ΕΛΙΣΑ

(Ελισά).

Γιος του Ιαυάν και ένας από τους πατριάρχες από τους οποίους «εξαπλώθηκε ο νησιωτικός πληθυσμός των εθνών». (Γε 10:4, 5· 1Χρ 1:7) Η μόνη άλλη αναφορά του Ελισά στη Γραφή είναι στη θρηνωδία που ειπώθηκε εναντίον της Τύρου, όπου το όνομα αυτό εμφανίζεται ως το όνομα κάποιας χώρας ή περιοχής που είχε εμπορικές σχέσεις με την Τύρο. Η Τύρος απεικονίζεται ως ένα συμβολικό πλοίο του οποίου τα εξαρτήματα προέρχονταν από πολλά έθνη και στο οποίο «τα νησιά του Ελισά» προμήθευαν “μπλε κλωστή και μαλλί βαμμένο πορφυροκόκκινο” για το σκέπαστρο του καταστρώματός του (ίσως κάποιο είδος σκίαστρου που το προστάτευε από τον ήλιο και τη βροχή).—Ιεζ 27:1-7.

Ο Ιώσηπος, Ιουδαίος ιστορικός του πρώτου αιώνα, εφάρμοσε το όνομα Αλισάς (Ελισά) στους Αλισαίους (Αιολείς), ένα από τα βασικά ελληνικά φύλα. (Ιουδαϊκή Αρχαιολογία, Α΄, 127 [vi, 1]) Τον καιρό του Ιεζεκιήλ το όνομα Αιολίδα όριζε μόνο ένα τμήμα της δυτικής ακτής της Μικράς Ασίας. Ομοιότητα με το όνομα Ελισά παρατηρείται στο όνομα Ήλις, μια περιοχή στη βορειοδυτική ακτή της Πελοποννήσου. Είναι επίσης γνωστό ότι οι Έλληνες είχαν ιδρύσει αποικίες στη νότια Ιταλία και στη Σικελία, και το Αραμαϊκό Ταργκούμ, σχολιάζοντας το εδάφιο Ιεζεκιήλ 27:7, ταυτίζει το όνομα Ελισά με «την περιφέρεια της Ιταλίας». Οποιαδήποτε από αυτές τις τοποθεσίες θα ταίριαζε στο υπόμνημα του Ιεζεκιήλ επειδή αυτές οι περιοχές παρήγαν την εξαιρετικά πολύτιμη πορφύρα, αλλά δεν μπορεί να εξαχθεί κανένα απόλυτο συμπέρασμα ως προς τον ακριβή συσχετισμό τους με τον Ελισά, εκτός από το ότι οι ενδείξεις κλίνουν προς την Ελλάδα μάλλον παρά προς τη βόρεια Αφρική ή την Κύπρο. Είναι επίσης λογικό να υποθέσουμε ότι οι απόγονοι του Ελισά δεν παρέμειναν σε κάποια συγκεκριμένη τοποθεσία αλλά στο πέρασμα των αιώνων μετακινήθηκαν ή επέκτειναν την επικράτειά τους, και επομένως το όνομα Ελισά μπορεί να εφαρμόστηκε κατά καιρούς σε διαφορετικές περιοχές.