Ποιος θα Λάβη Μέρος στην Τελική Μαρτυρία;
1. Ποια ιστορία επαναλαμβάνεται; Θα το διαπιστώση αυτό η γενεά μας;
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ λέγουν ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Η ιστορία των θείων προειδοποιήσεων του παρελθόντος και των κρίσεων που εξετελέσθησαν θα επαναληφθή, διότι ο λόγος του Θεού λέγει ότι «ταύτα πάντα εγίνοντο εις εκείνους παραδείγματα [«τύποι», Κείμενον], και εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών, εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν.» (1 Κορινθίους 10:11) Ποιος μπορεί να αρνηθή ότι είχαν τυπική σημασία οι βροχές του ύδατος και του πυρός και θείου στις ημέρες του Νώε και του Λωτ, καθώς και οι προειδοποιήσεις που τις συνώδευαν, και οι οποίες έγιναν δεκτές με αδιαφορία από τους λαούς που αμέριμνα συνέχισαν την καθημερινή τακτική της ζωής τους ωσάν ο κόσμος τους να επρόκειτο να εξακολουθήση αδιατάρακτος επ’ αόριστον; Δεν είπε αρκετά σχετικώς ο Ιησούς όταν μιλούσε για την δευτέρα παρουσία του σ’ αυτές τις ‘έσχατες ημέρες’;—«Και καθώς έγεινεν εν ταις ημέραις του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και εν ταις ημέραις του Υιού του ανθρώπου· έτρωγον, έπινον, ενύμφευον, ενυμφεύοντο, μέχρι της ημέρας καθ’ ην ο Νώε εισήλθεν εις την κιβωτόν· και ήλθεν ο κατακλυσμός και απώλεσεν άπαντας. Ομοίως και καθώς έγεινεν εν ταις ημέραις του Λωτ· έτρωγον, έπινον, ηγόραζον, επώλουν, εφύτευον, ωκοδόμουν· καθ’ ην δε ημέραν εξήλθεν ο Λωτ από Σοδόμων, έβρεξε πυρ και θείον απ’ ουρανού, και απώλεσεν άπαντας· ωσαύτως θέλει είσθαι καθ’ ην ημέραν ο Υιός του ανθρώπου θέλει φανερωθή.» (Λουκάς 17:26-30) Ο Ιησούς Χριστός είναι παρών από το 1914 και εδόθη μαρτυρία για τα σημεία που το αποδεικνύουν αυτό, αλλά το κάλυμμα δεν θα αφαιρεθή από τους τυφλούς «οφθαλμούς της διανοίας» των περισσοτέρων ανθρώπων ώσπου να αποκαλυφθή η δύναμίς του στην μανία του Αρμαγεδδώνος.
2. Τι προεικόνιζαν η Αίγυπτος και η Βαβυλών; Γιατί;
2 Ότι ήταν τυπική και συμβολική η Αίγυπτος που προειδοποίησε ο Μωυσής και της οποίας η δύναμις συνετρίβη όταν ο Ιεχωβά ελευθέρωσε το λαό Του, αποδεικνύεται από την Αποκάλυψι 11:8: «Και τα πτώματα αυτών θέλουσι κείσθαι επί της πλατείας της πόλεως της μεγάλης, ήτις καλείται πνευματικώς Σόδομα και Αίγυπτος, όπου και ο Κύριος ημών εσταυρώθη.» Τα θανατωμένα σώματα ή «πτώματα», εξεικονίζουν το σταμάτημα μιας ωρισμένης φάσεως του Θείου έργου της μαρτυρίας προς το τέλος του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Σ’ αυτή την ίδια, όμως, συμβολική Αίγυπτο του εικοστού αυτού αιώνος είχε καταδιωχθή και θανατωθή προ δεκαεννέα αιώνων και ο Ιησούς. Η Αίγυπτος, η πρώτη παγκόσμιος δύναμις, παριστάνει εικονικώς την οργάνωσι του κόσμου, τον ‘παρόντα πονηρό κόσμο’, ο οποίος δια μέσου των αιώνων κατεδυνάστευσε το λαό του Ιεχωβά. Το βιβλίο της Αποκαλύψεως δείχνει επίσης ότι η Βαβυλών που προειδοποιήθηκε από τον Θεό μέσω του Ησαΐα και άλλων, υποτυπούσε μια μεγαλύτερη μέλλουσα Βαβυλώνα, διότι, πολύν καιρό έπειτα από την κατάρρευσι της κατά γράμμα Βαβυλώνος, το κεφάλαιο 18 προλέγει την πτώσι της ‘Βαβυλώνος της μεγάλης’.
3. Τι προεικονίζετο από την Ιερουσαλήμ και τον Ιούδα; Πόσο καλά;
3 Όσο για την Ιερουσαλήμ και τον Ιούδα που έλαβαν το όνομα του Θεού, αλλά τόσο υστέρησαν από το να ζουν σύμφωνα με αυτό, πόσο κατάλληλα προεικόνιζαν τον σημερινό «Χριστιανισμό»! Ο «Χριστιανικός κόσμος» παίρνει το όνομα του Θεού και της βασιλείας του Χριστού, αλλά, σαν την Ιερουσαλήμ του καιρού του Ιερεμία, εγκατέλειψε την αληθινή λατρεία για να στραφή σε ψεύτικους Θεούς· αυτολατρεύεται, ειδωλοποιεί το χρήμα, την δύναμι, διάφορα πλάσματα, αγάλματα και εικόνες, θυσιάζει τα τέκνα του στον θεό του πολέμου και χλευάζει και φυλακίζει και κάποτε σκοτώνει τους μάρτυρας του Ιεχωβά που τον προειδοποιούν για τις παραλείψεις του. Σαν την άπιστη Ιερουσαλήμ των ημερών του Ιησού, έχει μορφήν ευσεβείας, αλλά αρνείται την δύναμι του Θεού, οι ιερείς και οι κήρυκές του μιμούνται τους Φαρισαίους στα ενδύματα και τους τίτλους των, στη φιλοσοφία και τις παραδόσεις των, στην τυπολατρία και τα ‘πιστεύω’ των, στην υποκρισία τους και την ευσεβοφάνεια, στα λόγια και στα έργα που λέγουν και πράττουν για ν’ αποκτήσουν δημοτικότητα. Είναι τόσο, ακριβώς, παράλληλες οι συνθήκες, ώστε οι αληθινοί οπαδοί του Χριστού μπορούν να βαδίζουν στα ίχνη του, κάνοντας ένα όμοιο έργο, με όμοιες μεθόδους, μέσα από όμοιες δοκιμασίες, με όμοια ανταπόκρισι σ’ ένα όμοιο άγγελμα και προειδοποίησι. Αλλά με την εξής διαφορά: η σημερινή μαρτυρία είναι η τελική μαρτυρία που δίδεται σ’ αυτόν τον κόσμο. «Και θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη· και τότε θέλει ελθεί το τέλος.»—Ματθαίος 24:14.
ΠΟΙΟΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΣΤΟ ΕΡΓΟ;
4, 5. Ποιοι δεν συμμετέχουν στην τελική μαρτυρία, και γιατί;
4 Ποιοι συμμετέχουν στην επίδοσι της τελικής μαρτυρίας για τη βασιλεία του Ιεχωβά και την καταστροφή του κόσμου τούτου στον Αρμαγεδδώνα; Όχι εκείνοι που πολύ εκτιμώνται στον κόσμον αυτόν, διότι αυτοί είναι βδέλυγμα ενώπιον του Θεού. Όχι οι κατά κόσμον σοφοί, όχι εκείνοι που ασκούν επιρροή, όχι οι ευγενείς ούτε οι υψηλής κοινωνικής θέσεως άνθρωποι, όχι οι αυτοκαλούμενοι ρεαλισταί και ‘πρακτικά μυαλά’ που χλευάζουν εκείνο που θεωρούν αντιρρεαλιστικό και ανόητο, δηλαδή, το κήρυγμα του ευαγγελίου. Ο Ιησούς είπε: «Εκείνο το οποίον μεταξύ των ανθρώπων είναι υψηλόν, βδέλυγμα είναι ενώπιον του Θεού.» Ο Παύλος έγραψε: Επειδή βλέπετε την πρόσκλησίν σας, αδελφοί, ότι είσθε ου πολλοί σοφοί κατά σάρκα, ου πολλοί δυνατοί, ου πολλοί ευγενείς. Αλλά τα μωρά του κόσμου εξέλεξεν ο Θεός, δια να καταισχύνη τους σοφούς· και τα ασθενή του κόσμου εξέλεξεν ο Θεός, δια να καταισχύνη τα ισχυρά· και τα αγενή του κόσμου και τα εξουθενημένα εξέλεξεν ο Θεός, και τα μη όντα, δια να καταργήση τα όντα. Δια να μη καυχηθή ουδεμία σαρξ ενώπιον αυτού.»—Λουκάς 16:15· 1 Κορινθίους 1:26-29.
5 Κανείς, είτε στο εμπορικό, είτε στο πολιτικό, είτε στο θρησκευτικό πεδίον, ο οποίος υποστηρίζει και, προασπίζει τον κόσμον αυτόν και ζητεί να διαιωνίση την ύπαρξί του παρά την προειδοποίησι του Θεού για το προσεχές τέλος του, δεν θα ήθελε και δεν θα μπορούσε να συμμετάσχη στην επίδοσι της τελικής μαρτυρίας. Εκείνοι που θέλουν να ευαρεστήσουν τον Ιεχωβά Θεό, θα προσέξουν την προειδοποίησί του σχετικά με την παρούσα οργάνωσι του κόσμου: ‘Ο Χριστός δεν είναι απ’ αυτόν τον κόσμο· η βασιλεία του δεν είναι απ’ αυτόν τον κόσμο· μην προσεύχεσθε γι’ αυτόν τον κόσμο· εγώ σας εξέλεξα, Χριστιανοί, και σας έβγαλα έξω από αυτόν τον κόσμο· μην αγαπάτε τον κόσμο, ούτε τα πράγματα του κόσμου· μη συμμορφώνεσθε μ’ αυτόν τον κόσμο, αλλά φρονείτε τα άνω· ο Σατανάς είναι ο άρχων αυτού του κόσμου, ο Θεός αυτού του κόσμου, και όλος ο κόσμος κείται εν τω πονηρώ· τέλος, όσοι μάχονται για την υπόθεσι του Θεού δεν εμπλέκονται στις υποθέσεις του κόσμου τούτου, και οι φίλοι του κόσμου είναι εχθροί του Θεού.’ (Ιωάννης 17:9, 14, 16· 18:36· 14:30· 15:18, 19· Ρωμαίους 12:2· Κολοσσαείς 3:2· 2 Κορινθίους 4:4· 1 Ιωάννου 2:15-17· 5:19· 2 Τιμόθεον 2:4· Ιάκωβος 4:4) Το πυκνό αυτό φράγμα πυρός των θείων διακηρύξεων δεν θέτει έξω από τις τάξεις των αληθινών Χριστιανών διακόνων ακόμη και τον κοινώς αναγνωρισμένο κλήρο του «Χριστιανισμού» που ασκεί μεγάλη επιρροή και απολαύει τόσης εκτιμήσεως;
6. Ποιοι όμως αποδεικνύεται ότι είναι οι διάκονοι του Θεού, για να μαρτυρήσουν τι;
6 Εξ άλλου, τα προηγούμενα δεν δείχνουν ότι η μη εκτιμώμενη, ασθενής, ταπεινή, ασήμαντη, δίχως επιρροή, έξω από τον κόσμο ομάδα ανθρώπων, που είναι γνωστοί ως μάρτυρες του Ιεχωβά, αποτελεί τους διακόνους του Θεού; Αυτοί θεωρούνται ως μη ρεαλισταί, αμαθείς και μωροί από τον έξυπνο αυτόν κόσμο. Επιπλέον, αυτοί είναι οι μόνοι που κηρύττουν τα καλά νέα της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Χριστού και προειδοποιούν για την επίσκεψι του Αρμαγεδδώνος σ’ αυτή τη γενεά. Με εκατοντάδες εκατομμυρίων βιβλία και βιβλιάρια, σε ογδόντα οκτώ περίπου γλώσσες, και περισσότερα εκατομμύρια περιοδικά και φυλλάδια και χιλιάδες δημόσιες διαλέξεις κάθε εβδομάδα, οι μάρτυρες του Ιεχωβά έδωσαν μαρτυρία ότι οι πόλεμοι, πείνες, λοιμοί, σεισμοί, διαμάχες και καταδιώξεις, ανησυχίες και φόβοι, η αυξανόμενη ανομία και ανηθικότης του κόσμου, η αποτυχία εθνικών και παγκοσμίων κυβερνήσεων—όλα αυτά είναι γεγονότα που προσαρμόζονται στα σημεία που ο Ιησούς προείπε ότι θα συνώδευαν την δευτέρα παρουσία του και τα οποία οδηγούν στον Αρμαγεδδώνα. Ακριβώς όπως στην πρώτη έλευσι του Ιησού η εκπλήρωσις πολλών προφητειών των Εβραϊκών Γραφών απεδείκνυε ότι αυτός ήταν ο Μεσσίας, έτσι και σήμερα η δευτέρα παρουσία του μαρτυρείται από γεγονότα που εκπληρώνουν προφητείες. Αλλά όπως ακριβώς οι ισχυροί θρησκευτικοί και πολιτικοί ηγέται τον απέρριψαν προ δεκαεννέα αιώνων, οι ίδιες τάξεις τον απορρίπτουν και σήμερα και στρέφονται σ’ αυτόν τον κόσμο και τα σχέδιά του, για να τον διαιωνίσουν.—Ματθαίος 24· Μάρκος 13· Λουκάς 21· 2 Τιμόθεον 3:1-5· Ψαλμός 118:22· Ματθαίος 21:42· 1 Πέτρου 2:4-8.
7. Ποιοι δέχονται την υποχρέωσι να κηρύξουν; Πώς την εκπληρώνουν;
7 Οι Χριστιανοί που είναι καθιερωμένοι να πράττουν το θέλημα του Θεού, θα δεχθούν την υποχρέωσι να λάβουν μέρος στην τελική μαρτυρία, όπως έδωσε εντολή ο Ιησούς Χριστός. (Ματθαίος 24:14). Η ευχή της καθιερώσεώς των δεν είναι η φλυαρία των πολυλόγων αφρόνων που γρήγορα λησμονείται: «Η φωνή του άφρονος [γνωρίζεται, Α.Σ.Μ.] εν τω πλήθει των λόγων. Όταν ευχηθής ευχήν εις τον Θεόν, μη βραδύνης να αποδώσης αυτήν διότι δεν ευαρεστείται εις τους άφρονας· απόδος ό,τι ηυχήθης. Κάλλιον να μη ευχηθής, παρά ευχηθείς να μη αποδώσης.» (Εκκλησιαστής 5:3-5) Ούτε είναι αυτοί σαν τα άδεια σύννεφα και τους πνέοντας ανέμους που αναφέρουν οι Παροιμίες 25:14: «Ο καυχώμενος εις δώρον ψευδές, ομοιάζει σύννεφα και άνεμον χωρίς βροχής.» Οι Χριστιανοί δεν συνέρχονται απλώς για λίγα λεπτά της ώρας κάθε μέρα ή κάθε εβδομάδα, σ’ ένα οικοδόμημα εφωδιασμένο με κωδωνοστάσιο, για να πληρώσουν κάποιον τιτλοφορούμενο κληρικό να τους κηρύξη. Κάθε Χριστιανός είναι ένας διάκονος και πρέπει να κηρύττη στους άλλους.—Ιάκωβος 1:22-25.
ΠΩΣ ΔΙΔΕΤΑΙ Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ
8. Ποια άφωνα μέσα χρησιμοποιήθηκαν επίσης για κήρυγμα;
8 Οι Χριστιανοί κάνουν αποτελεσματική χρήσι τυπωμένων Γραφών και Γραφικών βοηθημάτων. Αυτό δεν είναι κάτι νέο. Ο Μωυσής παρουσίασε τις εντολές γραμμένες σε λίθινες πλάκες. Ο Ιησούς του Ναυή έγραψε επάνω σε λίθινα θυσιαστήρια. Ο Ιερεμίας έγραψε μια μαρτυρία προς τους αιχμαλώτους στη Βαβυλώνα και ο Βαρούχ κατέγραψε μερικές από τις προφητείες του Ιερεμία σ’ ένα ρόλλο που εφέρθηκε στον Βασιλέα Ιωακείμ. Ένα χέρι από Θεού έγραψε ένα άγγελμα καταδίκης στον τοίχο του παλατιού του Βασιλέως Βαλτάσαρ. Οι απόστολοι και άλλοι από τους πρώτους Χριστιανούς έγραψαν επιστολές, ο δε Παύλος ανησυχούσε ιδιαιτέρως για κάποιες μεμβράνες. (Έξοδος 31:18· Ιησούς του Ναυή 8:32· Ιερεμίας 29:1· 36:1-32· Δανιήλ 5:5, 25-28· 2 Τιμόθεον 4:13) Αυτές είναι μερικές μόνο από τις πολλές περιπτώσεις που το γράψιμο χρησιμοποιήθηκε για κήρυγμα, εκτός από τους γραπτούς κυλίνδρους που τελικά απετέλεσαν τα εξήντα έξη βιβλία της ίδιας της Αγίας Γραφής.
9. Υπήρξαν αυτά μόχθος στην σάρκα ή κάτι άλλο; Γιατί;
9 Σήμερα τα τυπογραφικά ταχυπιεστήρια εξαποστέλλουν μια ατελείωτη πλημμύρα αναγνώσιμης ύλης που κάνει πιο έντονη παρά ποτέ προηγουμένως την προειδοποίησι του Σολομώντος εναντίον της δίχως τέλος παραγωγής βιβλίων, των οποίων η μελέτη είναι μόχθος στην σάρκα. Αλλά ο Βασιλεύς Σολομών στην προειδοποίησι αυτή έκαμε εξαίρεσι για κάποια ύλη, λέγοντας: «Οι λόγοι των σοφών είναι ως βούκεντρα, και ως καρφία εμπεπηγμένα υπό ενός διδασκάλου συναθροίσαντος αυτούς.» (Εκκλησιαστής 12:12, 11, Μία Αμερ. Μετ.) Στους αρχαίους καιρούς τα βούκεντρα—μακριά ραβδιά με σιδερένιες μύτες—εχρησιμοποιούντο για να κρατούν τα κινούμενα βώδια στην ορθή κατεύθυνσι. Τα σοφά λόγια από τη Γραφή ή που βασίζονται στη Γραφή κρατούν τους αληθινούς Χριστιανούς σε κίνησι προς τα εμπρός στην υπηρεσία της Βασιλείας, μη επιτρέποντάς τους να αργοπορούν ή να καθυστερούν ή να εκτρέπωνται σε πλανερά μονοπάτια χωρίς να κεντάται η ένοχη συνείδησίς τους. (Πράξεις 26:14) Η Γραφική προτροπή είναι αιχμηρή και οξεία. Και τα εξήντα έξη βιβλία της Αγίας Γραφής, εμπνευσμένα από τον ένα Διδάσκαλο Ιεχωβά Θεό και συγκεντρωμένα υπό την οδηγία του πνεύματός του, περιέχουν αιχμηρές αλήθειες που πρέπει να εισδύσουν βαθιά στη διάνοια του ανθρώπου. Σαν καρφιά μπηγμένα σε σανίδι, δεν θα τραβηχθούν έξω, αλλά μπορούν να κρατούνται μέσα με εμπιστοσύνη και να χρησιμεύουν σαν μια ασφαλής άγκυρα που θα μας φυλάττη από το να μας κτυπούν και να μας σαλεύουν και να μας συνταράττουν οι άνεμοι της κοσμικής προπαγάνδας που πνέουν γύρω μας. (Ιάκωβος 1:6-8) Επομένως η Γραφή και τα αξιόπιστα Γραφικά βοηθήματα, όπως αυτά που διανέμουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά, δεν είναι κουραστικά. Η συμβουλή τους, αν την προσέξωμε, αντί να κουράση τη σάρκα, θα την επαναφέρη μάλλον στη δροσερότητα της παιδικής ηλικίας!—Ιώβ 33:25.
10. Πώς διανέμονται αυτά; Γιατί αυτός ο τρόπος είναι κατάλληλος;
10 Σήμερα οι μάρτυρες του Ιεχωβά βοηθούνται στην επίδοσι της τελικής μαρτυρίας με τεράστια εφόδια Γραφικών συγγραμμάτων. Έτσι βοηθούνται πολύ περισσότερο παρά οι πιστοί άνδρες των αρχαίων χρόνων και οι πρώτοι Χριστιανοί που διεσάλπισαν τις περασμένες προειδοποιήσεις των Βιβλικών χρόνων. Και επειδή τους είναι εμπιστευμένα περισσότερα, τους ζητούνται και περισσότερα, δηλαδή, μια παγκόσμιος μαρτυρία σε όλα τα έθνη που είναι απλωμένα σε όλη την υδρόγειο. (Λουκάς 12:48· Μάρκος 13:10) Αυτοί διανέμουν Γραφές και Γραφικά βοηθήματα πηγαίνοντας από σπίτι σε σπίτι. Ο Ιησούς εκήρυττε μ’ αυτή τη μέθοδο και εξεπαίδευε τους ακολούθους του να συμπεριφέρονται κατάλληλα στις θύρες των ανθρώπων. (Ματθαίος 10:7-15) Επίσης, «Κατ’ οίκον δεν έπαυον διδάσκοντες και ευαγγελιζόμενοι τον Ιησούν Χριστόν.» «Δεν υπέκρυψα ουδέν των συμφερόντων, ώστε να μη αναγγείλω αυτό προς εσάς, και να σας διδάξω δημοσία και κατ’ οίκους.» Ακόμη παλαιά στη Βαβυλώνα, αιώνες πριν από την έλευσι του Χριστού, οι θύρες των σπιτιών εθεωρούντο κατάλληλα μέρη για να συζητείται το άγγελμα του Θεού.—Πράξεις 5:42· 20:20· Ιεζεκιήλ 33:30.
11. Πώς ενεργούν όταν διαθέτουν Γραφικά βοηθήματα; Σύμφωνα με ποιο παράδειγμα;
11 «Δεν καπηλεύομεν τον λόγον του Θεού.» (2 Κορινθίους 2:17) Όπως ο Παύλος, οι μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα μπορούν να το πουν αυτό διότι αδιάκοπα διαθέτουν Γραφικά βοηθήματα στα σπίτια των ανθρώπων. Οι μικροπωληταί βιβλίων τελειώνουν το έργο τους όταν δώσουν το εμπόρευμά τους, αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο με τον διάκονο που διαθέτει Γραφικά βοηθήματα. Αυτός, καθώς χειρίζεται την «μάχαιραν του πνεύματος», δεν περιορίζεται σ’ ένα κτύπημα υπό μορφήν διαθέσεως ενός βιβλίου για να βάλη έπειτα την μάχαιραν της αληθείας στη θήκη, αλλά συνεχίζει τη διείσδυσι βαθύτερα για μια οικιακή Γραφική μελέτη. Έχει ζήλο να επανεπισκεφθή εκείνους που θέλουν να τον ακούσουν ξανά πάνω στα ζωτικά αυτά θέματα. (Πράξεις 15:36· 17:32) Στις επανεπισκέψεις δε αυτές διεξάγει Γραφικές μελέτες δωρεάν. Ο Ιησούς εδίδασκε στα σπίτια και επεσκέπτετο ξανά τα σπίτια εκείνα όπου υπήρχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. (Λουκάς 10:38-42· Ιωάννης 12:1-3) Εξακολουθεί να το κάνη αυτό ως την σημερινή εποχή, όχι προσωπικώς, αλλά αντιπροσωπευτικώς, μέσω εκείνων που ακολουθούν τα ίχνη του: «Ιδού, ίσταμαι εις την θύραν και κρούω· εάν τις ακούση της φωνής μου, και ανοίξη την θύραν, θέλω εισέλθει προς αυτόν, και θέλω δειπνήσει μετ’ αυτού και αυτός μετ’ εμού.»—Αποκάλυψις 3:20.
12. Σε ποια δημόσια μέρη προσφέρουν επίσης το άγγελμά τους, κατάλληλα;
12 Σε δρόμους που έχουν μεγάλη κίνησι οι Χριστιανοί διάκονοι καταλαμβάνουν στρατηγικές θέσεις, παρουσιάζοντας τον λόγον της ζωής στους διαβάτες. Οι δρόμοι και οι δημόσιες πλατείες εχρησιμοποιούντο πριν από πολύν καιρό ως μέρη για τη διακήρυξι της Θείας σοφίας: «Η σοφία φωνάζει έξω, εκπέμπει την φωνήν αυτής εν ταις πλατείαις· κράζει επί κεφαλής των αγορών, εν ταις εισόδοις των πυλών απαγγέλλει τους λόγους αυτής δια της πόλεως.» Πάλιν, «Δεν κράζει η σοφία; και δεν εκπέμπει την φωνήν αυτής η σύνεσις; Ίσταται επί της κορυφής των υψηλών τόπων, υπέρ την οδόν, εν τω μέσω των τριόδων. Κράζει πλησίον των πυλών, εν τη εισόδω της πόλεως, εν τη εισόδω των θυρών.» (Παροιμίαι 1:20, 21· 8:1-3) Για τον Ιησού Χριστό ο λαός έλεγε: «Εν ταις πλατείαις ημών εδίδαξας.» (Λουκάς 13:26) Στις δημόσιες πλατείες ή στις αγορές εκήρυττε ο Παύλος σ’ όσους ήταν παρόντες εκεί.—Πράξεις 17:17.
13. Ποια Γραφική απόδειξι παρέχομε για τα μέρη στα οποία κηρύττομε;
13 Επομένως, όταν άτομα συνηθισμένα στην καθιερωμένη θρησκευτική τακτική των ομιλιών της Κυριακής σ’ ένα εκκλησιαστικό κτίριο ζητούν να μάθουν γιατί δεν συμμορφωνόμεθα μ’ αυτή τη μέθοδο, μπορούμε να τονίσωμε τα προηγούμενα εδάφια για να δείξωμε ότι συμμορφωνόμεθα με το Παράδειγμά μας, τον Ιησού Χριστό. Μπορούμε να προσθέσουμε, «Ο Ύψιστος δεν κατοικεί εν χειροποιήτοις ναοίς.» (Πράξεις 7:48) Ωστόσο, μπορούμε να δείξωμε ότι όπως ο Ιησούς και οι απόστολοί του εχρησιμοποιούσαν το ναό και τις συναγωγές, οι μάρτυρες του Ιεχωβά χρησιμοποιούν Αίθουσες της Βασιλείας για συναθροίσεις του ποιμνίου, ακόμη δε και για δημόσιες διαλέξεις. Διοργανώνουν επίσης συγκεντρώσεις στο ύπαιθρο, σε δημοσίους κήπους και αλλού, όπως έκανε και ο Ιησούς Χριστός προ δεκαεννέα αιώνων.
ΕΞΑΙΡΟΥΝΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ;
14. Πώς, σε ποιο βαθμό, κηρύττουν μερικοί υπό διάφορες συνθήκες;
14 «Κήρυξον τον λόγον· επίμενε εγκαίρως, ακαίρως.» (2 Τιμόθεον 4:2) Αυτό κάνουν όλοι οι πιστοί μάρτυρες του Ιεχωβά. Μερικοί μπορούν να αφιερώσουν όλον τον καιρό τους στο έργο του κηρύγματος· άλλοι μέρος μόνο του χρόνου τους, διότι έχουν να ενασχοληθούν σε κάποια κοσμική εργασία για να προμηθευθούν τα προς το ζην. Υπάρχουν περιστάσεις που περιορίζουν τη δραστηριότητα μερικών, αλλά όλοι μπορούν να βρουν ευκαιρίες για να συμμετάσχουν στην τελική μαρτυρία. Σωματικές ασθένειες μπορεί μερικούς να τους καθιστούν ανικάνους, αλλά και αυτοί ακόμη μπορούν να κηρύξουν προφορικώς στους γείτονας, σε φίλους, σε επισκέπτας στη θύρα ή από τηλεφώνου, ή γράφοντας επιστολές και στέλνοντας Γραφικά βοηθήματα μέσω του ταχυδρομείου. Πράγματι, ποια περίστασις θα μπορούσε να αποκλείση τελείως τον πιστό μάρτυρα από την υπηρεσία του Ιεχωβά;
15, 16. Είναι κάποιοι πολύ γέροι ή πολύ νέοι για να κηρύξουν; Πώς μας δείχνεται αυτό;
15 Είναι κάποιοι πολύ νέοι για να υπηρετήσουν; Ο Παύλος έγραψε την πρώτη προς Θεσσαλονικείς επιστολή του το 50 μ.Χ., στην επιστολή δε αυτή ανεφέρετο στον Τιμόθεο ως «διάκονον του Θεού». Θα ήταν ένας νεανίας στην εφηβική του ηλικία, διότι πάνω από δέκα χρόνια αργότερα ήταν ακόμη νέος, ο δε Παύλος νουθετούσε, «Μηδείς ας μη καταφρονή την νεότητά σου.» (1 Θεσσαλονικείς 3:2· 1 Τιμόθεον 4:12) Σε ηλικία δώδεκα ετών ο Ιησούς εκήρυττε και εξέπληττε τους ακροατάς με τη σοφία του. (Λουκάς 2:42, 46, 47) Ο Ιερεμίας ήταν παιδί μόνο, όταν άρχισε να προειδοποιή την Ιερουσαλήμ για την πτώσι της. (Ιερεμίας 1:5, 6) Και ξέρετε βέβαια ότι ο Σαμουήλ υπηρετούσε τον Ιεχωβά στη σκηνή και επροφήτευε αμέσως έπειτα από τον απογαλακτισμό του! (1 Σαμουήλ 2:11, 18· 3:1-21) Είσθε νεώτερος από ό,τι ήταν αυτός;
16 Μερικοί μπορεί να προβάλλουν την προχωρημένη ηλικία ως αιτία για να αποσυρθούν. Ο Ααρών χειροτονήθηκε ιερεύς όταν ήταν ηλικίας 83 ετών, ο δε Μωυσής ήταν 80 ετών όταν ανέλαβε την υπηρεσία του μεσίτου μεταξύ του Ιεχωβά και του Ισραήλ, με την ιδιότητα δε αυτή προεσκίαζε τον Ιησού Χριστό και υπηρέτησε έως τον θάνατό του που συνέβη σε ηλικία 120 ετών. (Έξοδος 7:7· 28:1-4· Δευτερονόμιο 34:7) Ο Παύλος, όταν ήταν δέσμιος για πρώτη φορά στη Ρώμη λόγω της πιστότητός του στον Θεό, ανέφερε τον εαυτό του ως «Παύλον πρεσβύτην», αλλά μετά την απόλυσί του και επί μερικά έτη, εκήρυττε ακόμη. (Φιλήμονα 9, Κείμενον) Ο δε απόστολος Ιωάννης ήταν ηλικίας εκατό χρόνων περίπου, όταν έγραψε τα συγγράμματά του που συνεπλήρωσαν τον κανόνα της Βίβλου. Είσθε πάνω από εκατό χρόνων;
17. Πρέπει η φυσική αναπηρία να σταματήση τελείως το κήρυγμα; Γιατί;
17 Κακή υγεία περιορίζει την υπηρεσιακή δραστηριότητα, αλλά θα έπρεπε τάχα να σταματήση εντελώς το κήρυγμα; Θυμηθήτε την περίπτωσι του Ιώβ. Αφού υπέστη την απώλεια των παιδιών του και των υλικών αγαθών του, κτυπήθηκε με μια αηδιαστική ασθένεια. Ελεφαντίασις ή μαύρη λέπρα! Η ελκώδης αυτή ασθένεια καλύπτει το δέρμα με σκοτεινά λέπια και φουσκώνει τα σκέλη ώστε να γίνουν δυο ή τρεις φορές ογκωδέστερα από ό,τι είναι στη φυσιολογική τους κατάστασι, ώσπου μοιάζουν σαν συρόμενα πόδια ελέφαντος—σ’ αυτό δε οφείλονται και τα ονόματα μαύρη λέπρα και ελεφαντίασις. Η φυσική δραστηριότης του Ιώβ περιωρίσθηκε πολύ και τα παθήματά του ήταν δριμύτατα, και όμως, όταν επήγαν να τον ιδούν τρεις επισκέπται, τους έδωσε μαρτυρία με ζήλο και εκράτησε ακεραιότητα. (Ιώβ 2:7, 8, 11· 3:1) Ακόμη και ο νεαρός Τιμόθεος είχε στομαχικές ενοχλήσεις και «συχνάς ασθενείας», ο δε Παύλος υπηρετούσε αν και του είχε δοθή «σκόλοψ εις την σάρκα». (1 Τιμόθεον 5:23· 2 Κορινθίους 12:7) Σήμερα υπάρχουν μάρτυρες που κηρύττουν αν και έχουν σοβαρώτατα φυσικά μειονεκτήματα, όπως είναι η παράλυσις των άκρων, η τυφλότης και η ανικανότης είτε στην ακοή είτε στην ομιλία.
18. Είναι τάχα μερικοί τόσο απασχολημένοι ώστε να μη μπορούν να κηρύξουν; Γιατί απαντάτε έτσι;
18 Είναι κάποιοι πολύ απασχολημένοι ώστε να μην μπορούν να κηρύξουν; Μήπως φέρνουν δικαιολογίες—σαν μερικούς στις ημέρες του Ιησού—ότι έχουν ένα αγρόκτημα ή ζώα ή γυναίκα που τους παίρνουν το χρόνο και δεν τους αφήνουν καιρό για το νέο κόσμο; (Λουκάς 14:17-20) Μήπως επιτρέπουν να συμπνίξουν το κήρυγμα του ευαγγελίου οι ακανθώδεις περιπλοκές μ’ αυτόν τον κόσμο και με τις φροντίδες του και με τα πλούτη του; (Ματθαίος 13:7, 22) Δεν βρίσκουν μήπως πλείστα άτομα καιρό για λιγώτερο ουσιώδη πράγματα, όπως λόγου χάριν, για ν’ απασχοληθούν με μια κοσμική εργασία; να ψωνίσουν τρόφιμα; να διαβάσουν εφημερίδα; ν’ ακούσουν ραδιόφωνο; να επισκεφθούν φίλους; να ξεκουρασθούν με κάποιο είδος αναψυχής; και ίσως ακόμη να κοιμηθούν μερικές Κυριακές το πρωί; Η τελευταία ερώτησις φέρνει στο νου την επόμενη—μήπως είναι πολύ οκνηροί; Οι Παροιμίες 6:6-11 λέγουν: «Έως πότε θέλεις κοιμάσθαι οκνηρέ; πότε θέλεις σηκωθή εκ του ύπνου σου; Ολίγος ύπνος, ολίγος νυσταγμός, ολίγη συμπλοκή των χειρών εις τον ύπνον· έπειτα η πτωχεία σου έρχεται ως ταχυδρόμος, και η ένδειά σου ως ανήρ ένοπλος.» Αλλά πιθανόν αυτοί να είναι πολύ κουρασμένοι για να ζουν αιωνίως, και προτιμούν να κοιμούνται αιωνίως, στο θάνατο, χωρίς να διαταράσσωνται από θορυβώδη ξυπνητήρια ή αναστάσεις!
19. Πρέπει ο φόβος των ανθρώπων ή της ελλείψεως ικανότητος να αποτελέση εμπόδιο για ένα άτομο; Γιατί;
19 Άλλοι μπορεί να μένουν αδρανείς λόγω δειλίας ή φόβου. Ο Ιερεμίας το υπερνίκησε το εμπόδιο αυτό. (Ιερεμίας 1:6-9, 17-19) Η τελεία αγάπη για τον Θεό απομακρύνει τον παγιδευτικό φόβο των ανθρώπων. (1 Ιωάννου 4:18· Παροιμίαι 29:25) Μήπως αισθάνεσθε ότι δεν έχετε την ικανότητα να μιλήτε όταν υπηρετείτε τη Βασιλεία; Τόσο ο Ιερεμίας όσο και ο Μωυσής αισθάνονταν το ίδιο στην αρχή, αλλά παρατηρήστε τη συνταρακτική προφορική μαρτυρία που έδωσαν αφού υπερνίκησαν αυτόν τον απατηλό φόβο. (Έξοδος 4:10-12) Ούτε πρέπει ο φόβος μήπως υποβληθούν δυσκολοαπάντητες ερωτήσεις, να αποκλείση ένα άτομο από το να λάβη μέρος στην τελική μαρτυρία. Η θεολογική εκπαίδευσις σ’ ένα θρησκευτικό ιεροσπουδαστήριο δεν καταρτίζει ένα άτομο για την υπηρεσία του Ιεχωβά σήμερα, όπως δεν μπορούσε να το καταρτίση και στις ημέρες του Ιησού, όταν αυτός και οι απόστολοί του επέφεραν σύγχυσι σε τέτοιους εκπαιδευμένους. Κατ’ ιδίαν μελέτη της Γραφής και ομαδική μελέτη μαζί με άλλους μάρτυρας, με την προσθήκη του πνεύματος του Ιεχωβά, δίδουν ικανότητα να απαντήσωμε, που δεν υστερεί από την ικανότητα κανενός άλλου! «Δια των προσταγμάτων σου με έκαμες σοφώτερον των εχθρών μου· διότι είναι πάντοτε μετ’ εμού. Είμαι συνετώτερος πάντων των διδασκόντων με· διότι τα μαρτύριά σου είναι μελέτη μου. Είμαι συνετώτερος των γερόντων· διότι εφύλαξα τας εντολάς σου.» (Ψαλμός 119:98-100) Παρατηρήστε πώς ο νέος Ελιού εκθειάζει το πνεύμα του Θεού ως τον ζωτικόν παράγοντα της σοφίας: «Εγώ είμαι νέος την ηλικίαν, και σεις γέροντες· δια τούτο εφοβήθην, και συνεστάλην να σας φανερώσω την γνώμην μου. Εγώ είπα, Αι ημέραι ας λαλήσωσι, και το πλήθος των ετών ας διδάξη σοφίαν. Βεβαίως είναι πνεύμα εν τω ανθρώπω· η έμπνευσις όμως του Παντοδυνάμου συνετίζει αυτόν. Οι μεγαλήτεροι δεν είναι πάντοτε σοφοί.»—Ιώβ 32:6-9.
ΜΕΛΕΤΑΤΕ ΚΑΙ ΚΗΡΥΤΤΕΤΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΙ
20, 21. (α) Πόση πίστις μας χρειάζεται για να κηρύξωμε; (β) Πώς αναπτύσσομε την ακράτητη παρόρμησι να κηρύττωμε; Καθώς φανερώνεται από ποια παραδείγματα;
20 Για να κηρύξωμε χρειάζεται πίστις, αλλά όχι πολλή. Τόσο λίγη, όσο ένας κόκκος σινάπεως, μπορεί να μετακινήση ένα όρος. Λιγώτερη ακόμη και από το μικρό αυτό κομματάκι θα έπρεπε να μας κινητοποίηση στην υπηρεσία του αγρού· είμεθα τόσο μικρότεροι από τα όρη! Κανείς δεν χρειάζεται να σπρωχθή από άλλους ή από τον εαυτό του για να είναι ενεργητικός στο να δίνη μαρτυρία. Αλλά τι πρέπει να γίνη αν ένας δεν αισθάνεται την παρόρμησι να κηρύξη; Μελέτη. Έχετε στη διάνοιά σας το νόμο του Θεού ημέρα και νύχτα. Μιλήστε για τις Γραφές στις συναθροίσεις του λαού του Θεού, ακούστε τα σχόλια των άλλων. Δεχθήτε μέσα σας την αλήθεια με την όρασι και την ακοή ώσπου να γεμίση το νου και την καρδιά, ώσπου ν’ αναβρύση μέσα σας και να ξεχειλίση στο στόμα στην υπηρεσία του αγρού. Αυτό θα το κάνη μόνη της. Μιλούμε από εκείνο που είναι στο νου και στην καρδιά μας. «Εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί το στόμα αυτού.» (Λουκάς 6:45) Μερικοί σπερμολογούν, αφηγούνται ανέκδοτα, εκθέτουν οικογενειακές στενοχώριες, διηγούνται λεπτομερώς τις ασθένειές τους και περιγράφουν τις επιχειρήσεις τους, ή μεμψιμοιρούν ή παραπονούνται ή φιλονικούν. Αυτά είναι που γεμίζουν το νου τους. Ό,τι βρίσκεται στο νου μας θέλομε να το εκθέσωμε. Βάλετε, λοιπόν, την αλήθεια στη διάνοιά σας, και έπειτα εκθέστε την στο έργο της μαρτυρίας στον τομέα σας!
21 Αν εκτρέφομε τις διάνοιές μας με την αλήθεια του Θεού και γεμίζομε τις καρδιές μας μ’ αυτή, θα την κηρύξωμε θα την αφήσωμε να ξεσπάση, πρέπει να την αφήσωμε να ξεχυθή απ’ τα χείλη μας για να αναπνεύσουμε! Ο Ελιού είχε μια τέτοια ακριβώς αίσθησι όταν παρέστεκε με ανυπομονησία και άκουε τις αναληθείς και βλάσφημες φωνασκίες των τριών «παρηγορητών» του Ιώβ. Όταν τα λόγια τους εκόπασαν, ο Ελιού μίλησε: «Ας αποκριθώ και εγώ το μέρος μου· ας φανερώσω και εγώ την γνώμην μου. Διότι είμαι πλήρης λόγων· το πνεύμα εντός μου με αναγκάζει. Ιδού, η κοιλία μου είναι ως οίνος όστις δεν ηνοίχθη· είναι ετοίμη να σπάση, ως ασκοί γλεύκους. Θέλω λαλήσει δια να αναπνεύσω· θέλω ανοίξει τα χείλη μου, και αποκριθή.» (Ιώβ 32:17-20) Το να μείνωμε σιωπηλοί θα είναι πιο βασανιστικό από την καταδίωξι που μπορεί να επιφέρη η δημοσία μαρτυρία, όπως απεκάλυψε ο Ιερεμίας: «Έγεινα χλευασμός όλην την ημέραν· πάντες με εμπαίζουσι. Διότι αφού ήνοιξα στόμα, βοώ, φωνάζω βίαν και αρπαγήν· όθεν ο λόγος του Κυρίου έγεινεν εις εμέ προς ονειδισμόν και προς χλευασμόν όλην την ημέραν. Και είπα, δεν θέλω αναφέρει περί αυτού, ουδέ θέλω λαλήσει πλέον εν τω ονόματι αυτού· όμως ο λόγος αυτού ήτο εν τη καρδία μου ως καιόμενον πυρ περικεκλεισμένον εν τοις οστέοις μου, και απέκαμον χαλινόνων εμαυτόν, και δεν ηδυνάμην πλέον.»—Ιερεμίας 20:7-9.
22. Πώς πρέπει να κατευθύνεται η διακήρυξις του ευαγγελίου; Για ποιο λόγο;
22 Κανείς από όσους βρίσκονται στην αλήθεια δεν πρέπει να φθείρη τον εαυτό του, αλλά θέσατε κατά μέρος τις ασθενείς αιτίες και δικαιολογίες που περικόπτουν την υπηρεσία της Βασιλείας και που σας κουράζουν, με το να περιεργάζεσθε τη συνείδησί σας και να μάχεσθε με αυτήν, περισσότερο από ό,τι θα σας εκούραζε το έργο της μαρτυρίας. Ας σας βοηθήσουν άλλοι διαγγελείς μέσα στην οργάνωσι, να κατευθύνετε ορθά το ζήλο σας, τώρα που φλέγεται από γνώσι και βρίσκεται σ’ ένα διάπυρο τόνο. Κατευθύνετέ τον σε εύτακτη και ωργανωμένη διακήρυξι του ευαγγελίου. Η ορατή οργάνωσις του Ιεχωβά μπορεί να σας βοηθήση, αλλά μπορεί να προχωρήση και χωρίς εσάς. Σεις, όμως, δεν μπορείτε να προχωρήσετε χωρίς αυτήν. Οι άκαρποι τελικά εκκόπτονται και δεν είναι καθόλου αισθητή η έλλειψίς τους καθώς εμβολιάζονται νέοι. Οι κομμένοι κλώνοι γρήγορα μαραίνονται και πεθαίνουν διότι αποχωρίζονται από τον ζωογόνο χυμό που κυκλοφορεί. Παρόμοια, αν ένα χέρι ή πόδι κοπή από το ανθρώπινο σώμα, το αποχωριζόμενο μέλος χάνεται, ή αν κρατείται αδρανές σε μια κατάστασι αγκυλώσεως, περιέρχεται σε νάρκη, απονεκρώνεται, χάνει την ικανότητά του να κινείται. Το αίμα, μέσα στο οποίο είναι η ζωή, δεν μπορεί να κυκλοφορήση σ’ αυτά τα μέρη, δεν μπορεί να μεταφέρη εκεί θρεπτικά στοιχεία και να αποβάλη τις άχρηστες ουσίες. Έτσι συμβαίνει και με την ορατή οργάνωσι του Ιεχωβά. Όλοι πρέπει να είναι συνδεδεμένοι μαζί, να λαμβάνουν τη ζωοπάροχη πνευματική τροφή που ο Θεός κυκλοφορεί στο λαό του μέσω της οργανώσεως, να λαμβάνουν τις νέες αλήθειες που απομακρύνουν παλαιές δοξασίες, και τη νουθεσία που θέτει κατά μέρος παράξενες προσωπικές αντιλήψεις, και που όλα αυτά μας κρατούν δροσερούς και δυνατούς και ενεργητικούς, ώστε να βλέπωμε ‘οφθαλμός προς οφθαλμόν’ και να πολεμούμε ώμος προς ώμον. Μη γίνεσθε ένας μαραμένος κλώνος ή ένα παράλυτο πόδι. Μην αποκόπτεσθε από την οργάνωσι, ώστε να προκαλέσετε πνευματική αυτοκτονία.—Ιωάννης 15:1-8.
ΔΙΑΙΡΕΣΙΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
23. Ποια τελική τύχη περιμένει τους εμπαίκτας και τους αδιαφόρους;
23 Αφήστε την πορεία της αυτοκτονίας στον παλαιό αυτόν κόσμο της αδικίας. Αφήστε τον να χλευάζη και να εμπαίζη και να μας λέγη, όπως έλεγαν οι Ιεροσολυμίτες στον Ιερεμία: ‘Ο Θεός δεν ενδιαφέρεται για τη γη. Την εγκατέλειψε. Δεν θα κάνη ούτε καλό ούτε κακό. Και αν ακόμη έλθη κάποτε ο Αρμαγεδδών, δεν θα έλθη στις ημέρες μας, ούτε σ’ αυτή τη γενεά.’ Η προειδοποιητική μαρτυρία τίθεται αδιάφορα κατά μέρος από εκατομμύρια ανθρώπους που μπορεί να μην καταδιώκουν βίαια, αλλά οι οποίοι απλώς δεν ενεργούν σύμφωνα με ό,τι απαιτεί η προειδοποίησις. Η αδιαφορία αυτή είναι αρκετή για να τους κατατάξη ως «ερίφια». (Ματθαίος 25:41-46) Εκείνοι που είναι αυταρέσκως αδιάφοροι ή εκείνοι που η υποτιθέμενη ανώτερη διανοητικότης τους δεν τους αφήνει να εξετάσουν την προειδοποίησι, οι οποίοι την θέτουν κατά μέρος και την απορρίπτουν με ελαφρότητα, λέγοντας ότι απατημένοι απλοϊκοί προειδοποιούσαν για το τέλος του κόσμου και στις ημέρες του πατέρα τους ή του πάππου τους, οι οποίοι λέγουν ότι τα πράγματα θα εξακολουθήσουν να προχωρούν όπως και στο παρελθόν, θα έπρεπε να ενθυμηθούν ότι οι εμπαίκται ελογικεύοντο κατά τον ίδιο τρόπο και στις ημέρες του Νώε και στις ημέρες του Λωτ και στις ημέρες του Ιερεμία. Ο απόστολος Πέτρος προειδοποίησε για την παρουσία τέτοιων ανωτέρων εμπαικτών στις ‘έσχατες ημέρες’.—2 Πέτρου 3:3-7.
24, 25. Ποια τάξις αδρανών είναι συνδεδεμένη μαζί μας; Ποια θα είναι η τύχη της;
24 Υπάρχει και μια άλλη τάξις που εκδηλώνεται σ’ αυτές τις μέρες της τελικής μαρτυρίας. Αυτοί γνωρίζουν για το έργο της μαρτυρίας που εκτελούν οι μάρτυρες του Ιεχωβά. Πιστεύουν ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν την καλύτερη θρησκεία και ότι οι δημοσιεύσεις τους παρουσιάζουν την πιο αρμονική εξήγησι της Γραφής. Με ιδιαίτερη αγάπη και ευχαρίστηση εξετάζουν τις αλήθειες που αφορούν τις ευλογητές συνθήκες της ζωής στο νέο κόσμο του Ιεχωβά και έρχονται και ακούουν ωσάν να πρόκειται για το άκουσμα ενός ωραίου άσματος. Έρχονται πάντοτε στις συναθροίσεις όταν οι ευνοούμενοί τους ομιληταί είναι στη πρόγραμμα, και σπανίως απουσιάζουν από τις συνελεύσεις, ποτέ δε από την τέλεσι της Αναμνήσεως. Αλλά δεν ενεργούν σύμφωνα με ό,τι ακούουν, θεωρούν δε, πιθανώς, τους ζηλωτάς μάρτυρας ως ‘των άκρων’ και φανατικούς. Αυτοί θα συναισθανθούν την κατάστασί τους πολύ αργά, σύμφωνα με το Ιεζεκιήλ 33:31-33.
25 «Και έρχονται προς σε, καθώς συνάγεται ο λαός, και κάθηται έμπροσθέν σου ο λαός μου, και ακούουσι τους λόγους σου, αλλά δεν κάμνουσιν αυτούς· διότι εν τω στόματι αυτών δεικνύουσι πολλήν αγάπην, η καρδία όμως αυτών υπάγει κατόπιν της αισχροκερδείας αυτών. Και ιδού, συ είσαι προς αυτούς ως ερωτικόν άσμα ανθρώπου ηδυφώνου, και παίζοντος όργανα καλώς· διότι ακούουσι τους λόγους σου, αλλά δεν κάμνουσιν αυτούς. Πλην όταν έλθη τούτο, (και ιδού, έρχεται,) τότε θέλουσι γνωρίσει, ότι εστάθη προφήτης εν μέσω αυτών.» Ο Ιησούς Χριστός εχαρακτήρισε εκείνους που ανήκουν στην τάξι αυτή ως μωρούς, λέγοντας «Και πας ο ακούων τους λόγους μου τούτους, και μη κάμνων αυτούς, θέλει ομοιωθή με άνδρα μωρόν, όστις ωκοδόμησε την οικίαν αυτού επί την άμμον· και κατέβη η βροχή, και ήλθον οι ποταμοί; και έπνευσαν οι άνεμοι, και προσέβαλον εις την οικίαν εκείνην, και έπεσε· και ήτο η πτώσις αυτής μεγάλη.»—Ματθαίος 7:26, 27.
26. Ποιους άλλους το κήρυγμα φέρνει στο φανερό; Σε τι αριθμό;
26 Αλλ’ αν η τελική μαρτυρία προκαλεί την εκδήλωσι εμπαικτών και διωκτών και γαργαλίζει τ’ αυτιά των νωθρών και ιδιοτελών και μωρών, κάνει επίσης να εμφανισθή μια τάξις ανθρώπων ομοίων με πρόβατα, που αγαπούν τη δικαιοσύνη. Αυτοί δεν ακούουν μόνο, αλλά και δίδουν προσοχή, βλέπουν τα σημεία που αποδεικνύουν τη δευτέρα παρουσία του Χριστού, πιστεύουν την προειδοποίησι για την προσέγγισι του Αρμαγεδδώνος, και δέχονται ολόψυχα τη συμβουλή να φύγουν από τις περιπλοκές του παλαιού κόσμου. Ο Ησαΐας προείπε την ένδοξη αυτή αύξησι και συνάθροισι ως αποτέλεσμα τού ότι το φως της αληθείας αφήνεται να λάμψη σε όλη τη γη. Σαν την αφθονία των θαλασσών θα μετεστρέφοντο αυτοί, και σαν περιστέρια, που τα πετάμενα σμήνη τους σκοτεινιάζουν τον ουρανό, έρχονται στο μόνο φως της οργανώσεως του Ιεχωβά. Οι πύλες της οργανώσεως είναι συνεχώς ανοικτές, δεν κλείνουν ούτε ημέρα ούτε νύχτα. Αν και η ψευδής θρησκεία, η πολιτική, το εμπόριο, ο μιλιταρισμός, οι δαίμονες και ο Διάβολος ο ίδιος προσπαθούν να κλείσουν βιαίως τις πύλες, αυτές δεν θα κλεισθούν ούτε για μια στιγμή, αλλά παραμένουν ανοικτές για ν’ αφήνουν το φως να λάμπη έξω και να δέχωνται την είσοδο των άλλων προβάτων του Κυρίου! Το ολίγον γίνεται χίλια, το μικρόν ένα ισχυρό έθνος, ο δε Ιεχωβά σπεύδει να το εκπληρώση αυτό καθώς οι μάρτυρές του δίνουν την τελική μαρτυρία.—Ησαΐας 60:1-22.
ΛΑΒΕΤΕ ΜΕΡΟΣ ΣΤΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΝΙΚΗ!
27. Ποια πορεία ενεργείας λαμβάνουν αυτοί, και έως πότε;
27 Οι άνθρωποι αυτοί που αγαπούν τη δικαιοσύνη δεν έρχονται στην ορατή οργάνωσι του Ιεχωβά για να καταβροχθίσουν λαίμαργα πνευματική τροφή και να παχυνθούν ή για να γαργαλίσουν τ’ αυτιά τους με ευχάριστες αλήθειες των ευλογιών της Βασιλείας. Όχι, δεν υποκινούνται από τέτοια ιδιοτελή ελατήρια, αλλά θεωρούν μεγαλύτερη ευλογία το να δώσουν την αλήθεια στους άλλους από το να την λαμβάνουν οι ίδιοι στην πρώτη σειρά. Αυτοί συντονίζουν το βήμα τους μαζί με τους άλλους μάρτυρας του Ιεχωβά, λαμβάνουν τις θέσεις τους στις γραμμές τους, προελαύνουν μαζί με το αντιτυπικό στράτευμα των ακρίδων, κηρύττουν έξω το άγγελμα που καίει τις θαλερές βοσκές απ’ όπου ο κλήρος εμάζεψε «φορβήν», και τις καίει τόσο τέλεια όσο και οι αλώπεκες με τις δεμένες στην ουρά τους λαμπάδες, που ο Σαμψών απόλυσε στα σπαρτά των απίστων Φιλισταίων. Μόνο που σήμερα οι κεχρισμένοι μάρτυρες και οι καλής θελήσεως σύντροφοί τους δεν έχουν αλώπεκες για να μεταφέρουν τις λαμπάδες της αληθείας. Αλλά με φωνές ενωμένες για να μεγαλώνουν τον όγκο της κραυγής της μαρτυρίας που αυξάνει, θα συνεχίσουν ώσπου να δοθή η τελική μαρτυρία σε όλα τα έθνη, ώσπου να έλθη το τέλος, ώσπου να «ερημωθώσιν αι πόλεις, ώστε να μη υπάρχη κάτοικος, και αι οικίαι, ώστε να μη υπάρχη άνθρωπος, και η γη να ερημωθή παντάπασιν».—Πράξεις 20:35· Ιωήλ 2:1-11· Ιερεμίας 25:36· Κριταί 15:4, 5· Ησαΐας 6:11.
28. Ποια είναι τώρα η πείρα μας επειδή κηρύττομε την αλήθεια;
28 Έπειτα μπροστά στο ευπειθές ανθρώπινο γένος θα εξαπλωθούν ατελείωτες ευλογίες σ’ ένα νέο κόσμο· αλλά για να θερίσωμε τότε τις ευλογίες αυτές, πρέπει τώρα να σπείρωμε το σπόρο της αληθείας. Πιστότης στο να το πράττωμε αυτό θα επιφέρη καταδίωξι εναντίον μας. Άνθρωποι θα ζητούν να διαρπάσουν σαν λέοντες τους μάρτυρας του Ιεχωβά, θα φλέγωνται εναντίον των, θα διεγείρουν όχλους για να τους επιτεθούν. Οι εχθροί εξάπτονται από το άγγελμα της καταδίκης και φλογίζονται από τις πύρινες κρίσεις. Γι’ αυτό καυτηριάζουν τους μάρτυρας στο δημόσιο τύπο και από τους άμβωνας και χρησιμοποιούν τα δόντια τους και τις γλώσσες τους σαν βέλη και ξίφη για να λογχίσουν την καλή υπόληψι των μαρτύρων προσάπτοντας δυσφημητικά ονόματα και κηλίδες σ’ αυτούς. Όπως είπε ο Δαβίδ: «Η ψυχή μου είναι μεταξύ λεόντων· κοίτομαι μεταξύ φλογερών ανθρώπων, των οποίων οι οδόντες είναι λόγχαι και βέλη, και η γλώσσα αυτών ξίφος οξύ.» (Ψαλμός 57:4) Αλλά ο Ιεχωβά προμηθεύει μια θεία πανοπλία, η οποία απομακρύνει τα πύρινα βέλη του πονηρού, εκεί δε που είναι ανεπαρκής η ανθρώπινη δύναμις και ισχύς, το πνεύμα του δίνει τη νίκη!—Εφεσίους 6:10-17· Ζαχαρίας 4:6.
29. Πόσο μακρός είναι ακόμη ο καιρός, και γιατί πρέπει να κηρύξωμε τώρα ή ποτέ;
29 Συμμερισθήτε τον ένδοξο θησαυρό τού να δώσετε την τελική μαρτυρία τώρα, για να μπορέσετε ν’ απολαύσετε τους καρπούς της νίκης. Ο καιρός είναι σύντομος—ακόμη και ο Σατανάς το ξέρει αυτό! (Αποκάλυψις 12:12) Ο καιρός δεν θα φανή μακρός αν δαπανηθή με ζήλο στο έργο. Διότι η Γραφή λέγει ότι «εδούλευσεν ο Ιακώβ δια την Ραχήλ επτά έτη· και εφαίνοντο εις αυτόν ως ημέραι ολίγαι, δια την προς αυτήν αγάπην αυτού». Και όταν ο καιρός εμάκρυνε περισσότερο από ό,τι περίμενε, πέρασε πάλι γρήγορα. (Γένεσις 29:20, 27, 28) Επειδή αγαπούμε τον Θεό και τον Βασιλέα του και το έργο της Βασιλείας, ο καιρός που μας χωρίζει από τον Αρμαγεδδώνα θα φανή σαν ένα γρήγορο ρεύμα ευχαρίστων ημερών. Όταν θα περάσουν αυτές οι μέρες, θα γραφή η ιστορία της τελικής μαρτυρίας, και αυτή είναι μια ιστορία που δεν θα επαναληφθή. (Ναούμ 1:9· Ματθαίος 24:21) Ο παλαιός αυτός κόσμος έχει ζυγισθή στην πλάστιγγα και βρέθηκε ελλιπής, οι μέρες του δε είναι μετρημένες, οι ώρες του είναι μετρημένες και ο Θεός γνωρίζει τη στερνή του ώρα. (Ματθαίος 24:36) Οι ώρες μας για τη διακήρυξι του ευαγγελίου είναι μετρημένες μαζί του. Ο Διάβολος χρησιμοποιεί τον λίγο καιρό που απομένει σαν ένα άγριο, μανιασμένο, βρυχώμενο λιοντάρι, ζητώντας να αποδείξη αληθινή την πρόκλησί του· πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τον χρόνο μας με τόσο ζήλο για το καλό με όσον αυτός τον χρησιμοποιεί για το κακό. Ο καιρός που έχομε για να τον αποδείξωμε ψεύτη και να μετάσχουμε στην τελική μαρτυρία θα τελειώση όταν το μεγάλο ωρολόγιο του Θεού θα σημάνη βροντερά τη μοιραία ώρα του Αρμαγεδδώνος! Λάβετε μέρος στην τελική μαρτυρία τώρα ή ποτέ!