Ευχαριστείτε Πάντοτε υπέρ Πάντων

Η ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ είναι πολύ σπανία σ’ αυτή την εποχή που η ιδιοτέλεια έχει ριζώσει. Οι γονείς συχνά παραμελούν να δίνουν ένα καλό παράδειγμα και να εκπαιδεύουν τα τέκνα των μ’ αυτό το πνεύμα. Ακόμη και μπροστά σ’ επισκέπτες μερικά παιδιά διαμαρτύρονται μεγαλοφώνως και με πικρία όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά, αλλά, όταν τα πράγματα βελτιώνονται, σπανίως ακούονται να εκφράζουν εκτίμησι. Επειδή τους λείπει η καλή, υγιής συμβουλή, τα παιδιά καταντούν να γίνωνται αγνώμονα για οτιδήποτε λαμβάνουν, και το θεωρούν κατά κάποιον τρόπο ως κάτι που τους οφείλεται.

Αν γίνεται κάποια υλική προσφορά, παραδείγματος χάριν για φιλανθρωπικούς σκοπούς, αυτό γίνεται διότι υπάρχει ανάγκη να καταπραϋνθή κάποια συνείδησις, ή διότι διακυβεύεται η υπόληψις κάποιου. Γίνεται πολύ λίγη προσφορά του είδους που ανέφερε ο Χριστός Ιησούς, όταν συνεβούλευσε: «Ας μη γνωρίση η αριστερά σου τι κάμνει η δεξιά σου.» (Ματθ. 6:3) Ο Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, προείπε ότι «εν ταις εσχάταις ημέραις . . . θέλουσιν είσθαι οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, . . . αχάριστοι.»​—2 Τιμ. 3:1, 2.

Εξαιτίας αυτών των συνθηκών, οι οποίες έχουν επέλθει επάνω στον κόσμο, είναι πράγματι αναψυκτικό ν’ ακούη κανείς για το τετραετές παιδί, η μητέρα του οποίου το είχε διδάξει να εκτιμά τις προμήθειες του Θεού για το ανθρώπινο γένος, για το παρόν και για το μέλλον. Αυτό το παιδί θέλησε να κάμη κάτι για να εκδηλώση την εκτίμησί του. Όταν μια κόττα στην αυλή των εξεκόλαψε νεοσσούς, αυτός ο μικρός φιλαράκος έθεσε κατά μέρος ένα απ’ αυτούς, λέγοντας: «Αυτό είναι για τον Ιεχωβά.» Το φύλαξε και το μεγάλωσε ωσότου έγινε κατάλληλο για να πωληθή. Τότε το επώλησε και έφερε την τιμή του​—που αντιστοιχούσε προς 75 σεντς (Η.Π.)—​με την παράκλησι να σταλή στη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά ως δική του προσφορά για την εξάπλωσι της Γραφικής εκπαιδεύσεως σ’ όλο τον κόσμο. Το μικρό του πρόσωπο έλαμπε από χαρά και ικανοποίησι διότι είχε κάποια συμμετοχή στην υποστήριξι της δράσεως της Εταιρίας.

Χωρίς να το κατανοή ακόμη πλήρως, αυτό το μικρό παιδί συνεμορφώνετο στην πραγματικότητα με τη συμβουλή του Θεού που εδόθη με έμπνευσι και διετυπώθη από τον ζηλωτή εκείνο δούλο του Ιησού Χριστού, τον απόστολο Παύλο: «Ευχαριστούντες πάντοτε υπέρ πάντων εις τον Θεόν και Πατέρα εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.»​—Εφεσ. 5:20.

ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΠΡΟΑΓΑΓΕΤΕ ΤΗΝ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ;

Τι είναι εκείνο που ώθησε αυτό το μικρό παιδί σ’ αυτή την εκδήλωσι εκτιμήσεως; Παράδειγμα. Μπορείτε ν’ ακούσετε την ενθουσιώδη μητέρα να του λέγη πόσο καλός και θαυμαστός και γενναιόδωρος είναι ο μέγας ουράνιος Πατήρ, με το ότι έκαμε τέτοιες μεγαλειώδεις προετοιμασίες για την αιωνία ευτυχία των επιγείων υιών και θυγατέρων του; Και όχι μόνο αυτό, αλλά το νεαρό παιδί πρέπει, επίσης, να είχε ιδεί κάποια συγκεκριμένη εκδήλωσι γενναιοδωρίας εκ μέρους της μητρός του. Ίσως και να άκουσε ακόμη κάποια συζήτησι για τη σοφή χρήσι των υλικών μας αγαθών για την επέκτασι του έργου κηρύγματος της Βασιλείας.

Αλλά σταθήτε και σκεφθήτε τώρα! Δεν ήταν η διδασκαλία αυτής της μητέρας αποτελεσματική; Εντυπώνετε στα παιδιά σας, ή στα νεαρά γνωστά σας παιδιά, αυτή την καλή στάσι με τους έξοχους καρπούς της; Μπορείτε, το γνωρίζετε. Αν σεις είσθε ανοιχτοχέρης και γενναιόδωρος απέναντι στα συμφέροντα του έργου κηρύγματος της βασιλείας του Θεού στη γη, τότε είναι δυνατόν να διδάξετε τα νεαρά παιδιά σας να έχουν την ιδία στάσι.

Αλλά, πιθανόν να ερωτήσετε, ποια ωφέλεια θα έχη αυτό για κείνα μέσα σ’ ένα τέτοιο ιδιοτελή, αχάριστο κόσμο; Μα, ποιος ήταν εκείνος που είπε ότι, «Ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός»; Δεν ήταν ο απόστολος Παύλος, και δεν είναι γεγονός ότι το να είναι ένας αντικείμενο της στοργικής φροντίδας του Θεού αξίζει περισσότερο από κάθε τι άλλο;​—2 Κορ. 9:7.

ΜΙΚΡΑ ΔΩΡΑ ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΟΥΝ ΠΟΛΛΑ

Η εισφορά 75 σεντς ενός μικρού αγοριού δεν αξίζει ν’ αναφερθή, μπορεί να πη κάποιος. Αλλά σταθήτε! Ποιόν επήνεσε ο Ιησούς όταν είχε σταθή λίγη ώρα να παρατηρήση εκείνους οι οποίοι έκαναν εισφορές στο ναό της Ιερουσαλήμ; Μήπως εκείνους οι οποίοι ήρχοντο με πλούσια ενδύματα κι έρριχναν σημαντικά χρηματικά ποσά στο κουτί των εισφορών; Όχι, αλλά τη νεαρά χήρα, η οποία έδωσε όλα όσα είχε—δύο κέρματα πολύ μικράς αξίας. (Μάρκ. 12:41-44) Η προσφορά της ήταν από την καρδιά.

Σήμερα αυτό είναι εκείνο που κάνει να προχωρή η παγκόσμιος δράσις κηρύγματος των μαρτύρων του Ιεχωβά​—το πλήθος των μικρών εισφορών από γενναιόδωρους ανθρώπους οι οποίοι προσφέρουν, ίσως από ένα ήδη στενό προϋπολογισμό. Σκεφθήτε τι επιτυγχάνεται από όλες αυτές τις ταπεινές εισφορές προς την Εταιρία Σκοπιά: Εκατομμύρια βιβλία και περιοδικά που περιέχουν την εξήγησι του Λόγου του Θεού διατίθενται σε μικρή τιμή σε ανθρώπους όλων των εθνών που πεινούν για την αλήθεια· ιεραπόστολοι εκπαιδεύονται και αποστέλλονται σε πολλούς μακρινούς αγρούς· παρέχεται υποστήριξις σε άλλους ολοχρονίους κήρυκας, «ειδικούς σκαπανείς,» για να μπορούν να μεταβούν σε πυκνοκατοικημένες περιοχές όπου υπάρχει έλλειψις διακόνων του «ευαγγελίου.»

Το σημείο που πρέπει να έχωμε υπ’ όψιν σ’ όλ’ αυτά είναι ότι ο Ιεχωβά Θεός είναι Εκείνος ο οποίος έχει κάμει δυνατές αυτές τις προμήθειες. Τώρα είναι ο καιρός, που αυτός κάνει να κηρυχθή το ευαγγέλιον της Βασιλείας σ’ όλη την οικουμένη. (Ματθ. 24:14) Τώρα είναι ο καιρός, που αυτός προειδοποιεί όλα τα έθνη για τη συμφορά που επίκειται​—το πλήρες τέλος ολοκλήρου αυτού του πονηρού συστήματος πραγμάτων. Τώρα είναι ο καιρός που αυτός παραγγέλλει σ’ αυτούς που τον αγαπούν, «Σηκώσατε τας κεφαλάς σας· διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς σας.» (Λουκ. 21:28) Υπάρχει ευκαιρία για να δώσουν πλήθη ταπεινών ανθρώπων απόδειξι, με λόγο και με έργο, της ολοκαρδίου εκτιμήσεώς των για τον μεγαλειώδη σκοπό του Θεού.

ΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΜΩ ΕΓΩ;

Αν είσθε συνταυτισμένος με μια εκκλησία των μαρτύρων του Ιεχωβά σε μια Αίθουσα Βασιλείας, θα θέλετε ασφαλώς να συμμετέχετε με κάποιο τρόπο στα έξοδα συντηρήσεως του εξόχου αυτού κέντρου Γραφικής εκπαιδεύσεως. Δεν είναι ανάγκη να σας ζητήσουν να το κάμετε αυτό, διότι μπορείτε να ιδήτε σαφώς την ανάγκη. Και εκτός τούτου, θα έχετε παρατηρήσει ότι στην αληθινή Χριστιανική εκκλησία δεν περιφέρονται ποτέ δίσκοι εισφορών. Απλώς δεν απαιτούνται χρήματα. Η Αίθουσα Βασιλείας έχει ένα κυτίον εισφορών όπου εκείνοι που επιθυμούν μπορούν να ρίχνουν τις ταπεινές εισφορές των, όταν αισθάνωνται την ώθησι να το πράξουν, από πνεύμα ευγνωμοσύνης προς τον Θεό για τις στοργικές του προμήθειες για την πνευματική των ευημερία. Επίσης, μπορεί η εκκλησία, αφού φροντίση για την τοπική δαπάνη, να είναι σε θέσι να κάμη μια απ’ ευθείας εισφορά στο πλησιέστερο γραφείο τμήματος της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά. Έτσι θα μπορή να συμμετέχη στη συνέχισι της δραστηριότητος της Εταιρίας σ’ όλη τη χώρα.

Εξ άλλου, πιθανόν να προτιμάτε να στείλετε την μικρή εισφορά σας ταχυδρομικώς απ’ ευθείας στο γραφείο της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά της χώρας, στην οποία διαμένετε. Στις Ηνωμένες Πολιτείες εισφορές μπορούν να σταλούν στην εξής διεύθυνσι: 124 Columbia Heights, Brooklyn, New York 11201. Οτιδήποτε κι αν αποφασίσετε, είμεθα βέβαιοι ότι θα δοκιμάσετε την πείρα μιας βαθιάς ικανοποιήσεως ότι τα υλικά σας αγαθά χρησιμοποιούνται για την προώθησι ζωοπαρόχων πνευματικών πραγμάτων.

Αν δεν είσθε συνταυτισμένος με μια εκκλησία των Μαρτύρων, πιθανόν να είσθε ένας τακτικός αναγνώστης αυτού του περιοδικού. Επομένως είσθε σε θέσι να εκτιμήσετε το έξοχο διαιτολόγιο πνευματικής τροφής που προμηθεύεται απ’ αυτές τις σελίδες γι’ αυτούς οι οποίοι πεινούν και διψούν για δικαιοσύνη. (Ματθ. 5:6) Ίσως η εκτίμησίς σας να σας ωθήση να κάμετε και άλλους κοινωνούς αυτών που μαθαίνετε​—προμηθεύοντάς τους ακόμη και κάποια απ’ αυτές τις εκδόσεις. Δεν μπορεί να υπάρξη μεγαλύτερη απόδειξις της ευγνωμοσύνης σας στον Ιεχωβά και του ενδιαφέροντός σας για το αιώνιο καλό των συνανθρώπων σας από το να τους κάμετε κοινωνούς των πνευματικών θησαυρών που σεις απολαμβάνετε.

Ταυτοχρόνως επιθυμούμε να σας ενθαρρύνωμε ν’ αναζητήσετε την πλησιέστερη στην κατοικία σας Αίθουσα Βασιλείας και να βρήτε εκεί τακτική συναναστροφή μαζί με άλλους, οι οποίοι εκτιμούν το περιοδικό Η Σκοπιά ως ένα πραγματικό βοήθημα για την απόκτησι ακριβούς γνώσεως των βαθυτέρων αληθειών της Αγίας Γραφής. Κάθε Κυριακή διεξάγεται μια συζήτησις του κυρίου άρθρου του περιοδικού Η Σκοπιά. Θα εκπλαγήτε να διαπιστώσετε πόσο περισσότερα μπορείτε να μάθετε ακούοντας μια τέτοια συζήτησι. Εκεί, επίσης, θα ιδήτε πώς άτομα που βρίσκονται σε όλα τα στάδια προόδου όσον αφορά τη γνώσι της Αγίας Γραφής αλληλοβοηθούνται προς μια βαθύτερη εκτίμησι των στοργικών προμηθειών του Θεού.

Η ΕΚΤΙΜΗΣΙΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ

Η εκτίμησις είναι, πράγματι, το κλειδί που ανοίγει πολλές λεωφόρους για να εκφράσωμε τις ευχαριστίες μας στον Θεό. Όσο περισσότερο κατανοούμε τις λεπτομέρειες και προετοιμασίες που έκαμε πριν από πολύν καιρό ο Θεός για την τελική ευλογία όλων εκείνων οι οποίοι τον ευαρεστούν, τόσο περισσότερο διαπιστώνομε ότι παρακινούμεθα να εκφράσωμε ευγνωμοσύνη με τη διάνοιά μας, με το στόμα μας και με τα υλικά αγαθά μας. Φθάνομε στο ίδιο συμπέρασμα που έφθασε ο θεόπνευστος ψαλμωδός, δηλαδή: «Τι να ανταποδώσω εις τον Ιεχωβά, δια πάσας τας ευεργεσίας αυτού τας προς εμέ; Θέλω λάβει το ποτήριον της σωτηρίας, και θέλω επικαλεσθή το όνομα του Ιεχωβά. Τας ευχάς μου θέλω αποδώσει εις τον Ιεχωβά, τώρα ενώπιον παντός του λαού αυτού.»​—Ψαλμ. 116:12-14, ΜΝΚ.

Είναι καταφανές ότι δεν μπορούμε πράγματι ‘ν’ ανταποδώσωμε’ στον Ιεχωβά για όλα τα ελέη του, διότι το κάθε τι ανήκει ήδη σ’ αυτόν. Αλλά ασφαλώς πρέπει πάντοτε να ενθυμούμεθα ότι είμεθα συνεχώς δέκται της αγαθότητός του. Δεν υπάρχει τίποτε που έχομε και δεν μας έχει δοθή. Έτσι μπορούμε να κάνωμε στοχασμούς επάνω στη γενναιοδωρία του Ιεχωβά, στο γεγονός ότι με την ανοικτή του χείρα μπορούν να ικανοποιηθούν όλα τα πλάσματά του με καλά πράγματα. (Ψαλμ. 104:28) Και μπορούμε να ομιλούμε γι’ αυτόν τον γενναιόδωρο Δημιουργό και να τον συνιστούμε σε άλλους ως άξιο αντικείμενο της λατρείας και της υπηρεσίας των.

Τελικά, όλοι μπορούμε να κάνωμε «συμβολικήν ανταπόδοσιν» στον Ιεχωβά. Πώς; Με το να ‘ευχαριστούμεν πάντοτε υπέρ πάντων’ μ’ ένα υλικό τρόπο, μ’ ένα τρόπο ο οποίος μας φέρει ένα μέτρον ικανοποιήσεως που δεν επιτυγχάνεται διαφορετικά. Χωρίς αμφιβολία αυτή η ικανοποίησις πηγάζει από τη γνώσι ότι χρησιμοποιούμε τα υλικά μας αγαθά προς τιμήν του Θεού. Δεν είναι το ποσόν που υπολογίζεται· μάλλον, το πνεύμα του δωρητού.