Διατήρησις της Οργανώσεως Καθαρής — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Διατήρησις της Οργανώσεως Καθαρής

«Μη ομοζυγείτε με τους απίστους· διότι τίνα μετοχήν έχει η δικαιοσύνη με την ανομίαν; τίνα δε κοινωνίαν το φως προς το σκότος;»—2 Κορινθίους 6:14.

1. Γιατί ο Ιεχωβά ενδιαφέρεται να κρατήται η οργάνωσίς του καθαρή, και τι θέλει να είναι τα μέλη της;

Ο ΙΕΧΩΒΑ ενδιαφέρεται πάρα πολύ να κρατήται η οργάνωσίς του καθαρή και χωρισμένη από αυτόν τον φαύλο, πονηρό κόσμο, στον οποίο ζούμε τώρα. Έχει μια αιτία γι’ αυτό. Οι δούλοι του ανήκουν σ’ αυτόν, αντιπροσωπεύουν το όνομά του, αντιπροσωπεύουν τον λόγον του, και αντιπροσωπεύουν την καθαρή λατρεία. Ο Ιεχωβά Θεός θέλει να είναι μιμηταί του. Γι’ αυτό ακριβώς ενέπνευσε τον δούλο του Παύλο να γράψη εις Εφεσίους 5:1, 2, «Γίνεσθε λοιπόν μιμηταί του Θεού, ως τέκνα αγαπητά· και περιπατείτε εν αγάπη, καθώς και ο Χριστός ηγάπησεν ημάς, και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ ημών προσφοράν και θυσίαν εις τον Θεόν, εις οσμήν ευωδίας.»

2. (α) Ποιον εμιμείτο ο Ιησούς και έτσι πώς έδωσε ο ίδιος ένα υπόδειγμα για μίμησι; (β) Μέσω αυτής της μιμήσεως, με ποιόν τρόπο οι ακόλουθοι του θα διέφεραν από τον κόσμο;

² Ο Ιησούς Χριστός, όταν ήταν στη γη, εμιμείτο τον ουράνιο Πατέρα του. Εκείνο που τον ενδιέφερε ήταν να πράττη το θέλημα του Πατρός του πάντοτε. Και έτσι ήταν μια θυσία ευώδους οσμής σ’ Αυτόν. Εκείνοι που ακολουθούν το ίχνη του πρέπει να είναι άτομα του ιδίου είδους. Πρέπει να προσφέρουν στον Θεό θυσίες εις οσμήν ευωδίας και μπορούν να το κάμουν αυτό με το να μιμούνται τον Θεόν και με το να μιμούνται τον Χριστόν Ιησούν. (Φιλιππησίους 4:18· 1 Πέτρου 2:5) Ο Ιησούς έδειξε αγάπη για τους δικούς του. Κατέθεσε τη ζωή του για να τους απολυτρώση, και δείχνοντας την αγάπη του γι’ αυτούς, ήθελε οι ακόλουθοι του να είναι διάφοροι από τον παλαιό αυτόν κόσμο. Ήθελε να βγουν από αυτό το σύστημα πραγμάτων που παρακμάζει και ν’ αποκτήσουν ζωή. Ο παλαιός κόσμος είναι πονηρός. Δεν μιμείται τον Ιεχωβά Θεό. Ο λαός του Θεού πρέπει να είναι διαφορετικός, διαφορετικός από αυτόν τον παλαιό κόσμο. Η διαφορά εκδηλώνεται στον τρόπο της ζωής των, και αυτό έχει σχέσι με την αγάπη μας προς αλλήλους. Εις Ιωάννην 13:34 ο Ιησούς λέγει, «Εντολήν καινήν σας δίδω, Να αγαπάτε αλλήλους· καθώς εγώ σας ηγάπησα, και σεις να αγαπάτε αλλήλους.» Αυτό το ν’ αγαπούμε αλλήλους είναι πολύ διαφορετικό από τον τρόπο με τον οποίον ενεργεί ο κόσμος. Ο κόσμος ενεργεί με ιδιοτέλεια, με μίσος. Ο Ιησούς εισήγαγε κάτι εντελώς νέο, νέο σ’ αυτόν τον κόσμο. Αυτό ήταν η θεμελιώδης αρχή της αγάπης: άνθρωποι που ενώνονται σε μια εκκλησία, που αγαπούν ο ένας τον άλλον, που συμβαδίζουν ο ένας με τον άλλον. Αυτή η αγάπη είναι δυνατή αν μιμούμεθα τον Θεό. Αν δεν τον μιμούμεθα, δεν πρόκειται να έχωμε αυτή την αγάπη, διότι ο Θεός είναι αγάπη.

3. Σε ποια βάσι οικοδομείται η εκκλησία, και επομένως ποια είναι η γενική αιτία για την αποκοπή οποιουδήποτε από την επικοινωνία;

³ Θα μπορούσαμε όμως να διερωτηθούμε το εξής: Αφού η εκκλησία αυτή, που αναπτύσσει ή φέρνει σε ύπαρξι ο Θεός, βασίζεται στην αγάπη, γιατί θα ήθελε οποιοσδήποτε να μιλήση ποτέ για την αποκοπή από την επικοινωνία ή για την απομάκρυνσι ατόμων απ’ αυτή την εκκλησία. Πρέπει ασφαλώς να υπάρχη κάποια αιτία. Λοιπόν, η αιτία γι’ αυτή την αποκοπή από την επικοινωνία είναι ότι μπαίνουν στην εκκλησία του Θεού μερικά άτομα που δεν αγαπούν τον Χριστό. Θα πήτε, «Όλοι, βέβαια, αγαπούν τον Χριστό». Αλλά είναι πράγματι γεγονός το εξής: αυτοί δεν είναι πια μιμηταί του Χριστού ή μιμηταί του Πατρός, Ιεχωβά Θεού. Δεν βαδίζουν πια στα ίχνη του Χριστού. Ο αποκλειστικός σκοπός για τον οποίον ο Θεός φέρνει τους δούλους του, τον λαό του, σε μια οργάνωσι, είναι να τους κρατήση καθαρούς από την οργάνωσι του Διαβόλου. Ενόσω βαδίζομε στον δρόμο του πλήθους του Διαβόλου, δεν μπορούμε να παραμείνωμε καθαροί. Για τούτο ο Θεός οικοδόμησε τη δική του οργάνωσι. Υπάρχουν δύο οργανώσεις στον κόσμο σήμερα. Η μία είναι του Θεού και η άλλη ανήκει στον Διάβολο, ο οποίος είναι ο «Θεός του αιώνος τούτου». Η οργάνωσις, λοιπόν, που ο Ιεχωβά Θεός οικοδομεί τώρα για τη διεκδίκησι του ονόματός του και του λόγου του, οικοδομείται επάνω στην αγάπη. Ολόκληρη αυτή η οργάνωσις συνεργάζεται με ενότητα. Και έτσι διαβάζομε εις Εφεσίους 4:16: «Εξ ου παν το σώμα συναρμολογούμενον και συνδεόμενον δια πάσης συναφείας των συνεργούντων μελών, κατά την ανάλογον ενέργειαν ενός εκάστου μέρους, κάμνει την αύξησιν του σώματος, προς οικοδομήν εαυτού, εν αγάπη.» Αυτή είναι η βάσις σας, η αγάπη. Επομένως, όταν κάνεις απομακρύνεται από αυτή τη θεμελιώδη αρχή της αγάπης και αφοσιώσεως του ενός προς τον άλλον σ’ αυτή την εκκλησία, είναι καιρός να τεθή το άτομο αυτό έξω από την εκκλησία.

ΚΑΚΗ ΔΙΑΓΩΓΗ

4, 5. Σχετικά με τούτο, ποιος είναι εκείνος που έχει άδικο, και γιατί πρέπει να γίνη η αποκοπή κάποιου από το Χριστιανικό σώμα;

⁴ Η αιτία που πρέπει να αποκόψωμε από την επικοινωνία ωρισμένα άτομα, είναι η αδικοπραγία των. Η εκκλησία δεν είναι άδικη, διότι είναι του Θεού. Αλλά είναι τώρα κάποιος στην εκκλησία που δεν μιμείται τον Θεό και δεν ακολουθεί τις αρχές του που είναι αρχές αληθείας και δικαιοσύνης. Δεν οικοδομείται με αγάπη. Δεν μιμείται πια τον Ιεχωβά, ή τον Υιό του, ή τους αποστόλους. Για τούτο νουθετούμεθα εις 2 Θεσσαλονικείς 3:6, 7, 11: «Σας παραγγέλλομεν δε, αδελφοί, εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, να απομακρύνησθε από παντός αδελφού ατάκτως περιπατούντος, και ουχί κατά την παράδοσιν την οποίαν παρέλαβε παρ’ ημών. Επειδή σεις εξεύρετε πώς πρέπει να μιμήσθε ημάς· διότι δεν εφέρθημεν ατάκτως μεταξύ σας. Επειδή ακούομεν τινάς ότι περιπατούσι μεταξύ σας ατάκτως, μη εργαζόμενοι μηδέν, αλλά περιεργαζόμενοι.»

⁵ Εδώ ο Παύλος τονίζει ότι αυτός, ο απόστολος, όταν περιπατούσε μεταξύ τους, δεν ήταν άτακτος, και επομένως δεν ήταν η κακή διαγωγή του εκείνη που επηρέαζε οποιονδήποτε απ’ αυτούς ν’ ακολουθήση την κακή κατεύθυνσι. Ο Ιεχωβά Θεός δεν συμπεριφέρεται κακώς. Ο Ιησούς Χριστός δεν συμπεριφέρεται κακώς. Έχομε τέλεια παραδείγματα για να τ’ ακολουθήσωμε. Έχομε καλά λόγια νουθεσίας απ’ αυτούς, που μπορούμε να τα προσέξωμε. Επομένως, αν αυτό το σώμα γίνεται άτακτο, ή κάποιο μέρος του σώματος γίνεται άτακτο, αυτό θα εσήμαινε ότι το σώμα ασθενεί. Δεν εξακολουθεί να οικοδομήται με αγάπη. Πρέπει να γίνη μια διόρθωσις. Αυτό μπορεί να σημαίνη ότι πρέπει να απομακρυνθή κάτι. Στην περίπτωσι του σώματος που το ονομάζομε εκκλησία του Θεού, αυτό μπορεί να σημαίνη την απομάκρυνσι ενός ατόμου επειδή είναι άτακτο και δεν οικοδομείται με αγάπη.

6. Γιατί δεν πρέπει να είμεθα βιαστικοί να θέσωμε κάποιον έξω, και τι μας συμβουλεύει αντιθέτως ο Παύλος να πράττωμε για τους ατάκτους;

⁶ Εν τούτοις, δεν πρέπει να είμεθα βιαστικοί σ’ αυτό το ζήτημα και, επειδή απλώς ακούμε ότι κάποιος έχει κακή διαγωγή, να ενεργήσωμε και να τον θέσωμε έξω από την εκκλησία. Υπάρχει πιθανότης ότι αυτά τα άτομα που πράττουν το άδικο, θα μετανοήσουν και θ’ αλλάξουν πορεία. Γι’ αυτό αναφέρεται εις 2 Θεσσαλονικείς 3:13-15: «Σεις δε, αδελφοί, μη αποκάμητε πράττοντες το καλόν. Και εάν τις δεν υπακούη εις τον λόγον ημών τον δια της επιστολής, τούτον σημειόνετε· και μη συναναστρέφεσθε μετ’ αυτού, δια να εντραπή. Πλην μη θεωρείτε αυτόν ως εχθρόν, αλλά νουθετείτε ως αδελφόν.» Έτσι, λοιπόν, όλοι εμείς στην εκκλησία του Κυρίου έχομε ευθύνη για κείνους που μπορεί να είναι άτακτοι. Όλοι μας στην εκκλησία πρέπει να πράττωμε το ορθόν προς όφελος των άλλων. Πρέπει να είμεθα ικανοί να ωφελήσουμε μερικούς από εκείνους που είναι λίγο άτακτοι. Εξακολουθούμε να πράττωμε το ορθόν, άσχετα με τη δική τους πορεία, αλλ’ αν αυτοί εξακολουθούν να πηγαίνουν στον εσφαλμένο δρόμο, πρέπει να σημειωθούν. Πρέπει να παύσωμε να τους συναναστρεφώμεθα, διότι δεν είναι καθαροί. Δεν εργάζονται για την υπεράσπισι του ονόματος του Ιεχωβά και του λόγου Του. Δεν εργάζονται προς το συμφέρον της οικοδομής αυτού του σώματος με αγάπη. Εργάζονται εναντίον της οργανώσεως.

7. Πρέπει να εξαναγκάσουμε κάποιον που σφάλλει ν’ ακολουθήση την ορθή πορεία, και πώς πρέπει να χρησιμοποιούμε την ελευθερία μας ως λαός του Θεού;

⁷ Εν τούτοις, δυνατόν να μπορούμε να σώσωμε έναν αδελφό, και αυτός μπορεί ν’ αρχίση να βαδίζη πάλι στο σωστό δρόμο αν προσέξη τη συμβουλή, αν προσέξη τη διόρθωσι που του γίνεται. Είμεθα ελεύθεροι. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το νου μας προς την κατεύθυνσι που θέλομε. Δεν πιεζόμεθα, ούτε εξαναγκαζόμεθα, ούτε εκφοβιζόμεθα όσον αφορά την πορεία της ενεργείας που λαμβάνομε, αλλά έχομε ελευθερωθή διότι μας εξηγόρασε ο Ιησούς Χριστός. Και γι’ αυτό ακριβώς ο Πέτρος λέγει στην πρώτη του επιστολή, κεφάλαιον 2, εδάφια 16, 17: «Ως ελεύθεροι.» Κάμετε τις σκέψεις σας, αλλά πρέπει ωστόσο να είσθε μιμητής του Θεού, διότι είσθε ελεύθερος να σκέπτεσθε σύμφωνα με τις κατευθύνσεις που βασίζονται στην αλήθεια. Ο πονηρός κόσμος θα σας φέρη στον τάφο· η αλήθεια θα σας δώση ζωή. Λοιπόν, «ως ελεύθεροι», λέγει ο Πέτρος, «και μη ως έχοντες την ελευθερίαν επικάλυμμα της κακίας, αλλ’ ως δούλοι του Θεού. Πάντας τιμήσατε· την αδελφότητα αγαπάτε· τον Θεόν φοβείσθε· τον βασιλέα τιμάτε.» Βλέπομε, λοιπόν, ότι πρέπει να ενθυμούμεθα την εκκλησία των αδελφών μας και να την διατηρούμε καθαρή. Δεν μπορούμε να εισέλθωμε σ’ αυτή την οργάνωσι με κάποια επιφύλαξι στο νου μας, εξαιτίας ηθικής διαφθοράς. Δεν είμεθα ελεύθεροι να κάμωμε όσα θέλομε για την ικανοποίησι της σαρκός και των ηδονών μας. Είμεθα σ’ αυτή την εκκλησία για ένα σκοπό, να τιμήσωμε το όνομα του Ιεχωβά και τον λόγον του.

ΑΙΤΙΕΣ

8. (α) Ποια πράγματα μπορούν να κάμουν ακάθαρτη μια εκκλησία; (β) Πώς ενήργησε ο Παύλος για τον ακάθαρτον, και γιατί;

⁸ Τώρα, λοιπόν, αν πρόκειται να διατηρήσωμε την οργάνωσι καθαρή, ποια είναι μερικά από τα πράγματα που θα μπορούσαν να την κάμουν ακάθαρτη; Ποια είναι τα πράγματα που μπορούμε να παρατηρούμε καθώς συνεχίζομε την παραμονή μας στην εκκλησία, και που θα έπρεπε να τα ξεκαθαρίσουμε από την εκκλησία; Αφού υπάρχουν πνευματικές αιτίες και ηθικές αιτίες για την αποκοπή ατόμων από την επικοινωνία μαζί μας, μερικά από αυτά τα πράγματα είναι η μοιχεία, η πορνεία, η κλοπή και η μέθη. Ας θίξωμε προς στιγμήν ένα μόνο, την πορνεία. Ο Παύλος είχε να κάμη μ’ αυτό στην επιστολή του όταν έγραφε στους Κορινθίους. Υπήρχε ένας νεανίας εκεί που είχε πάρει τη γυναίκα του πατέρα του και επόρνευε μαζί της. Ο Παύλος στην επιστολή του λέγει: «Γενικώς ακούεται ότι είναι μεταξύ σας πορνεία, και τοιαύτη πορνεία, ήτις ουδέ μεταξύ των εθνών ονομάζεται, ώστε να έχη τις την γυναίκα του πατρός αυτού.» Είναι παράδοξο, αλλά η εκκλησία δεν το επρόσεξε αυτό σοβαρά. Απέβλεπαν σ’ αυτό ως αιτία για να γίνουν γνωστοί μέσω κακοφημίας. Ο Παύλος λέγει: ‘Είσθε πεφυσιωμένοι για το ζήτημα αυτό· είσθε υπερήφανοι διότι το πράγμα αυτό έλαβε χώραν ανάμεσα σας. Θα έπρεπε να πενθήτε, θα έπρεπε να στενοχωρήσθε για την κατάστασι που υπάρχει στην εκκλησία του Κυρίου, γι’ αυτή τη διαφθορά που εφέρθηκε μέσα στους κόλπους της.’ Αλλά ο Παύλος, ένας απόστολος του Κυρίου, είχε εξουσία να ενεργήση, και ενήργησε. Απέκοψε το πρόσωπο αυτό από την επικοινωνία με την εκκλησία. Δεν παρεκάλεσε την εκκλησία: «Τώρα δώστε μου εξουσία ή ψήφο για ο,τι κάνω.» Ο Παύλος, υπηρέτης του Θεού, εφρόντισε να απομακρυνθή το άτομο αυτό. Είχε την εξουσία να το πράξη. Γι’ αυτό ακριβώς είπε ότι είχε ήδη κρίνει τον άνθρωπο και τους διέταξε να ‘παραδώσουν τον τοιούτον εις τον Σατανάν προς όλεθρον της σαρκός’. (1 Κορινθίους 5:1-12) Ένα τέτοιο άτομο δεν έχει θέσι στην καθαρή οργάνωσι ή εκκλησία του Θεού. Πρέπει να επιστρέψη στον πονηρόν όμιλον από τον οποίον ήλθε κάποτε, και να πεθάνη μαζί μ’ αυτόν τον πονηρόν όμιλον, με την οργάνωσι του Σατανά.

9. Με την ενέργεια της αποκοπής από την επικοινωνία, τι πρέπει να σωθή ανάμεσα στην εκκλησία;

⁹ Ο πονηρός ας πάη στον πονηρό του δρόμο, διότι δεν μπορεί να παραμένη στην εκκλησία του Θεού, επειδή η εκκλησία αυτή πρέπει να παραμένη καθαρή. Πρέπει να μένη καθαρή, γιατί; «Ίνα σωθή το πνεύμα εν τη ημέρα του Κυρίου.» (Κείμενον) Το άγιο πνεύμα του Θεού ενεργεί επάνω στο λαό του. Είναι η ενεργός του δύναμις· είναι η κατεύθυνσις που αυτός δίδει στην εκκλησία του. Εμείς, η εκκλησία, πρέπει να έχωμε το ίδιο πνεύμα του Θεού. Πρέπει να δίνουμε μαρτυρία ο ένας στον άλλον. Το πνεύμα αυτό που το λαμβάνομε από την κατανόησι του λόγου του Θεού, πρέπει να παραμένη ενεργό, πρέπει να διαφυλαχθή, πρέπει να σωθή. Και αν αυτή η αρχέγονη εκκλησία στην Κόρινθο άφηνε αυτόν τον άνθρωπο που είχε διαπράξει πορνεία να παραμένη στους κόλπους της, ή αν ο Παύλος δεν ενεργούσε, τότε η ολίγη αυτή ζύμη θα έκανε ένζυμη και θα διέφθειρε ολόκληρη την εκκλησία, ή όλο το φύραμα. «Ολίγη ζύμη κάμνει όλον το φύραμα ένζυμον,» λέγει ο Παύλος. Γι’ αυτό ακριβώς ο Παύλος έπρεπε να ενεργήση και να την αποκαθάρη, ώστε το πνεύμα του Θεού, αυτό το καθαρό, άγιο πνεύμα ή ενεργός δύναμις του Θεού, και το πνεύμα της εκκλησίας που βασίζεται στον λόγον του Θεού, να παραμείνη και να σωθή, και τούτο κυρίως για την τιμή του ονόματος του Ιεχωβά.

10. Ποια ηθική διαφθορά λέγει ο Παύλος ότι αποκλείει ένα άτομο από τη Βασιλεία, και τι πρέπει να κάμη ένας Χριστιανός όσον αφορά αυτά τα πράγματα;

¹⁰ Στην 1 Κορινθίους 6:9-11 ο Παύλος λέγει: «Ή δεν εξεύρετε ότι οι άδικοι δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού; Μη πλανάσθε· ούτε πόρνοι, ούτε ειδωλολάτραι, ούτε μοιχοί, ούτε μαλακοί, ούτε αρσενοκοίται, ούτε κλέπται, ούτε πλεονέκται, ούτε μέθυσοι, ούτε λοίδοροι, ούτε άρπαγες, δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού. Και τοιούτοι υπήρχετε τινές· αλλ’ απελούσθητε, αλλά ηγιάσθητε, αλλ’ εδικαιώθητε, δια του ονόματος του Κυρίου Ιησού, και δια του πνεύματος του Θεού ημών.» Ο Παύλος τονίζει ότι τέτοιου τύπου αμαρτωλοί εβγήκαν από τον κόσμο και ήλθαν στην εκκλησία του Θεού, αλλά όλοι αυτοί οι τύποι της αμαρτίας δεν μπορούν να παραμένουν στην εκκλησία του Θεού, αφού εκείνοι που άλλοτε διέπρατταν τέτοιες αμαρτίες έχουν απολουσθή και καθαρισθή. Όταν ένα άτομο έρχεται στην οργάνωσι του Θεού και αφιερώνεται σ’ Αυτόν, καθαρίζεται. Από τότε και στο εξής οφείλει να κάμη ευθείς δρόμους για τους πόδας του και ν’ ακολουθήση τον λόγον του Θεού. Πρέπει να μην επιδίδεται σ’ αυτά τα πράγματα, ο δε Κύριος τον συγχωρεί για όλα όσα διέπραξε στη ζωή του κατά το παρελθόν. Η κηλίδα που του άφησαν αυτά τα πράγματα εκαθαρίσθηκε, και δεν πρέπει να επιστρέψη σ’ αυτά. Αν επιστρέφη σ’ αυτά, τότε διαπράττει αμαρτία και γίνεται άξιος αποκοπής από την επικοινωνία. Κινδυνεύει να διαφθείρη την εκκλησία του Θεού, και η διαφθορά αυτή πρέπει να αφαιρεθή. Είναι ηθική διαφθορά.

11, 12. (α) Ποιες πνευματικές αιτίες υπάρχουν για αποκοπή από την επικοινωνία; (β) Για να έχωμε ενότητα πνεύματος στην εκκλησία, τι πρέπει να πράξωμε;

¹¹ Αλλά υπάρχουν επίσης και πνευματικές αιτίες για την απομάκρυνσι προσώπων από την οργάνωσι του Θεού. Κακολογία, παρουσίασις ψευδών διδασκαλιών, δημιουργία διαιρέσεων· όπως ακριβώς έγραψε ο Παύλος στους Ρωμαίους: «Σας παρακαλώ δε, αδελφοί, να προσέχητε τους ποιούντας τας διχοστασίας και τα σκάνδαλα εναντίον της διδαχής την οποίαν σεις εμάθετε, και απομακρύνεσθε απ’ αυτών.» (Ρωμαίους 16:17) Είναι πολύ σαφές. Ο αληθινός λόγος του Θεού είχε διδαχθή σ’ αυτούς από τον Παύλο. Τώρα αν ήρχετο κάποιος στην εκκλησία για να προσπαθήση να ματαιώση την εμμονή σ’ αυτόν τον αληθινόν λόγον του Θεού και να φέρη πρόσκομμα ή διαίρεσι στην εκκλησία, ήταν ανάγκη να τον αποφύγουν αυτόν. Ο καλύτερος τρόπος για να τον αποφύγουν, ήταν το να αποκόψουν από την επικοινωνία αυτό το άτομο, να το θέσουν κατά μέρος, να το απομακρύνουν από την εκκλησία, ώστε ολόκληρη η εκκλησία να παραμείνη καθαρή.

¹² Για τα σχίσματα αυτά και την έλλειψι ενότητος πνεύματος διαβάζομε τα εξής εις 1 Κορινθίους 1:10: «Σας παρακαλώ δε, αδελφοί, δια του ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, να λέγητε πάντες το αυτό, και να μη ήναι σχίσματα μεταξύ σας, αλλά να ήσθε εντελώς ηνωμένοι, έχοντες το αυτό πνεύμα και την αυτήν γνώμην.» Οι σκέψεις του Θεού πρέπει να γίνουν δικές σας. Γι’ αυτό ακριβώς συνερχόμεθα ως μια εκκλησία, για να μελετήσωμε τον λόγον του Θεού, ώστε οι σκέψεις του να γίνουν δικές μας. Αν δεν διακρατούμε τις σκέψεις του Θεού, αν δεν συλλογιζώμεθα αυτά τα πράγματα, στα οποία οι θεόπνευστοι μαθηταί επέστησαν την προσοχή της αρχέγονης εκκλησίας, και τα οποία ανεγράφησαν για τη διδασκαλία μας τώρα, αν δεν μανθάνωμε αυτά τα πράγματα, δεν πρόκειται να έχωμε τις σκέψεις του Θεού· μόνο δε εκείνοι που αγαπούν τη δικαιοσύνη, πρόκειται να κληρονομήσουν τη βασιλεία των ουρανών. Καθώς ο Παύλος είπε: «Δεν εξεύρετε ότι οι άδικοι δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού;» Για να κληρονομήσωμε, λοιπόν, τη βασιλεία αυτή ή τις ευλογίες του νέου κόσμου, πρέπει οι διάνοιές μας να στραφούν προς τη διδασκαλία του Θεού, και όχι να στρέψουν πάλι σ’ εκείνη την άλλη οργάνωσι, του Διαβόλου την οργάνωσι, που πρόκειται να καταστραφή.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ

13. Γιατί εξετάζομε σήμερα από τη Γραφή αρχαία παραδείγματα αποκοπής από την επικοινωνία;

¹³ Τώρα ας δούμε από τη Γραφή μερικά παραδείγματα απορρίψεως από τον Ιεχωβά Θεό ανθρώπων και αποβολής των από την οργάνωσι του, απαλλαγής απ’ αυτούς λόγω της αδικοπραγίας των· διότι, όπως ακριβώς έκαμε στο παρελθόν, θα κάμη και σήμερα, διότι θέλει ο λαός του που τον αντιπροσωπεύει να είναι καθαρός λαός, να είναι δούλοι του και να ίστανται υπέρ του ονόματος του και υπέρ της αληθινής του λατρείας. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα στη Βίβλο, αλλ’ ας πάρωμε μόνο ολίγα απ’ αυτά.

14. Ποιο μάθημα αντλούμε από το παράδειγμα του Κορέ και των συμμάχων του;

¹⁴ Πάρτε τον Κορέ. Υπήρχαν μερικοί στον καιρό του Μωυσέως που έγιναν υπερήφανοι, τρεις απ’ αυτούς, πράγματι, που εσκέπτοντο, ‘Έχομε μια εξίσου καλή υπόστασι ενώπιον του Θεού όπως και ο Μωυσής, επειδή είμεθα από τις φυλές του Ισραήλ. Γιατί να πάρη αυτός όλη την τιμή να είναι ο μεσίτης;’ Αλλά μιλούσαν εναντίον του εκπροσώπου του Θεού. Ο Μωυσής επήρε φανερή στάσι και έκαμε πολύ σαφείς τις δηλώσεις του. Είπε, ‘Αύριο το πρωί θα δούμε ποιος είναι ο δούλος του Θεού και ποιον αυτός χρησιμοποιεί να εκτελέση το έργο του τώρα. Εκείνο που θα συμβή αύριο δεν πρόκειται να είναι απλώς ο φυσικός θάνατος αυτών των ανθρώπων, αλλά ο Θεός θα επιτελέση ένα θαύμα και θα εξαφανίση από τη συναγωγή τον Κορέ, τον Δαθάν και τον Αβειρών και όλους όσοι είναι συνταυτισμένοι μαζί τους.’ Την επομένη το πρωί τι συνέβη; Η γη άνοιξε, και όλα τα υπάρχοντά τους, τα παιδιά τους και οι γυναίκες τους κατήλθαν σ’ αυτό το χάσμα ζωντανοί. Και ο Κορέ και οι 250 άρχοντες που προσέφεραν θυμίαμα, καταναλώθηκαν με φωτιά από τον Ιεχωβά. Το Αριθμοί 16:32, 35 (Α.Σ.Μ.) λέγει: «Και η γη ήνοιξε το στόμα αυτής, και κατέπιεν αυτούς, και τους οίκους αυτών, και πάντας τους ανθρώπους τούς μετά του Κορέ, και πάσαν την περιουσίαν αυτών. Και πυρ εξήλθε παρά του Ιεχωβά, και κατέφαγε τους διακοσίους πεντήκοντα άνδρας τους προσφέροντας το θυμίαμα.» Ο Θεός εφανέρωνε τη δυσαρέσκειά του για τους ανθρώπους που τον εβλασφήμησαν, που δεν ήθελαν να δεχθούν τη διάταξι που αυτός είχε κάμει. Έτσι λοιπόν, εκείνους που στασιάζουν εναντίον του, ο Θεός θα τους αποκόψη από την επικοινωνία με το λαό του. Θα απαλλαγή απ’ αυτούς. Θα τους ξεκαθαρίση από την εκκλησία.

15. Πώς η πείρα της Μαριάμ διευκρινίζει το ζήτημα;

¹⁵ Τώρα μπορούμε να στραφούμε σ’ ένα άλλο παράδειγμα από τη Γραφή. Το Αριθμοί 12 μας μιλεί για τη Μαριάμ και τον Ααρών. Αυτοί έγιναν λίγο υψηλόφρονες. Η Μαριάμ ήταν αδελφή του Ααρών και του Μωυσέως, αλλά έγινε υπερήφανη και ανόητη. Επειδή ήθελε να πάρη τη θέσι ανδρός μέσα στη συναγωγή και να έχη κάτι να πη για τις διατάξεις του Κυρίου ανάμεσα στους Ισραηλίτες, επατάχθη με λέπρα. Χρειάσθηκε να αποκοπή από την επικοινωνία ή να τεθή έξω από τη συναγωγή επί επτά ημέρες· και έπειτα, μόνο μετά την ικεσία του αδελφού της Μωυσέως προς τον Ιεχωβά να σώση τη ζωή της και να μην την θανατώση με λέπρα, εκαθαρίσθηκε και επανήλθε. Είχε ενεργήσει αλαζονικά και ανόητα. Κύριος ο Θεός δεν επρόκειτο να έχη τέτοιου είδους άτομα στη συναγωγή του. Η Μαριάμ, συνήλθε. Επέστρεψε, αλλά πρώτα ετιμωρήθηκε, και ο Ααρών κατενόησε τη δική του θέσι από την πείρα της αδελφής του.

16. Πώς η πείρα του Αχάν δείχνει ότι ο Θεός δεν θα ανεχθή τους κλέπτας;

¹⁶ Έπειτα έχομε τους κλέπτας, τους οποίους Κύριος ο Θεός δεν θα ανεχθή στην οργάνωσι του. Έχομε το παράδειγμα του Αχάν. Όταν οι υιοί Ισραήλ διέβησαν τον Ιορδάνη και κατέλαβαν την Ιεριχώ υπό τη διεύθυνσι του Ιεχωβά, ο οποίος εκέρδιξε τις μάχες γι’ αυτούς, εδόθησαν οδηγίες στους Ισραηλίτες για το ότι όλα όσα βρίσκονταν στην πόλι, ήσαν προωρισμενα για καταστροφή, με την εξαίρεσι ότι εκείνα που ήσαν από χρυσόν, άργυρον, χαλκόν και σίδηρον, έπρεπε να φυλαχθούν για τον Ιεχωβά. Κανείς δεν έπρεπε να πάρη οποιοδήποτε λάφυρο για τον εαυτό του. Αλλά ο Αχάν σκέφθηκε λίγο διαφορετικά σχετικά με τούτο. Όταν μπήκε στην Ιεριχώ, βρήκε μια Βαβυλωνιακή στολή, διακόσιους σίκλους αργυρίου κι ένα έλασμα χρυσού βάρους πενήντα σίκλων, και είπε, ‘Λοιπόν, θα τα πάρω αυτά στη σκηνή μου και θα τα θάψω και θα τα κρατήσω για τον εαυτό μου. Κανείς ποτέ δεν θα τα ανακαλύψη.’ Αλλά αυτός βρισκόταν στη συναγωγή του Ιεχωβά· τώρα υπήρχε παράβασις μέσα της. Έπρεπε να ανακαλυφθή. Προχώρησαν σε μάχη εναντίον της Γαί και τα Ισραηλιτικά στρατεύματα απετύγχαναν. Δεν μπορούσαν να νικήσουν. Ο Ιησούς έμαθε ότι υπήρχε παράβασις μέσα στη συναγωγή. Έπρεπε να φανερωθή, και σύμφωνα με τη διάταξι του Ιεχωβά, απεδείχθη ο Αχάν ως ο παραβάτης. Βρήκαν ότι είχε κρυμμένο το λάφυρο του στη σκηνή του. Τώρα τι έγινε; Ο Θεός δεν τον εξέβαλε απλώς από τη συναγωγή απομακρύνοντας τον επί επτά ημέρες όπως έκαμε για τη Μαριάμ, Διέταξε να λιθοβολήσουν τον Αχάν μέχρι θανάτου και μαζί του την οικογένειά του, διότι ήταν κλέπτης.—Ιησούς του Ναυή 6:17 έως 7:26.

17. Πώς οι πεπτωκότες «υιοί του Θεού» αποτελούν παράδειγμα αποκοπής από την επικοινωνία;

¹⁷ Αιώνες νωρίτερα, στις ημέρες του Νώε πριν από τον κατακλυσμό, υπήρχαν εκείνοι οι άγγελοι στον ουρανό, πνευματικά πλάσματα, που έγιναν απειθή. Είδαν ότι οι θυγατέρες των ανθρώπων ήσαν ωραίες, και άφησαν την υπόστασί τους, κατέβηκαν στη γη και επήραν για τον εαυτό τους συζύγους. Σε τούτο ήσαν απειθείς. Και έτσι η 2 Πέτρου 2:4 μάς λέγει σχετικά μ’ αυτούς: «Ο Θεός δεν εφείσθη αγγέλους αμαρτήσαντας.». Όχι, αλλά τους έρριψε στον Τάρταρο και «δεδεμένους με αλύσεις σκότους, παρέδωκε δια να φυλάττωνται εις κρίσιν». Ήσαν απειθείς, παρέβησαν τον νόμον του Θεού, και αυτός τους απέκλεισε από τις νουθεσίες του. Για τη δοκιμασία των πιστών πλασμάτων του, αυτοί βρίσκονται ακόμη σε ύπαρξι, αλλά είναι γραμμένες οι κρίσεις του Θεού εναντίον των για την τελική τους καταστροφή.

18. Πώς ο Ιούδας δείχνει ότι το ν’ αγωνισθούμε σκληρά για την πίστι σχετίζεται μ’ αυτό το ζήτημα;

¹⁸ Τελικά μπορούμε να προχωρήσωμε στην επιστολή του Ιούδα. Σ’ αυτή μας λέγεται ότι πρέπει να κάνωμε σκληρόν αγώνα για την πίστι. Αυτή η πίστις μας παρεδόθη από τον Ιησού Χριστό· πρέπει ν’ αγωνισθούμε γι’ αυτή. Είναι η πίστις που εδόθη στην εκκλησία των ακολούθων του Ιησού Χριστού, και αυτός δεν θέλει αυτή την πίστι διεφθαρμένη ή αλλαγμένη με οποιονδήποτε τρόπο. Οποιοσδήποτε προσπαθεί να την αλλάξη, είτε είναι στασιαστικός, υπερήφανος, κλέπτης, απειθής, είτε είναι ηθικώς διεφθαρμένος, θα ξεκαθαρισθή. Θα αποβληθή. Τώρα βλέπομε ότι εισδύουν φαύλοι άνθρωποι, ασεβείς άνθρωποι, και αυτούς πρέπει να προσπαθήσωμε να τους βρούμε και να τους εκβάλωμε από την εκκλησία. Όπως ακριβώς λέγει ο Ιούδας στο 8ο και στο 16ο εδάφιο: «Ομοίως και ούτοι ενυπνιαζόμενοι, την μεν σάρκα μιαίνουσι, την δε εξουσίαν καταφρονούσι, και τα αξιώματα βλασφημούσιν. Ούτοι είναι γογγυσταί, μεμψίμοιροι, περιπατούντες κατά τας επιθυμίας αυτών· και το στόμα αυτών λαλεί υπερήφανα, και κολακεύουσι πρόσωπα χάριν ωφελείας.» Ναι, αυτοί οι τύποι ατόμων που μόλις περιεγράφησαν, είναι το είδος που δεν θέλομε στην εκκλησία του Κυρίου, και αν υπάρχουν εκεί, τότε πρέπει ν’ απομακρυνθούν από την εκκλησία. Αλλιώς, ολίγη ζύμη κάνει ένζυμο όλο το φύραμα.