Εκδήλωσις Χριστιανικής Αγάπης στις Συνελεύσεις

«ΕΚ ΤΟΥΤΟΥ θέλουσι γνωρίσει πάντες ότι είσθε μαθηταί μου, εάν έχητε αγάπην προς αλλήλους.» (Ιωάν. 13:35) Ναι, είναι τόσο σπουδαία η Χριστιανική αγάπη, ώστε ο Ιησούς είπε στους ακολούθους του ότι αυτή θα τους έκανε να ξεχωρίζουν ως εκείνοι που έχουν την αληθινή πίστι. Οι Χριστιανοί, λοιπόν, θέλουν να ακολουθούν το παράδειγμα που έθεσε ο Ιησούς, καλλιεργώντας επιμελώς αυτή την εξέχουσα ιδιότητα, την αγάπη.

Η αγάπη εκδηλώνεται με έργα, δηλαδή, με ό,τι κάνει. Προχωρεί πολύ πέραν των εκφράσεων του στόματος. Υποστηρίζει αυτή την προφορική ομολογία με δράσι που έχει τη ρίζα της στην ανιδιοτελή φροντίδα για τον συνάνθρωπό μας. Αυτή η ανιδιοτελής δράσις εξέχει ειδικώς μεταξύ εκείνων που έχουν τη Χριστιανική πίστι.

Μια μεγάλη ευκαιρία προς επίδειξιν ειλικρινούς Χριστιανικής αγάπης είναι όταν ο λαός του Θεού συγκεντρώνεται κάθε έτος σε μεγάλες συνελεύσεις. Εδώ, οι αφιερωμένοι δούλοι του Θεού, μαζί με πολλά νεωστί ενδιαφερόμενα άτομα, συνέρχονται για να διδαχθούν από τον Λόγο του Θεού. Διδάσκονται τη Χριστιανική διδασκαλία και πράξι, όλα δε αυτά τους βοηθούν στην πρόοδο τους προς τη Χριστιανική ωριμότητα. Τέτοιες συναθροίσεις είναι ιδιαιτέρως ουσιώδεις στον καιρό μας, που είναι οι τελευταίες ημέρες αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων. Ο απόστολος Παύλος συνεβούλευσε: «Ας φροντίζωμεν περί αλλήλων, παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα· μη αφίνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινας, αλλά προτρέποντες αλλήλους· και τοσούσω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν.»​—Εβρ. 10:24, 25.

Ένας από τους σπουδαιοτέρους τρόπους επιδείξεως αγάπης σε τέτοιες συνελεύσεις είναι το να συγκεντρώνεται ένας επί της διδασκαλίας που δίδεται από της εξέδρας. Αυτό φανερώνει αγάπη για τον Ιεχωβά, την οργάνωσί του, επίσης δε για τα άλλα άτομα που βρίσκονται στο ακροατήριο, εφόσον δεν θα αποσπώνται από το να προσέχουν λόγω απροσέκτων ενεργειών. Φυσικά, μερικά άτομα πιθανόν να διεξάγουν έργον αναγκαίο για τη συνέλευσι, αλλά κι αυτό, επίσης, τηρείται στο ελάχιστον, δυνατόν όριον. Ο κύριος σκοπός της συνελεύσεως πρέπει πάντοτε να τηρήται στη διάνοια και τίποτε δεν πρέπει να μας αποσπά απ’ αυτόν. Σημειώστε πώς δείχνει η Γραφή ποιος είναι αυτός ο σκοπός: «Σύναξον τον λαόν, τους άνδρας και τας γυναίκας, και τα παιδία, και τον ξένον σου τον εντός των πυλών σου, δια να ακούσωσι, και δια να μάθωσι, και να φοβώνται Ιεχωβά τον Θεόν σας, και δια να προσέχωσι να εκτελώσι πάντας τους λόγους του νόμου τούτου.» (Δευτ. 31:12, ΜΝΚ) Όταν ο νόμος του Θεού διασαφηνίζεται δεν είναι καιρός να τριγυρνούμε ή να κάνωμε επισκέψεις. Το πρόγραμμα είναι άξιο της πλήρους μας προσοχής.

Ένας άλλος πρακτικός τρόπος να δείξωμε αγάπη στις συνελεύσεις, είναι να είμεθα διακριτικοί ως προς τις διευθετήσεις καθισμάτων. Τα καθίσματα πρέπει να χρησιμοποιούνται με τον ίδιο τρόπο όπως και σε οποιαδήποτε Αίθουσα Βασιλείας των μαρτύρων του Ιεχωβά. Όπως εκεί δεν θα τοποθετούσαμε υμνολόγια, εφημερίδες ή ομπρέλλες επάνω στα καθίσματα για να τα «κρατήσωμε», δεν πρέπει παρομοίως να το κάνωμε αυτό σε μεγαλύτερες συνελεύσεις. Καθώς εισέρχεσθε, καταλάβετε τις θέσεις που είναι προσιτές ή εκείνες προς τις οποίες σας κατευθύνουν οι ταξιθέται. Ένας διακριτικός άνθρωπος δεν θα κρατήση θέσεις ώστε να παρεμποδίση άλλους από το να τις χρησιμοποιήσουν αν αυτός δεν είναι ακόμη έτοιμος να καθήση. Φυσικά, οι γονείς πρέπει να κάθωνται με τα παιδιά τους, και αν ένας από την οικογένεια καθυστερή επ’ ολίγον λόγω ευθυνών πριν αρχίση μια συνεδρίασις της συνελεύσεως, είναι απλώς φυσικό όπως τα άλλα μέλη της οικογενείας θελήσουν να του εύρουν μια θέσι για να καθήση με τους υπολοίπους εξ αυτών. Αλλ’ αυτό είναι εντελώς διαφορετικό από το να αποστέλλη κάποιος ένα άτομο εκ των προτέρων να κρατήση θέσεις για έναν όμιλο φίλων που δεν είναι ακόμη έτοιμοι να καθήσουν οι ίδιοι.

Όταν ένα άτομο εγκαταλείπη το κάθισμα του έπειτα από μια συνεδρίαση επίσης δείχνει διακριτικότητα αν πάρη τα πράγματά του μαζί του αντί να τ’ αφήση επάνω στο κάθισμα με σκοπό να το κρατήση για μεταγενέστερο χρονικό σημείο της ημέρας. Εννοείται, αν παρουσιασθή μια έκτακτη περίστασις και είναι ανάγκη ν’ απουσιάση ένας στη διάρκεια μιας συνεδριάσεως, πλην όμως πρόκειται να επιστρέψη ευθύς αμέσως, αυτό αποτελεί διαφορετική περίπτωσι. Έπειτα, επίσης, κατά καιρούς μερικά καθίσματα αποκλείονται με σχοινιά για να διευκολύνουν εργάτας της συνελεύσεως με υπηρεσίες που τους κρατούν μέχρι του τελευταίου λεπτού, και κανείς δεν στενοχωρείται γι’ αυτό· εκτιμούν την υπηρεσία που αυτοί οι αδελφοί αποδίδουν.

Η επίδειξις καλής διαγωγής στις συνελεύσεις περιλαμβάνει, επίσης, άλλα ζητήματα. Πόσο αδιάκριτο θα ήταν ν’ ασχολήται κανείς με ανόητες πράξεις στη διάρκεια των συνεδριάσεων, όταν διευκρινίζεται ο Λόγος του Θεού! Ένας ώριμος Χριστιανός προσέχει να μη δείχνη τέτοια διαγωγή η οποία σμικρύνει τη σεμνοπρέπεια της περιπτώσεως ή φέρει περισπασμό σε άλλους που κάθονται γύρω του. Όσον αφορά σ’ αυτό, τα νεαρά ειδικώς άτομα πρέπει να προσέχουν να μην ενδιαφέρωνται περισσότερο για την μεταξύ των συντροφιά παρά για ό,τι λέγεται και ενεργείται επί της εξέδρας. Επιδεικτικές εκδηλώσεις στοργής ενώπιον άλλων, επίμονη ομιλία, το να γελούμε ή να περιφερώμεθα ασκόπως κατά τις συνεδριάσεις, και το να βαδίζωμε χωρίς λόγο μπροστά από τους άλλους για να μπαίνουμε και να βγαίνωμε από τα καθίσματα, φανερώνει έλλειψι Χριστιανικής αγάπης. «Η αγάπη . . . δεν ασχημονεί, δεν ζητεί τα εαυτής.»​—1 Κορ. 13:4, 5.

Εδώ οι γονείς υπέχουν βαριά ευθύνη για να διατηρήσουν κατάλληλη παιδεία για τους νεαρούς βλαστούς των. Πρέπει να γνωρίζουν σε κάθε στιγμή πού είναι τα παιδιά των, στη διάρκεια δε των συνεδριάσεων τα παιδιά πρέπει να κάθηνται μαζί με τους γονείς των. Αν άλλοι νεαροί θέλουν να έλθουν και να καθήσουν με την οικογένειά σας, τότε αυτό πρέπει να διευθετηθή κατάλληλα από τους αρχηγούς και των δύο οικογενειών. Συνεπώς, το πού θα καθήσουν μικρά παιδιά, περιλαμβανομένων και των εφήβων, δεν πρέπει ν’ αφεθή στη διάκρισι των νεαρών, ούτε πρέπει αυτοί ν’ αφεθούν μόνοι τους χωρίς επαρκή επίβλεψι, διότι «η ανοησία είναι συνδεδεμένη μετά της καρδίας του παιδίου.»​—Παροιμ. 22:15.

Χριστιανική αγάπη δείχνεται, επίσης, με το να είμεθα διακριτικοί και υπομονητικοί όταν βρισκώμαστε στη γραμμή για τροφή ή έντυπα, ή σε άλλες περιπτώσεις. Αποτελεί, επίσης, εκδήλωσιν αγάπης να είμεθα διακριτικοί έναντι εκείνων στων οποίων το σπίτι διαμένομε. Εφόσον παρέσχον φιλοξενία, ανταποκρινόμεθα με αγάπη με το να προσέχωμε να θέτωμε ένα καλό παράδειγμα, μη παραμένοντας άγρυπνοι επί πολύ χρονικό διάστημα αφότου επιστρέψομε στα δωμάτιά μας, ομιλώντας δυνατά ή ανησυχώντας τον οικοδεσπότη με οποιονδήποτε άλλο τρόπο.

Να λάβετε, επίσης, υπ’ όψιν σας, ότι δεν έχουν όλοι, εντός του ακροατηρίου, τον ίδιο βαθμό ωριμότητος. Μερικοί είναι εκεί για πρώτη φορά, άλλοι είναι νεαροί ή άνευ πείρας. Ο Χριστιανός, λοιπόν, δεν περιμένει τα ίδια πράγματα απ’ όλους και είναι μεγαλόψυχος στο να παραβλέπη τα σφάλματα των άλλων, διότι «η αγάπη μακροθυμεί.»​—1 Κορ. 13:4.

Με το να εκδηλώνωμε ισχυρά επιθυμία να θέσωμε σε πρακτική χρήσι την αγάπη που έχομε καλλιεργήσει στην τοπική Χριστιανική εκκλησία, θα κάνωμε εκείνο που συνεβούλευσε ο απόστολος Ιωάννης όταν είπε: «Μη αγαπώμεν με λόγον, μηδέ με γλώσσαν, αλλά με έργον και αλήθειαν.» (1 Ιωάν. 3:18) Και πώς οι άλλοι παρατηρούν αυτή την αγάπη! Σημειώστε τι έγραψε μια Νεοζηλανδική εφημερίς, Η Πρόκλησις στο φύλλο της 30ής Αυγούστου 1961, κάνοντας ρεπορτάζ επί μιας μεγάλης συνελεύσεως των μαρτύρων του Ιεχωβά: «Δημοσιογράφοι του έθνους το παρετήρησαν, οικοδέσποινες το παρετήρησαν, κι εγώ το παρετήρησα​—το υψηλό επίπεδο διαγωγής μεταξύ των Μαρτύρων.»

Ναι, δείξτε Χριστιανική αγάπη στις συνελεύσεις, φέροντας μ’ αυτό ευτυχία στον εαυτό σας και στους άλλους στο ακροατήριο, και, πάνω απ’ όλα, τιμώντας το όνομα του Θεού!