Ο Κριτής Αώδ​—Πολυμήχανος και Γενναίος για την Υπόθεσι του Ιεχωβά

ΔΕΝ είναι χωρίς σοβαρή αιτία που οι Γραφές παρομοιάζουν τον λαό του Θεού με πρόβατα. Τα πρόβατα έχουν ανάγκη να οδηγηθούν, να προστατευθούν και να τραφούν. Όταν ο λαός Ισραήλ έγινε για πρώτη φορά έθνος του Ιεχωβά, ο Θεός τούς επρομήθευσε ένα ποιμένα στο πρόσωπο του Μωυσέως, ο οποίος τους ωδήγησε, προστάτευσε και διέθρεψε επί σαράντα χρόνια. Ύστερ’ από τον θάνατο του Μωυσέως συνέχισε ο Ιησούς του Ναυή.

Ύστερ’ από τον θάνατο του Ιησού του Ναυή και των πρεσβυτέρων της εποχής του οι Ισραηλίται απεμακρύνοντο συνεχώς από την καθαρά λατρεία του Ιεχωβά, και γι’ αυτό Εκείνος επέτρεψε να καταπιεσθούν από τα ειδωλολατρικά έθνη που τους περιέβαλλαν ωσότου επανέλθουν στις αισθήσεις των. Εξαιτίας αυτών των συνθηκών, ηγέρθη η ανάγκη ποιμένων για να υπηρετήσουν ως ‘κριταί’ και ‘σωτήρες,’ όπως ακριβώς διαβάζομε: «Και ότε ανέστησεν ο Ιεχωβά εις αυτούς κριτάς, τότε ο Ιεχωβά ήτο μετά του κριτού, και έσωζεν αυτούς εκ της χειρός των εχθρών αυτών καθ’ όλας τας ημέρας του κριτού· διότι εσπλαγχνίσθη ο Ιεχωβά εις τους στεναγμούς αυτών τους εξ αιτίας των καταθλιβόντων αυτούς.»​—Κριτ. 2:18, ΜΝΚ· Νεεμ. 9:27.

Ο Αώδ ήταν ο δεύτερος από αυτούς τους κριτάς, αλλά ο πρώτος για τον οποίον έχομε μια σχετικώς λεπτομερή αφήγησι. Εκείνοι που είναι εξοικειωμένοι με την Γραφή των τον ενθυμούνται γενικά ως τον αριστερόχειρα Βενιαμίτην, ο οποίος εθανάτωσε ένα από τους καταπιεστάς του Ισραήλ μ’ ένα τέχνασμα κι ελευθέρωσε τον λαό του από τον ζυγό αυτού του καταπιεστού. Εν τούτοις, υπάρχουν πολύ περισσότερα από αυτό που μπορούν να λεχθούν υπέρ του Αώδ.

Ο Αώδ απένειμε προφανώς δικαιοσύνη στον Ισραήλ για ένα μακρό χρονικό διάστημα, στη διάρκεια του οποίου διετήρησε το έθνος του σε πιστότητα και νομιμοφροσύνη στον Ιεχωβά Θεό και ελεύθερο από πόλεμο. Όπως λέγει το θεόπνευστο Υπόμνημα: «Εταπεινώθη ο Μωάβ εν τη ημέρα εκείνη υπό την χείρα του Ισραήλ. Και η γη ανεπαύθη ογδοήκοντα έτη. Και έπραξαν οι υιοί Ισραήλ πάλιν πονηρά ενώπιον του Ιεχωβά, αφού ετελεύτησεν ο Αώδ.»​—Κριτ. 3:30· 4:1, ΜΝΚ.

Όταν «ήρχισαν οι υιοί Ισραήλ πάλιν να πράττωσι πονηρά ενώπιον του Ιεχωβά,» «ενίσχυσεν ο Ιεχωβά τον Εγλών βασιλέα του Μωάβ κατά του Ισραήλ.» Ο Εγλών, κατόπιν συμμαχίας με τον Αμμών και τον Αμαλήκ, μπόρεσε να υποτάξη τους Ισραηλίτας, και να τους καταπιέζη επί δεκαοκτώ έτη.​—Κριτ. 3:12, 14, ΜΝΚ.

Τότε «εβόησαν προς τον Ιεχωβά οι υιοί Ισραήλ» κι έτσι «ανέστησεν ο Ιεχωβά εις αυτούς σωτήρα, τον Αώδ υιόν του Γηρά, του Βενιαμίτου, άνδρα αριστερόχειρα.» (Κριτ. 3:15, ΜΝΚ) Μολονότι η Εβραϊκή λέξις για αριστερόχειρα εδώ σημαίνει απλώς ανίκανον να κάμη φυσική χρήσι της δεξιάς χειρός, από το Γραφικό υπόμνημα φαίνεται σαφώς ότι ο Αώδ είχε επιδεξιότητα στη χρήσι της αριστεράς του χειρός. Για τη φυλή Βενιαμίν διαβάζομε ότι σε μια περίπτωσι υπήρξαν μεταξύ των «επτακόσιοι άνδρες εκλεκτοί αριστερόχειρες· πάντες ούτοι σφενδονίζοντες λίθους προς την τρίχα, χωρίς να αποτυγχάνωσι.» Η Μετάφρασις των Εβδομήκοντα λέγει ότι ήσαν «αμφοτεροδέξιοι.» Αργότερα άλλοι Βενιαμίται, οι οποίοι ήσαν γνωστοί ως αμφοτεροδέξιοι, αναφέρεται ότι ανήκαν στον στρατό του Δαβίδ. Αναφέρονται ως «μεταχειριζόμενοι και την δεξιάν και την αριστεράν εις το να τοξεύωσι λίθους, και βέλη, δια του τόξου.»​—Κριτ. 20:16· 1 Χρον. 12:2.

Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΟΥ ΑΩΔ

Εφόσον ο Ιεχωβά Θεός είχε εγείρει τον Αώδ με τον σκοπό να ελευθερώση τον λαό του, θα έθετε το πνεύμα Του επάνω του. Αυτό ασφαλώς αναζωπύρωσε τη διάνοιά του κι ενίσχυσε, επίσης, την καρδιά του για το έργο που ήθελε ο Θεός να κάμη ο Αώδ. Εν πρώτοις, το πνεύμα του Θεού του έδωσε κατανόησι για να ιδή ότι μπορούσε να καταφέρη ένα αποφασιστικό κτύπημα για την απελευθέρωσι του λαού του Ισραήλ με το ν’ απομακρύνη απλώς τον ίδιο τον Βασιλέα Εγλών κι επίσης για τον τρόπο με τον οποίο μπορούσε να το εκτελέση αυτό επιτυχώς και να διαφύγη.

Πρώτ’ απ’ όλα, είχε ανάγκη από ένα όπλο ειδικά κατάλληλο για τον σκοπό του. Κι έτσι κατεσκεύασε ένα για τον εαυτό του, μια κοπτερή δίστομο μάχαιρα ή εγχειρίδιον μήκους ενός πήχεως ή σαράντα πέντε εκατοστών του μέτρου. Ένα τέτοιο όπλο μπορούσε εύκολα να το κρύψη στο πλευρό του κάτω από τις πτυχές του μακρού κυματιστού χιτώνος του, που ήταν εκείνο που φορούσαν οι άνδρες της εποχής του. Εκεί δεν θα ήγειρε υπόνοιες και ωστόσο απ’ εκεί θα μπορούσε να την σύρη γρήγορα με το επιδέξιο αριστερό του χέρι.

Ήταν, επίσης, σπουδαίο για την επιτυχία της στρατηγικής του να εκλέξη ο Αώδ τον κατάλληλο χρόνο και ευκαιρία. Εξέλεξε την ευκαιρία που ο Ισραήλ επρόκειτο να φέρη δώρα στον Βασιλέα Εγλών, και ο Αώδ εφρόντισε να είναι επί κεφαλής της επιτροπής η οποία θα τα έφερε. Είναι πολύ πιθανόν η επιτροπή να ήταν αρκετά μεγάλη, διότι υπήρχε συνήθεια να φέρωνται τα δώρα σε μορφή προϊόντων της γης. Φυσικά, η λήψις αυτών των δώρων έδινε καλή διάθεσι στον Βασιλέα Εγλών και τον προδιέθετε πολύ ευμενώς προς τον Αώδ.

Αφού παρουσίασαν τα δώρα, ο Αώδ και εκείνοι που ήσαν μαζί του άρχισαν ν’ αποχωρούν· και μόλις έφθασαν στα γλυπτά, «προς τα Γάλγαλα,» απέπεμψε τους άλλους και αυτός επανήλθε στον Βασιλέα Εγλών. Για το έργο που είχε τώρα να κάμη οι άλλοι θα ήσαν σ’ αυτόν βάρος, διότι όχι μόνο θα διήγειραν υπόνοιες αλλά και η διαφυγή θα ήταν πιο δύσκολη για ένα όμιλο παρά για ένα μόνον άνθρωπο.​—Κριτ. 3:18, 19.

Λέγοντας ότι είχε ένα μυστικό άγγελμα για τον Βασιλέα Εγλών, ο Αώδ επέτυχε μια ιδιαιτέρα ακρόασι από τον βασιλέα καθώς αυτός «εκάθητο εν τω υπερώω αυτού τω θερινώ μονώτατος.» Περίεργος να μάθη ο Βασιλεύς Εγλών περί τίνος πρόκειται, διέταξε όλους τους παρισταμένους του να εξέλθουν. Τότε ο Αώδ είπε σ’ αυτόν, «Έχω λόγον παρά Θεού προς σε.» Είτε λόγω σεβασμού για ένα τέτοιο άγγελμα είτε διότι ανέμενε ένα πολύτιμο δώρο, ο Βασιλεύς Εγλών, ο οποίος ήταν πολύ παχύς, σηκώθηκε με κάποια δυσκολία. Τότε, ταχύς σαν αστραπή, προτού ο Βασιλεύς Εγλών μπορέση να προφέρη λέξι, ο Αώδ έσυρε με το αριστερό του χέρι την μάχαιρά του από το πλευρό του και την εβύθισε στην κοιλία του Εγλών. Προφανώς η μάχαιρα δεν είχε εγκάρσιο τεμάχιο σιδήρου μεταξύ της λεπίδος και της λαβής, διότι, το υπόμνημα μάς λέγει: «Και η λαβή έτι, εισήλθε κατόπιν του σιδήρου· και το πάχος συνέκλεισεν επί τον σίδηρον, ώστε δεν ηδύνατο να σύρη, την μάχαιραν από της κοιλίας αυτού· και εξήλθε κόπρος,» καθώς ο Βασιλεύς Εγλών έπεφτε βαριά στο δάπεδο.​—Κριτ. 3:20-22.

Με γρήγορη σκέψι, ο Αώδ εκλείδωσε πρώτα τις πόρτες του υπερώου του βασιλέως προτού διαφύγη μέσω της διόδου αερισμού. Αυτό επεβράδυνε την ανακάλυψι του θανάτου του Εγλών κι έτσι έδωσε περισσότερο χρόνο στον Αώδ να διαφύγη προτού ηχήση συναγερμός. Οι ακόλουθοι του βασιλέως, όταν παρετήρησαν ότι οι πόρτες ήσαν κλειδωμένες, εσκέφθησαν ότι ο βασιλεύς των ανεκουφίζετο και υπομονητικά ανέμεναν για να μη τον φέρουν σε αμηχανία. Αφού ανέμεναν όσο χρόνο εσκέφθησαν επαρκή ξεκλείδωσαν τελικά τις πόρτες για ν’ ανακαλύψουν τι το ανώμαλο συνέβαινε με τον βασιλέα των, και διεπίστωσαν πράγματι κάτι το ανώμαλο​—ο βασιλεύς των έκειτο νεκρός στο πάτωμα με ακαθαρσίες ολόγυρα του! Τι κατάπληξι πρέπει να τους προκάλεσε αυτό!​—Κριτ. 3:23-25.

Μολονότι ο Αώδ τα είχε προσεκτικά σχεδιάσει όλα, και όλα διεξήχθησαν όπως τα είχε σχεδιάσει, απητείτο ωστόσο όχι λίγο θάρρος εκ μέρους του για ν’ αναλάβη μια τέτοια αποστολή. Δεν άφησε να παρασυρθή καθόλου από φόβο ανθρώπου, μολονότι ο Βασιλεύς Εγλών είχε καταπιέσει τον Ισραήλ δεκαοκτώ έτη. Εγνώριζε, επίσης, ότι δεν μπορούσε να είναι βέβαιος ότι θα εύρισκε τον βασιλέα μοναχό του και ότι θα υπήρχε ζήτημα του πόσο θα μπορούσε ν’ απομακρυνθή ωσότου σημάνη συναγερμός και σπεύσουν πίσω του. Μερικοί καταδικάζουν τη στρατηγική του Αώδ, αλλά λησμονούν ότι ο Θεός τον χρησιμοποιούσε ως λυτρωτή του Ισραήλ. Πόσους Ισραηλίτας είχε θανατώσει ο Βασιλεύς Εγλών όταν τους υπέταξε με τη βοήθεια του Αμμών και του Αμαλήκ; Εκτός τούτου, μήπως δεν κατεπίεσε τον Ισραήλ δεκαοκτώ έτη, χωρίς δικαιολογία εκ μέρους του εκτός του ότι με την βοήθεια συμμάχων μπόρεσε να το επιτύχη αυτό;

ΗΤΤΑ ΤΟΥ ΜΩΑΒ​—ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΙΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

Συνεχίζοντας την επιτυχή στρατηγική του, ο Αώδ επωφελήθηκε της εκπλήξεως και της συγχύσεως που επροκάλεσε στους Μωαβίτας ο αιφνίδιος θάνατος του βασιλέως των κι έτσι συνεκέντρωσε ένα στρατό του Ισραήλ στο πλευρό του με το να σαλπίση μια σάλπιγγα στην ορεινή περιοχή του Εφραΐμ, που γειτνίαζε με τη δική του γη του Βενιαμίν. Ενδεικτικά της επιστηρίξεώς του στον Ιεχωβά είναι τα λόγια που είπε στο στρατό του: «Ακολουθείτε μοι, διότι ο Ιεχωβά παρέδωκε τους εχθρούς σας τους Μωαβίτας εις την χείρα σας.» Με το να συγκεντρώση τις δυνάμεις του, ενόσω οι Μωαβίται ευρίσκοντο σε σύγχυσι εξαιτίας του θανάτου του βασιλέως των, μπόρεσε ν’ αναλάβη πρωτοβουλία. Κατόπιν, για να εμποδίση την αποχώρησι των δυνάμεων κατοχής του Μωάβ, έστειλε μέρος του στρατού του να καταλάβη τις διαβάσεις του Ιορδάνου, αυτή δε η κίνησις εμπόδιζε την άφιξι κάθε βοηθείας από τον Μωάβ. Αποτέλεσμα ήταν να σφαγούν 10.000 ρωμαλαίοι και γενναίοι Μωαβίται.​—Κριτ. 3:26-29, ΜΝΚ.

Ύστερ’ από αυτό, όπως ανεφέρθη ήδη, ο Ισραήλ εισήλθε σε μια μακρά περίοδο ειρήνης και λατρείας του Ιεχωβά. Και μολονότι ο Αώδ δεν αναφέρεται πάλι στις Γραφές, χωρίς αμφιβολία παρουσιάζεται για μας ως ένα παράδειγμα πίστεως, και περιλαμβάνεται μεταξύ εκείνων οι οποίοι «δια της πίστεως κατεπολέμησαν βασιλείας, . . . έγειναν ισχυροί εν πολέμω, έτρεψαν εις φυγήν στρατεύματα αλλοτρίων.»​—Εβρ. 11:33, 34.

Το θεόπνευστο υπόμνημα του Αώδ βρίσκει το παράλληλό του στην εποχή μας και στο εγγύς μέλλον. Πώς αυτό; Με το ότι, ο όμοιος με τον Αώδ, Ιησούς Χριστός στη σύγχρονη εποχή ελευθέρωσε τον λαό του από τα δεσμά της καταπιεστικής παγκοσμίου αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας. Και όπως ακριβώς ο Αώδ και το στράτευμά του κατέστρεψαν το στράτευμα του Εγλών, έτσι στον Αρμανεδδώνα ο Ιησούς Χριστός και οι ουράνιες δυνάμεις του θα καταστρέψουν όλους εκείνους, οι οποίοι καταπιέζουν τον λαό του Θεού στη γη, φέρνοντας ειρήνη και εγκαθιστώντας την αγνή λατρεία του Ιεχωβά σ’ όλη τη γη για μια πολύ μακρά χρονική περίοδο, πραγματικά, για πάντα.​—Αποκάλ. 16:14, 16· 2 Πέτρ. 3:13.

Από μια άλλη άποψι ο ίδιος ο λαός του Ιεχωβά στη γη μπορεί να παρομοιωθή με τον Αώδ. Δεν είναι επαναστάται. Αντί σαρκικών όπλων χρησιμοποιούν πνευματικά όπλα, όπως την «μάχαιραν του πνεύματος, ήτις είναι ο λόγος του Θεού,» για να διεξάγουν ένα πόλεμο ως καλοί στρατιώται του Ιησού Χριστού. Μέσω αυτών των πνευματικών όπλων μπορούν να θανατώσουν την υποδουλωτική δύναμι που οι εχθροί του λαού του Θεού είχαν επάνω σ’ εκείνους που αγαπούν τη δικαιοσύνη κι έτσι τους φέρνουν πνευματική ελευθερία. Όλοι όσοι ενασχολούνται στον πνευματικό πόλεμο πρέπει να ενδιαφέρονται ν’ αποδείξουν ότι είναι τόσο επινοητικοί και γενναίοι όσο ο Αώδ, ώστε οι προσπάθειές των να στέφωνται από επιτυχία.​—Εφεσ. 6:17· 2 Κορ. 10:3, 4· 2 Τιμ. 2:3.