Μέρος 14—«Γενηθήτω το Θέλημά Σου Επί της Γης»

Η «πορεία των παγκοσμίων δυνάμεων» από τις ημέρες του Βασιλέως Ναβουχοδονόσορ τις Βαβυλώνος προελέχθη μέσω μιας συμβολικής μεταλλίνης εικόνος που εδείχθη σ’ ένα ενύπνιο του ισχυρού αυτού κοσμοκράτορος. Ο προφήτης του Ιεχωβά Δανιήλ, ερμηνεύοντας το ενύπνιο, εξήγησε ότι η χρυσή κεφαλή της εικόνας εσυμβόλιζε τη δυναστεία η γραμμή των Βαβυλωνίων βασιλέων, αρχίζοντας από τον Ναβουχοδονόσορ· το αργυρούν στήθος και οι βραχίονες εξεικόνιζαν τη Μηδο-Περσική Αυτοκρατορία, όπως παριστάνεται από τη γραμμή των βασιλέων της· η (ορει)χάλκινη κοιλία και οι μηροί εξεικόνιζαν την επόμενη παγκόσμια δύναμι, τη Μακεδονική ή Ελληνική, που ιδρύθη από τον Μέγαν Αλέξανδρο· οι δε σιδερένιες κνήμες εξεικόνιζαν εν πρώτοις τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, που κατεβρόχθισε τις διάφορες Ελληνικές αυτοκρατορίες που κατέλιπε ο Μέγας Αλέξανδρος. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έγινε έτσι η έκτη παγκόσμια δύναμις της Βιβλικής ιστορίας. Αλλά μήπως η εκπλήρωσις του ενυπνίου της εικόνος του Ναβουχοδονόσορ τερματίζεται με τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία;

34. Γιατί η Ρωμαϊκή δεν ήταν η μόνη παγκόσμια δύναμις που εσυμβολίζετο από τις σιδερένιες κνήμες;

³⁴ Η έκτη παγκόσμια δύναμις, η Ρωμαϊκή, δεν ήταν η μόνη παγκόσμια δύναμις που εσυμβολίζετο από τις σιδερένιες κνήμες: Μέσα στους αιώνες υπάρξεως του σιδηροειδούς συστήματος παγκοσμίων δυνάμεων ηγέρθη η μεγαλύτερη και ισχυρότερη σε όλη τη γραμμή της πορείας. Αυτή ήταν η εβδόμη παγκόσμια δύναμις, που είχε προλεχθή στη Βιβλική προφητεία. Ήταν η Βρεττανική Αυτοκρατορία, της οποίας η δύναμις αύξησε στο πέρασμα του χρόνου με τη συνεργασία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής στη Βόρειο Αμερικανική ήπειρο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μια δυαδική παγκόσμια δύναμι, την ισχυρότερη και πιο εκτεταμένη όλης της ιστορίας ως το έτος 1914 μ.Χ.

35. Ποιο ήταν το συμπληρωματικό μέρος της εικόνος του ενυπνίου του Ναβουχοδονόσορ, και ποια ερμηνεία έδωσε ο Δανιήλ στο τελικό αυτό μέρος;

³⁵ Αλλά υπήρχε κι ένα τελικό ή συμπληρωτικό μέρος της συμβολικής εικόνος, δηλαδή, «οι πόδες αυτής μέρος μεν εκ σιδήρου, μέρας δε εκ πηλού.» Επάνω σ’ αυτό ο προφήτης Δανιήλ έκαμε το επόμενο θεόπνευστο σχόλιο: «Περί δε του ότι είδες τους πόδας και τους δακτύλους, μέρος μεν εκ πηλού κεραμέως, μέρος δε εκ σιδήρου, θέλει είσθαι βασιλεία διηρημένη· πλην θέλει μένει τι εν αυτή εκ της δυνάμεως του σιδήρου, καθώς είδες τον σίδηρον αναμεμιγμένον μετά αργιλώδους πηλού. Και καθώς οι δάκτυλοι των ποδών ήσαν μέρος εκ σιδήρου και μέρος εκ πηλού, ούτως η βασιλεία θέλει είσθαι κατά μέρος ισχυρά, και κατά μέρος εύθραυστος. Και καθώς είδες τον σίδηρον αναμεμιγμένον μετά του αργιλώδους πηλού, ούτω θέλουσιν αναμιχθή δια σπέρματος ανθρώπων· πλην δεν θέλουσιν είσθαι κεκολλημένοι ο είς μετά του άλλου, καθώς ο σίδηρος δεν μιγνύεται μετά του πηλού.»—Δαν. 2:41-44.

36. Τι θα υποδηλούσε ο σίδηρος της εικόνος, και τι εξεικονίζεται από τους δέκα δακτύλους της εικόνος;

³⁶ Καθώς το σιδερένιο τμήμα της συμβολικής εικόνος άρχιζε από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κι έφθανε ως την Αγγλο-Αμερικανική δυαδική παγκόσμια δύναμι, η στερεότης και η δύναμις του σιδήρου θα παρίστανε τη σκληρότητα κι ακαμψία του παγκοσμίου των ελέγχου και της διακυβερνήσεώς των. Αλλά τι θα πούμε για τους δέκα δακτύλους των ποδών στους οποίους απέληγε η συμβολική εικόνα; Αυτό το χαρακτηριστικό εφανέρωνε ότι στον καιρό του τέλους της συμβολικής αυτής εικόνος το υπόλοιπο της Ρωμαϊκής ή έκτης παγκοσμίου δυνάμεως θα ευρίσκετο σε άμιλλα με την Αγγλο- Αμερικανική ή εβδόμη παγκόσμια δύναμι και ότι θα υπήρχαν κι άλλες ανεξάρτητες πολιτικές κυβερνήσεις συνδεδεμένες με τις ανταγωνιζόμενες εκείνες δυνάμεις. Επειδή ο αριθμός δέκα είναι Βιβλικός αριθμός που συμβολίζει επίγεια πληρότητα, οι δέκα δάκτυλοι εξεικονίζουν όλες αυτές τις συνυπάρχουσες δυνάμεις και κυβερνήσεις.

37. Τι ρόλο έπαιξε η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία σ’ ένα τμήμα της ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας;

³⁷ Και πώς αυτοί οι συμβολικοί δέκα δάκτυλοι ήσαν μέρος από σίδερο και μέρος από αργιλώδη πηλό; Έτσι έφθασαν να είναι, διότι «θέλουσιν αναμιχθή δια σπέρματος ανθρώπων.» Είναι αληθές ότι η ειδωλολατρική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είχε μερικώς μετατραπή στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, χρισμένη από τους θρησκευτικούς ποντίφηκας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Η Ρωμαιοκαθολική Ιεραρχία προσεπάθησε να κυριαρχήση σ’ αυτή την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, και ηγέρθη ένας αγών κατακτήσεως εξουσίας μεταξύ των πολιτικών αρχόντων της αυτοκρατορίας αυτής και του πάπα και του θρησκευτικού του κλήρου. Έγινε ένας γάμος Εκκλησίας και Κράτους, με εξαίρεσι τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

38. Από μέρους των πολιτικών αρχόντων, ποια ανάμιξίς των έγινε με το σπέρμα των ανθρώπων υπό μίαν αυστηρώς πολιτικήν έννοιαν, και με τι αποτέλεσμα;

³⁸ Εν τούτοις, μια ανάμιξις αρχόντων ή πολιτικών αρχηγών με το «σπέρμα των ανθρώπων» θα εσήμαινε συνένωσί των και παραγωγή πολιτικών απογόνων· ή θα εσήμαινε εκλαΐκευσι, δημοκρατικοποίησι ή σοσιαλιστικοποίησι των μορφών κυβερνήσεως. Στον δέκατο ένατον αιώνα η σοσιαλιστική κίνησις έκαμε μεγάλα βήματα μέσα στον «Χριστιανικό κόσμο». Το έτος 1848 εξεδόθη από τον Κάρολο Μαρξ και τον Φρειδερίκο Ένγκελς το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, που έδινε μια σύντομη σαφή έκθεσι του επιστημονικού σοσιαλισμού, σάρωσαν δε την Ευρώπη επαναστατικά κινήματα. Ακόμη κι ο Πάπας Πίος Θ΄ ηναγκάσθη να φύγη απ’ τη Ρώμη, χωρίς να επιστρέψη ως το έτος 1850. Το σοσιαλιστικό στοιχείο, όταν μετείχε σε οποιοδήποτε βαθμό στην κυβέρνησι, αποσκοπούσε στο να εξασθενή και ν’ ανατρέπη τη λεγόμενη κεφαλαιοκρατική κυβέρνησι· ενώ τα δημοκρατικά στοιχεία στην κυβέρνησι εξασθένιζαν τη δύναμι των ιμπεριαλιστών, απολύτων μοναρχών. Δεν υπήρχε σύμμιξις σε αγάπη ή σε συγγενική ιδιότητα μεταξύ αυτών των πιο συγχρόνων, ριζοσπαστικών στοιχείων και των παλαιοτέρων ιμπεριαλιστικών τύπων της κοσμοκυριαρχίας. Ήταν σαν να εγίνετο προσπάθεια αναμίξεως σιδήρου με πηλόν.

ΑΚΑΤΑΣΤΡΕΠΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΔΟΧΟΥΣ

39. Πώς ηρμήνευσε ο Δανιήλ το κορύφωμα του ενυπνίου του Ναβουχοδονόσορ;

³⁹ Σ’ αυτό το στάδιο έρχεται το δραματικό αποκορύφωμα του ενυπνίου του Ναβουχοδονόσορ και η εκπλήρωσίς του! Ο προφήτης Δανιήλ συνέχισε την ερμηνεία του: «Και εν ταις ημέραις των βασιλέων εκείνων, θέλει αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρή· και η βασιλεία αύτη δεν θέλει περάσει εις άλλον λαόν· θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας, αυτή δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας, καθώς είδες ότι απεκόπη λίθος εκ του όρους άνευ χειρών, και κατεσύντριψε τον σίδηρον, τον χαλκόν, τον πηλόν, τον άργυρον και τον χρυσόν· ο Θεός ο μέγας έκαμε γνωστόν εις τον βασιλέα ό,τι θέλει γείνει μετά ταύτα· και αληθινόν είναι το ενύπνιον, και πιστή η ερμηνεία αυτού.»—Δαν. 2:44, 45.

40. Πώς ο συμβολικός λίθος απεκόπη άνευ χειρών, και τι είναι το όρος από το οποίον απεκόπη έτσι;

⁴⁰ Στο έτος 1914 έληξαν οι «επτά καιροί» δηλαδή «οι καιροί των εθνών». Το φθινόπωρο του έτους εκείνου, σύμφωνα με τον καθορισμένο καιρό της Γραφής, ο Θεός των ουρανών ίδρυσε την υποσχεμένη βασιλεία του, ενθρονίζοντας και στέφοντας του κεχρισμένο του Υιόν, τον δοξασμένον Ιησούν Χριστόν, για να είναι ο Βασιλεύς των βασιλέων και Κύριος των κυρίων. (Αποκάλ. 12:1-5· 17:14· 19:16) Έτσι αυτή η ίδρυσις της βασιλείας του Θεού δεν έγινε από ανθρώπινα χέρια. Ήταν σαν να είχε αποκοπή λίθος από ένα όρος χωρίς ανθρώπινα χέρια. Η παγκόσμια κυριαρχία του Ιεχωβά Θεού συμβολίζεται από το όρος· αυτή δε η βασιλεία στα χέρια του κεχρισμένου Βασιλέως του, ο οποίος εκπληρώνει τη διαθήκη βασιλείας με τον Δαβίδ, αποτελεί απλώς μια εκδήλωσι της παγκοσμίου κυριαρχίας του Ιεχωβά. Είναι η βασιλεία «του Κυρίου [Θεού] ημών, και του Χριστού αυτού.»—Αποκάλ. 11:15.

41. Με ποια έννοια εγεννήθη η βασιλεία του Θεού «εν ταις ημέραις των βασιλέων εκείνων;

⁴¹ Αυτή η γέννησις της Βασιλείας έγινε «εν ταις ημέραις των βασιλέων εκείνων,» όχι απλώς των βασιλέων που εξεικονίζοντο από τους δέκα δακτύλους, αλλά κι εκείνων που εξεικονίζοντο από τα σιδερένια (ορει)χάλκινα, αργυρά και χρυσά μέρη της εικόνος. Μολονότι η Βαβυλωνιακή, η Περσική, η Ελληνική και η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορίες είχαν παρέλθει πριν από πολύν καιρό ως παγκόσμιες δυνάμεις, υπήρχαν ωστόσο ακόμη τα βασικά υπολείμματα των προγενεστέρων εκείνων παγκοσμίων δυνάμεων στο έτος 1914 (μ.Χ.), δηλαδή, η Τουρκική Οθωμανική Αυτοκρατορία κατείχε το έδαφος της αρχαίας Βαβυλωνίας, ενώ εθνικές κυβερνήσεις λειτουργούσαν στην Περσία (που τώρα λέγεται Ιράν), στην Ελλάδα και στη Ρώμη της Ιταλίας.

42. Γιατί η εξουσία της βασιλείας εκείνης δεν θ’ αφεθή σε άλλο λαό, και πότε θα πλήξη τη συμβολική εικόνα;

⁴² Η ουράνια αυτή βασιλεία που ιδρύθη από τον Θεό των ουρανών ποτέ δεν θα καταστραφή. Επομένως δεν θ’ αφήση την κυριαρχία της σε καμμιά νέα παγκόσμια δύναμι ως διάδοχο, ούτε θα καταρριφθή και θα καταπατηθή ποτέ από κανένα κοσμικό έθνος. Δεν θα υπάρξη έθνος ή κοσμική εξουσία επάνω στη γη, στην οποία ν’ αφήση αυτή την κυριαρχία, διότι η βασιλεία του Θεού δια του κεχρισμένου βασιλέως του θα συντρίψη όλες αυτές τις βασιλείες που παριστάνονται στη μετάλλινη εικόνα και θα τις τερματίση για πάντα. Η ουράνια αυτή βασιλεία, που εγεννήθη σαν ένα αρτιγέννητο βρέφος από την παγκόσμια οργάνωσι του Θεού, επάνω στην οποία αυτός ασκεί κυριαρχία, επισπεύδει τώρα την αποστολή της να πλήξη τη συμβολική εικόνα στα πόδια της που αποτελούνται από σίδερο και πηλό. Στον καιρό του τελικού πολέμου του Αρμαγεδδώνος, του πολέμου «της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος,» ο συμβολικός εκείνος Λίθος θα πλήξη τη συμβολική εικόνα σε μια συντριπτική σύγκρουσι.

43. Πόσον πλήρως θα καταστραφή η συμβολική εικόνα, και πώς ο λίθος θα γίνη όρος που θα γεμίση όλη τη γη;

⁴³ Η κατά γράμμα καταστροφή της συμβολικής εικόνος θα προχωρήση γοργά, χωρίς ούτ’ ένα χέρι να υψωθή από κανένα μάρτυρα του Ιεχωβά επάνω στη γη. Η συμβολική εικόνα της παγκοσμίου κυριαρχίας από άρχοντας του παλαιού αυτού κόσμου θα κονιορτοποιηθή, ο δε άνεμος της θείας θυέλλης θ’ αποσαρώση τον κονιορτό σαν το άχυρο του αλωνιού, για να μην ανασυγκροτηθή ποτέ επάνω στη γη. Η βασιλεία του Θεού—σαν τον λίθο που συνέτριψε την εικόνα κι έγινε μεγάλος σαν ένα όρος για να γεμίση ολόκληρη τη γη—θα καταστή το κυβερνητικό όρος που θα γεμίση όλη τη γη και θα κυριαρχή σε όλες τις ανθρώπινες υποθέσεις για πάντα. «Δεν θέλουσι κακοποιεί, ουδέ φθείρει εν όλω τω αγίω μου όρει· διότι η γη θέλει είσθαι πλήρης της γνώσεως του Ιεχωβά, καθώς τα ύδατα σκεπάζουσι την θάλασσαν.» (Ησ. 11:9, ΜΝΚ) Το θέλημα του μεγάλου Θεού θα γίνεται τότε επάνω στη γη όπως και στον ουρανό. Η μακρά πορεία των ασεβών παγκοσμίων δυνάμεων θα έχη λήξει για πάντα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤ΄

Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΒΑΛΗ ΤΟ ΥΠΕΡΤΑΤΟΝ ΘΕΛΗΜΑ

1, 2. Στη διάρκεια της διακυβερνήσεως ποιας παγκοσμίου δυνάμεως εγεννήθη ο κληρονόμος της υποσχεμένης βασιλείας, και σύμφωνα με την αγγελία του Γαβριήλ τι θα έκανε να προηγηθή απ’ αυτόν;

ΟΤΑΝ η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κυβερνούσε ως η έκτη παγκόσμια δύναμις της Βιβλικής ιστορίας, γεννήθηκε μεταξύ των ανθρώπων ο κληρονόμος της από μακρού χρόνου υποσχεμένης βασιλείας του Θεού, κατά την 1η Οκτωβρίου του έτους 2 π.Χ. Ο κληρονόμος αυτός της ουρανίας βασιλείας κατέβη πραγματικά από τον ουρανό. Ποια γεγονότα στον ουρανό προηγήθησαν από τη γέννησί του επάνω στη γη δεν μας έγινε γνωστόν, αλλά υπήρξαν σπουδαία προκαταρκτικά της γεννήσεώς του εδώ στη γη. Όπως είναι πολύ κατάλληλο για ένα βασιλέα, αυτός επρόκειτο να έχη έναν πρόδρομο για να τον υποδείξη στους ανθρώπους. Δεκαπέντε περίπου μήνες πριν από τη γέννησι του υποσχεμένου Βασιλέως της οικογενειακής γραμμής του Δαβίδ, ο άγγελος Γαβριήλ ενεφανίσθη στον πατέρα του μέλλοντος προδρόμου. Ενεφανίσθη μέσα στο πρώτο άγιο διαμέρισμα του αγιαστηρίου του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ, δηλαδή στον λεγόμενο ναό του Ηρώδου, όπου ο ιερεύς Ζαχαρίας προσέφερε θυμίαμα στον Ιεχωβά ενώ οι λάτρεις προσηύχοντο έξω στην αυλή. Ο Γαβριήλ είπε:

² «Μη φοβού Ζαχαρία· διότι εισηκούσθη η δέησίς σου· και η γυνή σου Ελισάβετ θέλει γεννήσει υιόν εις σε, και θέλεις καλέσει το όνομα αυτού Ιωάννην. Και θέλει είσθαι εις σε χαρά και αγαλλίασις· και πολλοί θέλουσι χαρή δια την γέννησίν αυτού. Διότι θέλει είσθαι μέγας ενώπιον του Ιεχωβά· a και οίνον και σίκερα δεν θέλει πίει, και θέλει πληρωθή πνεύματος αγίου έτι εκ κοιλίας της μητρός αυτού. Και πολλούς των υιών Ισραήλ θέλει επιστρέφει εις Ιεχωβάb τον Θεόν αυτών. Και αυτός θέλει ελθεί προ προσώπου αυτού εν πνεύματι και δυνάμει Ηλίου, δια να επιστρέψη τας καρδίας των πατέρων εις τα τέκνα, και τους απειθείς εις την φρόνησιν των δικαίων, δια να ετοιμάση εις τον Ιεχωβάc λαόν προδιατεθειμένον.»—Λουκ. 1:13-17, ΜΝΚ.

3. Πότε ο Γαβριήλ ενεφανίσθη στη Μαρία, και ποιες ήσαν οι περιστάσεις της;

³ Μετά τη λήξι της εβδομάδος της υπηρεσίας του στον ναό, ο γηραιός Ζαχαρίας απήλθε στον οίκον του, η δε ηλικιωμένη σύζυγός του Ελισάβετ συνέλαβε το τέκνον που θα εκαλείτο Ιωάννης. Τον έκτο μήνα της κυοφορίας της ο άγγελος Γαβριήλ εστάλη στην πόλι Ναζαρέτ της επαρχίας Γαλιλαίας, εξήντα περίπου μίλια βορείως της Ιερουσαλήμ. Ενεφανίσθη σε μια παρθένο Ιουδαία που ελέγετο Μαρία, θυγατέρα του Ηλί, από την οικογενειακή γραμμή του Βασιλέως Δαβίδ. (Λουκ. 3:23-31) Αυτή ήταν μνηστευμένη μ’ ένα ξυλουργό ονομαζόμενο Ιωσήφ, που ήταν κι αυτός από την οικογενειακή γραμμή του Βασιλέως Δαβίδ, αλλά μέσω του προτελευταίου βασιλέως της Ιερουσαλήμ, του Ιεχονία ή Ιωαχείν. Αλλ’ οι προγονικές γραμμές του Ιωσήφ και της Μαρίας, προτού τελικά συγχωνευθούν στον Βασιλέα Δαβίδ, συναντώνται στον Ζοροβάβελ και στον πατέρα του Σαλαθιήλ, απογόνους του Δαβίδ. Έτσι, οι επίγονοι της Μαρίας θα είχαν σαρκική καταγωγή από τον Βασιλέα Δαβίδ, και μέσω του γυιού του Βασιλέως Σολομώντος και μέσω του άλλου γυιού του Νάθαν. Το χωρίον Λουκάς 3:34-38 παραθέτει το μέρος εκείνο της γενεαλογίας της Μαρίας που φθάνει απ’ τον Αβραάμ και πίσω ως τον ‘Αδάμ, τον υιόν του Θεού,’ ως εξής: 1. Αδάμ. 2. Σηθ. 3. Ενώς. 4. Καϊνάν. 5. Μαλελεήλ. 6. Ιάρεδ. 7. Ενώχ. 8. Μαθουσάλα. 9. Λάμεχ. 10. Νώε. 11. Σημ. 12. Αρφαξάδ. 13. Καϊνάν. 14. Σαλά. 15. Έβερ. 16. Φαλέκ. 17. Ραγαύ. 18. Σαρούχ. 19. Ναχώρ. 20. Θάρα. 21. Αβραάμ. Από τον Αβραάμ οι γενεαλογίες του Ιωσήφ και της Μαρίας βαίνουν ως εξής:

Του Ιωσήφ Της Μαρίας

Ματθαίος 1:2-16 Λουκάς 3:23-34

21. Αβραάμ Αβραάμ

22. Ισαάκ Ισαάκ

23. Ιακώβ Ιακώβ

24. Ιούδας Ιούδας

25. Φαρές Φαρές

26. Εσρώμ Εσρώμ

27. Αράμ Αράμ

28. Αμιναδάβ Αμιναδάβ

29. Ναασσών Ναασσών

30. Σαλμών Σαλμών

31. Βοόζ Βοόζ

32. Ωβήδ Ωβήδ

33. Ιεσσαί Ιεσσαί

34. Δαβίδ Δαβίδ

35. Σολομών Νάθαν

36. Ροβοάμ Ματταθά

37. Μαϊνάν

38. Μελεά

39. Αβιά Ελιακείμ

40. Ασά Ιωνάν

41. Ιωσαφάτ Ιωσήφ

42. Ιωράμ Ιούδας

43. [Οχοζίας] Συμεών

44. [Ιωάς] Λευί

45. [Αμασίας] Ματθάτ

46. Οζίας Ιωρείμ

47. Ιωάθαμ Ελιέζερ

48. Άχαζ Ιωσής

49. Εζεκίας Ηρ

50. Μανασσής Ελμωδάμ

51. Αμών Κωσάμ

52. Ιωσίας Αδδί

53. [Ιωακείμ] Μελχί

54. Ιεχονίας Νηρί

55. ΣΑΛΑΘΙΗΛ ΣΑΛΑΘΙΗΛ

56. ΖΟΡΟΒΑΒΕΛ ΖΟΡΟΒΑΒΕΛ

57. [Ανανίας κατά το 1 Χρον. 3:19, 21

58. Ρησά

59. Ιωαννάς

60. Αβιούδ Ιούδας

61. Ελιακείμ Ιωσήφ

62. Σεμεΐ

63. Ματταθίας

64. Μαάθ

65. Ναγγαί

66. Αζώρ Εσλί

67. Ναούμ

68. Αμώς

69. Σαδώκ Ματταθίας

70. Αχείμ Ιωσήφ

71. Ελιούδ Ιαννάς

72. Ελεάζαρ Μελχί

73. Ματθάν Λευί

74. Ιακώβ Ματθάτ

75. Ηλί (πατήρ Μαρίας)

76. Ιωσήφ Ιωσήφ (γαμβρός του Ηλί)

77. ΙΗΣΟΥΣ (θετός υιός) ΙΗΣΟΥΣ (υιός Μαρίας)

4. Ποια ήταν η πληροφορία που έδωσε ο Γαβριήλ στη Μαρία, και πώς αυτή απήντησε;

⁴ Ω, τι νέα έφερε ο Γαβριήλ στη μακρινή εγγονή του Βασιλέως Δαβίδ, στη Μαρία! «Μη φοβού, Μαριάμ· διότι εύρες χάριν παρά τω Θεώ. Και ιδού, θέλεις συλλάβει εν γαστρί, και θέλεις γεννήσει υιόν· και θέλεις καλέσει το όνομα αυτού Ιησούν. Ούτος θέλει είσθαι μέγας, και Υιός Υψίστου θέλει ονομασθή· και θέλει δώσει εις αυτόν Ιεχωβά ο Θεός τον θρόνον Δαβίδ του πατρός αυτού· και θέλει βασιλεύσει επί τον οίκον του Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού δεν θέλει είσθαι τέλος.» Η Μαρία που δεν είχε ακόμη ενωθή με τον ξυλουργό Ιωσήφ, ερώτησε πώς μπορούσε να γίνη αυτή η γέννησις χωρίς έναν ανθρώπινο πατέρα. Ο Γαβριήλ απήντησε: «Πνεύμα άγιον θέλει επέλθει επί σε, και δύναμις του Υψίστου θέλει σε επισκιάσει· δια τούτο και το γεννώμενον εκ σου άγιον, θέλει ονομασθή Υιός Θεού.» Η Μαρία υποτακτικά είπε: «Ιδού η δούλη του Ιεχωβά· γένοιτο εις εμέ κατά τον λόγον σου.»—Λουκ. 1:26-38, ΜΝΚ.

(Ακολουθεί )

[Υποσημειώσεις]