Τι Σημαίνει να Είναι Κανείς Χριστιανός — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Τι Σημαίνει να Είναι Κανείς Χριστιανός

«Ο Χριστός έπαθεν υπέρ υμών, αφίνων παράδειγμα εις υμάς διά να ακολουθήσητε τα ίχνη αυτού. »—1 Πέτρ. 2:21.

1. Ποια εντολή έδωσε ο Ιησούς στους μαθητάς του, και έτυχε υπακοής;

«ΘΕΛΕΤΕ είσθαι εις εμέ μάρτυρες και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία, και έως εσχάτου της γης.» (Πράξ. 1:8) Τέτοιες ήσαν οι αποχαιρετιστήριες οδηγίες του Ιησού προς εκείνους που θα ήσαν Χριστιανοί, προς εκείνους που θα τον ακλουθούσαν. Οι μαθηταί του είχαν ήδη μετάσχει μαζί του σ’ ένα πρόγραμμα εντατικού δημοσίου κηρύγματος επί μερικά χρόνια και εγνώριζαν τι αυτό εσήμαινε. Αλλ’ αφού είχαν αυτή την αλάθητη εντολή του Διδασκάλου στις Γραφές των επί αιώνες, ποιοι στον θρησκευτικό κόσμο του «Χριστιανισμού» έχουν εξαρτισθή γι’ αυτή την υπηρεσία και έχουν αποδειχθή ευπειθείς μαθηταί του Κυρίου; Οι Τάιμς της Νέας Υόρκης (18 Μαρτίου 1957) ανέγραψαν ότι ο Δρ Ρόμπερτ Ι. Μακ Κράκεν είπε τα εξής: «Οι εκκλησίες είναι γεμάτες από κατά το ήμισυ πιστούς ενός τυχαίου συμβόλου πίστεως. Ερωτήστε την πλειονότητα των μελών των εκκλησιών τι πιστεύουν και έπειτα από λίγες αμφιταλαντευόμενες, αδέξιες προτάσεις θα σταματούσαν, και τούτο από έλλειψι διανοητικής αντιλήψεως, όχι λόγων.» Αποδεικνύουν μήπως αυτοί ότι είναι Χριστιανοί υπακούοντας στην εντολή Κυρίου του Θεού να είναι μάρτυρές του; Όχι! Αλλά ο Μάρκος Μπαχ, αποδεικνύοντας ότι ο «Χριστιανικός κόσμος» γνωρίζει καλά το γεγονός ότι ανάμεσά του βρίσκεται ένας όμιλος που ταιριάζει στην περιγραφή, ερωτά σ’ ένα άρθρο για τους μάρτυρας του· Ιεχωβά, που δημοσιεύθηκε στο Δη Κρίστσιαν Σέντσουρυ: «Πώς θα πολιτευθούμε μαζί τους; Τι θα κάμωμε; . . . Υπάρχει μια μόνο απάντησις: Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν είναι μια απειλή, αλλά μια πρόκλησις που καλεί μια φορά ακόμη την κατά παράδοσιν εκκλησία να—δώση μαρτυρία!» Οι μάρτυρες του Ιεχωβά γνωρίζουν γιατί είναι Χριστιανοί—για να δίνουν μαρτυρία, όπως έκανε και ο Διδάσκαλος των.

2. Πώς μερικοί έφθασαν να συνταυτισθούν μ’ ένα θρησκευτικό όμιλο;

² Γιατί ανήκετε στη θρησκευτική οργάνωσι που ανήκετε; Μήπως επειδή την εξετάσατε κι εζητήσατε γι’ αυτήν αποδείξεις μέσ’ στην Αγία Γραφή και τώρα παραμένετε σ’ αυτήν επειδή γνωρίζετε ότι είναι ορθή; (1 Θεσ. 5:21) Πολλοί ανετράφησαν από γονείς που επήγαιναν τακτικά στην εκκλησία και μ’ αυτό τον τρόπο έφθασαν να συνταυτισθούν μ’ ένα θρησκευτικόν όμιλο. Μερικοί κατοικούν σε μια κοινότητα όπου υπάρχει μια μόνο εκκλησία και ανήκουν σ’ αυτήν χάριν ευκολίας. Άλλοι έχουν αλλάξει τη θρησκεία τους για ν’ αρέσουν σε γαμήλιους συντρόφους ή για εμπορικούς λόγους. Αλλά καμμιά από τις μεθόδους αυτές δεν είναι ασφαλής οδηγός προς την ορθή θρησκεία. Οι φίλοι και οι συγγενείς ενός ατόμου μπορεί να είναι λαμπροί άνθρωποι, αλλ’ αυτό δεν κάνει τη θρησκεία τους να είναι η ορθή θρησκεία. Γονείς μπορεί να έχουν εκπαιδεύσει τα τέκνα τους στον κατάλληλο τρόπο λατρείας, αλλ’ αν τα τέκνα εκείνα δεν επιδίδωνται ποτέ σε προσωπική μελέτη του λόγου του Θεού και δεν ακολουθούν με έργα το Χριστιανικό παράδειγμα που εδόθη από τους γονείς των, τότε δεν έχουν εγκολπωθή με όλη την καρδιά τη θρησκεία αυτή ως δική τους, απλώς δε κατ’ όνομα συνταύτισις δεν τους κάνει να ευαρεστούν τον Θεό.

3. Τι δείχνει ότι δεν είναι κάθε θρησκεία ευπρόσδεκτη στον Θεό;

³ Η θρησκεία ενός ατόμου είναι η λατρεία του· στα Εβραϊκά η σχετική λέξις σημαίνει «υπηρεσία». Το αν είναι ή όχι η ορθή θρησκεία εξαρτάται από το πώς αποδίδεται η υπηρεσία και σε ποιόν κατευθύνεται. Υπάρχουν «λεγόμενοι θεοί, είτε εν τω ουρανώ, είτε επί της γης· (καθώς και είναι θεοί πολλοί, και κύριοι πολλοί).» (1 Κορ. 8:5) Απλώς το ν’ ανήκωμε σε μια θρησκευτική οργάνωσι και να κάνωμε ό,τι αυτή διδάσκει δεν σημαίνει ότι λατρεύομε τον αληθινό Θεό. Όταν ο Ισραήλ άρχισε να εγκολπώνεται μορφές λατρείας που δεν επεδοκιμάζοντο από τον Ιεχωβά, η αφήγησις λέγει ότι «εθυσίασαν εις δαιμόνια, ουχί εις τον Θεόν». (Δευτ. 32:16, 17) Για όλα εκτός της αληθινής Χριστιανικής λατρείας ο απόστολος Παύλος διεκήρυξε: «Εκείνα τα οποία θυσιάζουσι τα έθνη, εις τα δαιμόνια θυσιάζουσι, και ουχί εις τον Θεόν· και δεν θέλω σεις να γίνησθε κοινωνοί των δαιμονίων.»—1 Κορ. 10:20.

ΠΑΓΙΔΕΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ Ν’ ΑΠΟΦΕΥΓΟΝΤΑΙ

4. Γιατί το να έχη κανείς μια θρησκεία που ικανοποιεί τον λάτριν δεν αποτελεί βεβαίωσιν ότι αυτή είναι η ορθή λατρεία;

⁴ Είναι ένα κοινό πράγμα για άτομα που τους παρουσιάζεται η αλήθεια, να την απορρίψουν και να πουν, «Είμαι ικανοποιημένος με τη θρησκεία μου.» Αλλά είναι ικανοποιημένος και ο Θεός; Για τις θρησκευτικές συνήθειες του πρώτου αιώνος ο Ιησούς είπε: «Καλώς αθετείτε την εντολήν του Θεού, δια να φυλάττητε την παράδοσίν σας.» (Μάρκ. 7:9) Θα ευηρεστείτο ο Θεός μ’ αυτό; Ο Παύλος προειδοποίησε για τον κίνδυνο όταν είπε: «Βλέπετε μη σας εξαπατήση τις δια της φιλοσοφίας και της ματαίας απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμος και ουχί κατά Χριστόν.» (Κολ. 2:8) «Είσθε δούλοι εκείνου εις τον οποίον υπακούετε.» (Ρωμ. 6:16) Σε ποιόν υπακούετε; Μήπως εκλέγετε μια θρησκεία που σας αρέσει; Αν η επιθυμία σας είναι ν’ αρέσετε στον εαυτό σας, τότε υπηρετείτε τον εαυτό σας, και εγίνατε θεός του εαυτού σας. Εγίνατε σαν την απειθή Εύα, η οποία εζήτησε να είναι ‘ως Θεός, αποφασίζουσα αφ’ εαυτής περί καλού και κακού’. (Γέν. 3:5, ΜΝΚ) «Ζητώ να αρέσκω εις ανθρώπους; διότι εάν ακόμη ήρεσκον εις ανθρώπους [περιλαμβανομένου και του εαυτού μου], δεν ήθελον είσθαι δούλος Χριστού.» (Γαλ. 1:10) Υπάρχουν πολλοί τρόποι λατρείας, αλλά ένας μόνο είναι ορθός στα μάτια του Παντοδυνάμου Θεού. Αν πρόκειται να ασκήσωμε τη λατρεία που είναι ορθή «ενώπιον του Θεού και Πατρός», τότε πρέπει να ενεργήσωμε όπως εκείνος που ήταν ‘άνθρωπος κατά την καρδίαν του Θεού’ και που δεν ζητούσε ν’ αρέση στον εαυτό του ή σε άλλους ανθρώπους, αλλά έλεγε στον Ιεχωβά: «Δίδαξόν με να κάμνω το θέλημά σου· διότι συ είσαι ο Θεός μου.» (Ιάκ. 1:27· Ψαλμ. 143:10) Σ’ εκείνους που βρίσκουν ευχαρίστησι να δίδουν σ’ αυτόν αποκλειστική αφοσίωσι, ο Ιεχωβά θα βρη ευχαρίστησι. Θα τους ευλογήση με αιώνια ζωή στον νέο του κόσμο.—Μιχ. 4:5.

5. Τι παραλείπουν συχνά να εξετάσουν εκείνοι που λέγουν, ‘Πίστευσον μόνον εις τον Κύριον Ιησούν Χριστόν και θα σωθής’;

⁵ Μερικοί θέτουν κατά μέρος άλλες δηλώσεις των Γραφών ως ολιγωτέρας σπουδαιότητος, αναφέροντας ως επαρκή τα λόγια του Παύλου προς τον δεσμοφύλακα: «Πίστευσον εις τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, και θέλεις σωθή.» (Πράξ. 16:31) Αλλά εκείνοι που το αναφέρουν αυτό συχνά, παραλείπουν να εξετάσουν τι σημαίνει. Πίστις στον Κύριο Ιησού Χριστό σημαίνει να πιστεύη κανείς ότι έδωσε τη ζωή του ως αντίλυτρο για το ανθρώπινο γένος, ότι όσα είπε ήσαν αληθινά και ότι το παράδειγμα που έδωσε είναι εκείνο που πρέπει να ακολουθήσωμε. (Ματθ. 20:28· 1 Πέτρ. 2:21 ) Αν δέχεσθε την απολυτρωτική θυσία του Χριστού, τότε πρέπει να δεχθήτε Εκείνον που είναι ο Πρωτουργός αυτής της προμηθείας: «Του Ιεχωβά είναι η σωτηρία.» (Ψαλμ. 3:8, ΜΝΚ) Αν πιστεύετε ότι ο Χριστός έδωσε το ορθό παράδειγμα για να το ακολουθήσωμε, τότε πρέπει να θυμηθήτε ότι αυτό περιλαμβάνει ό,τι είναι γραμμένο στο κατά Ιωάννην 17:6: «Εφανέρωσα το όνομά σου εις τους ανθρώπους τους οποίους μοι έδωκας εκ του κόσμου», και θα καταστήσετε γνωστό το όνομα του Ιεχωβά ως μάρτυς του. Ένας που δεν χρησιμοποιεί το όνομα του Θεού, Ιεχωβά, και δεν το κάνει γνωστό στους άλλους, δεν ακολουθεί το παράδειγμα που εδόθη από τον Ιησού Χριστό. Παρατηρήστε την έξοχη γνώσι του Ιησού από τις Γραφές και πόσο συχνά ανέφερε περικοπές απ’ αυτές, και εξαρτισθήτε για να τον μιμηθήτε. (Λουκ. 24:27) Θυμηθήτε ότι «διήρχετο αυτός πάσαν πόλιν και κώμην, κηρύττων και ευαγγελιζόμενος την βασιλείαν του Θεού», ότι είπε να ζητούμε πρώτα τη βασιλεία του Θεού, και κατόπιν μιμηθήτε το παράδειγμά του επισκεπτόμενος στα σπίτια των άλλους για να τους μεταδώσετε «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας». (Λουκ. 8:1· Ματθ. 6:33· 24:14) Η πεποίθησις στον Κύριον Ιησούν δεν μας κάνει παθητικούς στην πίστι μας. «Η πίστις χωρίς των έργων είναι νεκρά.» (Ιάκ. 2:26) Η πίστις κινεί τους ανθρώπους σε ενέργεια ως ενεργούς ακολούθους του Ιησού, οι οποίοι πιστεύουν και υπερασπίζουν ολόκληρη τη Γραφή ως «θεόπνευστον» και ζωτικήν για όλους όσοι θέλουν να είναι ‘ητοιμασμένοι εις παν έργον αγαθόν’ ως Χριστιανοί.—2 Τιμ. 3:16, 17· Ιωάν. 17:17.

6. Μερικοί λέγουν ότι είναι αρκετό για ένα Χριστιανό το να ζη σύμφωνα με τις Δέκα Εντολές. Είναι;

⁶ Είπατε ποτέ, «Αν ζούμε σύμφωνα με τις Δέκα Εντολές, αυτό είναι αρκετό»; Είναι, άρα γε; Ίσως είναι αρκετό για ν’ αρέση σε μερικούς που ομολογούν ότι είναι Χριστιανοί, αλλ’ αρέσει μήπως στον Θεό; Όταν αυτός έχη στοργικά προμηθεύσει τη Γραφή, ήδη σε πάνω από χίλιες γραπτές γλώσσες, του αρέσει μήπως όταν μερικοί δέχωνται το ήμισυ μιας σελίδος και θέτουν το υπόλοιπο κατά μέρος ως περιττό; Θα άρεσε σ’ έναν μάγειρο αν καθώσαστε σ’ ένα επιμελώς παρασκευασμένο συμπόσιο με τις πιο έξοχες τροφές, παίρνατε ένα μόνο μπιζέλι για να φάτε και πετούσατε όλα τα υπόλοιπα στον τενεκέ των σκουπιδιών; Φυσικά όχι! Ότι η ιδέα πώς οι Δέκα Εντολές είναι αρκετές για έναν Χριστιανό δεν πηγάζει από μια ειλικρινή επιθυμία να υπηρετήση κανείς τον Θεό, αλλά μάλλον από οκνηρία ή αδιαφορία για ό,τι λέγει η Γραφή, φανερώνεται από το ότι ακόμη και οι εντολές αυτές δεν τηρούνται. Οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται τόσο πολύ για την τήρησι των Δέκα Εντολών, όσο ενδιαφέρονται να μην ενοχλούνται. Ο απόστολος Παύλος είπε: «Εξ έργων νόμου δεν θέλει δικαιωθή ουδεμία σαρξ ενώπιον αυτού.» Πρέπει, λοιπόν, να δεχθούμε εκείνο που υπεδείκνυε ο Νόμος και να εγκολπωθούμε τον κανόνα του Θεού για το τι είναι ορθό και όχι μια δική μας συντετμημένη έκδοσι.—Ρωμ. 3:20· 10:2, 3.

7. Γιατί δεν αποτελεί χαρακτηριστικό ενός Χριστιανού το να πη κανείς στους επισκεπτομένους διακόνους μάρτυρας του Ιεχωβά ότι δεν ενδιαφέρεται;

⁷ Υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι, μαθαίνοντας ότι ο διάκονος που τους επισκέπτεται στη θύρα των είναι ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά, θα πουν, «Όχι, δεν ενδιαφέρομαι.» Αλλά για ποιο πράγμα δεν ενδιαφέρονται; Αν έδωσαν ευκαιρία στον διάκονο να εξηγήση την αποστολή του, γνωρίζουν ότι μίλησε σ’ αυτούς για τον Παντοδύναμο Θεό, για τον λόγο του, τη Γραφή, για την ανάγκη ακριβούς γνώσεως της αληθείας, για τις θείες επαγγελίες ζωής σ’ ένα νέο κόσμο και άλλα σχετικά ζητήματα. Τώρα, για ποιο από αυτά τα πράγματα δεν ενδιαφέρεται το άτομο εκείνο; Ένας που ως Χριστιανός ενδιαφέρεται ειλικρινώς ν’ αρέση στον Θεό, ενδιαφέρεται βαθιά γι’ αυτά τα πράγματα. Είναι αλήθεια ότι μπορεί να διακρατή δοξασίες διαφορετικές από εκείνες που του παρουσιάζει ο επισκεπτόμενος αυτόν διάκονος· αλλ’ αφού τις παρουσιάζει από τη Γραφή, πρέπει να προκαλέσουν βαθύ ενδιαφέρον σ’ αυτόν. Και αν οι δοξασίες του είναι διαφορετικές, γιατί να μην αποδείξη την ορθότητά τους στον επισκέπτη; (Πράξ. 17:11) Η πρωτίστη απαίτησις για την απόκτησι ζωής είναι το ν’ αγαπούμε τον Θεό με όλη μας την καρδιά, την ψυχή, τη διάνοια και τη δύναμι. (Μάρκ. 12:29-31) Αυτή η εγκάρδια αγάπη καταδεικνύεται από τη χρησιμοποίησι των ικανοτήτων μας για να μάθωμε για τον Θεό και τους σκοπούς του. Φυσικά, μπορεί ο οικοδεσπότης να φρονή ότι έχει τη Χριστιανική πίστι και ότι ήδη γνωρίζει τα πράγματα που εξετάζονται. Αν συμβαίνη αυτό, τότε συνετά θα θυμηθή την περαιτέρω Χριστιανική απαίτησι να ‘αγαπά τον πλησίον του ως εαυτόν’ και θα δεχθή πρόθυμα την ευκαιρία να συζητήση την αλήθεια με τον πλησίον του. (Εφεσ. 4:25) Θα θυμηθή επίσης ότι οι Χριστιανοί γίνονται γνωστοί από τους καρπούς των. (Ματθ. 7:20) Και εδώ στη θύρα βρίσκεται ένας που φέρει τους καρπούς που χαρακτηρίζουν ένα Χριστιανό. Αυτός ακολουθεί το από σπίτι σε σπίτι διακονικό υπόδειγμα που εδόθη από τον Ιησού Χριστό και τους αποστόλους και παρουσιάζει το άγγελμα της Βασιλείας που ο Χριστός είπε ότι θα εκηρύττετο τώρα. Συνεπώς, όταν ένας έρχεται σε σας μ’ ένα άγγελμα από τον λόγον του Θεού, η αγάπη του Θεού και η αγάπη τού πλησίον πρέπει να σας παρακινήση να προσέξετε εκείνο που έχει να πη.

8. Γιατί δεν μπορεί ένας Χριστιανός να λέγη ότι είναι «πολύ απασχολημένος» ν’ ακούση μια συζήτησι του λόγου του Θεού;

⁸ Εκείνοι που κάνουν Χριστιανικές επισκέψεις στα σπίτια συναντούν επίσης πολλούς που είναι «πολύ απασχολημένοι», που «δεν έχουν καιρό ν’ ακούσουν». Ίσως είναι «πολύ απασχολημένοι» επειδή περιμένουν συντροφιά, παρατηρούν την τηλεόρασι ή διαβάζουν εφημερίδα. Τώρα είναι καιρός να ‘εξαγοράσετε τον καιρόν, διότι αι ημέραι είναι πονηραί’. (Εφεσ. 5:16) Αν δεν έχωμε καιρό ν’ ακούσωμε τον Θεό όταν αποστέλλη τους δούλους του σ’ εμάς, μπορούμε να περιμένωμε ότι θα μας ακούση ο Θεός όταν θα κράζωμε για απελευθέρωσι στον νέο του κόσμο;

9. Γιατί πολλοί λέγουν ότι είναι «πολύ απασχολημένοι», και γιατί η πορεία των είναι ασύνετη;

⁹ Είναι αλήθεια ότι ένας οικοδεσπότης μπορεί ειλικρινώς να επείγεται εκείνη τη στιγμή και μπορεί να παρακαλέση τον διάκονο να επιστρέψη σε καιρό που μπορεί ν’ ακούση απηλλαγμένος από τις βιαστικές υποθέσεις που του αποσπούν την προσοχή. Αν είναι δυνατόν, θα χαρή να διευκολύνη μια τέτοια ευκαιρία. Εν τούτοις, από μέρους πολλών υπάρχει αδιαφορία για το άγγελμα της Βασιλείας. Είναι σαν εκείνους, εναντίον των οποίων μίλησε ο Ιεχωβά μέσω του προφήτου του Ιερεμία: «Αφ’ ης ημέρας εξήλθον οι πατέρες σας εκ γης Αιγύπτου έως της ημέρας ταύτης, εξαπέστειλα προς εσάς πάντας τους δούλους μου τους προφήτας, καθ’ ημέραν εγειρόμενος πρωί και αποστέλλων· πλην δεν μου υπήκουσαν, ουδέ έκλιναν το ωτίον αυτών.» (Ιερεμ. 7:25, 26) Πολλοί αποτυγχάνουν να αντιληφθούν ότι τώρα είναι καιρός κρίσεως. Δεν είναι τώρα καιρός για αδιαφορία. Ο Ιεχωβά Θεός ο ίδιος ετοποθέτησε τον Υιό του Ιησού Χριστό επάνω στον ουράνιο θρόνο του και απέστειλε τους κεχρισμένους μάρτυράς του ως αντιπροσώπους για να φέρουν σε δημοσιότητα την αιωνία κυβέρνησι του Θεού. (Ψαλμ. 2:6· Ησ. 43:10) Η μεταχείρισις που γίνεται σ’ αυτούς τους κεχρισμένους μάρτυρας θεωρείται ότι γίνεται στον Βασιλέα. (Ματθ. 10:42· 25:40) Απόρριψις αυτών των πρέσβεων του Νέου Κόσμου και του αγγέλματος που κομίζουν, είναι απόρριψις του Χριστού, τον οποίον αντιπροσωπεύουν, και θα έχη ως αποτέλεσμα την απόρριψι εκείνου ο οποίος, όπως ο Ησαύ, δεν εκτιμά τα πνευματικά πράγματα, αλλά επιδιώκει μάλλον τα υλικά ή κοσμικά συμφέροντα. (Εβρ. 12:16) Χλιαρή αδιαφορία, έστω και αν εκδηλώνεται από έναν που δυνατόν να προσπαθή να είναι φιλόφρων και ευγενής, δεν αποτελεί καλύτερη σύστασι στα μάτια εκείνου που ‘διωρίσθη να κρίνη’. (Πράξ. 17:31) Απαιτείται κάτι περισσότερο από ένα Χριστιανό. Ο Χριστός είπε: «Εξεύρω τα έργα σου, ότι ούτε ψυχρός είσαι ούτε ζεστός· είθε να ήσο ψυχρός ή ζεστός· ούτως, επειδή είσαι χλιαρός, και ούτε ψυχρός ούτε ζεστός., μέλλω να σε εξεμέσω εκ του στόματός μου.»—Αποκάλ. 3:15, 16.

10. Τι πρέπει να προσπαθήσουν να κάμουν οι μάρτυρες του Ιεχωβά, όταν ένας οικοδεσπότης είναι πολύ απασχολημένος για ν’ ακούση μια πλήρη οκτάλεπτη ομιλία;

¹⁰ Ο οικοδεσπότης, είτε λάβη μια συνετή απόφασι επάνω στο ζήτημα, είτε όχι, θα βρη ότι ο διάκονος ήταν εκεί στη θύρα του για να βοηθήση. Ο διάκονος δεν θα επιβάλη το άγγελμα σ’ εκείνους που δεν έχουν αγάπη για τον Θεό, αλλά, καθ’ όσον δίδεται η ευκαιρία, μπορεί να προσπαθήση να σπείρη σπόρον αληθείας στην πολύ βραχεία συζήτησι που του παρέχεται. Με καλά διαλεγμένη έκφρασι μπορεί να παρουσιάση μια μόνο εμφατική Γραφική σκέψι που εκφράζει το κύριο σημείο του αγγέλματος που έχει φέρει. Πραγματικά, αυτός προετοιμάζει τις παρουσιάσεις του, ώστε να μπορή να το κάμη αυτό, γνωρίζοντας ότι είναι δυνατόν συχνά να συναντήση περιστάσεις που είναι τούτο αναγκαίο. Ενώ προσέχει τη συμβουλή του Ιησού να μη ρίχνη τους μαργαρίτας της αληθείας μπροστά σε ανθρώπους που είναι όμοιοι με χοίρους, η αγάπη του διακόνου για τον πλησίον τον καθιστά εφευρετικόν σε τρόπους για να φθάση τις καρδιές εκείνων που ‘στενάζουν και βοούν για τα βδελύγματα’ που γίνονται στη γη.—Ματθ. 7:6· Ιεζ. 9:4

ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΠΙΣΤΙΣ

11. Τι είναι πίστις, και γιατί είναι ζωτική για τους Χριστιανούς;

¹¹ Για ν’ ακολουθήση κανείς μια Χριστιανική πορεία στον παλαιό κόσμο που προκαλεί τον Θεό, απαιτείται πίστις. Για να είναι κανείς πρόθυμος να απαλλαγή από την προσωπική υπερηφάνεια και ταπεινά να διαμόρφωση τη σκέψι του και τη ζωή του σύμφωνα με τις αλήθειες που του αποκαλύπτονται από τον λόγον του Θεού, η πίστις είναι ζωτική. «Χωρίς δε πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν· διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν, πρέπει να πιστεύση, ότι είναι, και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν.» (Εβρ. 11:6) Αλλά τι είναι πίστις—του είδους που ευαρεστεί τον Θεό; Ένας ορισμός της πίστεως που δίδεται στο Ακαδημαϊκό Λεξικό του Ουέμπστερ εκφράζει την κοινώς παραδεδεγμένη ιδέα: Είναι «πλήρης εμπιστοσύνη, ειδικώς σε κάποιον ή κάτι που υπόκειται σε συζήτησι ή υποψία.» Επάνω στη βάσι αυτή, οποτεδήποτε μια θρησκευτική συνήθεια ή διδασκαλία τίθεται υπό συζήτησιν, ο οπαδός λέγει, «Αλλά πρέπει να έχετε πίστι.» Και με τέτοια «πίστι» εκείνοι που είναι μέλη του θρησκευτικού συστήματος παραδίδονται σε αναμφισβήτητη υποταγή στις φαντασιοπληξίες των θρησκευτικών ηγετών. Είναι αυτό ασφαλές; «Μήπως δύναται τυφλός να οδηγή τυφλόν; δεν θέλουσι πέσει αμφότεροι εις βόθρον;» (Λουκ. 6:39) Ο Λουκάς επήνεσε εκείνους που δεν ακολουθούν πορεία «τυφλής πίστεως» όταν είπε: «Ούτοι δε [οι Βεροιείς] ήσαν ευγενέστεροι παρά τους εν Θεσσαλονίκη, καθότι εδέχθησαν τον λόγον μετά πάσης προθυμίας, εξετάζοντες καθ’ ημέραν τας γραφάς, αν ούτως έχωσι ταύτα.» (Πράξ. 17:11) Η πίστις που πρέπει να έχη κανείς για να κερδίση την επιδοκιμασία του Θεού ορίζεται καθαρά στην προς Εβραίους επιστολή 11:1: «Είναι δε η πίστις, ελπιζομένων πεποίθησις, βεβαίωσις πραγμάτων μη βλεπομένων.»

12. Ποια βάσις υπάρχει για πίστι στον Θεό;

¹² Οι Χριστιανοί έχουν πίστι στον Θεό. Γιατί; Όχι απλώς επειδή ως παιδιά εδιδάχθησαν ότι υπάρχει Θεός, αλλά λόγω των συντριπτικών αποδείξεων τις οποίες εξήτασαν σοβαρά, και οι οποίες αποτελούν προφανή κατάδειξι της πραγματικότητος, του Θεού, τον οποίον δεν βλέπουν με τα φυσικά των μάτια. «Επειδή τα αόρατα αυτού βλέπονται φανερώς από κτίσεως κόσμου νοούμενα δια των ποιημάτων, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και η θειότης, ώστε αυτοί είναι αναπολόγητοι.» (Ρωμ. 1:20) Ο ψαλμωδός Δαβίδ εξήτασε αυτές τις αποδείξεις και υπεκινήθη στο να πη: «Οι ουρανοί διηγούνται την δόξαν του Θεού, και το στερέωμα αναγγέλλει το έργον των χειρών αυτού», «Πόσον μεγάλα είναι τα έργα σου, ω Ιεχωβά! τα πάντα εν σοφία εποίησας· η γη είναι πλήρης των ποιημάτων σου.» (Ψαλμ. 19:1· 104:24, ΜΝΚ) Ναι, μην υποκινείσθε από «τυφλή πίστι», αλλ’ ανοίξτε διάπλατα τους οφθαλμούς σας και κυττάξτε την εύτακτη κίνησι των ουρανίων σωμάτων, τη θεία σοφία που είναι φανερή στη φύσι, το πολύπλοκο σχέδιο και την έξοχη ωραιότητα της δημιουργίας, διότι αυτά αποτελούν μια προφανή απόδειξι ότι υπάρχει Δημιουργός, ότι υπάρχει Θεός.

13. Ποια βάσις υπήρχε για να πιστέψη ο Αβραάμ στη γέννησι ενός γυιού;

¹³ Ο Αβραάμ, ο φίλος του Θεού, αναφέρεται στη Γραφή για την εξέχουσα πίστι του. Ο Ιεχωβά τού υπεσχέθη ότι στη γεροντική του ηλικία θα είχε γυιο, τον Ισαάκ. «Και μη ασθενήσας κατά την πίστιν», ο Αβραάμ δεν επίστεψε απλώς επειδή αυτό ‘ηχούσε καλά’. «Δεν εσυλλογίσθη το σώμα αυτού ότι ήτο ήδη νενεκρωμένον, εκατονταετής περίπου ων, και την νέκρωσιν της μήτρας της Σάρρας· ουδέ εδίστασεν εις την επαγγελίαν του Θεού δια της απιστίας, αλλ’ ενεδυναμώθη εις την πίστιν, δοξάσας τον Θεόν, και πεποιθώς ότι εκείνο το οποίον υπεσχέθη, είναι δυνατός και να εκτελέση. Δια τούτο και ελογίσθη εις αυτόν εις δικαιοσύνην.» (Ρωμ. 4:11, 19-22) Εγνώριζε ότι από ανθρώπινη άποψι αυτό δεν ήταν δυνατόν αλλά, επειδή Εκείνος που υπεσχέθη ήταν ο Θεός, ο οποίος είχε ο ίδιος δημιουργήσει τον άνθρωπο με τις δυνάμεις μεταβιβάσεως ζωής στους απογόνους του και είχε δώσει στη γυναίκα την ικανότητα να συλλαμβάνη και γεννά τέκνα, ο Αβραάμ επίστεψε. Είχε μια ασφαλή προσδοκία εκείνου στο οποίον ήλπιζε.

14. Γιατί είμεθα δικαιολογημένοι πιστεύοντας στην ίδρυσι ‘νέων ουρανών και νέας γης’;

¹⁴ Ο Πέτρος, αποβλέποντας σ’ εκείνο στο οποίον επί αιώνες οι δούλοι του ζώντος Θεού έθεσαν την εμπιστοσύνη τους, είπε: «Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί.» (2 Πέτρ. 3:13) Αυτή είναι μια βεβαιωμένη προσδοκία, και η βεβαίωσις έγκειται στο ότι Εκείνος που υπόσχεται τους νέους ουρανούς και την νέαν γην είναι επίσης και ο Δημιουργός των. «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην.» (Γεν. 1:1) ‘Οι ουρανοί είναι έργον των χειρών του’ και αυτός είναι ο «Ποιητής των άκρων της γης». (Ψαλμ. 102:25· Ησ. 40:28) Υπάρχει μια προφανής απόδειξις του γεγονότος ότι ο Θεός μπορεί να δημιουργήση έναν ουρανό και μια γη. Τώρα ανέλαβε ενέργεια για να εκπληρώση την υπόσχεσί του για ένα νέο κόσμο, ιδρύοντας τους νέους ουρανούς με τον Χριστό επάνω στο θρόνο το 1914 μ.Χ. και θέτοντας τα θεμέλια της νέας γης με το να φέρη σε ύπαρξι την κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά το 1919 μ.Χ. Οι προφητείες που εκπληρώνονται τώρα δείχνουν ότι σ’ αυτή τη γενεά όλοι οι ασεβείς θα εξαλειφθούν από τη γη και τη γειτονία της και θα λάβη χώραν ανύψωσις στην τελειότητα που ήταν γνωστή στον άνθρωπο στην Εδέμ. Η παντοδύναμη ισχύς του και η αιωνιότης του εγγυώνται ότι, προς επαλήθευσιν του λόγου του, οι νέοι ουρανοί και η νέα γη θα διαμένουν για πάντα.

15. Σε τι βασίζεται η αληθινή Χριστιανική πίστις;

¹⁵ Τώρα, επάνω σε τι οικοδομείται η πίστις αυτή; Είναι απλώς προϊόν των συλλογισμών μας, κάτι που αποκτάται βαθμιαίως ως αποτέλεσμα πειρών της ζωής; Όχι, «η πίστις είναι εξ ακοής· η δε ακοή δια του λόγου του Θεού». (Ρωμ. 10:17) «Όλη η γραφή είναι θεόπνευστος, και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς εκπαίδευσιν την μετά της δικαιοσύνης· δια να ήναι τέλειος ο άνθρωπος του Θεού, ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν.» (2 Τιμ. 3:16, 17) Ότι η Γραφή είναι μια στερεή βάσις για πίστι, πιστοποιείται άφθονα από την αρχαιολογία, τη γεωλογία, την ιστορία και την εκπλήρωσι των προφητειών που βρίσκονται στην ίδια τη Γραφή. Το σύγγραμμα Η Βίβλος και η Αρχαιολογία λέγει: «Η Γραφή δεν μπορεί παρά να κερδίση από μια αύξησι της γνώσεως.» Είναι αδύνατον να έχωμε την πίστι που ευαρεστεί τον Θεό χωρίς γνώσι του λόγου του. Είναι αδύνατον να έχωμε στερεή πίστι χωρίς ακριβή γνώσι. Αν δίδετε κάθε επιμέλεια για ν’ αποδειχθήτε επιδοκιμασμένος από τον Θεό, θα μελετάτε τη Γραφή.

Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ

16, 17. Τι σημαίνει να είναι κανείς Χριστιανός στην εποχή μας;

¹⁶ Από την προηγούμενη εξέτασι είναι φανερό ότι ο αληθινός Χριστιανός δεν είναι απλώς ένας οπαδός μιας από τις θρησκευτικές οργανώσεις που περιλαμβάνουν στις διδασκαλίες τους το όνομα του Χριστού. Αν είναι μαθητής του Ιησού, έμαθε από τον Ιησούν, και αυτό σημαίνει ότι πιστεύει τα όσα ο Ιησούς επίστευε και αποδέχεται τα όσα ο Ιησούς εδίδασκε. Δεν θεωρεί μυωπικά τις ιδέες του ως πιο επιθυμητές από τη Γραφή, ούτε καν σε ζητήματα που μπορεί ακόμη να μην τα κατανοή, αλλ’ ως Χριστιανός δέχεται τη διδασκαλία του Χριστού, ο οποίος είπε: «Ο λόγος ο ιδικός σου είναι αλήθεια.» (Ιωάν. 17:17) Και, όχι μόνο δέχεται ολόκληρον τον λόγον του Θεού, αλλά δέχεται επίσης την αντιπροσωπεία ή οργάνωσι, η οποία προσδιωρίσθη από τον Διδάσκαλον «δια να δίδη εις αυτούς την τροφήν εν καιρώ. . . . Αληθώς σας λέγω, ότι θέλει καταστήσει αυτόν επί πάντων των υπαρχόντων αυτού.» (Ματθ. 24:45-47) Μέσω του προφήτου Ησαΐα ο Θεός προσδιορίζει αυτόν τον πιστόν δούλον όταν λέγη: «Σεις είσθε μάρτυρες μου, λέγει ο Ιεχωβά, και ο δούλός μου, τον οποίον εξέλεξα.» (Ησ. 43:10, ΑΣ) Εκείνοι που αναγνωρίζουν τη φωνή του Καλού Ποιμένος, Χριστού Ιησού, συνταυτίζονται κατά αυξανομένους αριθμούς με την κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά.

¹⁷ Χριστιανός είναι ένας που ακολουθεί τα ίχνη του Χριστού. Όχι μόνο πιστεύει διαφορετικά, αλλά και ενεργεί διαφορετικά από τον υπόλοιπο κόσμο. «Εκ τούτου θέλουσι γνωρίσει πάντες ότι είσθε μαθηταί μου, εάν έχητε αγάπην προς αλλήλους.» (Ιωάν. 13:35) Αυτό επηρεάζει την οικογενειακή τους ζωή, τη σχέσι τους μεταξύ τους και μ’ εκείνους στους οποίους κηρύττουν. Τους χαρακτηρίζει ως διαφορετικούς από τον παλαιό κόσμο. Οι αληθινοί Χριστιανοί «δεν είναι εκ του κόσμου» και δεν αφιερώνουν τον καιρό τους, την ενέργεια τους και τα χρήματά τους για να τον διαιωνίσουν. Δεν αναμιγνύονται στις πολιτικές, κοινωνικές και διεθνείς διενέξεις του. Ζητούν «πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού», διότι γνωρίζουν ότι αυτή είναι η απάντησις στα προβλήματα του ανθρωπίνου γένους. Και, μιμούμενοι το παράδειγμα του Χριστού, πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι σε όλα τα μέρη του κόσμου ως μάρτυρες, διακηρύττοντας «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας». Όχι ως μια ευχάριστη διασκέδασι, μολονότι βρίσκουν μεγάλη χαρά στη διακονία τους, αλλ’ ως το πιο σπουδαίο πράγμα στη ζωή τους επιδιώκουν την υπηρεσία τους προς τον Ιεχωβά Θεό ως αφιερωμένοι δούλοι του. Εκείνοι που είναι εκ του παλαιού κόσμου δεν υποκινούνται από αγάπη Θεού ούτε ποθούν τον νέο του κόσμο, αλλά εναντιώνονται πικρά σ’ εκείνους που τον υπερασπίζουν. Το αποτέλεσμα υπήρξε η εκπλήρωσις των λόγων του Ιησού: «Θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων των εθνών δια το όνομά μου.» Και ο θεόπνευστος απόστολος Παύλος προσέθεσε: «Και πάντες δε οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού, θέλουσι διωχθή.» (Ματθ. 24:9· 2 Τιμ. 3:12) Για την πιστή Χριστιανική τους πορεία θ’ ανταμειφθούν με αιώνια ζωή στον νέο κόσμο, όπου θα εξακολουθήσουν να βρίσκουν ευχαρίστησι στο να πράττουν το θέλημα του Θεού.