«Έπρεπε να Ήσθε Διδάσκαλοι»
«Επειδή ενώ ως προς τον καιρόν έπρεπε να ήσθε διδάσκαλοι, πάλιν έχετε χρείαν τού να σας διδάσκη τις τα αρχικά στοιχεία των λόγων του Θεού.»—Εβρ. 5:12.
1. (α) Τι είδους διδάσκαλο χρειάζονται οι άνθρωποι σήμερα; (β) Πού μπορούν να εύρουν έναν τέτοιον διδάσκαλο, και γιατί Αυτός είναι ο πιο κατάλληλος;
ΠΟΙΟΣ μπορεί να δείξη το δρόμο της ασφαλούς επιτυχίας; Ποιος διδάσκαλος γνωρίζει το μυστικό της ίδιας της ζωής; Κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να εκπληρώση αυτόν τον ρόλο και όμως ποτέ δεν είχαν οι άνθρωποι μεγαλύτερη ανάγκη ενός τέτοιου εκπαιδευτού. Κανείς άνθρωπος δεν μπορεί αληθινά να καυχηθή ότι γνωρίζει τι επιφυλάσσει η αυριανή ημέρα. (Παροιμ. 27:1) Κανείς ανάμεσα στους ανθρώπους δεν κατέχει το μυστικό της ζωής, ώστε να μπορή ν’ αναχαιτίση το χέρι του θανάτου. Για να λάβωμε τις απαντήσεις σ’ αυτά τα πράγματα είναι και λογικό και επείγον να στραφούμε σ’ Εκείνον που εδημιούργησε τον άνθρωπο, και ο οποίος, συνεπώς, γνωρίζει τι χρειάζεται ο άνθρωπος για να ζήση και να επιτύχη. Καθώς είπε αληθινά ο Ελιού, ο πιστός σύντροφος του θλιμμένου Ιώβ: «Ιδού, ο Θεός είναι υψωμένος δια της δυνάμεως αυτού· τις διδάσκει ως αυτός;» (Ιώβ 36:22) Αυτός είναι εκείνος που γνωρίζει τι επιφυλάσσει το μέλλον. «Εγώ είμαι ο Θεός, και ουδείς όμοιός μου· όστις απ’ αρχής αναγγέλλω το τέλος, και από πρότερον τα μη γεγονότα, λέγων, Η βουλή μου θέλει σταθή, και θέλω εκτελέσει άπαν το θέλημά μου.» (Ησ. 46:9, 10) Ως η Πηγή της ζωής, γνωρίζει τα μυστικά της ζωής. «Εν τη χειρί του οποίου είναι η ψυχή πάντων των ζώντων, και η πνοή πάσης ανθρωπίνης σαρκός.»—Ιώβ 12:10.
2. Πώς η συνταγή για επιτυχία, που δίδεται στο Ιησούς του Ναυή 1:8, επηρεάζει τους Χριστιανούς σήμερα;
2 Αφού ο λόγος του μπορεί να φωτίση το δρόμο των ανθρώπων και να δείξη την κατεύθυνσι που πρέπει ν’ ακολουθήσουν, έπεται ότι εκείνοι που ζητούν επιτυχία πρέπει να συμμορφωθούν με τη θεία διδασκαλία που βρίσκεται στο βιβλίο του Ιησού του Ναυή 1:8: «Δεν θέλει απομακρυνθή τούτο το βιβλίον του νόμου από του στόματός σου, αλλ’ εν αυτώ θέλεις μελετά ημέραν και νύκτα, δια να προσέχης να κάμνης κατά πάντα όσα είναι γεγραμμένα εν αυτώ· διότι τότε θέλεις ευοδούσθαι εις την οδόν σου, και τότε θέλεις φέρεσθαι μετά συνέσεως.» Αυτό το «βιβλίον του νόμου», στο οποίο ο Ιησούς του Ναυή εδιδάχθη να δίνη προσοχή, παρείχε προφητικά υποδείγματα μεγαλειωδεστέρων μελλόντων πραγμάτων και εγράφη για τη διδασκαλία μας. Καθώς μελετούμε τους προφητικούς εκείνους τύπους και κυττάζομε προσεκτικά τον Ιησού Χριστό, εκείνον τον οποίον υπεδείκνυαν, βρίσκομε να καθορίζεται σαφώς μπροστά μας ο δρόμος που οδηγεί στην εύνοια του Ιεχωβά, ο δρόμος που οδηγεί στην επιτυχία.—Γαλ. 3:24· Εβρ. 12:2.
3. Πού ζητούν διδασκαλία πολλοί, και γιατί έτσι ενεργούν ασύνετα;
3 Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους παρέλειψαν να προσέξουν τις συμβουλές που δίδει η Αγία Γραφή. Μερικοί, χωρίς ελπίδα, δεν βλέπουν καμμιά λύσι των προβλημάτων του ανθρωπίνου γένους. Άλλοι έχουν την ίδια νοοτροπία με τον κατά κόσμον σοφόν Βιλδάδ, ένα δήθεν παρηγορητήν του Ιώβ, ο οποίος εβασίζετο στις φιλοσοφίες των ανθρώπων. «Ερώτησον, παρακαλώ, περί των προτέρων γενεών, και ερεύνησον ακριβώς περί των πατέρων αυτών· δεν θέλουσι σε διδάξει αυτοί, και σοι ειπεί, και προφέρει λόγους εκ της καρδίας αυτών;» (Ιώβ 8:8, 10) Αυτοί θέτουν κατά μέρος τον λόγον του Θεού χάριν ανθρωπίνων παραδόσεων. Επειδή βρίσκουν ευχαρίστησι μόνο στους διδασκάλους εκείνους που απατηλά γαργαλίζουν την ακοή των, ο Ιεχωβά λέγει: «Θέλω απολέσει την σοφίαν των σοφών, και θέλω αθετήσει την σύνεσιν των συνετών. Διότι επειδή εν τη σοφία του Θεού ο κόσμος δεν εγνώρισε τον Θεόν δια της σοφίας, ηυδόκησεν ο Θεός δια της μωρίας του κηρύγματος να σώση τους πιστεύοντας.»—1 Κορ. 1:19, 21· Μάρκ. 7:8· 2 Τιμ. 4:3, 4.
4, 5. Για να διδαχθούμε από τον Ιεχωβά, ποια διάθεσι πρέπει να εκδηλώσωμε;
4 Για να λάβωμε διδασκαλία από τον Ιεχωβά Θεό, πρέπει να προσέλθωμε σ’ αυτόν όπως ένα παιδί σ’ έναν πατέρα που τον αγαπά και τον σέβεται βαθιά. Ο Ιησούς μάς εδίδαξε να τον πλησιάζωμε μ’ αυτόν τον τρόπο. «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου.» (Ματθ. 6:9) Προσκαλούμεθα να ζητούμε τη διδασκαλία του. «Εάν δε τις από σας ήναι ελλειπής σοφίας, ας ζητή παρά του Θεού του δίδοντος εις πάντας πλουσίως, και μη ονειδίζοντος· και θέλει δοθή εις αυτόν. Ας ζητή όμως μετά πίστεως, χωρίς να διστάζη παντελώς· διότι ο διστάζων ομοιάζει με κύμα θαλάσσης κινούμενον υπό ανέμων και συνταραττόμενον. Διότι ας μη νομίζη ο άνθρωπος εκείνος, ότι θέλει λάβει τι παρά του Ιεχωβά. Άνθρωπος δίγνωμος είναι ακατάστατος εν πάσαις ταις οδοίς αυτού.» (Ιάκ. 1:5-8, ΜΝΚ) Εκείνοι που μπορούν να αφήσουν πίσω τον σκεπτικισμό του παλαιού κόσμου και που ενθυμούνται ότι η θέσις των ανθρώπων δεν είναι να αμφισβητούν τις κατευθύνσεις του Θεού, θα λάβουν τη διδασκαλία που ζητούν. Όσοι αμφιβάλλουν, οι χλευασταί και οι σκεπτικισταί δεν θα λάβουν τίποτε από τον Ιεχωβά, ούτε σοφία ούτε ζωή στον νέο του κόσμο.
5 Ο ψαλμωδός Δαβίδ εξέθεσε καλά τη διάθεσι εκείνων που μαθαίνουν από τον Μέγαν Εκπαιδευτήν Ιεχωβά Θεόν: «Θέλει οδηγήσει τους πράους εν κρίσει, και θέλει διδάξει τους πράους την οδόν αυτού. Τις είναι ο άνθρωπος ο φοβούμενος τον Ιεχωβά; αυτόν θέλει διδάξει την οδόν, την οποίαν πρέπει να εκλέξη.» (Ψαλμ. 25:9, 12) Η επιθυμία των είναι εκείνη που διετυπώθη στον Ψαλμό 143:10: «Δίδαξόν με να κάμνω το θέλημά σου· διότι συ είσαι ο Θεός μου· το πνεύμά σου το αγαθόν ας με οδηγήση εις οδόν ευθείαν.» Αυτοί είναι πράοι και ευδίδακτοι· έχουν πίστι· τον αναγνωρίζουν ως Θεόν· έχουν πεποίθησι ότι η οδός του είναι ευθεία. Με τέτοια κατάλληλη άποψι, βρίσκονται στην ορθή θέσι για να μάθουν απ’ αυτόν.
ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΔΟΥΛΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
6. Πώς ο Αδάμ και ο Νώε υπηρέτησαν στη διάταξι του Θεού για την εκπαίδευσι του λαού του;
6 Από αρχαιοτάτους χρόνους ο Ιεχωβά εχρησιμοποίησε έναν αγωγό διδασκαλίας, μέσω του οποίου παρείχετο εκπαίδευσις. Ο Αδάμ ήταν ο πρώτος ανθρώπινος προφήτης του Θεού και εχρησιμοιήθη για να μεταδώση στη σύζυγό του Εύα τις ανακοινώσεις που είχε λάβει από τον Ιεχωβά Θεό. Ο Νώε ήταν άλλος ένας άνθρωπος που εχρησιμοποιήθη από τον Θεό ως διδάσκαλος. Ο Νώε είχε προφανώς λάβει μεγάλη φροντίδα για να ενσταλάξη στους γυιούς του πίστι και τον φόβο του Θεού από τη νεότητά τους, με αποτέλεσμα ότι και αυτοί και οι γυναίκες των ήσαν ευπρόσδεκτοι στον Θεό. Πενήντα χρόνια περίπου πριν από τον Κατακλυσμό, Κύριος ο Θεός ανέφερε ειδικά ότι και αυτοί επίσης ήσαν στη γραμμή για διαφύλαξι. Ο Ιεχωβά, όχι μόνο είπε στον Νώε ότι ο κόσμος επρόκειτο να τελειώση, αλλά έδωσε και ειδικές οδηγίες για το ποιες ενέργειες έπρεπε να κάμουν για να επιζήσουν από την παγκόσμια εκείνη καταστροφή. Ο Νώε δεν παρέλειψε να δώση όμοια ειδική διδασκαλία στους γυιούς του. Το ότι τον εδέχθησαν ως εκείνον που εχρησιμοποιείτο από τον Θεό, το ότι υπήκουσαν σ’ αυτόν και τον ακολούθησαν στην κιβωτό, κατέληξε στη διαφύλαξί τους όταν ο ασεβής κόσμος εβυθίσθη σε καταστροφή.—Γέν. 6:13-7:7.
7. Ποια είναι μερικά από τα πράγματα που έκαμαν ιδιαίτερα αποτελεσματική τη διδασκαλία του Μωυσέως;
7 Όταν ο Μωυσής απεστάλη να οδηγήση τους Ισραηλίτας από την Αιγυπτιακή δουλεία στην ελεύθερη λατρεία του Θεού, ο Ιεχωβά τού είπε: «Θέλω σε διδάξει ό,τι μέλλεις να λαλήσης.» (Έξοδ. 4:12) Ο Μωυσής ως ένας διδαγμένος από τον Θεό, εγνώριζε ότι ωρισμένα πράγματα θα έκαναν τη διδασκαλία να προξενήση βαθιά εντύπωσι. Γι’ αυτό το λόγο δεν παρέλειψε να δείξη την αξία των πληροφοριών που παρουσίαζε: «Τώρα λοιπόν άκουε, Ισραήλ, τα διατάγματα και τας κρίσεις, τας οποίας εγώ σας διδάσκω να κάμνητε, δια να ζήσητε, και να εισέλθητε και να κληρονομήσητε την γην, την οποίαν Ιεχωβά ο Θεός των πατέρων σας δίδει εις εσάς.» (Δευτ. 4:1, ΜΝΚ) Εξακολούθησε να τους λέγη να υπακούουν στον Ιεχωβά και αντιπαρέβαλε τα οφέλη μιας τέτοιας ορθής πορείας με την τελική τύχη εκείνων που κατεστράφησαν επειδή ενησχολήθησαν στην επαίσχυντη και ατιμωτική για τον Θεό λατρεία του Βέελ-φεγώρ. Έκαμε κάτι περισσότερο από το να εκθέση στον λαό τον νόμο του Θεού. Τον εξήγησε, διευκρίνισε την αξία του και για έμφασι επανέλαβε ζητήματα ειδικής σπουδαιότητος.
8. Ποιος όμιλος εδίδασκε τακτικά στους Ισραηλίτας τον νόμον του Ιεχωβά, και πώς αυτοί έκαναν το έργο τους;
8 Το προνόμιο της διδασκαλίας του λόγου του Θεού δεν περιωρίσθη στον Μωυσή. Στις αποχαιρετιστήριες οδηγίες του προς το έθνος πριν από τον θάνατό του, έδωσε ειδική ευλογία στους Λευίτας, λέγοντας: «Θέλουσι διδάσκει τας κρίσεις σου εις τον Ιακώβ, και τον νόμον σου εις τον Ισραήλ.» (Δευτ. 33:10) Έπειτα από χρόνια αυτοί εκτελούσαν ακόμη πιστά το καθήκον αυτό. «Και εδίδασκον εν τω Ιούδα, έχοντες μεθ’ εαυτών το βιβλίον του νόμου του Ιεχωβά, και περιήρχοντο εις πάσας τας πόλεις του Ιούδα, και εδίδασκον τον λαόν.» (2 Χρον. 17:9) Δεν παρέλειψαν να χρησιμοποιήσουν τις Ιερές Γραφές που ήσαν διαθέσιμες στον καιρό τους ως βάσιν της διδασκαλίας των, αλλά δεν φρονούσαν ότι το καθήκον τους είχε εκπληρωθή με το να εκθέτουν απλώς στον λαό τι έλεγαν οι Γραφές ή με το να διαβάζουν μέρη των Γραφών. Ακόμη και μετά την επιστροφή τους από την αιχμαλωσία έπειτα από χρόνια, αναφέρεται για τη διδασκαλία τους ότι, μαζί με την ανάγνωσί των, «έδωκαν την έννοιαν, και εξήγησαν τα αναγινωσκόμενα». Ήσαν διδάσκαλοι.—Νεεμ. 8:8.
9. Τι είδους διδάσκαλος ήταν ο Ιησούς, και ποια αλλαγή εισήγαγε στη διάταξι διδασκαλίας μεταξύ του λαού του Θεού;
9 Το φθινόπωρο του 29 μ.Χ. ένας άλλος διδάσκαλος ενεφανίσθη στη σκηνή στην Παλαιστίνη. Δεν ήταν Λευίτης· ήταν από τη βασιλική φυλή του Ιούδα. Αυτός ακολούθησε το υπόδειγμα των αρχαιοτέρων δούλων του Θεού κατά το ότι επήγαινε προς τους ανθρώπους, αντί ν’ απαιτή να έλθουν εκείνοι σ’ αυτόν. Και περιήρχετο τας κώμας κύκλω, διδάσκων.» (Μαρκ. 6:6) Οι άνθρωποι που τον άκουαν, ακόμη και οι αντίπαλοί του, έλεγαν ότι ποτέ δεν είχε μιλήσει άλλος σαν αυτόν. Ο Νικόδημος, ένας άρχων των Ιουδαίων, ωμολόγησε: «Ραββί, εξεύρομεν ότι από Θεού ήλθες διδάσκαλος· διότι ουδείς δύναται να κάμνη τα σημεία ταύτα τα οποία συ κάμνεις, εάν δεν ήναι ο Θεός μετ’ αυτού.» (Ιωάν. 3:2) Και ο Ιησούς ο ίδιος κατέστησε σαφές ότι δεν μιλούσε ‘αφ’ εαυτού’. Ήταν εκείνος που εχρησιμοποιείτο από τον Θεό για την εκπαίδευσι του λαού Του. Με τον Ιησούν άρχισε κάτι νέο στο πεδίον της διδασκαλίας. Δεν περιωρίζετο πια το προνόμιο της διδασκαλίας στη φυλή του Λευί ή σε άλλα ειδικώς διωρισμένα πρόσωπα. Ακόμη και αλιείς και τελώναι εκαλούντο από τον Ιησούν και εξεπαιδεύοντο γι’ αυτό το έργον. Επρόκειτο να είναι διδάσκαλοι. Περιώδευαν, λοιπόν, μαζί με τον Ιησούν για να μάθουν απ’ αυτόν. (Λουκ. 8:1· Ιωάν. 14:10) Ως δημόσιοι εκπαιδευταί θα έπρεπε να μάθουν να πολιτεύωνται με το κοινόν, να παρουσιάζουν το άγγελμα καθαρά και ν’ απαντούν σε ερωτήσεις ειλικρινών εκζητητών της αληθείας. Είχαν τη θαυμαστή ευκαιρία να μάθουν από τον πιο μεγάλον διδάσκαλον που είχε ποτέ περιπατήσει επάνω στη γη.
ΕΚΤΑΣΙΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ
10. Με ποια έννοια οι μαθηταί του Ιησού θα έκαναν μεγαλύτερα έργα απ’ αυτόν;
10 Μολονότι δεν υπήρξε ποτέ πριν επάνω στη γη διδάσκαλος σαν τον Ιησούν, αυτός είπε: «Όστις πιστεύει εις εμέ, τα έργα τα οποία κάμνω, και εκείνος θέλει κάμει, και μεγαλήτερα τούτων θέλει κάμει· διότι εγώ υπάγω προς τον Πατέρα μου.» (Ιωάν. 14:12) Αυτό θα ήταν αληθινό, επειδή, όπως είπε ο Ιησούς, «Υπάγω προς τον Πατέρα μου.» Το έργο του επάνω στη γη επλησίαζε στο τέλος του. Αλλά οι μαθηταί του θα μπορούσαν να συνεχίσουν το έργο, για το οποίον είχαν εκπαιδευθή επί μια περίοδο πολλών ετών και να το συνεχίσουν σε ευρύτερον αγρό.
11. Πώς εξεπληρώθη η προφητεία που βρίσκεται στις Πράξεις 1:8;
11 Ο Ιησούς τούς είπε: «Θέλετε λάβει δύναμιν, όταν επέλθη το άγιον πνεύμα εφ’ υμάς· και θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία, και έως εσχάτου της γης.» (Πράξ. 1:8) Όταν εξεχύθη επάνω τους το άγιο πνεύμα, χρίοντάς τους, άρχισαν τη διακονία των εκεί στην Ιερουσαλήμ, όπως είχε ειπεί ο Ιησούς. Άνθρωποι από πολλά έθνη, που ήσαν συναθροισμένοι εκεί, είχαν την ευκαιρία ν’ ακούσουν τα αγαθά νέα στη γλώσσα τους. Έπειτα από λίγο καιρό, όταν ο Στέφανος ελιθοβολήθη μέχρι θανάτου, «έγεινεν . . . διωγμός μέγας κατά της εκκλησίας της εν Ιεροσολύμοις· και πάντες διεσπάρησαν εις τους τόπους της Ιουδαίας και Σαμαρείας, πλην των αποστόλων. Οι μεν λοιπόν διασπαρέντες διήλθον, ευαγγελιζόμενοι τον λόγον.» (Πράξ. 8:1, 4) Στο 36 (μ.Χ.) άρχισε περισσότερη επέκτασις του έργου όταν Κύριος ο Θεός έστειλε τον Πέτρο στον Εθνικό Κορνήλιο και στην οικογένειά του για να τους διδάξη την αλήθεια. Στη διάρκεια των είκοσι και πλέον ετών που ακολούθησαν, ο απόστολος Παύλος εχρησιμοποιήθη να εργασθή περαιτέρω ως πρωτοπόρος σκαπανεύς στα έθνη που περιέβαλλαν τη Μεσόγειο Θάλασσα. Σήμερα, σε 175 χώρες, «έως εσχάτου της γης», τα αγαθά νέα της Βασιλείας κηρύττονται με υπακοή στην εντολή του Ιησού.
12. Μέσω ποιου αγωγού παρέχεται θεοκρατική εκπαίδευσις σήμερα, και πώς το δείχνουν αυτό οι Γραφές;
12 Στον καιρό μας, όχι λιγώτερο απ’ ό,τι συνέβαινε στους περασμένους αιώνες, ο Ιεχωβά χρησιμοποιεί ανθρώπους επάνω στη γη, που αποτελούν την οργάνωσί του, για να διδάξουν άτομα καλής θελήσεως. Έχει διευθετήσει να γίνη γνωστή «δια της εκκλησίας . . . η πολυποίκιλος σοφία του Θεού». (Εφεσ. 3:10) Αυτά ακριβώς τα μέλη της χρισμένης με το πνεύμα εκκλησίας του Θεού ‘ως λίθοι ζώντες, οικοδομούνται οίκος πνευματικός, ιεράτευμα άγιον’. (1 Πέτρ. 2:5) Άνθρωποι καλής θελήσεως σε όλα τα έθνη φθάνουν να το αναγνωρίσουν αυτό ως την προμήθεια του Θεού για την εκπαίδευσί των στις απαιτήσεις του για ζωή. Σε αυξανομένους, λοιπόν, αριθμούς λέγουν: «Έλθετε, και ας αναβώμεν εις το όρος του Ιεχωβά, εις των οίκον του Θεού του Ιακώβ· και θέλει διδάξει ημάς τας οδούς αυτού, και θέλομεν περιπατήσει εν ταις τρίβοις αυτού. Διότι εκ Σιών θέλει εξέλθει νόμος, και λόγος Ιεχωβά εξ Ιερουσαλήμ.» (Ησ. 2:3, ΑΣ) Εδώ διδάσκονται ν’ ακολουθούν το παράδειγμα του Χριστού Ιησού, να υπακούουν στις εντολές του. Μαθαίνουν ότι η εντολή του Ιησού προς τον λαό του τούς περιλαμβάνει κι αυτούς όταν λέγη: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα το Πατρός και του Υιού και το αγίου πνεύματος, διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς· και ιδού, εγώ είμαι μεθ’ υμών πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος.» (Ματθ. 28:19, 20) Ναι, μαθαίνουν ότι τώρα, σ’ αυτή τη συντέλεια του συστήματος πραγμάτων, οφείλουν να είναι διδάσκαλοι των όσων παρήγγειλε ο Ιησούς.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ
13. Πώς έδειξε ο απόστολος Παύλος ότι θα επεξετείνοντο οι τάξεις των διδασκάλων, και ποιος εκτελεί σήμερα τέτοιο έργον;
13 Δεν είναι αρκετό το να λέμε σε ανθρώπους ότι πρέπει να διδάσκουν άλλους· για να είναι ικανοί για το έργον πρέπει να είναι κατάλληλα εκπαιδευμένοι. Ο Παύλος παρέσχε τέτοια εκπαίδευσι στον Τιμόθεο παίρνοντάς τον μαζί του στο ιεραποστολικό έργον. Αργότερα έγραψε στον πιστό Τιμόθεο και τον ενεθάρρυνε να συνεχίση τη Χριστιανική του αύξησι και να δώση ιδιαίτερη προσοχή στο να εκπαιδεύη άλλους για το έργο διδασκαλίας που έπρεπε να γίνη. «Συ λοιπόν, τέκνον μου, ενδυναμού δια της χάριτος της εν Χριστώ Ιησού· και όσα ήκουσας παρ’ εμού δια πολλών μαρτύρων, ταύτα παράδος εις πιστούς ανθρώπους, οίτινες θέλουσιν είσθαι ικανοί και άλλους να διδάξωσι.» (2 Τιμ. 2:1, 2) Η Εταιρία σήμερα, κάνοντας ένα έργο όμοιο με του Τιμοθέου, παρέχει εξακολουθητικά εκπαίδευσι στους άλλους για να είναι διδάσκαλοι της αληθείας.
14, 15. Ποιες είναι μερικές από τις προμήθειες που γίνονται από την Εταιρία για την εξάρτισι όλων να είναι διδάσκαλοι, και πώς κάθε μια από τις προμήθειες αυτές συμβάλλει στον αντικειμενικόν αυτό σκοπό;
14 Γνωρίζοντας τη συμβουλή ότι «ως προς τον καιρόν έπρεπε να ήσθε διδάσκαλοι», η Εταιρία κάνει τακτικές διευθετήσεις για να βοηθήση όλους να προοδεύσουν ως το επίπεδο της Χριστιανικής ωριμότητος. (Εβρ. 5:12) Αφού οι τοπικοί επίσκοποι έχουν κύριο ρόλο σ’ αυτό το πρόγραμμα, μια από τις Γραφικές απαιτήσεις για κάθε επίσκοπον συνίσταται στο να είναι «διδακτικός». (1 Τιμ. 3:2) Σε 16.883 εκκλησίες σε όλο τον κόσμο η Εταιρία έκαμε διευθετήσεις για τακτική μελέτη της ύλης του περιοδικού Η Σκοπιά, μαζί με τη Γραφή. Αυτό κρατεί όλους παράπλευρα στο έργο διδασκαλίας που πρέπει να γίνη. Όχι μόνο καλύπτεται η ύλη, αλλά σ’ εκείνους που παρευρίσκονται παρέχεται η ευκαιρία να την εκφράσουν οι ίδιοι και ν’ ακούσουν άλλους να την σχολιάζουν, πράγμα που τους εξαρτίζει να διδάσκουν άλλους. Κανένα αφιερωμένο άτομο ή άλλο άτομο καλής θελήσεως, που πραγματικά εκτιμά το μέσον που χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά για την εκπαίδευσι του λαού του, δεν θα ήθελε να χάση ούτε μία από αυτές τις συναθροίσεις αν θα του ήταν αυτό δυνατόν.—Εβρ. 10:25.
15 Έπειτα υπάρχει η εβδομαδιαία σχολή διακονίας. Οι ομιληταί είναι διδάσκαλοι, είτε σε ένα ομιλούν είτε σε πολλούς μαζί. Πρέπει επίσης να μπορούν να εξάγουν πληροφορίες από βιβλία πληροφοριακού χαρακτήρος. Τα πράγματα αυτά μαθαίνουν να τα εκτελούν καλά στη σχολή διακονίας. Η συνάθροισις υπηρεσίας παρέχει συμβουλές για πραγματική χρησιμοποίησι της γνώσεως που απεκτήθη, και τούτο ακολουθείται από πραγματική εκπαίδευσι που γίνεται από ωρίμους διακόνους στην υπηρεσία του αγρού. Οι Μάρτυρες παρακολουθούν, επίσης, πρόθυμα διδακτικές Γραφικές ομιλίες που διευθετούνται για το κοινόν και οικοδομούνται με σημεία στα οποία εφιστάται η προσοχή τους για τη σχέσι της Βιβλικής προφητείας προς τα τρέχοντα παγκόσμια συμβάντα και την εφαρμογή των Χριστιανικών αρχών στο προβλήματα της σημερινής ζωής. Πρέπει να έχουν πρόχειρες αυτές τις πληροφορίες για να διδάσκουν κάθε είδους ανθρώπους. Η εβδομαδιαία συνάθροισις μελέτης βιβλίου διεξάγεται σύμφωνα με το υπόδειγμα μελέτης της Σκοπιάς, αλλά, επειδή συνήθως ο όμιλος είναι πολύ μικρότερος και δεν ορίζεται μεγάλη ποσότης ύλης για να καλυφθή, παρέχεται η ευκαιρία να συζητηθούν πληρέστερα τα σημεία που εξετάζονται. Προσθέστε σ’ αυτά τις συνελεύσεις περιοχής, τις περιφερειακές, τις εθνικές και τις διεθνείς συνελεύσεις. Παρατηρήστε την ευρεία κάλυψι ύλης για ανάγνωσι κατ’ οίκον τακτικά, που παρέχεται στο περιοδικό Ξύπνα!. Επήρε άρα γε η θεοκρατική οργάνωσις με την καρδιά της τη Γραφική συμβουλή να βοηθήση εκείνους που αποτελούν τον λαόν του Θεού να γίνουν ικανοί διδάσκαλοι; Θετικά, ναι!
ΟΙΚΙΑΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΙΣ
16, 17. Ποιο μέρος εκτελεί η οικογένεια στη θεοκρατική εκπαίδευσι, και πώς η ανάγκη τούτου ετονίσθη στους Ισραηλίτας;
16 Εν τούτοις, η εκκλησία δεν έχει αντικαταστήσει το σπίτι για την εκπαίδευσι στην κοινωνία Νέου Κόσμου. Κανένα από τα εκπαιδευτικά αυτά κέντρα δεν μπορεί να κάμη χωρίς το άλλο· και τα δύο είναι σπουδαία μέρη του εκπαιδευτικού συστήματος του Νέου Κόσμου. Οι γονείς είναι οι ολοήμεροι εκπαιδευταί των τέκνων των· και όταν εκτελούν ένα καλά καταστρωμένο πρόγραμμα Χριστιανικής εκπαιδεύσεως στο σπίτι, τα ευεργετικά αποτελέσματα απολαμβάνονται και από τα μέλη της οικογενείας και από όλους όσοι έχουν την ευκαιρία να μετέχουν στη συντροφιά των.
17 Η ευθύνη των γονέων να διδάσκουν τα τέκνα των ενετυπώθη βαθιά στις διάνοιες των Ισραηλιτών προτού διαβούν τον Ιορδάνη Ποταμό για να μπουν στη Γη της Επαγγελίας. Στο Δευτερονόμιο 4:9, 10 (ΜΝΚ) βρίσκεται η εξής συμβουλή: «Μόνον πρόσεχε εις σεαυτόν, και φύλαττε καλώς την ψυχήν σου, μήποτε λησμονήσης τα πράγματα τα οποία είδον οι οφθαλμοί σου, και μήποτε χωρισθώσιν από της καρδίας σου, κατά πάσας τας ημέρας της ζωής σου· αλλά δίδασκε αυτά εις τους υιούς σου, και εις τους υιούς των υιών σου. Ενθυμού την ημέραν καθ’ ην εστάθης ενώπιον Ιεχωβά του Θεού σου εν Χωρήβ, ότε είπε προς εμέ ο Ιεχωβά, Σύναξόν μοι τον λαόν, και θέλω κάμει αυτούς να ακούσωσι τους λόγους μου, δια να μάθωσι να με φοβώνται πάσας τας ημέρας όσας ζήσωσιν επί της γης, και να διδάσκωσι τους υιούς αυτών.» Πάλι στο έκτο κεφάλαιο γίνεται σ’ αυτούς υπόμνησις: «Θέλεις διδάσκει αυτούς επιμελώς εις τα τέκνα σου, και περί αυτών θέλεις ομιλεί καθήμενος εν τη οικία σου, και περιπατών εν τη οδώ, και πλαγιάζων, και εγειρόμενος.» Και στο ενδέκατο κεφάλαιο λέγεται σ’ αυτούς πάλι: «Θέλετε διδάσκει αυτούς εις τα τέκνα σας.» Ο Μωυσής ανέφερε πολλές φορές το ζήτημα αυτό λόγω της σπουδαιότητός του.
18. Ποιο τακτικό πρόγραμμα Χριστιανικής εκπαιδεύσεως υπάρχει σε καλώς ωργανωμένα Χριστιανικά σπίτια;
18 Μέρος του προγράμματος οικιακής εκπαιδεύσεως που εκτελείται σε καλώς ωργανωμένα Χριστιανικά σπίτια σε όλο τον κόσμο, είναι η τακτική καθημερινή εξέτασις του εδαφίου που παρέχεται στο Βιβλίο του Έτους στην Αγγλική και που βρίσκεται στη Σκοπιά σε άλλες γλώσσες. Το καλύτερο είναι να οδηγή ο πατέρας ολόκληρη την οικογένεια στη συζήτησι αυτή, δίνοντας σε κάθε μέλος της οικογενείας την ευκαιρία να συμβάλη κάπως στη συζήτησι. Αλλά και αν ακόμη ο ένας από τους γονείς δεν είναι στην αλήθεια και δεν ενδιαφέρεται να μετάσχη στη συζήτησι, ο πιστός θα έκανε καλά να φροντίση να έχουν τα τέκνα όφελος από την προμήθεια αυτή κάθε μέρα. Επιπρόσθετα, δείχνει βαθύ ενδιαφέρον για τις πνευματικές ανάγκες των τέκνων το να θέτουν κατά μέρος οι γονείς μια ώρα ή περισσότερες την εβδομάδα για τη διεξαγωγή μιας τακτικής οικιακής μελέτης μαζί τους. Διαθέτομε χρόνον για τη μετάβασι στα σπίτια άλλων, για να διδάξωμε σ’ αυτούς και στην οικογένειά τους τη Γραφή· γιατί, λοιπόν, να μην παρέχωμε αυτή την ίδια υπηρεσία στην οικογένειά μας; Είναι εξίσου σπουδαία όσο και η άλλη διακονία του αγρού, και μια τέτοια τακτική μελέτη που διεξάγεται με τα τέκνα μας που δεν είναι ακόμη αφιερωμένα μπορεί ν’ αναφέρεται στην εκκλησία ως μια οικιακή Γραφική μελέτη.
19. Ποια χαρακτηριστικά πρέπει να προσπαθούν να καλλιεργούν οι γονείς στα τέκνα των ως διδάσκαλοι, και με ποιο όφελος;
19 Φυσικά, καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά, υπάρχουν και πολλά άλλα πράγματα που πρέπει να διδαχθούν. Παραδείγματος χάριν, σεβασμός των άλλων. Αν αυτός απαιτήται από το παιδί στο σπίτι, θα είναι φυσικός και έξω από το σπίτι. Αν εκδηλώνεται από τους γονείς τους ίδιους, τα τέκνα θα έχουν ένα καλό παράδειγμα να μιμηθούν. (Εφεσ. 6:1-3· 1 Τιμ. 5:17) Η αξιοπιστία είναι σπουδαία. Δεν μαθαίνεται από παιδιά, των οποίων οι γονείς δαπανούν τη ζωή τους στο να τοποθετούν τα πράγματα στη θέσι τους αφού τα εχρησιμοποίησαν τα παιδιά ή ν’ αποτελειώνουν εργασίες που ανετέθησαν προς εκτέλεσιν στα παιδιά. Τα αποτελέσματα είναι πολύ πιο ευτυχή όταν οι γονείς διδάσκουν τα τέκνα ν’ αναλαμβάνουν ευθύνη. (Ματθ. 25:14-30) Είναι καλό να διδάσκωμε τα τέκνα πώς να σκέπτωνται αξιόπιστα και πώς να λαμβάνουν κατάλληλες αποφάσεις. Να συζητήτε τα πράγματα μαζί τους, εντυπώνοντας στη διάνοιά τους τις Χριστιανικές αρχές που διέπουν την ορθή διαγωγή, τη βλάβη που προέρχεται σ’ ένα άτομο από την αδικοπραγία, και τις ευλογίες που προκύπτουν από το ν’ ακολουθή κανείς την ορθή πορεία. (Ιερεμ. 10:23· Παροιμ. 3:5, 6) Απλώς το να διατάσσωμε «Κάμε αυτό!» ή «Μην κάνεις εκείνο!» δεν θα επιτύχη αυτόν τον σκοπό. Η κατάλληλη ανάπτυξις αυτών των χαρακτηριστικών και πολλών άλλων, είναι τουλάχιστον εξίσου σπουδαία όσο και η κατάλληλη ανάπτυξις του σώματος. Στους γονείς είναι εμπιστευμένο αυτό το σπουδαίο καθήκον διδασκαλίας.
20. Ποιοι στην κοινωνία Νέου Κόσμου ‘έπρεπε να ήναι διδάσκαλοι’;
20 Όλοι στην κοινωνία Νέου Κόσμου αποβλέπουν στον Ιεχωβά Θεό και στον Χριστό Ιησού ως τους μεγάλους εκπαιδευτάς των, εκείνους που μπορούν να τους οδηγήσουν σε αιώνια ζωή και σε επιτυχία. Παίρνουν με την καρδιά τους τη θεόπνευστη συμβουλή που έχει την προέλευσί της από τους εκπαιδευτάς αυτούς και που τους λέγει: «Έπρεπε να ήσθε διδάσκαλοι.» Είτε γονείς είτε τέκνα, είτε δαπανούν ολόκληρον τον καιρό τους ή μέρος του καιρού τους στη διακονία, είτε επίσκοποι είναι είτε κάτι άλλο, γνωρίζουν ότι υπάρχει έργο διδασκαλίας, στο οποίο μπορούν να συμμετάσχουν, και τώρα είναι καιρός να το πράξουν.