Μέρος 13—«Γενηθήτω το Θέλημά Σου Επί της Γης»

Στο δεύτερο έτος του Βασιλέως Ναβουχοδονόσορ της Βαβυλώνος ως κυριάρχου του αρχαίου κόσμου ο Ιεχωβά Θεός προείπε την «πορεία των παγκοσμίων δυνάμεων», η οποία αποτελεί το θέμα του Δ΄ Κεφαλαίου του βοηθήματός μας Γραφικής μελέτης, «Γενηθήτω το Θέλημά Σου επί της Γης». Το προφητικό ενύπνιο που έστειλε ο Θεός για να προεικονίση τούτο ελησμονήθη από εκείνον που το είδε, τον Βασιλέα Ναβουχοδονόσορ. Ο προφήτης του Ιεχωβά, ο Δανιήλ, εχρησιμοποιήθη για να σώση την κατάστασι από το ν’ αποβή καταστρεπτική για τους σοφούς της Βαβυλώνος, οι οποίοι δεν μπορούσαν ούτε το ενύπνιο να υπενθυμίσουν, ούτε μια ερμηνεία του να δώσουν. Ο Δανιήλ, αποδίδοντας στον Ιεχωβά Θεό έπαινον για τη λύσι του μυστηρίου, περιέγραψε λεπτομερώς το ενύπνιο. Ο βασιλεύς είχε ιδεί σ’ αυτό μια μεγάλη μετάλλινη εικόνα, της οποίας η κεφαλή ήταν χρυσή, το στήθος και οι βραχίονες από άργυρον, η κοιλία και οι μηροί από χαλκό, οι κνήμες από σίδηρον, οι δε πόδες και τα δάχτυλα των ποδών μέρος μεν από σίδηρον, μέρος δε από πηλόν. Αλλά ολόκληρη η εικόνα υπέστη πλήρη καταστροφήν από το χτύπημα και τις συντριπτικές ενέργειες ενός λίθου που απεκόπη από ένα όρος άνευ χειρών κι εχτύπησε την εικόνα. Η χρυσή κεφαλή, όπως εξήγησε ο Δανιήλ, ήταν ο Βασιλεύς Ναβουχοδονόσορ. Τι λοιπόν; Μήπως το σώμα κάτω από τη χρυσή κεφαλή παρίστανε κάποια στατική οργάνωσι υπό τον Βασιλέα Ναβουχοδονόσορ, με προφητικά χαρακτηριστικά μόνο σχετικά με τις κνήμες, τους πόδας και τα δάχτυλα των ποδιών;

17. Αντί να είναι κυρίως ένα στατικό σύμβολο, τι παριστάνει μάλλον η μετάλλινη εικόνα, και πώς ο Ναβουχοδονόσορ είναι η συμβολική χρυσή κεφαλή;

¹⁷ Όχι! Η συμβολική εκείνη εικών δεν είναι μια στατική εικών με προφητικές ιδιότητες στα κατώτερα μόνο μέρη της. Είναι προοδευτική και προφητική από την κεφαλή ως τα πόδια, και ό,τι συμβαίνει σ’ αυτήν είναι επίσης προφητικό. Ο Ναβουχοδονόσορ προσωπικώς δεν παριστάνεται κάπου χαμηλά στην εικόνα, κάπου στις σιδηρές κνήμες. Δεν μπορούσε να είναι εκεί κάτω και συγχρόνως να είναι η κεφαλή της εικόνος. Ως βασιλεύς των βασιλέων στη Βαβυλωνιακή παγκόσμια δύναμι με την ανοχή του Θεού του ουρανού, που του επέτρεψε να καταστρέψη και την Ιερουσαλήμ και το αγιαστήριό της, ο Ναβουχοδονόσορ είναι η χρυσή κεφαλή της συμβολικής εικόνος.

18. Ποια ευρύτερη έννοια προσλαμβάνει η χρυσή αυτή κεφαλή, και γι’ αυτό πότε έρχεται αυτή σε ύπαρξι;

¹⁸ Αυτός είναι η χρυσή κεφαλή διότι αυτός είναι η κεφαλή μιας δυναστείας αρχόντων της Βαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας. Ώστε η χρυσή κεφαλή πραγματικά συμβολίζει τη δυναστεία της Βαβυλωνιακής παγκοσμίου εξουσίας αρχίζοντας από τον Ναβουχοδονόσορ. Η ίδια η Γραφή μνημονεύει άλλους δύο σ’ αυτή τη δυναστεία, δηλαδή, τον Εβείλ-μερωδάχ και τον Βαλτάσαρ. (2 Βασ. 25:27· Ιερεμ. 52:31· Δαν. 5:1-30) Ο Ναβουχοδονόσορ λέγεται ότι εβασίλευσε σαράντα τρία χρόνια από την ενθρόνισί του το έτος 625 π.Χ., δηλαδή επί είκοσι πέντε χρόνια αφότου κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ και το αγιαστήριό της στο έτος 607 π.Χ. Ο Εβείλ-μερωδάχ άρχισε να βασιλεύη στο έτος 582 π.Χ. ως άμεσος διάδοχος του Ναβουχοδονόσορ. Με τον Βαλτάσαρa ετερματίσθη η δυναστεία του Ναβουχοδονόσορ στο έτος 539 π.Χ., οπότε ο Βαλτάσαρ εθανατώθη βιαίως. (Δαν. 5:30, 31) Έτσι η χρυσή κεφαλή της συμβολικής εικόνος πραγματικά ήλθε σε ύπαρξι όταν ο Ναβουχοδονόσορ έγινε κοσμοκράτωρ στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ το έτος 607 π.Χ., γεγονός μετά το οποίον άρχισαν οι «επτά καιροί».

19. Πώς έδειξε η μετάλλινη εικόνα ότι η Βαβυλωνιακή παγκόσμια δύναμις δεν επρόκειτο να διαρκέση, και πώς το εξέθετε αυτό η ερμηνεία του Δανιήλ;

¹⁹ Η χρυσή κεφαλή δεν αποτελούσε το άπαντον της εικόνος του ενυπνίου. Κάτω απ’ αυτήν ήταν ένα σώμα από διάφορα μετάλλινα στρώματα. Η δυναστεία, λοιπόν, που παριστάνετο από τη χρυσή κεφαλή δεν επρόκειτο να διαρκέση. Οι κοσμικές ιστορίες παραθέτουν κι άλλους βασιλείς στη γραμμή από τον Ναβουχοδονόσορ ως τον Βαλτάσαρ. Από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και έπειτα, η Βαβυλωνιακή παγκόσμια δύναμις διήρκεσε μόνον ως το έτος 539 π.Χ., δηλαδή λιγώτερο από εβδομήντα χρόνια. Ο Δανιήλ, αναφερόμενος σ’ αυτόν τον τερματισμό της Βαβυλωνιακής παγκοσμίου δυνάμεως, είπε και τα εξής στην ερμηνεία: «Και μετά σε [δηλαδή, μετά τη δυναστεία σου] θέλει αναστηθή άλλη βασιλεία κατωτέρα σου.» (Δαν. 2:29) Η βασιλεία αυτή προεσκιάσθη από το στήθος και τους βραχίονας που ήσαν από άργυρο. Ποια βασιλεία, λοιπόν, συμβολίζει αυτό το μέρος της εικόνος;

20. Με ποια έννοια επακολουθούσε η αργυροειδής αυτή «βασιλεία» και με ποια έννοια ήταν κατώτερη από τη βασιλεία της χρυσής κεφαλής, και τι είχε προλεχθή για τον κατακτητή της Βαβυλώνος;

²⁰ Αυτή ήταν η «βασιλεία» ή παγκόσμια δύναμις των Μήδων και Περσών. Η έκφρασις «μετά σε» αναφέρεται σε χρόνον, και υπενθυμίζει στον Ναβουχοδονόσορ ότι μια άλλη εξουσία θα διαδεχθή τη δυναστεία του στην κυριαρχία του κόσμου. Αυτή έμελλε να έλθη. Η έκφρασις «κατωτέρα σου» αναφέρεται στο επίπεδο της νέας παγκοσμίου δυνάμεως, δηλαδή στην ποιότητά της εν συγκρίσει με τη Βαβυλωνιακή παγκόσμια εξουσία. Ήταν χαμηλότερα από τη χρυσή κεφαλή και απετελείτο από ένα μέταλλο λιγώτερο πολύτιμο, από άργυρο. Η παγκόσμια αυτή δύναμις των Μήδων και Περσών ανέπτυξε έναν πολιτισμό λαμπρής κοσμικής μεγαλοπρεπείας, ο οποίος δεν ήταν δευτερεύων ως προς εκείνον της Βαβυλώνος. Δεν είχε, όμως, την εξέχουσα διάκρισι ενώπιον του Ιεχωβά Θεού ν’ ανατρέψη την τυπική βασιλεία του στην Ιερουσαλήμ. Προτού γίνη παγκόσμια δύναμις η Μηδο-Περσία, η τετάρτη παγκόσμια δύναμις στην ιστορία της Βίβλου, ο Βασιλεύς Κύρος ο Πέρσης κατώρθωσε να ενώση τη Μηδία και την Περσία, και κατόπιν κατέκτησε το ισχυρό βασίλειο της Λυδίας στη δυτική Μικρά Ασία. Ο προφητικός λόγος του Ιεχωβά προείπε ότι ο Κύρος θα επήρχετο κατά της Βαβυλώνος και θα την ανέτρεπε από την πανύψηλη θέσι της. Κατόπιν ότι θα εχρησιμοποιείτο ως όργανον για να κάμη ένα έργον αποκαταστάσεως που προώρισε ο Ιεχωβά να γίνη απ’ αυτόν τον Πέρση κατακτητή.—Ησ. 44:28.

21, 22. Προς αποδείξιν το ότι ο Ιεχωβά παρέδωσε τη Βαβυλώνα στα χέρια του Κύρου, τι είχε δηλώσει ο Ησαΐας πριν από πολύν καιρό;

²¹ Για ν’ αποδειχθή ότι πραγματικά ο Ύψιστος Θεός ήταν εκείνος που παρέδωσε την πανίσχυρη Βαβυλώνα στα χέρια το Κύρου του Μεγάλου, ο προφήτης Ησαΐας είχε δηλώσει πριν από διακόσια χρόνια περίπου:

²² «Ούτω λέγει ο Ιεχωβά προς τον κεχρισμένον αυτού, τον Κύρον, του οποίου την δεξιάν χείρα εκράτησα, δια να υποτάξω τα έθνη έμπροσθεν αυτού· και θέλω λύσει την οσφύν των βασιλέων, δια να ανοίξω τα δίθυρα έμπροσθεν αυτού· και αι πύλαι δεν θέλουσι κλεισθή. Εγώ θέλω υπάγει έμπροσθέν σου, και εξομαλίσει τας σκολιάς οδούς· θέλω συντρίψει τας χαλκίνας θύρας, και κόψει τους σιδηρούς μοχλούς. Και θέλω σοι δώσει θησαυρούς φυλαττομένους εν σκότει, και πλούτη κεκρυμμένα εν αποκρύφοις· δια να γνωρίσης ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά, ο καλών σε κατ’ όνομα, ο Θεός του Ισραήλ. Δια τον Ιακώβ τον δούλον μου και τον Ισραήλ τον εκλεκτόν μου, σε εκάλεσα μάλιστα με το όνομά σου, σε επωνόμασα, αν και δεν με εγνώρισας. Εγώ είμαι ο Ιεχωβά, και δεν είναι άλλος· δεν υπάρχει εκτός εμού Θεός· εγώ σε περιέζωσα, αν και δεν με εγνώρισας, δια να γνωρίσωσιν από ανατολών ηλίου και από δυσμών, ότι εκτός εμού δεν υπάρχει ουδείς· εγώ είμαι ο Ιεχωβά, και δεν υπάρχει άλλος. Εγώ εξήγειρα εκείνον εις δικαιοσύνην, και θέλω διευθύνει πάσας τας οδούς αυτού· αυτός θέλει οικοδομήσει την πόλιν μου, και θέλει επιστρέψει τους αιχμαλώτους μου, ουχί με λύτρον, ουδέ με δώρα, λέγει ο Ιεχωβά των δυνάμεων.»—Ησ. 45:1-6, 13, ΜΝΚ.

23. (α) Πώς οι δυνάμεις του Κύρου εισέδυσαν από τα τείχη της Βαβυλώνος, και ποιος ήταν μαζί με τους Πέρσας στην κατάληψί της; (β) Πώς ένα μήνυμα επέτρεψε το συμπόσιό του Βαλτάσαρ σε τρόμο;

²³ Επειδή οι πύλες της Βαβυλώνας παραδόξως είχαν μείνει ανοιχτές τη νύχτα της 6-7 Οκτωβρίου του έτους 539 π.Χ., τα κατακτητικά στρατεύματα εβάδισαν κάτω από την αποξηραμμένη κοίτη του Ποταμού Ευφράτου κι επάνω στις όχθες του ποταμού και μπόρεσαν να μπουν μέσ’ από τα πανύψηλα τείχη της Βαβυλώνος. Οι προφητείες του Ιεχωβά μέσω του Ησαΐα προέλεγαν ότι οι πολεμισταί του Ελάμ και της Μηδίας θα συνηνώνοντο με τον Κύρο στην κατάκτησι της Βαβυλώνος. (Ησ. 13:17-22· 21:2, 9) Σύμφωνα με τούτο, ο θείος του Κύρου, Δαρείος ο Μήδος, προσέθεσε στρατεύματα στη νικηφόρα αυτή δράσι εναντίον της Βαβυλώνος. Ο προφήτης Δανιήλ ήταν τότε στην πόλι. Ήταν ένας σπουδαστής των θείων προφητειών, περιλαμβανομένης και της προφητείας του Ιερεμία, ο οποίος επίσης είχε προείπει την πτώσι της Βαβυλώνος ή Σησάχ. (Δαν. 9:1, 2· Ιερεμ. 25:12-26· 50:1 έως 51:64) Τη νύχτα που έπεσε η ισχυρή εκείνη Βαβυλών κι εφονεύθη ο Βαλτάσαρ, ο τελευταίος βασιλεύς της, ο Βαλτάσαρ και οι πολλοί μεγιστάνες του εσυμποσίαζαν, αισθανόμενοι μεγάλη ασφάλεια πίσω από τα τείχη της πόλεως. Η ευωχία μετετράπη σε τρόμο, όταν ο Ιεχωβά έκαμε να εμφανισθή ένα ανθρώπινο χέρι και να γράψη παράξενους αλφαβητικούς χαρακτήρες στον τοίχο της αιθούσης γευμάτων του Βαλτάσαρ. Τελικά παρέστη ανάγκη να κληθή ο προφήτης Δανιήλ για ν’ αναγνώση και να ερμηνεύση τη γραφή του τοίχου. Υπό έμπνευσιν ο Δανιήλ διεπίστωσε ότι το θαυματουργικό μήνυμα επεβεβαίωνε ό,τι είχαν ειπεί οι προφήται του Ιεχωβά Ησαΐας και Ιερεμίας πριν από πολύν καιρό. Ο Δανιήλ εδήλωσε ότι ο Θεός του, ο Θεός του Ισραήλ, είχε γράψει το άγγελμα. Είπε:

24. Τι ανέγνωσε κι ερμήνευσε ο Δανιήλ ότι έλεγε το μήνυμα;

²⁴ «Δια τούτο εστάλη απ’ έμπροσθεν αυτού η παλάμη της χειρός, και ενεχαράχθη η γραφή αύτη. Και αύτη είναι η γραφή ήτις ενεχαράχθη· Μενέ, Μενέ, Θεκέλ, Ουφαρσίν [ο πληθυντικός αριθμός της λέξεως φερές]. Αύτη είναι η ερμηνεία του πράγματος· Μενέ, εμέτρησεν ο Θεός την βασιλείαν σου, και ετελείωσεν αυτήν· Θεκέλ, εζυγίσθης εν τη πλάστιγγι, και ευρέθης ελλιπής· Φερές, διηρέθη η βασιλεία σου, και εδόθη εις τους Μήδους και Πέρσας.»

25. Πώς επαλήθευσε το μήνυμα εκείνη τη νύχτα, και ποια αλλαγή παγκοσμίου κυριαρχίας έλαβε χώραν;

²⁵ Προτού περάση η νύχτα εκείνη, επαλήθευσε η χειρόγραφη προφητεία του τοίχου, για την υπεράσπισι του λόγου του Ιεχωβά και του προφήτου του Δανιήλ. «Την αυτήν νύκτα εφονεύθη ο Βαλτάσαρ ο βασιλεύς των Χαλδαίων. Και Δαρείος ο Μήδος έλαβε την βασιλείαν, ων περίπου ετών εξήκοντα δύο.» (Δαν. 5:24-28, 30, 31) Με τον θάνατον αυτόν του τελευταίου βασιλέως της δυναστείας του Ναβουχοδονόσορ επί της Βαβυλώνος, η χρυσή κεφαλή της εικόνος του ενυπνίου του έπαυσε να υφίσταται ως παγκόσμια δύναμις. Η Μηδο-Περσία, ως το συμβολικό στήθος και οι βραχίονες από άργυρο, ανήλθε στην εξουσία ως η τετάρτη παγκόσμια δύναμις της Βιβλικής ιστορίας. Αυτό συνέβη στο έτος 539 π.Χ.

26. Πότε και πώς εξεπληρώθη η προφητεία της Ιουδαϊκής αποκαταστάσεως, και άρχισε αμέσως η ερήμωσις της Βαβυλώνος;

²⁶ Προδήλως ο Κύρος ο Πέρσης, στον θάνατο του θείου του Δαρείου του Μήδου, έγινε η μόνη κεφαλή της Περσικής Αυτοκρατορίας. Αυτός έκαμε το έργον της αποκαταστάσεως που είχε προλεχθή από τον Ησαΐα. Το έτος 537 π.Χ.b ετέθη σε ισχύν το διάταγμα του Κύρου ως προς τους αιχμαλώτους Ιουδαίους, που ήσαν τότε εξόριστοι στη Βαβυλώνα, το δε πιστό Ιουδαϊκό υπόλοιπο αφέθη ελεύθερο να επιστρέψη στην πατρίδα του και ν’ ανοικοδομήση το αγιαστήριο του Ιεχωβά και την αγία πόλι της Ιερουσαλήμ. Η κατακτημένη πόλις της Βαβυλώνος δεν κατερημώθη διαμιάς σε εκπλήρωσι της προφητείας του Ιεχωβά σχετικά με τη διαρκή της ερήμωσι, αλλ’ ο Βασιλεύς Κύρος εκυβέρνα απ’ αυτή την πόλι.

27, 28. (α) Τι εξεικόνιζαν το αργυρούν στήθος και οι βραχίονες της εικόνος του ενυπνίου του Ναβουχοδονόσορ; (β) Πώς ο Καμβύσης εμεγάλωσε την Περσική Αυτοκρατορία, και ποια σχέσι είχαν ο Ξέρξης 1 κι ο Αρταξέρξης 1 με δύο αξιολόγους Βιβλικούς χαρακτήρας;

²⁷ Το αργυρούν στήθος και οι βραχίονες που ωνειρεύθηκε ο Ναβουχοδονόσορ εξεικόνιζαν μια «βασιλεία», τη γραμμή των βασιλέων που άρχιζε από τον Κύρον τον Μέγαν, ο οποίος συνεβασίλευσε επί ένα χρονικό διάστημα με τον θείο του, τον Δαρείο τον Μήδο, κι εξακολούθησε επί διακόσια χρόνια και πλέον. Σ’ αυτή τη γραμμή των Περσών βασιλέων υπήρξαν περισσότεροι βασιλείς από τους λίγους που κατονομάζει η Γραφή. Ο Κύρος ήταν ο πρώτος Αριανός, δηλαδή ο πρώτος από τον Ιαφεθιτικό κλάδο της ανθρωπίνης οικογενείας που έγινε κοσμοκράτωρ. Ως κοσμοκράτωρ, ο Κύρος ο Μέγας εβασίλευσε επί εννέα έτη και τον διεδέχθη στο έτος 529 π.Χ. ο Βασιλεύς Καμβύσης, ο οποίος επεξέτεινε την Περσική Αυτοκρατορία με την κατάκτησι της Αιγύπτου στο έτος 525 π.Χ. Τον ακολούθησε ένας σφετεριστής στο 522 π.Χ., ένας Μάγος ονομαζόμενος Γαυμάτας που ισχυρίζετο ότι είναι ο Σμέρδις. Αυτός εβασίλευσε λιγώτερο από οκτώ μήνες κι εθανατώθη από τον πρώτο Πέρση βασιλέα, τον Δαρείο, ο οποίος έτσι έγινε βασιλεύς το έτος 521 π.Χ.

²⁸ Ο Πέρσης αυτός Δαρείος ο Α΄ εξαπέλυσε εκστρατείαν εναντίον της Ελλάδος αλλ’ υπέστη περιβόητη ήττα στη μάχη του Μαραθώνος. Τον ακολούθησε, στο έτος 486/485 π.Χ., ο Ξέρξης ο Α΄ ή Ασσουήρης, σύζυγος της Βιβλικής Βασιλίσσης Εσθήρ. (Εσθήρ 1:1-3· 3:7) Κι αυτός, επίσης, ξεκίνησε να κατακτήση την Ελλάδα, αλλ’ απέτυχε, αφού υπέστη στρατιωτική καταστροφή στις Θερμοπύλες και ναυτική καταστροφή στη ναυμαχία της Σαλαμίνος το έτος 480 π.Χ. Τον διεδέχθη ο Αρταξέρξης Α΄, ο επονομασθείς Μακρόχειρ, επειδή το δεξί του χέρι ήταν μακρότερο από το αριστερό. Στο εικοστό έτος της βασιλείας του, δηλαδή στο έτος 455 π.Χ., ο Αρταξέρξης έδωσε εντολή στον Ιουδαίο οινοχόο του Νεεμία να είναι κυβερνήτης της επαρχίας της Ιουδαίας και να πάη στην Ιερουσαλήμ ν’ ανοικοδομήση τα τείχη της. Όταν ο Νεεμίας ανοικοδομούσε τα τείχη της Ιερουσαλήμ άρχισαν να μετρούνται οι «επτά εβδομάδες» ετών της προφητείας του Δανιήλ 9:24- 27, που καθώριζε τις χρονολογίες της ελεύσεως και του θανάτου του Μεσσία ή Χριστού, Ιησού του από Ναζαρέτ.—Νεεμ. 1:1· 2:1-18.

29. Στη βασιλεία τίνος βασιλέως έληξε η Περσική παγκόσμια δύναμις, κι από ποιον εγκαθιδρύθη η επόμενη παγκόσμια δύναμις;

²⁹ Κατόπιν, κατά σειράν, ήλθε ο Βασιλεύς Ξέρξης Β΄· ο Δαρείος Β΄ (ο Πέρσης)· ο Αρταξέρξης Β΄, επονομασθείς Μνήμων· ο Αρταξέρξης Γ΄, ο επονομασθείς Ώχος· ο Άρσης, ο οποίος εβασίλευσε δύο έτη (338-336 π.Χ.)· τελικά δε ο Δαρείος Γ΄, που επωνομάσθη Κοδομανός, του οποίου η βασιλεία ετερματίσθη απότομα στο έτος 331 π.Χ. Με αυτόν έληξε η Περσική παγκόσμια δύναμις, που εσυμβολίζετο από το αργυρούν στήθος και τους βραχίονες της εικόνος του ενυπνίου του Ναβουχοδονόσορ. Αυτή η λήξις έγινε με την ήτταν του εκείνο το έτος στη μάχη των Γαυγαμήλων, εκεί όπου άλλοτε έκειτο η πόλις Νινευή, πρωτεύουσα της Ασσυριακής Αυτοκρατορίας. Από ποιον ηττήθη; Από τον Μακεδόνα που ίδρυσε την επόμενη παγκόσμια δύναμι, τη Μακεδονική ή Ελληνική Αυτοκρατορία, την πέμπτη παγκόσμια δύναμι, δηλαδή, από τον Μέγαν Αλέξανδρον.

ΠΕΜΠΤΗ, ΕΚΤΗ ΚΑΙ ΕΒΔΟΜΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

30. Πώς προείπε ο Δανιήλ στην ερμηνεία του αυτή τη Μακεδονική ή Ελληνική Αυτοκρατορία, και πώς αυτή έγινε αυτοκρατορία για να ‘κυριεύση επί πάσης της γης’;

³⁰ Τώρα στη μελέτη μας της μεταλλίνης εικόνος του ενυπνίου του Ναβουχοδονόσορ ερχόμεθα στην ‘κοιλίαν και τους μηρούς αυτής εκ χαλκού.’ Ο προφήτης Δανιήλ είπε στον Ναβουχοδονόσορ ότι αυτό το μέρος της εικόνος παρίστανε μια βασιλεία ή γραμμή βασιλέων. Ο Δανιήλ είπε: «Και μετά σε θέλει αναστηθή άλλη βασιλεία κατωτέρα σου, και τρίτη άλλη βασιλεία εκ χαλκού, ήτις θέλει κυριεύσει επί πάσης της γης.» (Δαν. 2:39) Ο Αλέξανδρος ήταν γυιός του Βασιλέως Φιλίππου Β΄ του Μακεδόνος, ο οποίος επέβαλε την εξουσία του σε όλη την Ελλάδα προς νότον κι έθεσε τέρμα στο σύστημα των Ελλήνων, στο οποίον κάθε πόλις αποτελούσε ξεχωριστό κράτος. Ο Αλέξανδρος επραγματοποίησε τη φιλοδοξία του πατρός του και προέβη στην κατάκτησι της Περσικής Αυτοκρατορίας προς Ανατολάς, στην Ασία. Αυτός, λοιπόν, ο Αλέξανδρος ο Μέγας είχε προλεχθή στην προφητεία του Δανιήλ, όπως θα ιδούμε. Εκέρδισε τη μία νίκη μετά την άλλη εναντίον του Πέρσου βασιλέως, Δαρείου του Γ΄, και στο έτος 331 π.Χ. αφήρεσε απ’ αυτόν την πόλι της Βαβυλώνος και τον ενίκησε στη μάχη των Γαυγαμήλων. Με αυτό το γεγονός κατέρρευσε η Περσική παγκόσμια δύναμις, ο δε Αλέξανδρος ο Μακεδών κατέστη κοσμοκράτωρ, εγκαθιδρύοντας την πέμπτη παγκόσμια δύναμι της Βιβλικής ιστορίας. Στο έτος 327 π.Χ. επεξέτεινε τις κατακτήσεις του στα δυτικά των Ινδιών. Η αυτοκρατορία του ήταν μεγαλύτερη απ’ όλες τις προηγούμενες. Απ’ αυτή την άποψι η χάλκινη βασιλεία του ήταν μια βασιλεία η οποία «θέλει κυριεύσει επί πάσης της γης.»

31. Λόγω των προς ίδρυσιν αυτοκρατορίας εκστρατειών του Αλεξάνδρου, ποια έγινε διεθνής γλώσσα, και για ποια αγαθά νέα απέβη αυτό ένα κατάλληλο μέσον προς διάδοσιν των νέων παντού;

³¹ Ως παγκόσμιος άρχων ο Μέγας Αλέξανδρος έζησε μόνον οκτώ έτη, και πέθανε στη Βαβυλώνα το έτος 323 π.Χ. Στη διάρκεια των στρατιωτικών εκστρατειών του ανεπτύχθη η λεγομένη «κοινή» Ελληνική γλώσσα, στην οποίαν εγράφησαν οι Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές της Βίβλου. Λόγω της μεγάλης εκτάσεως της αυτοκρατορίας του Αλεξάνδρου και των Ελληνικών αποικιών που ίδρυσε, η «κοινή» Ελληνική γλώσσα κατέστη διεθνής γλώσσα. Γι’ αυτό ήταν και το κατάλληλο γλωσσικό μέσον για τη διάδοσι των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού υπό τον Χριστόν σε όλα τα μέρη του τότε γνωστού κόσμου στις ημέρες των αποστόλων του Χριστού.

32. Γιατί η βασιλεία, που εξεικονίζετο από την κοιλία και τους μηρούς που ήσαν από χαλκό, δεν έληξε στον θάνατο του Αλεξάνδρου, κι από ποιον επήλθε βαθμιαία καταβρόχθισις της αυτοκρατορίας του;

³² Όταν πέθανε ο Αλέξανδρος το έτος 323 π.Χ. η «βασιλεία», που εικονίζετο από την κοιλία και τους μηρούς που ήσαν από χαλκό, δεν έληξε και δεν παρεχώρησε τη θέσι της στο σιδηρούν μέρος της συμβολικής εικόνος. Οι δύο γυιοί του Αλεξάνδρου κι ο αδελφός του, οι οποίοι προωρίζοντο να τον διαδεχθούν, εφονεύθησαν μέσα σε δεκατέσσερα χρόνια. Η αυτοκρατορία του Αλεξάνδρου διεσπάσθη, τέσσερες δε από τους στρατηγούς του ανέλαβαν εξουσία, ο καθείς σ’ ένα τμήμα της αυτοκρατορίας του Αλεξάνδρου. Μέσα σε λιγώτερο από μισόν αιώνα μετά τον θάνατο του Αλεξάνδρου εγκαθιδρύθησαν τρεις διακεκριμένες Ελληνικές αυτοκρατορίες, η καθεμιά με τη δική της γραμμή βασιλέων. Μια απ’ αυτές τις Ελληνικές αυτοκρατορίες είχε την έδρα της στη Μακεδονία, μια άλλη στη Συρία και η τρίτη στην Αίγυπτο. Οι δύο τελευταίες προσεπάθησαν να εξελληνίσουν την Αίγυπτο, τη Μέση Ανατολή και την Ασία και προς ανατολάς ως τις Ινδίες. Στη διάρκεια της περιόδου αυτής οι Εβραϊκές Γραφές των προφητών του Ιεχωβά μετεφράσθησαν στην κοινή Ελληνική γλώσσα της εποχής εκείνης, για ν’ αποτελέσουν τη λεγομένη Ελληνική Γραφή των Εβδομήκοντα, που εχρησιμοποιείτο από τους πρώτους Χριστιανούς. Στο πέρασμα του χρόνου, η ανατέλλουσα δύναμις της Ρώμης (Ιταλίας) κατεβρόχθισε τις Ελληνικές αυτές αυτοκρατορίες, πρώτα την αυτοκρατορία της Μακεδονίας, έπειτα της Συρίας και τελικά της Αιγύπτου στο έτος 30 π.Χ.

33. Πώς προελέχθη ερμηνευτικά από τον Δανιήλ η επόμενη αυτή παγκόσμια δύναμις, και γιατί οι δύο σιδερένιες κνήμες δεν πρέπει να προσδώσουν το νόημα της διαιρέσεως;

³³ Εκείνο το έτος η Ελληνική αυτοκρατορία της Αιγύπτου υπετάχθη στη Ρώμη, η δε Αίγυπτος κατέστη Ρωμαϊκή επαρχία διοικούμενη από ένα Ρωμαίο διοικητή. Ως εκείνο το έτος (30 π.Χ.) το αργότερο, η Ρώμη κατέστη η κυριαρχούσα παγκόσμια δύναμις, η έκτη παγκόσμια δύναμις. Η πορεία των παγκοσμίων δυνάμεων, όπως εσημάνθη από τη μετάλλινη εικόνα του ενυπνίου του Ναβουχοδονόσορ, κατήλθε τώρα στις σιδερένιες κνήμες. Ο Δανιήλ, ερμηνεύοντας το ενύπνιο του Ναβουχοδονόσορ, του το προείπε αυτό λέγοντας: «Και τετάρτη βασιλεία θέλει σταθή ισχυρά ως ο σίδηρος· καθώς ο σίδηρος κατακόπτει και καταλεπτύνει τα πάντα· μάλιστα καθώς ο σίδηρος ο συντρίβων τα πάντα, ούτω θέλει κατακόπτει και κατασυντρίβει.» (Δαν. 2:40) Το γεγονός ότι ήσαν δύο σιδερένιες κνήμες δεν εσήμαινε ότι η παγκόσμια δύναμις που εσυμβολίζετο από τις κνήμες ήταν διηρημένη σε μια Ανατολή και μια Δύσι ή σ’ ένα Βορρά κι ένα Νότο, όπως και το γεγονός ότι ήσαν δύο αργυροί βραχίονες δεν εσήμαινε ότι η Περσική παγκόσμια δύναμις ήταν διηρημένη πολιτικώς σε δύο αντίθετα μέρη. Η Ρωμαϊκή παγκόσμια δύναμις, η έκτη παγκόσμια δύναμις της Βιβλικής ιστορίας, επέρασε από μεταβολές κι απεδείχθη ισχυρότερη από τις προγενέστερες αυτοκρατορίες του χρυσού, του αργύρου και του χαλκού. Για δύναμι και ικανότητα συντριβής, αυτή ήταν πράγματι σαν το σίδερο.

(Ακολουθεί)

[Υποσημειώσεις]

Βλέπε βιβλίον Η Βίβλος ως Ιστορία, υπό Βέρνερ Κέλλερ (1956), σελίς 300, έκδοσις Λονδίνου· σελίς 313, έκδοσις Νέας Υόρκης.