Κρατείτε την Οργάνωσι Καθαρή για Δημοσία Υπηρεσία

ΠΟΙΟΣ είναι ο πιο μεγαλειώδης διορισμός που θα μπορούσε να έχη οποιαδήποτε οργάνωσις; Δεν είναι ο διορισμός του να κηρύττη κανείς τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας του Θεού; Ασφαλώς! Μια τέτοια οργάνωσις θα ήταν μια οργάνωσις δημοσίων υπηρετών, αυτό που είναι οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά.

Αυτή η οργάνωσις δημοσίων υπηρετών ανήκει στον Ιεχωβά Θεό. Αυτός είναι άγιος, αγνός και δίκαιος. Έπεται, λοιπόν, ότι ως μέλη της οργανώσεώς του οφείλομε να την τηρούμε καθαρή. Αυτό σημαίνει όχι μόνο να παραμένωμε χωρισμένοι από τη διεστραμμένη πολιτική, τις διεφθαρμένες εμπορικές μεθόδους και την ψευδή θρησκεία του κόσμου τούτου, αλλά, επίσης, να παραμένωμε σεξουαλικώς καθαροί, αγνοί. Οφείλομε να ‘μη εγγίσωμε ακάθαρτον.’—2 Κορ. 6:17.a

Ο Ιεχωβά Θεός δεν εμπαίζεται. Βλέπει τα πάντα. Όταν η ιδιωτική ζωή των δούλων του είναι αντίθετη προς το άγγελμά των, αισθάνεται δυσαρέσκεια. Ναι, ο Θεός έχει αισθήματα. Μήπως δεν διαβάζομε ότι χαίρει, ότι μακροθυμεί, ότι οργίζεται; Γι’ αυτό έχει οξεία αίσθησι κάθε προσβολής που επισωρεύεται επάνω στο όνομά του, επάνω στην αγαπητή του οργάνωσι, επάνω στην αλήθειά του κι επάνω στο ευαγγέλιον της βασιλείας Του.

Η αγνότης της ζωής μας πρέπει να συνιστά τα άγγελμά μας στους άλλους· να μη γίνεται λίθος προσκόμματος ή εμπόδιο σ’ αυτούς. Ο καθένας από μας πρέπει να είναι σε θέσι να λέγη μαζί με τον Παύλο: «Μη δίδοντες μηδέν πρόσκομμα κατ’ ουδέν, δια να μη προσαφθή μώμος εις την διακονίαν· αλλ’ εν παντί συνιστώντες εαυτούς ως υπηρέται Θεού, εν υπομονή πολλή, . . . εν καθαρότητι [αγνότητι].»—2 Κορ. 6:3-6.

Όχι ότι υπάρχει κάτι το εσφαλμένο στο φύλον, αυτό καθ’ εαυτό. Ο Ιεχωβά Θεός έθεσε τις διακρίσεις του φύλου στα φυτά, στα κατώτερα ζώα και στον άνθρωπο, κι επομένως αυτό το ίδιο πρέπει να είναι καλό. Εξυπηρετεί τον σκοπό του της αναπαραγωγής. Αλλά μεταξύ των ανθρώπων σκοπός του Θεού ήταν να γίνεται χρήσις μόνον μεταξύ εκείνων, που είναι νομίμως συνδεδεμένοι σε γάμο κι επομένως εξηρτισμένοι για να δεχθούν τις συνέπειες της σεξουαλικής ενώσεως, δηλαδή, την ανατροφή παιδιών.—Εβρ. 13:4.

Ο κόσμος, όμως, πάσχει από παραφροσύνη του φύλου· ενεργεί ως εάν η σεξουαλική απόλαυσις ήταν το υπέρτατο, το μόνο καλό. Γι’ αυτό οι Χριστιανοί διάκονοι οφείλουν να είναι σ’ επιφυλακή. Έχετε υπ’ όψι σας ότι κανείς από εκείνους, που διαπράττουν σεξουαλική ακαθαρσία, δεν πρόκειται να κληρονομήση την ουράνια βασιλεία του Θεού. Εκείνοι, που κάποτε τα έπρατταν αυτά, οφείλουν να καθαρισθούν και να παραμείνουν καθαροί!

Σήμερα υπάρχουν μερικοί, που ομολογούν ότι είναι αφιερωμένοι Χριστιανοί και νομίζουν ότι μπορούν να εντρυφούν σε κάθε είδος χαλαρής, ακάθαρτης διαγωγής, εφ’ όσον δεν φθάνουν στο όριο να έχουν σεξουαλικές σχέσεις. Αλλά δεν είναι έτσι! Μια τέτοια χαλαρή διαγωγή επιφέρει την οργή του Ιεχωβά. Η διαγωγή μας προς το αντίθετο φύλο—που δεν συνδέεται μαζί μας με γάμο—πρέπει να είναι πάντοτε υπεράνω μομφής.

Ιδιαιτέρως η υποχρέωσις επιπίπτει επάνω στους επισκόπους για να θέτουν το ορθό παράδειγμα σε αγνότητα, με το να φέρωνται προς τις νεώτερες γυναίκες ως κατά σάρκα αδελφές των, και προς τις ηλικιωμένες γυναίκες ως μητέρες. Θέτοντας το ορθό παράδειγμα ενθαρρύνουν τους υπολοίπους αδελφούς να κάμουν το ίδιο.—1 Τιμ. 5:2.

Οι γυναίκες στην εκκλησία οφείλουν, επίσης, να είναι προσεκτικές σ’ αυτό το σημείο. Οφείλουν να «έχωσι τρόπον ιεροπρεπή, . . . να ήναι . . . φιλότεκνοι» και «σώφρονες, καθαραί, . . . . δια να μη βλασφημήται ο λόγος του Θεού.» Με άλλα λόγια, αυτό πρέπει να γίνεται για να μπορή να τηρήται καθαρή η οργάνωσις των δημοσίων υπηρετών για το κήρυγμα του ευαγγελίου της Βασιλείας.—Τίτον 2:3-5.

Αν εμείς ατομικώς κάνωμε το μέρος μας στην τήρησι της οργανώσεως καθαρής για δημοσία υπηρεσία, οφείλομε να ασκούμε διανοητική υγιεινή, η οποία είναι ακόμη πιο ζωτική από την σωματική υγιεινή. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είμεθα προσεκτικοί στα πράγματα, που θέτομε στην καρδιά μας, εφόσον από αυτή προέρχονται οι εκβάσεις της ζωής. Ο τρόπος, με τον οποίον το πράττομε αυτό, είναι να συλλογιζώμεθα «όσα είναι αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα καθαρά, όσα προσφιλή, . . . εάν τις έπαινος.»—Φιλιππησ. 4:8.

Ώστε ας κάνωμε κτήμα μας τους κανόνες του Θεού περί καθαρότητος. Μόνον εκείνοι (εκ του υπολοίπου των αποκυημένων υπό του πνεύματος), που είναι καθαροί στην καρδιά, θα ιδούν τον Θεό. Αν ήσκησαν ακαθαρσία, πώς θα είναι ευτυχείς στην παρουσία Του; Ομοίως μόνο εκείνοι από τα «άλλα πρόβατα», που κρατούν τον εαυτό τους καθαρό, μπορούν να ελπίζουν ότι θα επιζήσουν του Αρμαγεδδώνος και θα εισέλθουν στη μετά τον Αρμαγεδδώνα καθαρή νέα διάταξι και θα την απολαύσουν!—Ματθ. 5:8· 1 Ιωάν. 3:2, 3.

Ο Ιεχωβά ο μέγας Κριτής δεν θέλει κανένα ακάθαρτο άτομο μέσα στην οργάνωσί του δημοσίων υπηρετών. Αν θέλωμε να παραμείνωμε σαν ένα τμήμα αυτής της οργανώσεως, τότε οφείλομε να κάνωμε το μέρος μας όσον αφορά την τήρησί της καθαράς, αγνής, προς αίνον Του και για την ίδια μας την ευημερία, και τώρα και στην αιωνιότητα!

[Υποσημειώσεις]