Θερίζομε Πνευματικά Ό,τι Έχομε Σπείρει

Το ‘να σπείρωμεν εις το πνεύμα’ απαιτεί ποια στάσι απέναντι στα υλικά πράγματα;

Ένας Χριστιανός ο οποίος έχει οικογένεια οφείλει να σκεφθή ότι πρέπει να προμηθεύση τ’ αναγκαία υλικά πράγματα για ζωή. Το ν’ αποτύχη να το πράξη θα εσήμαινε ν’ αρνηθή την πίστι και αυτό θα τον καθιστούσε χειρότερο από ένα άπιστο άτομο. (1 Τιμ. 5:8) Εν τούτοις, δεν θα έπρεπε ν’ αφήση τον εαυτό του να δυσαρεστηθή μ’ αυτά που έχει ή να επιθυμή ή να ζηλοτυπή γι’ αυτά που έχουν άλλοι. Δεν πρέπει να εξακολουθή να ‘επιδιώκη διακαώς’ τα υλικά πράγματα. Μάλλον, είναι φρόνιμος αν κρατή αυτά τα πράγματα στην ορθή τους θέσι με το να ‘ζητή πρώτον την βασιλείαν του Ιεχωβά, και την δικαιοσύνην Αυτού,’ και να πιστεύη ότι όλα τα’ αναγκαία θα προστεθούν σ’ αυτόν, όπως ακριβώς υπεσχέθη ο Ιησούς. (Ματθ. 6:32, 33) Μ’ αυτό τον τρόπο μπορεί να ελπίζη ότι θα θερίση πνευματικά ό,τι έχει σπείρει στο πνεύμα, μάλιστα αναφέρει ο απόστολος Παύλος στο εδάφιο Γαλάτας 6:8: «Ο σπείρων εις το πνεύμα, θέλει θερίσει εκ του πνεύματος ζωήν αιώνων.»a

Γιατί εκείνοι οι οποίοι σπείρουν και θερίζουν εις το πνεύμα οφείλουν να φυλάγωνται από το να φιλοξενούν ακατάλληλες σεξουαλικές επιθυμίες;

Σήμερα από κάθε κατεύθυνσι συσσωρεύονται επάνω στον Χριστιανό και ειδικά σ’ αυτούς που βρίσκονται στην προ-εφηβική ηλικία δελεασμοί για ακατάλληλες σεξουαλικές επιθυμίες. Ρωμαντικά μυθιστορήματα και κακής ποιότητος εικονογραφημένα περιοδικά καθιστούν θελκτική την πορνεία και τη μοιχεία κάτω από το ένδυμα της «πραγματικής αγάπης.» Οι κινηματογραφικές ταινίες, κατά γενικόν κανόνα, ενθαρρύνουν τις διεστραμμένες τάσεις της πλειονότητος χάριν κέρδους, το ίδιο δε κάνουν και πολλές προβολές της τηλεοράσεως. Κατόπιν, επίσης, η ομιλία των συναναστροφών ενός, στο σχολείο ή στον τόπο κοσμικής εργασίας, συχνά περιστρέφεται γύρω από περιπέτειες με το αντίθετο φύλο, πραγματικές ή φανταστικές.​—Εφες. 5:3, 4.

Αν ο Χριστιανός δεν είναι προσεκτικός, σπόροι κακών επιθυμιών μπορούν να ριζώσουν και ν’ αυξήσουν, καταλήγοντας σε πνεύμα της σαρκός, που σημαίνει έχθρα με τον Θεό και απώλεια της ζωής. (Ρωμ. 8:6-8) Πρέπει επομένως να είναι ένας πολύ άγρυπνος για να βεβαιωθή ότι περιπατεί σοφά και όχι άσοφα, ειδικά εξαιτίας των κακών καιρών που διερχόμεθα.​—Εφεσ. 5:15, 16.

Γιατί πρέπει να προσέχουν τα ελατήρια των εκείνοι οι οποίοι σπείρουν κατά το πνεύμα;

Οι πραγματικοί Χριστιανοί είναι πολυάσχολος λαός· «περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου.» (1 Κορ. 15:58) Προσκαλούν και άλλους να συμμετάσχουν μαζί των στο έργο κηρύγματος των αγαθών νέων της βασιλείας του Θεού. Κάθε φορά προτού ενασχοληθούν στη διακονία του αγρού ζητούν την ευλογία του Ιεχωβά στη δράσι των. Αλλ’ αυτή η δράσις μπορεί να μη είναι κατ’ ανάγκην σπορά στο πνεύμα, διότι μερικοί πιθανόν να ενασχολούνται σ’ αυτή μ’ εσφαλμένο ελατήριο. Αν οι πράξεις των είναι για αυτοδικαίωσι, αυτο-έπαινο, ή από πνεύμα ανταγωνισμού ή ζηλοτυπίας, τότε τα καλά των έργα δεν θα είναι άξια της υποσχεμένης αμοιβής, και θα ιδούν τη διαφθορά της πνευματικής των ζωής. Οτιδήποτε πράττουν πρέπει να το πράττουν ολοψύχως όπως στον Ιεχωβά και όχι σε ανθρώπους.​—Παροιμ. 14:30· Φιλιππησ. 2:3· Κολ. 3:23, 24.

Γι’ αυτό οι Χριστιανοί οφείλουν να μη γίνωνται δούλοι αριθμών ή να μετρούν την ακεραιότητα των με τέτοιους αντικειμενικούς σκοπούς. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήση πολύ εύκολα σε καύχησι στη σάρκα για μερικούς και αποθάρρυνσι για άλλους. Γνωρίζουν ότι η χήρα που αναφέρεται στα εδάφια Λουκάς 21:1-4, οποία έδωσε μερικά μικρά νομίσματα μικράς αξίας επιδοκιμάσθηκε διότι έδωσε ‘όλα όσα είχε.’ Έτσι ενθυμούνται τους σκοπούς που εξυπηρετεί η διακονία των: Να τιμούν τ’ όνομα του Ιεχωβά· να βοηθούν ανθρώπους που αγαπούν αλήθεια και δικαιοσύνη να μπουν στην οδό της ζωής· να προειδοποιήσουν τους πονηρούς, και ν’ αποδείξουν την ακεραιότητα των και να κερδίσουν το δώρον της ζωής.​—1 Τιμ. 4:16.

Από ποιες παγίδες πρέπει να φυλαχθή ένας για να εξακολουθή να σπείρη στο πνεύμα;

Ανάμεσα στις παγίδες, από τις οποίες πρέπει να φυλάγωνται οι ώριμοι Χριστιανοί διάκονοι αν επιθυμούν να σπείρουν στο πνεύμα και να θερίσουν αιώνια ζωή από το πνεύμα, είναι: Η τάσις να βλέπουν τους αδελφούς των κατά σάρκα και ίσως ακόμη να καλλιεργούν αντιπάθεια εξαιτίας κάποιας διαφωνίας. Το αίσθημα της ζηλοτυπίας αν ένας έχη παραμερισθή όσον αφορά την προαγωγή στην εκκλησία λόγω εύνοιας προς κάποιον άλλον. Η απέχθεια για τη διόρθωσι, τη συμβουλή και την ενθάρρυνσι που προσφέρονται από ωρίμους ομοίους μ’ εμάς Χριστιανούς. Η τάσις της σαρκός ν’ αποκάμη να πράττη το καλό· ν’ αφήνη ένας το ζήλο του να γίνεται χλιαρός αντί να παραμένη φλογερά θερμός.​—Αποκάλ. 3:16.

Τα λόγια, που αναφέρονται στα εδάφια Εβραίους 6:11, 12, ενθαρρύνουν όλους στο ορθό είδος σποράς στο πνεύμα: «Επιθυμούμεν δε να δεικνύη έκαστος υμών την σπουδήν προς την πληροφορίαν της ελπίδος μέχρι τέλους· δια να μη γείνητε νωθροί, αλλά μιμηταί των δια πίστεως και μακροθυμίας κληρονομούντων τας επαγγελίας.»

[Υποσημειώσεις]