Εκτίμησις του Ιεχωβά

«Πολλά έκαμες συ, Ιεχωβά ο Θεός μου, τα θαυμάσιά σου· και τους περί ημών διαλογισμούς σου, δεν είναι δυνατόν να εκθέση τις εις σε· εάν ήθελον να απαγγέλλω και να ομιλώ περί αυτών, υπερβαίνουσι πάντα αριθμόν.»​—Ψαλμός 40:5, ΜΝΚ.

1. Γιατί η εκτίμησις κάθε νοήμονος πλάσματος έπρεπε ν’ αρχίζη από τον Ιεχωβά Θεό;

ΓΙΑ όλα τα νοήμονα πλάσματα σ’ αυτό το σύμπαν, η εκτίμησίς των έπρεπε ν’ αρχίζη από τον Ιεχωβά Θεό, τον μεγάλο Δημιουργό. Ούτε μια στιγμή δεν παρέρχεται στη ζωή οποιουδήποτε πλάσματος χωρίς αυτό να ωφεληθή προσωπικώς από τη χάρι του Ιεχωβά, του μεγάλου Ζωοδότου. Χωρίς ζωή το πλάσμα δεν έχει τίποτε.​—Γεν. 2:7· Ψαλμ. 36:9· 146:1-4.

2. Ποια είναι μερικά πράγματα γύρω μας που μας βοηθούν να εκτιμήσωμε τον Δημιουργό;

² Το κάθε τι που υπάρχει γύρω μας, ολόκληρο το σύμπαν, θα ήταν μια απόλαυσις στον άνθρωπο, αν όλοι ήσαν σε αρμονία με τον Ιεχωβά και τμήματά του δεν είχαν διαφθαρή από την επίδρασι του Σατανά, αντιπάλου του Ιεχωβά. Αλλ’ ακόμη και στην παρούσα κατάστασί της η δημιουργία που περιβάλλει τον άνθρωπο είναι συχνά πολύ ευχάριστη και πολύ ωραία στα μάτια του. Βασιλείς, άρχοντες και άνθρωποι πολύ πλούσιοι αναζητούν τόπους με φυσικές καλλονές. Μεγάλες κατοικίες ή πύργοι κτίζονται σε τοποθεσίες που αρδεύονται καλά, όπου δένδρα, φυτά και άνθη παράγονται σε αφθονία. Ωραίοι μεγαλοπρεπείς κήποι δημιουργούνται συχνά κοντά σ’ αυτές τις όμοιες με ανάκτορα κατοικίες και είναι πολύ απολαυστικοί. Σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον οι θερμές ακτίνες του ηλίου προσθέτουν άνεσι στον άνθρωπο, ενώ κάνουν το μέρος των στην ανάπτυξι και παραγωγή της φυτικής ζωής. Όταν η βροχή ή το χιόνι έρχωνται για να προμηθεύσουν το απαιτούμενο νερό, προσφέρουν αναψυχή στα άτομα που απολαμβάνουν καλή υγεία. Ο αέρας στα γειτονικά μέρη της άφθονης βλαστήσεως είναι πολύ δροσερός και τονωτικός, διότι περιέχει το οξυγόνο που χρειάζεται το ανθρώπινο σώμα. Τα δένδρα καθώς και άλλα φυτά παράγουν εύγευστους καρπούς, σπόρους και ρίζες, που χρησιμεύουν για τροφή τόσο του ανθρώπου όσο και της ζωικής κτίσεως. Όλ’ αυτά παρέχουν απόδειξι ότι επάνω στη γη το κάθε τι είχε γίνει στην αρχή όπως ακριβώς έπρεπε για την ανθρωπίνη οικογένεια.​—Γεν. 1:31· Νεεμ. 9:6· Ψαλμός 104.

3, 4. (α) Γιατί συμβαίνει ώστε μερικοί άνθρωποι αποτυγχάνουν να δείξουν εκτίμησι για τον Δημιουργό, ενώ άλλοι δείχνουν; (β) Ποιους λόγους μπορείτε να παρουσιάσετε για το ότι ο άνθρωπος μπορεί να ζη επάνω στη γη μάλλον παρά επάνω στη σελήνη;

³ Πόσο περίεργο είναι, λοιπόν, ότι τόσο πολλοί άρχοντες και πλούσιοι άνθρωποι, οι οποίοι συχνά διαμένουν στο πιο ωραίο φυσικό περιβάλλον, δείχνουν λίγη ή καθόλου εκτίμησι για τον Ιεχωβά, τον Δημιουργό. Πόσο σπανίως αναγνωρίζουν οι άνθρωποι ότι η γη και ο άνθρωπος επάνω σ’ αυτήν, πράγματι, όλο το σύμπαν, εξαρτώνται πλήρως από τον Πλάστη. Ίσως από υπερηφάνεια και από επιθυμία να λάμπουν μπροστά στους ανθρώπους, θα παρουσιάσουν ιδέες αντίθετες από εκείνες που έχουν λεχθή από τον Δημιουργό, το μεγάλο γεγονός ότι «οι ουρανοί των ουρανών είναι του Ιεχωβά, την δε γην έδωκεν εις τους υιούς των ανθρώπων.» Αγνοώντας δηλώσεις όπως αυτή, μερικοί άνθρωποι προέβαλαν τη θεωρία για τη δυνατότητα να ζήση άνθρωπος σε άλλα ουράνια σώματα. Εν τούτοις, καθ’ όσον η επιστήμη καθιστά δυνατή για τον άνθρωπο την έρευνα των ουρανών, και ισχυρά τηλεσκόπια προσφέρουν στον άνθρωπο πλησιέστερη άποψι, καθίσταται ολοένα πιο σαφές ότι μόνο η γη, όπως έχει διαμορφωθή από τον Δημιουργό, προσφέρεται με ιδεώδη τρόπο για την ύπαρξι του ανθρώπου.​—Ψαλμ. 115:16, ΜΝΚ· 19:1-4· Ησ. 40:26· 45:18.

⁴ Ακόμη και το πλησιέστερο ουράνιο σώμα, η σελήνη, δεν προσφέρει ικανοποιητικές συνθήκες για τη συντήρησι ανθρωπίνης ζωής. Η επιφάνεια της σελήνης είναι γεμάτη από κρατήρες, ως απόδειξις του ότι πλήττεται από αστεροειδή ή ιπτάμενα αντικείμενα από το διάστημα. Δεν έχει ατμόσφαιρα, η οποία θα εχρησίμευε για να κατακαίη τέτοια αντικείμενα προτού μπορέσουν να πλήξουν την επιφάνεια της σελήνης. Ούτε υπάρχει ατμόσφαιρα για να μεταφέρη ηχητικά κύματα για επικοινωνία, ομιλία ή προειδοποίησι. Δεν υπάρχει αέρας για αναπνοή. Δεν υπάρχει νερό· δεν υπάρχει τροφή. Εξηκριβώθη ότι η μακρά σεληνιακή ημέρα είναι τόσο θερμή ώστε μπορεί να κάνη το ανθρώπινο αίμα να βράζη, διότι η θερμοκρασία φθάνει τουλάχιστον τους 212 βαθμούς Φαρενάιτ (100 βαθμούς Κελσίου). Κι εν τούτοις, αν ένας σταθή στη σκιά ενός μεγάλου βράχου ή όρους, μπορεί ν’ αναμένη ότι θα συναντήση παγερές θερμοκρασίες. Αντιθέτως, η σεληνιακή νύχτα φθάνει τους 270 βαθμούς Φαρενάιτ υπό το μηδέν, που ασφαλώς δεν αποτελεί μια θερμοκρασία κατάλληλη για ανθρωπίνη ζωή.

5. (α) Αν η σελήνη δεν είναι κατάλληλη για κατοικία του ανθρώπου, τι μπορεί να λεχθή για μερικούς γειτονικούς πλανήτες; (β) Τότε πώς τα σκεπτόμενα άτομα στη γη πρέπει ν’ αντιδράσουν στα θαυμάσια της δημιουργίας;

⁵ Οι γειτονικοί πλανήτες, τους οποίους οι άνθρωποι ωνόμασαν Αφροδίτη και Άρη, και αυτοί, επίσης, αποδεικνύεται ότι δεν είναι κατάλληλοι για συντήρησι ανθρωπίνης ζωής καθόσον ολοένα περισσότερες εξερευνητικές προωθήσεις γίνονται προς αυτά τα σώματα. Η πληροφορία, που αποκτήθηκε ήδη από την εξερεύνησι του διαστήματος, θα έπρεπε να κάμη ν’ αυξηθή η εκτίμησις όλων των βαθιά σκεπτομένων ανθρώπων για τον Δημιουργό και τα θαυμαστά έργα του και τις σκέψεις του για μας στη γη. Όταν ένας εξετάζη τη δημιουργία με όλα τα θαυμάσιά της και τις περιπλοκές της, μπορεί να διαπιστώση ότι τα θαυμαστά έργα του Θεού είναι περισσότερο πολυάριθμα από όσο μπορεί να καταμετρήση ο άνθρωπος. Κι εν τούτοις τόσο πολλοί από την ανθρωπίνη φυλή δεν δείχνουν εκτίμησι για τον ίδιο τον Ιεχωβά. Υπάρχει καμμιά δικαιολογία γι’ αυτό; Ο απόστολος Παύλος απαντά: «Επειδή τα αόρατα αυτού βλέπονται φανερώς από κτίσεως κόσμου νοούμενα δια των ποιημάτων, η τε αΐδιος αυτού δύναμις και η θειότης, ώστε αυτοί είναι αναπολόγητοι.»​—Ρωμ. 1:20.

ΙΕΡΗ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

6. Εκτός απ’ αυτά τ’ αντικείμενα της δημιουργίας, τι άλλο επρομήθευσε ο Θεός με περίσκεψι για τον άνθρωπο στη γη;

⁶ Τα θαυμάσια έργα της δημιουργίας του Ιεχωβά, ειδικά όσον αφορά τη γη και όλες τις κατάλληλες προμήθειες που έχουν γίνει για τον άνθρωπο εδώ, αποτελούν κάποια απόδειξι του γεγονότος ότι ο Θεός σκέπτεται εμάς, την ανθρωπίνη οικογένεια. Ακόμη και η δημιουργία καθ’ εαυτήν είναι μία επαρκής μαρτυρία για την ύπαρξι του Δημιουργού και την στοχαστικότητά του για τα πλάσματά του. Εν τούτοις, όταν ο Ιεχωβά έκαμε τη σκέψι να δημιουργήση άνθρωπο και διευθέτησε να δώση στον άνθρωπο κάποια νοημοσύνη και ικανότητα να σκέπτεται, εγνώριζε ότι θα ήταν καλό να έχη ο άνθρωπος καθοδήγησι για τη ζωή του στη γη. Πρώτ’ απ’ όλα, θα ήταν σπουδαίο να μάθη ο άνθρωπος για τον Δημιουργό του και τη σχέσι του με τον Θεό και την εξάρτησί του από τον Θεό για ζωή. Κατόπιν θα είχε ανάγκη καλής πληροφορίας σχετικά με τους νόμους και τις αρχές του Θεού και όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο θα ήθελε ο Θεός να συμπεριφέρεται ο άνθρωπος σ’ αυτή τη γη. Γι’ αυτό, στον πρώτο άνθρωπο Αδάμ είχαν δοθή οδηγίες και γνώσις, οι οποίες θα οικοδομούσαν στον Αδάμ περαιτέρω εκτίμησι του Πατρός και Δημιουργού του στους ουρανούς.

7. Ποια προμήθεια του Ιεχωβά είναι τώρα διαθέσιμη για μας, και πώς πρέπει να την θεωρούμε;

⁷ Αυτό ήταν μόνο η αρχή που έκαμε ο Θεός να δίνη πληροφορία στα πλάσματά του στη γη. Στη διάρκεια των αιώνων ο Θεός με το έλεός του επρομήθευσε μια σταθερή σειρά νόμων και αρχών με το μοναδικό βιβλίο που ονομάζεται σήμερα η Αγία Γραφή. Μέσω του βιβλίου έχομε την ευκαιρία να εκζητήσωμε γνώσι για τον Δημιουργό και τους σκοπούς του για το ανθρώπινο γένος. Υπάρχει δυνατότης ν’ αποκτήσωμε γνώσι για ιερά πράγματα. Η Αγία Γραφή περιέχει ιερά μυστικά, κι εμείς έχομε ανάγκη απ’ αυτά. Ο τρόπος που τα χρησιμοποιούμε δείχνει την εκτίμησί μας για τον Δοτήρα των καθώς και γι’ αυτά τα καλά πράγματα. Εφόσον η εκτίμησις υπονοεί αρκετή κατανόησι για να μπορή ένας να θαυμάζη και ν’ απολαμβάνη την εξοχότητα ενός πράγματος, καθώς ένας αυξάνει σε κατανόησι της αξίας της Αγίας Γραφής, την εκτιμά ως ένα βραβείο και θησαυρό, κάτι που πρέπει να το αγαπά στοργικά. Η αξία της Αγίας Γραφής αυξάνει καθώς την χρησιμοποιούμε. Ένας σοφός, όπως ο ψαλμωδός, δοξολογεί τον Ιεχωβά για την προμήθεια του γραπτού Λόγου και της καθοδηγήσεώς του στον άνθρωπο καθώς και για όλη την απόδειξι ελέους που έχει εκδηλώσει ο Ιεχωβά: «Δοξολογείτε τον Ιεχωβά, διότι είναι αγαθός, διότι το έλεος αυτού μένει εις τον αιώνα.»​—Ψαλμ. 107:1, ΜΝΚ.

8. Αναφέρετε μερικά πράγματα που μπορεί ένας να μάθη από την Αγία Γραφή.

⁸ Ανάμεσα στα πολλά πράγματα που μπορούμε να μάθωμε από την Αγία Γραφή είναι και η πληροφορία σχετικά με τους ανθρώπους, οι οποίοι έδειξαν εκτίμησι και με άλλους, οι οποίοι δεν έδειξαν. Ναι, η Γραφή περιέχει το υπόμνημα εκείνων, οι οποίοι διέπραξαν σφάλματα, καθώς κι εκείνων, οι οποίοι ενήργησαν ορθά. Ο Θεός είχε τον αγαθό του σκοπό για τον οποίο περιέλαβε όλη αυτή την πληροφορία, όπως ετόνισε ο Παύλος: «Ταύτα δε πάντα εγίνοντο εις εκείνους παραδείγματα, και εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών, εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν.»​—1 Κορ. 10:11.

9. (α) Τι είχε γίνει για να βοηθηθή ο Αδάμ να εκτιμήση τον Ιεχωβά; (β) Αλλά ποια πορεία ακολούθησε ο Αδάμ;

⁹ Παρατηρώντας οπίσω στην αρχή όταν ο Θεός έθεσε τον πρώτον άνδρα και την πρώτη γυναίκα επάνω στη γη στον Κήπο της Εδέμ, διαπιστώνομε ότι είχε ληφθή φροντίδα για κάθε ανάγκη και έγινε προμήθεια για κάθε τι. Υπήρχε ένας πολύ ωραίος, άνετος παράδεισος. Δεν εστερούντο τίποτε ο Αδάμ και η Εύα, διότι ο Ιεχωβά είναι και σοφός και στοργικός κι ένας πολύ καλός Πατέρας. Ο Αδάμ έλαβε το νόμο του Θεού σχετικά με τον τρόπο της ζωής του μέσα στον κήπο και ανεμένετο απ’ αυτόν να είναι ευπειθής στη διάταξι του Θεού. Ασφαλώς ο Δημιουργός έχει δικαίωμα να πη τι πρέπει να κάνη ή δεν πρέπει να κάνη ένα πλάσμα. Αλλά ο Αδάμ δεν άφησε να βοηθηθή από το ωραίο φυσικό περιβάλλον του να διατηρήση ισχυρή εκτίμησι για τις προμήθειες του Ιεχωβά. Είχε έλλειψι εκτιμήσεως για τον ιερό νόμο του Θεού, και μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Έδειξε με κάποιο τρόπο την ίδια στάσι που δείχνουν σήμερα πολλοί, οι οποίοι ζουν σε ωραία εξοχικά τοπία περιστοιχισμένοι από τη δημιουργία του Ιεχωβά χωρίς να δείχνουν όμως εκτίμησι για τον Θεό και τους νόμους του. Η ανυπακοή ωδήγησε στην πτώσι του Αδάμ και του εστοίχισε τη ζωή του. Έλλειψις εκτιμήσεως για τον Ιεχωβά και τα ιερά πράγματά του μπορεί να σημάνη το ίδιο για πολλούς ανθρώπους αυτής ακριβώς της γενεάς.​—Γεν. 2:7-17· 5:5.

10. Πώς ο Νώε παρουσιάζει μια αντίθεσι με τον Αδάμ;

¹⁰ Αργότερα παρουσιάσθηκε στην επίγεια σκηνή ο Νώε, και αποδείχθηκε ότι αυτός ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος είχε εκτίμησι. Όταν είχαν δοθή σ’ αυτόν τα λόγια του Θεού, έδειξε εκτίμησι και πίστι. Επίστευσε σ’ αυτά που είπε ο Θεός, προσήρμοσε τις οδούς του με τους σκοπούς του Θεού και διαφυλάχθηκε ζων μέσ’ από τον μεγάλο κατακλυσμό, κι έτσι παρουσιάζεται σε άμεση αντίθεσι με τον πρώτο άνθρωπο, ο οποίος έχασε την εκτίμησι γι’ αυτά που του είπε ο Θεός και γι’ αυτό έχασε τη ζωή του. Αυτή η αντίθεσις, η οποία αναγράφεται στον ιερό Λόγο του Θεού, είναι πολύ ωφέλιμη για μας.​—Γέν. 6:9, 22· 7:5.

11. Ποιο έλεος έδειξε ο Θεός στον Αβραάμ;

¹¹ Πέρασαν και άλλα χρόνια ύστερ’ από την εποχή του Νώε, κι ένας εξέχων άνθρωπος, ο οποίος είχε εκτίμησι για τον Θεό και για τα ιερά πράγματα, είδε την απόδειξι του ελέους του Θεού με πολλούς τρόπους. Ένα εξαιρετικό δώρο του Θεού ήταν η υπόσχεσις που έδωσε στον Αβραάμ: «Ευλογών θέλω σε ευλογήσει, και πληθύνων θέλω πληθύνει το σπέρμα σου ως τα άστρα του ουρανού, και ως την άμμον την παρά το χείλος της θαλάσσης· και το σπέρμα σου θέλει κυριεύσει τας πύλας των εχθρών αυτού· και εν τω σπέρματί σου θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη της γης· διότι υπήκουσας εις την φωνήν μου.» (Γεν. 22:17, 18) Αυτό εσήμαινε ότι οι απόγονοι του Αβραάμ θα έπρεπε ν’ αποβλέπουν σε κάποιο ειδικό πρόσωπο· ένα άτομο θα εγεννάτο ως απόγονος του Αβραάμ και αυτό θα έκανε να ευλογηθούν άνθρωποι απ’ όλα τα έθνη. Αυτή ήταν μια διαθήκη συνδεδεμένη με όρκο που έκαμε ο Θεός με τον Αβραάμ και δεν μπορούσε ν’ αλλάξη. Ήταν ιερή.

12. Πώς το υπόμνημα σχετικά με τον Ιακώβ και τον Ησαύ μάς βοηθεί να ιδούμε τα οφέλη που προκύπτουν από την εκτίμησι ιερών πραγμάτων;

¹² Αλλά ποια εκτίμησι έδειξαν οι έγγονοι του Αβραάμ γι’ αυτή την ιερή υπόσχεσι; Και πάλι με το έλεος του Θεού υπάρχει ένα υπόμνημα για τον Ιακώβ και τον Ησαύ για να μας βοηθήση να προσέξωμε τα οφέλη που προκύπτουν από την εκτίμησι των ιερών πραγμάτων. Σχετικά μ’ αυτά τα δίδυμα παιδιά η ιστορία λέγει: «Ηύξησαν δε τα παιδία· και έγεινεν ο μεν Ησαύ άνθρωπος έμπειρος εις το κυνήγιον, άνθρωπος του αγρού· ο δε Ιακώβ, άνθρωπος απλούς, κατοικών εν σκηναίς. Και ο μεν Ισαάκ ηγάπα τον Ησαύ, διότι το κυνήγιον ήτο τροφή εις αυτόν· η δε Ρεβέκκα ηγάπα τον Ιακώβ. Εμαγείρευε δε ο Ιακώβ μαγείρευμα· και ήλθεν ο Ησαύ εκ του αγρού, και ήτο αποκαμωμένος· και είπεν ο Ησαύ προς τον Ιακώβ. Δος μοι, παρακαλώ, να φάγω, από το κόκκινον, το κόκκινον τούτο, διότι είμαι αποκαμωμένος· δια τούτο εκλήθη το όνομα αυτού Εδώμ. Και είπεν ο Ιακώβ, Πώλησόν μοι σήμερον τα πρωτοτόκιά σου. Και ο Ησαύ είπεν, Ιδού, εγώ υπάγω να αποθάνω, και τι με ωφελούσι ταύτα τα πρωτοτόκια; Και είπεν ο Ιακώβ, Όμοσόν μοι σήμερον· και ώμοσεν εις αυτόν· και επώλησε τα πρωτοτόκια αυτού εις τον Ιακώβ. Τότε ο Ιακώβ έδωκεν εις τον Ησαύ άρτον, και μαγείρευμα της φακής· και έφαγε και έπιε, και σηκωθείς ανεχώρησεν· ούτως ο Ησαύ κατεφρόνησε τα πρωτοτόκια.» (Γέν. 25:27-34) Τι διαφορά μεταξύ των δύο διδύμων γυιών που ήσαν από τους ιδίους γονείς! Ο Ιακώβ εκτιμούσε την επαγγελία του Θεού στον Αβραάμ και τα πρωτοτόκια, αλλά ο Ησαύ δεν εκτιμούσε αυτά τα ιερά πράγματα κι εσκέπτετο μόνο τον εαυτό του. Έγινε πατήρ του Εδώμ, ενός έθνους που αργότερα κατεδίκασε ο Θεός. Είναι παράδειγμα εκείνων οι οποίοι σκέπτονται μόνο το παρόν, εκείνων οι οποίοι περιφρονούν ιερά πράγματα. Εκείνοι οι οποίοι εκτιμούν τα πράγματα του Ιεχωβά λαμβάνουν πάντοτε τις ευλογίες, όπως τις έλαβε ο Ιακώβ.​—Γεν. 27:27-29· Εβρ. 12:16.

ΕΚΤΙΜΗΣΙΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ

13. Ποια ευλογία είχε ο Ηλεί, αλλά σε τι απέτυχε;

¹³ Όταν στραφούμε προς μια μεταγενέστερη περίοδο της ιεράς ιστορίας, όταν οι απόγονοι του Ιακώβ ως ένα έθνος είχαν εισέλθει στη γη, την οποία ο Θεός είχε υποσχεθή να τους δώση, διαβάζομε σχετικά με κριτάς στο έθνος Ισραήλ. Ο Ηλεί ήταν ένας απ’ αυτούς. Ήταν, επίσης, αρχιερεύς. Ένας άνθρωπος σ’ αυτή τη θέσι έπρεπε να έχη καλή γνώσι κι εκτίμησι για τον Ιεχωβά Θεό και τους ιερούς του νόμους. Ήταν προνόμιο της φυλής του Λευί να υπηρετή στη σκηνή της λατρείας του Θεού, κι έτσι οι υιοί του Ηλεί εκληρονόμησαν ένα μεγάλο προνόμιο ιεράς υπηρεσίας. Καθώς περνούσε ο καιρός, οι υιοί του Ηλεί δεν έδειχναν εκτίμησι για την ιερότητα της υπηρεσίας της σκηνής, αλλ’ ασκούσαν ανηθικότητα. Μολονότι ο ίδιος ο Ηλεί δεν έκανε τέτοια πράγματα, δεν επέβαλλε το νόμο του Θεού ώστε να κάνη τους υιούς του να συμμορφώνωνται μ’ αυτά που είναι δίκαια. Έτσι οι υιοί του εξακολούθησαν τα πονηρά των έργα. Με το να μη λάβη την κατάλληλη στάσι του γονέως και να δώση κατεύθυνσι στα τέκνα του, ο Ηλεί επέφερε επάνω του πολλή δυστυχία και συμφορά. Το Ιερό Υπόμνημα μάς λέγει: «Ήτο δε ο Ηλεί πολλά γέρων· και ήκουσε πάντα όσα έπραττον οι υιοί αυτού εις πάντα τον Ισραήλ· και ότι εκοιμώντο μετά των γυναικών, των συνερχομένων εις την θύραν της σκηνής του μαρτυρίου. Ήλθε δε άνθρωπος τις του Θεού προς τον Ηλεί, και είπε προς αυτόν, Ούτω λέγει Ιεχωβά· Δεν απεκαλύφθην φανερά εις τον οίκον του πατρός σου, ότε αυτοί ήσαν εν τη Αιγύπτω εν τω οίκω του Φαραώ; Δια τι λακτίζετε εις την θυσίαν μου και εις την προσφοράν μου, την οποίαν προσέταξα να κάμνωσιν εν τω κατοικητηρίω μου, και δοξάζεις τους υιούς σου υπέρ εμέ, ώστε να παχύνησθε με το καλήτερον πασών των προσφορών του Ισραήλ του λαού μου; Δια τούτο Ιεχωβά ο Θεός του Ισραήλ λέγει, Είπα βεβαίως ότι ο οίκος σου και ο οίκος του πατρός σου ήθελον περιπατεί ενώπιόν μου έως αιώνος· αλλά τώρα ο Ιεχωβά λέγει, Μακράν απ’ εμού· διότι τους δοξάζοντάς με θέλω δοξάσει, οι δε καταφρονούντές με θέλουσιν ατιμασθή. Και τούτο θέλει είσθαι σημείον εις σε, το οποίον θέλει ελθεί επί τους δύο υιούς σου, επί Οφνεί και Φινεές· Εν μια ημέρα θέλουσιν αποθάνει αμφότεροι.»​—1 Σαμ. 2:22, 27, 29, 30, 34, ΜΝΚ.

14. Λόγω αποτυχίας εκτιμήσεως της αγνής λατρείας του Ιεχωβά, τι συνέβη στους υιούς του Ηλεί;

¹⁴ Αυτή η δήλωσις απεδείχθη αληθινή. Όταν οι Φιλισταίοι ενεπλάκησαν σε πόλεμο με τον λαό Ισραήλ, οι πρεσβύτεροι του Ισραήλ προσπάθησαν να κερδίσουν μια νίκη με το να φέρουν την κιβωτό της διαθήκης του Ιεχωβά μέσα στο στρατόπεδο του Ισραήλ, και οι δύο υιοί του Ηλεί πήγαν μαζί με την Κιβωτό. Αντί αυτό να φέρη ευλογία στον Ισραήλ ή στην οικογένεια του Ηλεί, οι Φιλισταίοι ενίκησαν τον Ισραήλ, και προκάλεσαν τον θάνατο 30.000 ανδρών. «Και η κιβωτός του Θεού επιάσθη· και αμφότεροι οι υιοί του Ηλεί, Οφνεί και Φινεές, εθανατώθησαν.» (1 Σαμ. 4:11) Αυτός δεν ήταν καιρός ευημερίας για τον Ισραήλ.

15. Πόση εκτίμησι είχε ο Δαβίδ;

¹⁵ Ένας άνδρας, ο οποίος πραγματικά εξετίμησε την ιερότητα της αγνής λατρείας και την αξία των νόμων του Θεού, ήταν ο Δαβίδ. Αυτός δεν ήταν από το ιερατείο και από την φυλή του Λευί, αλλ’ από την φυλή του Ιούδα και πολεμιστής υπέρ του Ιεχωβά. Ήταν θετικός όσον αφορά τη λατρεία του προς τον Ιεχωβά, ευγνώμων για όλα όσα έκαμε ο Ιεχωβά, κι έγραψε με μεγάλη εκτίμησι για τα πράγματα του Ιεχωβά. «Έν εζήτησα παρά του Ιεχωβά, τούτο θέλω εκζητεί· το να κατοικώ εν τω οίκω του Ιεχωβά πάσας τας ημέρας της ζωής μου, να θεωρώ το κάλλος του Ιεχωβά, και να επισκέπτωμαι τον ναόν αυτού.» (Ψαλμ. 27:4, ΜΝΚ) «Οι ουρανοί διηγούνται την δόξαν του Θεού, και το στερέωμα αναγγέλλει το έργον των χειρών αυτού. Ο νόμος του Ιεχωβά είναι άμωμος, επιστρέφων ψυχήν· η μαρτυρία του Ιεχωβά πιστή, σοφίζουσα τον απλούν· τα διατάγματα του Ιεχωβά ευθέα, ευφραίνοντα καρδίαν· η εντολή του Ιεχωβά λαμπρά, φωτίζουσα οφθαλμούς· ο φόβος του Ιεχωβά καθαρός, διαμένων εις τον αιώνα· αι κρίσεις του Ιεχωβά αληθιναί, δίκαιαι εν ταυτώ· πλέον επιθυμηταί παρά το χρυσίον, μάλιστα παρά πλήθος καθαρού χρυσίου, και γλυκύτεραι υπέρ το μέλι και τους σταλαγμούς της κηρήθρας. Ο δούλος σου μάλιστα νουθετείται δι’ αυτών· εις την τήρησιν αυτών η ανταμοιβή είναι μεγάλη.»​—Ψαλμ. 19:1, 7-11, ΜΝΚ.

16. Πώς έδειξε ο Δαβίδ το μεγάλο του ενδιαφέρον για την ιερή λατρεία;

¹⁶ Ο Δαβίδ όχι μόνο είπε αυτά τα πράγματα, αλλά ζούσε, επίσης, σε αρμονία με τις σκέψεις που εξέφρασε. Ο Δαβίδ δεν ήταν ευχαριστημένος να έχη ένα άνετο τόπο διαμονής για τον εαυτό του και ταυτοχρόνως να βλέπη ότι η κιβωτός της διαθήκης του Ιεχωβά ήταν τοποθετημένη σ’ ένα προσωρινό μέρος. Επειδή η ιερή λατρεία ήταν τόσο σπουδαία, ο Δαβίδ επιθυμούσε να οικοδομήση ένα ναό ως ένα κέντρον της λατρείας του Ιεχωβά. Εν τούτοις, ο Ιεχωβά είπε στον Δαβίδ ότι δεν θα του επετρέπετο να οικοδομήση το ναό, αλλά μάλλον ο υιός του Σολομών θα τον οικοδομούσε. Αυτό δεν εμείωσε καθόλου τον ζήλο του Δαβίδ για τον οίκο του Ιεχωβά, και ο Δαβίδ έκαμε ό,τι του ήταν δυνατόν για να προαγάγη τα συμφέροντα της λατρείας με το να προβή σε προετοιμασίες για την ανέγερσι του ναού. Ο Δαβίδ συνεκέντρωσε χρυσό άξιας $132.000.000 και πλέον καθώς και άλλα πολύτιμα μέταλλα. Έδωσε στον γυιό του Σολομώντα τ’ αρχιτεκτονικά σχέδια του ναού, τα οποία είχε λάβει μέσω θείας εμπνεύσεως. Τα σχέδια ήσαν απολύτως πλήρη, και περιελάμβαναν, όχι μόνο το κύριο μέρος του ναού, αλλά, επίσης, τις αποθήκες, τις αυλές, τις λυχνίες και όλα τα σκεύη, οι λεπτομέρειες των οποίων ευρίσκονται στο 1 Χρονικών, κεφάλαιο 28. Δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία όσον αφορά την καλή στάσι της καρδιάς του Δαβίδ απέναντι στα ιερά πράγματα, και το Βιβλικό υπόμνημα μάς υποδεικνύει την βεβαιότητα της αναστάσεως του Δαβίδ. Έτσι θα μπορέση να λάβη αιώνιο ζωή στον ωρισμένο καιρό του Θεού.

17. Ποια σχέσι δείχνει η ιστορία της εποχής του Σολομώντος ότι υπάρχει μεταξύ της ορθής λατρείας και της ευημερίας;

¹⁷ Η ανέγερσις του ναού συνεπληρώθη από τον Βασιλέα Σολομώντα, και μ’ αυτό ήλθε ειρήνη κι ευημερία σ’ όλο τον Ισραήλ. Ο ίδιος ο Ιεχωβά Θεός ωμολόγησε την εκ μέρους του αποδοχή του νέου κέντρου λατρείας στον καιρό των εγκαινίων του ναού, αποστέλλοντας πυρ από τον ουρανό για να καταναλωθούν οι θυσίες και αργότερα με το να μιλήση στον Σολομώντα. Ο Ιεχωβά είπε στον Σολομώντα ότι οι ευλογίες για την οικογένειά του και για το έθνος εξηρτώντο από την εκτίμησι για τα διατάγματα και τις κρίσεις του Ιεχωβά, την τήρησι των νόμων του, και την άσκησι αγνής λατρείας. Αλλά πριν από το τέλος της βασιλείας του ο Σολομών έχασε την εκτίμησί του για τη λατρεία του Ιεχωβά, πράγμα που κατέληξε σε συμφορά για το έθνος και στον διαχωρισμό του σε δύο βασίλεια.​—2 Χρονικών, κεφ. 7· 1 Βασιλέων κεφ. 11.

18. Ύστερ’ από τον Σολομώντα, ποια πορεία έλαβε η πλειονότης των βασιλέων του Ισραήλ και του Ιούδα;

¹⁸ Τα βιβλία των Βασιλέων και Χρονικών στην Αγία Γραφή αναγράφουν λεπτομερώς την ιστορία τού υπό διαθήκην λαού του Θεού ύστερ’ από την εποχή του Σολομώντος. Είναι θλιβερό να παρατηρήση κανείς ότι η πλειονότης των αρχόντων απέτυχαν να δείξουν κατάλληλη εκτίμησι για τον Ιεχωβά και την αγνή λατρεία. Πολλές θλίψεις είχε ο λαός. Ο Βασιλεύς Άχαζ προχώρησε ως το σημείο να κλείση τις θύρες του οίκου του Ιεχωβά και να εισαγάγη ψευδή λατρεία.​—2 Χρον. 28:24, 25.

19. Γιατί εκείνοι οι οποίοι ήσαν στην Ιερουσαλήμ υπό τον Εζεκία ευλογήθηκαν;

¹⁹ Υπήρξαν, όμως, λίγοι άρχοντες, οι οποίοι έδειξαν εκτίμησι για τον Ιεχωβά. Ένας απ’ αυτούς ήταν ο Εζεκίας, ο οποίος άνοιξε και πάλι τις θύρες του ναού, αναδιωργάνωσε τους ιερείς και τους Λευίτας και διευθέτησε ώστε οι θυσίες προς τον Ιεχωβά στο ναό να προσφέρωνται σύμφωνα με τους νόμους του Ιεχωβά. Σ’ όλο τον Ισραήλ και τον Ιούδα εστάλησαν αγγέλματα που τους προσκαλούσαν να συμμορφωθούν με τις οδηγίες του Ιεχωβά και να εορτάσουν το Πάσχα. Πολλές άλλες πράξεις εκτιμήσεως για ιερά πράγματα έγιναν από τον Εζεκία, και ο Ιεχωβά εξεδήλωσε τις σκέψεις του απέναντι στο λαό του με το να τους ευλογήση με αφθονία. (2 Χρον. 31:10) Όταν εχθροί απειλούσαν την Ιερουσαλήμ, ο Εζεκίας έδειξε εκτίμησι για προσευχή, ζητώντας με πίστι την επέμβασι του Ιεχωβά. Ο Ιεχωβά, σε απάντησι, διεφύλαξε το λαό του, πατάσσοντας τα εχθρικά στρατεύματα, τα οποία είχαν παραταχθή για να επιτεθούν κατά της Ιερουσαλήμ.​—2 Βασ. 19:15, 35.

20. Γιατί η Ιερουσαλήμ δεν απελευθερώθηκε στην εποχή του Σεδεκία;

²⁰ Μια τέτοια απελευθέρωσις, όμως, δεν συνέβη στις ημέρες του Σεδεκία, διότι, αυτός δεν έδειχνε κατάλληλη εκτίμησι για τον Ιεχωβά ούτε φρόντιζε για τη διατήρησι της ορθής λατρείας στο ναό. Ταλαιπωρίες, όχι ευημερία, ήταν η μερίς του λαού τότε. Ιερείς και λαός ήσαν άπιστοι στο Θεό, μολύνοντας τον οίκο του Ιεχωβά. Επομένως, όπως είχε προειδοποιήσει ο Ιεχωβά τον Σολομώντα ύστερ’ από την αφιέρωσι του ναού, ο Ιεχωβά επέτρεψε την καταστροφή του ναού και της πόλεως.​—2 Χρον. 36:11-21.

21. Πώς μπορούμε να δείξωμε ότι εκτιμούμε τον Ιεχωβά;

²¹ Ώστε υπάρχει μεγάλη ωφέλεια στους ανθρώπους όταν εκτιμούν το προνόμιο της ιεράς λατρείας του Ιεχωβά. Λατρεία του Ιεχωβά και υπακοή στους νόμους του είναι οι τρόποι για ν’ αποδείξωμε ότι εκτιμούμε τον Ιεχωβά. Η Αγία Γραφή αποκαλύπτει πώς ζωή και ευημερία είναι αναμεμιγμένα με την εκτίμησι που δείχνομε.

[Εικόνα στη σελίδα 268]

Ο Ιακώβ εκτιμούσε τον Ιεχωβά και την επαγγελία του προς τον Αβραάμ, αλλά ο Ησαύ δεν είχε εκτίμησι για ιερά πράγματα κι επώλησε τα πρωτοτόκιά του για ένα πιάτο μαγειρευμένου φαγητού