Δέχεσθε με Ευγνωμοσύνη Ό,τι ο Ιεχωβά Προμηθεύει;

ΟΛΟΙ μας χωρίς εξαίρεσι είμεθα δέκται προμηθειών, για τις οποίες θα έπρεπε να είμεθα ευγνώμονες. Είτε τρώγομε τροφή, είτε αναπνέομε λίγο αέρα ή απορροφούμε θερμότητα από τον ήλιο, λαμβάνομε κάτι για τη συντήρησι της ζωής μας. Εκτός απ’ αυτές τις ουσιώδεις προμήθειες, λαμβάνομε και πολλά άλλα πράγματα κάθε μέρα. Πιθανόν να είναι φροντίδα στο σπίτι, εκπαίδευσις στην εργασία, μια επιστολή με καλά νέα, ένα δείγμα αφοσιώσεως, ένας φιλικός χαιρετισμός, ή ίσως ένας επισκέπτης στο σπίτι μας. Αυτές καθώς και άλλες προμήθειες συμπληρώνουν μια ανάγκη ή συντελούν στο ν’ απολαμβάνωμε τη ζωή. Σταματάτε ποτέ για να εκφράσετε ευχαριστίες γι’ αυτά τα πράγματα;

Το να λαμβάνη ένας δεν περιορίζεται σ’ έκτασι σε μόνο τη λήψι υλικών πραγμάτων που προσφέρονται ή στην ευμενή υποδοχή ενός ανθρώπου ενώπιόν μας ή ακόμη μέσα στο σπίτι μας. Μπορούμε ν’ ανοίξωμε τη διάνοιά μας σε μια ροή ιδεών. Μπορούμε να βάλωμε στην καρδιά πνευματικές προμήθειες, συμβουλή, ή ενθάρρυνσι βασισμένη στη Γραφή.

Άσχετα με ό,τι κατέχομε ή νομίζομε ότι είναι δικό μας, αν ερευνήσωμε την προέλευσί του, θα διαπιστώσουμε ότι έχει ληφθή πραγματικά από κάποια άλλη πηγή. Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος, για να μας υπενθυμίση αυτό το γεγονός, γράφει: «Τι έχεις το οποίον δεν έλαβες; Εάν δε και έλαβες, τι καυχάσαι ως μη λαβών;» (1 Κορ. 4:7) Δεν υπάρχει λόγος να καυχώμεθα στον εαυτό μας για ό,τι κατέχομε από υλική ή πνευματική άποψι. Είναι ανάγκη να είμεθα ευγνώμονες, ν’ αναγνωρίζωμε την αληθινή πηγή κάθε ωφελίμου προμηθείας και να την χρησιμοποιούμε για τον σκοπό που προωρίζετο.

ΥΠΕΡΟΧΗ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

Απ’ όλα τα πράγματα που λαμβάνομε, ποια μας φέρουν την πιο μεγάλη ευτυχία και διαρκές καλό; Αν η εκτίμησίς μας βασίζεται στον Λόγο του Θεού, οφείλομε ν’ απαντήσωμε ότι αυτά είναι τα πνευματικά δώρα. Είναι αυτός ο τρόπος που αισθάνεσθε και σεις; Πρέπει να είμεθα ιδιαιτέρως ευαίσθητοι σε ό,τι προμηθεύει ο Ιεχωβά Θεός, εφόσον η Αγία Γραφή τον αναφέρει ως τον Δοτήρα κάθε αγαθού και τελείου δώρου. (Ιάκ. 1:17) Εξαιτίας τούτου είναι λογικό, όπως εδήλωσε ο απόστολος Παύλος, οι Χριστιανοί ‘να μη ελπίζωσιν επί την αδηλότητα του πλούτου, αλλ’ επί τον Θεόν τον ζώντα, όστις δίδει εις ημάς πλουσίως πάντα εις απόλαυσιν.’—1 Τιμ. 6:17.

Εν τούτοις, μολονότι ο Ιεχωβά είναι Δοτήρ χωρίς όμοιό του, δεν είναι παράδοξο ότι η πλειονότης του ανθρωπίνου γένους δεν παραδέχεται τις πνευματικές προμήθειές Του; Αυτή η άρνησίς των, αν συνεχισθή, θα καταλήξη σε τερματισμό της δυνατότητος γι’ αυτούς να λάβουν τελικά οτιδήποτε. Για να εξασφαλίσωμε την συνεχή ευτυχία μας και να παραμείνωμε προσκολλημένοι στην ελπίδα που έχει τεθή μπροστά μας, υπάρχει ανάγκη να εξακριβώσωμε αν εμείς ατομικώς είμεθα ευγνώμονες που λαμβάνομε αυτές τις θείες προμήθειες οι οποίες οδηγούν στην «αιώνιον ζωήν.»—1 Τιμ. 6:19.

ΔΩΡΑ ΠΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΥΕΙ Ο ΘΕΟΣ

Ποια, λοιπόν, είναι μερικά από τα πνευματικά δώρα του Θεού που πρέπει να εκτιμούμε; Ορθώς έχει λεχθή ότι, απ’ όλα τα δώρα, ο Ιησούς Χριστός είναι το μέγιστο δώρο του Θεού προς το ανθρώπινο γένος. Τίποτε δεν μπορεί να υπερβή αυτόν τον αγαπητό Υιόν ως δώρο. «Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον [του ανθρωπίνου γένους], ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή.» (Ιωάν. 3:16) Εν τούτοις, παρά το γεγονός ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν ο από τον Θεό κυριώτερος παράγων της ζωής, πόσοι άνθρωποι τον δέχονται ως τέτοιον; Το Ιουδαϊκό έθνος, του οποίου αποτελούσε μέρος, δεν τον εδέχθη, ούτε και η πλειονότης του ανθρωπίνου γένους σήμερα. Σεις τον δέχεσθε;

Εκτός του ότι έδωσε τον Υιόν του, ο Ιεχωβά επρομήθευσε στο ανθρώπινο γένος τον ιδικόν του «λόγον της αληθείας,» τις Άγιες Γραφές. (2 Τιμ. 2:15· 3:16) Αυτές οι Γραφές δεν είναι, όπως ισχυρίζονται μερικοί, προϊόν ανθρώπου. Μολονότι άνθρωποι είχαν χρησιμοποιηθή για τη συγγραφή των, ο απόστολος Πέτρος εξηγεί ότι από το άγιο πνεύμα εκινήθησαν εκείνοι οι άνθρωποι για να γράψουν. Βλέπετε έτσι την Αγία Γραφή;—2 Πέτρ. 1:20, 21.

Στενά συνδεδεμένο με τον Υιόν του ως δώρον του Θεού και τον Λόγον του, τη Γραφή, είναι το άγιο πνεύμα. Προτού αναληφθή στους ουρανούς, ο Ιησούς είπε στους μαθητάς του ν’ αναμένουν στην Ιερουσαλήμ την εκπλήρωσι της υποσχέσεως του Ιεχωβά να στείλη τον παράκλητο ή άγιο πνεύμα. Δέκα ημέρες μετά την ανάληψι του Ιησού στους ουρανούς, αυτό το δώρο τού αγίου πνεύματος εξεχύθη επάνω σε 120 μαθητάς. (Πράξ. 1:4, 8· 2:1-4) Η λειτουργία του αγίου πνεύματος εκείνη την ημέρα της Πεντηκοστής επέφερε μια σημαντική ευλογία και παρήγαγε προοδευτική διαφώτισι σ’ εκείνους που το εδέχθησαν μ’ ευγνωμοσύνη. Το ίδιο άγιο πνεύμα μπορεί να φέρη ωφέλεια σε μας σήμερα.

Ένα τέταρτο δώρο του Ιεχωβά Θεού, που προμηθεύθηκε μέσω του Υιού του, είναι αφιερωμένοι άνδρες για την οικοδομή της Χριστιανικής εκκλησίας. Ο Χριστιανός απόστολος Παύλος ωμίλησε γι’ αυτούς σε συσχετισμό μ’ ένα Βιβλικό Ψαλμό, λέγοντας: «Αναβάς εις ύψος· ηχμαλώτευσεν αιχμαλωσίαν και έδωκε χαρίσματα εις τους ανθρώπους [εν ανθρώποις, Κριτικόν κείμενον, υποσημείωσις]. Και αυτός [ο Ιησούς Χριστός] έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους, προς την τελειοποίησιν των αγίων, διά το έργον της διακονίας, διά την οικοδομήν του σώματος του Χριστού.»—Εφεσ. 4:8, 11, 12· Ψαλμ. 68:18.

Επιπρόσθετα σ’ αυτά τα τέσσερα δώρα, ο Ιεχωβά κατέστησε προσιτά πολλά άλλα, περιλαμβανομένου και του ‘χαρίσματος της αιωνίου ζωής.’ (Ρωμ. 6:23) Αλλά για να γίνη ένας άξιος αυτής της αμοιβής της ζωής, οφείλει να δεχθή προηγουμένως μ’ ευγνωμοσύνη αυτά τα δώρα που ανεφέρθησαν ανωτέρω. Εμείς ατομικώς λαμβάνομε μ’ ευγνωμοσύνη αυτές τις πνευματικές προμήθειες; Δεχόμεθα, παραδείγματος χάριν, τον Ιησού Χριστό; Πώς μπορούμε να εξακριβώσωμε αν τον δεχώμεθα ή όχι;

ΛΗΨΙΣ ΤΟΥ ΔΩΡΟΥ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Τον πρώτον αιώνα, όταν ο Ιησούς περιεπάτησε στη γη και παρουσίασε το άγγελμα της Βασιλείας, ήταν μάλλον καταφανές αν οι άνθρωποι τον είχαν δεχθή ή όχι. Εκείνοι οι ολίγοι που τον εδέχθησαν έγιναν μαθηταί του. Εδέχθησαν τον Ιησούν ως προμήθεια του Θεού μέσω του οποίου μπορούσε ν’ αποκτηθή αιώνια ζωή και συμμετείχαν μ’ αυτόν στο κήρυγμα τούτου του ευαγγελίου σε άλλους.—Λουκ. 8:1.

Φυσικά, τον πρώτον αιώνα η πλειονότης των ανθρώπων δεν είχαν αποδεχθή τον Ιησούν, και μερικοί απ’ αυτούς έφθασαν ως το σημείο να προξενήσουν τον θάνατό του. Αλλά πώς έδειχνε ένας την αποδοχή ή απόρριψη του Υιού του Θεού μετά τον θάνατο του Ιησού το 33 μ.Χ.;

Εφηρμόζετο η αρχή που είχε θέσει ο Ιησούς: «Όστις δέχεται εσάς [τους εκπροσώπους μου], εμέ δέχεται· και όστις δέχεται εμέ, δέχεται τον αποστείλαντά με.» (Ματθ. 10:40) Αυτή η αρχή εξεικονίζεται από την ερώτησι της ουρανίας φωνής προς τον Φαρισαίο Σαούλ: «Σαούλ, Σαούλ, τι με διώκεις;» Ο Σαούλ θέλησε να μάθη αμέσως, «Τις είσαι;» Και η ουρανία φωνή απήντησε: «Εγώ είμαι Ιησούς τον οποίον συ διώκεις.»—Πράξ. 9:4, 5.

Ο Σαούλ, φυσικά, δεν απέρριπτε τον Ιησού με το να τον διώκη με άμεσο τρόπο. Ο Ιησούς ήταν στον ουρανό όπου ο Σαούλ δεν μπορούσε να τον εγγίση. Εν τούτοις, ο Σαούλ εδίωκε τους μαθητάς του Ιησού, και αυτό εσήμαινε, στην πραγματικότητα, διωγμό του ιδίου του Ιησού. Γι’ αυτό σε μια παραβολή ο Ιησούς είπε: «Αληθώς σας λέγω, καθ’ όσον εκάμετε εις ένα τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εις εμέ εκάμετε.»—Ματθ. 25:40.

Ώστε το ερώτημα είναι, Δέχεσθε μ’ ευγνωμοσύνη τον Υιόν του Θεού με το να δείχνετε καλοσύνη και φιλοξενία στους επιγείους εκπροσώπους του, οι οποίοι λαμβάνουν την ηγεσία στο κήρυγμα του ευαγγελίου της Βασιλείας; Δέχεσθε μ’ ευγνωμοσύνη τη συμβουλή και κατεύθυνσι αυτών των ατόμων που είναι «υπέρ του Χριστού»; Συμμετέχετε μαζί τους στο έργο δημοσίου κηρύγματος που έχει αναθέσει ο Ιησούς στους μαθητάς του;—2 Κορ. 5:20· Εβρ. 13:17· Πράξ. 1:8.

ΛΗΨΙΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ποια είναι η στάσις σας έναντι τής από τον Θεό προμηθείας του Λόγου του; Οι απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας είπαν σχετικά με μερικούς Ιουδαίους του πρώτου αιώνος: «Εις εσάς πρώτον ήτο αναγκαίον να λαληθή ο λόγος του Θεού· αλλ’ επειδή απορρίπτετε αυτόν, και δεν κρίνετε εαυτούς αξίους της αιωνίου ζωής, ιδού στρεφόμενα εις τα έθνη.» (Πράξ. 13:46) Απόρριψις του δώρου του Λόγου του Θεού εσήμαινε απόρριψι αυτής τής ιδίας τής ζωής! Είθε να μη λάβωμε ποτέ μια τέτοια στάσι έναντι του Λόγου του Θεού. Μάλλον, είθε, όπως οι πρώτοι Θεσσαλονικείς Χριστιανοί, να τον δεχθούμε «ουχί ως λόγον ανθρώπων, αλλά, (καθώς είναι αληθώς), λόγον Θεού.»—1 Θεσ. 2:13.

Όταν για πρώτη φορά ακούσατε τις μεγάλες αλήθειες για τη βασιλεία του Θεού, την παραδεισιακή γη και την ελπίδα της αναστάσεως των νεκρών, πιθανώς αισθανθήκατε συγκίνησι. Αλλά δέχεσθε επίσης μ’ ευγνωμοσύνη τις αρχές της Αγίας Γραφής σχετικά με την κατάλληλη ηθική;

Παραδείγματος χάριν, στις πρόσφατες Διεθνείς Συνελεύσεις «Επί Γης Ειρήνη» διάφορα μέρη του προγράμματος επραγματεύοντο την κατάλληλη ηθική διαγωγή για ένα Χριστιανό. Σεις προσωπικώς έχετε θέσει όλη αυτή τη συμβουλή σ’ εφαρμογή στη δική σας ζωή; Είναι όλα όσα πράττετε σε αρμονία με τους υψηλούς ηθικούς κανόνας του Λόγου του Θεού; Είσθε πρόθυμος να λάβετε τέτοια συμβουλή από τον Λόγο του Θεού με την ίδια προθυμία διανοίας που εκδηλώσατε για τις δογματικές αλήθειες; Αν ναι, τότε αποβάλετε την παλαιά σας προσωπικότητα, και φορείτε τη νέα προσωπικότητα η οποία είναι κτισμένη σύμφωνα με το θέλημα του Θεού με αληθινή δικαιοσύνη και πιστότητα. Αυτή η αποδοχή του Λόγου του Θεού θα σας καταστήση ικανό για αιώνια ζωή.—Εφεσ. 4:22-24· Ρω 12:2.

ΛΗΨΙΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ο Ιησούς είπε: ‘Ο Πατήρ ο ουράνιος θέλει δώσει πνεύμα άγιον εις τους αιτούντας παρ’ αυτού.’ (Λουκ. 11:13) Το άγιον πνεύμα είναι ένα δώρον που δίνει ο Θεός σ’ εκείνους που το επιθυμούν ειλικρινά. Όλοι όμως δεν το επιθυμούν. Ο μαθητής Στέφανος είπε για μερικούς Ιουδαίους ηγέτας του πρώτου αιώνος: «Σκληροτράχηλοι και απερίτμητοι την καρδίαν και τα ώτα, σεις πάντοτε αντιφέρεσθε κατά του πνεύματος του αγίου.» (Πράξ. 7:51) Η κατάστασις της καρδιάς των ανδρών εκείνων ήταν κακή. Ανθίσταντο στο άγιο πνεύμα με το να κωφεύουν στο άγγελμα που κατηύθυνε ο Θεός να διακηρύττεται από τους εκπροσώπους του.

Δέχεσθε μ’ ευγνωμοσύνη άγιον πνεύμα; Ο απόστολος Παύλος έδειξε τι ήταν ανάγκη να γίνη για ν’ αποκτηθή αυτό, όταν επετίμησε μερικούς οι οποίοι προσπαθούσαν και πάλι να τηρούν τον Μωσαϊκό νόμο. Είπε: «Εξ έργων νόμου ελάβετε το πνεύμα, ή εξ ακοής της πίστεως;» (Γαλ. 3:2) Ιδού το ζήτημα, «εξ ακοής της πίστεως.» Για να λάβη ένας το άγιο πνεύμα του Θεού, είναι αναγκαίο ν’ ακούση τις οδηγίες του Θεού με πίστι, και κατόπιν να ζη σε αρμονία μ’ αυτές τις οδηγίες. Το πράττετε σεις αυτό;

Επίσης, υπάρχει πράγματι ανάγκη να ζητή ένας από τον Θεό άγιο πνεύμα. Πόσο συχνά το πράττετε αυτό; Μήπως θεωρείτε απλώς ως δεδομένο ότι ο Θεός γνωρίζει ότι έχετε ανάγκη του πνεύματός του; Του ζητείτε και άλλα πράγματα· δεν είν’ έτσι; Είναι ζωτικό, επίσης, να εξακολουθήτε να ζητήτε απ’ αυτόν άγιο πνεύμα, διότι ο Πατήρ δίνει «πνεύμα άγιον εις τους αιτούντας παρ’ αυτού»!

ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ‘ΧΑΡΙΣΜΑΤΩΝ ΕΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ’

Αυτά που ονομάζονται «χαρίσματα εν ανθρώποις» στην Αγία Γραφή περιλαμβάνουν «αποστόλους . . . ποιμένας και διδασκάλους.» (Εφεσ. 4:11) Έτσι, ο απόστολος Ιωάννης ήταν ένα τέτοιο ‘χάρισμα’ που είχε προμηθεύσει ο Θεός. Εν τούτοις, όλοι δεν είχαν δεχθή τον Ιωάννη. Αυτός ο ίδιος έγραψε ότι ο Διοτρεφής «δεν δέχεται ημάς.» (3 Ιωάν. 9) Ο Διοτρεφής ασφαλώς δεν εδέχετο μ’ ευγνωμοσύνη τις προμήθειες του Ιεχωβά.

Τι μπορεί να λεχθή για σήμερα; Δέχεστε τα «χαρίσματα εν ανθρώποις,» που προμηθεύει ο Ιεχωβά Θεός για την πνευματική σας ενίσχυσι; Όταν επισκέπτωνται την εκκλησία σας περιοδεύοντες αντιπρόσωποι για να εποικοδομήσουν την πνευματικότητά της, τους δέχεσθε με το να υποστηρίζετε τις διευθετήσεις στη διάρκεια του χρόνου που βρίσκονται μαζί σας; Αυτές οι ευκαιρίες είναι ενθαρρυντικές και βοηθητικές, όπως ακριβώς ήσαν οι επισκέψεις ωρίμων Χριστιανών αδελφών τον πρώτο αιώνα.

Εκείνοι, οι οποίοι παραλείπουν σήμερα να δεχθούν τα από τον Θεό «χαρίσματα εν ανθρώποις,» ασφαλώς χάνουν μια ευλογία· παραλείπουν να δεχθούν την πνευματική βοήθεια από την οποία έχουν τόσο ανάγκη τώρα. Εξ άλλου, με το να δέχεσθε αυτά τα άτομα θα βοηθηθήτε πολύ. Και ακόμη περισσότερο, με το να δέχεσθε αυτή την προμήθεια, επίσης, θέτετε τον εαυτό σας στη γραμμή για την αμοιβή τής αιωνίου ζωής που προσφέρει ο Θεός.

ΔΙΑΤΗΡΗΣΤΕ ΤΗΝ ΕΚΤΙΜΗΣΙ ΓΙΑ ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Με το να δέχεσθε όλες αυτές τις προμήθειες από το ευεργετικό χέρι του Ιεχωβά, θα είσθε ευτυχής. Είναι καλό, λοιπόν, να διερωτηθήτε: Εκτιμώ όλα αυτά τα πνευματικά δώρα; Δέχομαι μ’ ευγνωμοσύνη ό,τι προμηθεύει ο Ιεχωβά; Ή αισθάνομαι ότι πρέπει να παραιτηθώ από πάρα πολλά πράγματα αυτού του συστήματος πραγμάτων για να μπορέσω να γίνω δέκτης των δώρων του Θεού; Τι θα γίνη αν αφήσω τα πάντα για ν’ ακολουθήσω τα βήματα του Ιησού Χριστού—αξίζει τον κόπο;

Ο απόστολος Πέτρος έθεσε ένα τέτοιο ερώτημα. Είπε: «Ιδού, ημείς αφήκαμεν πάντα και σοι ηκολουθήσαμεν· τι λοιπόν θέλει είσθαι εις ημάς; Ο δε Ιησούς είπε προς αυτούς, Αληθώς σας λέγω, ότι σεις οι ακολουθήσαντές μοι, εν τη παλιγγενεσία, όταν καθίση ο Υιός του ανθρώπου επί του θρόνου της δόξης αυτού, θέλετε καθίσει και σεις επί δώδεκα θρόνους . . . Και πας όστις αφήκεν οικίας, ή αδελφούς, ή αδελφάς, ή πατέρα, ή μητέρα, ή γυναίκα, ή τέκνα, ή αγρούς, ένεκεν του ονόματός μου, εκατονταπλάσια θέλει λάβει, και ζωήν αιώνιον θέλει κληρονομήσει.»—Ματθ. 19:27-29.

Πόσο αξίζει να δέχεται ένας τις προμήθειες του Θεού μ’ ευγνωμοσύνη! Διότι οτιδήποτε κι’ αν εγκαταλείψετε σ’ αυτό το σύστημα, θα λάβετε εκατονταπλάσια περισσότερα από τον Θεό, καθώς και αιώνια ζωή. Ο Ιησούς άφησε περισσότερα απ’ όσα μπορούσε ν’ αφήση οποιοσδήποτε άνθρωπος. Εγκατέλειψε μια ένδοξη πνευματική ύπαρξι στον ουρανό. Ακόμη εθυσίασε την ίδια τη ζωή του σε πιστή υπακοή που ήταν το θέλημα του Πατρός του για τη γη. Αλλά παρατηρήστε την αμοιβή που έλαβε—το μειδίαμα της επιδοκιμασίας του Πατρός του και εξύψωσι σε μια θέσι ακόμη πιο ανώτερη απ’ αυτή που κατείχε προτού έλθη στη γη!—Φιλιππησ. 2:5-11.

Όταν αναλογιζώμεθα την πραγματική πνευματική αξία των αγαθών και στοργικών δώρων του Ιεχωβά, οι καρδιές μας μάς παρακινούν να δίνωμε περισσότερο απ’ αυτά που έχομε από απόψεως χρόνου, δυνάμεων και προσπαθείας για να πράττωμε το θέλημα του. Μ’ αυτό τον τρόπο αποδεικνύομε ότι είμεθα άξιοι αυτού του δώρου που μόνον ο Ιεχωβά μπορεί να προμηθεύση· δηλαδή, αιώνια ζωή μέσω του Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών.—Ρωμ. 6:23.