Είναι η Έλευσις του Χριστού Ζήτημα Ακαδημαϊκόν;

ΚΑΤΑ Ιησουίτην Ιωσήφ Κράιστι, έναν από τους πιο γνωστούς Ρωμαιοκαθολικούς κήρυκας του Λονδίνου, «το ζήτημα της επανόδου του Κυρίου μας είναι ενδιαφέρον αλλά ακαδημαϊκόν. Ο Κύριος ποτέ δεν απουσίασε. Μπορείτε να τον βρήτε σε οποιονδήποτε Καθολικό ναό, η δε αυθεντική του φωνή διαβαίνει τους αιώνας μέσω της διδασκούσης εκκλησίας Του.» Αλλά, μ’ αυτόν τον τρόπο νοούσαν την έλευσί του οι απόστολοι του Ιησού και οι πρώτοι μαθηταί του, όσοι τον εγνώρισαν προσωπικά; Φρονούσαν άρα γε ότι το ζήτημα της επανόδου του ήταν απλώς ακαδημαϊκό, δηλαδή, χωρίς καμμιά πραγματική πρακτική αξία ή εφαρμογή; Ασφαλώς, η εκκλησία τής οποίας αυτοί επρόκειτο ν’ αποτελέσουν μέρος είχε την παρουσία του Χριστού, ο οποίος και εδίδαξε μέσω αυτών, αλλά μήπως αυτό εσήμαινε ότι γι’ αυτούς το ζήτημα της επανόδου του Χριστού ήταν καθαρά ακαδημαϊκό;

Αν το ζήτημα της επανόδου του Χριστού ήταν ζήτημα καθαρά ακαδημαϊκό, γιατί οι απόστολοι επέδειξαν τόσο ενδιαφέρον για την επιστροφή του; Γιατί το συνεσχέτισαν αυτό με τη συντέλεια του παρόντος συστήματος ταγμάτων; Και γιατί ο Ιησούς να λάβη τον κόπο να τους δώση τη μακρά εκείνη απάντησι που τους έδωσε, και που αναγράφεται στο κατά Ματθαίον 24, 25, Μάρκον 13 και Λουκάν 21, αν ήθελε να τερματίση το θέμα τόσο εύστροφα όσο ο Ιησουίτης Ιωσήφ Κράιστι;

Εκείνος που θεωρεί το ζήτημα της επανόδου του Χριστού ως ένα ζήτημα απλώς ακαδημαϊκό, παραβλέπει τελείως το γεγονός ότι ο Χριστός Ιησούς επανέρχεται για να κάμη ένα έργον κρίσεως, ν’ ανταμείψη τους ακολούθους του, να τιμωρήση τους ασεβείς και, προ παντός, να εγκαθιδρύση τη βασιλεία του. Αυτά τα γεγονότα δεν είναι ακαδημαϊκού ενδιαφέροντος απλώς. Το ότι δε αυτά συσχετίζονται με την επάνοδο ή δευτέρα παρουσία του Χριστού, μας το δείχνουν καθαρά οι Γραφές. Έτσι ο Παύλος συνεσχέτισε την επιφάνεια του Χριστού, στον καιρό της δευτέρας του παρουσίας, με τη βασιλεία του, όπως έκαμε και ο προφήτης Δανιήλ.—2 Τιμ. 4:1· Δαν. 7:13, 14.

Ο Ιησούς συνέδεσε την επάνοδό του με την ανταμοιβή των ακολούθων του. Είπε: «Και αφού υπάγω και σας ετοιμάσω τόπον, πάλιν έρχομαι,, και θέλω σας παραλάβει προς εμαυτόν, δια να ήσθε και σεις όπου είμαι εγώ.» Και πάλιν: «Ιδού, έρχομαι ταχέως· και ο μισθός μου είναι μετ’ εμού, δια να αποδώσω εις έκαστον ως θέλει είσθαι το έργον αυτού.» Έτσι εννόησε τούτο και ο Παύλος, διότι έγραψε: «Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθην, τον δρόμον ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα· του λοιπού μένει εις εμέ ο της δικαιοσύνης στέφανος, τον οποίον ο Κύριος θέλει μοι αποδώσει εν εκείνη τη ημέρα, ο δίκαιος κριτής· και ου μόνον εις εμέ, αλλά και εις πάντας όσοι επιποθούσι την επιφάνειαν αυτού.»—Ιωάν. 14:3· Αποκάλ. 22:12· 2 Τιμ. 4:7, 8.

Η δευτέρα παρουσία του Χριστού είναι, επίσης, καιρός διαχωρισμού των προβάτων από τα ερίφια. «Όταν δε έλθη ο Υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού, και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ’ αυτού, τότε θέλει καθίσει επί του θρόνου της δόξης αυτού. Και θέλουσι συναχθή έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη· και θέλει χωρίσει αυτούς απ’ αλλήλων, καθώς ο ποιμήν χωρίζει τα πρόβατα από των εριφίων.» Οι παραβολές του Ιησού για τα τάλαντα και τις μνας μας δίνουν να εννοήσοιμε το ίδιο σημείο, ότι όταν επανέλθη ο Χριστός, θα γίνη ένα έργον κρίσεως.—Ματθ. 25:31, 32, 14-30· Λουκ. 19:11-27.

Επίσης, οι Γραφές μάς δείχνουν ότι ο Χριστός όταν επανέλθη θα καταστρέψη τους ασεβείς. Ο Παύλος, λοιπόν, παρηγορώντας τους Θεσσαλονικείς Χριστιανούς που υπέφεραν πολύ διωγμό, είπε: «Επειδή είναι δίκαιον ενώπιον του Θεού να ανταποδώση θλίψιν εις τους όσοι σας θλίβουσιν· εις εσάς δε τους θλιβομένους άνεσιν μεθ’ ημών, όταν ο Κύριος Ιησούς αποκαλυφθή απ’ ουρανού μετά των αγγέλων της δυνάμεως αυτού, εν πυρί φλογός, κάμνων εκδίκησιν εις τους μη γνωρίζοντας Θεόν, και εις τους μη υπακούοντας εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.» «Και τότε θέλει αποκαλυφθή ο άνομος, τον οποίον ο Κύριος θέλει απολέσει, με το πνεύμα του στόματος αυτού, και θέλει εξαφανίσει με την επιφάνειαν της παρουσίας αυτού.»—2 Θεσ. 1:6-8· 2:8.

Έχοντας υπ’ όψιν όλα όσα μας δείχνουν οι Γραφές ότι θα επιτελέση ο Χριστός στην επάνοδό του, την εγκαθίδρυσι της βασιλείας του, την ανταμοιβή των ακολούθων του, τον διαχωρισμό των προβάτων και των εριφίων και την καταστροφή των ασεβών, διαπιστώνομε ότι το ζήτημα της επανόδου του Χριστού δεν είναι απλώς ένα ζήτημα ακαδημαϊκό. Όσοι ισχυρίζονται ότι είναι τοιούτον καταδεικνύουν ότι, ή δεν πιστεύουν στις Γραφές_, ή τυφλώττουν ως προς το νόημά των—είτε στη μία περίπτωσι είτε στην άλλη, είναι τυφλοί οδηγοί που δεν μπορεί παρά να οδηγήσουν τους τυφλούς ακολούθους των στο βάραθρο της καταστροφής.—Ματθ. 15:14.