ΝΑ με αποτέλεσμα την ένωση του Τίγρη και του Ευφράτη πριν από την εκβολή τους στη θάλασσα. Στην αρχή, η πιο σπουδαία πόλη της περιοχής ήταν η Ουρ, η γενέτειρα του Αβραάμ, από όπου αυτός και η οικογένειά του έφυγαν με εντολή του Θεού, πριν από το 1943 Π.Κ.Χ. (Γε 11:28, 31· 15:7· Νε 9:7· Πρ 7:2-4) Περίπου 300 χρόνια αργότερα, ο Σατανάς ο Διάβολος υποκίνησε Χαλδαίους επιδρομείς να επιφέρουν σοβαρές απώλειες στον πιστό Ιώβ.—Ιωβ 1:17.

Καθώς η επιρροή των Χαλδαίων εξαπλωνόταν βορειότερα, ολόκληρη η περιοχή της Βαβυλωνίας έγινε γνωστή ως «η γη των Χαλδαίων». Ο Ησαΐας προείπε στις προφητείες του αυτή την άνοδο των Χαλδαίων στην εξουσία και τη μεταγενέστερη πτώση τους. (Ησ 13:19· 23:13· 47:1, 5· 48:14, 20) Αυτή η κυριαρχία έγινε ιδιαίτερα φανερή κατά τον έβδομο και τον έκτο αιώνα Π.Κ.Χ., όταν ο Χαλδαίος Ναβοπολασσάρ και οι διάδοχοί του Ναβουχοδονόσορ Β΄, Εβίλ-μερωδάχ (Αβίλ-Μαρντούκ), Νηριγλίσαρος, Λαβασί-Μαρντούκ, Ναβονίδης και Βαλτάσαρ έγιναν οι ηγέτες της Τρίτης Παγκόσμιας Δύναμης, της Βαβυλώνας. (2Βα 24:1, 2· 2Χρ 36:17· Εσδ 5:12· Ιερ 21:4, 9· 25:12· 32:4· 43:3· 50:1· Ιεζ 1:3· Αββ 1:6) Αυτή η δυναστεία ήρθε στο τέλος της όταν «ο Βαλτάσαρ, ο Χαλδαίος βασιλιάς, θανατώθηκε». (Δα 5:30) Ο Δαρείος ο Μήδος καταστάθηκε «βασιλιάς του βασιλείου των Χαλδαίων».—Δα 9:1· βλέπε ΒΑΒΥΛΩΝΑ Αρ. 2.

Από τους αρχαίους χρόνους οι Χαλδαίοι φημίζονταν για τις γνώσεις τους στα μαθηματικά και στην αστρονομία. Στις ημέρες του Δανιήλ μια ειδική κάστα, αποτελούμενη από προγνώστες που θεωρούσαν ότι ήταν ειδήμονες στην επονομαζόμενη επιστήμη της μαντικής, αποκαλούνταν Χαλδαίοι.—Δα 2:2, 5, 10· 4:7· 5:7, 11.