«Θέλεις Είσθαι μετ’ Εμού εν τω Παραδείσω»

Ποιος μπορεί ν’ αποβλέψη σ’ αυτή τη μεγάλη υπόσχεσι; Πώς και πότε θα εκπληρωθή;

ΑΝΑΜΕΝΕΤΕ να πάτε ποτέ στον Παράδεισο; Ή μήπως συμβαίνει να έχετε εξετάσει ειλικρινά τον εαυτό σας και να έχετε φθάσει στο συμπέρασμα ότι είσθε τελείως ανάξιος για μια τέτοια ανταμοιβή; Μολονότι είναι πιθανόν να παραδέχεσθε ότι απέχετε πολύ από το να είσθε τέλειος, είναι πιθανόν ότι δεν έχετε ποτέ καταδικασθή ως εγκληματίας. Εν τούτοις, σ’ ένα τέτοιον κακοποιό εναντίον της κοινωνίας έδωσε ο Ιησούς Χριστός τη μεγάλη υπόσχεσι: «Θέλεις είσθαι μετ’ εμού εν τω παραδείσω.»​—Λουκ. 23:43.

Αυτά τα λόγια ελπίδος απευθύνοντο σ’ ένα από τους δύο κακούργους, οι οποίοι είχαν εκτελεσθή παραπλεύρως του Ιησού. Ο άνθρωπος αυτός είχε αρκετά ανεπτυγμένο το αίσθημα της δικαιοσύνης των πραγμάτων για ν’ αντιληφθή ότι ο αθώος Ιησούς υπέφερε αδίκως κι εν τούτοις δίχως παράπονο, ενώ αυτός και ο σύντροφός του στο έγκλημα είχαν λάβει την ποινή που δικαίως άξιζαν. Χωρίς αμφιβολία είχε ακούσει το κήρυγμα του Ιησού για μια μελλοντική βασιλεία. Μπορούσε να παρατηρήση με άμεσο τρόπο τη διεφθαρμένη, γεμάτη μίσος στάσι των ιερέων και γραμματέων. Έτσι, με το να ταχθή εναντίον εκείνων, οι οποίοι εξύβριζαν τον καθηλωμένο επάνω στο ξύλο Χριστό, εξέφραζε την πίστι του σ’ αυτά, τα οποία υπεστήριζε ο Ιησούς, ζητώντας να τον θυμηθή, όταν θα ήρχετο ο καιρός ν’ αναλάβη ο Ιησούς την βασιλεία του.

Κάτι που πρέπει να αιχμαλωτίση την προσοχή σας αμέσως είναι το γεγονός ότι αυτός ο κακοποιός επίστευε στην ανάστασι, άλλως πώς θα μπορούσε να ελπίζη για οποιαδήποτε ωφέλεια με το να τον ενθυμηθή ο Ιησούς; Ούτε επερίμενε κάποια ενωρίτερη εκπλήρωσι της παρακλήσεώς του, διότι είπε, «Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου.» (Λουκ. 23:42) Απέβλεπε σ’ ένα μακρινό μελλοντικό καιρό, όταν θα αφυπνίζετο από τον ύπνο του θανάτου. Αλλά πού ανέμενε ν’ αφυπνισθή; Στον ουρανό ή στη γη;

ΕΝΤΟΠΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ

Η Γραφή διδάσκει ότι ένας σχετικώς μικρός και περιωρισμένος αριθμός μεταξύ των ανθρώπων εκλήθησαν να γίνουν συγκληρονόμοι με τον Χριστό και να συμμετάσχουν μαζί του στην ουράνια βασιλεία του. (Ρωμ. 8:17) Ο Ιησούς λέγει γι’ αυτούς: «Μη φοβού, μικρόν ποίμνιον διότι ο Πατήρ σας ευδόκησε να σας δώση την βασιλείαν.» (Λουκ. 12:32) Σ’ αυτούς τους εκλεκτούς ολίγους εφαρμόζονται οι λόγοι της Αποκαλύψεως: «Εις τον νικώντα, θέλω δώσει εις αυτόν να φάγη εκ του ξύλου της ζωής, το οποίον είναι εν μέσω του παραδείσου του Θεού.» (Αποκάλ. 2:7) Βασιζόμενοι σ’ αυτό το εδάφιο μερικοί ισχυρίσθησαν ότι ο Παράδεισος μπορεί ν’ απολαμβάνεται μόνο στον ουρανό, και μόνον εκείνοι που μεταβαίνουν στον ουρανό μπορούν ποτέ ν’ απολαύσουν τις ευλογίες του.

Μολονότι αληθεύει ότι με τα λόγια αυτά που ανεγράφησαν από τον απόστολο Ιωάννη δείχνεται ένας ουράνιος παράδεισος, είναι αυτός ο Παράδεισος που υπεσχέθη ο Ιησούς στον κακοποιό; Ως μικρό παιδί αυτός ο κακοποιός είχε ασφαλώς μάθει για την αρχή της ανθρωπίνης ιστορίας, όταν ο Αδάμ και η Εύα είχαν τοποθετηθή σ’ ένα παράδεισο ή κήπο στην Εδέμ, προς ανατολάς. Θα εγνώριζε ότι η ειρήνη και η ωραιότης εκείνου του παραδείσου ήταν κάτι το πολύ επιθυμητό. Μέσα σ’ αυτόν, το τέλειο ανθρώπινο ζεύγος απελάμβαναν μια στενή σχέσι με τον Δημιουργό τους. Ώστε με τη λέξι «παράδεισος» ο κακοποιός θα εννοούσε κάτι που αναφέρεται σ’ ένα όχι συνηθισμένο κήπο. Θα εσήμαινε κάτι όχι λιγώτερο από την αποκατάστασι εκείνου του αρχικού Εδεμικού παραδείσου στη γη.​—Γεν. 2:8· 3:8.

Ίσως ακόμη να είχε ακούσει ν’ αναγινώσκεται στη συναγωγή η θερμή προσευχή του Ιώβ για ανάστασι: «Είθε να με έκρυπτες εν τω τάφω, να με εσκέπαζες εωσού παρέλθη η οργή σου, να προσδιόριζες εις εμέ προθεσμίαν, και τότε να με ενθυμηθής!» (Ιώβ 14:13) Ο κακούργος εκείνος δεν θα περίμενε καθόλου να μεταβή στον ουρανό στο θάνατό του. Ούτε και θα συνεπέρανε ότι ο Ιησούς εννοούσε τον ουρανό, όταν του υπεσχέθη ζωή στον Παράδεισο. Μάλλον, θα είχε υπ’ όψι του την πιθανότητα μιας αναστάσεως σε ζωή στη γη σε κάποιο καιρό, που οι συνθήκες εδώ θα έχουν μεταμορφώσει τη γη σε παράδεισο. Τα θαυμάσια λόγια των εμπνευσμένων προφητών του Θεού θα συνωθούντο στη μνήμη του: «Η γη θέλει δίδει τον καρπόν αυτής· θέλει μας ευλογήσει ο Θεός, ο Θεός ημών.» «Τα δένδρα του αγρού θέλουσιν αποδίδει τον καρπόν αυτών, και η γη θέλει δίδει το προϊόν αυτής.» «Θέλει είσθαι αφθονία σίτου επί της γης· επί της κορυφής των ορέων θέλει υπάρχει υπερχείλισις.» «Δεν θέλει σηκώσει μάχαιραν έθνος εναντίον έθνους, ουδέ θέλουσι μάθει πλέον τον πόλεμον. Και θέλουσι κάθησθαι έκαστος υπό την άμπελον αυτού, και υπό την συκήν αυτού· και δεν θέλει υπάρχει ο εκφοβών.»​—Ψαλμ. 67:6· Ιεζ. 34:27· Ψαλμ. 72:16, ΜΝΚ· Μιχ. 4:3, 4.

Πόσο σαφώς αυτοί οι λόγοι μιλούσαν για ένα μελλοντικόν καιρό, οπότε η γη θα εγίνετο ένας ένδοξος τόπος! Και αυτό όχι μόνο, διότι όλες οι υλικές ανάγκες των κατοίκων της θα ικανοποιούντο πλήρως, αλλά, επίσης, λόγω της μεγάλης αλλαγής που θα υφίσταντο οι κάτοικοι στη διανοητική των κατάστασι. Θα ‘μετεμορφώνοντο δια της ανακαινίσεως του νοός των’, ακριβώς όπως συνεβούλευσε ο απόστολος Παύλος όλους τους ακολούθους του Χριστού. (Ρωμ. 12:2) Δεν θα υπάρχουν πια ιδιοτελείς ανταγωνισμοί. Δεν θα αμιλλώνται πια μεταξύ τους για φήμη και υπόληψι. Δεν θα πολεμούν πια μεταξύ τους για εμπορικούς ή πολιτικούς σκοπούς. Και δεν θα υπάρχουν πια φόβοι για το μέλλον που θα ταράσσουν τη συνεχή ευτυχία.

Αυτός ο κακοποιός δεν θα έκανε καμμιά σκέψι για τον ουρανό ως προορισμό του, όπως ούτε ο πιστός Ιώβ είχε μια τέτοια σκέψι. Ακόμη και οι μαθηταί του Ιησού δεν εννοούσαν πραγματικά την ουράνια ελπίδα ωσότου το άγιο πνεύμα του Θεού ήλθε επάνω τους την Πεντηκοστή του έτους 33 μ.Χ. Σημειώστε, παραδείγματος χάριν, τις λέξεις που εχρησιμοποίησαν για να ρωτήσουν τον Ιησού για τη βασιλεία του: «Κύριε, τάχα εν τω καιρώ τούτω αποκαθιστάνεις την βασιλείαν εις τον Ισραήλ;» (Πράξ. 1:6) Είναι προφανές ότι αυτοί ανέμεναν μια επίγεια βασιλεία, μια βασιλεία η οποία θ’ αποκαθιστούσε σ’ αυτή τη γη παραδεισιακές συνθήκες ειρήνης και ευωχίας σε αρμονία με την προσευχή που τους εδίδαξε ο Ιησούς, «Ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.»​—Ματθ. 6:10.

Όταν ο Ιησούς και ο κακοποιός αυτός πέθαναν την ημέρα εκείνη, και οι δύο μετέβησαν στον Σιεόλ, τον κοινό τάφο του ανθρωπίνου γένους. Την τρίτη ημέρα ο Ιησούς ηγέρθη εκ νεκρών, όχι όμως και ο κακούργος. Πράγματι, έως σήμερα αυτός παραμένει στην κατάστασι του θανάτου, και δεν θ’ αναστηθή από τον παρατεταμένο ύπνο του ως τον καιρό, που ανέφερε ο Ιησούς: «Έρχεται ώρα, καθ’ ην πάντες οι εν τοις μνημείοις θέλουσιν ακούσει την φωνήν αυτού [του Υιού του ανθρώπου]· και θέλουσιν εξέλθει.»​—Ιωάν. 5:28, 29.

Όταν αυτός ο πρώην κακοποιός εξέλθη από τον τάφο σε απάντησι στην εντολή του Βασιλέως Χριστού, η γη θα έχη ήδη γίνει ένας τόπος ειρήνης και ευημερίας, ένας τόπος αγιότητος και ευσεβείας, ένας πραγματικός παράδεισος. Ιδιοτελείς άνθρωποι δεν θα εκφοβίζουν ούτε θα καταπιέζουν πια άλλους. Η ουράνια βασιλεία θα επιβάλη ειρήνη στη γη και θα φροντίση ώστε κανείς να μην ανησυχή για τα αναγκαία της ζωής. Δεν θα επιτραπούν ψευδείς θρησκευτικές διδασκαλίες, διότι η ακριβής γνώσις για τον Θεό και τους σκοπούς του θα έχη απλωθή σε όλη τη γη.​—Αββακ. 2:14.

ΕΝΑΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

Επιτρόσθετα στον ουράνιον παράδεισον, στον οποίον καλείται το «μικρόν ποίμνιον» των κεχρισμένων ακολούθων του Ιησού, και στον επίγειον παράδεισον, ο οποίος θα προμηθεύση μια αιωνία κατοικία για την πλειονότητα των ανθρώπων, που θα ζουν όταν ο Θεός θα επιφέρη το τέλος του παρόντος πονηρού συστήματος πραγμάτων, οι Γραφές αναφέρουν, επίσης, ένα πνευματικόν παράδεισο. Ομιλώντας στους ακολούθους του Ιησού στη γη, ο απόστολος Παύλος είπε: «Σεις είσθε του Θεού αγρός.» (1 Κορ. 3:9) Έτσι για ένα σώμα Χριστιανών, οι οποίοι προσφέρονται για καλλιέργεια και εκπαίδευσι από τον Θεό, και παράγουν την καρποφορία καλών έργων και καλής διαγωγής, μπορεί ορθώς να λεχθή ότι αποτελούν ένα πνευματικόν κήπο ή παράδεισο. Αυτή υπήρξε η πείρα των μαρτύρων του Ιεχωβά πάντοτε από το έτος 1919, όταν ο Θεός άρχισε να τους ελευθερώνη από τη δουλεία αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων και των ψευδών θρησκειών του, και να τους φωτίζη όσον αφορά την κατάλληλη λατρεία και υπηρεσία των. Ανάμεσα των βασιλεύει ειρήνη. Δεν υποφέρουν από έλλειψι πνευματικής διατροφής. Με την εύνοια του Θεού, έχουν αναπτυχθή σ’ ένα πνευματικό παράδεισο, μέσα στον οποίον ευφραίνονται να έλθουν αυτοί που αγαπούν τον Θεό και τη δικαιοσύνη.

Πριν από χίλια εννεακόσια χρόνια στον απόστολο Παύλο είχε κατά χάριν δοθή μια εκ των προτέρων όρασις αυτού του πνευματικού παραδείσου σε κάποιο καιρό που δεν του επετρέπετο ν’ αποκαλύψη την πλήρη σημασία του. Έγραψε: «Γνωρίζω τον τοιούτον άνθρωπον . . . [ο οποίος] ηρπάγη εις τον παράδεισον, και ήκουσεν ανεκλάλητα λόγια, τα οποία δεν συγχωρείται εις άνθρωπον να λαλήση.» (2 Κορ. 12:1-7) Τώρα, όμως, συγχωρείται να ομιλήσωμε γι’ αυτό το ζήτημα, διότι τώρα ζούμε στον καιρό, που ο λαός του Ιεχωβά στη γη απολαμβάνει την ευλογία αυτού του πνευματικού παραδείσου.

Μολονότι ο κακοποιός στην εποχή του Ιησού δεν είχε ευκαιρία να εισέλθη σ’ ένα πνευματικό παράδεισο, πλήθη ανθρώπων από όλα τα έθνη και τις φυλές έχουν μια τέτοια ευκαιρία σήμερα. Μπορούν να την έχουν με το να συνταυτισθούν με την εκκλησία των μαρτύρων του Ιεχωβά. Εκείνος ο κακοποιός είχε λάβει στάσι στο πλευρό του Χριστού στη διάρκεια των τελευταίων στιγμών της ζωής του. Άτομα, που αγαπούν δικαιοσύνη σήμερα, μπορούν να ταχθούν στο πλευρό των πνευματικών αδελφών του Χριστού και της οργανώσεως, της οποίας αποτελούν αυτοί τον πυρήνα, ενεργώντας έτσι για οσονδήποτε χρόνο παραμένει ακόμη προτού το παρόν πονηρό σύστημα πραγμάτων σαρωθή στην καταστροφή του. Με το να ενεργήσουν έτσι, όχι μόνο θ’ απολαύουν πνευματικές ευλογίες τώρα μαζί με τον λαό του Ιεχωβά, αλλά είναι δυνατόν, επίσης, να επιζήσουν αβλαβείς μέσα στη δικαία νέα τάξι όπου πρόκειται ν’ αποκατασταθή ο επίγειος παράδεισος.

Ώστε,, και αν ακόμη οι αμαρτίες σας κατά του Θεού και κατά των ανθρώπων πιθανόν να υπήρξαν μεγάλες, ή και αν ακόμη ως τώρα είχατε μάλλον άγνοια του Θεού και των σκοπών του, είναι τώρα καιρός για σας να προσέξετε τους κρισίμους καιρούς στους οποίους ζούμε και κατόπιν να δείξετε με την πορεία ενεργείας σας πού στέκεσθε όσον αφορά τον Δημιουργό σας. Με το να συνδεθήτε στον πνευματικό παράδεισο του λαού του Θεού στη γη σήμερα, μπορείτε να μάθετε πώς να μεταμορφώσετε τη ζωή σας και την προσωπικότητά σας ώστε να κερδίσετε την εύνοια του Θεού και να είσθε σε θέσι να εφαρμόσετε στον εαυτό σας τη θαυμασία υπόσχεσι του Χριστού Ιησού: «Θέλεις είσθαι μετ’ εμού εν τω παραδείσω.»