ΒΡΟΝΤΗ

Ο δυνατός ήχος που ακολουθεί την αστραπή. Οφείλεται στην απότομη εκτόνωση του αέρα ο οποίος έχει θερμανθεί από αυτή την ηλεκτρική εκκένωση, με αποτέλεσμα τη βίαιη απομάκρυνσή του από το δίαυλο της αστραπής και την επακόλουθη επιστροφή του σε αυτόν μετά την αστραπή.—Ιωβ 28:26· 38:25.

Το εβραϊκό ρήμα ρα‛άμ (που σημαίνει «βροντώ») αναφέρεται μερικές φορές σε σχέση με τον Ιεχωβά (1Σα 2:10· 2Σα 22:14· Ψλ 18:13), Εκείνον που έχει χρησιμοποιήσει κατά καιρούς τη βροντή για να επιτελέσει το θέλημά του. Παραδείγματος χάρη, στην εποχή του Σαμουήλ, ο Ιεχωβά επέφερε σύγχυση στους Φιλισταίους με βροντές (εβρ., ρά‛αμ). (1Σα 7:10· παράβαλε Ησ 29:6.) Μια άλλη εβραϊκή λέξη, η λέξη κωλ, η οποία μερικές φορές μεταφράζεται «βροντή» (1Σα 12:17, 18, υποσ.), σημαίνει βασικά «ήχος» (Εξ 32:18, 19) ή «φωνή».—Δευ 21:18· 1Βα 19:12.

Ο φοβερός ήχος της βροντής συσχετίζεται με τη φωνή του Ιεχωβά. (Ιωβ 37:4, 5· 40:9· Ψλ 29:3-9) Όταν ορισμένοι Ιουδαίοι άκουσαν τον Ιεχωβά να μιλάει από τον ουρανό στον Ιησού, διαφώνησαν μεταξύ τους για το αν ο ήχος ήταν βροντή ή η φωνή κάποιου αγγέλου. (Ιωα 12:28, 29· παράβαλε Απ 6:1· 14:2· 19:6.) Επειδή ο ήχος της βροντής αποτελεί πολλές φορές προάγγελο επερχόμενης καταιγίδας, οι «βροντές» μπορούν να υποδηλώνουν θεϊκές προειδοποιήσεις, όπως στα εδάφια Αποκάλυψη 8:5· 10:3, 4· 16:18.

Για τους Ισραηλίτες στους πρόποδες του Όρους Σινά, η βροντή που άκουσαν αποτελούσε εκδήλωση της παρουσίας του Θεού. (Εξ 19:16· παράβαλε Απ 4:5· 11:19.) Είτε αυτό το γεγονός είτε το ότι ο Θεός οδηγούσε τον Ισραήλ μέσω μιας στήλης σύννεφου (ενός τόπου βροντής) μπορεί να υπονοείται από τα λόγια του ψαλμωδού: «[Εγώ ο Ιεχωβά] άρχισα να σου απαντώ στον κρυφό τόπο της βροντής».—Ψλ 81:7.

Για πληροφορίες σχετικά με τον όρο Γιοι Βροντής, βλέπε ΒΟΑΝΕΡΓΕΣ.