Απόλαυσις Ειρήνης επί Γης
ΥΠΑΡΧΕΙ κάποιο μέρος στη γη όπου υφίσταται πραγματική ειρήνη; Καθώς παρατηρείτε τη γενική αναταραχή, την αναστάτωσι και τον πόλεμο ίσως θα σας είναι πολύ δύσκολο να κατονομάσετε έστω και ένα ειρηνικό μέρος. Δεν θα σας προκαλούσε, λοιπόν, έκπληξι, να μάθετε ότι πράγματι υπάρχει γνησία ειρήνη, και μάλιστα σε πολλά μέρη σ’ όλη τη γη;
Η ύπαρξις γνησίας ειρήνης είχε εκδηλωθή δυναμικά αυτό το θέρος, όταν εκατοντάδες χιλιάδων μάρτυρες του Ιεχωβά από εκατό και πλέον χώρες συνήλθαν μαζί σε δεκατρείς τόπους συνελεύσεων στην Ευρώπη και τη Βόρειο Αμερική. Η διαγωγή εκείνων που παρευρέθησαν απέδειξε ότι η ειρηνικότης αποτελεί μέρος της καθημερινής των ζωής. Επί πλέον, όσοι παρευρέθησαν στη Διεθνή Συνέλευσι «Επί Γης Ειρήνη» εχάρησαν από εκθέσεις που πληροφορούσαν ότι και άλλοι απελάμβαναν και προωθούσαν ειρήνη σ’ όλη τη γη.
ΣΤΗΝ ΕΓΓΥΣ ΑΝΑΤΟΛΗ
Σχεδόν κάθε μέρα υπάρχουν εκθέσεις στις εφημερίδες σχετικά με τη βία που υπάρχει στην Εγγύς Ανατολή, και με τα βαθιά μίση που τρέφουν προς αλλήλους οι Άραβες και οι Ιουδαίοι. Αλλά, είναι αυτή η περίπτωσις πάντοτε;
Ένας που παρευρέθηκε στη συνέλευσι ανέφερε ότι στο Ισραήλ μερικοί τόσο από τους Ιουδαίους όσο και από τους Άραβας εδέχθησαν τις Βιβλικές αλήθειες κι έγιναν Χριστιανοί «αδελφοί.» «Υπάρχει πλήρης αρμονία μεταξύ των,» είπε. «Αυτό έγινε έκδηλο μ’ ένα ειδικό τρόπο στη διάρκεια των κρισίμων ημερών του ‘πολέμου των έξη ήμερών’ το 1967, όταν η έντασις και η δυσπιστία ανάμεσα σε φυλετικές ομάδες είχε φθάσει σ’ ένα αποκορύφωμα.» Όπως συμβαίνει πάντοτε με τους μάρτυρας του Ιεχωβά, ήσαν απολύτως ουδέτεροι όσον αφορά τον πόλεμο.
Σχετικά με την κατάστασι στη διάρκεια του πολέμου, έκαμε την εξής παρατήρησι: «Διατηρήσαμε ένα πλήρες πρόγραμμα συναθροίσεων, μολονότι έπρεπε να κάνωμε πλήρη εξωτερικό συσκοτισμό στην Αίθουσα Βασιλείας, οι δε Ιουδαίοι και οι Άραβες αδελφοί προσήρχοντο μαζί στη διάρκεια των ημερών που διεξήγε το ο πόλεμος χωρίς κανένα ίχνος υποψίας και δυσπιστίας που είχε επηρεάσει όλους τους άλλους.»
Η γνησία αγάπη, που διακρατούν ο ένας για τον άλλο αυτοί οι Χριστιανοί αδελφοί, γίνεται αντιληπτή από την εξής έκθεσι: «Στη διάρκεια του πολέμου το Ισραήλ κατέλαβε περιοχές που ανήκαν προηγουμένως στην Ιορδανία κι εγνωρίζαμε ότι σ’ εκείνο το τμήμα υπήρχαν μερικοί αδελφοί, έτσι μια μέρα, λίγες ημέρες μετά τον πόλεμο, ξεκινήσαμε για την ανεύρεσί των. Ένας αδελφός εγνώριζε μια οικογένεια και σκέφθηκε ότι θα μπορούσε να βρη το σπίτι των. Δεν θα λησμονήσω ποτέ το αίσθημα που δοκιμάσαμε οδηγώντας το αυτοκίνητο μέσ’ από τα πρώην φράγματα των συρματοπλεγμάτων με κατεύθυνσι βορείως της Ιερουσαλήμ προς την πόλι Ραμαλλάχ, με καταφανή σημεία ζημιών προερχομένων από τον πόλεμο και έρημα σπίτια σ’ όλη τη διαδρομή.
«Βρήκαμε τελικά το σπίτι και καθώς πλησιάζαμε φυσικά διερωτώμεθα: . . . ‘Υπάρχει κανένας από τους αδελφούς εδώ;’ Κτυπήσαμε την εξωτερική πόρτα και η πόρτα άνοιξε με προφύλαξι . . . μπορείτε να φαντασθήτε τι αισθανθήκαμε όταν είδαμε ότι υπήρχαν εκεί είκοσι Μάρτυρες, που είχαν την εβδομαδιαία των μελέτη Σκοπιάς; Τι υποδοχή μας έκαμαν!»
Στα βόρεια σύνορα του Ισραήλ βρίσκεται η Αραβική χώρα του Λιβάνου. Κι εκεί, επίσης, οι μάρτυρες του Ιεχωβά λαμβάνουν στάσι υπέρ της ειρήνης. Εν τούτοις, η δική των πείρα στον Λίβανο είναι ομοία μ’ αυτήν που παρετήρησε ο Βιβλικός ψαλμωδός, ο οποίος έγραψε: «Εγώ αγαπώ την ειρήνην· αλλ’ όταν ομιλώ, αυτοί ετοιμάζονται δια πόλεμον.»—Ψαλμ. 120:7.
Τόσο οι Μουσουλμάνοι όσο και οι κατ’ όνομα Χριστιανοί στον Λίβανο εναντιώνονται στους μάρτυρας του Ιεχωβά, μολονότι μάχονται και μεταξύ των βιαίως. Σε μικρές πόλεις, παραδείγματος χάριν, οι ιερείς είναι ικανοί να επηρεάζουν τα παιδιά του σχολείου να λιθοβολούν τους Μάρτυρας καθώς κυκλοφορούν εκτελώντας τη διακονία των. Εν τούτοις, οι μάρτυρες του Ιεχωβά εξακολουθούν να επιδιώκουν ειρήνη. Παραδείγματος χάριν, σε μια πόλι δύο ιεραπόστολοι υπέμειναν ειρηνικά τέτοιες παρενοχλήσεις επί δύο χρόνια προτού μετοικήσουν σε άλλη περιοχή. Ένας από εκείνους που παρευρέθησαν στη συνέλευσι ανέφερε το εξής ενδιαφέρον αποτέλεσμα:
«Ύστερ’ από μερικά χρόνια, ένας νεαρός Μάρτυς, ο οποίος παρακολουθούσε μια συνέλευσι περιφερείας, συνεστήθη στους δύο ιεραποστόλους και είπε: ‘Δεν με γνωρίζετε, αλλ’ εγώ σας ενθυμούμαι. Υπηρετούσατε στην πόλι μας κι εγώ ήμουν ένα από εκείνα τα νεαρά παιδιά που σας λιθοβολούσαν. Θα επιθυμούσα να γνώριζα τότε την αλήθεια για να υπηρετώ μαζί σας αντί να σας καταδιώκω’.»
Η ειρηνική πορεία των ιεραποστόλων τού είχε κάμει μεγάλη εντύπωσι. Τώρα είναι ένας ειδικός σκαπανεύς διάκονος των μαρτύρων του Ιεχωβά.
Όχι μακριά απ’ εκεί, στη νήσο Κύπρο της Μεσογείου, Τούρκοι και Έλληνες βρίσκονται σχεδόν σε συνεχή κατάστασι πολέμου. Οι διαιρέσεις μεταξύ των θεωρούνται αθεράπευτες από μερικές κοσμικές αυθεντίες. Εν τούτοις, Έλληνες και Τούρκοι, οι οποίοι έγιναν μάρτυρες του Ιεχωβά, ζουν ειρηνικά μεταξύ των. «Εξαιτίας αυτής της ειρήνης και ενότητος,» είπε ο απεσταλμένος από την Κύπρο, «ο Ιεχωβά Θεός μάς ευλόγησε με έξοχη αύξησι.» Κατόπιν επροχώρησε για ν’ αναφέρη μια πείρα, η οποία περιγράφει την επίδρασι που μπορεί να έχη το ειρηνικό άγγελμα της Γραφής.
«Σ’ ένα χωριό,» είπε, «υπήρχε ένας εξέχων επαναστάτης. Όλοι τον εφοβούντο διότι ήταν πραγματικός ταραχοποιός. Τη νύχτα πήγαινε συχνά στα καφενεία και, αφού έπινε ένα ισχυρό ποτό, έβγαζε τα όπλα του κι έσπαζε τα φώτα. Αλλά η αλήθεια της Γραφής άλλαξε αυτόν τον άνθρωπο. Έγινε έναρξις Γραφικής μελέτης μαζί του και άρχισε να έρχεται σε συναθροίσεις της Χριστιανικής εκκλησίας. Έπαυσε να διαπληκτίζεται με τους συγχωριανούς του κι έγινε ένας ειρηνικός άνθρωπος. Αυτό έκαμε πολύ μεγάλη εντύπωσι στους χωρικούς έτσι ώστε άρχισαν να μιλούν ευνοϊκά για τους μάρτυρας του Ιεχωβά.»
ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ
Οι άνθρωποι γενικά θεωρούν την Αφρική ως ένα από τους πιο σπαρασσόμενους από διαμάχες τόπους στη γη. Η επανάστασις είναι στην ημερησία διάταξι. Εν τούτοις, ένας ολοένα αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων, ναι κατά γράμμα δεκάδες χιλιάδων απ’ αυτούς, απολαμβάνουν γνησία ειρήνη. Η έκθεσις ενός εκπροσώπου από το Κόνγκο (Κινσάζα) στη Διεθνή Συνέλευσι «Επί Γης Ειρήνη» το περιγράφει αυτό. Εξήγησε:
«Επί ένα μακρύ χρονικό διάστημα υπήρχε εδώ εμπόλεμος κατάστασις. Αλλά το ειρηνικό Χριστιανικό άγγελμα μπορεί ν’ αλλάξη τις πολεμοχαρείς διαθέσεις σε ειρηνικές. Παραδείγματος χάριν, κάποιος ήλθε στο Κόνγκο ως αγωνιστής για την ελευθερία. Στη γενέτειρα του τον θεωρούσαν ως ένα επικίνδυνο επαναστάτη, ένα που ενησχολείτο σε ανταρτοπόλεμο. Ένας ιεραπόστολος άρχισε Γραφική μελέτη μαζί του. Ύστερ’ από έξη μήνες αυτός άρχισε να παρευρίσκεται στις συναθροίσεις. Ύστερ’ από ένα έτος βαπτίσθηκε, και τελικά έχει διορισθή ως ένας υπηρέτης στη Χριστιανική εκκλησία.
«Παρά το γεγονός ότι ανέμενε ν’ αντιμετωπίση ποινή φυλακίσεως αν επέστρεφε σπίτι του, εν τούτοις επέστρεψε, μαζί με την Χριστιανή σύζυγό του, για να κηρύξη το Βιβλικό άγγελμα ειρήνης στον δικό του λαό. Ποια έκπληξις τον ανέμενε στην επιστροφή του! Αντί να τον φυλακίσουν, οι κυβερνητικοί επίσημοι τον υπεδέχθησαν ευγενικά και του έδωσαν πάλι την προηγουμένη του κοσμική εργασία. Είχαν ακούσει ότι έγινε μάρτυς του Ιεχωβά, κι εγνώριζαν ότι δεν αποτελούσε πια κίνδυνο για την κυβέρνησι αλλ’ ότι τώρα ήταν ένας ειρηνικός άνθρωπος.»
Η ΒΑΣΙΣ ΓΙΑ Ν’ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΕΙΡΗΝΗ
Γιατί οι μάρτυρες του Ιεχωβά μπορούν να ζουν μαζί ειρηνικά, ενώ άλλοι άνθρωποι τόσο συχνά μισούν και μάχονται ο ένας τον άλλον; Μια πείρα από τη Δημοκρατία του Κόνγκο (Μπραζαβίλ) αποτελεί απάντησι στο σημείο. Ένας από εκείνους που παρευρέθησαν στη συνέλευσι εξήγησε:
«Όταν ένας μάρτυς του Ιεχωβά προσφάτως πήγε μια Αγία Γραφή στον κατά σάρκα αδελφό του στη φυλακή, ο δεσμοφύλαξ της φυλακής ερώτησε: ‘Ποια είναι η θρησκεία του αδελφού σου;’
«‘Διαμαρτυρόμενος,’ είπε ο Μάρτυς.
«‘Γιατί τον έβαλαν φυλακή;’ ερώτησε να μάθη ο δεσμοφύλαξ.
«‘Γι’ απόκρυψι όπλων,’ απήντησε ο Μάρτυς.
«‘Σε ποια θρησκεία ανήκε ο προηγούμενος πρόεδρος της Δημοκρατίας;’ ερώτησε να μάθη περαιτέρω ο δεσμοφύλαξ.
«Ο Μάρτυς εγνώριζε και απήντησε ότι και αυτός, επίσης, ήταν Διαμαρτυρόμενος. Χωρίς να γνωρίζη ότι το άτομο με το οποίο ωμιλούσε ήταν μάρτυς του Ιεχωβά, ο δεσμοφύλαξ είπε τότε: ‘Οι Διαμαρτυρόμενοι δεν έχουν σχέσι με την Αγία Γραφή. Αν είχαν, τότε ο προηγούμενος πρόεδρος δεν θα είχε θανατώσει τόσο πολλούς ανθρώπους, και ο αδελφός σου δεν θα είχε όπλα στην κατοχή του. Αυτό το βιβλίο είναι μόνο για τους μάρτυρας του Ιεχωβά’.»
Ναι, είναι σαφές σε πολλούς ανθρώπους ότι η Αγία Γραφή είναι το βιβλίο που με πολύ εξέχοντα τρόπο χρησιμοποιείται από τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Και η εφαρμογή των διδασκαλιών αυτού του βιβλίου, του Λόγου του Θεού, είναι εκείνο που καθιστά ικανούς τους μάρτυρας του Ιεχωβά να ζουν τόσο ειρηνική ζωή.
ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΣ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Έχοντες υπ’ όψιν ότι η Αγία Γραφή προμηθεύει τη βάσι για ν’ απολαμβάνη ένας άνθρωπος αληθινή ειρήνη και ικανοποίησι, οι μάρτυρες του Ιεχωβά συμμετέχουν με ζήλο στη διακήρυξι του αγγέλματός της. Το να το πράττουν αυτό περιλαμβάνει συχνά σημαντικές προσαρμογές στη ζωή των. Στη Διεθνή Συνέλευσι «Επί Γης Ειρήνη» στη Νέα Υόρκη, ένας από τους εκπροσώπους από την Ιαπωνία ανέφερε ένα τέτοιο παράδειγμα.
«Τον Απρίλιο του 1969,» είπε, «το περιοδικό του γκολφ Ασάχι περιέγραφε σε τρεις σελίδες με φωτογραφίες το νέο επάγγελμα ενός πολύ γνωστού επαγγελματίου παίκτου του γκολφ. Αυτός ο νέος είχε θυσιάσει μια λαμπρή σταδιοδρομία στα σπορ για να γίνη ένας ταπεινός ολοχρόνιος διάκονος μάρτυς του Ιεχωβά.» Ανεγνώριζε την επείγουσα ανάγκη της διακηρύξεως του αγγέλματος ειρήνης του Θεού που αυτός είχε δεχθή.
Στη Γουατεμάλα μια Μάρτυς δεκαεπτά ετών, η οποία ζη μαζί με τη μητέρα και τον θετό πατέρα της, ανεγνώρισε, επίσης, την σπουδαιότητα της συμμετοχής στην ολοχρόνιο διακονία. Αλλά θα ελάμβανε οικονομική βοήθεια, εφόσον οι μισθοί είναι τόσο χαμηλοί σ’ εκείνη τη χώρα; Ένας απεσταλμένος στη συνέλευσι που εκπροσωπούσε τη Γουατεμάλα εξήγησε:
«Εγνώρισε για πρώτη φορά τον πραγματικό πατέρα της. Και αυτός ήταν ευτυχής που την είδε και της προσέφερε γενναιόδωρα ένα μικρό επίδομα κάθε μήνα για τη συντήρησί της, και μ’ αυτό μπορεί να συμμετέχη στην ολοχρόνιο διακονία.»
Είναι μήπως αυτή μια ασυνήθιστη πείρα, πιθανόν να διερωτηθήτε; Ναι, είναι, διότι, καθώς εξήγησε ο εκπρόσωπος εκείνης της χώρας: «Λίγα νεαρά κορίτσια που βρίσκονται στην ολοχρόνιο διακονία ως μάρτυρες του Ιεχωβά λαμβάνουν βοήθεια από τον πατέρα των ο οποίος είναι επίσης Καθολικός ιερεύς.»
Ως απόδειξι της αυξήσεως του αριθμού των ατόμων που κηρύττουν το άγγελμα ειρήνης του Θεού, παρατηρήστε την κατάστασι στις Φιλιππίνες. Προσφάτως επετεύχθη ένα ανώτατο όριο 48.251 διακόνων. Ο εκπρόσωπος της χώρας εκείνης ανέφερε τα εξής: «Τους πρώτους οκτώ μήνες του υπηρεσιακού έτους 1969 (από Σεπτέμβριο έως Απρίλιο), υπήρχαν 4.361 νέοι διάκονοι, οι οποίοι εσυμβόλισαν την αφιέρωσί των με το εν ύδατι βάπτισμα. Αυτό αποτελεί ένα μέσον όρο 545 κάθε μήνα γι’ αυτή την περίοδο, ή δεκαοκτώ κάθε μέρα!»
Ένας εκπρόσωπος από το Κόνγκο (Κινσάζα) στη συνέλευσι ανέφερε ότι οι μάρτυρες του Ιεχωβά εκεί είχαν αυξηθή από 1.000 που ήσαν το 1960 σε 11.518 εφέτος. «Προσφάτως είχαμε μια σειρά από οκτώ συνελεύσεις περιφερείας,» προσέθεσε, με 26.000 παρόντας, και στην ανάμνησι του θανάτου του Χριστού παρευρέθησαν περισσότεροι από 39.000.» Σ’ όλο τον κόσμο τον Απρίλιο, υπήρχαν 1.322.001 διαγγελείς του αγγέλματος ειρήνης του Θεού!
ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΠΟΥ ΕΠΑΙΞΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΑΛΗΘΕΙΑ»
Το θέρος του 1968 οι μάρτυρες του Ιεχωβά εξέδωσαν το μικρό βιβλίο Η Αλήθεια Που Οδηγεί Στην Αιώνιο Ζωή ως βοήθημα για τη μελέτη της Γραφής. Αυτό το βιβλίο παρουσιάζει σε μια ευκολονόητη γλώσσα τις κυριώτερες διδασκαλίες του θαυμάσιου Λόγου της Αληθείας του Θεού, της Αγίας Γραφής. Ήδη έχουν τυπωθή δεκαέξη εκατομμύρια και πλέον αντίτυπα του βιβλίου Αλήθεια σε πολλές γλώσσες! Ο ένας μετά τον άλλον εκπρόσωποι στην «Επί Γης Ειρήνη» συνέλευσι ανέφεραν τα θαυμαστά αποτελέσματα που έχει αυτή η έκδοσις στη σύναξι ομού εκείνων οι οποίοι αγαπούν πραγματικά τον Θεό και την ειρήνη που αυτός υπόσχεται να φέρη στη γη. Παραδείγματος χάριν, ένας εκπρόσωπος από τον Καναδά είπε:
«Ένα ενδιαφερόμενο άτομο στον Καναδά εδιάβασε το βιβλίο Αλήθεια τρεις φορές την μία μετά την άλλη μόλις το έλαβε. Προτού ακόμη του κάμη την πρώτη επανεπίσκεψι ο Μάρτυς, αυτός είχε παραιτηθή από την εκκλησία του τού ‘Χριστιανικού κόσμου,’ εζήτησε να εξαιρεθούν τα παιδιά του από το θρησκευτικό σύστημα του σχολείου, κι έκαμε και άλλες αλλαγές στη ζωή του. Όταν επανήλθε ο Μάρτυς, η πρώτη ερώτησις αυτού του ομοίου με πρόβατο ατόμου ήταν, ‘Τι πρέπει να κάνω για να μπορέσω να βαπτισθώ;’ Και το έλεγε σοβαρά!»
Ένας εκπρόσωπος από τη Βρεττανία ανέφερε: «Μια από τις ιδικές μας ολοχρονίους κήρυκας διέθεσε το βιβλίο Αλήθεια σε μια νεαρή Καθολική. Όταν την επεσκέφθη πάλι την επομένη εβδομάδα, πληροφορήθηκε ότι αυτή η γυναίκα είχε διαβάσει ολόκληρο το βιβλίο την ημέρα που το έλαβε. Είπε στην ολοχρόνιο διάκονο: ‘Γνωρίζετε ότι ζούμε στις έσχατες ημέρες· δεν είν’ έτσι;’ Και κατόπιν εξακολούθησε να λέγη όλα όσα είχε διαβάσει στο βιβλίο, όπως αν έδινε μαρτυρία στην Μάρτυρα.
«Έγινε διευθέτησις για μελέτη και σε δύο εβδομάδες η γυναίκα παρακολουθούσε τις συναθροίσεις. Έκαμε γρήγορα έναρξι στη διακονία και στην επομένη συνέλευσι περιοχής βαπτίσθηκε. Ο σύζυγός της άρχισε, επίσης, μελέτη, παρακολουθεί συναθροίσεις, συμμετέχει στη διακονία, και είχε υπ’ όψιν του να βαπτισθή στη συνέλευσι ‘Επί Γης Ειρήνη’ στο Λονδίνο.»
Μια ομοία πείρα περιέγραψε ένας εκπρόσωπος από τη Νέα Ζηλανδία. Αυτός είπε: «Στο τέλος του 1968 είχε γίνει έναρξις Γραφικής μελέτης στο βιβλίο Αλήθεια μ’ ένα νεαρό ζεύγος. Με τη μελέτη του τρίτου κεφαλαίου είχαν αρχίσει να παρευρίσκωνται στις συναθροίσεις. Με το πέμπτο κεφάλαιο έκαμαν έναρξι της διακονίας του αγρού. Όταν έφθασαν στο δέκατο κεφάλαιο, ο σύζυγος άρχισε να διεξάγη μια δική του Γραφική μελέτη μ’ ένα άλλο νεαρό ζεύγος.
«Ύστερ’ από τρεις μήνες διεξαγωγής αυτής της δευτέρας μελέτης ο νέος οικοδεσπότης άρχισε, επίσης, να συμμετέχη τακτικά στο έργο κηρύγματος. Έτσι, μέσα σ’ έξη μήνες από την έναρξι της αρχικής μελέτης, δύο οικογένειες διαδίδουν το άγγελμα της ειρήνης του Θεού. Το πρώτο ζεύγος βαπτίσθηκε τον Μάιο, και το δεύτερο εσκόπευε να τελέση το βάπτισμα του σε μια από τις Διεθνείς Συνελεύσεις ‘Επί Γης Ειρήνη’ εφέτος!»
Κατά μέσον όρο, 8.000 περίπου άτομα κάθε μήνα ενώνονται με τους μάρτυρας του Ιεχωβά και συμβολίζουν την αφιέρωσί των στον Θεό με το εν ύδατι βάπτισμα. Ως αποτέλεσμα, και τώρα ακόμη απολαμβάνουν ειρήνη με τη συναναστροφή ομοίων μ’ αυτούς πιστών απ’ όλες τις φυλές και εθνικότητες, και αποβλέπουν στο νέο σύστημα πραγμάτων του Θεού όταν σ’ όλη τη γη θα έχη εγκαθιδρυθή μόνιμη ειρήνη.