Χριστιανική Διαγωγή Ενώπιον της Βίας

Η βία αυξάνει, ταχέως. Ποια πορεία πρέπει να λάβετε;

Σ’ ΟΛΟ τον κόσμο κάθε είδους βία βρίσκεται σε αύξησι. Σε διεθνή κλίμακα η αύξησίς της έκαμε τον Ου Θαντ, Γενικόν Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, να πη ότι εφοβείτο ότι «παριστάμεθα μάρτυρες των αρχικών φάσεων του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου.»a

Σ’ εθνική κλίμακα βίαιες εσωτερικές εξεγέρσεις ανέτρεψαν πολλές κυβερνήσεις στα πρόσφατα χρόνια. Σε μερικές χώρες οι αντιμαχόμενες φατρίες απειλούν να καταποντίσουν ολόκληρο το έθνος σ’ αιματοχυσία.

Επίσης, σχεδόν σε κάθε έθνος στη γη, η βία σε μορφή εγκλήματος και ταραχών ανέρχεται ραγδαίως. Για τις Ηνωμένες Πολιτείες, μια έκθεσις λέγει: «Το έγκλημα αυξάνει, τέσσερες ή πέντε φορές γρηγορότερα από το σύνολο του πληθυσμού μας σ’ αυτή τη χώρα. Αν δεν υπάρξη κάποια αλλαγή, αναποφεύκτως αυτό θα οδηγήση σε αναρχία.»b Και μια πρόσφατη έκθεσις δείχνει ότι στους πρώτους τρεις μήνες του 1967 το μεγάλο έγκλημα ανήλθε σε αλματώδη ύψη κατά 20 τοις εκατό επάνω από την ιδία περίοδο του προηγουμένου έτους, περισσότερο από δεκαπέντε φορές το ποσοστό αυξήσεως του πληθυσμού!

Γιατί τόσο πολλή βία σ’ όλο τον κόσμο; Θα εξακολουθήση ν’ αυξάνη στα προσεχή χρόνια; Ποια θα είναι η τελική έκβασις όλων αυτών; Και έχοντας υπ’ όψιν αυτή τη βία, ποια πορεία πρέπει ν’ ακολουθήση ο Χριστιανός;

ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΛΗ ΒΙΑ;

Η βασική αιτία της βίας οφείλεται στο ότι το ανθρώπινο γένος γενικά έχει απορρίψει την καθοδήγησι του Θεού. Ο άνθρωπος δεν είχε δημιουργηθή για να διευθετή επιτυχώς τις υποθέσεις του χωρίς τον Θεό. Εφ’ όσον θ’ ακολουθούσε τους κανόνες που του έδωσε ο Θεός, θα είχε εξασφαλίσει ειρήνη και ευτυχία. Αλλά είναι θλιβερό για όλους, ότι οι πρώτοι γονείς μας απέρριψαν τον Θεό ως Οδηγόν των. Αντιθέτως, θέλοντας ανεξαρτησία από τον Θεό, εστασίασαν και ακολούθησαν τον ιδικό τους δρόμο. Ο Παντοδύναμος Θεός παρεχώρησε στους ανθρώπους άφθονο χρόνο για ν’ ακολουθήσουν την ιδική τους πορεία έτσι ώστε, μεταξύ άλλων λόγων ο χρόνος να έδειχνε ότι αι οδοί του ανθρώπου μακριά από τη διακυβέρνησι του Θεού δεν θα μπορούσαν να φέρουν ποτέ ειρήνη και ευτυχία.​—Γέν. 3:17-19.

Η ιστορία απέδειξε ότι αυτό συνέβη. Άνθρωποι και έθνη μη κυβερνώμενα από τον Θεό έχουν υιοθετήσει κυβερνήσεις, ιδεολογίες και φιλοσοφίες ιδικού των τύπου. Επειδή δεν καθοδηγούνται από τους ιδίους θείους νόμους και αρχές, αναπόφευκτα προκύπτουν συγκρούσεις ανάμεσα στις ανθρώπινες τάξεις. Εκείνο που απεδείχθη επανειλημμένως από την εποχή της ανταρσίας του ανθρώπου αποτελεί επαλήθευσι των θεοπνεύστων αυτών λόγων του Ιερεμία: «Ιεχωβά, γνωρίζω ότι η οδός του ανθρώπου δεν εξαρτάται απ’ αυτού· του περιπατούντος ανθρώπου δεν είναι το να κατευθύνη τα διαβήματα αυτού.» (Ιερεμ. 10:23, ΜΝΚ) Ο Ιερεμίας έγραψε επίσης: «Απέρριψαν τον λόγον του Ιεχωβά· και ποία σοφία είναι εν αυτοίς;» (Ιερεμ. 8:9, ΜΝΚ) Με το ν’ απορρίψη την σοφία του Θεού και να εκλέξη να στηρίζεται στην ιδική του, το ανθρώπινο γένος έχασε την ειρήνη.

Στη διάρκεια των αιώνων δεν υπήρξε βελτίωσις στις σχέσεις του ανθρώπου με τους συνανθρώπους του. Γιατί όχι; Διότι, όταν οι άνθρωποι εγκατέλειψαν το να είναι υποτακτικοί στον Θεό, δεν μπορούσαν παρά να βαδίσουν προς μία μόνο κατεύθυνσι​—προς τα κάτω. Όσο περισσότερο χρόνο παρέμεινε ο άνθρωπος μακριά από τον Θεό, τόσο χειρότερη εγίνετο η κατάστασίς του. Αυτό θα συνέβαινε με τόση ακριβώς βεβαιότητα με όση θα μπορούσε να προβλεφθή η πορεία ενός βράχου που κυλά από ένα κρημνό—προς τα κάτω, σε αρμονία με το νόμο της βαρύτητος. Απομάκρυνσις από τους νόμους του Θεού δεν μπορούσε παρά να καταλήξη σε μια κατηφορική τάσι προς το χάος.

Εκτός από την προοδευτική επιδείνωσι των ανθρωπίνων υποθέσεων ή τη μακροχρόνιο παραμονή του έξω από την καθοδήγησι του Θεού, υπάρχει και ένας άλλος παράγων, ο οποίος έχει αυξήσει πολύ την βία στην εποχή μας. Η Γραφή στο εδάφιο Αποκάλυψις 12:12, λέγει: «Ουαί εις τους κατοικούντας την γην και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο Διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.»

Ο Σατανάς ή Διάβολος και οι δαίμονές του, πνευματικά πλάσματα που, επίσης, εστασίασαν εναντίον του Θεού, είναι οι κυριώτεροι υποκινηταί της βίας. Από το αόρατο πνευματικό βασίλειο υποκινούν προθύμους ανθρώπους στη γη να επιφέρουν θλίψεις στο ανθρώπινο γένος. Ποιος είναι ο σκοπός της επιρροής των; Η Γραφή, στο εδάφιο 1 Ιωάννου 5:19, λέγει «Ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται.» Στον αιώνα μας, όπως βεβαιώνουν τα φυσικά γεγονότα παραβαλλόμενα με τις Βιβλικές προφητείες, ο Σατανάς και οι δαίμονές του έχουν ριφθή από το ουράνιο βασίλειο κάτω στα γειτονικά μέρη της γης. (Αποκάλ. 12:7-9) Αυτές οι αόρατες δυνάμεις προσθέτουν στην κατάπτωσι του ανθρώπου με το να εξωθούν τους ανθρώπους σε περισσότερη βία. Γιατί; Γνωρίζουν ότι ο καιρός για να εκτελέση ο Θεός όλους τους πονηρούς, περιλαμβανομένων και των πονηρών πνευματικών δυνάμεων, πλησιάζει. Γνωρίζοντας ότι οπωσδήποτε θα εκτελεσθούν για την χονδροειδή πονηρία των, καταβάλλουν κάθε προσπάθεια για να καταστρέψουν το ανθρώπινο γένος. «Ο αντίδικος σας διάβολος, ως λέων ωρυόμενος, περιέρχεται, ζητών τίνα να καταπίη.»​—1 Πέτρ. 5:8.

Έτσι, λόγω της μακράς αποξενώσεως του ανθρώπου από τον Θεό και της επιρροής των πονηρών πνευματικών δυνάμεων, η διαγωγή της ανθρωπίνης οικογενείας έγινε σκληρή. Με πόση ακρίβεια προείπε η Γραφή αυτή ακριβώς την κατάστασι που βλέπομε σήμερα, όταν είπε: «Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί· διότι θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαγχνοι, αδιάλλακτοι, συκοφάνται, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι.»​—2 Τιμ. 3:1-4.

ΤΙ ΕΠΙΦΥΛΑΣΣΕΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Μήπως πρόκειται η βία της οποίας λαμβάνομε τώρα πείρα να αυξηθή ή να μειωθή στο μέλλον; Η προφητεία της Γραφής εγγυάται: «Πονηροί . . . άνθρωποι . . . θέλουσι προκόψει εις το χείρον.» (2 Τιμ. 3:13) Επίσης, λέγει: «Το . . . πνεύμα ρητώς λέγει, ότι εν υστέροις καιροίς θέλουσιν αποστατήσει τινές από της πίστεως, προσέχοντες εις πνεύματα πλάνης, και εις διδασκαλίας δαιμονίων.» (1 Τιμ. 4:1) Και ο Ιησούς Χριστός προείπε: «Επειδή θέλει πληθυνθή η ανομία, η αγάπη των πολλών θέλει ψυχρανθή.»​—Ματθ. 24:12.

Η βία, επομένως, θα συνεχίση ν’ αυξάνη για λίγο καιρό ακόμη, ωσότου αυτές οι ‘έσχατες ημέρες’ φθάσουν στο πλήρωμά των. Τότε ο Θεός θα θέση τέρμα σε κάθε βία και σ’ εκείνους οι οποίοι είναι υπεύθυνοι γι’ αυτήν.

Χωρίς αμφιβολία, «ο κόσμος παρέρχεται και η επιθυμία αυτού.» (1 Ιωάν. 2:17) Σ’ ένα όργιο βίας, κατόπιν του άλλου, ο κόσμος αυτός σπεύδει προς το εγγύς τέλος του που θα προέλθη από τα ίδια τα χέρια του Θεού. Εν τούτοις, ο Λόγος του Θεού υπόσχεται, επίσης, ότι «όστις όμως πράττει το θέλημα του Θεού, μένει εις τον αιώνα.» Έτσι, η παρηγορητική υπόσχεσις της επιβιώσεως από το τέλος αυτού του γεμάτου βία συστήματος φυλάσσεται για άτομα με έντιμη καρδιά οπουδήποτε βρίσκονται και πράττουν το θέλημα του Θεού.

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΙΑΓΩΓΗ

Αλλά ποιο είναι το θέλημα του Θεού όσον αφορά τις πολλές καταστάσεις, οι οποίες προκύπτουν και μπορούν να οδηγήσουν σε βία; Πρέπει ο Χριστιανός να συμμετέχη στην βιαία ανατροπή κυβερνήσεων, οι οποίες είναι καταπιεστικές; Μήπως πρέπει να κάνη πορείες διαμαρτυρίας για διάφορα δικαιώματα ή παράπονα; Αν κάποιοι του φερθούν σκληρά ή τον υβρίσουν, μήπως πρέπει να τους ανταποδώση τα ίδια και να τους δείξη ότι δεν μπορούν να επιβάλλουν τη γνώμη των;

Ο Θεόπνευστος Λόγος του Θεού λέγει: «Ο . . . δούλος του Κυρίου δεν πρέπει να μάχηται, αλλά να ήναι πράος προς πάντας, διδακτικός, ανεξίκακος.» (2 Τιμ. 2:24) Η σοφία αυτής της συμβουλής μπορεί ν’ αποδειχθή σε οποιαδήποτε περίπτωσι την εφαρμόση ένας.

Παραδείγματος χάριν, εφαρμόζοντας αυτή τη συμβουλή σεις, ως ένας Χριστιανός, δεν θα προσπαθούσατε ν’ ανατρέψετε μια κυβέρνησι βιαίως, έστω και αν αυτή είναι καταπιεστική. Πολλοί οι οποίοι το έπραξαν αυτό βρέθηκαν συχνά κάτω από ένα είδος κυβερνήσεως χειρότερο απ’ εκείνο που ανέτρεψαν. Και στη διάρκεια αυτών των ενεργειών των, είναι πιθανόν να χάσουν τη ζωή των για μια υπόθεσι την οποία δεν εγκρίνει ο Θεός. Ο Ιησούς είπε στους ακολούθους του να προσεύχωνται για τη βασιλεία του Θεού, όχι να μάχωνται για ν’ ανατρέψουν τις παρούσες κυβερνήσεις. (Ματθ. 6:9, 10· Ιωάν. 18:36) Εγνώριζε ότι στον ωρισμένο καιρό ο ίδιος ο Θεός θα έδινε ένα μόνιμο τέλος σε όλες τις καταπιεστικές κυβερνήσεις. Έτσι, ο Χριστιανός «δεν πρέπει να μάχηται,» αλλά είναι ανάγκη ν’ αναμένη υπομονητικά ώσπου ο Ιεχωβά εφαρμόση το δικό του φάρμακο, το μόνο ικανοποιητικό φάρμακο το οποίο θα φέρη ωφέλεια σε όλο το ανθρώπινο γένος.

Μέσα σε κάθε έθνος υπάρχουν προκαταλήψεις και διακρίσεις. Όταν η προσφυγή στα νόμιμα μέσα της χώρας αποτυγχάνη να φέρη δικαιοσύνη, πρέπει να καταφύγετε σε μέσα όπως το να λαμβάνετε μέρος σε απεργίες και να οχλαγωγήτε μέσα στους δρόμους; Αν σεις, ως Χριστιανός, το κάνετε αυτό, τότε γίνεσθε παράνομος. Η Χριστιανοσύνη είναι μία νομοταγής διευθέτησις, όχι μια άδεια για παρανομία. Η παρανομία δεν θα φέρη ποτέ δικαιοσύνη, αλλ’ αντιθέτως φέρνει περισσοτέρα καταπίεσι και διακρίσεις. Η πρακτική σοφία του Θεού μάς λέγει: «Παύσον από θυμού, και άφες την οργήν· μηδόλως αγανάκτει ώστε να πράττης πονηρά. Διότι οι πονηρευόμενοι θέλουσιν εξολοθρευθή.» (Ψαλμ. 37:8, 9) Και ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Απορρίψατε και σεις ταύτα πάντα, οργήν, θυμόν, κακίαν, βλασφημίαν.» (Κολ. 3:8) Ο Χριστιανός επαφίεται στον Ιεχωβά για δικαιοσύνη, έχοντας εκτίμησι του γεγονότος ότι, όχι αυτός αλλά ο Ιεχωβά θα διορθώση τα εσφαλμένα ενός πονηρού συστήματος πραγμάτων.

Όταν ξεσπούν οχλαγωγίες ή διαδηλώσεις μέσα στην κοινότητα ενός, ο Χριστιανός θα κάνη καλά να είναι πολύ προσεκτικός, και να μη εκτεθή σε βία. Οπουδήποτε είναι δυνατόν, αποσύρεται σ’ ένα τόπο ασφαλείας ωσότου υποχωρήση η βία. Αυτή η πορεία αντανακλά ευσεβή σοφία: «Όστις διαβαίνων ανακατόνεται εις έριδα μη ανήκουσαν εις αυτόν, ομοιάζει τον πιάνοντα κύνα από των ωτίων.» Έτσι ο Χριστιανός δεν συμμετέχει σε οχλαγωγίες ή διαδηλώσεις ούτε προσπαθεί να πλησιάση σ’ αυτές ούτε ακόμη από περιέργεια.​—Παροιμ. 26:17.

Αλλά τι θα κάνετε αν κάποιος σας σπρώξη, ή σας υβρίση, ή σας φερθή βάναυσα; Θα του ανταποδώσετε τα ίδια; Η Γραφή προειδοποιεί: «Ο λυπηρός λόγος διεγείρει οργήν.» (Παροιμ. 15:1) Μια απόκρισις με τον ίδιο τρόπο είναι πολύ πιο πιθανόν ότι θα προκαλέση περισσότερο θυμό, ώστε να εξοργίση τον πταίστη και να τον κάμη να καταφύγη σε σωματική βία, ειδικά σήμερα οπότε τόσο πολλοί άνθρωποι βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο των δαιμόνων ή βρίσκονται κάτω από την επιρροή ναρκωτικών. Όχι, αντί να ερεθίση την κατάστασι, ο Χριστιανός κάνει ένα από τα διαφορετικά πράγματα. «Η γλυκεία απόκρισις καταπραΰνει θυμόν,» έτσι χρησιμοποιεί μια γλυκειά απόκρισι. Και αν αυτό δεν υπερνικά την κατάστασι, τότε ο Λόγος του Θεού συμβουλεύει: «Παύσον από της φιλονεικίας πριν εξαφθή.»​—Παροιμ. 17:14.

Ο Χριστιανός καταβάλλει, επίσης, προσπάθεια ν’ αποφύγη να υπερνικηθή από τη βία του εγκληματικού στοιχείου. Σ’ επικίνδυνες περιοχές λαμβάνει φροντίδα να μη περιπατή μόνος σε σκοτεινούς δρόμους οποτεδήποτε μπορεί να το αποφύγη. Ακόμη και όταν επισκέπτεται άτομα για να τους ομιλήση για τους σκοπούς του Θεού, ο Χριστιανός θα κάμη καλά να έχη μαζί του ένα σύντροφο σε μέρη όπου συμβαίνουν συχνά εγκλήματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Χριστιανός ζητεί ν’ αποφύγη βλάβη με κάθε θυσία. Πραγματικά, είναι πρόθυμος να υποστή διωγμό, ακόμη και θάνατο, εκεί όπου περιλαμβάνεται η λατρεία του στον Θεό. Αλλά δεν θα διακινδυνεύση τη ζωή του για κάθε αιτία η οποία δεν βρίσκεται σε αρμονία με την ακεραιότητά του στον Θεό.

ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΣ

Ο Χριστιανός δεν υποστηρίζει το ένα μέρος ή το άλλο σε εθνικές και διεθνείς διαμάχες, οι οποίες οδηγούν σε βία και αιματοχυσία. Ως δούλος του Θεού, παραμένει ουδέτερος όσον αφορά τις συρράξεις αυτού του κόσμου, αποφεύγοντας έτσι την ενοχή αίματος που συνδέεται μ’ αυτές. Ο Ιησούς είπε για τους ακολούθους του: «Εκ του κόσμου δεν είναι καθώς εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου.» (Ιωάν. 17:16) Έτσι ο Χριστιανός δεν συμμετέχει στις βίαιες διαμάχες του κόσμου. Γνωρίζει ότι στον ωρισμένο καιρό ο Θεός θα επιφέρη τέλος σε κάθε κακό, και δίχως να επιφέρη βλάβη σε αθώα άτομα στη διάρκεια αυτής της ενεργείας.

Με το ν’ αποφύγη τέτοιες κοσμικές εμπλοκές ο Χριστιανός σήμερα ενεργεί όπως ακριβώς ενεργούσαν οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνος. Σημειώστε τι έγραψε ο Ιουστίνος Μάρτυς τον δεύτερο αιώνα: «Εμείς οι οποίοι ήμεθα πλήρεις από πόλεμο, και αλληλοσφαγή, και κάθε πονηρία, έχομε μετατρέψει ο καθένας μας σ’ όλη τη γη τα πολεμικά μας όπλα,​—τις μάχαιρές μας σε υνία, και τις λόγχες μας σε γεωργικά εργαλεία,—​και καλλιεργούμε ευσέβεια, δικαιοσύνη, φιλανθρωπία, πίστι, και ελπίδα, την οποία έχομε από τον Ίδιο τον Πατέρα μέσω εκείνου ο οποίος εσταυρώθη.»​—Οι Προ-Νικαιανοί Πατέρες, Τομ. 1, σελ. 254 (στην Αγγλική).

Μολονότι πολλές αυθεντίες μεταξύ των εθνών δεν εκτιμούν την πορεία ουδετερότητας των Χριστιανών, υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι την εκτιμούν.

Παραδείγματος χάριν, οι εσωτερικές διαμάχες σε μια Αφρικανική χώρα ανάγκασαν την αστυνομία και τις ένοπλες δυνάμεις να εγκαταστήσουν φυλάκια ελέγχου. Ο έλεγχος σ’ αυτά τα σημεία ήταν πολύ αυστηρός και απαιτούσε χρόνο. Αλλά σε κάθε περίπτωσι σχεδόν, οι στρατιώται, και η αστυνομία επέτρεπαν στους μάρτυρας του Ιεχωβά να περνούν μ’ ένα ελάχιστο έλεγχο ύστερ’ από την διαπίστωσι της ταυτότητός των. Συχνά οι αρχές έκαμαν την εξής παρατήρησι: «Έχομε εμπιστοσύνη σε σας.» Ή τους άκουαν να λέγουν: «Δεν πειράζει, τους γνωρίζομε τους μάρτυρας του Ιεχωβά.» Όταν μερικοί από αυτούς τους Χριστιανούς εταξίδευαν σε κάποια συνέλευσι διακόνων, τους έλεγαν στο φυλάκιον ελέγχου: «Μερικοί από τους δικούς σας έχουν μεταβή ήδη στη συνέλευσι· κάμετε γρήγορα!» Επειδή τα όργανα της επιβολής του νόμου ήσαν εξοικειωμένα με την στάσι ουδετερότητος των μαρτύρων του Ιεχωβά, τους μετεχειρίζοντο με σεβασμό, γνωρίζοντας ότι αυτοί δεν ήσαν υπεύθυνοι για τη διαταραχή που υπήρχε στη χώρα.

Εν τούτοις, ακόμη και όταν οι αρχές διώκουν τους Χριστιανούς, ο Χριστιανός ως άτομο διακρατή την ουδετέρα του στάσι. Η ορθή του πορεία διαγωγής έχει περιγραφή από τον Ιεχωβά Θεό στον Λόγο του. Ο Χριστιανός δεν κάνει συμβιβασμούς για καμμιά αιτία. Έτσι, αποφεύγει την ευθύνη για τη βία αυτού του κόσμου και αποφεύγει τη δυσμενή κρίσι που θα επιφέρη ο Θεός εναντίον της.

Πολύ σύντομα τώρα ο Θεός θα φέρη ένα τέλος σ’ αυτό το βασανιζόμενο από τη βία σύστημα πραγμάτων. Θα το αντικαταστήση με το νέο του σύστημα πραγμάτων, όπου ‘δικαιοσύνη θα κατοική.’ (2 Πέτρ. 3:13) Οι Χριστιανοί, οι οποίοι έχουν διακρατήσει ορθή διαγωγή ενώπιον της βίας, θα δρέψουν θαυμάσια οφέλη τότε, οφέλη ζωής, υγείας, ειρήνης και ευτυχίας. Θ’ απολαμβάνουν για πάντα ζωή σε μια νέα τάξι χωρίς βία. «Οι πραείς . . . θέλουσι κληρονομήσει την γην· και θέλουσι κατατρυφά εν πολλή ειρήνη.»​—Ψαλμ. 37:11.

[Υποσημειώσεις]