ΣΤΟΥΠΙ

Η πρωτότυπη εβραϊκή λέξη που αποδίδεται στουπί θεωρείται ότι αναφέρεται σε τραχιές, κοντές ίνες από λινάρι. Το στουπί καίγεται εύκολα. Όταν η Δαλιδά έδεσε τον Σαμψών με νωπούς τένοντες, αυτός τους έκοψε εύκολα στα δύο, «ακριβώς όπως κόβεται στα δύο ένα στριμμένο νήμα από στουπί όταν μυρίζει φωτιά». (Κρ 16:8, 9) Ο Ιεχωβά αποφάνθηκε ότι οι πονηροί θα αφανίζονταν μαζί με τα έργα τους μέσα από τις τάξεις του αρχαίου λαού του, λέγοντας: «Ο σφριγηλός άντρας θα γίνει σαν το στουπί και το έργο του σαν σπίθα· και θα πάρουν φωτιά και τα δύο μαζί, χωρίς να υπάρχει κανείς να τα σβήσει».—Ησ 1:24, 31.