ΙΕΔΟΥΘΟΥΝ

(Ιεδουθούν) [πιθανώς από μια ρίζα που σημαίνει «εξυμνώ»].

1. Λευίτης μουσικός. Προφανώς ο Ιεδουθούν ονομαζόταν αρχικά Εθάν, διότι πριν από τον ερχομό της Κιβωτού στην Ιερουσαλήμ, αναφέρεται ο «Εθάν» σε συνδυασμό με τους άλλους μουσικούς, τον Αιμάν και τον Ασάφ, ενώ μετά αναφέρεται μαζί με αυτά τα πρόσωπα ο «Ιεδουθούν». (1Χρ 15:17, 19· 25:1) Δεν γίνεται καμιά μνεία για τους προγόνους του Ιεδουθούν, ενώ γίνεται μνεία για τους προγόνους του Εθάν. (1Χρ 6:44-47) Επίσης, δεν μνημονεύονται απόγονοι του Εθάν, ενώ μνημονεύονται απόγονοι του Ιεδουθούν. (1Χρ 9:16) Η αλλαγή του ονόματος του Εθάν [το οποίο σημαίνει «Συνεχής· Ρέων Ανέκαθεν»] σε Ιεδουθούν [πιθανώς από μια ρίζα που σημαίνει «εξυμνώ»] οπωσδήποτε εναρμονιζόταν με το διορισμό που του δόθηκε.—1Χρ 16:41· βλέπε ΕΘΑΝ Αρ. 3.

Ο Ιεδουθούν και η οικογένειά του, που ήταν οικογένεια μουσικών, συμμετείχαν σε διάφορους εορτασμούς, όταν άρμοζε η “απόδοση ευχαριστιών και ο αίνος του Ιεχωβά” (1Χρ 25:3)—για παράδειγμα, κατά τη μεταφορά της κιβωτού της διαθήκης στην Ιερουσαλήμ. (1Χρ 16:1, 41, 42) Από τις 24 υποδιαιρέσεις στις οποίες χωρίστηκαν οι μουσικοί του αγιαστηρίου ως αποτέλεσμα της αναδιοργάνωσης που έκανε ο Δαβίδ, η 2η, η 4η, η 8η, η 10η, η 12η και η 14η κληρώθηκαν στους έξι γιους του Ιεδουθούν, που εργάζονταν όλοι υπό τη διεύθυνση του πατέρα τους. (1Χρ 25:1, 3, 6, 7, 9, 11, 15, 17, 19, 21) Το γεγονός ότι ο Ιεδουθούν, ο Ασάφ και ο Αιμάν μοιράζονταν αυτές τις υπηρεσίες σήμαινε ότι καθένας από τους τρεις κύριους κλάδους των Λευιτών (ο Μεραρί, ο Γηρσώμ και ο Καάθ αντίστοιχα) εκπροσωπούνταν στις τάξεις των μουσικών του ναού. (1Χρ 6:31-47) Και οι τρεις αυτές ομάδες αίνεσαν τον Ιεχωβά με μουσική όταν ο Σολομών εγκαινίασε το ναό. (2Χρ 5:12, 13) Απόγονοι του Ιεδουθούν μνημονεύονται κατά την περίοδο της βασιλείας του Εζεκία, ακόμη δε και μεταξύ των εξορίστων που επέστρεψαν από τη Βαβυλώνα.—2Χρ 29:1, 12, 14, 15· Νε 11:17.

Σε τρεις επιγραφές ψαλμών γίνεται μνεία του Ιεδουθούν. Δύο από αυτές (Ψλ 39, 62) αναφέρουν: «Προς τον διευθύνοντα του Ιεδουθούν» («σύμφωνα με τον τρόπο [της χορωδίας] του Ιεδουθούν», Ro, υποσ. στην επιγραφή του Ψλ 39), ενώ η τρίτη επιγραφή (Ψλ 77) αναφέρει: «Προς τον διευθύνοντα, για Ιεδουθούν». (ΜΝΚ· Ro· «επί», ΛΧ) Σε καθεμιά από αυτές τις περιπτώσεις, η σύνθεση του ψαλμού αποδίδεται σε κάποιον άλλον—οι πρώτοι δύο στον Δαβίδ και ο τρίτος στον Ασάφ—επομένως δεν υπονοείται ότι τους συνέθεσε ο Ιεδουθούν, αν και αλλού αποκαλείται “ο οραματιστής του βασιλιά”, ενώ λέγεται και ότι «προφήτευε με άρπα». (2Χρ 35:15· 1Χρ 25:1, 3) Άρα, οι επιγραφές αυτών των τριών ψαλμών είναι προφανώς οδηγίες για τον τρόπο εκτέλεσής τους, προσδιορίζοντας ίσως κάποια τεχνική ή ακόμη και ένα μουσικό όργανο, το οποίο συνδεόταν κατά κάποιον τρόπο με τον Ιεδουθούν ή το οποίο είχε εφεύρει, εισαγάγει, βελτιώσει ή καθιερώσει μέσω χρήσης ο ίδιος ή οι γιοι του.

2. Λευίτης του οποίου κάποιος γιος ή απόγονος, ο Ωβήδ-εδώμ, ήταν πυλωρός όταν ο Δαβίδ διευθέτησε τη μεταφορά της Κιβωτού στην Ιερουσαλήμ.—1Χρ 16:1, 37, 38.