Από Μικρές Αρχές σε Πνευματική Ευημερία

Αφήγησις υπό Λόυδ Μπερτς

ΜΕΓΑΛΩΣΑ ως ένα γυμνόποδο παιδί, ανάμεσα σε τριφύλλια, δρυς και έλατα στο μεσοδυτικό τμήμα των Ηνωμένων Πολιτειών. Αλλά το παλιό ξυλόσπιτο, όπου κατοικούσα, η ξυλαποθήκη κι ο δρύινος κάδος που εκρέματο στο πηγάδι εξηφανίσθησαν πριν από πολύν καιρό. Αφού έζησα στο αγρόκτημα λίγα χρόνια, μετοικήσαμε στο Γκραντ Ράπιντς του Μίσιγκαν, όπου η μητέρα μου πέθανε. Κατόπιν μετεκόμισα στη Νότιο Ντακότα για να συγκατοικήσω με τον αδελφό μου.

Ενώ εργαζόμουν σε κτήματα της Νοτίου Ντακότας, εδιάβασα μια από τις ομιλίες του Πάστορος Ρώσσελ σε μια αγροτική εφημερίδα. Καθόσον ενθυμούμαι, το θέμα ήταν για τον «Αρμαγεδδώνα και το Τέλος του Κόσμου». Αυτό ήγειρε πολύ το ενδιαφέρον μου, και μου διήγειρε την επιθυμία να μάθω περισσότερα για τη Γραφή. Το έτος ήταν 1912. Το επόμενο έτος με βρήκε στο Όρεγκον εργαζόμενον σ’ ένα γαλακτοκομείο. Ενώ ήμουν εκεί, βγήκε ένας νεαρός από την πόλι του Πόρτλαντ για να μιλήση στην οικογένεια του αγροκτήματος για τις αλήθειες του Θείου λόγου. Άκουα με έντονη προσοχή και γρήγορα πείσθηκα ότι ό,τι είπε ήταν η αλήθεια. Ύστερ’ από λίγον καιρό αφιέρωσα τη ζωή μου στην υπηρεσία του Θεού, συμβολίζοντάς την με το εν ύδατι βάπτισμα. Τι μεγάλη χαρά ήταν αυτή!

Η πρώτη μου πείρα στην υπηρεσία του Θεού ήταν η διανομή φυλλαδίων με Γραφικά θέματα από σπίτι σε σπίτι. Οι σύντροφοι μου κι εγώ χρησιμοποιούσαμε μια εφημερίδα που ελέγετο «Μηνιαία των Σπουδαστών της Γραφής». Θέλαμε να βγαίνωμε νωρίς το πρωί και να ρίχνωμε αυτές τις Γραφικές εκδόσεις στις πόρτες των ανθρώπων. Αρχίζοντας κατά τις 6 π.μ., ετελειώναμε μετά τρεις ώρες. Αυτή ήταν η τακτική μας υπηρεσία στον Θεό κάθε Κυριακή. Μ’ αυτόν τον τρόπο διεξήγετο μέρος της διακονίας εκείνο τον καιρό. Από μια μικρή αρχή ανεπτύχθη κι ευημέρησε.

Όταν άκουσα ότι ο Πάστωρ Ρώσσελ ήρχετο να επισκεφθή το Πόρτλαντ, συγκινήθηκα. Εφρόντισα να είμαι παρών, όταν έφθασε η ώρα να δώση τη διαφημισμένη ομιλία του «Ο Κόσμος Καίεται». Όχι μόνο ήμουν εκεί μέσα στην αίθουσα του γυμνασίου, όπου εγίνετο η ομιλία, αλλά και καθόμουν στην εξέδρα ακριβώς πίσω από τον Αδελφό Ρώσσελ. Επί δύο και πλέον ώρες μιλούσε για τη δημιουργία, για τις διαμορφώσεις πίστεων, για την ψυχή και για επερχόμενα πράγματα. Το ακροατήριο άκουσε με θελκτική σιωπή. Ωμίλησε χωρίς σημειώσεις με χαρίεντα κι εύκολο τρόπο. Ήταν μια μεγάλη μέρα αυτή στη ζωή μου, μια μεγάλη χαρά που ποτέ δεν την ελησμόνησα.

Την 31η Οκτωβρίου 1916 πέθανε ο Αδελφός Ρώσσελ. Τι θα εγίνετο τώρα με το έργον της επιδόσεως μαρτυρίας για τους σκοπούς και τις αλήθειες του Θεού; Θα συνεχίζετο το έργον; Πολλοί από μας διηρωτώντο. Μου είπαν μερικοί του στενού περιβάλλοντος του Αδελφού Ρώσσελ ότι αυτός είχε διαπιστώσει ότι επρόκειτο να γίνη ακόμη ένα μεγάλο έργον κηρύγματος. Είπε: «Πρέπει να πάμε στον λαό. Πρέπει να τους πάμε το άγγελμα». Το έργον συνεχίσθηκε.

Λίγοι από μας είχαν το προνόμιο να δείξουν το Φωτό-Δραμα της Δημιουργίας, μια εικονογραφημένη Γραφική διάλεξι με έγχρωμα σλάιντς και κινηματογραφικές ταινίες. Η διάλεξις ήταν ηχογραφημένη σε δίσκους συγχρονισμένους με τα σλάιντς και τις κινηματογραφικές ταινίες. Αλλά μας επεφυλάσσοντο ανωμαλίες και μπορούσαμε να διαισθανθούμε την έλευσί των. Επρόκειτο να υποστούμε μεγάλες δοκιμασίες της πίστεως μας.

Οι θρησκευτικοί ηγέται εξεδήλωσαν πολύ μίσος εναντίον του Πάστορος Ρώσσελ και ημών οι οποίοι διενέμαμε τις διαφωτιστικές του εκδόσεις. Η παγκόσμια αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας, που καλείται στη Γραφή με τ’ όνομα «Βαβυλών η Μεγάλη», άρχισε να μας κυκλώνη. (Αποκάλ. 14:8) Λόγω των διωγμών, φόβος κατέλαβε πολλούς αδελφούς. Πολλοί, αδυνατώντας ν’ ανθέξουν στη δοκιμασία της πίστεώς των, εγκατέλειψαν την οργάνωσι του Θεού. Μια ισχυρή εκδήλωσις του εναντιουμένου κλήρου ανεφάνη στο βιβλίο Το Τετελεσμένον Μυστήριον, που είναι επίσης γνωστό ως ο «Έβδομος Τόμος», Επροξένησε έντασι του θρησκευτικού διωγμού, με τους θρησκευτικούς ηγέτας του «Χριστιανικού κόσμου» σχεδιάζοντας να εξοντώσουν τους «Ρωσσελιστάς», όπως τους έλεγαν.

Ο ΔΙΩΓΜΟΣ ΚΟΠΑΖΕΙ

Οι θρησκευτικοί ηγέται, ακολουθώντας το παράδειγμα των διωκτών των πρώτων Χριστιανών, σε λίγο επέτυχαν την απαγόρευσι του βιβλίου Γραφικής μελέτης Το Τετελεσμένον Μυστήριον. Ωστόσο, εμείς συνεχίσαμε τις επισκέψεις μας από σπίτι σε σπίτι, παίρνοντας παραγγελίες για το βιβλίο, το οποίο θα παρεδίδαμε σε μια επανεπίσκεψι. Όταν εκηρύχθη ο πόλεμος από τις Ηνωμένες Πολιτείες στις 6 Απριλίου 1917, οι εχθροί μας εξεμεταλλεύοντο τον πατριωτισμό του κοινού και τα συναισθήματά του για να επιτείνουν τον διωγμό εναντίον μας. Η Βαβυλών η Μεγάλη εγίνετο ολοένα πιο μισητή σ’ εμάς.

Ως να μην ήταν αρκετός ο διωγμός, ο Διάβολος άρχισε να προξενή διαιρέσεις και διαμάχες μέσα στις τάξεις του λαού του Θεού, προσπαθώντας να διασπάση από μέσα την οργάνωσι. Μερικά φιλόδοξα άτομα μέσα στην οργάνωσι άρχισαν ιδιοτελώς να επιζητούν την εξουσία. Ισχυρίζοντο ότι εκείνοι που ήσαν στα κεντρικά γραφεία της οργανώσεως, γνωστά ως Βιβλικός Οίκος, ήσαν συμβιβαστικοί και πολύ ευρύνοες. Τους αποκαλούσαν «ανθρώπους ευρέων απόψεων». Αυτό, βέβαια, ωδήγησε σε σύγχυσι και παρανόησι μεταξύ των αδελφών. Τι έπρεπε να κάμουν; Θα παρέμεναν νομιμόφρονες απέναντι εκείνων που ήσαν στον Βιβλικόν Οίκο ή θα εγκατέλειπαν την οργάνωσι; Μερικά άτομα που είχαν προεξέχουσες θέσεις εποπτείας στις εκκλησίες εγκατέλειψαν την οργάνωσι. Αυτοεκλήθησαν «Σταθεροί», λαμβάνοντας τ’ όνομά των από το βιβλίο της Γραφής προς Γαλάτας όπου, στην Εξουσιοδοτημένη Μετάφρασι της Γραφής, λέγει για το να είμεθα σταθεροί «εν τη ελευθερία . . . , με την οποίαν ηλευθέρωσεν ημάς ο Χριστός.» (5:1) Οι «Σταθεροί» αυτοί σε λίγο άρχισαν να διαπληκτίζωνται μεταξύ των.

Στη διάρκεια των δυσκόλων καιρών του 1918 άρχισε να εκδίδεται το Βιβλικό φυλλάδιο «Νέα της Βασιλείας». Η πρώτη έκδοσις εκυκλοφόρησε στις 15 Μαρτίου 1918, και ήταν προνόμιό μου να λάβω μέρος στη διανομή του.

Καθώς εξακολούθησα ν’ ασχολούμαι στο Χριστιανικό έργον της διανομής Γραφικών εκδόσεων, είχα μια πείρα όμοια μ’ εκείνη που είχε κι ο απόστολος Παύλος, όταν ήταν στους Φιλίππους. (Πράξ. 16:19-24) Εφυλακίσθηκα λόγω του Χριστιανικού μου έργου. Μια Κυριακή πρωί ένας αδελφός κι εγώ σηκωθήκαμε στις 5 το πρωί κι εβαδίσαμε προς τον τομέα του κηρύγματος μας. Ετελειώσαμε τη διανομή φυλλαδίων στα σπίτια στις 9 π.μ. Συνέπεσε, όμως, να κατοική σ’ εκείνο το μέρος ο εκτελών καθήκοντα δημάρχου της πόλεως. Όταν βρήκε το Βιβλικό άγγελμα, που αφήσαμε στην πόρτα του, βγήκε να μας αναζητήση και τελικά μας βρήκε εκεί που περιμέναμε το λεωφορείο. Μας συνέλαβε και μας πήγε στο αστυνομικό τμήμα. Επειδή εκεί δεν μπόρεσαν να βρουν τίποτα το παράνομο στα φυλλάδια μας, μας απήγγειλαν κατηγορία για διανομή εντύπων χωρίς άδεια και μας κατεδίκασαν σε δεκαεπτά ημερών φυλάκισι και σε 200 δολλαρίων πρόστιμο. Επειδή δεν μπορούσαμε να πληρώσωμε το πρόστιμο, εμείναμε στη φυλακή τριάντα μέρες, οπότε μερικοί από τους αδελφούς επλήρωσαν ό,τι υπελείπετο από το πρόστιμο, για ν’ αποφυλακισθούμε.

Η πρώτη μας μεγάλη συνέλευσις ήταν στο Σήνταρ Πόιντ της πολιτείας Οχάιο, 1-8 Σεπτεμβρίου 1919. Αυτή έφερε μια μεγάλη αλλαγή στους αδελφούς, φέρνοντας τους ένα νέο πνεύμα και μια νέα προοπτική. Οι αξιωματούχοι της Εταιρίας Σκοπιά, που είχαν φυλακισθή άδικα, απεφυλακίσθησαν τώρα και ήσαν αποφασισμένοι να προωθήσουν την παγκόσμια διακήρυξι των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού.

Ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» εχάρη, όταν εφυλακίσθησαν οι αξιωματούχοι της Εταιρίας στις 21 Ιουνίου 1918. Έκαμαν προς αλλήλους την εξής παρατήρησι: «Αυτοί είναι ‘τετελεσμένοι διάκονοι’.» Οι διώκται αυτοί είχαν υπ’ όψι το βιβλίο Το Τετελεσμένον Μυστήριον, όταν μας αποκαλούσαν «τετελεσμένους διακόνους», με την πεποίθησι ότι επαύσαμε ως κήρυκες των αγαθών νέων. Ήλπιζαν ότι είχαν ιδεί τους τελευταίους από μας τους σπουδαστάς των Γραφών, αλλ’ η συνέλευσίς μας στο Σήνταρ Πόιντ το 1919 τους έδωσε να καταλάβουν ότι ήμεθα πάρα πολύ ζωντανοί κι ενεργητικοί, κι εξακολουθήσαμε να είμεθα τέτοιοι πάντοτε από τότε.

ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΜΠΕΘΕΛ

Ενώ ήμουν στο Λάνσινγκ, της Πολιτείας Μίσιγκαν, το έτος 1920, έγραψα στην Εταιρία Σκοπιά στο Μπρούκλυν εκφράζοντας την επιθυμία μου να υπηρετήσω στα εκεί κεντρικά γραφεία, που είναι γνωστά ως Μπέθελ. Ύστερ’ από λίγον καιρό έλαβα μια πρόσκλησι να υπάγω στο Μπέθελ, αλλ’ αυτό ήταν μια προσωρινή βάσις για να κάμω ένα ειδικό έργον εκεί. Έφθασα στο Μπέθελ τον Ιούνιο του 1920 για ν’ αρχίσω μια νέα πείρα, ένα νέο έργον και μια νέα χαρά.

Μου ανετέθη να βοηθώ στην περιτύλιξι του περιοδικού Ο Χρυσούς Αιών, που τώρα λέγεται Ξύπνα!, για ταχυδρόμησι. Ιδιαίτερα το τεύχος, στα οποίον εργαζόμουν, περιείχε μια καυστική έκθεσι της κτηνώδους μεταχειρίσεως που έγινε στους μάρτυρας του Ιεχωβά καθ’ υποκίνησιν του κλήρου του «Χριστιανικού κόσμου». Αυτό το τεύχος, υπ’ αριθ. 27, διεκήρυσσε τις κρίσεις του Θεού εναντίον της Μεγάλης Βαβυλώνος, της παγκοσμίου αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας. Ο προσωρινός μου διορισμός στο Μπέθελ έγινε μόνιμος.

Εν καιρώ μου ανετέθη εργασία σ’ ένα επίπεδο τυπογραφικό πιεστήριο μέσα στις τυπογραφικές εγκαταστάσεις της Εταιρίας Σκοπιά, που ευρίσκετο τότε στη Λεωφόρο Μυρτλ 35, Μπρούκλυν. Αυτή ήταν η πρώτη τυπογραφική εγκατάστασις της Εταιρίας. Με τους τρεις μόνον ορόφους του κτιρίου, η τυπογραφική εργασία περιωρίζετο σε μόνο 3.000 τετραγωνικά πόδια εκτάσεως. Στο υπόγειο είχαμε ένα πιεστήριο που στοργικά εκαλείτο «το παλιό θωρηκτό». Εγέμιζε τον χώρο τόσο, ώστε μόλις μπορούσε κανείς να κυκλοφορήση. Στον τρίτο όροφο, όπου εργαζόμουν, υπήρχε ένα μικρό επίπεδο πιεστήριο που ετροφοδοτείτο δια χειρός. Είκοσι από μας ειργάζοντο εδώ σαν πολυάσχολες μέλισσες μέσα σε μια κυψέλη. Παρά τη μικρότητα του χώρου, απελαμβάναμε κάθε λεπτό της εργασίας μας, διότι ήταν υπηρεσία στον Θεό.

Ετυπώναμε πολλά πράγματα σ’ εκείνο το επίπεδο πιεστήριο, όπως λόγου χάριν καλύμματα για τα βιβλιάρια Εκατομμύρια Ήδη Ζώντων Ουδέποτε θ’ Αποθάνωσι και Συνομιλία με τους Νεκρούς. Όταν το «παλιό θωρηκτό» ενησχολείτο στην εκτύπωσι του περιοδικού Ο Χρυσούς Αιών και των βιβλιαρίων, ετυπώναμε το περιοδικό Η Σκοπιά στο επίπεδο πιεστήριο. Εκείνο τον καιρό μία εκτύπωσις 60.000 αντιτύπων από κάθε τεύχος εθεωρείτο ως ένας καταπληκτικός αριθμός περιοδικών. Τώρα Η Σκοπιά τυπώνεται σε 4.300.000 αντίτυπα σε 66 γλώσσες, μια τεραστία αύξησις από μια μικρή αρχή.

Εκείνες τις μέρες είχαμε κι άλλο ένα τυπογραφείο στο Μπέθελ, τον τόπο διαμονής των εργαζομένων στα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας. Σ’ ένα μικρό δωμάτιο κάτω από την αίθουσα φαγητού είχαμε δύο λινοτυπικές μηχανές, δύο μικρά δια χειρός τροφοδοτούμενα πιεστήρια κι ένα περιωρισμένο συνθετήριο. Από τις μικρές αυτές αρχές τυπογραφικών προσπαθειών η Εταιρία ανεπτύχθη κι απέκτησε τρία πελώρια κτίρια, το μεγαλύτερο από τα οποία έχει δεκατρείς ορόφους, για την εκτύπωσι, βιβλιοδέτησι και ταχυδρόμησι Βιβλικών εκδόσεων. Η γιγαντιαία αυτή τυπογραφική εγκατάστασις τηρεί ένα εκατομμύριο και πλέον μάρτυρας του Ιεχωβά εφωδιασμένους με τα βοηθήματα Γραφικής μελέτης, που διαθέτουν στη διακονία των. Όταν αυτό παραβληθή με τους 8.801, που ησχολούντο στη διακονία το 1922, είναι πολύ προφανές ότι έχομε αυξηθή από μια μικρή αρχή σε πνευματική ευημερία.

ΕΠΕΚΤΑΣΙΣ

Την 1η Μαρτίου 1922, μετεφέραμε την τυπογραφική μας εγκατάστασι από τη Λεωφόρο Μυρτλ σε ευρύτερο χώρο, στην Οδό Κόνκορντ 18, Μπρούκλυν. Μ’ ένα μικρό φορτηγό αυτοκίνητο μετεφέραμε τα περισσότερα από τα βαριά πράγματα. Όταν εφθάσαμε στους μεγάλους κυλίνδρους του πιεστηρίου «θωρηκτού», διεπιστώσαμε ότι ήσαν πολύ βαρείς και δεν μπορούσε να τους μεταφέρη το φορτηγό αυτοκίνητο. Εμείναμε ενεοί. Δεν ξέραμε πώς θα κατωρθώναμε να τους μεταφέρωμε στο νέο κτίριο, αλλ’ όταν ξυπνήσαμε το επόμενο πρωί, το πρόβλημα μας είχε λυθή.

Χιόνι ύψους δύο ιντσών έπεσε απροσδόκητα στη διάρκεια της νυκτός, κι έλυσε το πρόβλημα μας. Εκάμαμε ένα έλκηθρο κι εκυλίσαμε σ’ αυτό τους κυλίνδρους. Αγκιστρώνοντας το αυτοκίνητο στο έλκηθρο, το εσύραμε στη νέα θέσι, με την ομαλή διολίσθησι του ελκήθρου πάνω στο χιόνι. Οι κύλινδροι τότε κατεβιβάσθησαν μέσω του παραθύρου του υπογείου στον οικείο χώρο της Οδού Κόνκορντ. Ύστερ’ από τέσσερα χρόνια, ο διευθυντής του τυπογραφείου, Ρ. Ι. Μάρτιν, ευηρεστήθη να πη στους αδελφούς των συνελεύσεων για την απροσδόκητη αυτή χιονόπτωσι, που έλυσε το μετακομιστικό μας πρόβλημα.

Έχοντας περισσότερο χώρο για την τυπογραφική μας δράσι, απεφασίσαμε ν’ αποκτήσωμε περισσότερα εφόδια. Μερικά από τα μηχανήματα, που αγοράσαμε, ήσαν καινούργια και άλλα μεταχειρισμένα. Ένα από τα μεταχειρισμένα πιεστήρια «Πρέμιερ», που είχε αγορασθή, χρησιμοποιείται ακόμη σήμερα στη μεγάλη μας συγχρονισμένη εγκατάστασι. Η ηλικία του υπερβαίνει τα πενήντα χρόνια. Η παραγωγή μας στη νέα τοποθεσία της Οδού Κόνκορντ ηυξήθη σε 2.000 περίπου βιβλία την ημέρα και πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα της Σκοπιάς το έτος.

Το ίδιο εκείνο έτος 1922 παρακολουθήσαμε μια μεγαλειώδη συνέλευσι στο Σήνταρ Πόιντ, Οχάιο. Ένα εξαίρετο πνεύμα ήταν έκδηλο. Όλοι οι παρευρισκόμενοι έχαιραν για τον τρόπο, με τον οποίον επανεγκαθίστατο η οργάνωσις μετά τα σοβαρά πλήγματα που της κατέφερε ο εχθρός το 1918. Η μεγάλη μέρα της συνελεύσεως αυτής ήταν όταν εξετυλίχθη μια σημαία πάνω από το βήμα, που απεκάλυπτε το ρητόν: «Διαφημίσατε τον Βασιλέα και τη Βασιλεία.» Αυτό ήταν συγκινητικό, και υπεκίνησε όλους τους παρόντας να επιληφθούν της διακονίας με μεγαλύτερο ζήλο,

Επίσης το 1922 η Εταιρία αγόρασε κτήμα στη Νήσο Στάτεν της Πόλεως Νέας Υόρκης για ν’ ανεγείρη ένα ραδιοφωνικό σταθμό. Ένα Σάββατο απόγευμα ο πρόεδρος της Εταιρίας, Αδελφός Ρόδερφορδ, πήρε μερικούς από μας μαζί του στη Νήσο Στάτεν. Όταν εφθάσαμε στο κτήμα που αγοράσθηκε, έδειξε ένα μέρος στο κέντρον των δασών του χώρου εκείνου και είπε: «Λοιπόν, παιδιά, Απ’ εδώ αρχίζομε να σκάβωμε. Πρόκειται ν’ ανεγείρωμε ένα ραδιοφωνικό σταθμό στο κτήμα μας.» Κι εσκάβαμε! Κάθε Σαββατοκύριακο του θέρους εκείνου ήμεθα εκεί.

Μια Κυριακή απόγευμα μετά το έργον της ημέρας, συγκεντρωθήκαμε τρώγοντας γύρω σ’ ένα τραπέζι, στο ύπαιθρο. Ο Αδελφός Ρόδερφορδ μάς αφηγήθη μερικές πείρες που είχε στη φυλακή. Εφυλακίσθη άδικα το 1918 κι απεφυλακίσθη με δικαστική απόφασι το 1919. Όταν ήταν εκεί, έλαβε την απόφασι να πλήξη σκληρά τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη. Είπε: «Ήθελα να πιάσω τα σίδερα του παραθύρου μου να κυττάξω στ’ άστρα και να πω: ‘Κύριε, αν μ’ αφήσης ποτέ να βγω απ’ αυτόν τον τόπο, θα κάμω ό,τι μπορώ να κόψω στη μέση την παλιά Βαβυλώνα’.» Τώρα προσπαθούσε να εκτελέση την απόφασί του. Στη διάρκεια των ετών που διέρρευσαν, έπληξε βαριά τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, την παγκόσμια αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας. Λόγω της ειλικρινείας του να λέγη την αποκαλυπτική αλήθεια περί ψευδούς θρησκείας, ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» απεστρέφετο κι αυτή τη μνεία του ονόματος του.

Σε μια συνέλευσι που παρευρέθηκα στο Τορόντο του Καναδά, το 1927, άκουσα τον Αδελφό Ρόδερφορδ να δίνη τη διάλεξι «Ελευθερία για τους Λαούς». Έδωσε στην ψευδή θρησκεία ένα τρομερό χτύπημα μ’ εκείνη την ομιλία. Στη διάρκεια της διαλέξεως ο εκφωνητής της Εθνικής Ραδιοφωνικής Εταιρίας, που ήταν στο βήμα, διησθάνετο τη βεβαιότητα ότι το τηλέφωνο του θα ηχούσε σε οποιαδήποτε στιγμή για να τον πληροφορήση ότι η ομιλία διεκόπη. Παρά τις σκληρές αλήθειες που ελέχθησαν για την ψευδή θρησκεία, η ραδιεκπομπή συνεχίσθη χωρίς διακοπή. Έτσι, λοιπόν, ως τον θάνατο του το 1942, ο Αδελφός Ρόδερφορδ δεν εχαλάρωσε την επίθεσι του εναντίον της Βαβυλώνος της Μεγάλης. Η αποκαλυπτική του έκθεσις της υποκρισίας και των αντι-Γραφικών διδασκαλιών κι ενεργειών των θρησκευτικών ηγετών του «Χριστιανικού κόσμου» του εδημιούργησε πολλούς ασπόνδους εχθρούς μεταξύ του κλήρου. Οι κληρικοί κατέφυγαν σε κάθε είδους άνομα μέσα, περιλαμβανομένης και της οχλοκρατίας, προσπαθώντας να κατασιωπήσουν κι αυτόν και τους μάρτυρας του Ιεχωβά.

ΕΝΑΡΞΙΣ ΝΕΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ

Μετά τον θάνατο του Αδελφού Ρόδερφορδ, άρχισε μια νέα διοίκησις με τον Νάθαν Ομήρου Νορρ ως πρόεδρον της Εταιρίας Σκοπιά. Ετέθη σε λειτουργία ένα γιγάντειο εκπαιδευτικό έργον, με αντικειμενικό σκοπό την κατάρτισι όλων των ταυτισμένων με την Εταιρία διακόνων για να δίνουν ομιλίες στις πόρτες. Για την επίτευξι του σκοπού αυτού, άρχισε να λειτουργή μια σχολή διακονίας στις 16 Φεβρουαρίου 1942 στα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας στο Μπρούκλυν. Στα εγκαίνια της σχολής αυτής, ενθυμούμαι που άκουσα τον Αδελφό Νορρ να λέγη: ‘Αν ο κόσμος δεν μάθη τίποτε άλλο από μας, θα μάθη ένα πράγμα​—ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά υπήρξαν με τον Ιησούν κι έμαθαν απ’ αυτόν’.

Σε όλον τον κόσμο ιδρύθησαν σχολές θεοκρατικής διακονίας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά στις κατά τόπους εκκλησίες των. Σ’ αυτές γέροι και νέοι εμάθαιναν να ομιλούν την καθαρή γλώσσα του Θείου λόγου με ενότητα κι αρμονία. Η Βιβλική Σχολή της Σκοπιάς Γαλαάδ ιδρύθη επίσης στη Νέα Υόρκη το 1943 για να εκπαιδεύση ιεραποστόλους, οι οποίοι εξαπεστέλλοντο για να διανοίξουν νέους αγρούς και να ενισχύσουν τις εκκλησίες που ήδη υπήρχαν. Επί πλέον, από το έτος 1959, ανεπήδησαν κεντρικές Σχολές Διακονίας της Βασιλείας σε πολλά μέρη του κόσμου για να καταρτίσουν τους επισκόπους να έχουν την καλύτερη δυνατή πνευματική επίβλεψι του ποιμνίου του Θεού. Όπως θα ανεμένετο, η εκπαίδευσις αυτή για διακονία είχε ως αποτέλεσμα μια μεγάλη αύξησι στην οργάνωσι του Ιεχωβά, διότι το κήρυγμα των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού εξακολούθησε να επεκτείνεται. Ο Ιεχωβά ευλόγησε αυτό το έργον, δίνοντας σ’ αυτούς τους κήρυκας της βασιλείας του ενότητα και αμοιβαία αγάπη.

Στο έτος 1942, όταν ετέθη σε λειτουργία το εντατικό αυτό εκπαιδευτικό πρόγραμμα, υπήρχαν 5.232 εκκλησίες μαρτύρων του Ιεχωβά σε όλον τον κόσμο που ανέφεραν έργον, με 106.000 άτομα περίπου, τα οποία μετείχαν στη δράσι του κηρύγματος κάθε μήνα. Τώρα υπάρχουν 22.761εκκλησίες και 1.040.836 διαγγελείς των αγαθών νέων της Βασιλείας ανά τον κόσμον.

Μου φαίνεται ότι ο Ψαλμός 90:16, 17, ΜΝΚ, θα εφηρμόζετο καλά σ’ αυτούς τους δούλους του Υψίστου, «Ας γείνη το έργον σου φανερόν εις τους δούλους σου, και η δόξα σου εις τους υιούς αυτών και ας ήναι η λαμπρότης Ιεχωβά του Θεού ημών εφ’ ημάς· και το έργον των χειρών ημών στερέονε εφ’ ημάς· ναι, το έργον των χειρών ημών, στερέονε αυτό.»

Οι συνελεύσεις, επίσης, συνέβαλαν στην αύξησι της θεοκρατικής οργανώσεως. Το 1955 είχα το προνόμιο να παρευρεθώ σε δύο συνελεύσεις του λαού του Θεού που έγιναν στην Ευρώπη. Ποτέ δεν θα λησμονήσω τη συγκινητική σκηνή που είδα στη Νυρεμβέργη της Γερμανίας. Στο τέλος της εκεί συνελεύσεως την Κυριακή, 14 Αυγούστου, μια βροχή, που έπεφτε στη διάρκεια της ημέρας, έπαυσε κι ένα ωραίο ουράνιο τόξο εμφανίσθηκε στον ουρανό καθώς ο ήλιος που έδυε έβγαινε από τα σύννεφα. Στην ωραία αυτή πλαισίωσι, το μεγάλο πλήθος των 100.000 ατόμων περίπου άρχισαν να κινούν τα μανδήλια τους για ν’ αποχαιρετήσουν τον Αδελφό Νορρ και άλλους εκπροσώπους των κεντρικών γραφείων της Εταιρίας που ήσαν στο βήμα. Ενώ το έκαναν αυτό, η ορχήστρα επαιάνιζε τον ύμνο «Ο Θεός ας Είναι μεθ’ ημών, μέχρις ου συναντηθώμεν.» Αυτή η επίδειξις θερμής Χριστιανικής αγάπης και ενότητος ήταν τόσο συγκινητική ώστε πολλοί από μας εδάκρυζαν.

Φυσικά, υπήρχαν κι άλλες εξέχουσες συνελεύσεις στα πρόσφατα χρόνια, επίσης. Ιδιαίτερα σκέπτομαι τη Διεθνή Συνέλευσι Μαρτύρων του Ιεχωβά «Το Θείον Θέλημα» στη Νέα Υόρκη το 1958. Σ’ εκείνη τη συνέλευσι εγέμισαν μέχρις υπερχειλίσεως το Στάδιο Γιάγκη και το Πόλο Γκράουντς 253.922 άτομα από 123 χώρες, για να λάβουν Γραφική διδασκαλία, κι εβαπτίσθησαν 7.136 νέοι Μάρτυρες. Κατόπιν, το 1963, έγινε η θαυμαστή Συνέλευσις «Αιώνιον Ευαγγέλιον», η οποία πραγματικά εταξίδεψε ανά τον κόσμο με 583 εκπροσώπους, που συνήλθαν μαζί με χιλιάδες περισσοτέρους σε είκοσι τέσσερες κυριότερες πόλεις σε δέκα εβδομάδες. Γι’ αυτή τη συνέλευσι το σύνολον των παρόντων ήταν 580.509 άτομα από 161 χώρες, κι εβαπτίσθησαν 16.653. Τι θαυμαστή ένδειξις πνευματικής ευημερίας της ορατής οργανώσεως του Ιεχωβά!

ΣΚΕΨΕΙΣ

Όταν ανατρέχω στα έτη της υπηρεσίας μου στον Θεό ως το 1920, μπορώ σαφώς να διακρίνω πώς η οργάνωσις του Ιεχωβά, από μια μικρή αρχή, ανεπτύχθη σε μεγάλη πνευματική ευημερία. Από τη μικρή μας ομάδα των περίπου 8.000 μόνον διακόνων του 1920, παρέστημεν μάρτυρες μιας αυξήσεως σ’ ένα εκατομμύριο και πλέον διακόνους που κηρύττουν σε 194 χώρες και σε 162 γλώσσες. Αυτό υπήρξε πράγματι μια ευτυχής πείρα. Είδα τον Ιεχωβά ν’ ανυψώνη τον αφιερωμένο λαό του από τη δουλεία και τον περιορισμό στο 1918 σε ελευθερία, κάνοντας τον το μεγαλύτερο σώμα στον κόσμο που διακηρύττει τ’ αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού και διδάσκει τις Γραφικές του αλήθειες. Ο Ιεχωβά ευλόγησε τον λαό του με θαυμαστή πνευματική ευημερία.

Η ανάπτυξις των εκτυπωτικών ευκολιών μας από το 1920 αποτελεί άλλη μια ένδειξι της ευλογίας του Ιεχωβά στην οργάνωσί του. Όταν αρχίσαμε τις εκτυπώσεις μας στη Λεωφόρο Μυρτλ 35, είχαμε το «παλιό θωρηκτό» πιεστήριο κι ένα επίπεδο πιεστήριο που ετροφοδοτείτο με το χέρι. Τώρα έχομε τριάντα ένα πιεστήρια, με άλλα που προσετέθησαν ακόμη. Αντί των τριών ορόφων με χώρο δαπέδου 3.000 τετραγωνικών ποδών, έχομε χώρο δαπέδου 22 τετραγωνικών «μπλοκ». Το 1920 μπορούσαμε να δέσωμε 2.000 βιβλία την ημέρα· σήμερα δένομε 43.400 βιβλία σε μια μέρα. Το 1920 ετυπώναμε 60.000 αντίτυπα από κάθε τεύχος της Σκοπιάς, που ετίθεντο όλα με το χέρι στο μικρό επίπεδο πιεστήριο. Η σημερινή μας δυναμικότης με όλα τα πιεστήρια σε σταθερή λειτουργία είναι 1.250.000 περιοδικά την ημέρα. Ο,τι εκάναμε σε ένα έτος. τότε στο 1922 ως προς την εκτύπωσι περιοδικών, μπορούμε τώρα να το κάνωμε σε μια μέρα. Η θαυμαστή αυτή επέκτασις είναι όλη για τη δόξα και την τιμή του Ιεχωβά Θεού,

Το να παραστώ μάρτυς αυτής της αυξήσεως της συγχρόνου οργανώσεως του Ιεχωβά από μια μικρή αρχή, υπήρξε μια μεγάλη ευλογία. Η μεγάλη αύξησις της δυναμικότητός μας να εκτυπώνωμε Βιβλικές εκδόσεις καθώς και η ικανότης μας να διαθέτωμε αυτές τις εκδόσεις κατέστησε δυνατή την εκπλήρωσι της προφητείας ότι τ’ αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού θα εκηρύττοντο σε όλον τον κόσμο για μαρτυρία στα έθνη. (Ματθ. 24:14) Πολύ έργον έχει επιτελεσθή, αλλά το τέλος δεν ήλθε ακόμη. Πρόκειται να γίνη κι άλλο έργον ώσπου ο Ιεχωβά να διεκδικήση το όνομά του τερματίζοντας το παρόν πονηρό σύστημα πραγμάτων και εισάγοντας την υποσχεμένη του νέα εποχή ειρήνης και δικαιοσύνης.