ΜΑΤΤΑΤΤΑ

(Ματταττά) [συντετμημένη μορφή του Ματτιθίας, που σημαίνει «Δώρο του Ιεχωβά»].

Ισραηλίτης «από τους γιους του Ασούμ» οι οποίοι παντρεύτηκαν αλλοεθνείς συζύγους αλλά τις απέπεμψαν στις ημέρες του Έσδρα.—Εσδ 10:25, 33, 44.