Μέρος 1—Ο Πρόεδρος Επισκέπτεται την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή

ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ τώρα βέβαια διαφέρουν από εκείνα που εγίνοντο πριν από σαράντα χρόνια. Ταξιδεύοντας αεροπορικώς, μπόρεσα να επισκεφθώ πολλούς τόπους του κόσμου όλου, μέσα σε λίγες εβδομάδες, επιβλέποντας τα τμήματα της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά, συναντώμενος με ιεραποστόλους και παρακολουθώντας εθνικές συνελεύσεις σε διάφορες χώρες. Τη Δευτέρα, 26 Νοεμβρίου 1956, στις 4 μ.μ., επιβιβάσθηκα σ’ ένα αεροπλάνο DC-7 κι άρχισα άλλο ένα ταξίδι αυτού του είδους. Μέσα σε δέκα ώρες προσγειωθήκαμε στο Αμβούργο της Γερμανίας. Εκεί βγήκαν λίγοι επιβάται, και σε τριάντα λεπτά της ώρας απογειωθήκαμε πάλι για τη Δανία, τον πρώτο μου σταθμό.

Ο λόγος της μεταβάσεώς μου στη βόρειο Ευρώπη ήταν να εξετάσω ένα μεγάλο οικοδομικό πρόγραμμα που είχε αρχίσει η Εταιρία πριν από δεκαοκτώ μήνες και το οποίον τώρα είναι υπό εκτέλεσιν. Στη διάρκεια των τελευταίων ολίγων ετών το έργον στη Δανία προώδευσε τόσο καλά ώστε παρέστη ανάγκη ν’ ανεγερθή νέος οίκος Μπέθελ καθώς και τυπογραφείο. Είχαν καταστρωθή σχέδια προ ολίγου καιρού, και τώρα αποτελούσε πραγματική ευχαρίστησι να εξετασθούν μερικές λεπτομέρειες και να γίνη επίβλεψις του κτισίματος του ωραίου αυτού νέου κτιρίου που ανεγείρεται στην Κοπεγχάγη. Σε λίγους μήνες, πιθανώς στις αρχές του θέρους, το κτίριο αυτό θα είναι συμπληρωμένο και θα χρησιμοποιηθή για τον σκοπό που προορίζεται. Είχα την ευκαιρία να διεξέλθω τα προβλήματα του τμήματος (και ήσαν πολλά αυτά) σχετικά με το έργον του κηρύγματος στη Δανία. Οι αδελφοί εκεί είναι πολύ ζηλωταί και θέλουν να διεξάγουν το έργον ακριβώς όπως και οι άλλοι μάρτυρες του Ιεχωβά σε όλα τα άλλα μέρη του κόσμου, αλλά το κράτος έχει άλλες ιδέες. Ισχυρίζεται ότι όταν οι μάρτυρες του Ιεχωβά πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι ενασχολούνται σε μια εμπορική εργασία. Γι’ αυτό, για την εξεύρεσι μιας λύσεως, πρέπει πολλά να γίνουν με τους δικηγόρους. Οι αδελφοί δεν αφήνουν τα χέρια τους να χαλαρώνουν, αλλά εξακολουθούν να κηρύττουν τ’ αγαθά νέα της Βασιλείας. Ήταν πράγματι μια ευχαρίστησις να συναντήσω 6.082 απ’ αυτούς στην Αίθουσα Βασιλείας (όπου είχα μιλήσει πολλές φορές), η οποία ήταν κατάμεστη. Χάρις στην πυροσβεστική υπηρεσία, πολλοί από τους αδελφούς μας επετράπη να σταθούν όρθιοι στους διαδρόμους, οι οποίοι ήσαν εφωδιασμένοι με μεγάφωνα.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Παρέμεινα μόνο μιάμιση μέρα στη Δανία και κατόπιν πήγα στη Γερμανία. Όταν αποβιβάσθηκα στη Φραγκφούρτη, μου ήταν βέβαια ευχάριστο που συνήντησα πολλούς από τους συνεργάτας μου, τους Αδελφούς Φροστ και Φράνκε, ένα σημαντικό αριθμό αδελφών της εκκλησίας Φραγκφούρτης και μερικούς άλλους αδελφούς του τμήματος του Βισμπάντεν. Κι εδώ επίσης, ο σκοπός της επισκέψεως ήταν να εργασθώ για το πρόβλημα της επεκτάσεως. Το Μπέθελ και το σημερινό εργοστάσιο είναι πολύ μικρά κι εκαλέσαμε έναν αρχιτέκτονα αδελφόν. Συνεργασθήκαμε μ’ αυτόν ολόκληρη τη μέρα σχεδιάζοντας ένα μεγαλύτερο εργοστάσιο και Μπέθελ. Η Εταιρία μπόρεσε ν’ αγοράση κάποιο οικόπεδο από τον δήμον του Βισμπάντεν και ύστερ’ από πολλές συζητήσεις η δημοτική αρχή συγκατετέθη ν’ αλλάξωμε τη θέσι μιας οδού κι έτσι να καταστή δυνατόν να ανεγείρωμε το νέο μας κτίριο κατέναντι ακριβώς του σημερινού μας, προεκτείνοντας την οδόν πέραν του νέου μας κτιρίου. Αυτό εξετιμήθη πολύ από την Εταιρία και θα αποτελέση ασφαλώς μια θαυμάσια βάσι για ένα αποδοτικής λειτουργίας Μπέθελ και εργοστάσιο στη Γερμανία. Το κτίριο θα είναι αρκετά ευρύχωρο για να περιλάβη μερικά νέα πιεστήρια, που κατασκευάζονται τώρα, η δε υψηλή οροφή του αφήνει άφθονο χώρο σε ύψος.

Το να κάθωμαι εκεί στην τράπεζα του Μπέθελ και να βλέπω τόσα γνωστά πρόσωπα ήταν κάτι όμοιο με τους παλαιούς καιρούς. Δεν είχα τον καιρό να συναντηθώ με την οικογένεια και να τους δώσω ομιλία, αλλά τους έδωσα το Βιβλίο του Έτους και το ημερολόγιο, που τους εχαροποίησαν.

Εδαπανήθησαν λιγώτερες από είκοσι τέσσερες ώρες στη Γερμανία για τη μελέτη του νέου αυτού κτιρίου και κατόπιν συνέχισα το ταξίδι μου στην Ολλανδία. Όταν εφθάσαμε στη Φραγκφούρτη (για να επιβιβασθούμε στο αεροπλάνο για το Άμστερνταμ) έμαθα ότι θα έχωμε τρίωρη καθυστέρησι. Μερικοί αδελφοί της Φραγκφούρτης είχαν έλθει για τον αποχαιρετισμό, και επρότεινα να πάμε στην πόλι της Φραγκφούρτης, όπου εγίνοντο μερικές συναθροίσεις—συναθροίσεις σχολής θεοκρατικής διακονίας και συναθροίσεις υπηρεσίας—και θα μπορούσα να μιλήσω στους αδελφούς μέσα στις διάφορες αίθουσές των επί τριάντα ίσως λεπτά δι’ ενός διερμηνέως, ο οποίος ήταν μαζί μας. Είχαμε, λοιπόν, μια πολύ ευχάριστη βραδιά. Επισκεφθήκαμε δύο Αίθουσες Βασιλείας, και στη μία απ’ αυτές ωμίλησα σε 144, στη δε άλλη σε 151 από τους αδελφούς μας.

Όταν έφθασα στην πρώτη αίθουσα πριν από την έναρξι της συναθροίσεως, άρχισα ευθύς μετά την έναρξι της συναθροίσεως, και κατόπιν επήγα στη δεύτερη αίθουσα. Εκεί το μάθημα σχολής θεοκρατικής διακονίας ήταν εν προόδω και απέβη συγκινητική για τον ομιλητή η στιγμή που ο υπηρέτης του τμήματος Αδελφός Φράνκε, ο Αδελφός Φροστ και ο πρόεδρος της Εταιρίας μπήκαν κι εκάθησαν στην πρώτη σειρά, συνομιλώντας με τον υπηρέτη της εκκλησίας. Φυσικά, μπήκαν μέσα και πολλοί άλλοι αδελφοί, προξενώντας θόρυβο, και λυπήθηκα τότε για τον ομιλητή, διότι πραγματικά μιλούσε υπό «αντιξόους συνθήκας»! Εν τούτοις, σύντομα παρεχώρησε τη θέσι του στον πρόεδρο της Εταιρίας, και άρχισα να λέγω μερικές πείρες που άρεσαν σε όλους.

Η Γερμανία βέβαια έκαμε βελτιώσεις απ’ τον καιρό του τέλους του πολέμου κι ετέθη σε ενέργεια ένα τεράστιο πρόγραμμα ανοικοδομήσεως μέσα στην ίδια τη Φραγκφούρτη. Πριν από λίγα χρόνια είχα φθάσει εκεί αμέσως μετά τον πόλεμο και είδα τα ερείπια της καταστροφής της· αλλά τώρα οι κυριώτεροι δρόμοι της φαίνονται ακριβώς όπως και κάθε άλλης πόλεως οι κυριώτεροι δρόμοι, στις Ηνωμένες Πολιτείες και αλλού. Επεστρέψαμε λοιπόν στο αεροδρόμιο, όπου εφθάσαμε σε σαράντα λεπτά από της αναχωρήσεώς μας, και, αφού απεχαιρετήσαμε τους αδελφούς, σε λίγο συναντήθηκα στο αεροδρόμιο του Άμστερνταμ με τον υπηρέτη του τμήματος της Ολλανδίας.

ΟΛΛΑΝΔΙΑ

Κι εδώ επίσης ετακτοποιήθη ένα πρόγραμμα για την ανέγερσι ενός νέου κτιρίου του τμήματος. Το σημερινό μας κτίριο, που βρίσκεται σε μια ωραία τοποθεσία του Άμστερνταμ, είναι πολύ μικρό, και προβλέπομε να τυπώνωμε μόνοι μας τα έντυπά μας μια μέρα. Η μικρή έκτασις της Ολλανδίας σημαίνει ότι υπάρχει ανάγκη όλου του εδάφους που μπορεί ν’ αποκτηθή, με το άνοιγμα δε μεγάλων τάφρων, με την άντλησι νερού και προπαρασκευή της γης για την ανάπτυξι γεννημάτων και για οικοδόμησι νέων πόλεων, συνεχώς αποκτάται νέο έδαφος για κατοίκησι. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει κανείς να εξασφαλίση προτεραιότητα, ας το πούμε έτσι, να λάβη τη σειρά του στην απόκτησι ενός οικοπέδου. Ελπίζομε ν’ αποκτήσωμε ένα νέο οικόπεδο ακριβώς στο άκρον του Άμστερνταμ, όπου μπορούμε να οικοδομήσωμε δικό μας κτίριο. Η συζήτησις αυτών των πραγμάτων επροχώρησε στη διάρκεια της ημέρας.

ΒΡΕΤΤΑΝΙΑ

Την Κυριακή, 2 Δεκεμβρίου, επήγα αεροπορικώς στο Λονδίνο, όπου έφθασα το μεσημέρι. Ο υπηρέτης του τμήματος Αδελφός Χιούς, μαζί με άλλους της οικογενείας Μπέθελ και μερικούς αρχιτέκτονας, πήγαν στον νέο τόπο που ηγοράσθη προσφάτως, και όπου ελπίζομε ν’ ανεγείρωμε ένα πολύ ωραίο οικοδόμημα για να στεγάσωμε την οικογένεια Μπέθελ και να μεγαλώσωμε το τυπογραφικό μας εργοστάσιο. Εδώ στο Λονδίνο, στο μέρος που είναι γνωστό ως η «Πράσινη Ζώνη», έχομε ένα όμορφο τόπο. Ολόκληρο το οικόπεδο περιστοιχίζεται από ωραία μεγάλα δένδρα, και δεν μπορούσα να φαντασθώ καλύτερον τόπο κατοικίας και μάλιστα μέσα στην πόλι. Οι αδελφοί μας του Μπέθελ του Λονδίνου χαίρουν πραγματικά για το νέο αυτό σχέδιο, ο δε αρχιτέκτων είπε ότι τον Φεβρουάριο πρέπει ν’ αρχίσουν να θέτωνται τα θεμέλια και μετά από λίγον καιρό θα έχωμε περατωμένο το κτίριο. Για πολλούς που είναι στην αλήθεια, ο αριθ. 34 Κρέιβν Τέρας του Λονδίνου W. 2, είναι παλιά διεύθυνσις· αλλ’ είμαι βέβαιος ότι οι αδελφοί της Βρεττανίας θα χαρούν με την αλλαγή, και όταν θα ιδούν το νέο κτίριο και τη νέα Αίθουσα Βασιλείας συνεχόμενη με αυτό, όλοι θα χαρούν βλέποντας αυτές τις αποδείξεις της προόδου του έργου της Βασιλείας στη Βρεττανία. Όπως εμάθαμε όλοι από το Βιβλίο του Έτους 1957, το έργον της Βρεττανίας προώδευσε θαυμασίως καλά στη διάρκεια του περασμένου υπηρεσιακού έτους και τον Δεκέμβριο του 1956 η Βρεττανία έφθασε άλλο ένα νέο κορύφωμα 32.857 ευαγγελιζομένων. Ασφαλώς αυτοί έχουν ανάγκη από το νέο αυτό κτίριο.

Πολύ λυπήθηκα που δεν είχα την ευκαιρία να ομιλήσω σε μερικούς από τους συγκεντρωμένους αδελφούς μας του Λονδίνου (παρέμεινα εκεί επί δεκαοκτώ μόνον ώρες), και νωρίς τη Δευτέρα πρωί απεχαιρέτησα τους αγαπητούς φίλους κι έφυγα στο Παρίσι.

ΓΑΛΛΙΑ

Στο Παρίσι είχαμε αγοράσει ένα οικόπεδο κι εδαπάνησα πάλι τη μέρα με αρχιτέκτονας εξετάζοντας τα τελικά σχέδια για ένα νέο Μπέθελ και τυπογραφείο, που χρειάζονται πολύ στη Γαλλία. Η Δευτέρα είχε το κορύφωμά της με μια εσπερινή συνάθροισι στην Αίθουσα Βαγκράμ, όπου είχαν συγκεντρωθή 2.580 αδελφοί μας. Ήταν πράγματι μια χαρά να βλέπωμε τόσο πολλούς από διάφορα μέρη της Γαλλίας κι απ’ αυτό το Παρίσι, και θυμηθήκαμε τη θαυμάσια συνέλευσι που είχαμε στο Παρίσι το θέρος του 1955. Ο Αδελφός Γιοντές, υπηρέτης του τμήματος, έκαμε μια βραχεία εισήγησι, και είχα την ευχαρίστησι ν’ αναγγείλω στο ωραίο αυτό πλήθος του Χριστιανικού λαού ότι και στο Παρίσι θα κτισθή ένα νέο Μπέθελ καθώς κι ένα τυπογραφείο. Ο ενθουσιασμός των ήταν αρκετός να δονήση την αίθουσα. Τον Δεκέμβριο η Γαλλία έφθασε ένα νέο όριο 10.058 ευαγγελιζομένων, πράγμα που αποτελεί άλλη μια απόδειξι ότι χρειαζόμεθα μεγαλύτερες εγκαταστάσεις.

Έτσι συνέβη ώστε μέσα σε μια μόνο εβδομάδα επισκέφθηκα πέντε τμήματα, διεξήλθα τα πιο επείγοντα προβλήματα, και ειδικά αφιέρωσα τον χρόνον μου σε οικοδομική εργασία για τα νέα γραφεία τμημάτων και τυπογραφεία. Τώρα μετέβαινα στη Μέση Ανατολή, για να παρακολουθήσω συνελεύσεις, να επιθεωρήσω γραφεία τμημάτων, να επισκεφθώ ιεραποστόλους και να ιδώ τι θα μπορούσε να γίνη για την προώθησι του κηρύγματος των αγαθών νέων.

Την Τρίτη πρωί, με ξαστεριά, ανεχώρησα απ’ το Παρίσι. Πετώντας πάνω από τις Γαλλικές Άλπεις και ακριβώς πάνω απ’ το Λευκό Όρος, μπορούσα να ιδώ ότι όλ’ αυτά τα όρη με το άφθονο χιόνι τους ήσαν πράγματι ωραία. Πόσο θαυμάσια είναι η δημιουργία του Ιεχωβά! Δεν πέρασε πολλή ώρα και αρχίσαμε ν’ αφήνωμε πίσω τα χιόνια για να ιδούμε τους πράσινους αγρούς της Ιταλίας, και να προσγειωθούμε τελικά στη Ρώμη. Παρέμεινα εκεί μια ώρα μόνο, όπου με συνήντησαν ο υπηρέτης του τμήματος, Αδελφός Σιδέρης, και ο Αδελφός Χόφμαν, υπηρέτης ζώνης σ’ αυτό το τμήμα του κόσμου. Επεράσαμε πολύ ευτυχείς ώρες μαζί, κι έπειτα ο Αδελφός Χόφμαν με συνόδευσε και συνταξιδέψαμε στην Ελλάδα.

ΕΛΛΑΣ

Όταν ελήφθη στην Ελλάδα η είδησις ότι θα επισκεφθή τας Αθήνας ο πρόεδρος της Εταιρίας, οι αδελφοί, όπως μου ελέχθη, πολύ ενθουσιάσθηκαν κι εχάρηκαν. Είχαν περάσει πέντε χρόνια αφότου επεσκέφθηκα την Ελλάδα, αλλ’ αυτή τη φορά επρόκειτο να συνοδευθώ από τον αντιπρόεδρο, Φ. Γ. Φραντς, καθώς κι απ’ τον υπηρέτη ζώνης, Φ. Κ. Σ. Χόφμαν. Ο Αδελφός Φραντς είχε κάμει ένα ταξίδι στην Πορτογαλία και στην Ισπανία, εσταμάτησε στη Ρώμη, και τώρα ήρχετο στας Αθήνας την επόμενη μέρα της δικής μου αφίξεως. Έτσι, οι αδελφοί στας Αθήνας ήσαν πολύ ενθουσιασμένοι και ανέμεναν ευχάριστες ώρες. Τα μέγα ερώτημα στη διάνοια του υπηρέτου του τμήματος και των άλλων αδελφών του γραφείου της Εταιρίας ήταν αν θα μπορούσαν να έχουν μια κεντρική συνάθροισι κάπου στας Αθήνας. Τον Νοέμβριο, ο υπηρέτης του τμήματος είχε μεταβή στην αστυνομία Αθηνών για να ζητήση τη χορήγησι αδείας στην Εταιρία να έχη μια συνάθροισι στις 7 Δεκεμβρίου, ύστερα δε από μια μακρά συζήτησι η αστυνομία παρεχώρησε αυτή την άδεια. Εμισθώθη ένα από τα κυριώτερα θέατρα των Αθηνών· η χωρητικότης του ήταν 1.200 ατόμων. Όλα εφαίνοντο έτοιμα γι’ αυτή τη μισής ημέρας συνέλευσι των Αθηνών, κι έτσι εταχυδρομήθησαν ειδικά προσκλητήρια δελτάρια. Το θέατρο ήταν πολύ μικρό για να χωρέση τις ομάδες των μαρτύρων του Ιεχωβά που συναθροίζονται τακτικά στας Αθήνας και τον Πειραιά. Γι’ αυτό έγιναν άλλα σχέδια για τη συνάντησι αυτών με τον πρόεδρο και τον αντιπρόεδρο της Εταιρίας.

Φαντασθήτε τον ενθουσιασμό μεταξύ των αδελφών αυτών στους οποίους δεν είχε επιτραπή να συναθροισθούν δημοσίως επί είκοσι οκτώ χρόνια!

Μόλις τέσσερες μέρες πριν από τη μικρή αυτή συνέλευσι των Αθηνών, ο υπηρέτης του τμήματος έλαβε τηλεφώνημα της αστυνομίας να παρουσιασθή στα γραφεία αυτής. Ο αξιωματικός υπηρεσίας είπε στον Αδελφό Υδραίο, υπηρέτη του τμήματος, ότι η αστυνομία είχε επιφυλάξεις περί του αν θα έπρεπε ή όχι να γίνη αυτή η συγκέντρωσις και συνέστησε να μη γίνουν προετοιμασίες γι’ αυτήν. Εν τούτοις, ο υπηρέτης του τμήματος είπε στον αστυνόμο ότι δεν εγίνοντο τώρα προετοιμασίες: Όλες είχαν γίνει και αποτελούσαν ήδη τετελεσμένον γεγονός· το θέατρο είχε ενοικιασθή, δελτία προσκλήσεων είχαν σταλή, και πολλοί ευρίσκοντο ήδη στο δρόμο για τη συνέλευσι. Ο αστυνόμος ήταν αναποφάσιστος και είπε στον υπηρέτη του τμήματος να επανέλθη την επόμενη μέρα πρωί για να συμβουλευθή τους ανωτέρους του. Μερικά διακεκριμένα άτομα, που ενδιαφέροντο για τους μάρτυρας του Ιεχωβά στην Ελλάδα, εβοήθησαν στην προκειμένη περίπτωσι και τελικά η αστυνομία απεφάσισε ν’ αφήση τα πράγματα να προχωρήσουν, υπολογίζοντας ότι δεν θα προσήρχοντο πολλοί. Αλλ’ όλοι εγνωρίζαμε ότι όσοι είχαν λάβει δελτάρια προσκλήσεως για να πάνε στο θέατρο Κεντρικόν θα παρευρίσκοντο οπωσδήποτε. Εν τω μεταξύ ο Αδελφός Χόφμαν κι εγώ ενηργήσαμε έλεγχο στο γραφείο του τμήματος κι εξητάσαμε την εργασία που γίνεται μέσα στο Μπέθελ. Ο Αδελφός Φραντς έφθασε από τη Ρώμη κι έγινε ενθουσιωδώς δεκτός, και κατόπιν ήλθε η εβδόμη μέρα του Δεκεμβρίου.

Από πολύ νωρίς το πρωί εκείνο πολλοί αδελφοί πήγαν στο Θέατρο Κεντρικόν. Και η αστυνομία επίσης ήταν εκεί. Ο θεατρώνης άνοιξε τις πόρτες και άφησε τους μάρτυρας του Ιεχωβά να μπουν. Στις 9.30΄ το πρωί η αστυνομία έκλεισε τις πόρτες, διότι η πλατεία του θεάτρου, τα θεωρεία και οι εξώσται ήσαν όλα κατάμεστα, με κατειλημμένα όλα τα καθίσματα. Υπήρχαν 1.200 άτομα μέσα στο θέατρο. Μπορούσε κανείς να βλέπη εκεί ένα πλήθος πολύ ευτυχών ανθρώπων, που ηυχαριστούντο να βρίσκωνται στην κοινωνία του Νέου Κόσμου και ανυπομονούσαν να ιδούν τον πρόεδρο και τον αντιπρόεδρο της Εταιρίας και τον υπηρέτη ζώνης να υπηρετούν στη χώρα τους.

Το πρόγραμμα άρχισε όπως είχε καθορισθή, στις δέκα π.μ. Έγινε παρουσίασις του Αδελφού Χόφμαν, ο οποίος έδωσε μερικές πολύ ενδιαφέρουσες πείρες αδελφών των άλλων χωρών. Μετά τη βραχεία του ομιλία, ωμίλησε ο Αδελφός Φραντς επί μία περίπου ώρα, δίνοντας μια πολύ ενδιαφέρουσα και συναρπαστική διάλεξι. Είπε στους αδελφούς για τα πρώτα του χρόνια, όταν εσπούδαζε την Ελληνική γλώσσα στο Πανεπιστήμιο του Σινσιννάτι και το πώς εμελέτησε την αρχαία Ελληνική ιστορία, και τώρα είχε την ευκαιρία να ιδή κάτι απ’ αυτήν εκεί στην Ακρόπολι και στον Άρειο Πάγο των Αθηνών, και ότι είχε επισκεφθή μερικά απ’ αυτά τα κτίσματα την προτεραία. Υπέμνησε τα όσα είχε πει ο Παύλος στους Αθηναίους, και ύστερα, είπε, υπήρξε προνόμιό μας να επισκεφθούμε για λίγη ώρα τη θέσι περίπου όπου ο Παύλος έδωσε τον θαυμάσιο λόγο του. Ο Αδελφός Φραντς είπε επίσης στους αδελφούς για την επίσκεψί του στην Πορτογαλία, Ισπανία και Ιταλία και για τον ζήλο που έχουν οι εκεί αδελφοί των.

Κατόπιν ωμίλησα εγώ στο πολύ ενθουσιώδες και ευτυχές αυτό ακροατήριο. Πολλά άτομα παρόντα από άλλα μέρη της Ελλάδος έβλεπαν τώρα για πρώτη φορά τους αξιωματούχους της Εταιρίας, και όλο αυτό το πλήθος των ανθρώπων που ήσαν εκεί στο Θέατρο είχαν εντεταμένη την προσοχή τους, πρόθυμοι ν’ ακούσουν οτιδήποτε ελέγετο. Εκείνο το πρωί ωμίλησα στους αδελφούς πάνω στο θέμα «Βόσκε τα Αρνία μου,» δείχνοντας τη μεγάλη ευθύνη που είχε ανατεθή στον Πέτρο και σε όλους τους μαθητάς πραγματικά να γίνουν επόπται και ν’ αναλάβουν αυτή την ευθύνη ως επίσκοποι. Τότε ο Ιησούς επρόκειτο σε λίγο να τους εγκαταλείψη. Είχε πράξει καλώς βόσκοντας τα πρόβατα που ήσαν μαζί του, αλλά δεν ήταν πια εκεί για να είναι ο ποιμήν των και να φροντίση για τις ανάγκες τους· και τώρα όλο αυτό το βάρος της ευθύνης έπεφτε πάνω στους πιστούς ακολούθους του. Ετονίσθη ότι όσοι κατέχουν σήμερα θέσεις ως επίσκοποι πρέπει να προσέχουν τους λόγους του Ιησού, «Βόσκε τα αρνία μου», και δεν πρέπει να τα παραμελούν. Κάποτε οι επίσκοποι φρονούν ότι η θέσις των είναι απλώς τιμητική, και ότι πρέπει να φροντίζουν μόνο για τη χαρτική εργασία της εκκλησίας και για να δώσουν μερικές ομιλίες· αλλά πραγματικά η θέσις του επισκόπου είναι να βόσκη τα αρνία και να φροντίζη για τις ανάγκες των και την παραμονή των μέσα στην ποίμνη. Ετονίσθη, λοιπόν, το ότι όταν άτομα λείπουν από την εκκλησία, στον επίσκοπο ανήκει να εύρη γιατί αυτά τα άτομα δεν συναθροίζονται πια με την εκκλησία, με το να κάνουν επισκέψεις σ’ αυτά, να τα παρηγορούν, να τους δίνουν τις κατάλληλες συμβουλές από τη Γραφή και να φροντίζουν ώστε να τραφούν και να επανέλθουν στην ποίμνη.

Στην Ελλάδα, μπορεί κανείς πραγματικά να διακρίνη την ανάγκη ενός επισκόπου. Εκεί οι αδελφοί δεν έχουν την ευχέρεια να συναθροίζωνται σε εκκλησιαστικές ομάδες μέσα σε Αίθουσες Βασιλείας, αλλ’ όλες οι συναθροίσεις των περιορίζονται κατ’ ανάγκην σε μικρές κατοικίες κατά ομίλους δέκα έως δεκαπέντε ατόμων. Απ’ αυτό το γεγονός μπορούμε να καταλάβωμε γιατί ένας επίσκοπος πρέπει ασφαλώς να είναι άγρυπνος και να τηρή επαφή με όλες τις μελέτες βιβλίων εκκλησίας που διεξάγονται στα κέντρα υπηρεσίας, να φροντίζη ώστε όλα τα «άλλα πρόβατα», καθώς και όσοι είναι από το «μικρό ποίμνιο» να τρέφωνται. Σκεφθήτε ότι επί είκοσι οκτώ χρόνια οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν είχαν συγκεντρωθή όπως εκείνο το πρωί, και οι καρδιές των εκόχλαζαν από χαρά.

Ήσαν παρόντες και δημοσιογράφοι και ανέγραψαν ό,τι έγινε στη συνέλευσι των μαρτύρων του Ιεχωβά. Επί πολλά έτη, όταν εστέλλοντο αστυνομικοί σε συναθροίσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά, οι διαταγές των ήσαν να τους συλλάβουν. Αλλά τώρα, για πρώτη φορά μέσα σε είκοσι οκτώ χρόνια, οι μάρτυρες του Ιεχωβά συνεκεντρώθησαν μέσα σ’ ένα θέατρο και η αστυνομία εστάλη εκεί για να τους προστατεύση. Ειλικρινώς ελπίζομε και προσευχόμεθα ν’ αποτελέση αυτό το γεγονός την έναρξι συνελεύσεων των μαρτύρων του Ιεχωβά στην Ελλάδα και να μεταβληθούν οι εκεί συνθήκες ώστε οι αγαθοί αυτοί άνθρωποι που ενδιαφέρονται να υπηρετήσουν τον Θεό, αυτόν και μόνο, να μπορέσουν ν’ απολαύσουν ελευθερία συνελεύσεων για την αληθινή λατρεία.

Όπως ελέχθη, ήταν αδύνατο να συγκεντρωθούν όλοι οι αδελφοί μέσα σ’ εκείνο μόνο το θέατρο. Έτσι, το απόγευμα της ημέρας εκείνης διηυθετήθη ώστε ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος της Εταιρίας να επισκεφθούν μικρές ομάδες ατόμων σε όλη την πόλι των Αθηνών, μέσα στα σπίτια των. Αρχίζοντας από τις 3 μ.μ., ο υπηρέτης του τμήματος κι εγώ ξεκινήσαμε γι’ αυτές τις επισκέψεις σε διάφορα σπίτια. Μετά είκοσι πέντε περίπου λεπτά ακολούθησε ο Αδελφός Φραντς κι άλλος ένας αδελφός από το τμήμα, επισκεπτόμενοι τα ίδια σπίτια. Έτσι μπορέσαμε να μιλήσωμε σε πολύ περισσοτέρους αδελφούς. Πράγματι, ως τις εννέα εκείνο το βράδι, επισκεφθήκαμε και μιλήσαμε σε 853 αδελφούς. Ήταν αληθινά μια χαρούμενη μέρα! Όταν επεστρέψαμε στο τμήμα εκείνο το βράδι, παρετηρήσαμε ότι πολλοί υπηρέται εκκλησιών είχαν έλθει από άλλα μέρη της Ελλάδος για να ιδούν το γραφείο και το τυπογραφείο, κι εκεί πάλι είχα την ευκαιρία να τους μιλήσω επί τριάντα περίπου λεπτά. Η Εταιρία διηυθέτησε για μια μικρή υποδοχή μέσα στο γραφείο του τμήματος, διότι ήταν ένα νέο οικοδόμημα, και πολλοί από τους αδελφούς μας των άλλων μερών της Ελλάδος ποτέ δεν το είχαν ιδεί.

Αλησμόνητη θα παραμείνη σε όλους μας αυτή η 7η ημέρα του Δεκεμβρίου, την οποίαν είχαμε το προνόμιο ν’ απολαύσωμε. Ενώ οι αδελφοί ανυπομονούσαν και ήσαν ευτυχείς να μας ιδούν, κι εμείς βέβαια εχαρήκαμε που τους συναντήσαμε. Την επαύριο, σύμφωνα με το δρομολόγιο, έπρεπε να ξεκινήσωμε για την Τουρκία. Οι αδελφοί μας προέπεμψαν στο αεροδρόμιο. Δεν ήμεθα βέβαιοι ότι θα επεστρέφαμε στας Αθήνας από την Ισταμπούλ για να συνεχίσωμε το ταξίδι προς την Κύπρο. (Όλα αυτά εξηρτώντο από το αν θα ελαμβάναμε θεωρήσεις διαβατηρίων από την Κύπρο.) Στις 9.30΄ π.μ. ανεχωρήσαμε και στις δέκα επεστρέψαμε, προσγειούμενοι στον ίδιο χώρο από τον οποίον είχαμε απογειωθή. Όταν επετάξαμε από τας Αθήνας επί δεκαπέντε περίπου λεπτά παρετηρήθησαν ανωμαλίες σ’ έναν από τους κινητήρας του αεροπλάνου και γι’ αυτό ο πιλότος απεφάσισε να επιστρέψη. Μετά μία ώρα ανεχωρήσαμε από τας Αθήνας με άλλο αεροπλάνο, για την Ισταμπούλ.

[Χάρτης/Εικόνα στη σελίδα 185]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

BRITAIN

NETHERLANDS

FRANCE

GERMANY

ITALY

GREECE