Μέρος 25—«Γενηθήτω το Θέλημά Σου Επί της Γης»

Στο τρίτο έτος του Κύρου, βασιλέως της αχανούς Περσικής Αυτοκρατορίας του έκτου, πέμπτου και τετάρτου αιώνων προ Χριστού, ο προφήτης του Ιεχωβά Δανιήλ έλαβε την τελική του όρασι μέσω ενός αγγέλου, τον οποίον ο Δανιήλ μάς περιγράφει στο ενδέκατο και δωδέκατο κεφάλαια του προφητικού του βιβλίου. Πρώτον, η προφητική του όρασις προλέγει την παρέλευσι της Περσικής Αυτοκρατορίας, της τετάρτης παγκοσμίου δυνάμεως της Βιβλικής ιστορίας. Θ’ αστοχούσε αυτή να υπερισχύση της Ελλάδος. Πραγματικά, θα κατέρρεε τελικά προ της Ελλάδος, διότι, είπε ο άγγελος, «θέλει σηκωθή βασιλεύς δυνατός, και θέλει εξουσιάζει εν δυνάμει μεγάλη, και κάμει κατά την θέλησιν αυτού.» (Δαν. 11:3) Ο Έλλην εκείνος βασιλεύς απεδείχθη ότι ήταν ο περίφημος Μέγας Αλέξανδρος. Απ’ αυτόν ιδρύθη η Ελληνική Αυτοκρατορία, ως η πέμπτη παγκόσμια δύναμις της Βιβλικής ιστορίας.

12. Επί πόσον καιρό απήλαυσε ο Αλέξανδρος την παγκόσμια κυριαρχία, και πότε διεσπάσθη το βασίλειό του;

¹² Η απόλαυσις παγκοσμίου κυριαρχίας από τον Αλέξανδρο ήταν βραχύβιος. Ο άγγελος του Ιεχωβά είχε προείπει αυτό: «Και καθώς σταθή, θέλει συντριφθή η βασιλεία αυτού, και θέλει διαιρεθή εις τους τέσσαρας ανέμους του ουρανού· πλην ουχί εις τους απογόνους αυτού, ουδέ κατά την εξουσίαν αυτού με την οποίαν εξουσίασε· διότι η βασιλεία αυτού θέλει εκριζωθή και διαμερισθή εις άλλους, εκτός τούτων.» (Δαν. 11:4) Στο κορύφωμα της σταδιοδρομίας του, όταν ήταν στο τριακοστό τρίτο έτος της ηλικίας του, ο ευωχούμενος Αλέξανδρος επλήγη από ελώδη πυρετό στη Βαβυλώνα το έτος 323 π.Χ., και τα σχέδιά του, να κάμη τη Γραφικά καταδικασμένη αυτή πόλι παγκόσμια πρωτεύουσά του, κατέρρευσαν. Η απέραντη αυτοκρατορία του στην Ευρώπη, Μικρά Ασία, Ασία, Μέση Ανατολή κι Αίγυπτο διαιρέθηκε στους τέσσερες ανέμους των ουρανών. Η σορός του διεκομίσθη στην Αίγυπτο κι ετάφη στην Αλεξάνδρεια από τον Στρατηγό του Πτολεμαίο, σατράπη της Αιγύπτου.

13. Πώς απεδείχθη αληθινή η προφητεία ότι το βασίλειο δεν θα διεμοιράζετο στους απογόνους του Αλεξάνδρου;

¹³ Η αυτοκρατορία δεν περιήλθε στους απογόνους του Αλεξάνδρου. Αυτός κατέλιπε στη Μακεδονία έναν ανίκανο αδελφό, τον Φίλιππο Αριδαίο. Αυτός εβασίλευσε λιγώτερο από επτά έτη, και κατόπιν εφονεύθη από την ίδια τη μητέρα του το έτος 317 π.Χ. Ο νόμιμος γυιος του Αλεξάνδρου από τη Ρωξάνη, Αλέξανδρος Αλλού, τον ακολούθησε κι εβασίλευσε μόνο έξη έτη περίπου. Στο έτος 311 π.Χ. κι αυτός επίσης υπέστη βίαιο θάνατο από τα χέρια του Κασσάνδρου, ενός από τους στρατηγούς του πατρός του, ο οποίος τότε εσφετερίσθη τον θρόνο της Μακεδονίας και της υπόλοιπης Ελλάδος. Ο νόθος γυιος του Αλεξάνδρου, Ηρακλής, ανέλαβε να βασιλεύση εν ονόματι του πατρός του, αλλ’ εφονεύθη το έτος 309 π.Χ. Με αυτόν εξωντώθη με αίμα η γενεαλογική γραμμή του Αλεξάνδρου, ο οποίος τόσο πολύ αίμα έχυσε. Η κυριαρχία εξέλιπε από τον οίκον του. Η αγγελική προφητεία απεδείχθη αληθής.

14. Πώς το βασίλειο του Αλεξάνδρου διαιρέθηκε επί ένα χρονικό διάστημα «εις τους τέσσαρας ανέμους του ουρανού,» και πώς αυτό εμειώθη αργότερα σε τρία μέρη;

¹⁴ Η αυτοκρατορία του Αλεξάνδρου εξερριζώθη για να κυβερνήσουν άλλοι εκτός από τους απογόνους του Αλεξάνδρου. Οι στρατηγοί του φιλονεικούσαν μεταξύ των για ν’ αρπάσουν εδάφη· το δε διασπασμένο βασίλειο διαιρέθηκε κάποτε σε τέσσερα τμήματα, «εις τους τέσσαρας ανέμους του ουρανού.» Ο μονόφθαλμος Στρατηγός Αντίγονος προσεπάθησε να εγκατασταθή ως κύριος όλης της Ασίας και τελικά ανέλαβε τον τίτλο του βασιλέως, ισχυριζόμενος ότι ήταν ο κληρονόμος του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αυτός είχε ν’ αντιμετωπίση την ομοσπονδία των τριών άλλων στρατηγών που ηγέρθησαν εναντίον του, του Κασσάνδρου, του Σελεύκου και του Λυσιμάχου. Έπεσε στη διάρκεια μάχης εναντίον των στην Ίψον της Φρυγίας, Μικράς Ασίας, το έτος 301 π.Χ. Οι τέσσερες Ελληνικές Αυτοκρατορίες που προέκυψαν ήσαν (1) του Στρατηγού Κασσάνδρου στη Μακεδονία και στην υπόλοιπη Ελλάδα· (2) του Στρατηγού Λυσιμάχου στη Μικρά Ασία κι Ευρωπαϊκή Θράκη, περιλαμβανομένου και του Βυζαντίου· (3) του Στρατηγού Σελεύκου Νικάτορος (του Κατακτητού), ο οποίος εξησφάλισε τη Βαβυλώνα, Μηδία, Συρία, Περσία και τις επαρχίες ανατολικά του ποταμού Ινδού, και (4) του Στρατηγού Πτολεμαίου του Λάγου, ο οποίος προσήρτησε την Αίγυπτο, Λιβύη, Αραβία, Παλαιστίνη και Κοίλη Συρία. Σε λίγα χρόνια η αρσενική γενεαλογική γραμμή του Στρατηγού Κασσάνδρου εξέλιπε, και στο 285 π.Χ. ο Στρατηγός Λυσίμαχος κατέλαβε το Ευρωπαϊκό τμήμα της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας. Εν τούτοις, το έτος 277 π.Χ. ο Αντίγονος Γονατάς, έγγονος του μονοφθάλμου Στρατηγού Αντιγόνου, κατέλαβε τον θρόνο της Μακεδονίας. Αυτό εμείωσε τις Ελληνιστικές αυτοκρατορίες σε τρεις, ώσπου η Μακεδονία έγινε υποτελής στη Ρώμη το έτος 168 π.Χ. και κατέληξε να είναι Ρωμαϊκή επαρχία στο έτος 146  π.Χ.

15. Πώς ο Στρατηγός Σέλευκος ο Κατακτητής έγινε κύριος των Ασιατικών εδαφών, και ποιες πόλεις αποστολικού ενδιαφέροντος ίδρυσε;

¹⁵ Το έτος 281 π.Χ. ο Στρατηγός Λυσίμαχος έπεσε σε μάχη προς τον Στρατηγό Σέλευκο Νικάτορα κι έτσι άφησε τον Σέλευκο σχεδόν κύριο των Ασιατικών χωρών. Ο Σέλευκος έγινε ιδρυτής των Σελευκιδών ή οίκου των Σελευκιδών βασιλέων της Συρίας. Λίγον καιρό μετά την αποφασιστική μάχη της Ίψου ίδρυσε την πόλι της Αντιοχείας στη Συρία, και της έδωσε το όνομα τού πατρός του Αντιόχου. Ως επίνειον αυτής ίδρυσε μια παράλια πάλι, την οποίαν ονόμασε κατά τον εαυτό του Σελεύκεια. Μετά από αιώνες ο Χριστιανός απόστολος Παύλος εχρησιμοποίησε τον λιμένα της Σελευκείας κι εδίδαξε τη Χριστιανική αλήθεια στην Αντιόχεια της Συρίας, όπου οι ακόλουθοι του Ιησού για πρώτη φορά άρχισαν να λέγονται Χριστιανοί.—Πράξ. 11:25-27· 13:1-4.

16. Πού μετέφερε ο Σέλευκος την πρωτεύουσά του, και με αυτόν ποιος μακρός πόλεμος άρχισε, όπως περιγράφεται στην τελική αυτή όρασι;

¹⁶ Ο Σέλευκος μετέφερε την έδρα της κυβερνήσεώς του από τη Βαβυλώνα στη νέα του Συριακή πρωτεύουσα, την Αντιόχεια. Εδολοφονήθη το έτος 280 π.Χ. Η δυναστεία των Σελευκιδών βασιλέων που κατέλιπε για να τον διαδεχθή εξακολούθησε να άρχη ως το έτος 64 π.Χ., οπότε ο Ρωμαίος Στρατηγός Πομπήιος κατέστησε τη Συρία Ρωμαϊκή επαρχία. Πολύν καιρό πριν πεθάνη ο Σέλευκος έδωσε στον γυιο του Αντίοχο Α΄ την κυριαρχία πάνω σε όλες τις χώρες πέραν του Ποταμού Ευφράτου, καθώς και τον τίτλο του βασιλέως. Με τον Βασιλέα Σέλευκον Νικάτορα άρχισε ο μακρός πόλεμος μεταξύ των Βιβλικών «βασιλέως του βορρά» και «βασιλέως του νότου.» Προβλεπτικά ο άγγελος του Ιεχωβά άφησε αμνημόνευτα τα ονόματα του «βασιλέως του βορρά» και του «βασιλέως του νότου,» διότι η εθνικότης και η πολιτική ταυτότης αυτών των «δύο βασιλέων» αλλάσσουν με το πέρασμα των αιώνων και γίνονται μάλιστα ζητήματα ζωτικού ενδιαφέροντος σ’ εμάς στον εικοστόν αυτό αιώνα μ.Χ.

ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΒΑΣΙΛΕΩΝa

17. Εν σχέσει με ποιον ήσαν οι δύο βασιλείς προς βορράν και προς νότον;

¹⁷ Ο άγγελος του Ιεχωβά τώρα αρχίζει ν’ αφηγήται πολλές λεπτομέρειες του πολύ παρατεταμένου πολέμου: «Και ο βασιλεύς του νότου θέλει ισχύσει· και είς εκ των αρχόντων αυτού· και θέλει ισχύσει υπέρ αυτόν, και θέλει εξουσιάσει· η εξουσία αυτού θέλει είσθαι εξουσία μεγάλη.» (Δαν. 11:5) Αυτός ο «βασιλεύς του νότου» είναι στον νότον τίνος, κι ο «βασιλεύς του βορρά» είναι στον βορρά τίνος; Είναι προς βορράν και προς νότον του λαού του Δανιήλ, ο οποίος, στον καιρό της δράσεως αυτής του Δανιήλ, είχε ελευθερωθή από τη Βαβυλώνα κι αποκατασταθή στη γη του Ιούδα.

18. Ποιος ήταν προσωπικά αυτός ο «βασιλεύς του νότου» στο Δανιήλ 11:5, και ποια γραμμή αρχόντων ίδρυσε;

¹⁸ Ποιος είναι προσωπικά αυτός ο «βασιλεύς του νότου» στο εδάφιο Δανιήλ 11:5; Είναι ένας από τους «άρχοντας» ή στρατιωτικούς αρχηγούς του Μεγάλου Αλεξάνδρου, δηλαδή, ο Πτολεμαίος Α΄, ο γυιος του Λάγου. Αυτός, πραγματικά, ήταν ένας από τους οκτώ σωματοφύλακας του Αλεξάνδρου. Έγινε σατράπης της Αιγύπτου, αλλ’ ανέλαβε τον τίτλο του βασιλέως στο έτος 306 π.Χ., κατ’ απομίμησιν του μονοφθάλμου Στρατηγού Αντιγόνου. Ήταν ο πρώτος από δεκατρείς ή δεκατέσσερες Μακεδόνας βασιλείς ή Φαραώ της Αιγύπτου. Σύμφωνα με τ’ όνομά του, εγκαθίδρυσε την Πτολεμαϊκή γραμμή αρχόντων της Αιγύπτου. Κατά το έτος 312 π.Χ. εκυρίευσε την Ιερουσαλήμ ένα σάββατο. Έπεισε τους Ιουδαίους να έλθουν προς νότον στην Αίγυπτο ως άποικοι, και ιδρύθη μια αποικία αυτών στην Αλεξάνδρεια. Με τον γυιο και διάδοχό του συμμετέσχε στην ίδρυσι της περιφήμου βιβλιοθήκης και του μουσείου της Αλεξανδρείας. Η Ιουδαϊκή επαρχία της Ιουδαίας παρέμενε κάτω από τον έλεγχο της Πτολεμαϊκής Αιγύπτου, δηλαδή του «βασιλέως του νότου», ως το έτος 198 π.Χ., οπότε ανέλαβε ο «βασιλεύς του βορρά.» Ο Πτολεμαίος Α΄ εισέβαλε στο Συριακό έδαφος του Βασιλέως Σελεύκου αρκετές φορές.

19. Ποιος ήταν προσωπικά ο άρχων που ‘ίσχυσε υπέρ αυτόν,’ και τι ρόλο έπαιξε αυτός και οι διάδοχοί του;

¹⁹ Ποιος, τώρα, είναι ο άλλος άρχων ή στρατιωτικός αρχηγός του Αλεξάνδρου που είπε ο άγγελος ότι «θέλει ισχύσει υπέρ αυτόν» και του οποίου η εξουσία θέλει είσθαι «εξουσία μεγάλη»; Αυτός είναι ο Στρατηγός Σέλευκος Νικάτωρ, ο οποίος τώρα αναλαμβάνει τον ρόλο του «βασιλέως του βορρά.» Στον θάνατό του τον διεδέχθη ο γυιος του Αντίοχος Α΄ (Σωτήρ). Αυτός ο βασιλεύς δεν λαμβάνεται υπό σημείωσιν στην προφητεία του αγγέλου, διότι πέθανε μαχόμενος, όχι κατά του «βασιλέως του νότου,» αλλά κατά των Γαλατών στη Μικρά Ασία. Τον διεδέχθη ο γυιος του Αντίοχος Β΄, ο οποίος έφθασε να λέγεται «Θεός». Ενυμφεύθη μια γυναίκα ονομαζομένη Λαοδίκη, ο δε πρεσβύτερος γυιος του απ’ αυτήν ωνομάσθη απ’ τ’ όνομα του παππού του Σέλευκος.

20. Ποια ήταν η θυγατέρα αυτού του «βασιλέως του νότου» και ποια μετάφρασι έκαμε ο πατέρας της ν’ αρχίση;

²⁰ Αλλά τι με τούτο; Ο άγγελος λέγει: «Και μετά έτη θέλουσι συζευχθή· και η θυγάτηρ του βασιλέως του νότου θέλει ελθεί προς τον βασιλέα του βορρά, δια να κάμη συμφιλίωσιν· πλην αυτή δεν θέλει αναχαιτίσει την δύναμιν του βραχίονος, ουδέ το σπέρμα αυτού θέλει σταθή· αλλά θέλει παραδοθή αυτή, και οι φέροντες αυτήν, και το γεννηθέν εξ αυτής, και ο ενισχύων αυτήν εν καιροίς.» (Δαν. 11:6) Ποια είναι αυτή η «θυγάτηρ του βασιλέως του νότου»; Είναι η Βερενίκη, η θυγάτηρ του Πτολεμαίου Β΄ (Φιλαδέλφου) της Αιγύπτου. Κατά την παράδοσι, ο Αιγύπτιος αυτός βασιλεύς έδειξε καλοσύνη στους Ιουδαίους υπηκόους του κι εφρόντισε για την έναρξι μεταφράσεως των θεοπνεύστων Εβραϊκών Γραφών στην Ελληνική. Αυτό είχε ως τελικό αποτέλεσμα την περίφημη Ελληνική Μετάφρασι των Εβδομήκοντα, που χρησιμοποιούσαν οι Ελληνόφωνοι Χριστιανοί τον πρώτον αιώνα μ.Χ.

21. Κατά τη συμφωνία, τι έγινε με αυτή τη θυγατέρα του βασιλέως του νότου, και τι προέκυψε απ’ αυτό;

²¹ Ο Βασιλεύς Πτολεμαίος Β΄ έκαμε δύο πολέμους με τον Σύριον «βασιλέα του βορρά,» Αντίοχον Β΄ (Θεόν). Το έτος 250 π.Χ. οι δύο βασιλείς συνήψαν μια συμφωνία ειρήνης. Ως τίμημα της συμμαχίας αυτής ή «συμφωνίας», ο Σύριος βασιλεύς του βορρά, Αντίοχος Β΄, έπρεπε να νυμφευθή τη Βερενίκη, θυγατέρα του Βασιλέως Πτολεμαίου Β΄. Αλλ’ ο Αντίοχος Β΄ ήταν ήδη νυμφευμένος με τη Λαοδίκη. Έτσι, αυτό τον έκαμε να τη διαζευχθή για να νυμφευθή την Αιγυπτία Βερενίκη. Από τη Βερενίκη, ο Αντίοχος Β΄ της Συρίας απέκτησε ένα γυιο, ο οποίος έγινε κληρονόμος του θρόνου του «βασιλέως του βορρά,» κι απεκλείσθησαν οι γυιοι της πρώτης του συζύγου Λαοδίκης.

22. Πώς δεν εστάθη ο «βραχίων» της Βερενίκης και πώς ήσαν αυτή κι εκείνοι που την έφεραν κι εκείνος που την απέκτησε όταν αυτή παρεδόθη;

²² Ο «βραχίων» ή η υποστηρίζουσα δύναμις της Βερενίκης ήταν ο πατέρας της, Βασιλεύς Πτολεμαίος Β΄. Γι’ αυτό, όταν πέθανε αυτός το έτος 246-7 π.Χ., η Βερενίκη δεν ‘ανεχαίτισε την δύναμιν του βραχίονός’ της, με τον σύζυγό της Βασιλέα Αντίοχον Β΄ της Συρίας. Αυτός την απέρριψε και ξαναπήρε την πρώτη του σύζυγο Λαοδίκη, και διώρισε τον μεγαλύτερο γυιο του, Σέλευκο Καλλίνικο, να είναι διάδοχός του στον θρόνο της Συρίας. Συμφορά επήλθε σε όλο το περιβάλλον της Βερενίκης, όπως είχε προείπει η προφητεία. Όχι μόνον ο πατέρας της, «ο βραχίων αυτής» δεν παρέμεινε, αλλ’ ούτε «το σπέρμα αυτού,» αυτή η ίδια. Παρεδόθη με τον γυιον της, βρέφος, για να φονευθή, όπως εσχεδίασε η Λαοδίκη. Εκείνοι που την έφεραν, προφανώς οι άνδρες της υπηρεσίας της που την έφεραν από την Αίγυπτο στη Συρία, υπέφεραν επίσης. Αυτό δεν καθησύχασε τη Λαοδίκη. Ασφαλώς απ’ αυτήν, όπως ελέχθη, εδηλητηριάσθη και απέθανε ο Αντίοχος Β΄ (Θεός), που την είχε ξαναπάρει. Τι τέλος για ένα «θεό»! Αυτό έγινε προφανώς για να προληφθή και δεύτερο διαζύγιο. Έτσι, ο πατέρας της Βερενίκης που την είχε γεννήσει, κι ο Σύριος σύζυγός της, που την είχε λάβει επί ένα χρονικό διάστημα, πέθαναν και οι δύο. Αυτό το γεγονός άφησε τον μεγαλύτερο γυιο της Λαοδίκης, Σέλευκον Β΄, ως νόμιμο διάδοχο του πατέρα του στον θρόνο της Συρίας. Βέβαια, η αιτία της ειρήνης δεν είχε ενισχυθή απ’ αυτό.

23. Ποιες ήσαν οι «ρίζες» της Βερενίκης;

²³ Σ’ αυτό θα επήρχετο μια αντίδρασις, προείπε ο άγγελος, λέγοντας: «Εκ του βλαστού όμως των ριζών αυτής θέλει σηκωθή τις αντ’ αυτού, και ελθών μετά δυνάμεως θέλει εισέλθει εις τα οχυρώματα του βασιλέως του βορρά και θέλει ενεργήσει εναντίον αυτών, και υπερισχύσει.» (Δαν. 11:7) Οι «ρίζες» της Βερενίκης ήσαν, φυσικά, οι γονείς της, ο Πτολεμαίος Β΄ (Φιλάδελφος) κι η αδελφή-σύζυγός του Αρσινόη.

24. Πώς εσηκώθη ‘είς εκ του βλαστού των ριζών της’, εισήλθε στο οχύρωμα του βασιλέως του βορρά και υπερίσχυσε στις ενέργειές του μ’ εκείνους που ήσαν εκεί;

²⁴ Ο ιδιαίτερος ‘βλαστός των ριζών αυτής’ που εστάθη στη θέσι του πατέρα της ήταν ο αδελφός της, που έγινε τώρα «βασιλεύς του νότου» ως Πτολεμαίος Γ΄, επονομασθείς «Ευεργέτης». Αυτός άρχισε να ‘σηκώνεται’ στον θάνατο του πατέρα του αναλαμβάνοντας εξουσία ως βασιλεύς. Αμέσως ξεκίνησε να εκδικήση τον φόνο της αδελφής του Βερενίκης στη Συριακή πρωτεύουσα της Αντιοχείας. Με μια στρατιά εβάδισε εναντίον του βασιλέως της Συρίας, Σελεύκου Β΄ Καλλινίκου, τον οποίον είχε χρησιμοποιήσει η μητέρα του Λαοδίκη για να φονεύση τη Βερενίκη και τον βρεφικό της γυιο. Ο Πτολεμαίος Γ΄ μπήκε στο φρούριο του βασιλέως του βορρά κι επέβαλε τον θάνατο στη βασιλομήτορα Λαοδίκη. Επίσης, εισέβαλε στη Συρία, εκυρίευσε το ωχυρωμένο τμήμα της πρωτευούσης πόλεως Αντιοχείας, καθώς και το επίνειό της, τη Σελεύκεια. Κατόπιν προήλασε ανατολικά δια των ‘οχυρωμάτων’ του βασιλέως του βορρά κι ελαφυραγώγησε τη Βαβυλωνία και τα Σούσα και συνέχισε την πορεία του ανατολικά ως τις ακτές της Ινδίας. Μ’ αυτό τον τρόπο ο φονεύς Σέλευκος Β΄ εξεδιώχθη από τον Συριακό θρόνο του.

25. Πώς αυτός εξήλειψε μια θρησκευτική απρέπεια, και γι’ αυτό τι όνομα εκέρδισε για τον εαυτό του;

²⁵ Το γεγονός ότι ο βασιλεύς του νότου θα εξηφάνιζε και μια θρησκευτική απρέπεια, το προείπε ο άγγελος του Ιεχωβά: «Και προσέτι θέλει φέρει αιχμαλώτους εις την Αίγυπτον τους θεούς αυτών, μετά των χωνευτών αυτών, μετά των πολυτίμων σκευών αυτών, των αργυρών και των χρυσών· και αυτός θέλει σταθή έτη τινά υπέρ του βασιλέα του βορρά.» (Δαν. 11:8) Πάνω από διακόσια χρόνια πριν, στην εποχή του Φαραώ Ψαμμητίχου Γ΄, ο Πέρσης Βασιλεύς Καμβύσης της τετάρτης παγκοσμίου δυνάμεως κατέκτησε την Αίγυπτο κι έφερε στη χώρα του θριαμβευτικά τους κατακτημένους Αιγυπτίους θεούς, τις χωνευτές εικόνες των. Τώρα, όταν λαφυραγωγούσε τα Σούσα, την άλλοτε βασιλική πρωτεύουσα της Περσίας, και τη Βαβυλωνία, ο νικηφόρος βασιλεύς του νότου, Πτολεμαίος Γ΄, επανέκτησε τους ευρισκομένους στο εξωτερικό θεούς της αρχαίας Αιγύπτου και τους αφήρεσε από τους συλητάς του ναού. Τους επανέφερε στον τόπο τους. Με αυτό εκέρδισε για τον εαυτό του το όνομα Ευεργέτης από τους ευγνώμονας Αιγυπτίους.

26. Γιατί αυτός ‘εστάθη έτη τινά υπέρ τον βασιλέα του βορρά,’ και τι έφερε πίσω μαζί του;

²⁶ Εσωτερικές ανωμαλίες προς νότον στην Αίγυπτο ανεκάλεσαν τον κατακτητή Πτολεμαίο Γ΄ στη χώρα του Νείλου. Επειδή αυτός υπεχρεώθη να καταστείλη στασιαστικό κίνημα της χώρας του, ημποδίσθη από το να επωφεληθή των επιτυχιών του εναντίον του βασιλέως του βορρά. Γι’ αυτό, απέσχε από το να επιβάλη περισσότερες ζημίες στον βασιλέα του βορρά. Εκτός από τους θεούς που είχαν κλοπή από την Αίγυπτο, ο Πτολεμαίος Γ΄ επανέφερε ως λείαν πολέμου όχι λιγώτερο από 2.500 ‘πολύτιμα σκεύη, αργυρά και χρυσά.’ Το πώς πέθανε στο έτος 221 π. Χ. φυσικό θάνατο ή με φόνο, δεν είναι γνωστό. Η ιστορία διχάζεται σ’ αυτό το ζήτημα. Αλλ’ αυτός επέζησε από τον Σύριο Βασιλέα Σέλευκο Β΄, τον οποίον είχε εκδικηθή.

27. Γιατί ο βασιλεύς του βορρά επέστρεψε αφού εισήλθε στο βασίλειο του βασιλέως του νότου;

²⁷ Τι έκαμε ο βασιλεύς του βορρά επωφελούμενος από την κατάστασι; Ο άγγελος το προείπε αυτό: «Εκείνος δε θέλει εισέλθει εις το βασίλειον του βασιλέως του νότου, πλην θέλει επιστρέψει εις την γην αυτού.» (Δαν. 11:9) Ο ταπεινωμένος Σέλευκος Β΄ επανεπετέθη γι’ αντεκδίκησι. Κατήλθε προς νότον στο βασίλειο του βασιλέως του νότου, αλλ’ υπέστη ήτταν. Σε μια επαίσχυντη φυγή μ’ ένα μικρό υπόλειμμα του στρατού του, απεσύρθη στη Συριακή του πρωτεύουσα Αντιόχεια το έτος 242 π.Χ. Η προσωνυμία του Καλλίνικος, δηλαδή, «ο Ενδόξως Θριαμβευτικός», απεδείχθη ότι ήταν εσφαλμένη ονομασία. Πέθανε ενώπιον εκείνου, ο οποίος τον εταπείνωσε, του Πτολεμαίου Γ΄ της Αιγύπτου, τον διεδέχθη δε ο γυιος του Σέλευκος Γ΄, που επωνομάσθη Κεραυνός. Μια δολοφονία ετερμάτισε ξαφνικά τη βασιλεία του γυιου αυτού που διήρκεσε λιγώτερο από τρία χρόνια. Ο αδελφός του τον διεδέχθη απόν θρόνο της Συρίας ως Αντίοχος Γ΄ κι επωνομάσθη «ο Μέγας».

28, 29. (α) Τι συνέβη στον μεγαλύτερο γυιο αυτού του βασιλέως του βορρά; (β) Πώς ο νεώτερος γυιος επήλθε, επλημμύρισε, επανήλθε και ηγέρθη;

²⁸ Σχετικά με τους δύο αυτούς γυιους του Συρίου Βασιλέως Σελεύκου Β΄ Καλλινίκου, ο άγγελος προεφήτευσε: «Οι δε υιοί αυτού θέλουσιν εγερθή εις πόλεμον, και συνάξει πλήθος δυνάμεων πολλών· και εις εξ αυτών θέλει ελθεί εν ορμή, και πλημμυρήσει, και διαβή· και θέλει επανέλθει και εγερθή εις μάχην έως του οχυρώματος αυτού.»—Δαν. 11:10.

²⁹ Ο ένας γυιος, ο Σέλευκος Γ΄ (ο Κεραυνός), πέθανε από όπλον δολοφόνου σε μια εκστρατεία προς δυσμάς της Μικράς Ασίας. Ο αδελφός του, ο άλλος γυιος, Αντίοχος Γ΄ ο Μέγας, συνεκέντρωσε μεγάλες δυνάμεις για επίθεσι κατά του βασιλείου του βασιλέως του νότου, ο οποίος ήταν τώρα ο Πτολεμαίος Δ΄, επονομαζόμενος Φιλοπάτωρ. Ο νέος βασιλεύς του βορρά, Αντίοχος Γ΄, τελικά ήλθε σε προστριβή με την εγειρόμενη δύναμι της Ρώμης. Αλλά πρώτα ωδήγησε τις στρατιωτικές του δυνάμεις για να εξαλείψη τα Αιγυπτιακά κέρδη και ανακατέλαβε τον λιμένα της Σελευκείας, καθώς και την επαρχία της Κοίλης Συρίας, και τις παράλιες πόλεις της Τύρου και Πτολεμαΐδος και τις παρακείμενες πόλεις. Την πρώτη Αιγυπτιακή στρατιά που έστειλε εναντίον του ο Πτολεμαίος Δ΄ την κατετρόπωσε. Κατέλαβε, επίσης, πολλές πόλεις της επαρχίας της Ιουδαίας στην Παλαιστίνη. Τον χειμώνα ο νικηφόρος Αντίοχος Γ΄ μετέβη σε χειμερινά ενδιαιτήματα με τους 60.000 πολεμιστάς του στην Πτολεμαΐδα, είκοσι πέντε μίλια περί που νοτίως της Τύρου. Την επόμενη ανοιξι (217 π. Χ.) ‘επανήλθε και ηγέρθη εις μάχην έως του οχυρώματος αυτού.’

(Ακολουθεί)

[Υποσημειώσεις]

[Χάρτης στη σελίδα 547]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

HELLENIC EMPIRES of the North and the South (312-30 B.C.)

Boundaries ---

Cities and Towns °

SCALE OF MILES

0

100

300

500

(MEDITERRANEAN SEA)

MACEDONIAN EMPIRE

Pella

Thermopylae

GREECE

Acarnania

Chalcis

Athens

Boeotia

Sparta

CRETE

CYPRUS

THRACE

Byzantium

Lysimachia

(Black Sea)

SELEUCID EMPIRE

BITHYNIA

Ilium

Pergamum

Sardis

Ephesus

Magnesia

CILICIA

TAURUS MTS

Tarsus

Seleucia

Antioch

Tadmor (Palmyra)

Damascus

Byblus

Sidon

Tyre

Ptolemais

Jerusalem

Gaza

PTOLEMAIC EMPIRE

EGYPT

River Nile

Alexandria

Memphis

LIBYA

Red Sea

ARABIA

Elath

ARMENIA

PONTUS

River Tigris

MESOPOTAMIA

River Euphrates

Babylon

BABYLONIA

(Persian Gulf)

PERSIS

Susa

ELAM

Persepolis

CARMANIA

GEDROSIA

MEDIA EMPIRE

Gaugamela

Ecbatana

PARTHIA

HYRCANIA

Hecatompylus

ARIA

SOGDIANA

BACTRIA

DRANGIANA

ARACHOSIA

(Indus River)

(Jhelum R.)

(Chenab R.)

(Ravi R.)

(Sutlej R.)

ASIA

(CASPIAN SEA)