Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Ένα βρέφος θνησιγενές, ή που απέθανε λίγο μετά τη γέννησί του, θα τύχη αναστάσεως αν οι γονείς του είναι πιστοί δούλοι του Ιεχωβά;—Χ. Κ., Ηνωμένες Πολιτείες.
Εκείνο που ο Ιεχωβά ανασταίνει ή εμφυτεύει σ’ ένα δημιουργημένο σώμα είναι το πρότυπον της ζωής ή η προσωπτικότης που είχε αναπτύξει το άτομο προτού πεθάνη. Μολονότι ένα παιδί, που πεθαίνει λίγες ώρες ή μέρες ή ακόμη κι ένα έτος μετά τη γέννησί του, μπορεί να μην έχη αναπτύξει ένα πρότυπον ζωής ή μια νοητική μνήμη, εν τούτοις έχει μια κληρονομία νοήσεως και χαρακτηριστικών από τους προγόνους του, και αν αφήνετο καιρός ν’ αναπτυχθούν αυτά, θα κατέληγαν σε μια θετική προσωπικότητα, που θα έδειχνε μια σχέσι με την οικογένεια. Ο Δρ Μίλτων Ι. Ε. Σεν είπε τον Μάρτιο του 1949 από το Κέντρον Παιδικής Μελέτης του Πανεπιστημίου Γαίηλ, υπό την ιδιότητά του ως καθηγητού της παιδιατρικής και ψυχιατρικής: «Φαίνεται ότι οι αρχές του ατομικού οργανισμού με μια ψυχολογική έννοια καθώς και με φυσιολογική τοιαύτη αρχίζουν από τη σύλληψι. . . . Το παιδί έρχεται στον κόσμο με φυσικά και διανοητικά πρότυπα αρκετά καλά καθωρισμένα, η δε συμπεριφορά του παιδιού στη διάρκεια της αναπτύξεώς του είναι επηρεασμένη απ’ αυτά.»
Ο Ιεχωβά Θεός και ο Χριστός Ιησούς μπορούν να παρατηρήσουν και ν’ αναπαραγάγουν όλες αυτές τις υπολανθάνουσες τάσεις που βρίσκονται σ’ ένα βρέφος και να τις αναπαραγάγουν στην ανάστασι, ώστε το παιδί, με το οποίον θα ενωθή τότε η μητέρα του, θα είναι πραγματικά τα παιδί της, και, καθόσον αυτά τα χαρακτηριστικά και οι τάσεις θα εκδηλώνονται με την ανάπτυξι του παιδιού υπό τη Βασιλεία και στη νέα γη, το γεγονός θα καθίσταται ολοένα περισσότερο έκδηλο στη μητέρα. Αυτή θα γνωρίζη ότι το παιδί είναι πραγματικά δικό της γι’ αυτούς τους λόγους και όχι ένεκα μιας βασικής φυσικής ομοιότητος. Στην περίπτωσι ενός θνησιγενούς βρέφους, αυτά τα φυσικά και διανοητικά πρότυπα, που κληρονομούνται, ήσαν παρόντα από τον καιρό της συλλήψεως και στη διάρκεια του καιρού της αναπτύξεώς του μέσα στη μήτρα, αλλά το παιδί ποτέ δεν έζησε ως άτομο, η δε ανάστασις είναι για κείνους που έχουν ζήσει.
Αν τα τέκνα είναι ηγιασμένα λόγω πιστού γονέως, τότε δεν υπάρχει λόγος αμφιβολίας ότι αυτά τα «άγια» τέκνα θα έχουν μέρος στην ανάστασι, έστω κι αν πέθαναν ως βρέφη.