Ζωή Σύμφωνα με Ανώτερη Γνώσι — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Ζωή Σύμφωνα με Ανώτερη Γνώσι

1. Γιατί πρέπει να φοβούμεθα τον Θεό, και γιατί πρέπει να τιμούμε τον Ιησού Χριστό;

ΑΝ ΜΙΜΟΥΜΕΘΑ τον Ιησού Χριστό, ποτέ δεν θ’ ακολουθήσωμε σφαλερή πορεία. Εφοβείτο τον Θεό και εδίδασκε στους άλλους τον φόβο του Θεού σύμφωνα με την αλήθεια. Πρέπει να έχωμε αυτόν τον ορθόν φόβον του Θεού αν αποβλέπωμε στο να λάβωμε την πληροφορία που οδηγεί σε ζωή που είναι πραγματικά ζωή. Οι Παροιμίες 1:7 (Α.Σ.Μ.) μάς λέγουν: «Αρχή σοφίας φόβος Ιεχωβά· οι άφρονες καταφρονούσι την σοφίαν και την διδασκαλίαν.» Ο φόβος αυτός του μόνου αληθινού Θεού είναι η αρχή, δηλαδή, το κύριο μέρος ή το πρώτο πράγμα στη γνώσι. Επειδή οι σοφοί, οξύνοες, ισχυροί άνθρωποι του κόσμου τούτου δεν έχουν αυτόν τον φόβον του Ιεχωβά, όλη η γνώσις που συσσωρεύουν και μεταδίδουν δεν σώζει τον κόσμο ούτε απολήγει σε ζωή. Από την Αγία Γραφή διδασκόμενα τον φόβο του Θεού. Και είναι σοφό να τον φοβούμεθα, διότι είναι η Πηγή κάθε ζωής. Το να μη τον φοβούμεθα, αλλά να τον απορρίπτωμε, σημαίνει για μας αποκοπή από τη μεγάλη Πηγή της ζωής. Αυτό θα εσήμαινε την τελεία εκμηδένισί μας. Ο λόγος του Θεού μάς λέγει επίσης να τιμούμε τον Ιησού Χριστό λόγω του βασικού μέρους που επιτελεί στις ζωοπάροχες διευθετήσεις του Θεού. Με χαρά, λοιπόν, δεχόμεθα τον Υιόν του Θεού. Το να τον απορρίψωμε σημαίνει ότι αποκόπτομε τον εαυτό μας από την κεντρική σχέσι με τον Θεό, από τον μόνο αγωγό ζωής που προέρχεται από τον Θεό· και αυτό ομοίως θα εσήμαινε απόλυτη καταστροφή για μας. Πόσο μεγαλειώδες, λοιπόν, και ευεργετικό είναι να λάβωμε γνώσι και των δύο, και του Πατρός και του Υιού!

2. (α) Για να εξακολουθήσωμε να έχωμε αυτόν τον φόβο και τη γνώσι, τι πρέπει να πράξωμε; (β) Πώς αποκτούμε πίστι και ελπίδα, και είναι αυτές παν ό,τι χρειάζεται;

² Δεν μπορούμε ποτέ να σταματήσωμε από το να το πράττωμε αυτό. Πρέπει να προχωρούμε προς την τελειότητα. Αποκτήσαμε πραγματική διαφώτισι ανατρέχοντας μόνο στο Βιβλίο της αληθινής πληροφορίας, δηλαδή, στην Αγία Γραφή, το δώρο που μας εχάρισε ο Θεός. Οποιαδήποτε γνώσις που αποκτήσαμε έως τώρα οφείλεται στη μελέτη αυτού του Βιβλίου. Για να εξακολουθήσωμε ωστόσο να φοβούμεθα και να γνωρίζουμε τον Θεό και τον Υιό του Ιησού Χριστό έχομε ανάγκη να συνεχίσουμε τη μελέτη αυτού του Βιβλίου, και να το πράξωμε αυτό με όλα τα πιστά βοηθήματα που προμηθεύει ο ουράνιος Πατήρ μέσω της Θεοκρατικής του οργανώσεως. Με ό,τι εμάθαμε από τις Άγιες Γραφές έχομε πίστι στον Θεό και τον Χριστό και μπορούμε με τούτο να ευαρεστούμε τον Θεό. Αυτή η πίστις, όπως μας λέγεται εις Εβραίους 11:1, είναι: «ελπιζομένων πεποίθησις, βεβαίωσις πραγμάτων μη βλεπομένων.» Και έτσι έχομε ελπίδα, μια θαυμασία ελπίδα ενός τελείου νέου κόσμου, με νέους ουρανούς και νέα γη, όπου μπορούμε να απολαύσωμε την υποσχεμένη αιώνια ζωή με ανείπωτη ευτυχία. Πίστις, όμως, και ελπίδα δεν είναι παν ό,τι απαιτείται. Είναι εντελώς κατάλληλες αυτές καθ’ εαυτές. Είναι γραμμένο: «Η ελπίς αναβαλλόμενη ατονίζει την καρδίαν· το δε ποθούμενον, όταν έρχηται, είναι δένδρον ζωής.» (Παροιμίαι 13:12) Δεν ξέρομε με τι θα είναι όμοιος ο ουρανός για τους 144.000 Χριστιανούς υπερνικητάς του κόσμου τούτου, αλλά θα μπορούσαμε να γράψωμε ένα βιβλίο και να ζωγραφίσωμε μια ζωηρή εικόνα του παραδείσου που θα ανανεωθή επάνω στη γη, και θα μπορούσαμε να θέσωμε αυτή την ελπίδα μπροστά στους ανθρώπους καλής θελήσεως που ζητούν τώρα ζωή σ’ αυτόν τον παράδεισο. Όσο όμως ισχυρή κι αν θα μπορούσε να είναι η ελπίδα αυτή ως διεγερτικό, δεν είναι παν ό,τι χρειάζεται για να κρατήση ένα άτομο πιστό.

3. Ποια ιδιότης είναι πολύ ουσιώδης για να ζούμε ορθά τώρα; Γιατί;

³ Πριν από πολύν καιρό τα θαυματουργικά χαρίσματα παρήλθαν από τη ζωή της Χριστιανικής εκκλησίας, τα πράγματα ωστόσο που απομένουν τώρα δεν είναι μόνο πίστις και ελπίδα, αλλά επίσης και αγάπη: «τα τρία ταύτα· μεγαλητέρα δε τούτων είναι η αγάπη.» (1 Κορινθίους 13:8-13) Ο νέος κόσμος για τον οποίον ελπίζομε είναι επί θύραις, αλλά ζούμε ακόμη στον ξεπεσμένο παλαιό κόσμο, και, εκτός από πίστι και ελπίδα, η αγάπη είναι πολύ ουσιώδης για να ζούμε καθώς πρέπει ανάμεσα σ’ αυτές τις συνθήκες της καταπτώσεως. Χρειαζόμαστε αγάπη τώρα ενώ περιβαλλόμεθα από αυτόν τον ιδιοτελή κόσμο, διότι χωρίς αγάπη δεν είμεθα τίποτε στα όμματα του Θεού. Βρισκόμαστε σε πολύ κινδυνώδεις καιρούς, και η ζωή τώρα είναι ένα μεγάλο πρόβλημα. Πρέπει να εξακολουθήσωμε να μελετούμε τον λόγον του Θεού για να μάθωμε πώς να ζούμε ορθά και πώς να εκδηλώνωμε αγάπη που είναι θεοειδής. Ο νέος κόσμος είναι ακόμα μια ελπίδα, αλλά ο παλαιός αυτός κόσμος είναι μια παρούσα πραγματικότης. Πρέπει ακόμη να τον αντιμετωπίσωμε, και αυτό δημιουργεί δυσκολίες για μας. Στις δυσκολίες αυτές πρέπει ν’ αντεπεξέλθωμε, χωρίς συμβιβασμούς εις βάρος της υποθέσεως του Θεού. Πρέπει, επομένως, να ξέρωμε πώς ν’ αντεπεξέλθουμε, και αυτό απαιτεί γνώσι αμέσως τώρα. Συνεπώς, είναι ανάγκη να μελετήσωμε περαιτέρω τη Γραφή για να δούμε τι έχει να πη όσον αφορά τις σχέσεις μας με την τωρινή ύπαρξι, διότι αν αυτές δεν τις χειριζώμεθα ορθά, δεν θα βρεθούμε άξιοι ζωής στον μέλλοντα κόσμο.

ΠΑΡΟΝΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

4. Ποιο πρόβλημα πρέπει ν’ αντιμετωπίσωμε ζώντας κάτω από τις σημερινές κυβερνήσεις;

⁴ Οι «προσδιωρισμένοι καιροί των Εθνών» έληξαν το 1914, αλλά οι Εθνικές κυβερνήσεις εξακολουθούν ακόμη να είναι εν δράσει, ωργισμένες εναντίον της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Θεού. Ο «Καίσαρ» κρατεί ακόμη τα ηνία της επιγείου διακυβερνήσεως, οι ολοκληρωτικές δε κυβερνήσεις είναι πιο ισχυρές παρά ποτέ. Έχομε ανάγκη να γνωρίζωμε από τη Γραφή ότι αι «υπερέχουσαι εξουσίαι» στις οποίες πρέπει να υποτάσσωνται οι Χριστιανικές ψυχές, είναι ο Ιεχωβά Θεός και ο Χριστός Ιησούς, αν θέλωμε να διαφύγωμε τη θεία οργή. Έχομε ανάγκη να διδαχθούμε πώς τα πρώτα μας καθήκοντα αφορούν τον Θεόν, το να υπακούωμε, δηλαδή, σ’ αυτόν ως Άρχοντα προτιμώντας τον από τους ανθρώπους, και έπειτα να αποδίδωμε στον Καίσαρα ό,τι μονάχα ανήκει στον Καίσαρα.—Ρωμαίους 13:1-4 και Ματθαίος 22:21.

5. Ποιο πρόβλημα παρουσιάζει η διαφορά των φύλων; Και η ύπαρξις τέκνων;

⁵ Ένα άλλο πρόβλημα είναι να γνωρίζωμε τη θέσι που κατέχουν οι άνδρες και οι γυναίκες στη Θεοκρατική οργάνωσι του Ιεχωβά Θεού. Είναι αλήθεια ότι στη Χριστιανική εκκλησία «δεν είναι άρσεν και θήλυ· διότι πάντες σεις είσθε είς εν Χριστώ Ιησού». (Γαλάτας 3:28) Αλλά είμεθα ακόμη άρρενες και θήλεις κατά σάρκα· μπορούμε ακόμη να νυμφευώμεθα και να φέρνωμε στη ζωή τέκνα, μπορούμε ακόμη να κινούμεθα από πάθος και να πειραζώμεθα ώστε να διαπράξωμε σεξουαλικές καταχρήσεις. Η θέσις, λοιπόν, της γυναικός στη συνάθροισι και στο σπίτι χρειάζεται να προσαρμοσθή με το θέλημα του Θεού για την ασφάλεια και την ευτυχία όλων όσοι σχετίζονται με αυτήν, για να τηρήται ο Θεοκρατικός κανών και να μην προσάπτεται κανένα όνειδος στο όνομα του Θεού και στην οργάνωσί του. Τέκνα ακόμη φέρνονται σ’ αυτόν τον κόσμο. Τα αγαπούμε και επιθυμούμε διακαώς να τα ιδούμε να επιτυγχάνουν στην πιο σπουδαία υπόθεσι. Αλλά το πώς να τα αναθρέψωμε κάτω από τις σημερινές συνθήκες της αυξανομένης παραμελήσεως των καθηκόντων γονέων και τέκνων, αποτελεί ένα σοβαρό πρόβλημα. Έχομε ανάγκη να γνωρίζωμε πώς να τα αναθρέψουμε «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου», για να μπορέσωμε να τα εκπαιδεύσωμε και να τα καταρτίσωμε για αιώνια ζωή μαζί μας στον ευτυχισμένο νέο κόσμο. (Εφεσίους 6:4) Πόσο χαρούμενοι είμαστε που έχομε τον Θεό ως διδάσκαλό μας μέσω του Ιησού Χριστού και έχομε την Αγία Γραφή ως εκπαιδευτικό μας βιβλίο!

6. Ποιο πρόβλημα προορισμού παρουσιάζεται τώρα;

⁶ Ζούμε σ’ έναν καιρό που ο Θεός μέσω του Καλού του Ποιμένος όχι μόνο συναθροίζει το υπόλοιπο του ‘μικρού του ποιμνίου’ και έχει σχεδόν τελειώσει αυτό το έργον, αλλά επειδή ο νέος κόσμος είναι πολύ πλησίον, συναθροίζει επίσης τώρα ένα αναρίθμητο ποίμνιο «άλλων προβάτων», των οποίων ο προορισμός είναι, όχι αθανασία στον ουρανό μαζί με το ‘μικρό ποίμνιο’, αλλά τελεία ανθρώπινη ζωή στη γη, στον αποκαταστημένο παράδεισο. Πρέπει να καθορίσωμε τον προορισμό μας και να ενεργήσωμε ανάλογα. Μας εκάλεσε τάχα ο Θεός στον ουρανό για να συμβασιλεύσωμε με τον Χριστό ή μας καλεί στην παραδεισιακή γη; Για πολλούς ο καθορισμός αυτός είναι ένα πρόβλημα, και ο καθένας για να το λύση πρέπει να μελετήση περαιτέρω τον λόγον του Θεού και να πεισθή μέσα στη δική του διάνοια.

7. Ποια πίστι πρέπει να εξακριβώσωμε; Τι πρέπει να κάνωμε γι’ αυτήν; Γιατί;

⁷ Ζούμε στο αποκορύφωμα του πονηρού αυτού κόσμου και στο μεσουράνημα της υπάρξεως του «Χριστιανισμού». Ειδωλολατρικές φιλοσοφίες και διδασκαλίες δαιμονίων και ανθρωποποίητες θρησκευτικές παραδόσεις μεταμφιέζονται κάτω από το ένδυμα της Χριστιανικής διδασκαλίας και λατρείας. Πονηροί άνθρωποι αναζητούν με πανουργία μια ευκαιρία προσπαθώντας να εισδύσουν στις Χριστιανικές μας ομάδες για ανηθίκους σκοπούς και για να κάμουν κακή χρήσι της παρ’ αξίαν αγαθότητος του Θεού και να διαφθείρουν την πίστι και τους τρόπους εκείνων που μπορούν να τους κάμουν θύματά τους. Ζούμε, πράγματι, ανάμεσα σε δελεαστικές συνθήκες, και για να μην αποπλανηθούμε, είναι επιτακτική ανάγκη για μας να πράξωμε όπως είναι γραμμένο: «Ερωτήσατε περί των αιωνίων τρίβων, πού είναι η αγαθή οδός, και περιπατείτε εν αυτή, και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εις τας ψυχάς σας.» (Ιερεμίας 6:16) Έχομε ανάγκη να επιστρέψωμε κατ’ ευθείαν στις θεόπνευστες Γραφές τις ίδιες και να τις εξετάζωμε καθημερινά σε αντιπαραβολή με ό,τι μας διδάσκεται από ανθρώπους, και με την πορεία αυτή να επιστρέψωμε στην «πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους». Και αφού ανακαλύψουμε πάλι ποια είναι αυτή η πίστις, πρέπει έπειτα να «αγωνισθούμε» γι’ αυτήν, για να την κρατήσωμε και να την εξασκήσωμε, καθώς αναφέρεται στην επιστολήν Ιούδα, εδάφ. 3.

8. Στα ηθικά προβλήματα ποιο είναι το καθήκον μας σύμφωνα με την πίστι;

⁸ Σύμφωνα με την αρχική πίστι είναι καθήκον μας προς τον Θεό να αντισταθούμε σ’ αυτά τα άτομα με τις ακάθαρτες διάνοιες που προσπαθούν να εισχωρήσουν ύπουλα και να παρασύρουν ανυπόπτους Χριστιανούς σε σεξουαλικές καταχρήσεις, αξιώντας κακώς το έλεος του Θεού για εκούσιες αμαρτίες. Είναι μέρος του αγώνος μας για την πίστι, να κρατήσωμε ψηλά τις Γραφικές αρχές σχετικά με τον ανθρώπινο γάμο και τις αγνές σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών στη Χριστιανική συνάθροισι. Εμμείνατε σ’ αυτές. Ας γνωρίσουν όσοι εισδύουν με κακούς σκοπούς και όλα τα κοσμικά άτομα, τις υψηλές ηθικές αρχές που αντιπροσωπεύει η αληθινή γνώσις του Θεού και του Χριστού. Ας μάθη ο κόσμος την ηθική στάσι που λαμβάνει η Θεοκρατική οργάνωσις του Ιεχωβά, για να γνωρίζουν ότι είναι μια καθαρή οργάνωσις. Κρατήστε σ’ αυτή τη θέσι την οργάνωσι, καθ’ όσον απόκειται σε σας, για να είναι καθαρή, αγνιστική η οργάνωσις στην οποία προσκαλείτε τα «άλλα πρόβατα» του Ποιμένος. Η αληθινή αγάπη είναι αγνή. Ο φόβος του είναι καθαρός. Η αγάπη και ο ευλαβής φόβος θα σας βοηθήσουν να αντιμετωπίσετε τα ηθικά προβλήματα που είναι ακόμη μαζί μας ενόσω βρισκόμαστε σ’ αυτόν τον παλαιό κόσμο.—1 Κορινθίους 13:5, 6· Ψαλμός 19:9.

ΦΑΝΕΡΩΣΤΕ ΤΗΝ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ

9. Γιατί πρέπει να εξακολουθήσωμε να αποκτούμε γνώσι; Τι παράδειγμα έχομε στον «Χριστιανισμό»;

⁹ Για να αποκτήσωμε, λοιπόν, εμείς οι ίδιοι αιώνια ζωή πρέπει να εξακολουθήσωμε να λαμβάνωμε γνώσιν του μόνου αληθινού Θεού και του Ιησού Χριστού, τον οποίον Αυτός απέστειλε. Το ανθρώπινο γένος δεν βρίσκεται ακόμη στον παράδεισο. Ο Σατανάς και οι δαίμονές του δεν έχουν ακόμη δεθή ούτε το πονηρό του σπέρμα έχει εξοντωθή από τη γη. Απεναντίας αυτός εξώσθηκε από τον ουρανό και είναι τώρα περιωρισμένος στη γη και επιφέρει μεγάλες ουαί στους ανθρώπους και δημιουργεί πολλά προβλήματα στον δίκαιο λαό του Θεού. Ας φυλασσώμεθα, λοιπόν. Οι Παροιμίες 11:9 μάς βεβαιώνουν: «Οι δίκαιοι θέλουσιν ελευθερωθή δια της γνώσεως.» Αντιστρόφως, λόγω ελλείψεως γνώσεως αφανίζονται εκείνοι που επαγγέλλονται τον λαόν του Θεού. Στον «Χριστιανισμό» βλέπομε ένα παράδειγμα του τι προξενεί αυτή η έλλειψις, σύμφωνα δε με αυτό ο απόστολος λέγει εις Ρωμαίους 1:24-31: «Δια τούτο και παρέδωκεν αυτούς ο Θεός δια των επιθυμιών των καρδιών αυτών εις ακαθαρσίαν, ώστε να ατιμάζωνται τα σώματα αυτών μεταξύ αυτών. Οίτινες μετήλλαξαν την αλήθειαν του Θεού εις το ψεύδος και εσεβάσθησαν και ελάτρευσαν την κτίσιν μάλλον παρά τον κτίσαντα, . . . Και καθώς απεδοκίμασαν το να έχωσιν επίγνωσιν του Θεού, παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις αδόκιμον νουν, ώστε να πράττωσι τα μη πρέποντα· πλήρεις όντες πάσης αδικίας, πορνείας, πονηρίας, πλεονεξίας, κακίας· γέμοντες φθόνου, φόνου, έριδος, δόλου, κακοηθείας· ψιθυρισταί, κατάλαλοι, μισόθεοι, υβρισταί, υπερήφανοι, αλαζόνες, εφευρεταί κακών, απειθείς εις τους γονείς, ασύνετοι, παραβάται συνθηκών, άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι, ανελεήμονες.»

10. Αντίθετα με τον «Χριστιανισμό» που αγνοεί, τι πρέπει να κάμουν τώρα οι μάρτυρες του Ιεχωβά κάτω από τις προμήθειες της νέας διαθήκης;

¹⁰ Επομένως, όχι απλώς ο «ειδωλολατρικός κόσμος», αλλά ο «Χριστιανικός κόσμος» κατέδειξε μεγαλοπρεπώς τι μπορεί να κάνη η έλλειψις της γνώσεως του Ιεχωβά Θεού προς βλάβην και καταισχύνην των ανθρώπων. Τώρα είναι η σειρά σας, εσείς που είσθε μάρτυρες του Ιεχωβά, να καταδείξετε τι θα κάνη η αληθινή γνώσις του Θεού στους ανθρώπους, σε μια οργάνωσι ανθρώπων σε παγκόσμια κλίμακα. Σεις που είσθε μάρτυρες του Ιεχωβά ζήτε στο μεσουράνημα της νέας διαθήκης του Θεού μέσω του Χριστού, όταν αυτή στεφανώνεται με επιτυχία λαμβάνοντας από τα έθνη τα τελικά μέλη για τη συμπλήρωσι του «λαού δια το όνομα αυτού». Εκτός από τη συγχώρησι των αμαρτιών μέσω του Μεσίτου της διαθήκης αυτής, μια από τις ευλογητές της προμήθειες είναι η εξής: « Θέλω θέσει τον νόμον μου εις τα ενδόμυχα αυτών, και θέλω γράψει αυτόν εν ταις καρδίαις αυτών· και θέλω είσθαι Θεός αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαός μου. Και δεν θέλουσι διδάσκει πλέον έκαστος τον πλησίον αυτού, και έκαστος τον αδελφόν αυτού, λέγων, Γνωρίσατε τον Ιεχωβά· διότι πάντες ούτοι θέλουσι με γνωρίζει, από μικρού αυτών έως μεγάλου αυτών, λέγει ο Ιεχωβά.» (Ιερεμίας 31:31-34, Α.Σ.Μ.· Πράξεις 15:14) Οι μάρτυρες του Ιεχωβά, πράγματι, τον γνωρίζουν τώρα, από τον μικρότερό τους έως τον μεγαλύτερό τους· αλλά ο «Χριστιανισμός», με το να αγνοή εκούσια τον Ιεχωβά Θεό, αποδεικνύει ότι δεν βρίσκεται στην νέα διαθήκη και ότι δεν είναι ο «λαός δια το όνομα αυτού», τον οποίον ο Θεός ελάμβανε από όλα τα έθνη στους περασμένους δεκαεννέα αιώνες.

11. Πώς πρέπει να δείξωμε τι κάνει σ’ εμάς η γνώσις, ιδιαίτερα τώρα;

¹¹ Ένας από τους τρόπους με τους οποίους πρέπει να φανερώσωμε σε όλο τον κόσμο πώς επιδρά η γνώσις του Θεού στους ανθρώπους, είναι το να ενεργήσωμε ως μάρτυρές του προς το ανθρώπινο γένος τόσο με λόγο όσο και με πράξι. Πρέπει να μιλούμε και να ενεργούμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Ποιο είναι αυτό; Είναι γραμμένο: «Τούτο είναι καλόν και ευπρόσδεκτον ενώπιον του Σωτήρος ημών Θεού· όστις θέλει να σωθώσι πάντες οι άνθρωποι, και να έλθωσιν εις επίγνωσιν της αληθείας. Διότι είναι είς Θεός, είς και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Χριστός Ιησούς, όστις έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων, μαρτυρίαν ήτις πρόκειται να γίνη εν ωρισμένοις καιροίς.» (1 Τιμόθεον 2:3-6, Μ.Ν.Κ.) Τώρα είναι ο πιο ενδεδειγμένος από όλους τους καιρούς να δοθή μαρτυρία· ΤΩΡΑ που ο Θεός μέσω του δικαίου του Ποιμένος συναθροίζει κάτω από τη Θεοκρατική του οργάνωσι ένα «πολύν όχλον» ατόμων καλής θελήσεως «εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών», ‘παντός έθνους ανθρώπων’. Με τη μαρτυρία που δίδομε σε όλα τα έθνη, αυτός ο «πολύς όχλος» γνωρίζει από πού προέρχεται η σωτηρία του. Τι χαρά είναι για μας τώρα να τους ακούμε να κράζουν κατά εκατοντάδες χιλιάδων με μια δυνατή φωνή ενώπιον του θείου θρόνου: «Η σωτηρία είναι του Θεού ημών του καθήμενου επί του θρόνου, και του Αρνίου.» (Αποκάλυψις 7:9, 10) Ας αυξήσουν οι αριθμοί του μεγάλου αυτού πλήθους με την έντασι από μέρους μας της μαρτυρίας σε όλα τα έθνη όπως ποτέ πριν.

12. Για ποιο σκοπό ο Θεός μάς έδωσε γνώσι; Γιατί έχομε μια μεγαλειώδη ευκαιρία γι’ αυτό τώρα;

¹² Ο Ιεχωβά Θεός μάς έδωσε γνώσι κάτω από τη νέα του διαθήκη για τον ρητό σκοπό να είμεθα μάρτυρές του. Μας υπενθυμίζει: «Σεις είσθε μάρτυρές μου, λέγει ο Ιεχωβά, και ο δούλος μου, τον οποίον έκλεξα, δια να ΜΑΘΗΤΕ και να πιστεύσητε εις εμέ, και να εννοήσητε ότι εγώ αυτός είμαι· . . . Εγώ ανήγγειλα, και έσωσα, και έδειξα· και δεν εστάθη εις εσάς ξένος θεός· σεις δε είσθε μάρτυρές μου, λέγει ο Ιεχωβά, και εγώ ο Θεός.» (Ησαΐας 43:10-12, Α.Σ.Μ.) Και τι ευκαιρία για μαρτυρία έχομε τώρα! Έχομε το Βιβλίο των βιβλίων, την Αγία Γραφή. Ως βοηθήματά μας για ν’ αποκτήσωμε τη γνώσι του Θεού από το Βιβλίο του, έχομε τα συμπληρωματικά Γραφικά συγγράμματα που εκδίδονται από ένα αποδεδειγμένο όργανο του Θεού και του Χριστού, τη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά.

13. Ποιος εναντιώνεται στη διάδοσι αυτής της γνώσεως; Για ποιο έργο πρέπει να σηκωθούμε;

¹³ Ο μεγάλος εχθρός της ζωής, Σατανάς ο Διάβολος, εναντιώνεται στη διάδοσι της ζωοπαρόχου γνώσεως, αν και στην Εδέμ ισχυρίζετο ότι ήθελε να αυξήση τη γνώσι του ανθρωπίνου γένους δελεάζοντας την Εύα να φάγη απειθώς από το «δένδρον της γνώσεως του καλού και του κακού.» Του κακού, ναι! Αλλά ποτέ δεν ευνόησε το ν’ αποκτήση το ανθρώπινο γένος γνώσι του καλού. Είναι ο «θεός του αιώνος τούτου», και σε όλο αυτό το διάστημα ‘ετύφλωσε τον νουν των απίστων, δια να μη επιλάμψη εις αυτούς ο φωτισμός του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού, όστις είναι εικών του Θεού.’ Με την ακαταμάχητη, όμως, δύναμι του Θεού, το φως διαπέρασε τη διαβολική εναντίωσι και έφθασε έως εμάς, Αυτός δε «έλαμψεν εν ταις καρδίαις ημών, προς φωτισμόν της γνώσεως της δόξης του Θεού δια του προσώπου του Ιησού Χριστού». (2 Κορινθίους 4:4-6) Με τη σειρά μας ας σηκωθούμε και ας λάμψωμε κι εμείς, αντανακλώντας το φως στους άλλους. Αν ο λαός αφανίζεται ‘δι’ έλλειψιν γνώσεως’, ας μη συμβαίνη αυτό λόγω οποιασδήποτε αμελείας και παραλείψεως εκ μέρους μας. Αν ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων καλής θελήσεως οδηγήται τώρα στη σωτηρία, αυτό ας γίνεται με το να μας χρησιμοποιή ο Θεός μέσω του Ποιμένος του.

«ΘΕΛΟΥΣΙ ΓΝΩΡΙΣΕΙ»

14, 15. (α) Γιατί η «Χριστιανοσύνη» θα αναγκασθή να γνωρίση τον Ιεχωβά, και πώς; (β) Τι θα κάμη ο Ιεχωβά στον Γωγ και τις δυνάμεις του; Πώς θα επηρεασθούν τα έθνη;

¹⁴ Η «Χριστιανοσύνη» θα εξακολουθήση να αρνήται να δεχθή τη γνώσι του Ιεχωβά Θεού που βρίσκεται στο στόμα και στα χέρια των μαρτύρων του. Αλλά πλησιάζει η τρομερή ώρα που θα αναγκασθή να γνωρίση ότι αυτοί ήσαν οι μάρτυρες του Θεού, ο ‘προφήτης του μεταξύ αυτών’, και ότι Αυτός είναι ο Ιεχωβά και ότι από το 1914 ο Βασιλεύς του Ιησούς Χριστός άρχει στη βασιλεία για το νέο κόσμο. Αλλά το να ΑΝΑΓΚΑΣΘΗ να γνωρίση τότε τον Ιεχωβά δεν θα είναι ευλογία για τη «Χριστιανοσύνη» ή για το υπόλοιπο του κόσμου τούτου. Αυτό θα σημαίνη την καταστροφή της ανάμεσα σε μια παγκόσμια καταστροφή! Επειδή η «Χριστιανοσύνη» έχει εκούσια έλλειψι γνώσεως, εναντιώνεται στη βασιλεία του Ιεχωβά δια του Χριστού του. Μπαίνει στη γραμμή μαζί με όλες τις δυνάμεις του Γωγ του Μαγώγ για την τελική επίθεσι εναντίον της ορατής Θεοκρατικής οργανώσεως του λαού του Ιεχωβά επάνω στη γη. Η προπαγάνδα που εμπνέεται από τους δαίμονας σπρώχνει όλους τους άρχοντάς της τυφλά, μανιωδώς, στο πολεμικό μέτωπο του Αρμαγεδδώνος. (Αποκάλυψις 16:14-16 ) Σύντομα, σε μια ώρα που θα έλθη σαν κλέφτης, ο Υπέρτατος Πολεμιστής υπέρ της αληθείας και της δικαιοσύνης θα καταστήση τον εαυτό του γνωστόν σε όλους τους εναντίους του με μια γλώσσα που θα την εννοήσουν, τη γλώσσα των κοσμικών δυνάμεων που θα λαλήση καταστροφή σ’ αυτούς. Δεν έγινε ποτέ προηγουμένως κάτι όμοιο μ’ αυτό, εκτός από τον μεγάλο κατακλυσμό των ημερών του Νώε. Αναφερόμενος στον Γωγ και όλες τις δυνάμεις του, ο Ιεχωβά λέγει:

¹⁵ «Και θέλω καλέσει εναντίον αυτού μάχαιραν κατά πάντα τα όρη μου, λέγει Κύριος ο Ιεχωβά· η μάχαιρα εκάστου ανθρώπου θέλει είσθαι κατά του αδελφού αυτού. Και θέλει έλθει εις κρίσιν εναντίον αυτού εν λοιμώ και εν αίματι· και θέλω βρέξει επ’ αυτόν, και επί τα τάγματα αυτού, και επί τον πολύν λαόν τον μετ’ αυτού, βροχήν κατακλυσμού, και λίθους χαλάζης, πυρ και θείον. Και θέλω μεγαλυνθή και αγιασθή· και θέλω γνωρισθή ενώπιον πολλών εθνών, και θέλουσι γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά. Και θέλω αποστείλει πυρ επί τον Μαγώγ, και μεταξύ των κατοικούντων εν ασφαλεία τας νήσους· και θέλουσι γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά. . . . και δεν θέλω αφήσει να βεβηλώσωσι πλέον το όνομά μου το άγιον και θέλουσι γνωρίσει τα έθνη, ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά, ο Άγιος εν Ισραήλ. Ιδού, ήλθε, και έγεινε, λέγει Ιεχωβά ο Θεός· αύτη είναι η ημέρα, περί της οποίας ελάλησα.»—Ιεζεκιήλ 38:21-23 και 39:6-8, Α.Σ.Μ.

16. Ποιος θα ενεργήση ως ο εκτελεστικός αξιωματούχος του Θεού; Πώς θα ανταμείψη τους ευπειθείς και πώς θα κάμη ανταπόδοσι σ’ εκείνους που αγνοούν εκουσίως;

¹⁶ Ο Χριστός Ιησούς ο Βασιλεύς θα ενεργήση ως ο εκτελεστικός αξιωματούχος του Ιεχωβά σ’ αυτή την παγκόσμια καταστροφή, το δε γεγονός ότι είναι τώρα παρών στη βασιλεία του και κατέχει τη γη ως επικράτειά του, θα αποκαλυφθή με βιαιότητα σε όλους τους εναντίους του. Η καταστροφή τους θα επιφέρη ευπρόσδεκτη ανακούφισι σε όλους εμάς που εκλέγομε το να γνωρίζωμε τον Θεόν και να υπακούωμε σ’ αυτόν. Καθώς είναι γραμμένο: «Επειδή είναι δίκαιον ενώπιον του Θεού να ανταποδώση θλίψιν εις τους όσοι σας θλίβουσιν· εις εσάς δε τους θλιβομένους άνεσιν μεθ’ ημών, όταν ο Κύριος Ιησούς αποκαλυφθή απ’ ουρανού μετά των αγγέλων της δυνάμεως αυτού, εν πυρί φλογός, κάμνων εκδίκησιν εις τους μη γνωρίζοντας Θεόν, και εις τους μη υπακούοντας εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού· οίτινες θέλουσι τιμωρηθή με όλεθρον αιώνιον από προσώπου του Κυρίου, και από της δόξης της δυνάμεως αυτού, όταν έλθη να ενδοξασθή.» (2 Θεσσαλονικείς 1:6-10) Τι ΑΔΟΞΟ τέλος για την απειθή τους παράλειψι να λάβουν τώρα τη γνώσι του μόνου αληθινού Θεού και του Ιησού Χριστού, τον οποίον ήδη απέστειλε ως Βασιλέα!

ΕΠΙΒΙΩΣΙΣ

17. Τι προσδοκούμε για τον εαυτό μας στον Αρμαγεδδώνα; Τι πρέπει, λοιπόν, να πράξωμε τώρα όσον αφορά τη γνώσι;

¹⁷ Εν τούτοις, δεν είναι αυτός ο τρόπος με τον οποίον ΕΜΕΙΣ θέλομε να μάθωμε να γνωρίζωμε τον Ιεχωβά Θεό και τον Χριστό του. Θέλομε να τους γνωρίζωμε μ’ έναν τρόπο που σημαίνει αιώνια ζωή, όχι καταστροφή. Ο Θεός μάς έδωσε το άγιό του πνεύμα, και εβάπτισε το πιστό υπόλοιπο των κληρονόμων της Βασιλείας με το πνεύμα του και τους διεφώτισε με τα βαθέα πράγματα που απεκαλύφθησαν από αυτό το πνεύμα στον λόγον του Θεού. Η «Χριστιανοσύνη» όμως σύντομα θα βαπτισθή με πυρ, το πυρ της καταστροφής του Αρμαγεδδώνος. (Ματθαίος 3:11, 12) Εμείς δεν περιμένομε καταστροφή στη μάχη του Αρμαγεδδώνος, αλλά με εμπιστοσύνη προσδοκούμε να επιζήσωμε, μέσα από τον πύρινο αυτόν καιρό, στο νέο κόσμο. Ωστόσο, για να πραγματοποιήσωμε μια τέτοια διαφύλαξι στο τέλος αυτού του κόσμου, όπως ακριβώς ο Νώε και οι σύντροφοί του μέσα στην κιβωτό απήλαυσαν διαφύλαξι στο υδάτινο τέλος του προηγουμένου κόσμου, πρέπει να ζούμε σύμφωνα με τη γνώσι. Η γνώσις που μας απεκάλυψε ο Θεός με το πνεύμα του στις ‘έσχατες’ αυτές ημέρες καθορίζει υψηλές αρχές ζωής. Πρέπει να ζούμε σύμφωνα με τις αρχές αυτές. Πρέπει να εμμένωμε σταθερά σ’ αυτή τη γνώσι, ζώντας σύμφωνα μ’ αυτή και μεταδίδοντάς την στους άλλους. Πρέπει να αυξάνωμε στη γνώσι σύμφωνα με την προφητευμένη αύξησι της γνώσεως, για να γίνωμε ισχυροί να υποφέρωμε όλες τις πιέσεις των επικινδύνων αυτών καιρών. «Ο σοφός άνθρωπος ισχύει, και ο άνθρωπος ο φρόνιμος αυξάνει δύναμιν.» (Παροιμίαι 24:5) Ας εξακολουθήσωμε, λοιπόν, σοφά να λαμβάνωμε γνώσιν άνωθεν.

18. Γνωρίζομε τον καιρό του Αρμαγεδδώνος; Πώς, λοιπόν, πρέπει να ζούμε;

¹⁸ Μπορεί να μη γνωρίζωμε τώρα την ημέρα ή την ώρα που θα ξεσπάση η μάχη του Αρμαγεδδώνος και οι πονηροί ουρανοί και η γη του κόσμου του Σατανά θα διαλυθούν για να κάμουν τόπο για τους νέους ουρανούς και τη γη του πολυτίμου νέου κόσμου. Δεν έχομε ανάγκη να γνωρίζωμε, αλλά κάθε μέρα μπορούμε να ζούμε με τη συναίσθησι ότι είναι πλησίον. Μπορούμε να ζούμε ζωή σύμφωνη με τη σταθερή μας ελπίδα να εισέλθωμε σύντομα στα ένδοξα νέα πράγματα που θα δημιουργήση ο Ιεχωβά Θεός. Δεν υπάρχει πια για μας ζωή για τον παλαιό κόσμο!

19. Τι είδους άτομα λέγει ο Πέτρος ότι οφείλομε να είμεθα;

¹⁹ Ο απόστολος Πέτρος απέβλεπε σ’ αυτόν το νέο κόσμο, και προσπαθούσε να ζη άξια για να εισέλθη σ’ αυτόν. Ιδιαίτερα δε προς όφελος ημών που ζούμε στο αποκορύφωμα αυτού του κόσμου έγραψε λέγοντάς μας πώς προσπαθούσε να ζη και πώς οφείλομε να ζούμε. Αφού περιγράφει τον παγκόσμιο κατακλυσμό της εποχής του Νώε και έπειτα το πώς θα έλθη σαν κλέφτης η καταστρεπτική ημέρα του Ιεχωβά πάνω στους ουρανούς και στη γη του Διαβόλου, ο Πέτρος γράφει: «Επειδή λοιπόν πάντα ταύτα διαλύονται, οποίοι πρέπει να ήσθε σεις εις πολίτευμα άγιον και ευσέβειαν, προσμένοντες και σπεύδοντες εις την παρουσίαν της ημέρας του Θεού, καθ’ ην οι ουρανοί πυρούμενοι θέλουσι διαλυθή, και τα στοιχεία πυρακτούμενα θέλουσι χωνευθή; Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί. Δια τούτο, αγαπητοί, ταύτα προσμένοντες, σπουδάσατε να ευρεθήτε άσπιλοι και αμώμητοι ενώπιον αυτού εν ειρήνη. Και νομίζετε σωτηρίαν την μακροθυμίαν του Κυρίου ημών.»—2 Πέτρου 3:11-15.

20. Τι σημαίνει για μας το να ζούμε έτσι στο τέλος του κόσμου; Τι θα πράξωμε, λοιπόν;

²⁰ Αφού περιμένομε να εισέλθωμε στο νέο κόσμο, στον οποίο θα κατοική δικαιοσύνη, ας ζούμε, λοιπόν, με δικαιοσύνη. Ξέρομε ότι η ημέρα Κυρίου του Θεού έρχεται για την καταστροφή όλων εκείνων που είναι μολυσμένοι και κηλιδωμένοι από την επαφή τους με τον παρόντα κόσμον και δεν είναι σε ειρήνη με τον Θεό. Αυτός θα επιδοκιμάση μόνο εκείνους που θα εύρη ‘ασπίλους, αμωμήτους και εν ειρήνη’. Αυτούς θα τους διαφυλάξη ενώ θα επέρχεται το τέλος του κόσμου. Και αν καθημερινά κάνωμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να βρεθούμε τελικά—στην έσχατη εκείνη ημέρα του κόσμου τούτου—σε μια άσπιλη, άμωμη και ειρηνική κατάστασι, τι άλλο θα εσήμαινε αυτό παρά ότι θα κερδίσωμε την επιδοκιμασία Του και την προστασία Του και θα επιζήσωμε του πυρίνου τέλους μέσα στον λαμπρόν νέον κόσμον με τις δόξες του; Τι θαυμαστή πιθανότης! Τι ευκαιρία όλων των ευκαιριών! Με την παρ’ αξίαν αγαθότητα άνωθεν, θα επωφεληθούμε της ευκαιρίας αυτής λαμβάνοντας πιστά τη γνώσι του αληθινού Θεού και του Ιησού Χριστού, διότι «αύτη εστίν η αιώνιος ζωή».—Ιωάννης 17:3, Κείμενον.