ΕΦΑΪ

(Εφαΐ) [Πετούμενο Πλάσμα].

Κάποιος Νετωφαθίτης (Ιερ 40:8) από τη φυλή του Ιούδα (1Χρ 2:50-54) του οποίου οι γιοι ήταν ανάμεσα στους αρχηγούς των στρατιωτικών δυνάμεων που δεν πάρθηκαν εξόριστοι στη Βαβυλώνα το 607 Π.Κ.Χ. Οι γιοι του Εφαΐ, καθώς και άλλοι αρχηγοί των στρατιωτικών δυνάμεων, ήρθαν μαζί με τους άντρες τους στον Γεδαλία στη Μισπά και εκείνος τους ορκίστηκε ότι θα πήγαιναν καλά τα πράγματα για αυτούς. (Ιερ 40:7-9) Προφανώς, ο Ισμαήλ δολοφόνησε τους γιους του Εφαΐ όταν θανάτωσε τον Γεδαλία.—Ιερ 41:3.