Πατριαρχική Κοινωνία

«Αβραάμ ο πατριάρχης, . . . Δια πίστεως παρώκησεν εις την γην της επαγγελίας ως ξένην, κατοικήσας εν σκηναίς, μετά Ισαάκ και Ιακώβ των συγκληρονόμων της αυτής επαγγελίας.»—Εβραίους 7:4· 11:9.

1. Γιατί οι Χριστιανοί σήμερα βρίσκουν επίκαιρο το να εξετάσουν μερικές από τις σκιές και τα συστήματα αρχαιοτέρων κοινωνιών:

ΟΙ ΘΕΟΣΕΒΕΙΣ άνθρωποι σε όλη τη γη είναι ενήμεροι της σημερινής αποσυνθέσεως της κοινωνίας του διεφθαρμένου παλαιού κόσμου. Οι προφητείες της Γραφής και το σημείο των καιρών αποδεικνύουν οριστικά ότι τα συστήματα πραγμάτων του παλαιού αυτού κόσμου θα κάμουν τη μόνιμη έξοδό τους σε μια βαθιά κάμψι ολοκληρωτικής ήττης στο άμεσο μέλλον. Ευτυχώς για τη γενεά των δικαίων που βρίσκεται τώρα στη γη, ο Ιεχωβά Θεός, δείχνοντας μέγα έλεος και πρόβλεψι, έχει διαφυλάξει ένα υπόμνημα των θείων του αποκαλύψεων που περιέχει πλήθος μυστικά που αναφέρονται στην τωρινή και στη μέλλουσα ευημερία μας. Με τη δύναμι των γεγονότων πολλά από αυτά τα μυστικά αποκαλύπτονται τώρα από τον Μέγαν Ερμηνευτήν τον ίδιον. (Δανιήλ 2:47) Από αυτά είναι δυνατόν ν’ αποκτήσωμε μια διαυγή όρασι των λεπτομερειακών λειτουργιών της τάξεως πραγμάτων του νέου κόσμου. Πραγματικά η νέα τάξις πραγμάτων σχηματίζεται ήδη και θα λειτουργή πλήρως κατά τον καιρό του Αρμαγεδδώνος για να πληρώση το κενόν που θ’ αφεθή μετά την κατακλυσμιαία εξαφάνισι της παλαιάς τάξεως. Γι’ αυτό το λόγο οι μάρτυρες του Θεού επάνω στη γη μελετούν τώρα επιμελώς τις Άγιες Γραφές για να εξετάσουν πλήρως τις πολυάριθμες σκιές, αρχές, μεθόδους, τρόπους ενεργείας και συστήματα που εχρησιμοποιήθηκαν από τις κοινωνίες των δούλων του Θεού στους Βιβλικούς χρόνους. Η πολιτεία του Θεού με τις αρχαίες εκείνες κοινωνίες προεσκίαζε πολλές αναπτύξεις στην τάξι πραγμάτων του νέου κόσμου.—Ρωμαίους 15:4.

2. Τι εννοείται με τον όρον «πατριαρχική κοινωνία»; Πότε υπήρχε μια τέτοια μορφή Βιβλικής κοινωνίας;

² Ο παρών σκοπός μας είναι το να προβούμε σε μια εξέτασι της πατριαρχικής κοινωνίας. Για ν’ αρχίσωμε, πρέπει να γνωρίζωμε τι η λέξις κοινωνία σημαίνει γενικά. Κοινωνία σημαίνει οργάνωσις ατόμων συνενωμένων για διαφόρους σκοπούς και τα οποία άτομα ζουν συνήθως μαζί ως μέλη μιας κοινότητος. Επί 856 έτη μετά τον κατακλυσμό, η μορφή ανθρωπίνης κοινωνίας με την οποία επολιτεύετο ο Ιεχωβά Θεός ήταν η πατριαρχική κοινωνία. Εν τούτοις, τα τελευταία 215 έτη της πατριαρχικής αυτής εποχής βρήκαν τους Ισραηλίτες σε δουλεία ως μια πατριαρχική κοινωνία υποκείμενη στην Αίγυπτο. Ένας πατριάρχης ήταν ένας αρχηγός οικογενείας. (Πράξεις 7:8, 9) Συνεπώς, μια πατριαρχική κοινωνία ήταν η οργάνωσις ατόμων που είχαν συγγένεια αίματος, γάμου ή υιοθεσίας και που ζούσαν κι εργάζονταν μαζί σε μια κοινότητα υπό την ηγεσία ενός άρρενος αρχηγού της οικογενείας. Μια τέτοια πατριαρχική κοινωνία αποτελούσε μια «οικογενειακή κυβέρνησι».a

Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΝΩΕ

3. Περιγράψτε την οργανωτική δράσι του Νώε.

³ Ο πρώτος μεγάλος πατριάρχης ή αρχηγός οικογενείας τής αμέσως μετά τον κατακλυσμό κοινωνίας, ήταν ο Νώε. Από την αφήγησι της Βίβλου για τη δράσι του Νώε και από μεταγενέστερες αποδείξεις της ηγεσίας του, παρατηρούμε ότι ο Νώε ήταν ένας μεγάλος οργανωτής κοινωνίας. Επί 40 ή 50 χρόνια περίπου πριν από τον κατακλυσμό, ο Νώε ωργάνωσε την οικογένειά του—που απετελείτο από τρεις γυιούς και τις συζύγους των και από τη δική του σύζυγο—για την κατασκευή της κιβωτού. Αυτό ήταν ένα τεράστιο σχέδιο που καθιστούσε αναγκαία την εξεύρεσι και συγκέντρωσι ξυλείας και άλλων υλικών. Όλα αυτά απαιτούσαν διαπραγματεύσεις με γειτονικούς λαούς, πληρωμή εις χρήμα για εμπορεύματα και υπηρεσίες και σύναψι συμβολαίων, πράγμα που έθεσε σε ενέργεια κανόνας συμπεριφοράς και εμπορίου. Ομοίως, η παράταξις μαζί τού πλήθους των ζώων που αργότερα μπήκαν στην κιβωτό, απαιτούσε πρόγραμμα και εύτακτο χειρισμό. Ο Νώε, ο ευφυής οργανωτής, που είχε τότε ηλικία 599 ετών, αφού εφρόντισε για όλα τα προκαταρκτικά, εμπήκε στην κιβωτό το 2370 π.Χ. με μια ωργανωμένη κοινωνία, της οποίας ήταν ο αρχηγός. Επί ένα έτος και δέκα ημέρες διετήρησε τάξι και την ευημερία της κοινότητος αυτής μέσα στην κιβωτό, ενώ τα νερά του κατακλυσμού κυριαρχούσαν επάνω στη γη.—Γενεσις 6:13-8:19.

4. Τι έκαμε ο Θεός για την ανθρώπινη κοινωνία αμέσως μετά τον κατακλυσμό;

⁴ Ο Ιεχωβά Θεός είχε ευλογήσει και καθοδηγήσει αυτή την προκατακλυσμιαία πατριαρχική κοινωνία υπό την ηγεσία του Νώε. Όπως ακριβώς η κοινωνία αυτή είχε μπη στην κιβωτό πλήρως ωργανωμένη, έτσι εβγήκε απ’ αυτήν πλήρως ωργανωμένη υπό μια οικογενειακή κυβέρνησι. Έχοντας αποβιβασθή ασφαλώς επάνω σε ξηρά γη το 2369 π.Χ., ο Νώε αμέσως ωδήγησε την οικογένειά του να κάμη μια γιγαντιαία καιόμενη προσφορά αίνου στον ελευθερωτή των Ιεχωβά. Ο Ιεχωβά ευχαριστήθηκε από αυτή την απόδειξι ευγνωμοσύνης και προέβη στο να δώση στον Νώε οδηγίες για τη συνέχισι της ανθρωπίνης κοινωνίας. Ο Θεός υποσχέθηκε στον άνθρωπο ότι δεν θα κατηράτο ποτέ πάλι τη γη και ότι η γη θα εξακολουθούσε να απολαμβάνη τις εποχές της. Εδόθη επίσης μια θεία εντολή να γεμίση ο άνθρωπος κάθε μέρος της γης με οικογένειες δικής του καταγωγής. Με άμεση αποκάλυψι ο Θεός άρχισε να δίνη στον άνθρωπο θείον νόμο μέσω του Νώε ως οργάνου του. Το ουράνιο τόξο ετέθη εκεί στον ουρανό ως σημείο της μεγάλης διαθήκης του Θεού με την κοινωνία που επέζησε υπό την αρχηγία του Νώε. Επομένως, ο Ιεχωβά Θεός ως ο μέγας Ανώτερος έλαβε πρόνοια για να δώση στον άνθρωπο ένα δίκαιο ξεκίνημα επάνω στην καθαρισμένη γη. Ο Θεός έδωσε στον δίκαιο άνθρωπο ένα νόμο, γύρω από τον οποίον ν’ αναπτύξη την μετά τον κατακλυσμό κυβέρνησί του.—Γένεσις 8:20-9:17.

5. Πώς ήταν ο Νώε κατηρτισμένος για να δώση μια κατάλληλη κατεύθυνσι στην ανθρώπινη κοινωνία μετά τον κατακλυσμό;

⁵ Λόγω του ότι είχε άμεση επικοινωνία με τον Θεό πολλές φορές και είχε λάβει αποκαλύψεις του θείου θελήματος, ο Νώε ως οξύς νομομαθής και οργανωτής ήταν στην αυθεντική θέσι να οδηγήση την επέκτασι της ανθρωπίνης κοινωνίας μετά τον κατακλυσμό. Και αυτό το έκαμε με ζήλο στη διάρκεια των 350 ετών που εξακολούθησε να ζη μετά τον κατακλυσμό. Άνθρωπος μεγάλης σοφίας, προβλέψεως και μακράς πείρας στις θεοκρατικές κατευθύνσεις, ο Νώε θα μπορούσε βάσιμα να δώση την κατάλληλη κατεύθυνσι στα πράγματα της μετά τον κατακλυσμό κυβερνήσεως. Όταν παρουσιάζοντο νέα προβλήματα θα ήταν ικανός να θεσπίση σαφείς δίκαιες αρχές, να εγκαθιδρύση κατάλληλα προηγούμενα, να εισαγάγη υγιά έθιμα και να δώση σώφρονα κρίσι σύμφωνα με τον νουν του Κυρίου που απελάμβανε ως έμπιστος δούλος και προφήτης του Θεού. Πόσο καλότυχη ήταν η ανθρώπινη κοινωνία μετά τον κατακλυσμό να έχη ένα τέτοιον καλά εκγυμνασμένον θεοκρατικόν ογανωτήν ως σύμβουλό της!—Γένεσις 9:28, 29.

6. Ποιο κυβερνητικό υπόδειγμα έδωσε ο Νώε για την κοινωνία μετά τον κατακλυσμό;

⁶ Μήπως ο Νώε επελήφθη της ευκαιρίας μετά τον κατακλυσμό να γίνη βασιλεύς μιας υπερκυβερνήσεως για να άρχη επάνω σε όλον τον γοργά αυξανόμενον αριθμό των απογόνων του; Όχι. Ο Νώε ήταν ένας θεοσεβής άνθρωπος που επίστευε στο Σπέρμα της επαγγελίας, το οποίον επρόκειτο να σταλή ως Βασιλεύς για να εγκαθιδρύση μια κυβέρνησι νέου κόσμου επάνω σε όλο το ανθρώπινο γένος. (Γένεσις 3:15· Εβραίους 11:7) Η βασιλική ιδιότης δεν είχε προσδιορισθή για τον Νώε. Μάλλον ο Νώε προέβη στο να δώση ένα υπόδειγμα αναπτύξεως μικρών μονάδων οικογενειακών κυβερνήσεων ή πατριαρχικών κοινωνιών, οι οποίοι οικογενειακοί όμιλοι θα ζούσαν ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλον και θα μετανάστευαν σε όλα τα μέρη της γης. Η μονάς της διευθετήσεως αυτής δεν ήταν το άτομο αλλά η οικογένεια, ένας όμιλος συγγενών ατόμων που εκυβερνάτο από τον οικογενειακό του αρχηγό, τον πατριάρχη. Μετά τον θάνατο ενός αρχηγού οικογενείας, ο πιο ηλικιωμένος γυιός θα συνέχιζε την αρχηγία αυτής της μονάδος και θα επέτρεπε στους άλλους γυιούς να μετακινηθούν—όπως έκαμαν στη μεταγενέστερη ιστορία ο Ησαύ και ο Ιακώβ—για ν’ αρχίσουν να χωρίζουν τις κοινωνίες. Σε μεταγενέστερο χρόνο, οι γυιοί ενός αρχηγού οικογενείας παρέμεναν στενά συνδεδεμένοι μεταξύ τους μετά τον θάνατο του πατρός των υπό την αρχηγία ενός εξέχοντος αδελφού, όπως έκαμαν οι δώδεκα γυιοί του Ιακώβ και έτσι έγιναν ένας «οίκος» ή γενεά δώδεκα οικογενειών. Με τον καιρό κάθε οικογένεια Ισραηλιτών ανεπτύχθη σε μια φυλή, και τελικά οι συγγενείς αυτές φυλές ανεπτύχθησαν σ’ ένα έθνος υπό την αρχηγία του Ιεχωβά.—Γένεσις 46:2, 3· 49:28· 50:24, 25· Έξοδος 19:4-6.

7. Τι έζησε για να δη ο Νώε; Πώς ο Σατανάς προσπάθησε να παρεμποδίση τους μετά τον κατακλυσμό σκοπούς του Θεού, και ποιο ήταν το αποτέλεσμα;

⁷ Υπό την σοφή επίβλεψι του Νώε, η τυπική θεία εντολή κατοικήσεως της γης επροχώρησε ως το σημείο που τελικά εβδομήντα έθνη βρίσκονταν σε λειτουργία, τα οποία όλα μιλούσαν μια γλώσσα, αλλά μετανάστευαν ως νομαδικές κοινότητες προς όλες τις διευθύνσεις. Είκοσι έξη απ’ αυτά τα έθνη επήγασαν από τον γυιό του Νώε Σημ, δεκατέσσερα από τον μεγαλύτερο του γυιό Ιάφεθ και τριάντα στο το νεώτερο του γυιό Χαμ. (Γένεσις 10:1-32) Ο Νώε επίσης έζησε για να δη την έναρξι μιας καρκινοειδούς αναπτύξεως ανταρσίας εναντίον του μεγάλου Κυριάρχου Ανωτέρου, του Ιεχωβά Θεού. Όλη αυτή άρχισε μ’ ένα νέον δισέγγονό του που ωνομαζόταν Νεβρώδ, ο οποίος δεν ετιμάτο ως ένας από τους εβδομήντα αρχηγούς οικογενειών των εβδομήντα εθνών. Αψηφώντας τη θεία διαθήκη του ουρανίου τόξου, χρησιμοποιώντας πόλεμο για να κάμη τους ανθρώπους να τον φοβούνται, και ως όργανον του Σατανά, ο Νεβρώδ εστασίασε εναντίον του συστήματος διακυβερνήσεως του Νώε. Αντ’ αυτού ίδρυσε την πρώτη κυβέρνησι βασιλείας με τη Βαβυλώνα ως κέντρον. Ο κενόδοξος αυτός προσπάθησε να κάμη τον εαυτό του μεγαλύτερον από τον Νώε, ανακηρύττοντας τον εαυτό του ως τον πρώτον ανθρώπινον βασιλέα. Ενασχολήθηκε σ’ ένα θρησκευτικό σχέδιο οικοδομής πύργου για να εμποδίση πολλές από τις οικογένειες να διασπαρούν στις τέσσερες γωνίες της γης όπως ήταν ο σκοπός του Ιεχωβά. Ο Θεός εξεδήλωσε την οργή του εναντίον του στασιαστικού αυτού κινήματος συγχύζοντας τις γλώσσες των φυλών αυτών υπό τον Νεβρώδ, και έτσι τις ανάγκασε να αποδημήσουν μακριά σύμφωνα με το αρχικό θέλημά του. Ο οργανωτής Νώε, έχοντας ζήσει μια μακρά ζωή ως σύμβουλος πολλών αρχαίων εθνών, απέθανε τέλος στο 2020 π.Χ., στην ώριμη ηλικία των 950 ετών. Πριν από το θάνατό του είδε την εκτέλεσι της θείας εντολής εις πείσμα των προσπαθειών του Σατανά να την ματαιώση ενώνοντας τους ανθρώπους κάτω από κυβερνήσεις αντίθετες προς τον Ιεχωβά Θεό.—Γένεσις 11:1-9.

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

8, 9. (α) Από πού έλαβαν οι Εβραίοι αρχηγοί οικογενειών τα έθιμά τους και το νόμο τους; (β) Πώς ήταν δυνατόν για τους θεοκρατικούς πατριάρχας να διαπραγματεύωνται με τους ειδωλολάτρες γείτονάς των σύμφωνα με μια κοινή νομική διαδικασία; (γ) Ποιο επιχείρημα υπάρχει για να σκεπτώμεθα ότι πολλά από αυτά τα έθιμα προήρχοντο από μια πηγή εγκεκριμένη από τον Θεό;

⁸ Θα προχωρήσουμε τώρα για να εξετάσωμε διάφορα ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά της πατριαρχικής κοινωνίας. Σ’ αυτό το σημείο πρέπει να κατανοηθή ότι ενώ πολλά νομικά χαρακτηριστικά που βρίσκονται στη Βίβλο, βρίσκονται επίσης και στα αρχαία μη θεοκρατικά νομικά συστήματα, όπως στον Βαβυλωνιακό Κώδικα του Χαμμουραμπί, στον Κώδικα των Χετταίων και στον Ασσυριακό Κώδικα, οι οποίοι κώδικες βρέθηκαν και οι τρεις τα τελευταία χρόνια από τους αρχαιολόγους, αυτό δεν αποτελεί απόδειξι ότι τα χαρακτηριστικά αυτά τα είχαν δανεισθή οι Εβραίοι από τους ειδωλολάτρες γείτονάς των. Μάλλον, κατηγορηματικώς το αντίθετο. Αυτό αποτελεί απόδειξι ότι τα ειδωλολατρικά έθνη παρέλαβαν πολλούς αρχαίους νόμους και έθιμα από το σύστημα νόμου και τάξεως του Νώε, το οποίο πρότυπο είχαν ακολουθήσει οι πιστοί Εβραίοι πατριάρχαι.—Ιεζεκιήλ 14:12-14, 20.

⁹ Όταν οι αρχαίες φυλές και έθνη ήλθαν κάτω από μεγαλύτερον έλεγχο του Σατανά και των ψευδών θεωριών του περί κυβερνήσεως, η από τον Νώε θεσπισμένη διάρθρωσις του αρχαίου νόμου και της τάξεως υπεχώρησε κάπως και ήλθε κάτω από την επιφάνεια. Εν τούτοις, αφού ήταν γεγονός ότι πολλοί από τους βασικούς νόμους που ακολουθούσαν ακόμη οι πατριάρχαι είχαν την αρχαία τους προέλευσι από τον Νώε, αυτό κατέστησε δυνατόν για τους πιστούς θεοκρατικούς πατριάρχας, όπως ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ, να διαπραγματεύονται με τους ειδωλολάτρες γείτονάς των σύμφωνα με κοινά έθιμα νομικής διαδικασίας. Είναι, επίσης, καλό να τονίσουμε σ’ αυτό το σημείο ότι, αφού πολλά από τα νομικά χαρακτηριστικά που εφήρμοζαν οι πιστοί θεοκρατικοί πατριάρχαι ενεσωματώθησαν αργότερα στη διαθήκη του Νόμου που υπαγορεύθηκε από τον Θεό στο Μωυσή, αυτό δείχνει έντονα ότι τα χαρακτηριστικά αυτά προήρχοντο από μια πηγή εγκεκριμένη από τον Θεό. Διότι ασφαλώς ο Θεός δεν θα ενεσωμάτωνε νόμους και έθιμα που θα προήρχοντο από τις κυβερνήσεις του Σατανά που είχαν δαιμονική εξουσιοδότησι.—2 Κορινθίους 6:14-16.

10. Πώς κατείχετο η ιδιοκτησία στην πατριαρχική κοινωνία; Εξηγήστε.

¹⁰ Όπως έχομε ήδη υπαινιχθή, η οικογένεια μάλλον παρά το άτομο ήταν η μονάς στην πατριαρχική κοινωνία. Γενικά δεν υπήρχε κατοχή ατομικής ιδιοκτησίας εκτός από ολίγα προσωπικά υπάρχοντα. Κάθε ιδιοκτησία όπως αγέλες, οικιακά αγαθά, εφόδια και γαίες κατείχοντο από κοινού από την οικογένεια, αφού όλοι εσυγγένευαν ο ένας με τον άλλον με γέννησι, γάμο ή υιοθεσία. Αυτό επιβεβαιώνεται στη δήλωσι που έκαμαν η Ραχήλ και η Λεία στον Ιακώβ τον σύζυγό τους και αρχηγό της οικογενείας τους στην περίπτωσι που απεχωρίσθησαν μαζί με όλα τα υπάρχοντά τους από τη φυλετική οικογένεια του πατέρα τους Λάβαν για ν’ αρχίσουν μια ανεξάρτητη πατριαρχική κοινωνία. «Και απεκρίθησαν η Ραχήλ και η Λεία, και είπον προς αυτόν [τον Ιακώβ τον σύζυγό τους και κεφαλή τους], Έχομεν ημείς πλέον μερίδιον, ή κληρονομίαν εν τω οίκω του πατρός ημών; δεν εθεωρήθημεν υπ’ αυτού [του Λάβαν του πατρός των] ως ξέναι; διότι επώλησεν ημάς, και ακόμη ολοκλήρως κατέφαγε το αργύριον ημών· όθεν πάντα τα πλούτη, τα οποία αφήρεσεν ο Θεός από του πατρός ημών, είναι ημών, και των τέκνων ημών· τώρα λοιπόν κάμε όσα σοι είπεν ο Θεός.» (Γένεσις 31:14-16) Έτσι, με το να κατέχουν τον πλούτο τους από κοινού, όπως αναφέρεται παραπάνω, η μικρή οικογενειακή κυβέρνησις αποτελούσε εκείνο που μπορεί να παρομοιωθή μ’ ένα σύγχρονο σωματείο με την επίσημη κεφαλή του που ήταν ο πατέρας ή ο μεγαλύτερος γυιός στην παλαιότερη γραμμή από τον κοινόν πρόγονον αν αρκετές οικογένειες ζούσαν μαζί σ’ έναν «οίκον» ή φυλήν. Βλέπομε επίσης στην περίπτωσι του Ιακώβ πώς ο αρχηγός της οικογενείας εχρησίμευε και ως ιερεύς που επικοινωνούσε με τον Θεόν. Επί πλέον, ως εκπρόσωπος του Θεού, ο αρχηγός της οικογενείας ωδηγούσε στην προσφορά οικογενειακών θυσιών.

11. Ποιες ευθύνες εβάρυναν τον αρχηγό της οικογενείας;

¹¹ Ο πατριάρχης εχρησίμευε επίσης ως πατρικός άρχων και επόπτης. Έδινε διαταγές για την καθημερινή εργασία της οικογενείας και επέβλεπε προσεκτικά την εκπαίδευσι των τέκνων του, αφού ήταν πλήρως υπεύθυνος από νομική άποψι για κάθε παραβίασι του νόμου απ’ αυτά. Συνήπτε συμβόλαια με τους γείτονας και έκρινε επίσης και τιμωρούσε την οικογένειά του για οποιεσδήποτε παραβάσεις νόμων ή εθίμων. Πραγματικά ο αρχηγός της οικογενείας ασκούσε πλήρη έλεγχο και ερρύθμιζε τη ζωή και την ιδιοκτησία όλων των μελών της οικιακής του οργανώσεως. Επειδή ήταν ο εκπρόσωπος της οικογενείας ενώπιον Θεού και ανθρώπου, ο πατριάρχης εθεωρείτο επί πλέον υπεύθυνος για τη διαγωγή της οικογενείας του. Αυτός και η οικογένειά του ως όλον ήσαν υπεύθυνοι για παραβάσεις και αδικήματα που διεπράχθησαν από τον ίδιον ή από μέλη της οικογενείας του εναντίον άλλων οικογενειακών μονάδων. Ο αρχηγός της οικογενείας μπορεί ν’ απητείτο να παραδώση ένα μέλος της οικογενείας του ή να πληρώση από την οικογενειακή ιδιοκτησία για να παράσχη ικανοποίησι για αδικήματα που διεπράχθησαν.—Ιησούς του Ναυή 7:25.

12. Με τι στους συγχρόνους καιρούς μπορεί να παρομοιωθή η πατριαρχική οικογενειακή μονάς; Εξηγήστε.

¹² Όπως, στην περίπτωσι των συγχρόνων σωματείων που αποτελούνται από πολλά πρόσωπα, ολόκληρο το σωματείο θεωρείται ως ένα μόνο πλασματικό νομικό πρόσωπο που ενάγεται για οποιεσδήποτε ζημίες διεπράχθησαν εναντίον άλλων, έτσι και ολόκληρη η αρχαία οικογένεια εθεωρείτο ως ένα νομικό σωματειακό πρόσωποb που έκανε επανόρθωσι για αδικήματα που διεπράττοντο. Έτσι ευθύς από την αρχή μετά τον κατακλυσμό υπήρχε εκείνο που ονομάζεται «οικογενειακή ευθύνη», που αργότερα επεξετάθη σε «ευθύνη κοινότητος» και κρατούσε ολόκληρο το σώμα υπεύθυνο για αδικήματα που διεπράττοντο από οποιοδήποτε μέλος. Αυτό το έβλεπαν έτσι επειδή όλοι μαζί κατείχαν την ιδιοκτησία και η ζωή τους ήταν συνδεδεμένη στενά με τον αρχηγό της οικογενείας τους. Παρατηρείται στη Γραφή ότι αυτές οι στενά συνδεδεμένες, νομικά υπεύθυνες οικογένειες ευημερούσαν πολύ με ασφάλεια και ζούσαν σε μεγάλη ευτυχία όταν ο αρχηγός της οικογενείας τους είχε θεοκρατικό φρόνημα υπηρετώντας τον Ιεχωβά. Τέτοιοι αρχηγοί κυβερνούσαν τις οικογένειές των με αγάπη και σοφία.—Γένεσις 24:1.

ΤΡΟΠΟΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

13. Περιγράψτε πώς μετεβιβάζετο η κατοχή εδάφους.

¹³ Οι πατριάρχαι είχαν έναν ενδιαφέροντα τρόπο με τον οποίον προσέφεραν και μετεβίβαζαν την κατοχή εδάφους. Ο πιθανός αγοραστής θα ελαμβάνετο σ’ ένα εξέχον σημείο όπου ο πωλητής θα περιέγραφε τα ακριβή όρια και τα πλεονεκτήματα του εδάφους που προσεφέρετο. Έπειτα από μακρά διαπραγμάτευσι όσον αφορά την έκτασι του εδάφους, ο πωλητής θα απήγγελλε τελικά τα ακριβή τέσσερα όρια του εδάφους που θα μετεβιβάζετο. Όταν ο αγοραστής θα έλεγε, «Βλέπω», τότε η δοσοληψία εθεωρείτο περατωμένη και συνήπτετο συμβόλαιο.c Η μεταβίβασις εγίνετο μ’ αυτό τον τρόπο ενώπιον μαρτύρων χωρίς μια κατά γράμμα «παράδοσι» του εδάφους μέσω γραπτής πράξεως. Εν τούτοις, εχρησιμοποιούντο επίσης και γραπτά συμβόλαια. Μερικές φορές η μέθοδος της διαπραγματεύσεως περιελάμβανε μια πλήρη τελετουργία.—Γένεσις 23:3-16.

14, 15. (α) Πώς ο Ιεχωβά συμμορφώθηκε μ’ αυτό το έθιμο της μεταβιβάσεως εδάφους; Εξηγήστε. (β) Πώς ο Σατανάς; Εξηγήστε.

¹⁴ Ο Ιεχωβά Θεός ο ίδιος συμμορφώθηκε μ’ αυτό το έθιμο όταν έκαμε μια νομική προσφορά της Γης της Επαγγελίας στον Αβραάμ. Σ’ ένα εξέχον σημείο στη Χαναάν, ο Θεός έδειξε στον Αβραάμ τα ακριβή όρια του προσφερομένου εδάφους. Αλλά ο Θεός δεν επέτρεψε στον Αβραάμ να ειπή «βλέπω,» και έτσι να δεχθή νομικώς τη μεταβίβασι, διότι δεν ήταν ο ωρισμένος καιρός του Θεού να παραχωρήση νομική κατοχή. (Γένεσις 13:14, 15) Εντούτοις, η νομική μεταβίβασις έγινε στο έτος 1473 π.Χ., τετρακόσια περίπου χρόνια αργότερα, όταν ο Ιεχωβά κατηύθυνε τον Μωυσή «να ίδη» ή να δεχθή τη νομική κατοχή προς όφελος του έθνους Ισραήλ προτού ακριβώς περάση τον Ιορδάνη για να λάβη τη Γη της Επαγγελίας. «Και ανέβη ο Μωυσής από των πεδιάδων Μωάβ εις το όρος Νεβώ, . . . . Και έδειξεν εις αυτόν ο Ιεχωβά πάσαν την γην . . . Και ο Ιεχωβά είπε προς αυτόν, Αύτη είναι η γη, την οποίαν εγώ ώμοσα προς τον Αβραάμ, προς τον Ισαάκ, και προς τον Ιακώβ, . . . εγώ σε έκαμα να ίδης αυτήν με τους οφθαλμούς σου.»—Δευτερονόμιον 34:1-4, AS· επίσης Δευτερονόμιον 3:27.

¹⁵ Σημειώστε ότι ο μίμος Σατανάς συμμορφώθηκε επίσης μ’ αυτή τη μέθοδο προσφοράς όταν επλησίασε τον Ιησούν στην έρημο για να τον πειράση. «Πάλιν παραλαμβάνει αυτόν [τον Ιησούν] ο διάβολος εις όρος πολύ υψηλόν, και δεικνύει εις αυτόν πάντα τα βασίλεια του κόσμου και την δόξαν αυτών, και λέγει προς αυτόν, Ταύτα πάντα θέλω σοι δώσει, εάν πεσών προσκυνήσης με.» (Ματθαίος 4:8, 9) Ο Σατανάς εδώ έκανε πραγματικά μια γνήσια νομική ή νόμιμη προσφορά για να την εξετάση ο Ιησούς σοβαρά και να την αποδεχθή νομίμως. Μολονότι ο Ιησούς αμέσως την ανεγνώρισε ως νόμιμη προσφορά, όμως, χωρίς να χάση καιρό, την απέρριψε εντελώς, λέγοντας, «Ύπαγε Σατανά.»

16, 17. (α) Ως δικασταί πώς καθώριζαν τις αποδείξεις οι αρχηγοί οικογενειών; (β) Δώστε Βιβλικά παραδείγματα.

¹⁶ Τακτοποιώντας τοπικές οικογενειακές διαφορές οι αρχηγοί οικογενειών εχρησίμευαν ως δικασταί. Για ν’ αποδώσουν δικαιοσύνη ήταν πολύ αναγκαίο να εξετάσουν λεπτομερώς τις ακριβείς αποδείξεις για το αμφισβητούμενο ζήτημα. Σύμφωνα με τη Νεοελληνική Μετάφρασι της Βίβλου, όταν οι αποδείξεις ήσαν σαφώς καθορισμένες, εχρησιμοποιούσαν την έκφρασι «γνωρίζω» όταν εξέφεραν την απόφασί τους για τα γεγονότα. Αυτή η νομική γλώσσα ήταν σχεδόν όμοια με τη γλώσσα του καιρού μας όταν ένας δικαστής ή δικαστήριο ενόρκων συνέρχεται για να «εύρη» έναν άνθρωπο ένοχο εγκλήματος σύμφωνα με τις υποβαλλόμενες αποδείξεις. Όταν ο Λάβαν κατηγόρησε τον Ιακώβ ότι είχε κλέψει τα θεραφείμ του, ο Ιακώβ έδωσε νομίμως το δικαίωμα στον Λάβαν να αναζητήση την απόδειξι της αθωότητός του. Ο Ιακώβ είπε, «Έμπροσθεν των αδελφών ημών γνώρισον τι ευρίσκεται εις εμέ εκ των ιδικών σου, και λάβε.»—Γένεσις 31:32.

¹⁷ Ένα άλλο παράδειγμα είναι η περίπτωσις που ο αρχηγός οικογενείας Ιούδας κάθησε ως δικαστής για ν’ ακούση την υπόθεσι της νύμφης του Θάμαρ η οποία κατηγορείτο ότι ήταν παρανόμως έγκυος. «Και είπεν ο Ιούδας, Φέρετε αυτήν έξω, και ας κατακαυθή. Και ότε εφέρετο έξω, απέστειλε προς τον πενθερόν αυτής, λέγουσα, Εκ του ανθρώπου, του οποίου είναι ταύτα, είμαι έγκυος· και είπεν έτι, Γνώρισον, παρακαλώ, τίνος είναι η σφραγίς, και το περιδέραιον, και η ράβδος αύτη. Και ο Ιούδας εγνώρισεν αυτά· και είπεν, Αύτη είναι δικαιοτέρα εμού.» (Γένεσις 38:24-26, 11-20) Ο δικαστής Ιούδας αναγκάσθηκε να παραδεχθή νομικώς ότι ήταν ο πατέρας του παιδιού της, με τη σαφή απόδειξι που παρουσίασε αυτή ότι ήταν η υποτιθέμενη πόρνη με την οποία είχε επικοινωνήσει ο Ιούδας λίγον καιρό πρωτύτερα.

18. Γιατί οι πιστοί θεοκρατικοί πατριάρχαι εξακολουθούσαν να ζουν ως προσωρινοί κάτοικοι στη Γη της Επαγγελίας;

¹⁸ Υπήρχαν και πολλά άλλα έθιμα, στα οποία περιλαμβάνονται τα πρωτοτόκια, το δικαίωμα των γονέων να εκλέγουν τις συζύγους για τους γυιούς των, η ευθύνη όταν ένας έθετε ιδιοκτησία υπό την επιτήρησι ενός άλλου, η δουλεία, η παλλακεία, η εξαγορά δούλων, και άλλα. Αρκετά απ’ αυτά θα εξετασθούν στο επόμενο άρθρο. Σ’ αυτή τη φάσι της εξετάσεως της πατριαρχικής κοινωνίας μπορεί να γίνη αντιληπτό ότι αυτή δεν ήταν μια ακατέργαστη κοινωνική τάξις. Μάλλον ήταν ένα σύστημα εξόχως ωργανωμένο που προσηρμόζετο στη νομαδική ζωή των αρχαίων εκείνων οικογενειακών μονάδων. Κατοικούσαν σε σκηνές και περιεπλανώντο στη γη φροντίζοντας για τα μεγάλα των ποίμνια και τις αγέλες. Οι πιστοί θεοκρατικοί πατριάρχαι, ο Αβραάμ, ο Ισαάκ, ο Ιακώβ και οι άλλοι, ήσαν ευχαριστημένοι να ζουν στη γη της επαγγελίας ως προσωρινοί κάτοικοι περιμένοντας τον καιρό που ο υποσχεμένος Μεσσίας, ο Χριστός Ιησούς, θα ερχόταν ως Βασιλεύς για να εγκαθιδρύση την αιώνιά του βασιλεία της δικαιοσύνης επάνω στη γη. «Διότι περιέμενε [ο Αβραάμ] την πόλιν την έχουσαν τα θεμέλια, της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο Θεός.» (Εβραίους 11:8-10) Βλέπομε, λοιπόν, ότι υπήρχαν πολλά πράγματα ειδικού ενδιαφέροντος για μας σήμερα στην πολιτεία του Θεού προς τους δούλους του υπό το πατριαρχικό σύστημα οργανώσεως. Αφού οι νόμιμες κατευθύνσεις του Θεού δεν αλλάζουν, οι αυθεντικές ενέργειές του τότε προωρίζοντο να υποδείξουν όμοιες κατευθύνσεις για το σύστημα πραγμάτων του νέου κόσμου. Ας μην καταφρονούμε, λοιπόν, τις αρχαίες αυτές ημέρες των μικρών ενάρξεων.—Μαλαχίας 3:6· Ζαχαρίας 4:10.

[Υποσημειώσεις]