Πολύ Ηλικιωμένος, Πολύ Νέος, Πολύ Αδύνατος, Πολύ Δυνατός;
ΤΟ ΡΗΤΟΝ «Ποτέ δεν είσαι πολύ ηλικιωμένος για να μάθης» προσλαμβάνει μια ευρύτερη σημασία στις είκοσι χιλιάδες και πλέον εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά σε όλο τον κόσμο. Χιλιάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας διδάσκονται κάθε χρόνο για να ομιλούν από το βήμα σε μεγάλους ομίλους, ως επίσης καταρτίζονται να δίνουν σύντομες Γραφικές ομιλίες σε ξένα άτομα στα σπίτια τους. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς, αν τους ρωτούσατε, θα έλεγαν ότι ουδέποτε θα επίστευαν ότι μπορούσε να γίνη αυτό, όλοι δε θα συμφωνήσουν ότι τούτο οφείλεται, σε μεγάλο βαθμό, στη Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας.
Αλλά, πιθανόν να ρωτήσετε, «Εγώ να πάω πάλι στο σχολείο, σ’ αυτή την ηλικία;» Υποθέστε ότι κάναμε μια σύντομη επίσκεψι στην τοπική Αίθουσα Βασιλείας και βλέπομε πώς η Σχολή αυτή καθιστά δυνατόν για τόσο πολλούς να ωφελούνται. Καθώς εισερχόμεθα μας συνιστούν στον υπεύθυνο της Σχολής Θεοκρατικής Διακονίας, που είναι η πρώτη από τις δύο συναθροίσεις που έχουν προγραμματισθή γι’ αυτό το βράδυ μιας εργασίμου ημέρας. Ο άνθρωπος αυτός, μας λέγουν, ονομάζεται Υπηρέτης Σχολής Θεοκρατικής Διακονίας, ενώ ο όρος «υπηρέτης» εφαρμόζεται σ’ όλους εκείνους, που προΐστανται μερικών μορφών του έργου βοηθείας προς άλλους διακόνους που αποτελούν την εκκλησία.
Ρωτούμε: «Αυτό το είδος της εκκλησιαστικής εκπαιδεύσεως δεν είναι λίγο παράδοξο για ένα θρησκευτικό όμιλο;»
«Ναι, είναι», απαντά ο Υπηρέτης Σχολής. Αλλά είμεθα μια κοινωνία διακόνων, οι δε συναθροίσεις, πέντε εν όλω, που διεξάγομε στην Αίθουσα μας Βασιλείας, μας εκπαιδεύουν για τη διακονία μας στα σπίτια των ανθρώπων, όπου γίνεται το κήρυγμά μας. Όλοι, λοιπόν, μέσα στην εκκλησία συμμετέχουν στις συναθροίσεις. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς έχουν εγγραφή π.χ. στη Σχολή μας Θεοκρατικής Διακονίας, και σ’ όλους τους εγγεγραμμένους ανατίθεται διαδοχικώς κατά σειράν η προπαρασκευή και εκφώνησις συντόμων ομιλιών προς την εκκλησία.»
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΙΣ
«Γιατί την ονομάζετε ‘Σχολή’, και πόση είναι κάθε φορά η διάρκειά της;»
«Την ονομάζομε σχολή διότι προμηθεύει συστηματική διδασκαλία και προοδευτική εκπαίδευσι σχετικά με την τέχνη της δημοσίας Γραφικής ομιλίας. Αλλά η λειτουργία της είναι συνεχής και υφίσταται από το 1943, όταν ωργανώθη η Σχολή. Μερικοί από την εκκλησία μας είναι στη Σχολή αφότου άρχισε. Αυτός εκεί με τα γκρίζα μαλλιά είναι ένας απ’ αυτούς. Θα ήθελα να τον συναντήσετε, επειδή έχει ορισθή να δώση απόψε την πρώτη μας ομιλία.
Ο άνδρας που αναφέρθηκε φαίνεται να είναι λίγο περισσότερο από πενήντα ετών. Στέκεται ακριβώς μέσ’ από την είσοδο ενός μικρού προθαλάμου στο πίσω μέρος της Αιθούσης Βασιλείας και ξεφυλλίζει ένα βιβλίο, που, καθώς πλησιάζομε, βλέπομε ότι είναι ένας δεμένος τόμος του περιοδικού Η Σκοπιά του 1960. Ένας νεαρός και μια μεσήλιξ γυναίκα κάθονται κοντά σ’ ένα τραπέζι, κι έχουν αφοσιωθή σε μερικά βιβλία και με τη Γραφή μπροστά τους. Μαθαίνομε, καθώς μας συνιστούν στον πιο ηλικιωμένο, ότι αυτό το μικρό δωμάτιο χρησιμοποιείται ως βιβλιοθήκη της Σχολής, όπου διάφορες εκδόσεις της Γραφής, λεξικά της Γραφής και άλλα βιβλία με παραπομπές στη Γραφή είναι προσιτά στον καθένα από την εκκλησία για να προετοιμάζη ομιλίες.
Ρωτούμε τη νέα μας γνωριμία: «Δεν σας αποθαρρύνει κάπως το ότι δεν υπάρχει ‘αποφοίτησις’ από τη Σχολή ύστερ’ από είκοσι και πλέον χρόνια; Ο Υπηρέτης Σχολής μάς λέγει ότι δίδετε την πρώτη ομιλία απόψε. Δεν νομίζετε ότι τώρα έχετε περίπου καλύψει την ύλη;»
«Λοιπόν· εφόσον ουδέποτε θα ‘αποφοιτήσω’, ουδέποτε θα σταματήσω να μαθαίνω, έτσι δεν είναι;» απαντά. «Φυσικά, αποκτούμε πλήρη γνώσι των βασικών αρχών της ομιλίας έπειτα από ένα χρονικό διάστημα, αλλά πάντοτε μπορούμε να βελτιώνωμε την ικανότητά μας να τις εφαρμόζωμε. Εκτός αυτού, πάντοτε αποκτούμε κάτι νέο όσον αφορά την ύλη προς μελέτην.» Τοποθετεί πάλι τον δεμένο τόμο της Σκοπιάς στη βιβλιοθήκη και κατεβάζει ένα άλλο βιβλίο του αυτού σχήματος αλλά λεπτότερο και με κάλυμμα που είχε χρώμα μπλε-βαθύ.
«Αυτό είναι το βιβλίο, στο οποίο συμμελετούμε αυτή την εποχή και το οποίο χρησιμοποιούμε επιπροσθέτως προς τη Γραφή, και δεν θα θέλαμε να χάσωμε τη μελέτη του στη Σχολή για καμμιά αιτία. Ονομάζεται “Όλη η Γραφή Είναι Θεόπνευστος και Ωφέλιμος”, όταν δε θα το έχωμε τελειώσει έπειτα από άλλα δύο χρόνια περίπου, θα έχωμε διαβάσει πλήρως τη Γραφή και θα έχωμε εξετάσει κάθε βιβλίο της Γραφής ιδιαιτέρως από πολλές απόψεις. Κάθε εβδομάδα αφήνω την Αίθουσα Βασιλείας ενήμερος νέων πραγμάτων που έμαθα.»
«Αυτό φαίνεται ν’ αποτελή σοβαρή δικαιολογία, ώστε να το συνεχίσετε. Περί τίνος πρόκειται να ομιλήσετε απόψε;»
«Η ομιλία μου είναι επί του Γραφικού βιβλίου Ιησούς του Ναυή. Πραγματικά ολόκληρη η εκκλησία είχε ορισθή να διαβάση τα πρώτα δώδεκα κεφάλαια του Ιησού του Ναυή για την αποψινή συνάθροισι. Έχω διαλέξει ως θέμα μου ‘Απόλυτος πίστις και υπακοή είναι ουσιώδεις για την ευλογία του Ιεχωβά’. Εφόσον αυτή είναι η πρώτη μας εβδομάδα επί του βιβλίου Ιησούς του Ναυή, η ομιλία μου θα εξετάση το ιστορικό βάθος του βιβλίου, τον συγγραφέα του, τον χρόνο συγγραφής, την περίοδο που καλύπτεται και τα παρόμοια στοιχεία. Ελπίζω, επίσης, να εφαρμόσω τα περιεχόμενά του και μερικές από τις αρχές του στην εποχή μας και να δείξωμε ποιόν τρόπο το βιβλίο επηρεάζει τη ζωή μας ακόμη και σ’ αυτόν τον εικοστόν αιώνα. Είναι μια δεκαπεντάλεπτη ομιλία που ονομάζεται ‘Ομιλία Διδασκαλίας’ διότι δίδεται συνήθως από τον υπηρέτη Σχολής ή έναν από τους παλαιοτέρους σπουδαστάς. Την επομένη εβδομάδα θα διεξαγάγω την τακτική πεντάλεπτη Προφορική Ανασκόπησι επ’ αυτής της ύλης, ώστε τα μέλη της εκκλησίας να μπορέσουν να δώσουν σχόλια επάνω σε ό,τι θα έχουν μάθει. Απόψε, όμως, η Προφορική Ανασκόπησις θα καλύψη μερικές από τις ερωτήσεις που είχαν περιληφθή την περασμένη εβδομάδα στη Γραπτή μας Ανασκόπησι.»
ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΕΠΙΤΥΧΙΑ
«Γραπτή Ανασκόπησις; Μήπως εννοείτε ότι έχετε και γραπτές εξετάσεις στη Σχολή;»
«Όχι πραγματικές εξετάσεις· τις αποκαλούμε Γραπτές Ανασκοπήσεις διότι ο καθένας βαθμολογεί το δικό του γραπτό και δεν τηρείται αρχείο βαθμών. Μας βοηθεί απλώς να σημειώνωμε την πρόοδό μας καλύτερα. Λόγου χάριν, μια από τας ιεραποστόλους μας στις Αμερικανικές Σαμόες αναφέρει ότι μερικά από τα άτομα, με τα οποία διεξήγε οικιακές Γραφικές μελέτες, παρεκινήθησαν εκ περιεργείας να συμμετάσχουν δοκιμαστικώς σε Γραπτές Ανασκοπήσεις, αλλά σύντομα αντελήφθησαν ότι θα ήταν ανάγκη να παρακολουθούν τις συναθροίσεις της Σχολής στην Αίθουσα Βασιλείας επιπρόσθετα προς την μελέτη τους κατ’ οίκον. Έκτοτε οι Ανασκοπήσεις ήσαν ‘πηγή χαράς κι επιτυχίας γι’ αυτά τα άτομα’. Αλλά βλέπω ότι ο Υπηρέτης Σχολής ετοιμάζεται να κάμη έναρξι της συναθροίσεως· συνεπώς θα πρέπει τώρα να πάρωμε τις θέσεις μας.»
Ύστερ’ από έναν ύμνο που ψάλλεται από την εκκλησία και μια προσευχή που αναπέμπεται από ένα μέλος της, ο Υπηρέτης Σχολής αρχίζει τη συνόψισι της Γραπτής Ανασκοπήσεως, και αναγκαζόμεθα να ρωτήσωμε τον εαυτό μας, Σε πόσες απ’ αυτές τις ερωτήσεις θα μπορούσαμε ν’ απαντήσωμε; «Κατονομάστε τουλάχιστον τέσσερα από τα πολλά ‘νομικά προηγούμενα’, που αναφέρονται στο Δευτερονόμιο, που βρίσκονται στους νόμους μιας συγχρόνου κοινωνίας. Γιατί ο Ισραήλ ‘δεν έπρεπε ν’ αφήση ζων οιονδήποτε το έχον πνοήν’ στις πόλεις της Γης της Επαγγελίας που επρόκειτο να κατακτήση; Ποια ευθύνη επικάθηται στους γονείς στο Δευτερονόμιο 11:19; Ορθή ή Εσφαλμένη: Ολόκληρο το βιβλίο του Δευτερονομίου τονίζει ότι ο Ιεχωβά απαιτεί αποκλειστική αφοσίωσι από το λαό του;» Και ούτω καθεξής. Αλλ’ οι απαντήσεις έρχονται αρκετά προθύμως από μέλη της εκκλησίας, εκ των οποίων τα περισσότερα δεν τις συγκρίνουν καν με τις γραπτές απαντήσεις επάνω στα χαρτιά των της προηγουμένης εβδομάδος.
ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΥΛΗ
Επακολουθεί η Ομιλία Διδασκαλίας, και έπειτα αναγγέλλεται ο πρώτος σπουδαστής-ομιλητής. Είναι ένας νεαρός στα τελευταία εφηβικά του χρόνια και φαίνεται λίγο νευρικός στην αρχή, αλλ’ αυτό γρήγορα λησμονείται καθώς ο πρόλογός του διεγείρει το ενδιαφέρον μας σχετικά με την αφήγησι των εδαφίων Ιησ. Ναυή 3:1 έως 5:12. Καθώς αφοσιώνεται στο θέμα του, «Ο Ιησούς του Ναυή οδηγεί το έθνος του Ισραήλ στη Γη της Επαγγελίας», ανακαλούμε στο νου μας μερικά από τα σημεία, που επεξηγήθησαν στην Ομιλία Διδασκαλίας όσον αφορά την απόλυτη πίστι και υπακοή, και το βιβλίο του Ιησού του Ναυή ζωντανεύει καθώς βλέπομε με τον οφθαλμό της διανοίας μας έναν αισιόδοξο και γεμάτο πίστι λαό του Θεού να βαδίζη ‘αβρόχοις ποσί’ δια μέσου των υδάτων του Ιορδάνου Ποταμού, που εχωρίσθησαν θαυματουργικά, και κατόπιν ν’ αγιάζη τον εαυτό του με περιτομή μέσα στα όρια του νέου των τόπου κατοικίας. Ο Υπηρέτης Σχολής, στη συμβουλή του προς τον σπουδαστή, τον επαινεί που είχε πληροφορητικότητα και που ωμίλησε με την κατάλληλη έντασι φωνής. Λέγει, επίσης, ότι ο σπουδαστής προχωρεί ήδη πολύ καλά στο να παρουσιάση τις επόμενες ιδιότητες της ομιλίας, επί των οποίων θα εργασθή, «Σαφής, ευκολονόητος» και «Χρησιμοποίησις παύσεων.»
Οι επόμενες δύο ομιλίες δίδονται από γυναίκες, αλλ’ όχι κατ’ ευθείαν προς το ακροατήριο. Κάθε μια ομιλεί σε άλλη σπουδάστρια που είναι μαζί της στο βήμα. Η πρώτη αναπτύσσει το θέμα «Ο ‘πολύς όχλος’ ελευθερώνεται μέσω πίστεως στον Ιεχωβά», και η δευτέρα τονίζει ότι «Η κακή επιθυμία οδηγεί στον θάνατο.» Η πρώτη γυναίκα, αρκετά προχωρημένη στη μέση ηλικία, προσποιείται ότι ομιλεί στην ύπανδρη κόρη της και την ενθαρρύνει χρησιμοποιώντας το παράδειγμα της Ραάβ, μιας γυναίκας που κατοικούσε στην Ιεριχώ, της οποίας εφείσθησαν τη ζωή διότι έδειξε πίστι στον Ιεχωβά, τον Θεό των Ισραηλιτών, κι επροστάτευσε τη ζωή των δύο Ισραηλιτών κατασκόπων που ήλθαν στον οίκο της. Η δεύτερη γυναίκα είναι νεώτερη και ομιλεί ωσάν να απευθύνεται προς μια γυναίκα που εξετάζει την αφιέρωσι και το βάπτισμα και χρησιμοποιεί την αφήγησι τη σχετική με τον Αχάν, που εκτίθεται στον Ιησού του Ναυή 7:1-26, για να της κάμη μια φιλική προειδοποίησι σχετικά με ωρισμένες συνήθειες που η γυναίκα έχει αποδεχθή όσον αφορά την κοσμική της απασχόλησι. Κάθε γυναίκα λαμβάνει συμβουλή μετά την ομιλία της, και οι δύο δε γυναίκες επαινούνται από τον Υπηρέτη Σχολής για τον πρακτικό τους χειρισμό των θεμάτων που τους ανετέθησαν· η μεν πρώτη ιδιαιτέρως για τον τονισμό της ουσίας του θέματος της, η δε δεύτερη για την πειστικότητα των επιχειρημάτων της και τη θέρμη και αισθηματικότητά της.
Τώρα αναγγέλλεται ο τέταρτος και τελευταίος σπουδαστής. Ο Υπηρέτης Σχολής λέγει ότι στον ομιλητή έχει ανατεθή το θέμα «Εστέ θαρραλέοι, διότι ο Ιεχωβά δίνει τη νίκη» και, για να το αναπτύξη, έχει διαλέξει ως υποτιθέμενο ακροατήριο του έναν μικρόν όμιλο νεαρών ατόμων από το Κέντρον της Ιουδαϊκής Κοινότητος, που είδαν το έργο «Ο Αντιπρόσωπος», που επαίχθη σ’ ένα θέατρο του Μπροντγουαίη κι εζήτησαν απ’ αυτόν, ως έναν από τους μάρτυρας του Ιεχωβά, να τους εξηγήση τη μνεία που έγινε για το έργο των μαρτύρων του Ιεχωβά ως μια κίνησι αντιστάσεως έναντι του Χίτλερ. Ο ομιλητής απαντά στην ερώτησι, εξηγώντας την ουδετέρα θέσι των μαρτύρων του Ιεχωβά έναντι της πολιτικής και τονίζοντας συντόμως την πνευματική τους προσπάθεια για να υποστηρίξουν τη δικαιωματική κυριαρχία του Θεού, αλλά θέτει την έμφασι στο παράδειγμα πίστεως και θάρρους του Ιησού του Ναυή, του γενναίου προγόνου του καθ’ υπόθεσιν ακροατηρίου. Ο ομιλητής καταλήγει στο ότι η πορεία του Ιησού του Ναυή και η νίκη που του έφερε από τον Ιεχωβά Θεό ίσταται ως ένα αξιομνημόνευτο παράδειγμα για μας.
Ο Υπηρέτης Σχολής συμβουλεύει τον τελευταίο ομιλητή και κλείει τη συνάθροισι Σχολής, αλλά οι διάνοιές μας επιστρέφουν σ’ αυτή την ώρα που πέρασε και σ’ εκείνα τα λεπτά που προηγήθησαν απ’ αυτή. Αφήνομε τη σπουδαιότητα της πείρας αυτής να εντυπωθή βαθιά. Αυτοί οι άνδρες και γυναίκες, που μόλις ακούσαμε—μερικοί νέοι, μερικοί ηλικιωμένοι—δεν είναι διαφορετικοί στην εμφάνισι απ’ εκείνους που μένουν στο διπλανό μας σπίτι. Αλλά κάτι, όσον αφορά τον τρόπο της ομιλίας των, τους κάνει διαφορετικούς. Η εμπιστοσύνη και η σταθερότης των πάνω στο βήμα, η πειστικότης που υπάρχει στη φωνή τους και η κατάδηλη ευχαρίστησίς των στο να μπορούν να λέγουν κάτι που να έχη πραγματική σημασία και να προσκομίζη όφελος στο ακροατήριό τους, μας κάνουν ν’ αντιληφθούμε ότι πρόκειται περί ανθρώπων που δεν φοβούνται να επιδοθούν στη μάθησι, μολονότι δεν ενδιαφέρονται τόσο πολύ για τη δική τους ικανότητα ή πρόοδο ώστε ν’ αδιαφορούν για την ανάγκη που έχουν οι άλλοι ν’ ακούσουν ‘τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας του Θεού’.
Καθώς ευχαριστούμε τον Υπηρέτη Σχολής για τη βοήθεια του σχετικά με την επίσκεψί μας, το αποχαιρετιστήριο σχόλιο του φαίνεται να συνοψίζη τις εντυπώσεις της βραδιάς μας: «Οι άνθρωποι αυτοί παίρνουν στα σοβαρά τη συμβουλή του αποστόλου Παύλου: ‘Πρόσεχε εις σεαυτόν και εις την διδασκαλίαν· επίμενε εις αυτά. Διότι τούτο πράττων, και σεαυτόν θέλεις σώσει και τους ακούοντάς σε’. Μήπως μπορεί ένας να πη: ‘Είμαι πολύ ηλικιωμένος, πολύ νέος, πολύ ασθενής, πολύ ισχυρός’ για να συμμετάσχη σ’ ένα σχολικό πρόγραμμα σαν αυτό;»