Η Γραφική Αλήθεια Ελευθερώνει

ΠΩΣ μπορεί να προβληθή ο ισχυρισμός ότι η Γραφική αλήθεια ελευθερώνει, όταν η ιστορία μαρτυρή ότι μερικοί από τους πιο ευλαβείς σπουδαστάς, κήρυκας και υποστηρικτάς της Γραφής έφθιναν στις φυλακές ή εξωρίζοντο σαν σκλάβοι σε ειδωλολατρικές χώρες;

Το έθνος Ισραήλ αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα τούτου. Ως έθνος ήταν το πρώτο που προήσπισε τη Γραφή, κι εν τούτοις κατήντησε να φερθή σε δουλεία από τις Ασσυριακές και Βαβυλωνιακές ορδές που δεν εσέβοντο καθόλου τη Γραφή. Ήταν η Γραφική αλήθεια μέσον απελευθερώσεως σ’ αυτή την περίπτωσι; Αν ναι, με ποια έννοια; Ο απόστολος Ιωάννης επεράτωσε τον κανόνα των Αγίων Γραφών όταν συνεπλήρωσε τη συγγραφή του Ευαγγελίου και των επιστολών του και του Βιβλίου της Αποκαλύψεως, το οποίον συμπίπτει να μιλή για την απελευθέρωσι του λαού του Θεού από την αμαρτία και τον θάνατο στη διάρκεια της βασιλείας του Χριστού. Και όμως ο Ιωάννης έγραψε το θεόπνευστο αυτό βιβλίο ενόσω ήταν δέσμιος στη Νήσο Πάτμο στο γήρας του. Ο Δαβίδ, που αναφέρεται συχνά ως άνθρωπος κατά την καρδίαν του Θεού, έγραψε πολλούς από τους ψαλμούς που αινούν τον Ιεχωβά Θεό ως τον Μεγάλο Ποιμένα και Ελευθερωτή. Κι εν τούτοις, ο Δαβίδ εδαπάνησε πολλά από τα έτη του μέσα σε «κρύπτες» προσπαθώντας να ξεφύγη από τους εχθρούς του. Ο Ιερεμίας, πιστός προφήτης και Βιβλικός συγγραφεύς, μιλεί για την πείρα του μέσα σ’ ένα βορβορώδη λάκκο. Ο Δανιήλ, προφήτης και ευσυνείδητος σπουδαστής και τηρητής του Βιβλικού νόμου, ερρίφθη σαν ένα «ορεκτικό» στους πειναλέους λέοντας. Οι απόστολοι Πέτρος και Παύλος έγραψαν πολλά από όσα περιέχουν οι Ελληνικές Γραφές. Μιλούσαν για ελευθερία ενώ αυτοί οι ίδιοι ήσαν δεμένοι με σιδερένιες αλυσίδες και πίσω από τοίχους κελλιών. Ο Ιησούς διεκήρυξε ελευθερία στους αιχμαλώτους και άνοιξιν δεσμωτηρίου στους δεσμίους. Αυτός ο ίδιος έγινε δέσμιος και τελικά σταυρώθηκε. Λόγω των ανωτέρω γεγονότων, πώς μπορεί να προβληθή ο ισχυρισμός ότι η Αγία Γραφή και οι αλήθειές της ελευθερώνουν τον άνθρωπο;

Είναι προφανές από όσα προελέχθησαν ότι η Αγία Γραφή δεν ελευθερώνει τον άνθρωπο από κατά γράμμα φυλακές ή βασανιστήρια, ούτε και τον ελευθερώνει από φτώχεια ή πειρασμό. Ο Ιησούς εδήλωσε πολύ καθαρά ότι «ο Διάβολος μέλλει να βάλη τινάς εξ υμών εις φυλακήν δια να δοκιμασθήτε· και θέλετε έχει θλίψιν δέκα ημερών. Γίνου πιστός μέχρι θανάτου, και θέλω σοι δώσει τον στέφανον της ζωής.» (Αποκάλυψις 2:10) «Πάντες δε οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού, θέλουσι διωχθή.» (2 Τιμόθεον 3:12) Είναι προφανές λοιπόν, ότι η Γραφή δεν ελευθερώνει κανένα από φυσική άποψι. Πώς λοιπόν τον ελευθερώνει; Τον ελευθερώνει διανοητικά—από τις κοσμικές φροντίδες, τους φόβους, τις ανησυχίες, τις παραδόσεις, τις δεισιδαιμονίες και την απελπισία. Αυτό όμως δεν το κάνει θαυματουργικά.

Η ίδια η Αγ. Γραφή δεν είναι ένα «μαγικό» βιβλίο ή ένα «φυλακτό» που κατέχοντάς το απλώς θ’ απομακρύνη κανείς την καταστροφή ή θα μπη στην ευτυχία. Η Γραφή απλούστατα είναι ο λόγος του Θεού. Ως τοιαύτη δε αποτελεί ασφαλή οδηγόν για να τον ακολουθήση κανείς. Δεν υπάρχει τίποτε το μυθικό ή το μυστηριώδες σ’ αυτήν. Αν και είναι τέλειος οδηγός για τους ανθρώπους δεν μπορεί να μας καθοδηγήση εκτός αν την αφήσωμε. Δηλαδή, εκτός αν αφήσωμε τις αρχές της να επηρεάσουν τη ζωή μας. Αν δεν πιστεύομε και δεν εμμένωμε στις αρχές της Βίβλου, αυτή είναι όπως κάθε άλλο βιβλίο—άψυχη. Αν την καταστήσωμε μέρος της ζωής μας, αποβαίνει μέσον απελευθερώσεως και καταπληκτική δύναμις για το καλό. Οι αλήθειές της φωτίζουν το δρόμο μας δείχνοντάς μας τις ζώνες κινδύνου και τις κατάλληλες αποτάσεις που πρέπει να λάβωμε στο δρόμο της ζωής. Αυτή η αλήθεια είναι που ελευθερώνει. Ο Ιησούς το ετόνισε αυτό όταν είπε: «Εάν μείνητε εν τω λόγω μου, θέλετε είσθαι μαθηταί μου, και θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν, και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει.» (Ιωάννης 8:32) Η ελευθερία λοιπόν βασίζεται σε δύο παράγοντας: στην επίγνωσι του Θείου λόγου και στην εμμονή σ’ αυτόν. Η πορεία του Ισραήλ αποτελεί έντονη διευκρίνισι του γεγονότος αυτού.

Το έθνος Ισραήλ είχε τον Θείον λόγον της αληθείας. Εγνώριζε τις αρχές του. Οι βασιλείς και οι ιερείς του ήσαν υποχρεωμένοι να τον τηρούν. Όσον καιρό παρέμεναν σε αρμονία με τις αρχές της Γραφής, ήσαν ελεύθεροι ως έθνος, αλλά όταν εγκατέλειψαν αυτές τις αρχές χάριν των ιδίων των τρόπων ενεργείας έχασαν αυτή την ελευθερία και κατήντησαν σκλάβοι στους εχθρούς των. Εν τούτοις, υπήρχαν άτομα μέσα στο έθνος Ισραήλ, όπως ο Ιερεμίας, ο Δανιήλ, οι τρεις Εβραιόπαιδες, καθώς και άλλοι, που παρέμειναν ελεύθεροι ως άτομα αν και ο Ισραήλ κατήντησε να σκλαβωθή. Διετήρησαν την ελευθερία των με το να μη προδίδουν τις Βιβλικές αρχές. Η ελευθερία των ήταν διανοητική. Είχαν ειρήνη του νου και χαρά της καρδιάς, τεκμήριο της Θείας επιδοκιμασίας για την ακεραιότητα. Ο απόστολος Παύλος πιστοποιεί το γεγονός αυτό λέγοντας: «Και η ειρήνη του Θεού, η υπερέχουσα πάντα νουν, θέλει διαφυλάξει τας καρδίας σας και τα διανοήματά σας δια του Ιησού Χριστού. (Φιλιππησίους 4:7) Ένεκα του ανακουφιστικού, βεβαιωτικού, πολυτίμου αυτού δώρου της ειρήνης που ‘υπερέχει πάντα νουν’ οι συγγραφείς, υποστηρικταί και κήρυκες της Βίβλου μπορούσαν να πουν ότι ήσαν ελεύθεροι και όταν ακόμη έφθιναν μέσα σε κάποια ακάθαρτη φυλακή ή ήσαν εξόριστοι σε κάποιο νησί λόγω διακηρύξεως της αληθείας της Γραφής. Η ίδια αυτή ειρήνη ήταν εκείνη που τους έκαμε να στέκουν άφοβοι ενώπιον αρχόντων και βασιλέων και απέναντι του θανάτου ακόμη χωρίς να ταλαντεύονται. Η ειρήνη αυτή προέρχεται από την επίγνωσι της αληθείας του Θείου λόγου, της Γραφής.

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Η ίδια αυτή ειρήνη υπάρχει στις καρδιές εκείνων που γνωρίζουν την αλήθεια του λόγου του Θεού σήμερα, οπότε οι καρδιές των ανθρώπων λιποψυχούν από φόβο, και το τέλος όλων φαίνεται να πλησιάζη. Αυτή η αλήθεια με ειρήνη που ‘υπερέχει πάντα νουν’ αντλείται από την ίδια πηγή, τη Γραφή. Εξακολουθεί να ελευθερώνη.

Υπάρχει τώρα μεγάλη ανάγκη Γραφικής αληθείας, διότι η αλήθεια δεν γίνεται πια δεκτή ως τοιαύτη. Η επιστημονική θεωρία, η πολιτική φιλοσοφία και οι ψευδείς θρησκευτικές παραδόσεις αποτελούν τις ανεγνωρισμένες αυθεντίες στον τομέα της γνώσεως. Η αλήθεια της Γραφής ετέθη στο ράφι σαν μυθιστόρημα. Αλλά οι κατευθύνσεις των ανθρώπων δεν έφεραν διαφώτισι· αντιθέτως, σκότος επεκάθησε σε όλη τη γη. Σύμφωνα με τους λόγους του προφήτου Ιώβ, οι άνθρωποι «την ημέραν απαντώσι σκότος, και εν μεσημβρία ψηλαφώσι καθώς εν νυκτί.» (Ιώβ 5:14) Καθώς είπε ο Ησαΐας; «Σκότος καλύπτει την γην και ζόφος τα έθνη.» (Ησαΐας 60:2) Η καταβύθισις του ανθρωπίνου γένους μέσα σ’ αυτό το διανοητικό σκότος επροξένησε μεγάλη ανησυχία και φόβο. Η μόνη διέξοδος των είναι η προκαθωρισμένη οδός του Θεού, η Γραφή. Πρέπει να αναγνωρίσουν αυτήν ως τον λόγον του Θεού, να την μελετήσουν για να εξακριβώσουν την κατεύθυνσι του Θεού και να παραμείνουν στην κατεύθυνσί του ώσπου ν’ αποκτήσουν τελικά ελευθερία. Δεν υπάρχουν μονοπάτια. Δεν υπάρχει άλλη διέξοδος σ’ αυτό το ανθρώπινο αδιέξοδο.

Αλλά πώς ακριβώς η Βίβλος ελευθερώνει έναν άνθρωπο ο οποίος και διανοητικά και φυσικά είναι σκλαβωμένος σ’ αυτόν τον κόσμο: Με το να του παρέχη ελπίδα με το αληθινό της άγγελμα. «Διότι όσα προεγράφησαν, δια την διδασκαλίαν ημών προεγράφησαν, δια να έχωμεν την ελπίδα δια της υπομονής και της παρηγορίας των Γραφών.» (Ρωμαίους 15:4) Η ελπίδα αυτή αφορά τον επικείμενο νέο κόσμο της δικαιοσύνης, στον οποίον θα κατοική δικαιοσύνη. Σχετίζεται με τη διακυβέρνησι της βασιλείας του Θεού η οποία θα καταπαύση τις ασθένειες, τους πολέμους και τον θάνατο. Ένας σπουδαστής του Θείου λόγου ανακουφίζεται πολύ όταν διαβάζη επαγγελίες όπως αυτές: «Και θέλει εξαλείψει [ο Θεός] παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών και ο θάνατος δεν θέλει είσθαι πλέον· ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος δεν θέλει είσθαι πλέον. Διότι τα πρώτα παρήλθον»· (Αποκάλυψις 21:4) και, «Θέλει κρίνει αναμέσον των εθνών, και θέλει ελέγξει πολλούς λαούς· και θέλουσι σφυρηλατήσει τας μαχαίρας αυτών δια υνία, και τας λόγχας αυτών δια δρέπανα· δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον.» Και όταν διαβάζουν επαγγελίες περί του ότι το ανθρώπινο γένος δεν θα κοπιάζη εις μάτην, ούτε θα τεκνοποιή για καταστροφή· για τη γη, ότι θα γίνη ένδοξον υποπόδιον του Θεού· ότι οι άνθρωποι θα ζουν επάνω στη γη για πάντα, χωρίς να πεθαίνουν ποτέ, αλλά θα ζουν σε μια τελεία υγεία κάτω από μια τελεία κυβέρνησι, οι Γραφικές αυτές αλήθειες ζωογονούν την καρδιά των δικαίων, δημιουργώντας ελπίδα και όρασι, ελευθερώνοντάς τους απ’ το σκοτάδι του παρόντος παλαιού κόσμου και της δυσμενούς προοπτικής του προς μια νέα άποψι που αποτελεί όρασιν του επερχομένου νέου κόσμου με τις ευλογίες που τον συνοδεύουν. (Ησαΐας 2:4· 33:24· 2 Πέτρου 3:13) Αυτή η αλήθεια έχει μια υγιεινή επίδρασι. Η Γραφική αλήθεια ελευθερώνει επίσης και κατ’ άλλον τρόπον.

ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟ ΨΕΥΔΗ

Υπάρχουν, αναμφιβόλως, εκατομμύρια ειλικρινών ανθρώπων που ανήκουν σε θρησκευτικές οργανώσεις οι οποίες πιστεύουν ότι οι νεκροί συγγενείς των ή φίλοι είναι μέσα σ’ ένα καθαρτήριο ή άδην συνειδητών βασάνων και θλίψεων, και ότι θα μπορούσαν να βοηθηθούν από τις προσευχές ανθρώπων επάνω στη γη. Η διδασκαλία αυτή επροξένησε μεγάλη λύπη στους ανθρώπους. Πώς μπορεί η Γραφή να ελευθερώση τους ειλικρινείς αυτούς ανθρώπους; Αποκαλύπτοντας την κατάστασι των νεκρών. Ο Θεός, που γνωρίζει την κατάστασι των νεκρών και τον τόπο όπου βρίσκονται, εκθέτει με απλές φράσεις στη Γραφή την πραγματική των κατάστασι. Όταν η αλήθεια για την κατάστασι των νεκρών γίνη γνωστή, η αλήθεια αυτή ελευθερώνει.

Λόγου χάριν, η Γραφή λέγει: «Διότι οι ζώντες γνωρίζουσιν ότι θέλουσιν αποθάνει’ αλλ’ οι νεκροί δεν γνωρίζουσιν ουδέν.» Σκεφθήτε για μια στιγμή. Για να υποφέρουν οι νεκροί θα πρέπει να το γνωρίζουν. Θα έπρεπε να έχουν συνείδησι, συναίσθησι της καταστάσεώς των. Αλλ’ η Γραφή μάς λέγει ότι «οι νεκροί δεν γνωρίζουσιν ουδέν. Είναι αδύνατον αυτοί να υποφέρουν, διότι δεν γνωρίζουν την κατάστασί των. Δεν έχουν συναίσθησι της καταστάσεώς των. Είναι νεκροί. Πραγματικά, η Γραφή προχωρεί και λέγει ότι «δεν είναι πράξις, ούτε λογισμός, ούτε γνώσις, ούτε σοφία, εν τω άδη όπου υπάγεις.» (Εκκλησιαστής 9:5, 10) Αν δεν υπάρχη πράξις, ούτε γνώσις, ούτε σοφία, πώς μπορούν αυτοί να υποφέρουν; Αδύνατον. Οι νεκροί είναι εκεί όπου ο Ιησούς είπε ότι είναι, στους τάφους των, αναμένοντας την ανάστασι. (Ιωάννης 5:28· Ψαλμός 146:4· 115:17) Οι νεκροί δεν υποφέρουν σε κάποιο καθαρτήριο, διότι δεν υπάρχει τέτοιος τόπος. Ούτε ζουν μέσα σ’ ένα πύρινο άδη, σε συνειδητά, διαρκή οδυνηρά βάσανα. Η Γραφή λέγει πολύ σαφώς ότι οι νεκροί είναι νεκροί, χωρίς συνείδησιν, στους τάφους των, αναμένοντας μια μέρα αναστάσεως. Όταν αυτές οι αλήθειες γνωσθούν από τον λόγον του Θεού, αυτό ανοίγει το δεσμωτήριο του σκότους και ελευθερώνει τον άνθρωπο από τη δεισιδαιμονία, τις ειδωλολατρικές μυθολογικές διδασκαλίες, τις παραδόσεις και τα ψεύδη. Η Γραφή ελευθερώνει.

Επείγει τώρα για όλους να στραφούν στη Γραφή για μελέτη της αληθείας της και να πουν: «Αυτά διδάσκει η Γραφή για τη στενοχωρία που υπάρχει στον κόσμο, για την αιτία του θανάτου, για τα μετά θάνατον, για τον ανθρώπινο προορισμό, και για τη μόνη ελπίδα μας»· και όχι: «Αυτά διδάσκει η εκκλησία μου, ή πιστεύει ο δάσκαλός μου, ή φρονώ ότι είναι σωστά.» Οι ανθρώπινοι συλλογισμοί ωδήγησαν αυτόν τον κόσμο στην τωρινή του φοβερή και κινδυνώδη κατάστασι.