Ανεύρεσις Ευτυχίας στο Έργον της Μαθητεύσεως
1. (α) Γιατί είναι σπουδαίο να είναι κανείς ευτυχής από το έργο του; (β) Τι είπε ο Σολομών ότι ήταν χάρισμα Θεού;
ΕΙΣΘΕ ευτυχής στο έργο σας; Πρέπει να είσθε. Τόσο πολύς από τον χρόνο σας, πραγματικά, ολόκληρη η ζωή σας, είναι αφιερωμένος στη σταδιοδρομία ή την απασχόλησί σας, ώστε η ζωή να αξίζη αν μόνο σας κάνη ευτυχή. Σ’ αυτό το σημείο ο Σολομών είπε: «Εγνώρισα ότι δεν είναι άλλο καλόν δι’ αυτούς, ειμή να ευφραίνηταί τις, και να κάμνη καλόν, εν τη ζωή αυτού. Και έτι το να τρώγη πας άνθρωπος, και να πίνη, και να απολαμβάνη καλόν εκ παντός του μόχθου αυτού, είναι χάρισμα Θεού.» (Εκκλησ. 3:12, 13) Ναι, η πρόθεσις ήταν ο άνθρωπος να εργάζεται και να εργάζεται σκληρά. Δεν επρόκειτο αυτό να είναι μια αγγαρεία, αλλά μια απασχόλησις που θα του έδινε πλήρη χαρά και στην οποίαν θα υπήρχε πλουσία και ικανοποιητική ανταμοιβή. Τι ευλογία θα ήταν για οποιονδήποτε να είχε την πείρα της εκπληρώσεως αυτής της υποσχέσεως, να βρη μια σταδιοδρομία, στην οποία να εργάζεται ολοψύχως, ικανοποιημένος επειδή δεν θα μπορούσε να βρη κάτι καλύτερο και από την οποία πραγματικά θα μπορούσε να «απολαμβάνη καλόν»! Ο Σολομών το περιγράφει αυτό ως «χάρισμα Θεού.»
2. Ποιος είναι ο σκοπός αυτού του άρθρου σε συμπαραβολή με το προηγούμενο;
2 Στο προηγούμενο άρθρο μας εξετάσαμε το έργο της μαθητεύσεως στο οποίο ενασχολούνται τώρα οι μάρτυρες του Ιεχωβά σε παγκόσμια κλίμακα. Έγινε ανασκόπησις του προτύπου, που έθεσε ο Ιησούς Χριστός για τη μαθήτευσι και περιεγράφη η συντονισμένη προσπάθεια που καταβάλλουν σήμερα οι Μάρτυρες για τη συμπλήρωσι αυτού του έργου. Τώρα, όμως, ενδιαφερόμεθα γι’ αυτό το έργο από την άποψι του διακόνου ως ατόμου. Θα συζητήσωμε τη χαρά και την ευτυχία που αποκομίζει το άτομο καθώς προσωπικώς ο ίδιος ενασχολείται σ’ αυτό το έργο.
3. Πώς παραβάλλεται το παιγνίδι με την εργασία όσον αφορά το να κάνη ένα ευτυχισμένο;
3 Τι είναι εκείνο που κάνει ένα άτομο πραγματικά ευτυχισμένο; Η εργασία ή το παιγνίδι; Μια αναλογία παιγνιδιού, για μια χαλάρωσι της εντάσεως, ασφαλώς, προσφέρει αλλαγή και άσκησι. Αλλά κυρίως η εργασία είναι που φέρνει ευτυχία. Ο Κάλβιν Κούλιτζ, δέκατος τρίτος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, στην ομιλία του κατά την αποδοχή του αξιώματός του, στις 27 Ιουλίου 1920, είπε, «Η εργασία δεν είναι κατάρα, είναι το προνόμιο της ευφυΐας, το μόνο μέσον προς την ανδρική ηλικία και το μέτρον του πολιτισμού. Οι άγριοι δεν εργάζονται.»
4. (α) Ποια ήταν η στάσις του Ιησού απέναντι στην εργασία; (β) Πώς βλέπει την εργασία ο Ιεχωβά, όπως φαίνεται στο έργο που ανέθεσε στον Αδάμ και την Εύα;
4 Η Γραφή είχε τονίσει αυτό το σημείο πριν από τον Κούλιτζ. Σχετικά με το σκληρό έργο, στο οποίο ενασχολήθηκε αυτός ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός είπε: «Το εμόν φαγητόν είναι να πράττω το θέλημα του πέμψαντός με, και να τελειώσω το έργον αυτού.» (Ιωάν. 4:34) Η εργασία ήταν εκείνο, στο οποίο αισθανόταν ευφροσύνη, όχι το παιγνίδι. Αυτό ήταν πιο θρεπτικό και ικανοποιητικό γι’ αυτόν παρά η κατά γράμμα τροφή. Όταν ο Αδάμ και η Εύα επλάσθησαν κι ετοποθετήθησαν μέσα στον κήπο της Εδέμ, ο Ιεχωβά διευθέτησε τη δράσι που θα τους έδινε ικανοποίησι και ευτυχία. «Και ευλόγησεν αυτούς ο Θεός· και είπε προς αυτούς ο Θεός, Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, και γεμίσατε την γην, και κυριεύσατε αυτήν, και εξουσιάζετε επί των ιχθύων της θαλάσσης, και επί των πετεινών του ουρανού, και επί παντός ζώου κινουμένου επί της γης.» (Γέν. 1:28) Δείχνοντας ότι, μολονότι αυτό θα απαιτούσε σκληρή εργασία από τον άνθρωπο, εν τούτοις η όλη διευθέτησις είχε την τελική επιδοκιμασία του Θεού, το εδάφιο Γένεσις 1:31 λέγει: «Και είδεν ο Θεός πάντα όσα εποίησε· και ιδού, ήσαν καλά λίαν.» Ο Θεός εγνώριζε ότι η σκληρή εργασία θα ήταν καλό για τον άνθρωπο.
5. Ποιο είδος εργασίας φέρνει πραγματική ευτυχία;
5 Αλλά τι είδος έργου είναι αυτό που θα κάμη ένα άνθρωπο ευτυχή; Ο Άλμπερτ Σβάιτσερ, διάσημος φυσικός που εκέρδισε το βραβείο Νόμπελ, υπέδειξε μια από τις απαιτήσεις για την ικανοποίησι της εργασίας όταν είπε: «Ο σεβασμός για τη ζωή . . . δεν επιτρέπει στον επιστήμονα να ζη για την επιστήμη του μόνο, έστω και αν είναι πολύ χρήσιμος στην κοινότητα, όταν το πράττη αυτό. Δεν επιτρέπει στον καλλιτέχνη να ζη μόνο για την τέχνη του, ακόμη και αν εμπνέη πολλούς με τα μέσα της. Αρνείται να επιτρέψη στον επιχειρηματία να φαντάζεται ότι εκπληρώνει όλες τις νόμιμες απαιτήσεις με την πορεία της εμπορικής του δραστηριότητος. Απαιτεί από όλους να θυσιάζουν ένα μέρος της ζωής των για τους άλλους.» (Τάιμς Μάγκαζιν, Νέας Υόρκης, 9 Ιανουαρίου 1955, με τον εορτασμό της ογδοηκοστής επετείου των γενεθλίων του Σβάιτσερ.) Ο κόμης Τολστόι είπε, «Η κλήσις κάθε ανδρός και γυναικός είναι να υπηρετή άλλους ανθρώπους.» Η πείρα είχε διδάξει αυτούς τους ανθρώπους ότι ο ιδιοτελής αγών εις βάρος άλλων δεν φέρνει πραγματική ικανοποίησι, αλλά ότι η εργασία, όταν γίνεται στοργικά για το συμφέρον άλλων, φέρνει. Αυτή είναι μια απαίτησις για ένα έργο που φέρνει ευτυχία.
6. Τι λέγει η Γραφή για το έργο προς όφελος άλλων;
6 Και αυτή η μορφή έργου, επίσης, συμφωνεί με τις αρχές της Γραφής. Ο απόστολος Παύλος είπε: «Κατά πάντα υπέδειξα εις εσάς, ότι ούτω κοπιάζοντες πρέπει να βοηθήτε τους ασθενείς, και να ενθυμήσθε τους λόγους του Κυρίου Ιησού, ότι αυτός είπε, Μακάριον είναι να δίδη τις μάλλον παρά να λαμβάνη.» (Πράξ. 20:35) Είναι έργο που γίνεται προς όφελος άλλων και αυτό είναι εκείνο που φέρνει πραγματική ευτυχία.
7. Γιατί, λοιπόν, πρέπει το έργο της μαθητεύσεως να κάμη ένα ευτυχισμένο;
7 Αλλά εκπληρώνει αυτή την απαίτησι το έργο της μαθητεύσεως; Μήπως υπάρχει κάποιο έργο που θα μπορούσε να κάμη περισσότερα προς όφελος ενός άλλου από το να τον διδάξη την αλήθεια, που θα τον οδήγηση στο δρόμο της αιωνίου ζωής; Ασφαλώς όχι! Το να ελευθερώνωνται οι διάνοιες ανθρώπων από την άγνοια και τη δουλεία στις ψευδείς ιδέες είναι για το ύψιστο συμφέρον τους. «Έλεγε λοιπόν ο Ιησούς προς τους Ιουδαίους τους πιστεύσαντας εις αυτόν, Εάν σεις μείνητε εν τω λόγω τω εμώ, είσθε αληθώς μαθηταί μου· και θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν, και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει.»—Ιωάν. 8:31, 32.
ΕΥΤΥΧΙΑ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟ ΙΔΙΟ
8. Πού αρχίζει το έργο της μαθητεύσεως, και γιατί μπορεί ένας να βρη ευτυχία σ’ αυτό;
8 Το έργο της μαθητεύσεως αρχίζει με την πλήρη έρευνα σ’ ένα τομέα για την ανεύρεσι εκείνων, που η καρδιά τους κλίνει προς τη δικαιοσύνη, και τα ώτα τους είναι πρόθυμα ν’ ακούσουν και η διάνοιά τους πρόθυμη να λογικευθή. Αυτό σημαίνει μετάβασι από θύρα σε θύρα, ομιλία με κάθε άτομο που συναντάτε, αδιάφορο ποιος είναι, ποια είναι η θέσις του στη ζωή ή η θρησκευτική του πίστις. Εκ πρώτης όψεως πιθανόν να φανή δύσκολο το να βρη κανείς ευτυχία σ’ ένα τέτοιο έργο. Καθόλου. Ένας, που ενασχολείται σ’ αυτό, κινείται από ορθό ελατήριο, το ελατήριο της αγάπης. Αισθάνεται αγάπη για τον πλησίον του και δεν θέλει να τον ιδή να αποτύχη στο ζήτημα της αιωνίου ζωής, αν έχη την αγάπη για δικαιοσύνη που ανεφέρθη. Έχει αγάπη για τον Θεό, και επιθυμεί να ιδή το όνομά Του απαλλασσόμενο από κάθε μομφή που επιφέρουν επάνω του λόγω αγνοίας των βουλών Του και λόγω εναντιώσεως σ’ αυτές. Με αυτό το στοργικό ελατήριο στην καρδιά, θα βρίσκη ευτυχία άσχετα αν βρίσκη αδιαφορία εκ μέρους των περισσοτέρων ανθρώπων που συναντά.
9. (α) Ποια υποδοχή συναντά συχνά ο διάκονος, και πώς την χειρίζεται; (β) Η συμμόρφωσις με ποια συμβουλή εξουδετερώνει κάθε αίσθημα απογοητεύσεως;
9 Διεπιστώθη ότι σε πολλά μέρη είναι αδύνατο να μπορέση ένας να καθήση και να ομιλήση μερικά λεπτά για να εξηγήση το σκοπό της επισκέψεως. Αυτό συνήθως οφείλεται στο ότι οι διάνοιες είναι κλειστές, είτε από προκατάληψι είτε από πραγματική έλλειψι ενδιαφέροντος για να δεχθή ένας μια νέα ιδέα. Έτσι ο διάκονος προσαρμόζει τη διάνοιά του σε κάθε χωριστή κατάστασι που συναντά. Αν αυτός στον οποίο ομιλεί είναι φανερά εναντιούμενος και ανταγωνιστικός, πολύ λίγος χρόνος σπαταλάται μαζί του. Είναι καλύτερα να αποσυρθή ευγενικά και να κάμη μια άλλη επίσκεψι. Η συμβουλή του Ιησού γι’ αυτές τις περιπτώσεις ήταν: « Όστις δεν σας δεχθή, μηδέ ακούση τους λόγους σας, εξερχόμενοι εκ της οικίας, ή της πόλεως εκείνης, εκτινάξατε τον κονιορτόν των ποδών σας.» (Ματθ. 10:14) Η συμμόρφωσις με αυτή την έξοχη συμβουλή εξουδετερώνει κάθε πιθανό αίσθημα απογοητεύσεως εκ μέρους του διακόνου. Αφού κάμη το καλύτερο που μπορεί για να παρουσιάση τα αγαθά νέα με τον πιο ελκυστικό τρόπο, ικανοποιείται με το ν’ αφήση τα πράγματα να παραμείνουν έτσι. Εκτινάσσει τη σκόνη από τα πόδια του και συνεχίζει χαρούμενα το δρόμο του. Μια άλλη, νέα επίσκεψις απορροφά τώρα το ενδιαφέρον του.
10. Πώς το να έχη τον ορθό σκοπό στη διάνοια βοηθεί στο να είναι ένας ευτυχής στο από θύρα σε θύρα έργο;
10 Αν ένας είχε το εσφαλμένο ελατήριο στην καρδιά ή τον εσφαλμένο αντικειμενικό σκοπό στη διάνοια γι’ αυτό το έργο της αρχικής αναζητήσεως, μπορεί να γίνη πολύ δυστυχής και ν’ απογοητευθή. Ο καλά ισορροπημένος διάκονος, όμως, έχει υπ’ όψι του ότι λίγοι, σχετικώς, θ’ αρπάσουν με όλη την καρδιά την ευκαιρία να γίνουν μαθηταί, ή έστω θα δείξουν με ηπιότητα ενδιαφέρον για μια καλύτερη κατανόησι της Γραφής. Ο Ιησούς Χριστός το κατέστησε αυτό σαφές όταν είπε: «Εισέλθετε δια της στενής πύλης· διότι πλατεία είναι η πύλη, και ευρύχωρος η οδός η φέρουσα εις την απώλειαν, και πολλοί είναι οι εισερχόμενοι δι’ αυτής. Επειδή στενή είναι η πύλη, και τεθλιμμένη η οδός η φέρουσα εις την ζωήν, και ολίγοι είναι οι ευρίσκοντες αυτήν.» (Ματθ. 7:13, 14) Έτσι ο αντικειμενικός του σκοπός δεν είναι να μεταστρέψη τον κόσμο, διότι γνωρίζει ότι αυτό είναι κάτι αδύνατο. Όχι, ο αντικειμενικός του σκοπός είναι απλώς να βρη αυτούς που θα ήθελαν ν’ ακούσουν. Αυτό σημαίνει ότι γνωρίζει τι μπορεί ν’ αναμένη στον τομέα και αυτό βοηθεί στο να υπάρχη η ορθή διανοητική στάσις, που φέρνει ευτυχία στο έργο του.
11. Ποια μορφή του έργου της μαθητεύσεως φέρνει μεγαλύτερη χαρά, και γιατί αυτό αληθεύει;
11 Το έργο της μαθητεύσεως αλλάζει κάπως στη φύσι του, όταν ανευρίσκωνται ενδιαφερόμενα άτομα. Αν υπάρχουν ενδείξεις ότι αυτά τα άτομα θα εκτιμούσαν μια διεύρυνσι της γνώσεώς των στη Γραφική αλήθεια και θα ήθελαν ν’ απολαύσουν περαιτέρω συζητήσεις, τότε διευθετούνται επανεπισκέψεις. Τώρα η αιτία για την ευτυχία ενός αλλάσσει κάπως. Καθώς ένας αφιερώνει χρόνο σ’ αυτούς, οι οποίοι έδειξαν ένα αρχικό ενδιαφέρον στο άγγελμα της Βασιλείας, η ευτυχία του προέρχεται από το ότι διατρέφει αυτούς με μεγαλύτερες μερίδες ακριβούς Γραφικής γνώσεως. Μολονότι ένας βρίσκει χαρά σε κάθε μορφή του έργου της μαθητεύσεως, εν τούτοις, το να συγκεντρώνεται στην υποβοήθησι κάποιου, ο οποίος ενδιαφέρεται να μάθη για τον Δημιουργό του και για τα έργα Του φέρνει πολύ μεγαλύτερη χαρά. Το ελατήριο της αγάπης, όμως, παραμένει το ίδιο.
12. Γιατί υπάρχει μεγαλύτερη ακόμη ευτυχία στο έργο οικιακής Γραφικής μελέτης;
12 Όταν καλλιεργηθή το ενδιαφέρον αυτού του ατόμου έτσι ώστε ν’ αρχίση μια τακτική οικιακή Γραφική μελέτη, τότε η ευτυχία του διακόνου αυξάνει ακόμη περισσότερο. Γενικά, γι’ αυτή τη μελέτη διατίθεται μία ώρα σε κάποιο συγκεκριμένο χρόνο κάθε εβδομάδα. Ο καθένας γνωρίζει το θέμα που θα συζητηθή στο επόμενο μάθημα και ο καθένας ετοιμάζεται γι’ αυτό. Μεταξύ του διδασκάλου και του μαθητού αναπτύσσεται ένας στενός δεσμός φιλίας και σεβασμού καθώς ο καιρός προχωρεί και σημειώνεται πρόοδος. Υπάρχει ένα ωραίο πνεύμα συμμετοχής, που γίνεται καταφανές. Αυτό συμφωνεί με την αρχή, που διατυπώνεται στο εδάφιο Γαλάτας 6:6: «Ο δε κατηχούμενος τον λόγον, ας κάμνη τον κατηχούντα μέτοχον εις πάντα τα αγαθά αυτού.» Είναι πολύτιμες ώρες ευτυχίας μαζί με άλλους που δεν θα λησμονηθούν ποτέ.
ΕΥΤΥΧΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ
13. Πρέπει ν’ αναμένη ο δούλος του Θεού να βρίσκη ευτυχία μόνο στο άμεσο έργο της μαθητεύσεως, ή πού αλλού, επίσης;
13 Μολονότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι απόλαυσις ευτυχίας ενυπάρχει σ’ αυτό το έργο καθ’ εαυτό, τι μπορεί να λεχθή για τις άλλες ώρες της ζωής του, όταν ένας δεν ενασχολήται έτσι δραστηρίως; Μήπως πρέπει να περιμένη να βρίσκη ευτυχία μόνο όταν εργάζεται σκληρά στο απ’ ευθείας έργο της μαθητεύσεως ή θα έπρεπε να αναμένη να βρίσκη ευτυχία σε όλες τις άλλες πλευρές της ζωής του ως ένας αφιερωμένος διάκονος του Θεού; Πρέπει να την βρίσκη σε όλες τις πλευρές της ζωής του. Μια από αυτές τις πλευρές σχετίζεται με την προσωπική του προετοιμασία για το διακονικό του έργο.
14. (α) Πώς πρέπει να αισθάνεται ένας σχετικά με την επιτηδειότητα και πώς αυτό εφαρμόζεται στη διδασκαλία σε άλλους Βιβλικών αληθειών; (β) Ποιες ευκαιρίες είναι απεριόριστες για τον δούλο του Θεού, και ποιον αντικειμενικό σκοπό πρέπει να έχη σ’ αυτό το ζήτημα;
14 Το να διδάσκετε άλλους Γραφικές αλήθειες απαιτεί γνησία επιτηδειότητα. Αυτό είναι, πραγματικά, ένα από τα χαρακτηριστικά του έργου που συντελεί στη διατήρησι συνεχούς ενδιαφέροντος σ’ αυτό. Το εδάφιο Παροιμίαι 24:29 λέγει: «Είδες άνθρωπον επιτήδειον εις τα έργα αυτού; αυτός θέλει παρασταθή ενώπιον βασιλέων· δεν θέλει παρασταθή ενώπιον ουτιδανών.» Αυτή η αρχή εφαρμόζεται ειδικά στους δούλους του Θεού. Γι’ αυτόν τον λόγο το εδάφιο 2 Τιμόθεον 2:15 λέγει: «Σπούδασον να παραστήσης σεαυτόν δόκιμον εις τον Θεόν, εργάτην ανεπαίσχυντον, ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας.» Οι ευκαιρίες για την αύξησι σε Βιβλική και συναφή γνώσι είναι απεριόριστες, οι δε ευκαιρίες για τη βελτίωσι της παρουσιάσεως αυτής της γνώσεως σε άλλους, δηλαδή, της ‘ορθοτομήσεως του λόγου της αληθείας’, είναι επίσης απεριόριστες. Ο ιδεώδης σκοπός που πρέπει να έχετε στο νου, φυσικά, είναι το ν’ αντιγράφετε τον Ιησού Χριστό, για τον οποίο ελέχθη: «Ουδέποτε ελάλησεν άνθρωπος ούτω, καθώς ούτος ο άνθρωπος.»—Ιωάν. 7:46.
15. Πώς πρέπει να αισθάνεται ένας σχετικά με τον προγραμματισμό του χρόνου για προσωπική μελέτη;
15 Αυτοί, οι οποίοι είναι ειλικρινείς στις προσπάθειές των για συνεχή βελτίωσι της ορθής γνώσεώς των και της ικανότητός των στην παρουσίασί της σε άλλους, έχουν ένα πρόγραμμα προσωπικής μελέτης. Αυτές οι ώρες, που τίθενται κατά μέρος για ήρεμη, ατομική προετοιμασία και συγκέντρωσι, είναι ώρες που φέρνουν την πιο γλυκειά χαρά και ικανοποίησι. Μερικοί συναντούν δυσκολία στο να εξοικονομήσουν τέτοιες ώρες, αλλά με προσεκτική σκέψι και σταθερό πρόγραμμα θα το κατορθώσουν. Η προσωπική προετοιμασία είναι πολύ αναγκαία και κανείς δεν πρέπει να την πάρη ελαφρά. Εκτός αυτού, προσθέτει τόσο πολύ στην ευτυχία του.
ΕΥΤΥΧΙΑ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ
16. (α) Σχετικά με τη συναναστροφή, με ποιο χαρακτηριστικό έπλασε ο Θεός τον άνθρωπο, αλλά τι συναντούμε μεταξύ των ανθρώπων σχετικά με αυτό; (β) Ποια ερωτήματα μπορούμε να θέσωμε στον εαυτό μας όσον αφορά τις σχέσεις μας με άλλους;
16 Ευτυχία μπορείτε να έχετε μόνο εφόσον αισθάνεσθε ευτυχής, όταν ευρίσκεσθε μαζί με άλλους. Οι ερημίται δεν είναι ευτυχισμένα, ισορροπημένα άτομα. Οι άνθρωποι είναι κοινωνικά πλάσματα. Θέλουν να συναναστρέφωνται και να ζουν μαζί, όχι αποχωρισμένοι. Αυτή είναι μια τάσις, με την οποία έχουν πλασθή και είναι μια καλή Θεόδοτη ιδιότης. Εν τούτοις, τι βλέπομε; Ότι οι άνθρωποι θέλουν να βρίσκωνται μαζί, αλλά δεν μπορούν να συμφωνήσουν. Δύο νεαρά άτομα έχουν μεγάλη αγάπη μεταξύ τους όταν νυμφεύωνται, αλλά γίνονται ψυχροί ο ένας απέναντι του άλλου λίγο αργότερα. Ολόκληρα έθνη θα ήθελαν να ζουν ειρηνικά μεταξύ τους, αλλά διαπιστώνουν ότι αυτό γίνεται από ημέρα σε ημέρα δυσκολώτερο να επιτευχθή. Προλέγοντας την αύξησι, στις ημέρες μας, αυτών των ανεπιθυμήτων χαρακτηριστικών, ο απόστολος Παύλος είπε: «Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί· διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι, συκοφάνται, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι, έχοντες μεν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμιν αυτής· και τούτους φεύγε.» (2 Τιμ. 3:1-5) Είναι ευνόητο ότι αυτοί που αναπτύσσουν αυτά τα χαρακτηριστικά δεν μπορούν να είναι ευτυχείς, με τον εαυτό τους ή σε συναναστροφή με άλλους. Αλλά το μεγάλο έργο, στο οποίο ενασχολούνται, προστατεύει άρά γε τους δούλους του Θεού από το ν’ αναπτύξουν αυτά τα χαρακτηριστικά; Θα τους βοηθήση το έργο τους να είναι ευτυχείς και ισορροπημένοι στις σχέσεις των με όλους τους ανθρώπους άσχετα με το πότε θεωρούν αναγκαίο να συναναστραφούν μαζί τους;
17. Πώς οι ιδιότητες που αναπτύσσει ένας στο έργο κηρύγματος και διδασκαλίας θα τον ωφελήσουν στις σχέσεις του με άλλους;
17 Δεν υπάρχει αμφιβολία. Τα καλά ελατήρια και οι ιδιότητες, που αναπτύσσει ο Χριστιανός στην αναζήτησι ενδιαφερομένων ατόμων και κατόπιν στην εκπαίδευσί τους στις αλήθειες του Λόγου του Θεού, δεν μπορούν να παραμερισθούν όταν βρίσκεται σε διαφορετικές σχέσεις με ανθρώπους. Οι αληθινοί δούλοι του Θεού δεν έχουν διχασμένες προσωπικότητες. Αν ο Χριστιανός έχη ένα στοργικό ελατήριο, όταν ενασχολήται στο έργο κηρύγματος και διδασκαλίας, τότε θα έχη ένα στοργικό ελατήριο σε όλες τις άλλες σχέσεις του με ανθρώπους. Ακολουθεί τη συμβουλή του αποστόλου Παύλου που έχει καταγραφή εις Γαλάτας 6:10: «Άρα λοιπόν ενόσω έχομεν καιρόν, ας εργαζώμεθα το καλόν προς πάντας, μάλιστα δε προς τους οικείους της πίστεως.» Πώς, λοιπόν, μπορεί να μην είναι ευτυχής σε άλλες ευκαιρίες συναναστροφής με ανθρώπους; Δεν μπορεί παρά να είναι.
18. Έχοντας υπ’ όψι ό,τι λέγει το εδάφιο 1 Κορινθίους 15:33, πώς μπορεί ένας να είναι ευτυχής σε κάθε συναναστροφή με τους έξω;
18 Αλλά μήπως δεν λέγει το εδάφιο 1 Κορινθίους 15:33: «Μη πλανάσθε· “Φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί”»; Ναι, και η δήλωσις αυτή είναι αληθινή. Ο Χριστιανός δεν επιζητεί αυτού του είδους συναναστροφές. Περιορίζει τη συναναστροφή του όσο το δυνατόν περισσότερο με αυτούς που έχουν την ίδια πολύτιμη πίστι. Αλλά αναμιγνύεται με άλλους συνεχώς στην κοσμική του εργασία και τις καθημερινές του υποθέσεις. Έχοντας τη βεβαία ελπίδα της Βασιλείας ως μια άγκυρα σε κάθε περίπτωσι, δεν παρασύρεται στο ν’ αντιγράφη τα παραδείγματα αυτών των κοσμικών ανθρώπων. Μάλλον, σ’ αυτές τις συναναστροφές θυμάται ότι η ζωή του είναι αφιερωμένη στον Θεό και στην υπηρεσία του, κι έτσι ενδιαφέρεται για την αιωνία ευτυχία οποιωνδήποτε ανθρώπων οι οποίοι αποδεικνύεται ότι ενδιαφέρονται για τ’ αγαθά νέα. Δεν δείχνει ενδιαφέρον για τους άλλους ένεκα κάποιου ιδιοτελούς λόγου, αλλά ενδιαφέρεται γι’ αυτούς από μια καθαρώς ανιδιοτελή άποψι. Έτσι, σε κάθε συναναστροφή, έχει μια θετική, αισιόδοξη διανοητική στάσι και άποψι. Μπορεί να είναι ευτυχής σε όλες σχεδόν τις συναναστροφές με άλλους.
‘ΑΣ ΜΗ ΑΠΟΚΑΜΝΩΜΕΝ ΠΟΤΕ’
19. (α) Ποια συμβουλή δίδεται σ’ εκείνους που κάνουν έναρξι του έργου της μαθητεύσεως; (β) Μπορεί ένας να βρίσκη ευτυχία σ’ αυτό το έργο τον ένα χρόνο μετά τον άλλο;
19 Σ’ αυτούς που αρχίζουν αυτό το έργο, ο απόστολος Παύλος λέγει: «Ας μη αποκάμνωμεν δε πράττοντες το καλόν· διότι εάν δεν αποκάμνωμεν, θέλομεν θερίσει εν τω δέοντι καιρώ.» (Γαλ. 6:9) Θα πήτε ίσως ότι αυτή είναι μια καλή συμβουλή, στην οποία προστίθεται μια καλή ανταμοιβή που επιφυλάσσεται. Μπορεί, όμως, ένα άτομο να είναι ευτυχισμένο με το να κάμη σταδιοδρομία του το έργο της μαθητεύσεως, δηλαδή, συνεχίζοντας την ενασχόλησί του σ’ αυτό τον ένα χρόνο μετά τον άλλο; Βεβαίως! Πράγματι, εκείνοι, που το εδοκίμασαν, διαπιστώνουν ότι με κάθε χρόνο που περνά η χαρά των γίνεται μεγαλύτερη και πλουσιώτερη. Θέλετε μια απόδειξι ότι έτσι συμβαίνει; Τότε εξετάστε την αφήγησι της ζωής μερικών, για τους οποίους όλα αυτά αληθεύουν.
20. Τι λέγει ένας Μάρτυς, που έκαμε τη διακονία σταδιοδρομία του, σχετικά με την έναρξι αυτού του έργου;
20 Ιδού ένας Μάρτυς που άρχισε τη σταδιοδρομία του στη διακονία πριν από σαράντα περίπου χρόνια. Λέγει: «Ποτέ δεν θα λησμονήσω την πρώτη φορά που βγήκα στην υπηρεσία του Υψίστου Θεού. Ήταν μια ωραία ημέρα του “Ίντιαν σάμμερ” ή φθινοπώρου του έτους 1920 στο Ουίννιπεγκ του Καναδά. Ο αδελφός μου κι εγώ εμοιράζαμε διαφημιστικά έντυπα, αλλά η ευχαρίστησις και η ειρήνη της διανοίας που έλαβα από αυτή τη μικρή υπηρεσία μού έδωσαν τη διαβεβαίωσι ότι ο Παντοδύναμος, ανόμοια με τους επιγείους κυρίους, ευχαριστείται και όταν ακόμη προσφέρονται σ’ αυτόν ατελείς και μικρές υπηρεσίες. Όπως ακριβώς το άκουσμα της αληθείας φέρνει κάποια χαρά και ειρήνη διανοίας, έτσι και το βήμα της υπηρεσίας φέρνει μεγαλύτερη χαρά.
21. Ποια λέγει αυτός ο Μάρτυς ότι ήταν η πείρα του καθώς προχωρούσε σε διεύρυνσι της δράσεώς του στη σταδιοδρομία που εξέλεξε;
21 »Όταν αργότερα έλαβα μέρος στη διανομή βιβλίων και περιοδικών από σπίτι σε σπίτι, απεκόμισα μεγαλύτερη χαρά και ευλογίες. Από την ημέρα εκείνη έως σήμερα ποτέ δεν πήγα στο από σπίτι σε σπίτι έργο δίχως να λάβω πείρα προσωπικής καλωσύνης από μερικούς, εκτιμήσεως για τον Λόγο του Ιεχωβά από άλλους, και, επάνω από όλα, της ευλογίας του Ιεχωβά σε ειρήνη διανοίας και ευχαρίστησι.»
22. Τι λέγει ύστερ’ από σαράντα περίπου ετών διακονία;
22 Αφού υπηρέτησε πιστά ως ολοχρόνιος διάκονος στον Καναδά, στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε ιεραποστολικό διορισμό στο εξωτερικό, λέγει, «Όσο περισσότερον καιρό απολαύω αυτό το μεγάλο προνόμιο, τόσο περισσότερο ευχαριστώ τον Ιεχωβά διότι είναι πιο στοργικός από όσο θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε άλλος κύριος και διότι με διετήρησε και με καθωδήγησε.»
23. Τι λέγει ένας άλλος, ο οποίος έκαμε τη διακονία σκοπό της ζωής του, για την έναρξι της σταδιοδρομίας του;
23 Ένας άλλος, ο οποίος αφιέρωσε όλη τη ζωή του στο έργο της μαθητεύσεως λέγει: «Αυτοί, που μαθαίνουν τις μεγάλες αλήθειες της Γραφής στην παιδική τους ηλικία, πραγματικά, ευλογούνται πλουσίως. Είμαι πάντοτε ευγνώμων στον πατέρα μου για τη στοργική εκπαίδευσι που μου έδωσε, στα παιδικά μου χρόνια, σχετικά με τον μεγάλο Θεό, Ιεχωβά, και τους σκοπούς της Βασιλείας Του, και σχετικά με την ψυχή και την ελπίδα της ζωής. Τα πρώτα χρόνια της ζωής μου εδαπανήθησαν στην “Εκκλησία του Χριστού”, στη Νέα Ζηλανδία. Ως μαθητής εργάσθηκα σκληρά στις σπουδές μου κι εκέρδισα την πρώτη θέσι στην Υποτροφία για την είσοδο στο Πανεπιστήμιο, βραβείο για το οποίο όλα τα κολλέγια και τα γυμνάσια της Νέας Ζηλανδίας συναγωνίζονται μεταξύ των. Προετοιμαζόμουν για να γίνω ένας ατομικός επιστήμων, αλλά τώρα άρχισε να με περισφίγγη ένας υλιστικός, επαναστατικός τρόπος σκέψεως, και γρήγορα διεπίστωσα ότι αυτό ήταν τόσο παράλογο και ανάξιο όσο η διδασκαλία του κλήρου για ‘πύρινο άδη’. Η Γραφή άρχισε να ασκή την πλήρη δύναμί της επάνω στη ζωή μου. Μολονότι επροχώρησα για ν’ αποκτήσω το πτυχίο μου στην επιστήμη, αφιέρωνα στη διακονία σχεδόν ώρες σκαπανέως, τον περισσότερο χρόνο των πανεπιστημιακών μου σπουδών. Συχνά έκαμα και υπηρεσία σκαπανέως διακοπών.»
24. Τι λέγει για την ευτυχία και την ευχαρίστησι ύστερ’ από πολλά χρόνια υπηρεσίας στο εξωτερικό;
24 »Ύστερ’ από χρόνια γεμάτα χαρά στην υπηρεσία του Θεού στη Νέα Ζηλανδία, την Αυστραλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ιαπωνία, λέγει: «Κάποτε επεσκέφθηκα τους ηλικιωμένους γονείς μου στη Νέα Ζηλανδία, και ήμουν βαθιά ευγνώμων γι’ αυτό. Είναι τώρα [είκοσι επτά] χρόνια αφότου άφησα ένα ευτυχισμένο, θεοκρατικό σπίτι για να μεταβώ οπουδήποτε θα με απέστελλε ο Ιεχωβά στην ολοχρόνια υπηρεσία του. Οι οικογενειακοί μας δεσμοί αγάπης ήσαν ισχυροί, αλλά ισχυρότεροι είναι οι δεσμοί που μας συνδέουν με την υπηρεσία της Βασιλείας, έστω και σε πολύ απομακρυσμένες χώρες. Αισθάνθηκα χαρά βρίσκοντας τους γονείς μου τόσο ισχυρούς όσο ποτέ στην υπηρεσία της Βασιλείας. Εν τούτοις, η Νέα Ζηλανδία δεν μου εφαίνετο πια σαν σπίτι μου, ούτε και η Αυστραλία. ‘Παράδοξος’ εφαίνετο ο τρόπος της ζωής ‘τελείως αντίθετος’, συγκρινόμενος με τη ζωή στην οποία είχαμε συνηθίσει στον ιεραποστολικό αγρό της Ιαπωνίας. Από αυτή την επίσκεψι διεπίστωσα πραγματικά ότι ‘σπίτι’ είναι εκεί όπου μας διορίζει ο Ιεχωβά στο βασίλειο της θεοκρατικής υπηρεσίας».
25. Πώς ένα μέλος της οικογενείας Μπέθελ του Μπρούκλυν άρχισε τη σταδιοδρομία του ως διάκονος, και πώς περιγράφει τα πολλά χρόνια του στην υπηρεσία του Ιεχωβά;
25 Ένας άλλος είπε: «Γεννήθηκα στο Καλίτρι, της Ιταλίας, τον Δεκέμβριο του 1879. Οι ευσεβείς γονείς μου μ’ εβάπτισαν και αργότερα μου έδωσαν το χρίσμα του Ρωμαιο-Καθολικού. Δεν επεριμέναμε ποτέ ότι σ’ αυτή την ηλικία [ογδόντα πέντε ετών] θα παρατηρούσα στοργικά πίσω στα χρόνια [πενήντα εννέα] που πέρασα ως μάρτυς του Ιεχωβά.» Το 1900, όταν ήταν ηλικίας είκοσι ενός ετών, επήγε ως μετανάστης στις Ηνωμένες Πολιτείες και τέσσερα χρόνια αργότερα εγνώρισε την αλήθεια. Το 1909 προσελήφθη ως μέλος του προσωπικού των κεντρικών γραφείων της Εταιρίας Σκοπιά, για να γίνη από τότε ένας πιστός, ζηλωτής υπηρέτης του Θεού. Είπε περαιτέρω: «Ανασκοπώντας τα [πενήντα εννέα] έτη που εδαπανήθησαν στην υπηρεσία του Ιεχωβά, μπορώ ειλικρινά να πω ότι αυτά ήσαν τα πιο ευτυχισμένα χρόνια της ζωής μου. [Πενήντα έξη] από αυτά εδαπάνησα ως μέλος της οικογενείας Μπέθελ του Μπρούκλυν—ένα προνόμιο υπηρεσίας που το συνιστώ με όλη μου την καρδιά σε κάθε νεαρό Χριστιανό. Υπήρξαν, βέβαια, και μερικές δοκιμασίες, αλλά αυτές αύξησαν την πίστι μας στον Ιεχωβά. Δεν αμφέβαλα ποτέ ότι χρησιμοποιεί την Εταιρία για να κατευθύνη το παγκόσμιο έργο μαρτυρίας, που προείπε ο Ιησούς στο εδάφιο Ματθαίος 24:14. Όπως είπε ο Παύλος, κανένα πάθημα ‘δεν είναι άξιο να συγκριθή με την δόξαν την μέλλουσαν να αποκαλυφθή εις ημάς’.»
26. Πώς πολλά ηλικιωμένα μέλη της οικογενείας Μπέθελ θεωρούν τις ευκαιρίες συναναστροφής με τους αδελφούς των;
26 Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι πιστοί υπηρέται του Θεού, που είναι προχωρημένοι σε ηλικία και οι οποίοι εξακολουθούν την πιστή τους υπηρεσία στα κεντρικά γραφεία του Μπρούκλυν. Σε μερικές περιπτώσεις δυσκολεύονται ν’ ακούσουν όλα όσα λέγονται αλλά ποτέ δεν απουσίασαν από μια συνάθροισι. Μολονότι σε πολλές περιπτώσεις απαιτείται μεγάλη προσπάθεια και μερικές φορές η στοργική συμπαράστασις μερικών νεωτέρων, ποτέ δεν έλειψαν από την πρωινή προσευχή λατρείας που αναπέμπεται πριν από το πρόγευμα, ούτε από καμμιά μεγάλη ή μικρή συνέλευσι, ή τις εκκλησιαστικές των συναθροίσεις, έστω και αν μερικές φορές αυτές είναι σε κάποια απόστασι και είναι ανάγκη να βαδίση κανείς. Η χαρά των όταν συναναστρέφωνται με άλλους που ενδιαφέρονται για τα έργα του Θεού εξακολουθεί αμείωτη.
27. Ποιες είναι μερικές σκέψεις που πρέπει να έχη ένας στη διάνοιά του, αν επιθυμή να βρη πραγματική ευτυχία;
27 Ναι, δεν είναι το παιγνίδι που κάνει ένα ευτυχισμένο, αλλά η σκληρή εργασία. Πρέπει, όμως, να είναι το ορθό είδος εργασίας, δηλαδή, εργασία που γίνεται προς όφελος άλλων. Κανένα άλλο έργο δεν μπορεί να αναπληρώση αυτή την απαίτησι όσο το έργο τού να κάμη ένας μαθητάς του Ιησού Χριστού. Όχι μόνο θα είσθε ευτυχείς καθώς θα ενασχολήσθε στο καθ’ εαυτό έργο, αλλά θα είσθε ευτυχείς και ευχαριστημένοι στο κάθε τι που κάνετε. Η αφιέρωσις της ζωής σας σ’ αυτό το έργο θα έχη αυτή την επίδρασι σε όλη τη ζωή σας. Είσθε πραγματικά ευτυχής με την παρούσα εργασία σας; Αν όχι, τότε ακολουθείτε πιθανώς εσφαλμένη σταδιοδρομία. Ευτυχία θα βρίσκετε ασφαλώς στο έργο της μαθητεύσεως.