Η Ωφέλεια του να Ζούμε για τον Νέο Κόσμο του Θεού

1. Τι έχουν να πουν ο Ιάκωβος και ο Παύλος για την οργή, τη φιλονεικία και την κακή χρήσι της γλώσσης;

ΔΕΝ είναι μήπως αληθινό ότι σήμερα σ’ αυτόν τον κόσμο οι άνθρωποι οργίζονται γρήγορα, χάνοντας τον έλεγχο της διαθέσεώς των; Συχνά τούτο οδηγεί σε τραχεία και υβριστική ομιλία, ακόμη και σε ακάθαρτη και ρυπαρή ομιλία. Τέτοιο είδος ομιλίας δείχνει έλλειψι αγαθότητος και σεβασμού των δικαιωμάτων των άλλων και δεν είναι παρά απόδειξις της πικρίας, του φθόνου και της φιλονεικίας που αποτελούν μέρος των κακών συνθηκών που είναι γύρω μας. Συνεπώς, ο Βιβλικός συγγραφεύς Ιάκωβος ερωτά: «Τις είναι μεταξύ σας σοφός και επιστήμων; ας δείξη εκ της καλής διαγωγής τα έργα εαυτού εν πραότητι σοφίας. Εάν όμως έχητε εν τη καρδία υμών φθόνον πικρόν και φιλονεικίαν, μη κατακαυχάσθε και ψεύδεσθε κατά της αληθείας. Η σοφία αυτή δεν είναι άνωθεν καταβαίνουσα . . . διότι όπου είναι φθόνος και φιλονεικία, εκεί ακαταστασία, και παν αχρείον πράγμα.» (Ιάκ. 3:13-16) Γι’ αυτό ακριβώς ο Παύλος λέγει κατάλληλα στην προς Εφεσίους επιστολή 4:29-32: «Μηδείς λόγος σαπρός ας μη εξέρχηται εκ του στόματός σας, αλλ’ όστις είναι καλός προς οικοδομήν της χρείας, δια να δώση χάριν εις τους ακούοντας. . . . Πάσα πικρία και θυμός και οργή και κραυγή και βλασφημία, ας αφαιρεθή από σας μετά πάσης κακίας· γίνεσθε δε εις αλλήλους χρηστοί, εύσπλαγχνοι, συγχωρούντες αλλήλους, καθώς ο Θεός συνεχώρησεν εσάς δια του Χριστού.»

2. Ποια συμβουλή πρέπει ν’ ακολουθήται, όταν ένας υπερνικάται προσωρινά από τη θερμότητα της οργής;

² Ακόμη και όταν μπορή να είναι ανάγκη να κάμη κανείς διόρθωσι ή επίπληξι, όπως ένας γονεύς στο παιδί, ή όπως ένας Χριστιανός επίσκοπος σ’ έναν στην εκκλησία, η ομιλία του δεν πρέπει ν’ αντανακλά ένα μη κυριαρχημένο πνεύμα. Όταν ένας αισθάνεται τον εαυτό του στιγμιαίως υπερνικημένο από τη θερμότητα της οργής, τότε είναι καιρός να μένη σιωπηλός ώσπου ο θυμός να ψυχρανθή και να μπορή να μιλήση επάνω στο ζήτημα με την κατάλληλη ισορροπία. Κάτω από τέτοιες περιστάσεις πρέπει να είναι «βραδύς εις το να λαλή», και μάλλον να θυμάται ότι «ο θυμώδης άνθρωπος διεγείρει μάχας». Για να κερδίσωμε την επιδοκιμασία του Θεού πρέπει να μάθωμε να ζούμε με ειρήνη, να είμεθα ειρηνοποιοί, διότι «μακάριοι οι ειρηνοποιοί διότι αυτοί θέλουσιν ονομασθή υιοί Θεού».—Ιάκ. 1:19· Παροιμ. 15:18· Ματθ. 5:9.

3, 4. Ποια είναι μερικά άλλα πράγματα που δεν έχουν θέσι στην κοινωνία Νέου Κόσμου;

³ Υπάρχουν περιπτώσεις που ένας μπορεί κατάλληλα να διεγερθή σε δίκαιη αγανάκτησι εναντίον εκείνου που είναι άδικο και κακό. Αλλά το να κινηθή κανείς σε αγανάκτησι εναντίον εκείνου που είναι άδικο από αγάπη για τον Ιεχωβά και για ό,τι είναι ορθόν, και επειδή ταράσσεται βλέποντας το όνομά Του και τον λαό Του να ονειδίζωνται, είναι κάτι διαφορετικό από το να κινηθή σε οργή λόγω του ότι επληγώθησαν τα προσωπικά του αισθήματα υπερηφανείας ή λόγω μίσους για ένα άλλο άτομο, ή για να καλύψη φόβο επειδή ανεκαλύφθη σε κάποια αδικία που έκαμε.

⁴ Οτιδήποτε που θα ήρχετο σε αντίθεσι με την ειρηνικότητα και ευταξία της διευθετήσεως του Θεού για τη διαβίωσι του λαού του, δεν μπορεί να έχη θέσι στη σχηματιζόμενη τώρα κοινωνία του Νέου Κόσμου. Τούτο σημαίνει ότι πράγματα όπως οι έριδες ή οι μέθες (που τόσο συχνά οδηγούν σε διαπληκτισμούς) δεν αποτελούν μέρος του τρόπου διαβιώσεως στον Νέο Κόσμο.—Ρωμ. 13:13.

ΑΡΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΑΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ

5. Για ποιον σκοπό έκαμε ο Θεός τα δύο φύλα, και ποιος περιορισμός ετέθη στο προνόμιο της σεξουαλικής ενώσεως;

⁵ Όταν ο Θεός αρχικά έθεσε τον άνδρα και τη γυναίκα στον παραδείσιο κήπο της Εδέμ, ήταν σκοπός Του να αναπαραχθούν και πληθυνθούν για να γίνουν μια κοινωνία ανθρώπων που τελικά θα εγέμιζε ολόκληρη τη γη μ’ ένα δίκαιο γένος. Για να μπορέσουν να πληθυνθούν, ο Θεός τούς έπλασε με την ικανότητα αναπαραγωγής, και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο έπλασε δύο φύλα, άρρεν και θήλυ. Με το να συνέλθουν ο άνδρας και η γυναίκα σε σεξουαλική ένωσι, θα γεννούσαν τέκνα «κατά το είδος αυτών». Αυτό θα ήταν κάτι ορθό και κατάλληλο για να το πράξουν, χωρίς να είναι καμμιά αισχύνη προσηρτημένη σ’ αυτό, και υπήρχε συνεπώς η πρόθεσις ν’ αποτελή μια ευχάριστη πείρα γι’ αυτούς. Αλλ’ ο Θεός έθεσε κάποιους περιορισμούς στην εξάσκησι του προνομίου της σεξουαλικής ενώσεως. Επρόκειτο να ασκήται μόνο με τη διευθέτησι του γάμου—ο άνδρας με τη σύζυγό του, η γυναίκα με τον σύζυγό της.

6. (α) Ήταν σκοπός του Θεού να ασκήται πολυγαμία στον Ισραήλ; (β) Τι είπε ο Ιησούς για τον γάμο και το διαζύγιο, όπως αναγράφεται στο κατά Ματθαίον 19:4-9;

⁶ Μολονότι επί ένα διάστημα ο Θεός επέτρεψε στους Ισραηλίτας να ασκούν πολυγαμία, όμως δεν ήταν αυτός ο σκοπός του Θεού γι’ αυτούς, ούτε τους διέταξε να υιοθετήσουν αυτή τη συνήθεια. Εγκαινιάζοντας τον γάμο στην αρχή, ο Θεός έδωσε στον Αδάμ μία μόνο σύζυγο. Και έτσι ο Ιησούς αργότερα είπε όσον αφορά την Ιουδαϊκή συνήθεια της πολυγαμίας και του διαζυγίου: «Δεν ανεγνώσατε ότι ο πλάσας απ’ αρχής άρσεν και θήλυ έπλασεν αυτούς; Και είπεν, “Ένεκεν τούτου θέλει αφήσει άνθρωπος τον πατέρα και την μητέρα, και θέλει προσκολληθή εις την γυναίκα αυτού, και θέλουσιν είσθαι οι δύο εις σάρκα μίαν”; Ώστε δεν είναι πλέον δύο, αλλά μία σαρξ. Εκείνο λοιπόν το οποίον ο Θεός συνέζευξεν, άνθρωπος ας μη χωρίζη. Λέγουσι προς αυτόν, Δια τι λοιπόν ο Μωυσής προσέταξε να δωση έγγραφον διαζυγίου, και να χωρισθή αυτήν; Λέγει προς αυτούς, Διότι ο Μωυσής δια την σκληροκαρδίαν σας συνεχώρησεν εις εσάς να χωρίζησθε τας γυναίκάς σας· απ’ αρχής όμως δεν έγεινεν ούτω. Σας λέγω δε, ότι όστις χωρισθή την γυναίκα αυτού, εκτός δια πορνείαν, και νυμφευθή άλλην, γίνεται μοιχός.»—Ματθ. 19:4-9.

7. (α) Με ποιον μόνο μπορεί ένας άνδρας ή γυναίκα να έχη σεξουαλικές σχέσεις; (β) Ποιος είναι ο μόνος λόγος διαζυγίου που επιτρέπει επανανύμφευσι;

⁷ Οι Γραφικές αρχές εν σχέσει με τον γάμο είναι πραγματικά πολύ απλές. Ένας Χριστιανός άνδρας μπορεί να έχη μια μόνο σύζύγο εν ζωή, και μια Χριστιανή γυναίκα μπορεί να έχη έναν μόνο σύζυγο εν ζωή. Ο άνδρας μπορεί να έχη σεξουαλικές σχέσεις μόνο με την σύζυγό του και με καμμιά άλλη γυναίκα· η σύζυγος μπορεί να έχη σεξουαλικές σχέσεις μόνο με τον σύζυγό της και με κανέναν άλλον άνδρα. Οι δύο έγιναν μία σάρκα. Αν πεθάνη ένας από τους γαμηλίους συντρόφους, τότε, το γεγονός αυτό τερματίζει, φυσικά, τον γάμο και εκείνος που απομένει μπορεί να νυμφευθή ξανά. (Ρωμ. 7:2, 3) Αλλά ενόσω και οι δύο είναι ακόμη ζωντανοί, ο μόνος Γραφικός λόγος για διαζύγιο που επιτρέπει επανανύμφευσι είναι όταν είτε ο άνδρας είτε η γυναίκα εξέρχεται από τους περιορισμούς του γάμου και έχη σεξουαλικές σχέσεις με κάποιο άλλο πρόσωπο και έτσι γίνεται μία σάρκα με αυτό το άλλο πρόσωπο, διαπράττοντας έτσι μοιχεία. Το να έχη ένα νυμφευμένο πρόσωπο σεξουαλικές σχέσεις με οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο εκτός από τον γαμήλιο σύντροφό του αποτελεί μίανσι και παραβίασι του νόμου του Θεού όσον αφορά τον γάμο. (Εβρ. 13:4) Έτσι, η Γραφή δεν επιτρέπει να τερματισθή ένας γάμος με διαζύγιο για άλλες αιτίες, όπως είναι αποτυχία τεκνοποιίας, διαφορά θρησκείας, νόσος ή ασθένεια, σκληρότης, και ούτω καθεξής. Όταν ένα άτομο αποκτά διαζύγιο για οποιονδήποτε από τους τελευταίους αυτούς λόγους, δεν είναι Γραφικώς ελεύθερο να ξανανυμφευθή και θα διέπραττε, επομένως, μοιχεία αν ενυμφεύετο.

8. Ποια πορεία πρέπει ν’ ακολουθήται από ανύμφευτα άτομα ή μνηστευμένα ζεύγη;

⁸ Αφού η σεξουαλική σχέσις επιτρέπεται μόνο στη γαμήλια κατάστασι, αυτό σημαίνει ότι ανύμφευτα πρόσωπα δεν μπορούν να επιδίδωνται σ’ αυτήν. Συνεπώς, άτομα που συνεφώνησαν να νυμφευθούν, δηλαδή, είναι μνηστευμένα, πρέπει να φρουρούν τη διαγωγή των και να ασκούν κατάλληλο περιορισμό, περιμένοντας μετά τον γάμο να μπουν στη στενή σχέσι που ορθώς ανήκει μόνο στη συζυγική κατάστασι. Οποιαδήποτε ακατάλληλη σεξουαλική σχέσις από μέρους ανυμφεύτων προσώπων ή αγάμων προσώπων είναι πορνεία και καταδικάζεται από τον Ιεχωβά Θεό. Γι’ αυτό ακριβώς ο Παύλος έγραψε στους Εφεσίους που είχαν στρέψει νώτα στον παλαιό κόσμο και τις κατευθύνσεις του: «Πορνεία δε και πάσα ακαθαρσία . . . μηδέ ας ονομάζηται μεταξύ σας . . . Διότι τούτο εξεύρετε, ότι πας πόρνος, ή ακάθαρτος, ή πλεονέκτης, όστις είναι ειδωλολάτρης, δεν έχει κληρονομίαν εν τη βασιλεία του Χριστού και Θεού.»—Εφεσ. 5:3-5.

9. Ποιο υπήρξε το αποτέλεσμα της ελλείψεως σεβασμού σ’ αυτόν τον κόσμο για τις αρχές του Θεού που αφορούν τον γάμο; Πώς η κοινωνία Νέου Κόσμου διατηρείται καθαρή από κακές πράξεις;

⁹ Η έλλειψις σεβασμού που δείχνει ο παλαιός αυτός κόσμος για τις δίκαιες αρχές του Θεού που διέπουν τον γάμο, ωδήγησε σε κάθε είδους θλίψεις: διαλελυμένους γάμους, διχασμένους οίκους και παιδιά που γίνονται κακά λόγω ελλείψεως πατρικής ή μητρικής φροντίδος και εκπαιδεύσεως και παραδείγματος. Εκείνοι που επιθυμούν να δουν ζωή στον νέο κόσμο του Θεού, όπου ο γάμος θα υπάρχη μόνο σε αρμονία με τον θείο νόμο, δεν μπορούν να μιμούνται τις διεστραμμένες κατευθύνσεις του κόσμου τούτου σ’ αυτό το ζήτημα. Ακόμη και τώρα, ενόσω ζουν σ’ αυτόν τον κόσμο, εκείνοι που ζουν για τον νέο κόσμο είναι ανάγκη ν’ ακολουθούν τις αρχές του Ιεχωβά για τον γάμο και την ηθική ζωή. Γι’ αυτό ακριβώς είναι ορθό και κατάλληλο οι Χριστιανικές εκκλησίες να είναι άγρυπνες να διατηρούν όσους έχουν συνδεθή μαζί τους καθαρούς εκβάλλοντας από το μέσον των εκείνους που διαπράττουν εκουσίως τέτοια αδικήματα.—1 Κορ. 5:11, 13· 6:9, 10.

10. Γιατί είναι κατάλληλο ένας γάμος να καταχωρίζεται νομίμως;

¹⁰ Λόγω της σοβαρότητος του γάμου και για προστασία από οποιαδήποτε κατάχρησι των δικαιωμάτων και προνομίων του, είναι κατάλληλο να καταχωρίζεται δεόντως ο γάμος ενός ανδρός και μιας γυναικός και ν’ αναγνωρίζεται από την κοινότητα. Σε πλείστες χώρες ένας γάμος πρέπει να εγγράφεται στα ληξιαρχικά βιβλία της τοπικής διοικητικής αρχής και έτσι να γίνεται επισήμως γνωστός, το δε ζεύγος λαμβάνει ένα πιστοποιητικό γάμου.

11. Ποια είναι η βάσις για έναν επιτυχή γάμο, και ποιες αλλαγές πρέπει να γίνουν αν μια οικογένεια πρόκειται να ζη μαζί σύμφωνα με τις Γραφικές αρχές;

¹¹ Η βάσις για ένα επιτυχή γάμο είναι η αγάπη και όχι η ιδιοτελής ικανοποίησις του σαρκικού πάθους. Σε μερικές κοινότητες είναι έθιμο να θεωρούν οι άνδρες τις γυναίκες ως πολύ κατώτερες απ’ αυτούς, ακόμη και ως το βαθμό του να θεωρήται μια γυναίκα μάλλον όμοια μ’ ένα κομμάτι περιουσίας παρά ως σύντροφος και βοηθός. Κάτω από τέτοιες περιστάσεις δεν υπάρχει «κοινωνία» ζωής τέτοια που ο Θεός επροτίθετο να είναι ο γάμος. Συμμόρφωσις προς τις απαιτήσεις διαβιώσεως του Νέου Κόσμου σημαίνει πλήρη αλλαγή διαθέσεως απέναντι του γάμου και των ευθυνών για τον γαμήλιο σύντροφο. Ο σύζυγος πρέπει ν’ αναγνωρίζη ότι η σύζυγός του δεν είναι απλώς μια δούλη ή υπηρέτρια του σπιτιού. Μπορεί και αυτή να λάβη από τον Ιεχωβά Θεό τις ίδιες ευλογίες ζωής μ’ αυτόν τον ίδιο, η δε λατρεία της και η υπηρεσία της είναι εξίσου ευπρόσδεκτες και ευάρεστες σ’ Αυτόν. Καθώς ο άνδρας και η σύζυγός του φθάνουν να μάθουν και οι δύο για την ελπίδα του Νέου Κόσμου, έχουν κάτι να συμμερισθούν, κάτι για το οποίο να εργασθούν μαζί. Ο άνδρας θα ενθαρρύνη τη σύζυγό του, θα μιλή μαζί της για τις ελπίδες των και το Χριστιανικό των έργον. Αντί να παραμελή ένας άνδρας τη σύζυγό του για να βρίσκεται με τους κοσμικούς του φίλους, θα αντιληφθή μάλλον την ανάγκη να μάθη πώς να ζη με τη σύζυγό του και τα τέκνα του ως οικογένεια, εκπαιδεύοντάς τους στο σπίτι στη μελέτη της Γραφής και στην αληθινή λατρεία του Θεού. Η σύζυγος, εξ άλλου, θα δείχνη αγάπη και κατάλληλο σεβασμό για τον άνδρα της, συνεργαζόμενη μαζί του στην ανατροφή των τέκνων «εν παιδεία και νουθεσία του Ιεχωβά». Μ’ αυτό τον τρόπο ο σύζυγος, η σύζυγος και τα τέκνα ελκύονται στενά μεταξύ των με αγάπη και κατανόησι, με αγαθότητα και υποβοήθησι, ζώντας και εργαζόμενοι μαζί για τον νέο κόσμο.—Εφεσ. 5:22, 23, 28, 33· 6:1-4, ΜΝΚ.

12. Γιατί είναι ανάγκη οι Χριστιανοί σήμερα να αγωνίζονται δια την πίστιν ;

¹² Κάθε είδους ανηθικότης ασκείται σήμερα σ’ αυτόν τον πονηρό κόσμο: ακόλαστες σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ νέων ανυμφεύτων, μεταξύ νυμφευμένων ανδρών και γυναικών που έχουν σεξουαλικές σχέσεις με άλλους, και σε μερικές περιπτώσεις μεταξύ νυμφευμένων ζευγών που συμφωνούν ακόμη και ν’ ανταλλάσσουν τις συζύγους και τους συζύγους των για να ικανοποιούν ιδιοτελείς επιθυμίες. Η διάνοια μερικών είναι τόσο διεστραμμένη ώστε ζητούν ν’ απατήσουν άλλους να ενασχοληθούν σε τέτοιες κακές πράξεις κάτω από τον μανδύαν της ψευδούς θρησκευτικής διδασκαλίας. Όλα αυτά τα πράγματα είναι πονηρά και παραβιάζουν τις Θείες αρχές του γάμου. Δεν είναι, λοιπόν, παράδοξο ότι ο απόστολος έγραψε ότι τέτοιοι άνθρωποι είναι «εσκοτισμένοι την διάνοιαν, απηλλοτριωμένοι όντες από της ζωής του Θεού . . . αναισθητούντες, παρέδωκαν εαυτούς εις την ασέλγειαν, δια να εργάζωνται πάσαν ακαθαρσίαν ακορέστως.» (Εφεσ. 4:18, 19) Και ο μαθητής Ιούδας προειδοποιεί τον λαόν του Θεού ότι μερικοί τέτοιοι άνθρωποι ακόμη και θα ‘εισεχώρουν λαθραίως’ στην εκκλησία, «ασεβείς, μεταστρέφοντες την χάριν του Θεού ημών εις ασέλγειαν». Και έτσι ο Ιούδας νουθετεί τους Χριστιανούς, στους οποίους έγραψε να ‘αγωνίζωνται δια την πίστιν’.—Ιούδ. 3, 4.

13. Περιγράψτε τις συνθήκες που θα επικρατούν στη γη όταν η πονηρία θα εκλείψη τελείως από τη γη.

¹³ Τι μακάριος καιρός θα είναι όταν η γη θα καθαρισθή μια για πάντα από τέτοιες αδικοπραγίες· όταν θα ακμάζουν η τιμιότης και η ακεραιότης και η ευθύτης, και δεν θα υπάρχη πλέον το ψεύδος, η κλοπή και η απάτη όταν οι άνθρωποι θα διαπραγματεύωνται μεταξύ των με πεποίθησι και εμπιστοσύνη, και όχι με αμφιβολία και υποψία· όταν, αντί ν’ ακούη κανείς τους τραχείς ήχους της οργής, της διαμάχης και της υβριστικής ομιλίας, θ’ απολαμβάνη την ήρεμη, ευτυχή ατμοσφαίρα της αγάπης, της αγαθότητος και της αβροφροσύνης· όταν η οικογενειακή ζωή θα ακμάζη με ηθική καθαρότητα και τα τέκνα θ’ ανατρέφωνται με στοργή και υγιά εκπαίδευσι για ν’ απολαμβάνουν τις ευλογίες μιας παραδεισιακής γης! Τι αλλαγή θα είναι αυτή από την κατεύθυνσι που ακολουθεί τώρα ο κόσμος! Περιγράφοντας αυτόν τον καιρό, η Αποκάλυψις 21:3, 4 αναφέρει: «Ιδού η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων, και θέλει σκηνώσει μετ’ αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαοί αυτού, και αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ’ αυτών Θεός αυτών. Και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον διότι τα πρώτα παρήλθον.»

14, 15. (α) Γιατί είναι σοφό να εκλέξωμε να ζούμε τώρα για τον νέο κόσμο που υπεσχέθη ο Θεός; (β) Αν θέλωμε να ζήσωμε για τον νέο κόσμο, σε ποιες εντολές πρέπει να υπαακούσωμε όπως αναφέρονται από τον Πέτρο και τον Παύλο;

¹⁴ Δεν επιθυμείτε να ζήσετε σ’ έναν τέτοιο κόσμο; Αν ναι, τότε θα θέλετε ν’ αρχίσετε να ζήτε γι’ αυτόν τον νέο κόσμο τώρα. Τι θα κερδίσετε με το ν’ αφιερώσετε όλον τον καιρό σας και την ενέργειά σας στα πράγματα του παλαιού αυτού κόσμου; Ο σοφός Σολομών απήντησε σ’ αυτή την ερώτησι: «Διότι τις ωφέλεια εις τον άνθρωπον από παντός του μόχθου αυτού, και από της θλίψεως της καρδίας αυτού, εις τα οποία μοχθεί υπό τον ήλιον; Επειδή πάσαι αι ημέραι αυτού είναι πόνος, και οι μόχθοι αυτού λύπη· και την νύκτα έτι η καρδία αυτού δεν κοιμάται· είναι και τούτο ματαιότης.» (Εκκλησ. 2:22, 23) Το να ζούμε για τον νέο κόσμο δεν καταλήγει σε ματαιότητα, αλλά φέρνει τις ανταμοιβές αιωνίου ζωής με αληθινή ευχαρίστησι και ευτυχία.

¹⁵ Ο καιρός που απομένει για ν’ απομακρυνθούμε από το να ζούμε σύμφωνα με την κατεύθυνσι των εθνών και να ζούμε σύμφωνα με τις δίκαιες αρχές του νέου κόσμου είναι ολίγος. Για κείνον που θέλει να λάβη αυτή την πορεία ο απόστολος Πέτρος γράφει ότι πρέπει να ζήση «τον εν σαρκί επίλοιπον χρόνον, ουχί πλέον εν ταις επιθυμίαις των ανθρώπων, αλλ’ εν τω θελήματι του Θεού.» Αυτή είναι μια πολύ θετική εντολή, αλλά πόσοι την εκτελούν; Ρωτήστε τον εαυτό σας, Την εκτελώ εγώ; Ο απόστολος πιο πέρα τονίζει τη διδασκαλία του λέγοντας: «Διότι αρκετός είναι εις ημάς ο παρελθών καιρός του βίου, ότε επράξαμεν το θέλημα των εθνών.» Αυτό είναι ακριβώς το σημείο που ανέπτυσσε ο Παύλος στην προς Εφεσίους επιστολή του: «Προσέχετε λοιπόν πώς να περιπατήτε ακριβώς· μη ως άσοφοι, αλλ’ ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, διότι αι ημέραι είναι πονηραί. Δια τούτο μη γίνεσθε άφρονες, αλλά νοείτε τι είναι το θέλημα του Ιεχωβά.»—1 Πέτρ. 4:2, 3· Εφεσ. 5:15-17, ΜΝΚ.

ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΜΩΜΕ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΣΕ ΖΩΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

16. Πώς και μόνο μπορούμε να μάθωμε να ζούμε για τον νέο κόσμο και να εξακολουθήσωμε να το πράττωμε αυτό;

¹⁶ Δεν μπορούμε να κάμωμε αυτή την αλλαγή από τη ζωή του παλαιού κόσμου σε ζωή του Νέου Κόσμου με μόνο τις δικές μας προσπάθειες. Ο απόστολος προειδοποιεί ότι έχομε μέγαν αντίδικον, τον Σατανά ή Διάβολο, ο οποίος, μαζί με τους πονηρούς του πνευματικούς δαίμονας, εξαπατά τα έθνη και προσπαθεί να κάμη όλους να πράττουν εκείνο που είναι κακό, όχι εκείνο που είναι καλό. Για να υπερνικήσωμε όλες τις απάτες του και τις παγίδες του, χρειαζόμεθα κάτι περισσότερο από μια απλή επιθυμία από μέρους μας να πράττωμε εκείνο που είναι ορθόν. Χρειαζόμεθα τη βοήθεια του Ιεχωβά, αυτήν δε την παρέχει δωρεάν σ’ εκείνους που πραγματικά επιθυμούν να τον λατρεύουν και να τον υπηρετούν. Μέσω του λόγου του, της Γραφής, προμηθεύει ακριβή γνώσι, και με τη μελέτη της Γραφής, φθάνομε ν’ αποκτήσωμε κατανόησι του θελήματός Του και του σκοπού Του. Μέσω του αγίου του πνεύματος, που είναι η αόρατη ενεργός δύναμις του Θεού, μας ενισχύει και μας δίνει δύναμι να πράττωμε το θέλημά του. Μέσω της ορατής του οργανώσεως, μεταξύ των πιστών του μαρτύρων επάνω στη γη, μας οδηγεί και μας κατευθύνει στο πώς να χρησιμοποιούμε μ’ ένα πρακτικό τρόπο τη γνώσι που αποκτούμε, και μας φέρνει σε ενότητα με άλλους που ζουν τώρα για τον νέο κόσμο. Μελετώντας επιμελώς τον λόγον του Θεού, ζητώντας τη βοήθεια του αγίου πνεύματος και της οργανώσεώς Του, μπορούμε να ενδυθούμε «την πανοπλίαν του Θεού» και έτσι ν’ αντισταθούμε στην πονηρή επιρροή του Σατανά και του φαύλου αυτού κόσμου.—Εφεσ. 6:10-18.

17. (α) Μήπως το να ζούμε τώρα για τον νέο κόσμο μας ελευθερώνει από όλες τις υποχρεώσεις προς αυτό το παρόν σύστημα πραγμάτων; (β) Ποιοι είναι μερικοί από τους τρόπους με τους οποίους ακολουθούμε την εντολή τον Ιησού, που αναγράφεται στο κατά Ματθαίον 22:21, να ‘αποδίδωμεν τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα’; (γ) Πώς αποδίδομεν «τα του Θεού εις τον Θεόν»;

¹⁷ Το ότι ζούμε για τον νέο κόσμο δεν σημαίνει ότι αυτομάτως έχομε ελευθερωθή από κάθε υποχρέωσι στις σημερινές διευθετήσεις ανθρώπων σ’ αυτόν τον κόσμο. Ένας Χριστιανός λαμβάνει πολλά οφέλη από τις υπηρεσίες που παρέχονται από ανθρώπινες κυβερνήσεις. Παραδείγματος χάριν, καταρτίζονται νόμοι για να εμποδίσουν πονηρούς ανθρώπους να βλάψουν άλλους και να επιφέρουν ζημία στην περιουσία των, και η αστυνομία χρησιμεύει στο να εφαρμόζη τους νόμους αυτούς και να προστατεύη τους ανθρώπους από εγκληματίας και αλλιώς να τηρή τάξι στην κοινότητα. Παρέχονται νοσοκομεία, σχολεία και άλλες υπηρεσίες, από τις οποίες εμείς όλοι ωφελούμεθα. Λόγω των υπηρεσιών αυτών, οι κυβερνήσεις απαιτούν την πληρωμή φόρων. Οι Χριστιανοί είναι ειρηνικοί, νομοταγείς και πληρώνουν τους φόρους των. Δεν προσπαθούν να εξαπατήσουν τις κυβερνήσεις του κόσμου τούτου εν σχέσει με ό,τι είναι δικαιωματικά δικό τους. Ακολουθούν την αρχή που καθώρισε ο Ιησούς στο κατά Ματθαίον 22:21: «Απόδοτε λοιπόν τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα, και τα του Θεού εις τον Θεόν.» Σύμφωνα με την αρχή αυτή, οι μάρτυρες του Ιεχωβά ακολουθούν, παραδείγματος χάριν, τους νόμους που διέπουν την απόκτησι ιδιοκτησίας για να οικοδομήσουν Αίθουσες Βασιλείας, ή άλλους νόμους για να κάνουν μεγάλες και εύτακτες συνελεύσεις. Εν τούτοις, δεν συμβιβάζονται με το να πληρώνουν στον Καίσαρα εκείνο που πραγματικά ανήκει στον Θεό, αλλ’ αποδίδουν «τα του Θεού εις τον Θεόν». Γι’ αυτό ακριβώς εμμένουν στη Γραφική εντολή να κηρύττουν τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού ακόμη και εκεί όπου κομμουνιστικές ή ολοκληρωτικές κυβερνήσεις προσπαθούν να τους εμποδίσουν, και δεν παραβιάζουν τη Χριστιανική των ουδετερότητα και έτσι δεν εμπλέκονται στις διεθνείς ή φυλετικές διαμάχες αυτού του παλαιού κόσμου. Επάνω απ’ όλα, δίδουν τη λατρεία των αποκλειστικά στον Θεό, αφού αυτή ανήκει δικαιωματικά σ’ αυτόν και όχι σε ανθρώπους.—Πράξ. 5:27-29.

18. (α) Ακόμη και αν αρχίζωμε τώρα να ζούμε για τον νέο κόσμο, γιατί αυτό δεν αποτελεί αιτία καυχήσεως; (β) Με τις ειλικρινείς μας προσπάθειες στο να επιζητούμε να πράττωμε ό,τι είναι ορθόν, τίνος μπορούμε να δώσωμε απόδειξιν;

¹⁸ Ζώντας για τον νέο κόσμο, δεν πρέπει να ζούμε έτσι από υπερηφάνεια ή αυτοδικαίωσι. Αυτό δεν είναι ζήτημα προσπαθείας ν’ αποδείξωμε ότι είμεθα καλύτεροι ή δικαιότεροι από τους άλλους, ώστε να μπορούμε να καυχώμεθα. Δεν πρέπει να μετρούμε εκείνο που είμεθα ή εκείνο που προσπαθούμε να κάμομε μ’ εκείνο που κάνουν άλλοι ατελείς άνθρωποι. Μάλλον, πρέπει να χρησιμοποιούμε ως μετρικήν μας ράβδον το τέλειο παράδειγμα του Χριστού Ιησού, ο οποίος πάντοτε έπραττε το θέλημα του Πατρός του και ήταν τέλειος στη ζωή του για τον νέο κόσμο. Πολύ υστερούμε από αυτόν τον κανόνα, δεν είναι έτσι; Δεν έχομε, λοιπόν, τίποτε μέσα μας για το οποίο να καυχώμεθα. Δεν είμεθα άξιοι του θαυμαστού δώρου της αιωνίου ζωής. Μάλλον, η αιώνια ζωή στον νέο κόσμο είναι αποτέλεσμα της χάριτος του Θεού. (Εφεσ. 2:8-10) Μολονότι είμεθα ατελείς, μπορούμε να καταδείξωμε ότι έχομε το ορθό είδος καρδιάς. Με την ολόκαρδη υποστήριξι των σκοπών του Ιεχωβά και της βασιλείας του υπό τον Χριστόν Ιησούν, και με τις ειλικρινείς μας προσπάθειες στο να επιζητούμε να ακούμε δικαιοσύνη τώρα, μπορούμε να δείξωμε ότι είμεθα το ορθό είδος ανθρώπων, που εκτιμούν την αγαθότητα του Θεού και τις δικές του αρχές διαβιώσεως και ότι θα εξακολουθήσωμε να το πράττωμε αυτό όταν οι συνθήκες του Νέου Κόσμου θα τεθούν σε ισχύ πλήρως επάνω στη γη. Είναι πολύ ορθό τώρα να ‘ζητούμε ειρήνην και να την ακολουθούμε. Διότι οι οφθαλμοί του Ιεχωβά είναι επί τους δικαίους’. (1 Πέτρ. 3:11, 12, ΜΝΚ) Αυτό σημαίνει ότι είμεθα Χριστιανοί όχι κατ’ όνομα μόνον, όχι απλώς ως μέλη κάποιας οργανώσεως, αλλά μάλλον με το να είμεθα γνήσιοι λάτρεις του Θεού εν πνεύματι και αληθεία.

19. Ποια πρόσκλησις γίνεται εδώ σε όλους όσοι αγαπούν δικαιοσύνη;

¹⁹ Ιδού, λοιπόν, μια συγκινητική ευκαιρία! Ζούμε τώρα στο κατώφλι του νέου κόσμου της δικαιοσύνης. Θα είσθε μήπως ένας από εκείνους που θα εισέλθουν στις ευλογίες του ατελεύτητης ζωής; Το ελπίζομε. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι πολύ ευγνώμονες ότι μπορούν να συμμερίζωνται αυτή την ευτυχή προσδοκία μαζί σας. Σας προσκαλούν να συνταυτισθήτε μαζί τους, να μάθετε μαζί τους την ακριβή γνώσι του θελήματος του Θεού, ν’ απολαύσετε την ίδια πίστι και εμπιστοσύνη στην ελπίδα του Νέου Κόσμου, ναι, και να ενωθήτε μαζί τους στο να κάμετε δημοσία διακήρυξι αυτής της ελπίδος στους άλλους. Κάμετε τη ζωή σας πραγματικά αξιόλογη με το να ζήτε τώρα για τον νέο κόσμο!