Απόκτησις του Βραβείου της Ζωής με Δραστηρία Εκγύμνασι Τώρα
1. Πώς θεωρούν ο Ιεχωβά και ο Ιησούς Χριστός τους διγνώμους, και γιατί;
ΕΚΕΙΝΟΙ που είναι δίγνωμοι μισούνται από τον Ιεχωβά και από τον Ιησού Χριστό. (Ψαλμ. 119:113· Ωσηέ 7:8) Ω, θέλουν βέβαια το βραβείον της ζωής. Αγαπούν να είναι με τους μάρτυρας του Ιεχωβά, αλλά είναι χλιαροί σχετικά με τούτο. Θέλουν να αισθάνωνται την συγκίνησι. Αγαπούν τον έπαινο. Όμως δεν κάνουν τίποτε για να δώσουν αιτία για έπαινο. Επειδή δεν είναι ούτε ζεστοί ούτε ψυχροί, ο Χριστός Ιησούς θα τους εξεμέση από το στόμα του. (Αποκάλ. 3:14-16) Θα χάσουν στο αγώνισμα του δρόμου.
2-4. Τι πρέπει να κάμωμε και να έχωμε, και τι χρειάζεται για να νικήσωμε;
2 Εκείνοι που έτρεχαν στους αρχαίους αγώνας στην Κόρινθο ήξεραν ότι αυτό εσήμαινε πώς έπρεπε να καταθέσουν όλες των τις δυνάμεις στον αγώνα. Ένας Έλλην δρομεύς στην αρχαιότητα έτρεξε τον δρόμο των είκοσι τεσσάρων σταδίων, εγκαρτερώντας ως το τέλος και ερχόμενος πρώτος. Καθώς ετίθετο ο στέφανος στο κεφάλι του, έπεσε νεκρός. Είχε επιτύχει τον τελικό σκοπό. Είχε θριαμβεύσει! Αλλά τι γίνεται μ’ εμάς; Θέτομε άρα γε σε πρώτη μοίρα τον αγώνα για να εγκαρτερήσωμε ως το τέλος; Ο Ιησούς μάς ενουθέτησε να ζητούμε πρώτα τη Βασιλεία και την δικαιοσύνη του Ιεχωβά. (Ματθ. 6:33) Μόνο κάνοντας τούτο μπορούμε να νικήσωμε. Μην αφήνετε τίποτε—οικογένεια, εμπόριο, τέρψεις, επιθυμίες ή οτιδήποτε άλλο—να παρέμβη στον αγώνα. Θα θέση σε κίνδυνο τον θρίαμβό σας.
3 Αποφασίστε απαρέγκλιτα να εμμείνετε στον αγώνα ως την τελική νίκη. Τι ωφελεί σ’ ένα δρομέα να έχη ισχυρό σώμα αν είναι ασθενούς θελήσεως; Θα τρέξη ασύνετα ή, όπως ένας πυγμάχος ανεπαρκούς εκγυμνάσεως θα κτυπά τον αέρα αντί του σάκκου της πυγμαχικής ασκήσεως. (1 Κορ. 9:26) Είναι βέβαιο ότι θα χάση επειδή δεν θα έχη υπομονή. Έχει ανάγκη διανοητικής αποφάσεως για να έχη υπομονή. Η καρδιά σας πρέπει να είναι στον αγώνα και πρέπει να είναι ισχυρή, διαρκώς σταθερή, εμπιστευόμενη στον Ιεχωβά. (Ψαλμ. 112:7) Πρέπει να δοθήτε ολόψυχα για να αποτελειώσετε τον αγώνα. Ναι, αποφασίστε να υπερνικήσετε όλα τα εμπόδια! Αν το κάμετε αυτό, εκερδίσατε πάνω από το ήμισυ του αγώνος. Ως δρομεύς, πρέπει να γνωρίζετε τον ρυθμόν που απαιτείται από τον αγώνα του δρόμου. Είναι βραχύς αγών δρόμου ή μακρός; Χρειάζεται βηματισμός ή απεριόριστο τρέξιμο; Ένας πρωταθλητής πυγμάχος ή παλαιστής πρέπει να έχη καλή διάνοια. Δεν μπορεί να είναι ένας κτηνώδης ταύρος χωρίς φρόνησι. Το ίδιο συμβαίνει και μ’ εμάς, ο αγών μας δεν είναι ζήτημα απλώς ισχυρών σκελών και ασθενούς διανοίας. Δεν μπορούμε απλώς να βαδίζωμε από θύρα σε θύρα, αλλά έχομε ισχυρές διάνοιες και στις ομιλίες μας βάλλομε στον στόχο με τη Γραφή. Τρέχετε συνετά! Χρησιμοποιήστε γνώσι της Γραφής και νοημοσύνη για να επιτύχετε στον αγώνα ή να κερδίσετε τη νίκη. Οικοδομηθήτε και εξαρτισθήτε με γνώσι του Λόγου του Θεού. «Ηκούσατε την υπομονήν του Ιώβ, και είδετε το τέλος του Ιεχωβά.—Ιάκ. 5:11, ΜΝΚ.
4 Ο Ιησούς είπε ότι «ο υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή». (Ματθ. 10:22) Θα εξακολουθήσετε να υπομένετε; Αν όχι, θα χάσετε. Υιοθετήστε τα λόγια του Παύλου: «Επειδή είμαι πεπεισμένος ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή, ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε δυνάμεις, ούτε παρόντα ούτε μέλλοντα, ούτε ύψωμα ούτε βάθος, ούτε άλλη τις κτίσις, θέλει δυνηθή να χωρίση ημάς από της αγάπης του Θεού, της εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών.»—Ρωμ. 8:38, 39.
5. (α) Γιατί τυχαία και σπασμωδική εκγύμνασις δεν θα μας καταστήση νικητάς; (β) Τι έκαμε τον Εζεκία να νικήση;
5 Εκγύμνασις που γίνεται κατά περιστάσεις σημαίνει απώλειαν των αγώνων. Μην ευαγγελίζεσθε σπασμωδικά. Θα τρέχετε με αβεβαιότητα αν το κάμετε αυτό. Ο Παύλος δεν ενεργούσε έτσι. Να είσθε τακτικοί στην εκγύμνασι για να γίνετε ικανοί. Δεν μπορείτε να τρέχετε άτακτα. Εκείνο που κερδίζει δεν είναι απλώς ένα ξέσπασμα ενεργείας εδώ και μια χαλάρωσις εκεί. Μήπως νομίζετε ότι μπορείτε να εξαγοράσετε την καθυστέρησί σας με μια έντασι δραστηριότητος επί ένα διάστημα και κατόπιν να ξεγλιστράτε και να μη σας βλέπη κάνεις επί εβδομάδες; Δεν μπορείτε. «Ο δρόμος δεν είναι εις τους ταχύποδας, ουδέ ο πόλεμος εις τους δυνατούς.» (Εκκλησ. 9:11) Ο Ασσύριος Σενναχειρείμ είχε τον υπέρτερο στρατό και τη δύναμι, αλλ’ ο περικυκλωμένος Βασιλεύς Εζεκίας, ο οποίος είχε πίστι στον Ιεχωβά, ήταν εκείνος που ενίκησε. Θυμάστε τον παλαιό μύθο για τον λαγό και τη χελώνη; Είναι αλήθεια ότι ο λαγός εξηκοντίζετο ώστε να χάνεται σχεδόν από την όρασι, αλλ’ η χελώνη εκέρδισε τον αγώνα. Περιμένετε, όμως! Γνωρίζετε ότι ο βέβαιος Λόγος του Ιεχωβά είναι καλύτερος από οποιονδήποτε ανθρωποποίητο μύθο. Γιατί ενίκησε ο Εζεκίας; Ήταν ταχύς; Ήταν δυνατός; Ενίκησε επειδή υπετάχθη στον Ιεχωβά, με προσευχή. Ο Εζεκίας κατόπιν εδέχθη την απάντησι του Ιεχωβά. Μέσω του προφήτου του Ησαΐα, ο Ιεχωβά είπε στον Εζεκία: «Θέλω υπερασπισθή την πόλιν ταύτην, ώστε να σώσω αυτήν, ένεκεν εμού, και ένεκεν τον δούλου μου Δαβίδ.» (Ησ. 37:35) Τη νύχτα εκείνη ο άγγελος του Ιεχωβά επάταξε τον εχθρό—εκατόν ογδόντα πέντε χιλιάδες Ασσυρίους. (2 Βασ. 19) Στη μάχη μας, επίσης, δεν αρκεί μόνο μια γροθιά για να τεθή εκτός μάχης ο εχθρός. Πρέπει να εξακολουθήσωμε να δίνωμε πολλά αποτελεσματικά κτυπήματα. Δεν μπορεί, λοιπόν, να τίθεται σε χρήσι μια μόνο σειρά Γραφικών εδαφίων ή μια ομιλία στο έργο της μαρτυρίας. Για να ποικίλλουν αυτές, πρέπει να έχωμε πολλές και εύστροφες, και κατόπιν να τις χρησιμοποιούμε ορθά στην επίθεσι και στην υπεράσπισι του ευαγγελίου.
6. Ποιον δεν πρέπει να φοβούμεθα; γιατί; και ποιον πρέπει να φοβούμεθα;
6 Ο κανών είναι ότι ο μαχητής, για να μετάσχη στον αγώνα της πυγμαχίας, που είναι μια δοκιμή μάχης, πρέπει να είναι άφοβος. Έτσι πρέπει να είμεθα άφοβοι όταν δίνωμε μαρτυρία, να έχωμε πεποίθησι για την πνευματική μας δύναμι και για το ότι χειριζόμεθα ορθά τον λόγον της αληθείας. Πάλη σ’ έναν αγώνα μνημονεύεται από τον Παύλο εκτός από τις συχνές περιπτώσεις που αναφέρεται το τρέξιμο. (1 Κορ. 9:26· 1 Τιμ. 6:12· 2 Τιμ. 4:7) Έχετε πάντα στο νου σας να κηρύττετε και ας εναντιώνωνται! Όταν σας εναντιώνωνται, τι θα κάμετε; Θα φοβηθήτε και θα εγκαταλείψετε τον αγώνα; Αν συμβή αυτό, δεν θα είσθε κατάλληλος και θα τεθήτε έξω από τον αγώνα. Ο Ιεχωβά λέγει: «Οι δε δειλοί και άπιστοι και . . . πάντες οι ψεύσται, θέλουσιν έχει την μερίδα αυτών εν τη λίμνη τη καιομένη με πυρ και θείον· ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος.» (Αποκάλ. 21:8) Αν έχετε φόβον ανθρώπου, αυτός θα σας οδηγήση σε παγίδα, στην απώλεια του στεφάνου της ζωής. (Παροιμ. 29:25) «Αρχή σοφίας φόβος Ιεχωβά.»—Ψαλμ. 111:10, ΑΣ.
7. Το ότι οι αγώνες εκερδίζοντο ή εχάνοντο από ομάδες, ποια μαθήματα μας διδάσκει;
7 Οι αρχαίοι αγώνες εκερδίζοντο από μια ομάδα ή εχάνοντο από μια ομάδα, όχι από έναν αγωνιστήν. Εχρειάζοντο ακοντισταί, δισκοβόλοι, παλαισταί, άλται, πυγμάχοι και δρομείς για ν’ αποτελέσουν μια ομάδα. Η θεοκρατική οργάνωσις είναι μια μεγάλη ομάς. Ο καθένας από μας είναι μια μικρή μονάς σ’ αυτήν. Το ένα μέλος δεν μπορεί να κάμη χωρίς τα άλλα. «Διότι το σώμα δεν είναι έν μέλος, αλλά πολλά.» (1 Κορ. 12:14-26) Ας σκεπτώμεθα μόνο για τα κατορθώματα της οργανώσεως. Όταν κερδίζεται το αγώνισμα του δρόμου ή κατορθώνεται νίκη, η ομάς και όχι το άτομο, την επέτυχε. Ας τιμάται και ας επαινήται ο αρχηγός της ομάδος, Χριστός Ιησούς. Χρειάζεται αναγνώρισις του καθενός από όλους, και όλων από τον καθένα. Τότε έχομε πραγματικό έργο ομάδος. Υπάρχουν πολλά τμήματα σε μια μεγάλη μηχανή. Για να λειτουργή αυτή χωρίς τριβή πρέπει να είναι λαδωμένη. Το πνεύμα του Ιεχωβά και η ενότης που προκύπτει είναι για την οργάνωσί μας ό,τι είναι το λάδι για τη μηχανή.
8. Γιατί οι κακές συναναστροφές είναι πολύ επικίνδυνες;
8 Ένας άλλος κανών του αγώνος απαγορεύει την κακή συναναστροφή. Φίλοι του παλαιού κόσμου προσκολλώνται σε μερικούς. Μερικοί ανόητα προσκολλώνται σε φίλους του παλαιού κόσμου. Ο Παύλος ενουθέτησε: «Μη πλανάσθε· “Φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί”.» (1 Κορ. 15:33) Μερικοί μάλιστα και στην οργάνωσι έχουν συνήθειες του παλαιού κόσμου. Όλα αυτά αποτελούν ζύμην. Η ζύμη ενεργεί με τον τρόπο της σε ολόκληρη τη ζωή σας. Αν δεν αποχωρισθήτε από κακές συναναστροφές, θα χάσετε τον αγώνα. (1 Κορ. 5:9, 10· 6:9, 10) Αυτό σημαίνει διάσπασιν της εκγυμνάσεως και οδηγεί στη μαλάκυνσι των πνευματικών μας μυώνων. Το ζήτημα δεν είναι αν ένας που συναναστρεφόμεθα είναι ‘καλός άνθρωπος’. Ένας ‘καλός άνθρωπος’ μπορεί να είναι μια καλή συντροφιά. Αλλά είναι μια θεοκρατική συντροφιά; Αν όχι, τότε αποφεύγετέ τον. Τρέχετε μόνο μ’ εκείνους που τρέχουν τον αγώνα. Θυμηθήτε την παλαιά παροιμία: «Πουλιά με ίδια φτερά πάνε μαζί.» Μπορείτε επίσης να θυμηθήτε την παλαιά ιστορία του κύκνου του γεωργού που κολυμπούσε πάντοτε ανάμεσα στους γερανούς. Οι γερανοί κατέστρεφαν πάντοτε τη συγκομιδή του γεωργού. Απεφάσισε, λοιπόν, να τους πυροβολήση. Εφόνευσε τους γερανούς, μαζί τους δε και τον ωραίο του κύκνο, το πολύτιμο πουλί του. Μη συλληφθήτε κατά τον Αρμαγεδδώνα σαν αυτόν τον ωραίον αλλά άτυχο κύκνο.
9. Για ν’ αποφύγωμε ν’ αποδοκιμασθούμε, τι πρέπει να εξασκούμε;
9 Ο Παύλος έγραψε ότι «πας δε ο αγωνιζόμενος, εις πάντα εγκρατεύεται· . . . [Συνεπώς] δαμάζω το σώμά μου και δουλαγωγώ, μήπως εις άλλους κηρύξας, εγώ γείνω αδόκιμος.» (1 Κορ. 9:24-27) Οι αρχαίοι αγωνισταί εξήλεγχαν τη διαγωγή τους, τη ζωή τους, τις συνήθειες φαγητού, τις συναναστροφές, τα ποτά και τις τέρψεις. Απέφευγαν κάθε τι που τους αποσπούσε από την εκγύμνασί τους ή που την εξουδετέρωνε. Έτσι πρέπει κι εμείς οι θεοκρατικοί αγωνισταί να εξελέγχωμε ατομικώς τον εαυτό μας για να είμεθα θριαμβευταί.
10, 11. Ποιος είναι ο μέγιστος κανών; ο τελικός κανών; και πώς αυτοί σχετίζονται ο ένας με τον άλλον;
10 Ας τελειώσωμε την εξέτασι των κανόνων και του αποτελέσματός των με τον μέγιστον από όλους τους κανόνας, την αγάπη. Ο Παύλος λέγει ότι αν δεν έχωμε αγάπη είμεθα (1) ως «χαλκός ηχών, ή κύμβαλον αλαλάζον»· (2) ως μηδέν, και (3) ως ‘ουδέν ωφελούμενοι’. (1 Κορ. 13:1-3) Ο Ιησούς εξέθεσε τον κανόνα όταν είπε: «“Θέλεις αγαπά Ιεχωβά τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου, και εξ όλης της ψυχής σου, και εξ όλης της διανοίας σου, και εξ όλης της δυνάμεώς σου” . . . “Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου ως σεαυτόν.” Μεγαλητέρα τούτων άλλη εντολή δεν είναι.»—Μάρκ. 12:30, 31, ΜΝΚ.
11 Κατανοήστε ότι δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. (Εφεσ. 5:16· Αποκάλ. 10:6) Μάθετε καλά τους κανόνας και το πώς να τους εφαρμόζετε. Κάμετε συνήθειά σας αυτά τα πράγματα. Τηρείτε τους κανόνας και θα επιτύχετε νίκη και θ’ αποφύγετε καταστροφή. Ο τελικός κανών, λοιπόν, όπως εξετέθη από τον Ιησούν, είναι να τηρούμε όλους τους κανόνας του αγώνος. «Εάν με αγαπάτε, τας εντολάς μου φυλάξατε.» (Ιωάν. 14:15) Πρέπει να συμμορφωνώμεθα με όλους τους κανόνας. Κανείς δεν μπορεί να παραβιασθή ατιμωρητί.
ΕΞΕΧΟΝΤΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΑΙ ΠΟΥ ΕΝΙΚΗΣΑΝ
12-14. Πώς ο Ιησούς απεδείχθη εξέχων νικητής αγωνιστής, κερδίζοντας ποια ανταμοιβή;
12 Δεν μπορούμε ν’ αφήσωμε εδώ το θέμα αυτό που αφορά τους μετέχοντας στους θεοκρατικούς αγώνας, χωρίς να εξετάσωμε μερικούς από τους εξέχοντας αγωνιστάς του Ιεχωβά υπέρ της πίστεως, αφόβους μαχητάς και δρομείς που υπέμειναν.
13 Ο μέγιστος αγωνιστής από όλους στην ομάδα του Ιεχωβά είναι ο Αρχηγός μας Ιησούς Χριστός. Αφού είναι το υπόδειγμά μας, ας τον εξετάσωμε πρώτον. (1 Πέτρ. 2:21) Το πρώτο εξέχον εμπόδιο που ετέθη ενώπιόν του στον αγώνα του ήταν η ευκαιρία ν’ αποκτήση όλα τα βασίλεια του κόσμου τούτου. Ο Ιησούς παρέμεινε σταθερά στον αγώνα απαντώντας στον Διάβολο: «Ύπαγε, Σατανά· διότι είναι γεγραμμένον, “Ιεχωβά τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει, και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει”.» (Ματθ. 4:10) Ένα άλλο πρόσκομμα που έθεσε ο Σατανάς στον αγώνα δρόμου του Ιησού ήταν ο Πέτρος και η ανθρώπινη, μη κατά Θεόν σκέψις του. Ο Πέτρος επήρε κατ’ ιδίαν τον Ιησού και ήγειρε ισχυρή αντίρρησι για την απειλούμενη βλάβη στον Ιησού. Ο Πέτρος είπε: «Γενού ίλεως εις σεαυτόν, Κύριε.» Μήπως αυτό έκαμε διστακτικόν τον Ιησού; Ο Ιησούς απήντησε: «Ύπαγε οπίσω μου, Σατανά, σκάνδαλόν μου είσαι.» (Ματθ. 16:22, 23) Ενώπιον του Πιλάτου, επίσης, ο Ιησούς αγωνίσθηκε για την πίστι λέγοντάς του: «Εγώ δια τούτο εγεννήθην, και δια τούτο ήλθον εις τον κόσμον, δια να μαρτυρήσω εις την αλήθειαν.»—Ιωάν. 18:37.
14 Έπειτα από λίγο ο Ιησούς ήταν εντελώς απομονωμένος, χωρίς συντρόφους. Ήταν μόνος στον αγώνα ως το τέλος και είχε εγκαταλειφθή από τους συνεργάτας του, αλλά ήταν πιστός μέχρις εσχάτων. Έθεσε κάθε τι που είχε στον αγώνα, και τη ζωή την ίδια. Απεγυμνώθη από τα ενδύματά του, εκαρφώθη στο ξύλο, φορώντας στην κεφαλή του στέφανον εξ ακανθών. Εφαίνετο σε όλους ότι ο Ιεχωβά τον είχε τελείως εγκαταλείψει. Στα μάτια του Σατανά και των επιγείων οργάνων του ο Ιησούς απέθανε ως εγκληματίας. Γοργά ο Ιεχωβά αντέστρεψε τη σκηνή, μπροστά ακριβώς στα μάτια του Σατανά. Μέσα σε τρεις ημέρες ο Ιεχωβά αντήμειψε τον Ιησούν με ανάστασι σε αιώνια ζωή, έπειτα δε από ολίγες εβδομάδες, ο Ιησούς ανελήφθη στα δεξιά του Θεού και Πατρός του.—Ψαλμ. 110:1· Ιωάν. 20:17.
15. Ποιο παράδειγμα νικηφόρου αγωνιστού έδωσε ο Στέφανος; ο Παύλος;
15 Ο πρώτος ακόλουθος του Ιησού Χριστού που είναι γνωστό ότι έτρεξε την πορεία του πιστά αφού ο Ιησούς ετελείωσε τη δική του, είναι ο Στέφανος. Ετελείωσε τον αγώνα του μέσα στους όνυχας των εχθρών του. Εκήρυττε ακόμη και καθώς τον λιθοβολούσαν μέχρι θανάτου. Έτρεξε και εκέρδισε τον στέφανον της νίκης. Ο θάνατος δεν τον απεστέρησε από την ανταμοιβή του. Ένας άλλος νικητής ήταν ο Παύλος ο οποίος υπερενίκησε πολλά εμπόδια που ετέθησαν στο δρόμο του αγώνος του. Παρατηρήστε την έκθεσί του στη Δευτέρα προς Κορινθίους επιστολή, κεφάλαιο ενδέκατο, εδάφια 23 έως 27. Εκεί λέγει ότι ευρέθη «εις πληγάς καθ’ υπερβολήν, εις φυλακάς περισσότερον, εις θανάτους πολλάκις· υπό των Ιουδαίων πεντάκις έλαβον πληγάς τεσσαράκοντα παρά μίαν· τρις ερραβδίσθην, άπαξ ελιθοβολήθην, τρις εναυάγησα, έν ημερονύκτιον εν τω βυθώ έκαμον· εις οδοιπορίας πολλάκις, εις κινδύνους ποταμών, κινδύνους ληστών, κινδύνους εκ του γένους, κινδύνους εξ εθνών, κινδύνους εν πόλει, κινδύνους εν ερημία, κινδύνους εν θαλάσση, κινδύνους εν ψευδαδέλφοις· εν κόπω και μόχθω, εν αγρυπνίαις πολλάκις, εν πείνη και δίψη, εν νηστείαις πολλάκις, εν ψύχει και γυμνότητι.» Αργότερα ο Παύλος προσέθεσε: «Τον δρόμον ετελείωσα, την πίστιν διετήρησα.»—2 Τιμ. 4:7.
16, 17. Πώς οι τρεις Εβραίοι και ο Σαμψών έδειξαν ότι ήσαν από τη νικώσα «ομάδα»; με ποια έκβασι για τον καθένα;
16 Παλαιότερα παραδείγματα εξόχου πίστεως στον Ιεχωβά είναι ο Σεδράχ, ο Μισάχ και ο Αβδέ-νεγώ. Οι τρεις αυτοί πιστοί Εβραίοι διετάχθησαν να πέσουν και να προσκυνήσουν την χρυσήν εικόνα που είχε στηθή στην πεδιάδα Δουρά. Θα ηρνούντο να το πράξουν αυτό με δαπάνη τού να ριφθούν στην κάμινο του πυρός; Αφού μπήκαν στον αγώνα, παρέμειναν σ’ αυτόν, υπενθυμίζοντας με ηρεμία στον βασιλέα: «Ναβουχοδονόσορ, ημείς δεν έχομεν χρείαν να σοι αποκριθώμεν περί του πράγματος τούτου. Εάν ήναι ούτως, ο Θεός ημών, τον οποίον ημείς λατρεύομεν, είναι δυνατός να μας ελευθερώση εκ της καμίνου του πυρός της καιομένης· και εκ της χειρός σου, βασιλεύ, θέλει μας ελευθερώσει. Αλλά και αν ουχί, ας ήναι γνωστόν εις σε, βασιλεύ, ότι τους θεούς σου δεν λατρεύομεν, και την εικόνα την χρυσήν, την οποίαν έστησας, δεν προσκυνούμεν.» Η τολμηρή των πρόκλησις εξαγρίωσε τον βασιλέα. Διέταξε να θερμανθή η κάμινος εφτά φορές περισσότερο από όσο εθερμαίνετο συνήθως και οι τρεις άνδρες να ριφθούν μέσα σ’ αυτήν. Αυτοί δεν ωπισθοχώρησαν, αρνήθηκαν να πέσουν και να προσκυνήσουν και παρέμειναν στον αγώνα. Ερρίφθησαν μέσα στη δυναμωμένη «βρυχώμενη» φωτιά. Ως ανταμοιβήν από τον Ιεχωβά έλαβαν το να εξέλθουν από τις φλόγες χωρίς να καούν και εθριάμβευσαν μέσω της πίστεως και της υπομονής των.—Δαν. 3:1-27.
17 Ας μη λησμονούμε τον Σαμψών. Φρουρούμενος από τους εχθρούς του ώσπου η κόμη του εμεγάλωσε εκ νέου, ο Σαμψών άλεθε στη φυλακή. Εσκέπτετο για τις προσβολές που έγιναν εναντίον του Θεού του, του Ιεχωβά, και εναντίον αυτού του ιδίου καθώς εμαστιγώνετο με τους χλευασμούς και τους ονειδισμούς και εδέρετο με το μαστίγιο των Φιλισταίων εχθρών του, οι οποίοι είχαν εξορύξει τους οφθαλμούς του. Τα αισθήματά του είχαν διεγερθή στον ύψιστο βαθμό και επρόκειτο να ξεσπάση με απόφασι να διεκδικήση το όνομα του Ιεχωβά. Εγνώριζε ότι η ζωή του εξετίθετο σε κίνδυνο στον τελικό του αγώνα. Για να διεκδικήση το όνομα του Ιεχωβά ο Σαμψών έβαλε ολόκληρη την καρδιά του και τη δύναμι στην τελική πάλη στο ναό των Φιλισταίων εορταστών του Δαγών. Εγνώριζε ότι ο αγών θα του έπαιρνε τη ζωή του. Και όμως διεκήρυξε: «Δέσποτα Ιεχωβά, ενθυμήθητί με, δέομαι· και ενίσχυσόν με, παρακαλώ, μόνον ταύτην την φοράν, Θεέ, δια να εκδικηθώ κατά των Φιλισταίων διαμιάς, υπέρ των δύο οφθαλμών μου. Και ενηγκαλίσθη ο Σαμψών τους δύο μέσους στύλους, επί των οποίων ίστατο ο οίκος, και επεστηρίχθη επ’ αυτούς, τον ένα με την δεξιάν αυτού, και τον άλλον με την αριστεράν αυτού. Και είπεν ο Σαμψών, Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των Φιλισταίων. Και εκάμφθη με δύναμιν· και ο οίκος έπεσεν επί τους άρχοντας, και επί πάντα τον λαόν τον εν αυτώ. Οι δε αποθανόντες, τους οποίους εθανάτωσεν εν τω θανάτω αυτού, ήσαν περισσότεροι παρά όσους εθανάτωσεν εν τη ζωή αυτού.»—Κριτ. 16:28-30, ΜΝΚ.
18. Σε ποιον αγώνα ιδιαιτέρως απέδειξε ο Δαβίδ ότι ήταν ένας ισχυρός αγωνιστής;
18 Ένας άλλος ισχυρός αγωνιστής ήταν ο Δαβίδ. Ακόμη και στη νεότητά του έγινε η προσωποποίησις της αφοβίας. Δεν μπορούσε να εκφοβισθή από τον αγώνα. Ήταν τολμηρός εν τω Ιεχωβά. Ο Γολιάθ είχε προκαλέσει τον Παντοδύναμο Θεό και τον λαό του. Ο νεαρός Δαβίδ υπερεχείλισε από δίκαιη αγανάκτησι γι’ αυτή την προσβολή στον Θεό του Ιεχωβά. Με οργή ερώτησε: «Τις είναι ο Φιλισταίος ούτος ο απερίτμητος, ώστε να εξουθενή τα στρατεύματα του Θεού του ζώντος; . . . Και είπεν ο Δαβίδ προς τον Σαούλ, Ο δούλος σου έβοσκε τα πρόβατα του πατρός αυτού, και ήλθε λέων, και άρκτος, και ήρπασε πρόβατον εκ του ποιμνίου· και εξήλθον κατόπιν αυτού, και επάταξα αυτόν, και ηλευθέρωσα αυτό εκ του στόματος αυτού· και καθώς εσηκώθη εναντίον μου, ήρπασα αυτόν από της σιαγόνος, και επάταξα αυτόν, και εθανάτωσα αυτόν· επάταξεν ο δούλός σου και τον λέοντα και την άρκτον· και ο Φιλισταίος ούτος ο απερίτμητος θέλει είσθαι ως έν εκ τούτων, επειδή εξουθένησε τα στρατεύματα του Θεού του ζώντος.» Άφοβος, ο Δαβίδ επροχώρησε προς τον αγώνα. Αν και ήταν μόλις ένας νεανίας, αντιμετώπισε θαρραλέα τον καυχησιολόγον, τον γίγαντα Γολιάθ. Σ’ αυτόν τον Φιλισταίον ο Δαβίδ διεκήρυξε: «Συ έρχεσαι εναντίον μου με ρομφαίαν, και δόρυ, και ασπίδα· εγώ δε έρχομαι εναντίον σου εν τω ονόματι του Κυρίου [Ιεχωβά] των δυνάμεων, του Θεού των στρατευμάτων του Ισραήλ, τα οποία συ εξουθένησας.» Σημειώστε την αντίθεσι: ένας γίγας σκεπασμένος με πανοπλία, ένας έμπειρος άνδρας πολέμου και εναντίον του ένα απλό παιδί με τα ποιμενικά του ενδύματα, εφωδιασμένο μόνο με μια σφενδόνη και λίθους! Αλλά μήπως ο Δαβίδ εγκατέλειψε το πεδίον του αγώνος; Εφοβείτο μήπως χάση τη ζωή του; Μήπως άφησε τη μάχη; Χωρίς να κλονισθή εκραύγασε: «Την ημέραν ταύτην θέλει σε παραδώσει ο Κύριος [Ιεχωβά] εις την χείρά μου· και θέλω σε πατάξει, και αφαιρέσει από σου την κεφαλήν σου· . . . δια να γνωρίση πάσα η γη ότι είναι Θεός εις τον Ισραήλ.» (1 Σαμ. 17:26, 34-36, 45, 46) Τότε ο Δαβίδ, με τη σφενδόνη στο χέρι, κατηύθυνε αλάνθαστα το λιθάρι στο μέτωπο του γίγαντος! Αυτό επέτυχε τον στόχο! Ο Ιεχωβά έδωκε στον Δαβίδ τον θρίαμβο. Ο γίγας έπεσε νεκρός. Λόγω της αφοβίας του και της αγάπης του για τον Ιεχωβά, ο Δαβίδ κατονομάζεται ως ένας από εκείνους που έλαβαν την επιδοκιμασία του Ιεχωβά. (Εβρ. 11:32-34) Είναι βέβαιος για το βραβείο του θριάμβου του.
19. Γιατί ο Παύλος κατέγραψε μερικούς από αυτούς τους θριαμβευτάς αγωνιστάς στην προς Εβραίους επιστολή, κεφ. 11;
19 Μερικούς από αυτούς τους θριαμβευτάς αγωνιστάς υπέρ της πίστεως ο Παύλος κατέγραψε μεταξύ των αρχαίων μαρτύρων του Ιεχωβά για μας ενθαρρύνη σήμερα να τρέχωμε εξακολουθητικά με τον θριαμβευτικό τρόπο που έτρεξαν κι εκείνοι. Για μας ο Παύλος έγραψε: «Λοιπόν και ημείς, περικυκλωμένοι όντες υπό τοσούτου νέφους μαρτύρων, ας απορρίψωμεν παν βάρος και την ευκόλως εμπεριπλέκουσαν ημάς αμαρτίαν, και ας τρέχωμεν μεθ’ υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα· αποβλέποντες εις τον Ιησούν τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως.—Εβρ. 12:1, 2.
20-22. Ποια πορεία οδηγεί στον θάνατο, και ποια πορεία στην απόκτησι του βραβείου της ζωής στον νέο κόσμο του Θεού;
20 Τώρα το ερώτημα είναι: Θα είσθε ένας από τους δραστηρίους Χριστιανούς που τρέχουν θριαμβευτικά για το βραβείον της ζωής; Ή θα είσθε ένας από τους αδρανείς παραβάτας της διαθήκης ή οκνηρούς και θα παρασύρεσθε στην καταδίκη σας αιωνίου θανάτου; (Ρωμ. 1:28-32) Μην είσθε ένας αδρανής οκνηρός—πολύ νωθρός ακόμη και για να θρέψετε τον εαυτό σας—ώστε να πεθάνετε. (Παροιμ. 19:24· 14:14) Θυμηθήτε ότι, αν δεν είσθε ενεργώς υπέρ του Ιησού, είσθε εναντίον του και πρέπει ν’ αντιμετωπίσετε την τελική τύχη των εχθρών του. (Ματθ. 12:30) Έχετε περιπλανηθή έξω από την πορεία του αγώνος στο τέλμα της αδρανείας; Συγκρατήστε τον εαυτό σας και επιστρέψατε γρήγορα! Ο πιο συγκινητικός και τελικός από όλους τους αγώνας, ο Αρμαγεδδών, είναι ακριβώς μπροστά μας. Με τη δραστηριότητά μας, όλοι θριαμβευτικά ‘ας αγωνισθώμεν δια την πίστιν’.—Ιούδ. 3.
21 Κάτω από το διερευνητικό βλέμμα του Ιεχωβά, είθε όλοι μας, βλέποντας εγκαθιδρυμένη στους ουρανούς την θριαμβεύουσα βασιλεία, ν’ αποφασίσωμε ν’ αποφύγωμε την αδράνεια και τον θάνατο. Αντιθέτως, με δραστηριότητα, ας κερδίσωμε το βραβείον του θριάμβου, δηλαδή, ΖΩΗ στον νέο κόσμο υπό την βασιλείαν του Ιεχωβά.
22 Ιεχωβά ο Θεός μας ας σας ευλογή καθώς ‘αγωνίζεσθε τον καλόν αγώνα της πίστεως’.—1 Τιμ. 6:12.